Ένας νεαρός αναλαμβάνει να βρει τα ίχνη του
πατέρα του, για την εξαφάνιση του οποίου η μητέρα και η γιαγιά του δεν
είχαν αποφασίσει μέχρι τότε να του αποκαλύψουν και πολλά. Ο νεαρός,
σταχυολογώντας τα διάφορα στοιχεία που του αποκαλύπτονται ένα προς ένα,
φτάνει μέχρι την Ιταλία, τόπο καταγωγής του παππού του.
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Εικονογράφηση: Στέφανος Ρόκος
ISBN: 978-960-16-2205-7
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008
Τάξεις: Ε’, Στ’
Κριτική
Μια μικρή ιστορία μυστηρίου που θα αρέσει ιδιαίτερα στους φίλους της μουσικής, μια και το κύριο θέμα είναι η εξαφάνιση ενός πατέρα – dj που ο γιος του αναζητεί σε ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού, με το κάθε στοιχείο να οδηγεί στο επόμενο.
Μια μικρή ιστορία μυστηρίου που θα αρέσει ιδιαίτερα στους φίλους της μουσικής, μια και το κύριο θέμα είναι η εξαφάνιση ενός πατέρα – dj που ο γιος του αναζητεί σε ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού, με το κάθε στοιχείο να οδηγεί στο επόμενο.
Τα κεφάλαια είναι ιδιαίτερα μικρά, κάποια με έκταση μόλις 2 σελίδες, κι έτσι οι αναγνώστες δεν είναι εύκολο να κουραστούν. Το ενδιαφέρον τους κρατούν ζωντανό κατά καιρούς και η σχετική πλοκή, οι διάλογοι και οι γρίφοι. Ωστόσο, η εικονογράφηση είναι ανύπαρκτη, ενώ σε κάποια σημεία η γραφή μοιάζει βιαστική (π.χ. κεφ.25) ή πρόχειρη. Ίσως έτσι να ερμηνεύονται κάποιες αλλαγές στον τρόπο ομιλίας και το ύφος του ήρωα κατά τη διάρκεια του έργου, οι ημιτελείς χαρακτήρες, αλλά και κάποιες ιδιαίτερα περιληπτικές περιγραφές, όπως όταν οι πρωταγωνιστές φτάνουν για πρώτη φορά στην Ιταλία: «Το χωριό ήταν ένα τυπικό χωριουδάκι της Καμπανίας.» (σ. 104)
Θα προτείναμε το βιβλίο σε μεγαλύτερες τάξεις καθώς ο ήρωας είναι έφηβος και οι μαθητές της Ε’ και Στ’ ίσως μπορούν να ταυτιστούν ευκολότερα μαζί του.
Παρότι βραβευμένο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, προσωπικά βρήκα το μυθιστόρημα μάλλον μέτριο. Το πλέον ελκυστικό του στοιχείο, είναι ίσως ότι καταφέρνει σε κάποιες στιγμές της αφήγησης να μας μεταφέρει στο κλίμα μιας καρτουνίστικης περιπέτειας τύπου Τεν-Τεν: Μυστήριο μέσα στο μυστήριο, γρίφοι που λύνονται μάλλον αβίαστα αλλά οδηγούν σε νέους γρίφους, συμπτώσεις που προχωρούν τον μύθο και ένα τέλος ενδεχομένως ξεφουσκωμένο, βγαλμένο ωστόσο σαν από φιλμ νουάρ!
Ένα χρήσιμο δίδαγμα που θα μπορούσε να εξαχθεί από την ιστορία, είναι ότι η αναζήτηση για κάτι που πραγματικά μας ενδιαφέρει, μπορεί να μας οδηγήσει σε νέα μονοπάτια και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Όπως και τον ήρωα, που μέσα από την επίμονη προσπάθειά του να πλησιάσει τον πατέρα του, έμαθε να αυτενεργεί, ήρθε σε επαφή με την ιταλική κουλτούρα και γνώρισε ένα σωρό πράγματα γύρω από τη μουσική βιομηχανία.
Ολοκληρώνοντας, να αναφέρουμε ότι μέσα σε όλα αυτά, ο συγγραφέας κάνει σαφή και τη θέση του περί πνευματικών δικαιωμάτων και εκμετάλλευσης των μουσικών από τις δισκογραφικές εταιρίες.
Αξίες - Θέματα
Επιμονή, Μουσική, Νοσταλγία
Επιμονή, Μουσική, Νοσταλγία
Εικονογράφηση
Απόσπασμα
Στο δωματιάκι της ταράτσας υπήρχαν τα σημάδια του ραδιοφωνικού σταθμού του μπαμπά. Ήξερα πια και τα αναγνώριζα. Παλιά ούτε που φανταζόμουν σε τι χρησίμευαν όλα αυτά τα καλώδια. Ακόμη και μια κεραία που η γιαγιά την είχε κάνει απλώστρα για ρούχα δε μου είχε κινήσει την παραμικρή υποψία.
