Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Τρίχες

Υπόθεση
Ο Δημήτρης προσβάλλεται στα πέντε του χρόνια από αλωπεκίαση και χάνει τα μαλλιά του. Ξαφνικά, όλα αλλάζουν στο σπίτι και στο σχολείο. Όσο μεγαλώνει, μαθαίνει σιγά σιγά να κρύβεται κάτω από το καπέλο του, να χάνεται μέσα στις σκέψεις του, να απομονώνεται στις σελίδες των πρώτων βιβλίων που διαβάζει. Να όμως που λίγα χρόνια αργότερα, ένα μικρό αδελφάκι έρχεται στη ζωή του και του μεταφέρει ένα πολύτιμο μήνυμα: ότι οι άνθρωποι πρέπει να σε αγαπάνε γι' αυτό που πραγματικά είσαι και όχι για την εξωτερική σου εμφάνιση.
  
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Καλειδοσκόπιο
Συγγραφέας: Νόνη Νέζη
Εικονογράφηση: Νόνη Νέζη
ISBN: 978-960-471-003-4
Έτος 1ης Έκδοσης: 2007
Σελίδες: 24
Τιμή: περίπου 11 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Γ', Δ'

Κριτική
Συγκινητικό μίνι διήγημα για την απώλεια και το πώς η διαφορετικότητα επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Η γραφή απλή και κατάλληλη για τις ηλικίες στις οποίες το βιβλίο απευθύνεται, ενώ τα μηνύματα φτάνουν στους αναγνώστες με σαφήνεια. Το κείμενο δεν κουράζει σε κανένα σημείο, καθώς, εκτός από το περιορισμένο μέγεθος (περίπου 400 λέξεις), υπάρχει και πολύ ωραία εικονογράφηση που αλληλεπιδρά με την ιστορία. Ταυτόχρονα, την εικόνα της επιμελημένης έκδοσης συμπληρώνει το εξαιρετικό στήσιμο, με τις λέξεις να παραπέμπουν σε χειρόγραφο μικρού μαθητή και να αλλάζουν διαρκώς κατεύθυνση παίζοντας με τα νοήματα. Προτείνουμε το βιβλίο περισσότερο σε μαθητές των μεσαίων τάξεων, αλλά και σε μεγαλύτερα παιδιά που επιδιώκουμε να προβληματιστούν για το συγκεκριμένο θέμα.

  • Προσεγμένη έκδοση
  • Κείμενο σύντομο και περιεκτικό

Αξίες - Θέματα
Οικογένεια, Διαφορετικότητα, Απώλεια 

Εικονογράφηση
Πανταχού παρούσα εικονογράφηση που βασίζεται σε μεικτές τεχνικές και κολλάζ, αλληλεπιδρώντας με το κείμενο και διαμορφώνοντας την αισθητική του.
Απόσπασμα
Ο Δημήτρης γεννήθηκε την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη.

Αργότερα, στα γενέθλιά του, θα ζήλευε τα δέντρα,
γιατί αυτά χάνουν τα φύλλα τους
όταν μπαίνει το φθινόπωρο, αλλά ξέρουν…

ότι την άνοιξη θα βγάλουν καινούρια…

Για πέντε ολόκληρα χρόνια,
ήταν ένα παιδί σαν όλα τ’ άλλα.
Ξαφνικά μεγάλωσε σε μία μόνο μέρα.

το πρωί, όταν χτενιζόταν, έπεσαν
λίγες τρίχες από το κεφάλι του.

Τ’ απόγευμα του έμειναν δύο ολόκληρες τούφες
στο χέρι. Και το βράδυ,
βρίσκονταν περισσότερα μαλλιά στο πάτωμα,
απ’ ό, τι στο κεφάλι του…

«Αλωπεκίαση»
Δύσκολη λέξη… Τι είδους αρρώστια ήταν αυτή;
Δεν το χωρούσε το μυαλό του.

«Αυτή είναι όλη κι όλη η αρρώστια» είπε ο γιατρός.

Ούτε θα ένιωθε ποτέ άρρωστος απ’ αυτή,
ούτε θα πονούσε, ούτε φάρμακα θα έπαιρνε.

