Το Μαγικό μου Ημερολόγιο (1): Ένα μελαγχολικό κορίτσι

Υπόθεση
Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στη ζωή μιας καινούριας πόλης και νοσταλγώντας την παλιά της κολλητή, τη Χάνα, η Ήβη χαίρεται που παίρνει μια πρόσκληση να παρακολουθήσει μαθήματα χορού στην Ακαδημία Χορού Μάλκοβα. Όταν, όμως, μια συμμαθήτριά της τής κάνει τη ζωή δύσκολη, η Ήβη ανησυχεί πως οι πιθανότητές της να προσαρμοστεί στην καινούρια πόλη αρχίζουν να λιγοστεύουν. Ωστόσο, μια μαγική συμβουλή θα τα αλλάξει όλα…

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Άγκυρα

Συγγραφέας: Laura Baker

Μετάφραση: Αιμιλία Μανούση

Εικονογράφηση: Mélanie Florain

ISBN: 978-960-422-869-0

Τίτλος πρωτοτύπου: From your Diary with Love, New Girl Blues
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008 (στα ελληνικά 2010)

Σελίδες: 105
Τιμή: περίπου 6 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Γ’, Δ’, E', Στ'

Κριτική
Πολύ συμπαθητική, χαριτωμένη, δροσερή αλλά και ωφέλιμη αυτή η ιστορία της σειράς Το Μαγικό μου Ημερολόγιο. Μπορεί να τηρεί ευλαβικά τις ισορροπίες του πολιτικά ορθού και να φλερτάρει με ένα light ύφος (όμορφη ξανθιά ηρωίδα αγαπάει το ροζ και το μπαλέτο, βάζει τα κλάματα με το παραμικρό, κλπ.), μπορεί ακόμα και να αναπαράγει κατά στιγμές τα καταναλωτικά πρότυπα, ωστόσο είναι εμποτισμένη με τις αρχές τις συναισθηματικής εκπαίδευσης και πιστεύω ότι όσες μικρές αναγνώστριες τη διαβάσουν έχουν να κερδίσουν πράγματα.

Σίγουρα όσοι ξεκινήσουν δεν θα δυσκολευτούν να την τελειώσουν: Η γραφή είναι ξεκούραστη, οι διάλογοι έξυπνοι και η δράση συνεχής, ενώ η μετάφραση ρέει και δεν προβληματίζει σχεδόν σε κανένα σημείο. Επιπλέον τα κεφάλαια κυμαίνονται γύρω στις επτά σελίδες το ένα, με γραμματοσειρά μετρίου μεγέθους και όμορφες (ασπρόμαυρες) εικόνες να εμφανίζονται κάθε τέσσερις σελίδες, ξεκουράζοντας τα μάτια. Με όλα αυτά τα στοιχεία μαζεμένα, θεωρώ ότι όχι μόνο δεν θα κουράσει τα παιδιά, αλλά μάλλον θα τα συναρπάσει!

Το προτείνουμε λοιπόν ανεπιφύλακτα σε κορίτσια τόσο της Δ’ και Ε’ τάξης, όσο και σε λίγο μικρότερα ή μεγαλύτερα. Περισσότερο ίσως ταυτιστούν όσα από αυτά ασχολούνται με το μπαλέτο ή προσπαθούν να προσαρμοστούν σε νέο σχολικό περιβάλλον.

Με τη βοήθεια της ώριμης σκέψης του μαγικού της ημερολογίου και τη στήριξη της οικογένειάς της, η μικρή ηρωίδα βρίσκει το θάρρος να αντιπαρατεθεί με ένα σωρό προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στα σύγχρονα σχολεία: bullying (εκφοβισμός), προβλήματα προσαρμογής, άγχος εξετάσεων, φυγή από τα προβλήματα, κ.ά. Και μπορεί στη δική μας, την πραγματική καθημερινότητα, αυτό το touch μαγείας που φέρνει η κυρία Βολκόφ στο βιβλίο να λείπει, αλλά μια καλή συμβουλή μπορούν πάντα να τη βρουν και να την ακολουθήσουν τα παιδιά. Γι’ αυτό θεωρώ ότι το συγκεκριμένο ανάγνωσμα μπορεί να γίνει αφορμή για προβληματισμό ή και (γιατί όχι;) να εθίσει τα παιδιά σε έναν υγιέστερο τρόπο σκέψης. 