Στο δωματιάκι της ταράτσας υπήρχαν τα σημάδια του ραδιοφωνικού σταθμού του μπαμπά. Ήξερα πια και τα αναγνώριζα. Παλιά ούτε που φανταζόμουν σε τι χρησίμευαν όλα αυτά τα καλώδια. Ακόμη και μια κεραία που η γιαγιά την είχε κάνει απλώστρα για ρούχα δε μου είχε κινήσει την παραμικρή υποψία.
Όλα άλλαξαν όμως και μπόρεσα πια να δω με τη φαντασία μου ακόμη και αντικείμενα που δεν υπήρχαν, είτε γιατί τα μάζεψε η αστυνομία είτε γιατί τα πέταξε η γιαγιά. Να ο σταθμός Q.G.P., να κι ο μπαμπάς νεαρός, όπως τον έχω δει σε φωτογραφίες, να παίζει στα πικάπ τις αφιερώσεις των ακροατών του.
«Τηλέφωνο» μου φώναξε η γιαγιά μόλις είχα ανέβει και τοποθετούσα το πικάπ στο τραπέζι.
«Ναι, για την αγγελία;»
«Είμαι καθηγητής ιταλικών»
«Ακούγατε Q.G.P.;»
«Όχι, άλλα…»
«Ευχαριστώ που πήρατε, όμως δεν είστε αυτό που ψάχνουμε.»
«Γιαγιά, μη μου ξαναδώσεις να μιλήσω αν δεν είσαι σίγουρη ότι έχει όλα τα προσόντα που ζητάω» είπα αυστηρά, λες και απευθυνόμουν στη γραμματέα μου, και ανέβηκα ξανά στο δωματιάκι. «Κι αν πάρει κάποιος που μου κάνει, φέρε το ασύρματο επάνω»φώναξα από τη σκάλα.
«Μάλιστα»απάντησε η γιαγιά ειρωνικά. «Αν κάνω αλλιώς, μπορεί να με απολύσεις! Θα μιλήσω εγώ και θα κρίνω…»
Άκουσα σχεδόν όλα τα δισκάκια προσπαθώντας να μαντέψω το νόημα των τίτλων τους. Μήπως κι έτσι ανακάλυπτα κάτι και για το δισκάκι με όλα τα σύμβολα που έλειπε. Μάταια όμως, δε βρήκα τίποτα.
Έβαλα και το τελευταίο. Στην ετικέτα του φαίνονταν μόνο κάτι ξεθωριασμένες γραμμές.
Ακούμπησα τη βελόνα, που άρχισε να τρέχει στα αυλάκια του.
Δεν ήταν μουσική αυτό που ακούστηκε, αλλά κάτι επιβλητικοί ήχοι.
Ξαφνικά, ένιωσα σαν να υπήρχε κάποιος πίσω μου.
Γύρισα έντρομος.
Η γιαγιά μου έδινε το τηλέφωνο λέγοντας: «Μίλησε με την κυρία. Της είπα να έρθει αύριο. Έχει όσα ζητάς».
«Να αρχίσουμε αύριο κιόλας. Αφού ακούγατε Q.G.P., σίγουρα αγαπάτε τη μουσική και θέλω μέσα στο μάθημα να μεταφράζουμε τραγούδια».
«Βέβαια! Μου αρέσουν τα παλιά ιταλικά τραγούδια. Εσύ πού ξέρεις τον Q.G.P.;»
«Ελάτε αύριο και θα τα πείτε με τη μαμά μου. Γεια σας. Α! Μην κλείσετε. Μήπως ξέρετε τι σημαίνει: Fallo girare alla rovescia?»
«Παίξε το ανάποδα. Πού το γράφει;»
«Στη θήκη ενός παλιού δίσκου βινιλίου. Τώρα το πρόσεξα και σκέφτηκα να σας ρωτήσω».
«Ξέρεις, εννοεί να τον γυρίσεις σε αντίθετη φορά απ’ ό, τι τον γυρίζει το πικάπ».
Το δάχτυλό μου είχε ήδη σταματήσει το δισκάκι κι είχε αρχίσει να το γυρίζει ανάποδα. Έβαλα δύναμη. Μέχρι να βρω τις στροφές που έπρεπε, ακούστηκαν πάλι κάτι περίεργοι ήχοι, σαν ψαλμωδία. Όταν όμως κούνησα το χέρι μου γρηγορότερα, ακούστηκε μουσική, μια παράξενη μουσική. Το δάχτυλό μου δεν το όριζα πια εγώ. Λες και το γύριζε μια δύναμη έξω από μένα. Τότε το πρόσεξα! Στην ετικέτα σχηματιζόταν ένα σύννεφο. Ένα σύννεφο που κουνιόταν. Και μεγάλωνε. Όλο μεγάλωνε. Και με τραβούσε από το δάχτυλο στο κέντρο του. Γύριζε γύρω μου. Με τύλιγε, με ρουφούσε. Δεν είχα κουράγιο να φωνάξω. Ήμουν μαγεμένος. Αφέθηκα στη δίνη της μουσικής και μιας φωνής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...