Μόνο που δεν θα είχε ποτέ μαλλιά. Μόνο;

ίσως και λίγο χειρότερα… Γιατί, από ‘δώ και πέρα,
όποτε στενοχωριόταν,
θα έπεφταν και οι βλεφαρίδες του.

Τι ήταν πάλι αυτό; Χιούμορ; Δεν θα ‘χεις
μαλλιά, αλλά μη στενοχωριέσαι κιόλας,
γιατί μετά δεν θα ‘χεις ΟΥΤΕ βλεφαρίδες…

Μια σοφή συμβουλή προς εφήβους: Άδραξε τη μέρα (πηγή)

Σχόλιο
Τώρα το καλοκαίρι τέτοια πράγματα συνήθως δεν περνούν από το μυαλό, με αφορμή όμως βιβλία σαν κι αυτό, ίσως είναι ευκαιρία να σκεφτούμε πόσο εύκολο είναι να αλλάξει η ζωή μας από κάποια ασθένεια ή ένα ατύχημα. Πόσο διαφορετικά θα εκτιμούσαμε άραγε τον χρόνο μας αν γνωρίζαμε ότι είναι λιγοστός και άρα πολύτιμος; Θα κάναμε τότε τις ίδιες επιλογές;

Σε πρόσφατη επίσκεψή του στη Σπάρτη, ο δημοφιλής δήμαρχος Μαραθώνα ανέλυσε στους φοιτητές του πανεπιστημίου Πελοποννήσου μια σχετική θεωρία, καταλήγοντας στη φράση: όσα κι αν έχεις, όποιος κι αν είσαι, ο χρόνος είναι το μόνο που τελειώνει. Στον σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του (μετά το 5ο λεπτό) ή εναλλακτικά να προβληματιστείτε μέσα από φράσεις αρχαίων φιλοσόφων γύρω από την έννοια του χρόνου, στη σελίδα Γνωμικολογικόν.

Share/Bookmark

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Ένας μικρός ποδοσφαιριστής

Υπόθεση
Ένα γατάκι μπαίνει κατά λάθος σ' ένα γήπεδο την ώρα που διεξάγεται ποδοσφαιρικός αγώνας. Αρχίζει να κυνηγάει τη μπάλα για να παίξει και το κοινό ζητωκραυγάζει... Όμως ο διαιτητής έχει διαφορετική άποψη!

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Παπαδόπουλος
Συγγραφέας: Αγγελική Βαρελλά
Εικονογράφηση: Μαρία Μπαχά
ISBN: 978-960-412-965-2
Έτος 1ης Έκδοσης: 2009
Σελίδες: 40
Τιμή: περίπου 3 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ 
Τάξεις: Α', Β'

Κριτική
Τρυφερό μίνι διήγημα 300 περίπου λέξεων για τους φίλους των γατιών αλλά και του ποδοσφαίρου. Με γλώσσα απλή και παρά τη χρήση μετοχών και ρηματικών τύπων (π.χ. προμηνυόταν, επευφημούσαν) που μπορεί να δυσκολέψουν τους πιο άπειρους αναγνώστες, η συγγραφέας κερδίζει τις εντυπώσεις και καταφέρνει μέσα στις λίγες λέξεις του κειμένου να μιλήσει στην καρδιά των μικρότερων μαθητών. Οι ανατροπές στην περιπέτεια του γατιού μπορεί να μην είναι μεγάλες, κρατούν όμως το ενδιαφέρον των αναγνωστών ζωντανό, ενώ 5 δραστηριότητες στο τέλος του βιβλίου (αναγραμματισμός, αναγνώριση αθλημάτων από ζωγραφιές, μαθηματικά, ταξινόμηση δραστηριοτήτων, σωστό-λάθος) ελέγχουν τις γνώσεις τους γύρω από τα αθλήματα. Το στήσιμο είναι κατάλληλο για τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται το βιβλίο, με την εικονογράφηση να έχει τον πρώτο λόγο και τα τυπογραφικά στοιχεία να είναι μεγάλα και αραιά ώστε να μην κουράζουν και να μην μπερδεύουν. Την προτείνουμε περισσότερο για παιδιά που μόλις έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης.