Από την άλλη, οφείλουμε να σχολιάσουμε το ότι εφαρμόζονται στο βιβλίο ένα σωρό σύγχρονα τρικ του εμπορικού μάρκετινγκ, σε βαθμό που τα όρια ανάμεσα στην παιδική λογοτεχνία και το νεανικό περιοδικό να θολώνουν. Όχι επειδή η οικογένεια και οι φίλοι της ηρωίδας μας συστήνονται από την πρώτη σελίδα, όπως άλλοτε οι ήρωες στην αρχή κάθε περιπέτειας του Αστερίξ. Ούτε επειδή στο τέλος της ιστορίας υπάρχει preview από το πρώτο κεφάλαιο του επόμενου τόμου της σειράς. Αλλά επειδή στο πίσω μέρος του βιβλίου συναντάμε παράρτημα με μια χειροκατασκευή για βραχιόλι, πληροφορίες για μια διάσημη μπαλαρίνα, οδηγίες για τις θέσεις των ποδιών στο μπαλέτο, και ένα τεστ προσωπικότητας α λα Cosmopolitan! Δύσκολοι ωστόσο οι καιροί οπότε...

Αξίες - Θέματα
Χιούμορ, Φιλία, Υπευθυνότητα, Εκπαίδευση, Οικογένεια, Χορός

Εικονογράφηση

Απόσπασμα 
Η Ήβη καθόταν στο γραφείο της σχεδιάζοντας αφηρημένα πάνω στο εξώφυλλο του βιβλίου Ιστορίας. Πρόσθεσε στη σειρά μία ακόμη όμορφη μπαλαρίνα, που χόρευε γύρω από τη σελίδα, κι αναστέναξε στενοχωρημένη. Είχε περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα από τότε που πρωτοπήγε στο Δημοτικό Σχολείο του Κρόσακρ, αλλά απ’ ό,τι φαινόταν, δεν θα μπορούσε ποτέ να προσαρμοστεί σ’ αυτό το περιβάλλον.

Στην αυλή του σχολείου, την πρώτη ημέρα της εκεί, όλα τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω της και η ήβη είχε ενθουσιαστεί που θα γνώριζε ένα σωρό καινούριους φίλους.

«Από πού είσαι;» την ρώτησε μ’ ένα χαρούμενο χαμόγελο ένα κορίτσι που το έλεγαν Μίρα.

Η Ήβη άρχισε να της εξηγεί ότι η οικογένειά της μόλις είχε μετακομίσει από το Λονδίνο, αλλά ξαφνικά διαπίστωσε πως δεν την άκουγε κανείς. Ένα κοκαλιάρικο κορίτσι με μαύρα μαλλιά με ανταύγειες και μακριά, βαμμένα κόκκινα νύχια –προφανώς η βασίλισσα των «κουλ»- άνοιξε δρόμο σπρώχνοντας και βγήκε μπροστά στην ομάδα των παιδιών. Στάθηκε εκεί με σταυρωμένα τα χέρια και το κεφάλι της γερμένο στο πλάι.

«Λοιπόν», είπε χαμογελώντας ειρωνικά, «ποιο είναι το αγαπημένο σου συγκρότημα;»

Ξαφνικά όλοι σώπασαν. Η Ήβη ανατρίχιασε γιατί ήξερε ότι αν δεν έλεγε το σωστό όνομα, όλοι θα άρχιζαν να την κοροϊδεύουν.

«Χμ, μ’ αρέσουν πολλά και διάφορα συγκροτήματα…», άρχισε να λέει.

«Άα!» σχολίασε το κορίτσι περιφρονητικά γουρλώνοντας τα μάτια κι ύστερα μ’ ένα νεύμα του κεφαλιού, κάτι σαν σύνθημα για να την ακολουθήσουν, έκανε μεταβολή και απομακρύνθηκε.

Οι άλλες έτρεξαν πίσω της ή σκορπίστηκαν γύρω, αφήνοντας την Ήβη ολομόναχη, να προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυα που πλημμύριζαν τα μάτια της.

***

«Μήπως μπορείς να μου πεις εσύ, Ήβη;» είπε ο κύριος Μίτσιν, ο δάσκαλος της Πέμπτης τάξης.

Η Ήβη πετάχτηκε όρθια και σταμάτησε να μουντζουρώνει αφηρημένη.

