Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Εγώ είμαι αρχηγός

Υπόθεση
Κατασκηνωτές φτάνουν κοντά στη λίμνη των βατράχων και αρχίζουν να τη ρυπαίνουν. Οι καβγάδες όμως που στήνουν τα βατραχάκια, δεν τους επιτρέπουν να αναλάβουν πρωτοβουλία για να σταματήσει το κακό. Μετά από μια επεισοδιακή συνέλευση, συμβουλεύονται τον γέροντα που τους προτείνει να εργαστούν ομαδικά. Θα τα καταφέρουν άραγε να καθαρίσουν τη λίμνη τους και να εξηγήσουν στους ανθρώπους πώς πρέπει να φέρονται;

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Διάπλους
Συγγραφέας: Μαρία Ιορδανίδου
Εικονογράφηση: Δημήτρης Ρίζος
ISBN: 978-960-68-7330-0
Έτος 1ης Έκδοσης: 2011
Σελίδες: 31 (59)
Τιμή: περίπου 14 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Γ', Δ', Ε',

Κριτική
Συμπαθητική ιστορία εκπαιδευτικού περιεχομένου από τη σειρά Ανάπτυξη Συναισθηματικής Νοημοσύνης - Προγράμματα Αγωγής Ψυχικής Υγείας. Η γραφή είναι πολύ απλή και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, αν και οι συνάδελφοι των μικρότερων τάξεων ίσως δεν καταφέρουν να την αξιοποιήσουν πλήρως, αφού τα μικρά παιδιά (όπως και οι πολιτικοί μας) δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν σε όλη της την έκταση την αξία του διαλόγου. Τα νοήματα είναι κατανοητά, αν και οι αντιδράσεις κάποιων χαρακτήρων ίσως προβληματίσουν τα παιδιά. Η επιμέλεια είναι πολύ φροντισμένη, και το 30σέλιδο κείμενο συνοδεύεται από ένα παράρτημα άλλων 25 σελίδων με δραστηριότητες συναισθηματικής ανάπτυξης και άλλες, σχετικές με το θέμα. Το βιβλίο συνοδεύεται από cd που περιλαμβάνει δραστηριότητες και θεωρία σε μορφή εικόνων jpg.  

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε δασκάλους και μαθητές Γ', Δ' και Ε' τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μικρότερα παιδιά, στα πλαίσια κάποιου προγράμματος σχετικού με τον διάλογο και τη συνεργασία.

Άλλο ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του εκπαιδευτικού που ενδιαφέρεται να εργαστεί με τις αξίες στην τάξη του. Αυτή τη φορά πρόκειται για μια ιστορία αφόρμησης στα θέματα του διαλόγου και της ομαδικότητας. Μπορούμε να αναπαράγουμε με τη μορφή θεατρικών / παντομίμας κλπ. διάφορες σκηνές από το έργο, ώστε τα παιδιά να βιώσουν τα συναισθήματα των ηρώων και να κατανοήσουν πώς η συνεργασία μπορεί να τα βοηθήσει να καταφέρουν πράγματα τα οποία από μόνα τους αδυνατούν να πετύχουν. 

Κάποια σημεία της ιστορίας βέβαια, καλό είναι να συζητηθούν με τα παιδιά, ώστε να μη διαμορφώσουν αυτά λανθασμένες εντυπώσεις. Συγκεκριμένα, η συμπεριφορά του φεγγαριού (που στο βιβλίο μάλλον αντιπροσωπεύει τον ρόλο των ενηλίκων), που  θυμώνει με τα βατραχάκια και τα τιμωρεί στερώντας τα από το φως του, χωρίς καν να τα ενημερώσει για το λόγο, ίσως είναι καλό να γίνει αντικείμενο σχολιασμού και κριτικής... και αυτό επειδή δεν θέλουμε τα παιδιά να αποκρύπτουν από τους μεγαλύτερους τα λάθη και τα προβλήματά τους, φοβούμενα μια αυστηρή τιμωρία.

Κλείνοντας, να σταθούμε σε δύο τελευταία σημεία. Πρώτον, στον κατά τόπους έντονο διδακτισμό, που προσωπικά θεωρώ ότι τουλάχιστον στα σύγχρονα κείμενα, καλό είναι να αποφεύγεται. Και δεύτερον, στη λανθασμένη χρήση των εννοιών ρύπανση και μόλυνση, οι οποίες δεν θα έπρεπε να συγχέονται, ειδικά από νεότερους δημιουργούς που αποφασίζουν να ασχοληθούν με τα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Η τιμή του βιβλίου στο εμπόριο είναι μάλλον λογική, κάποιοι "πονηροί" πωλητές όμως το διανέμουν στα σχολεία με καπέλο 60%-80%, γι' αυτό οι συνάδελφοι ας έχουν το νου τους.

Αξίες - Θέματα
Διάλογος, Συνεργασία, Περιβάλλον

Απόσπασμα 

Μετά από λίγες μέρες τα βατραχάκια αντίκρισαν ένα φρικιαστικό θέαμα!