  • Απλή γλώσσα - κατάλληλο για νέους αναγνώστες

Αξίες - Θέματα
Ποδόσφαιρο, Ζωοφιλία, Γάτες.

Εικονογράφηση
Χαριτωμένη, πολύχρωμη και κάπως αφαιρετική, έχει τη μερίδα του λέοντος σε σχέση με το κείμενο και προσπαθεί να το ακολουθήσει σε απλότητα και παιδικότητα.
 
Απόσπασμα
Το γατάκι δοκίμασε να περάσει κάτω από τα κάγκελα.

Ζορίστηκε λίγο, αλλά τα κατάφερε.

Μπροστά του ανοιγόταν ένας μακρύς διάδρομος,

αλλά το γατάκι δεν το ήξερε αυτό.

Η περιέργεια το έτρωγε.

Έκανε τρία βήματα μπροστά με προσοχή

κι έστησε το αυτί του. Ησυχία!

Μπορούσε λοιπόν να προχωρήσει...

Έκανε άλλο ένα βήμα, κι άλλο ένα,

κι άλλα τρία πηδηχτά.

Χοπ. Χοπ. Χοπ.

Και ξαφνικά...

Τι ήταν αυτό που έβλεπε μπροστά του;

Στη ζωούλα του δεν είχε ξαναδεί τόσο απαλό γρασίδι.

Έτρεξε να το προλάβει μην του φύγει,

να πέσει, να κυλιστεί, να ευχαριστηθεί

και να κάνει τρελές τούμπες.
 
Σχόλιο
Οι γάτες, παρότι αμφίβολης κοινωνικότητας ζώα, είναι γεμάτες περιέργεια και συχνά εμφανίζονται σε μέρη που κανείς δεν περιμένει να τις δει. Μπορούμε έτσι, να βρούμε στο διαδίκτυο αρκετές φωτογραφίες και βίντεο από «ποδοσφαιρόφιλες» γάτες, ενώ και άλλα ζώα (ο σκύλος κατέχει τα πρωτεία) κάνουν κατά καιρούς επισκέψεις σε γήπεδα, διακόπτοντας ποδοσφαιρικούς και άλλους αγώνες.



Η πιο διάσημη ποδοσφαιρική κεραμιδόγατα, πρέπει να είναι αυτή του γηπέδου της Λίβερπουλ, η οποία ενέπνευσε σύνθημα στην εξέδρα, απέκτησε λογαριασμό στο twitter -@Anfield Cat με κοντά 25.000 ακολούθους- και τελικά υιοθετήθηκε από την ομάδα, που της έδωσε το όνομα του προπονητή της! Περισσότερα για την ιστορία της μπορείτε να διαβάσετε (στα αγγλικά) ακολουθώντας τον σύνδεσμο της παρακάτω εικόνας.
Οι γάτες πάντα αγαπούσαν το γήπεδο Anfield, όπως φαίνεται και σ'αυτή τη φωτογραφία του 1964 (πηγή)
Χρήση στην τάξη
Το διήγημα της Αγγελικής Βαρελλά, θα μπορούσε να μας εμπνεύσει ώστε στο μάθημα της Γλώσσας, να γράψουμε τη δική μας φανταστική ιστορία για έναν παράξενο ποδοσφαιρικό αγώνα ή κάποιο περίεργο ζώο που μπαίνει στο γήπεδο την ώρα του ματς. Πόσο διαφορετικά θα αντιδρούσε άραγε το κοινό, αν το χόρτο πατούσε ένα χαριτωμένο ελάφι, ένας αγριεμένος γορίλλας... ή ένας δεινόσαυρος; Ευκαιρία για μια διασκεδαστική αφήγηση!