«Συγνώμη, κύριε;» ψέλλισε. «Πώς είπατε;»

Ο κύριος Μίτσιν κοίταξε πάνω από τα γυαλιά του, που είχαν σχήμα μισοφέγγαρου, και χαμογέλασε ευγενικά. «Μπορείς να μου πεις εσύ τι είναι αυτό;» επανέλαβε, κρατώντας κάτι που έμοιαζε με ντόνατ. Η Ήβη κούνησε το κεφάλι αρνητικά και μετάνιωσε που δεν πρόσεχε.

«Είναι ένα αρχαίο ρωμαϊκό…», άρχισε ο κύριος Μίτσιν, όταν ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα.

«Περάστε», φώναξε ο κύριος Μίτσιν – και τότε μπήκε στην τάξη μια νοσοκόμα που κρατούσε ένα μεγάλο κόκκινο μήλο κι ένα γυαλιστερό πλαστικό τάπερ.

Η Ήβη κοκκίνισε από ντροπή. Ήταν η μαμά της, που πήγαινε για δουλειά στο νοσοκομείο του Μίλτσεστερ.

«Με συγχωρείτε πολύ που διακόπτω το μάθημα», είπε η κυρία Ντέναμ, «αλλά η Ήβη ξέχασε το φαγητό της στο σπίτι».

Η Ήβη κοκκίνισε περισσότερο κι από το μήλο κι έκρυψε το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της.

«Θα φροντίσετε, παρακαλώ, να φάει πρώτο το φρούτο της και μετά τα δημητριακά της;»

«Ωχ», αναστέναξε η Ήβη και ζάρωσε στο θρανίο της – κι ενώ ευχότανε να εξαφανιστεί από προσώπου γης, η μαμά της γύρισε πίσω και της έστειλε ένα φιλί.

Ε, τότε πια, ξέσπασε μεγάλη αναστάτωση. Όλοι άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους και να γελούν. Ο Άντονι και ο Τζόζεφ, οι ταραξίες της τάξης, έστελναν φιλιά σε όλα τα κορίτσια. Μόνο η Μπεθ καθόταν ήσυχη, αν και η Ήβη δεν πρόσεξε τίποτε απ’ όλα αυτά, αφού είχε ακόμη το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της.

Είναι φρικτό! Σκεφτόταν. Γιατί τάχα έπρεπε να έρθει η μαμά και να με φέρει σε τόσο δύσκολη θέση;

«Ησυχία, παρακαλώ!» είπε ο κύριος Μίτσιν με έναν περίεργο μορφασμό. Κι αυτός ακόμη προσπαθούσε να συγκρατήσει τα γέλια του!

«Σας παρακαλώ, κύριε», είπε ο Άντονι, προσπαθώντας να διατηρήσει το πρόσωπό του σοβαρό. «Νιώθω άσχημα. Νομίζω πως έφαγα το πρωινό μου με τα δημητριακά πριν από το γιαούρτι μου. Λέτε να πεθάνω;»

«Πολύ αστείο, Άντονι», είπε ο κύριος Μίτσιν. «Πρόσεξε μόνο μην πεθάνεις της πείνας – βλέπω πως άφησες λίγο γιαούρτι πάνω στο σαγόνι σου!»

Ο Άντονι γέλασε και το σκούπισε.

Ο Τζόζεφ σήκωσε το χέρι του. «Παρακαλώ, κύριε. Καλύτερα να τσεκάρετε αν η μαμά της Ήβης έκοψε τις άκρες από το σάντουιτς, γιατί αλλιώς κινδυνεύει να σπάσει τα δοντάκια της».

Πριν προλάβει να απαντήσει ο κύριος Μίτσιν, ένα κορίτσι με μεγάλα, όμορφα μαύρα μάτια, σηκώθηκε κι έβαλε τις φωνές στον Τζόζεφ.

«Ε, λοιπόν, πάω στοίχημα ότι η Ήβη δεν θα έβαζε τα κλάματα επειδή φοβόταν τη νεράιδα των δοντιών… όπως έκανε κάποιος στην Τρίτη τάξη!»

Έβαλαν όλοι τα γέλια και το καλαθάκι με το κολατσιό της Ήβης ξεχάστηκε.

Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό, Μπεθ», είπε ο κύριος Μίτσιν. «Και τώρα πίσω στους αρχαίους Ρωμαίους…»

Το Μαγικό μου Ημερολόγιο (1): Ένα μελαγχολικό κορίτσι