Στη χώρα των μαμούθ

Υπόθεση
Η περιπέτεια τοποθετείται στην περιοχή του προϊστορικού Πηνειού και του Παρνασσού το έτος 35.000 π.Χ. Εκεί, ο μικρός Αμού, Κρο-Μανιόν ο ίδιος, υιοθετημένος όμως από ανθρώπους του Νεάντερταλ, ξεχνιέται μια μέρα και αφήνει τη φωτιά της σπηλιάς να σβήσει. Φοβούμενος την τιμωρία από τους μεγαλυτέρους, αποφασίζει να το σκάσει. Τον ακολουθεί ο φίλος του Βαμ, τον οποίο όμως συλλαμβάνουν οι ανθρωποφάγοι. Ο Αμού τον γλιτώνει από τα χέρια τους και μαζί συναντούν τους Κρο-Μανιόν και τον μεγάλο τους μάγο. Εκείνος, θα πάρει τον ήρωα υπό την προστασία του και θα του μάθει να ζωγραφίζει στην ιερή σπηλιά. Οι ανθρωποφάγοι όμως είναι ακόμα κοντά στον οικισμό. Ποια από τις φυλές θα επικρατήσει τελικά;

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Κέδρος

Συγγραφέας: Κίρα Σίνου

Εικονογράφηση: Νίνα Σταματίου

ISBN: 978-960-04-0013-7

Έτος 1ης Έκδοσης: 1977

Σελίδες: 205
Τιμή: περίπου 7 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Στ’, Γυμνάσιο

Κριτική
Το πρώτο βιβλίο της Κίρας Σίνου, ένα κείμενο προϊστορικής μυθοπλασίας, μας παρουσιάζει μέσα από την περιπέτεια του μικρού Αμού, το πώς ο άνθρωπος του Νεάντερταλ παραχώρησε σιγά-σιγά τη θέση του στον άνθρωπο του Κρο-Μανιόν, σε μια εποχή όπου στη χώρα μας ζούσαν μαμούθ, τριχωτοί ρινόκεροι, βίσονες, λιοντάρια και αρκούδες των σπηλαίων.

Το κείμενο είναι καλογραμμένο, γι’ αυτό παρά τα 35 του χρόνια και το παλαιολιθικό του θέμα, διαβάζεται ξεκούραστα. Οι χαρακτήρες είναι αρκετά ολοκληρωμένοι και πιστοί σε συγκεκριμένα σύνολα αξιών, και η απουσία αλλοπρόσαλλων συμβάσεων δεν οδηγεί σε εκπλήξεις ούτε ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Ωστόσο, η ασπρόμαυρη εικονογράφηση είναι αραιή και αρκετά ξεπερασμένη και δεν προσφέρει πολλά στο συνολικό έργο. Τα περισσότερα κεφάλαια δεν έχουν έκταση μεγαλύτερη των 7-8 σελίδων, υπάρχουν όμως και ορισμένα που φτάνουν τις 15, κάτι που μπορεί να ταλαιπωρήσει τους άπειρους αναγνώστες, ειδικά από τη στιγμή που η γραμματοσειρά είναι μικρού μεγέθους (εκείνη που συναντάμε στα βιβλία για ενηλίκους).

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε μαθητές της Στ' τάξης, μια και εκτός από το ότι είναι πυκνογραμμένο, περιέχει και ορισμένες «άγριες» σκηνές που θεωρητικά ίσως ενοχλήσουν τους μικρότερους αναγνώστες. Τα αγόρια έχουν περισσότερες πιθανότητες να ταυτιστούν με τον μικρό ήρωα, ενώ το διήγημα θα αγαπήσουν ιδιαίτερα όσα παιδιά ενδιαφέρονται για την αρχαία ιστορία και προϊστορία του τόπου μας.

Τα παιδιά που θα μπουν στη διαδικασία να διαβάσουν τη συγκεκριμένη ιστορία, εκτός από τα γνωστά κέρδη που έχουν να αποκομίσουν από την ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου (βελτίωση έκφρασης, ψυχαγωγία, ορθογραφία, ανάπτυξη φαντασίας, εμπλουτισμός λεξιλογίου, κ.ά.) θα μάθουν και ένα σωρό πράγματα για την παλαιολιθική εποχή. Συμπληρωματικά με τα όσα διαβάζουν στο διήγημα, οι σημειώσεις της συγγραφέως στα υποσέλιδα, εξηγούν πώς διάφορα δεδομένα που συναντάμε στο κείμενο, συνδέονται με πορίσματα παλαιοντολογικών ερευνών. Έτσι τα παιδιά ψυχαγωγούνται και μαθαίνουν ταυτόχρονα, αφού αφομοιώνουν πολλές πληροφορίες για την προϊστορική περίοδο εντελώς ξεκούραστα.