Share/Bookmark

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Το παγκάκι που ήθελε να γίνει βάρκα

Υπόθεση
Ένα παγκάκι στην προκυμαία έχει βαρεθεί την καθημερινότητά του και αποφασίζει να πέσει στη θάλασσα και να γίνει βάρκα. Μόλις όμως καταφέρνει να μπει στο νερό, το βάρος του το τραβάει στον βυθό! Όταν γεμάτα περιέργεια τα ψάρια το πλησιάζουν, προσπαθεί να τους εξηγήσει τη χρησιμότητά του και τότε συνειδητοποιεί για πρώτη φορά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του στον κόσμο. Σύντομα, τα πλάσματα της θάλασσας αρχίζουν να τσακώνονται ποιο θα πρωτοκαθίσει επάνω του... εκείνο όμως, καταφέρνει να τα βάλει σε τάξη όλα τους. Ακόμα και τον άγριο καρχαρία, που τελικά αποδεικνύεται πολύ ευαίσθητος και δέχεται να σεβαστεί την ελεύθερη ζώνη και το συμφωνημένο ωράριο. Όταν φτάνει η ώρα το παγκάκι να γυρίσει στην αρχική του θέση, έχει αποκτήσει εκτός από αυτοπεποίθηση και ένα σωρό νέους φίλους!

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Μεταίχμιο
Συγγραφέας: Εύα Ιεροπούλου
Εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
ISBN: 978-960-501-990-7
Έτος 1ης Έκδοσης: 2013
Σελίδες: 64
Τιμή: περίπου 5 ευρώ 
Ηλεκτρονική αγορά εδώ  
Τάξεις: A', B'

Κριτική 

Ευχάριστο καλοκαιρινό διήγημα 2000 περίπου λέξεων από τη σειρά διαβάζω ιστορίες, που μας θυμίζει τη σημασία των κανόνων, του αυτοσεβασμού αλλά και της φιλίας. Με γλώσσα απλή και μεγάλα τυπογραφικά, το βιβλίο απευθύνεται στους νέους αναγνώστες των πρώτων τάξεων του δημοτικού, που σιγά σιγά βάζουν πλώρη για λίγο μεγαλύτερα κείμενα. Χωρισμός σε κεφάλαια δεν υπάρχει, αν και μπορούμε να διακρίνουμε νοηματικά ορισμένα βασικά μέρη (εισαγωγή, γνωριμία με τον βυθό, αποχωρισμός, νέα αρχή). Η απλή, μεικτής τεχνικής εικονογράφηση, συνοδεύει κάθε σελίδα και γεμίζει το κείμενο με χρώμα, συμβάλλοντας στην ξεκούραστη ανάγνωση. Το βιβλίο προτείνεται σε μαθητές των δύο πρώτων τάξεων του δημοτικού, που αναζητούν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για τις διακοπές τους. 

  • Απλή γραφή
  • Ωφέλιμες αξίες

Αξίες - Θέματα
Ζωοφιλία, Κανόνες, Διάλογος, Δημοκρατία, Παραμύθι

Εικονογράφηση

Πανταχού παρούσα, με σχέδια επεξεργασμένα σε υπολογιστή και φωτεινά χρώματα που κάνουν την ανάγνωση του βιβλίου πιο ξεκούραστη. 
το φως του φεγγαριού δεν πέφτει σωστά σ' ένα από τα δέντρα... μπορείτε να βρείτε ποιο είναι;
Απόσπασμα
- Ωραία, είπαν ο ροφός και η πέρκα και το σημείωσαν. Οχτώ με δέκα εμείς.

- Δέκα με δώδεκα η χελώνα, το χταπόδι και ο ιππόκαμπος.

- Θα χωρέσουμε; Απόρησε το χταπόδι. Έχω και τόσα πόδια!

- Θα στριμωχτείτε λιγάκι, αλλά τι να κάνουμε; Είπε το παγκάκι. Πρέπει να βολευτούν όλοι. Δώδεκα με δύο το μπαρμπούνι, οι σαρδέλες και οι γαύροι. Δύο με τέσσερις…

- Δύο με τέσσερις θα κάθεται ο καρχαρίας! Ακούστηκε μια βροντερή φωνή. Και επίσης τέσσερις με έξι και έξι με οχτώ και οχτώ με δέκα! Αυτό το παγκάκι είναι δικό μου. Και φύγετε όλοι, μη σας φάω!!

- Ααααα!!! Τσίριξαν ψάρια και θαλασσινά μαζί και κρύφτηκαν πίσω από το παγκάκι.

- Αρχίσαμε πάλι, είπε αναστενάζοντας το παγκάκι. Άντε να τα εξηγώ απ’ την αρχή!

- Δε χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα, είπε με βροντερή φωνή ο καρχαρίας, και όλοι πάγωσαν από τον φόβο. Θα φύγουν όλοι και θα κάθομαι μόνο εγώ!