Τα ασημένια νερά της λίμνης είχαν θολώσει, τα νούφαρα είχαν μαραθεί και τα ψάρια δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν ανάμεσα στα σκουπίδια.

- «Ω, θεέ μου, τι κατάσταση είναι αυτή! Χάλασε το απαλό μου δέρμα, γέμισε σπυριά το πρόσωπό μου, θάμπωσαν τα μαλλιά μου.» διαμαρτυρήθηκε η πανέμορφη Ζουζουλίτα.

- «Θα αρρωστήσουμε με τόσα μικρόβια!», ούρλιαξε με τη φάλτσα φωνή της η Μπιλήδα.

- «Δεν μπολώ να αναπνεύθω, γλήγολα οκθυγόνο», είπε βαριανασαίνοντας ο Γλυγλίκος.

- «Ποιος φωνάζει και μου χαλάει την ησυχία μου;», ρώτησε ο Μπάκος που κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου… ως συνήθως.

Το φεγγάρι που παρακολουθούσε από ψηλά τη λιμνούλα χλώμιασε κι έχασε το χαμόγελό του. Θύμωσε και με τους ανθρώπους και με τα βατραχάκια.

«Οι άνθρωποι δε σκέφτονται καθόλου τις συνέπειες των πράξεών τους και το μόνο που τους νοιάζει είναι να περνάνε καλά. Αλλά και τα βατραχάκια με θυμώνουν που δεν προσπαθούν να βρουν μια λύση στο πρόβλημά τους. Κοίταξέ τα!»

Θυμωμένο όπως ήτα, πήρε την απόφαση να κρυφτεί και να σταματήσει να λούζει με το φως του τη λίμνη και τους κατοίκους της.

- «Ας κάνουν ό,τι θέλουν!», ψιθύρισε και κρύφτηκε.

Τότε η νύχτα έγινε μαύρη και σκοτεινή. Τα βατραχάκια δεν ήξεραν πώς θα λύσουν το πρόβλημα και άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους, γιατί το καθένα σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του και πίστευε ότι η δική του γνώμη ήταν η πιο σωστή…

- «Επειδή δεν ανέχομαι τη βρωμιά, πιάστε γρήγορα δουλειά! Η λίμνη πρέπει να καθαριστεί τώρα! Εγώ είμαι αρχηγός, εγώ αποφασίζω!», διέταξε η Μπιλήδα.

- «Αα! Όλα κι όλα, και γιατί παρακαλώ να είσαι εσύ αρχηγός; Αρχηγός πρέπει να είναι ο πιο όμορφος. Εγώ δηλαδή! Θα πάω κομμωτήριο που έχω κλεισμένο ραντεβού και μετά θα σας μοιράσω δουλειές! Εγώ είμαι αρχηγός!», είπε η Ζουζουλίτα κοιτάζοντας στον καθρέφτη της.

- «Καλά εσείς κοιμάστε όρθιες! Αρχηγός χωρίς άλλο θα είμαι εγώ που δε μ’ αρέσει και η δουλειά! Πού ακούστηκε ένας αρχηγός να δουλεύει; Θα ρίξω πρώτα έννα υπνάκο και μετά θα σας πω τι θα κάνει ο καθένας σας, γιατί εγώ είμαι αρχηγός», συμπλήρωσε ο Μπάκος με ένα μεγάλο χασμουρητό.

- «Έναθ αλχηγόθ πλέπει να είναι θαν και μένα τλυφελόθ, εγώ είμαι αλχηγόθ»,
είπε ο Γλυγλίκος με φωνή γλυκιά σαν μέλι.

- «Εγώ είμαι αρχηγός, εγώ είμαι αρχηγός, εεεε!, δεν υποφέρεστε πια! Σταματήστε μ’ αυτό το «εγώ»!!! είπε ο Κοαζήνων κι έφυγε εκνευρισμένος.

Στο δρόμο συνάντησε το Βρεκεκέκο προβληματισμένο και αποφάσισαν να πάνε στο γέροντα που πάντα κάτι είχε να τους πει.

Ο γέροντας αφού τους άκουσε πολύ προσεκτικά, τους μίλησε με λόγια σοφά:
«Καταλαβαίνω την ανησυχία σας! Όμως να σκέφτεστε ότι οι δοκιμασίες θα σας κάνουν πιο δυνατούς. Σταματήστε να έχετε ανταγωνισμό μεταξύ σας! Αν είστε ενωμένοι κι αγαπημένοι κανένας δεν μπορεί να σας κάνει κακό»!

Share/Bookmark

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Πρώτος!