Αξίες - Θέματα
Υπευθυνότητα, Φιλία, Αρχαιολογία

Απόσπασμα 
Σε λίγο είχαν αφήσει το δάσος πίσω τους. Πέρα στο βάθος έβλεπαν τώρα τα άλογα να βόσκουν αμέριμνα. Ήταν καμιά πενηνταριά. κοντόσωμα, με κοκκινωπό τρίχωμα, έμοιαζαν μάλλον σαν πόνεϊ κι όχι σαν άλογα. Οι άνθρωποι τα κυνηγούσαν πολύ για το νόστιμο κρέας τους. δεν ήξεραν να εξημερώνουν ακόμα τα ζώα και κανένας τους δε φανταζόταν ότι αυτό το θήραμα που το κυνηγούσαν τόσο άγρια τώρα, θα γινόταν κάποτε ένας από τους πιστότερους συντρόφους τους!

Ο Νάβ, ο δυνατότερος κυνηγός της φυλής, που τους είχε περάσει όλους, πήρε τώρα την αρχηγία. Με γοργές χειρονομίες έδειξε στον καθένα τη θέση του και έγνεψε σε όλους να πέσουν κατάχαμα. Χωρίς να χάσουν ούτε στιγμή οι κυνηγοί άρχισαν να σέρνονται μέσα από τα χορτάρια για να περικυκλώσουν το κοπάδι απ’ όλες τις μεριές, αφήνοντας μονάχα μια διέξοδο προς τον γκρεμό.

Ένας ένας οι κυνηγοί σήκωναν το χέρι τους για να δείξουν ότι είχαν φτάσει στη θέση τους. Ο Ναβ τους πρόσεχε όλους, μετρώντας τους στα δάχτυλα. Όταν βεβαιώθηκε ότι ο κύκλος είχε κλείσει, πετάχτηκε από τη θέση του μουγκρίζοντας σαν λιοντάρι. Βλέποντας το σήμα όλοι οι κυνηγοί πήδηξαν στα πόδια τους μονομιάς και κατευθύνθηκαν τρέχοντας πάνω στο κοπάδι, φωνάζοντας και χτυπώντας τα όπλα τους.

Τα άλογα έμειναν για μια στιγμή παγωμένα στη θέση τους, ξαφνιασμένα, κι έπειτα άρχισαν να καλπάζουν προς όλες τις κατευθύνσεις, προσπαθώντας να διασπάσουν τον κλοιό που τα περιέσφιγγε, μόλις όμως κάνανε να περάσουν ανάμεσα στους κυνηγούς, εκείνοι τα χτυπούσαν με ξύλα, τα κέντριζαν με τ’ ακόντια και τα τρόμαζαν με φωνές και φασαρία αναγκάζοντάς τα ν’ ακολουθήσουν την κατεύθυνση που ήθελαν.

Τα ζώα γύρισαν κι άρχισαν να καλπάζουν προς τη μοναδική μεριά που τους φάνηκε ελεύθερη. Οι κυνηγοί τα ακολουθούσαν από κοντά.

Ο Αμού έτρεχε κι αυτός, προσπαθώντας να φανεί αντάξιος στο καθήκον που του είχαν αναθέσει. δεν ήταν δα λίγο πράγμα να σου κάνουν τέτοια τιμή και να σ’ αφήσουν να κυνηγήσεις με τους μεγάλους! Σε λίγο θα γινόταν κι αυτός ένας σωστός κυνηγός.

Ξαφνικά πρόσεξε ένα πουλάρι να τρέχει δίπλα του. Ήταν τόσο απορροφημένος από τις σκέψεις του, που δεν το είχε δει μέχρι εκείνην τη στιγμή. Γύρισε και το κοίταξε. ήταν χαριτωμένο με την κοντή κι όρθια χαίτη του που έμοιαζε σαν κουρεμένη. Τα μαυριδερά γοργά του πόδια μόλις θαρρείς κι άγγιζαν τη γη.

Το παιδί ένιωσε την περηφάνια να φουσκώνει το στήθος του. Αυτό το πουλάρι θα ήταν το πρώτο μεγάλο ζώο που θα σκότωνε. Τα ποντίκια και οι σκίουροι που σκότωνε μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να λογαριαστούν σαν σπουδαίο θήραμα.

Στη χώρα των μαμούθ