- Δεν κατάλαβες, είπε το παγκάκι. Εσύ θα φύγεις και θα καθίσουν όλοι οι άλλοι.

- Γιατί; Ρώτησε απορημένος ο καρχαρίας.

- Γιατί εδώ κάθονται όλοι με τη σειρά, αυτή είναι η συμφωνία. Όποιος δε θέλει φεύγει.

- Ναι, αλλά εγώ μπορώ, άμα θέλω, να τους φάω όλους και να μείνω μόνος μου. Και να κάθομαι όλη μέρα.

- Επίσης πρέπει να σου πω ότι σ’ αυτή την περιοχή δεν επιτρέπονται οι φωνές, οι καβγάδες και οι φασαρίες, και κανένας δεν πειράζει κανέναν, είπε το παγκάκι κάπως πιο αυστηρά. Και κυρίως κανένας δεν τρώει τον άλλο. Κατάλαβες;

- Ναι, μα εμένα η δουλειά μου είναι να τρώω τους άλλους! Διαμαρτυρήθηκε ο καρχαρίας.

- Τότε δεν μπορείς να έρχεσαι εδώ, είπε το παγκάκι. Εδώ είναι ελεύθερη ζώνη. Όποιος έρχεται εδώ συμφωνεί να μην πειράζει κανέναν.

- Εντάξει τότε, είπε ο καρχαρίας. Αφού είναι ελεύθερη ζώνη, δε θα πειράξω κανέναν, ούτε θα φάω κανέναν. Να καθίσω τώρα;

- Όταν έρθει η σειρά σου, είπε το παγκάκι. Τώρα θα καθίσουν η γαρίδα, ο κάβουρας και το καλαμάρι. Μετά τα στρείδια, τα μύδια και οι γόπες. Και μετά εσύ.

- Μόνος μου; Είπε ο καρχαρίας με παράπονο.

- Ποιος θέλει να καθίσει μαζί του; Ρώτησε το παγκάκι.

Ο καρχαρίας κοίταξε γύρω γύρω, αλλά όλοι κοιτούσαν αλλού.

- Είσαι και μεγαλούτσικος, προσπάθησε να τα βολέψει το παγκάκι. Ποιος θα χωρέσει μαζί σου;

- Ναι, αλλά όλοι οι άλλοι έχουν παρέα. Εγώ μόνος μου θα κάθομαι στην ελεύθερη ζώνη; Είπε ο καρχαρίας έτοιμος να κλάψει.

Το παγκάκι δυσκολεύτηκε. Ευτυχώς εκείνη την ώρα περνούσε ένας χάνος.

- Ε, παγκάκι! Περίσσεψε καμιά θέση και για μας; Ρώτησε.

- Ναι, μαζί με τον καρχαρία, είπε το παγκάκι ανακουφισμένο.

- Μμμ, είναι κάπως μεγάλος, αλλά… δεν πειράζει, θα βολευτούμε, είπε ο χάνος.

Έτσι τα κανόνισαν και όλα μπήκαν σ’ έναν ρυθμό. Το ωράριο τηρούνταν σχολαστικά.
Σχόλια
Τα μηνύματα που μπορεί κανείς να εξάγει από το κείμενο είναι ποικίλα. Ανάμεσα σ' αυτά, ξεχωρίζει το δίδαγμα ότι όσο διαφορετικοί και αν είμαστε από τους άλλους (όσο τα είδη των ψαριών που συναντάμε στο βιβλίο) μπορούμε να συμβιώσουμε και να συνεννοηθούμε μεταξύ μας στη βάση κοινά αποδεκτών κανόνων, με προϋπόθεση ένα ελεύθερο και δημοκρατικό περιβάλλον. Συνήθως βέβαια, όσοι μπορούν να επιβάλλουν την ισχύ τους πάνω στους άλλους (όπως π.χ. ο μαθητής με την μπάλα στο διάλειμμα, το ΔΝΤ, κλπ.) δεν υποχωρούν όπως ο καρχαρίας της ιστορίας, αλλά είναι τελικά εκείνοι που θέτουν τους κανόνες... ας μην κάνουμε όμως την ανάλυση πιο περίπλοκη απ' όσο επιτρέπει το καλοκαίρι.