Υπόθεση
Στο βιβλίο πρωταγωνιστεί ο Πέτρος τον οποίο έχουμε συναντήσει ήδη στα βιβλία Βιβλιοφάγος κατά λάθος,  Ποιος είναι ο αρχηγός; και Πάντα; Ο Πέτρος είναι πρώτος μαθητής και ο Φάνης πρώτος στη φασαρία. Οι δυο τους δεν είναι φίλοι ως τη στιγμή που ο Πέτρος φτιάχνει μια σαΐτα και την πετάει στην τάξη. Διστάζει να ομολογήσει την πράξη του για να μην τιμωρηθεί. Όταν όμως η δασκάλα ετοιμάζεται να τιμωρήσει τον Φάνη, ο Πέτρος βρίσκει το θάρρος να ομολογήσει «Κυρία, εγώ το έκανα». Και τότε θα γίνει ο καλύτερος φίλος με τον Φάνη.

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη
Εικονογράφηση: Σ. Τουλιάτου – Π. Μπουλούμπασης
ISBN: 978-960-16-1657-5
Έτος 1ης Έκδοσης: 2005
Σελίδες: 32
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α', Β', Γ'

Κριτική
Χαριτωμένη ιστορία από τη σειρά χωρίς σωσίβιο (επίπεδο Ψαράκια - 400 λέξεις). Η γραφή της (πολυγραφότατης) Μαρίας Παπαγιάννη είναι όπως πάντα απλή και τα νοήματα κατανοητά, ενώ το χιούμορ θα διασκεδάσει τους μικρούς αναγνώστες. Η επιμέλεια της σειράς είναι όπως ήδη έχουμε αναφέρει πολύ προσεγμένη, και η όμορφη δουλειά των μόνιμων εικονογράφων του Πέτρου συμπληρώνει το κείμενο και προσθέτει χρώμα και χιούμορ. Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους μαθητές τρεις δραστηριότητες. Η πρώτη είναι παρατηρητικότητας, αφού ζητάει να βρούμε τις διαφορές ανάμεσα σε δύο παρόμοιες εικόνες. Η δεύτερη είναι ορθογραφίας και καλεί τα παιδιά να διορθώσουν μια φράση όπως την γράφουν τρεις διαφορετικοί μαθητές. Η τελευταία και πιο διασκεδαστική, προσφέρει το πατρόν από ένα αεροπλανάκι και καλεί τους μαθητές να το κατασκευάσουν σε χαρτόνι!

Το βιβλίο προτείνεται σε παιδιά Α’, Β’ και Γ' τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μαθητές μεγαλύτερων τάξεων που επιθυμούν να ενισχύσουν την αναγνωστική τους αυτοπεποίθηση.

Η καλύτερη κατά τη γνώμη μου από τις περιπέτειες του Πέτρου. Το δίλημμα του ήρωα αν θα πρέπει να παραμείνει στην ασφάλεια ή να αποκαλύψει τη σκανδαλιά που έκανε, απαλλάσσοντας από τη άδικη μοίρα του τον φασαριατζή της τάξης, μπορεί να γίνει θέμα για μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στην τάξη ή το σπίτι. Θέση σε αυτήν μπορεί να έχει και μια άλλη πτυχή της υπόθεσης: το πλεονέκτημα κύρους που προσφέρει στον Πέτρο ο ρόλος του πρώτου μαθητή στην τάξη... Ρόλος που επηρεάζει τόσο την αντιμετώπιση από τους γονείς του, όσο φυσικά και από την ίδια τη δασκάλα, η οποία παρότι συμπαθέστατη, παραμένει προκατειλημμένη απέναντι στον "χειρότερο" μαθητή της. Στο κλείσιμο της ιστορίας ωστόσο, ο "τελευταίος" αναδεικνύεται σε "πρώτο" και ηθικό νικητή, αφού τελικά καλύπτει τον συμμαθητή του χωρίς δεύτερη σκέψη.

Αξίες - Θέματα
Εκπαίδευση, Φιλία, Χιούμορ.

Απόσπασμα 
Στο σχολείο μου είμαι πάντα πρώτος μαθητής.
Αυτό έχει πολλά καλά.
 Όταν ο μπαμπάς μου έρχεται στο σχολείο,
γελάει ως τ' αυτιά. Εκείνη τη στιγμή μπορώ να
ζητήσω παγωτό, τσίχλες, ποπκόρν, το περίπτερο ολόκληρο.

Την άλλη φορά που ο μπαμπάς μου θα έρθει
στο σχολείο, θα είμαι πιο προετοιμασμένος.
Θα ζητήσω ένα πολεμικό αεροπλάνο με δυο τουρμπίνες.

Ο Φάνης είναι ο τελευταίος μαθητής στην τάξη.
Έρχεται πάντα χωρίς να έχει κάνει την αντιγραφή,
την ανάγνωση ή τη ζωγραφική. Είναι πολύ τελευταίος.

Αλλά είναι πολύ πρώτος στις φασαρίες.
Στα διαλείμματα, όταν παλεύουμε, μας κερδίζει
όλους με αεροπλανικά κόλπα, ενώ την ώρα του
μαθήματος μουρμουρίζει, τραβάει τις κοτσίδες
των κοριτσιών και μουντζουρώνει τα τετράδιά του.

Share/Bookmark