Ένα λιγότερο αισιόδοξο μήνυμα που μπορεί υποσυνείδητα να περάσει στα παιδιά από το διήγημα, είναι ότι καθένας μας έχει έρθει στον κόσμο με έναν συγκεκριμένο ρόλο, τον οποίο καλά θα κάνει αργά ή γρήγορα να αγαπήσει. Το παγκάκι που πρωταγωνιστεί, όσο κι αν ονειρεύεται να γίνει βάρκα, σύντομα διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να πλεύσει, ακόμα κι αν είναι φτιαγμένο από ξύλο. Πριν μάλιστα τελειώσει η ιστορία, το σύστημα (που εκπροσωπούν δύο υπάλληλοι του δήμου) φροντίζει να το ξαναβιδώσει στη θέση απ' όπου ξεκίνησε, αποκαθιστώντας την τάξη. Τουλάχιστον, το παγκάκι μπορεί να περηφανεύεται ότι προσπάθησε να αλλάξει τη μοίρα του, αλλά και πως έγινε σοφότερο αποκτώντας κατά το ταξίδι του αυτογνωσία, εμπειρίες και φίλους.
τα παγκάκια στο Μανδράκι της Ρόδου
παίρνουν κάθε χειμώνα μια γεύση από θάλασσα! (πηγή)
Χρήση στην τάξη
Στο βιβλίο, περισσότερα από δέκα ζώα της θάλασσας παρελαύνουν μπροστά από το παγκάκι και γίνονται τελικά φίλοι του. Μπορούν οι μαθητές μας να τα εντοπίσουν στο κείμενο; [Ροφός (σ.17), Πέρκα (σ.20), Μπαρμπούνι (σ.20), Γλώσσα (σ.21), θαλάσσια χελώνα (σ.22), ιππόκαμπος (σ.22), χταπόδι (σ.24), σαρδέλες (σ.24), γαύροι (σ.24), καρχαρίας (σ.25), χάνος (σ.33), ξιφίας (σ.35), χέλια (σ.35), ζαργάνες (σ.35)] Και, αφού το καταφέρουν εκεί, μπορούν άραγε να τα εντοπίσουν και στο ακόλουθο κρυπτόλεξο; (στα δεξιά οι λύσεις)
Γλώσσα

Στην τάξη, μπορούμε (από τον Σεπτέμβριο) να παρουσιάσουμε κάποια από τα ψάρια που αναφέρονται στην παραπάνω λίστα, ευαισθητοποιώντας έμμεσα τα παιδιά σε θέματα βιοποικιλότητας, καλλιεργώντας την παρατηρητικότητά τους αλλά και καλώντας τα να εκφραστούν με ερωτήσεις του τύπου: Τι κοινό φαίνεται να έχουν αυτά τα είδη μεταξύ τους; Βλέπετε τις μικρές και μεγάλες διαφορές τους; Ποιο ψάρι σας αρέσει περισσότερο και γιατί;
ζαργάνα
μπαρμπούνι









Τέλος, θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τα διδάγματα της ιστορίας παρομοιάζοντας τα θρανία της τάξης με παγκάκια και εξηγώντας ότι οι ένοικοι κάθε θρανίου πρέπει να σέβονται τους κανόνες, ώστε να μπορούν να συμβιώνουν ειρηνικά με τους διπλανούς τους.

Όσο για τα θέματα πλεύσης, με τα οποία το κείμενο μας δίνει αφορμή να ασχοληθούμε μέσα από τις φράσεις (σ.9-10) Γιατί όχι; Και οι βάρκες από ξύλο είναι. - Ναι, αλλά έχουν ειδική κατασκευή! (σ. 15) Δεν μπορώ (...) Είμαι πολύ βαρύ ίσως θα ήταν καλύτερα να τα αφήσουμε για μεγαλύτερες τάξεις και το μάθημα της Φυσικής (θυμίζουμε ότι έχουμε ασχοληθεί λίγο με το θέμα και τον περασμένο μήνα).
ένα παγκάκι χαζεύει νοσταλγικά το ηλιοβασίλεμα (πηγή)

Share/Bookmark