Μυστήριο στη Βιβλιοποντικοθήκη

Υπόθεση

Στη Βιβλιοθήκη συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Η Τίτα Γραβιέρα προσπαθεί να βρει το δράστη και ο Βιβλιοπόντικας σφυρίζει αδιάφορα. Ώσπου ένα βράδυ βλέπουν μέσα στη βιβλιοθήκη πρίγκιπες, νεράιδες, ιππότες και μάγισσες να χορεύουν και να διαβάζουν! Τι να έχει συμβεί άραγε;

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Εικονογράφηση: Κιάρα Φεντέλε
ISBN: 978-960-16-1934-7
Έτος 1ης Έκδοσης: 2006
Σελίδες: 38
Τιμή: περίπου 5 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Β’, Γ’


Κριτική

Η τρίτη συνέχεια στις περιπέτειες του Βιβλιοπόντικα. Τα παιδιά που τον παρακολούθησαν στις προηγούμενες ιστορίες του έχουν μεγαλώσει λίγο, και καλούνται πλέον να διαβάσουν ένα κείμενο 800 περίπου λέξεων, για να μάθουν τι σκαρώνει πάλι ο αγαπημένος τους ήρωας. Η γραφή του Ηλιόπουλου είναι όπως πάντα στρωτή και κατανοητή. Η επιμέλεια παραμένει ιδιαίτερα προσεγμένη, και μια πολύ έξυπνη, έγχρωμη εικονογράφηση δένει σε κάθε σελίδα με το κείμενο που ποτέ δεν ξεπερνάει τις 9-10 σειρές. Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους μαθητές πέντε δραστηριότητες: Η πρώτη είναι παρατηρητικότητας, και τα παιδιά θα χρειαστούν βοήθεια από κάποιον μεγαλύτερο για να τα χρονομετρήσει. Στη δεύτερη καλούνται να ενώσουν τις αριθμημένες τελείες ώστε να σχηματιστεί ένας αγαπημένος τους ήρωας. Στην τρίτη δραστηριότητα πρέπει να ακολουθήσουν ένα μπερδεμένο νήμα που θα τους οδηγήσει στη σωστή απάντηση και στην τέταρτη τους ζητείται να τοποθετήσουν τις σωστές ταμπελίτσες στο ωράριο λειτουργίας μιας βιβλιοθήκης, κάτι που για να κάνουν σωστά, οφείλουν να ξέρουν να διαβάσουν την ώρα από ψηφιακό ρολόι (κάτι που επισήμως μαθαίνουν στην ύλη της Δ’ Δημοτικού). Στην τελευταία δραστηριότητα, παρατηρούμε τα παιδιά του Βιβλιοπόντικα να παίζουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι... οι αναγνώστες καλούνται να μελετήσουν προσεκτικά τους κανόνες, και να βρουν το νικητή.

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε παιδιά Β’ και Γ’ τάξης, και βέβαια στους κάθε ηλικίας φανατικούς φίλους του Βιβλιοπόντικα.

Εντάξει, το μυστήριο της ιστορίας μπορεί να μην είναι από τα άλυτα... και μπορεί επίσης οι αναγνώστες να καταλαβαίνουν αρκετά γρήγορα ότι ο Βιβλιοπόντικας βρίσκεται και πάλι πίσω από τα όσα περίεργα συμβαίνουν... όλα αυτά ωστόσο δεν σημαίνουν ότι οι μικροί μας φίλοι δεν θα διασκεδάσουν με αυτή τη συνέχεια των περιπετειών του πονηρού ποντικού. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που τον βλέπουν να μετατρέπεται πλέον σε έναν κανονικό οικογενειάρχη, αφού αποκτάει δύο (υγιέστατα) τρισχαριτωμένα ποντικάκια. Παρά τα χρόνια βέβαια δεν βάζει μυαλό (εδώ δεν βάζουμε εμείς οι άνθρωποι), και επιστρέφει στις παλιές ατασθαλίες, αυτή τη φορά μασουλώντας όσα βιβλία του φέρνουν ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του στη βιβλιοθήκη. Παρατηρούμε έτσι να εκδηλώνεται για πρώτη φορά μια (ίσως έμφυτη, αφού μιλάμε για τρωκτικό) τάση του ήρωα να κάνει «υπόγειες ζαβολιές» κρυφά από τη γυναίκα του, τάση που στην επόμενη ιστορία κάνει ακόμα πιο έντονη την εμφάνισή της.

Κατά τα άλλα, η ιδέα για μια δανειστική βιβλιοθήκη που παραμένει ανοιχτή 24 ώρες το 24ωρο δεν είναι καθόλου κακή. Μακάρι να είχαμε μια και στην πόλη μας, όπως συμβαίνει ας πούμε με ορισμένα βιντεοκλάμπ ή σουβλατζίδικα. Δεν ξέρω ωστόσο αν θα βρισκόταν κάποιος ήρωας αντίστοιχος με τον Βιβλιοπόντικα για να δουλέψει σε αυτήν υπό τις παρούσες συνθήκες…

Ολοκληρώνοντας, ας ελπίσουμε ότι το (αυτοανατρεπτικό;) μήνυμα στο τέλος της ιστορίας θα μπολιάσει τα παιδιά με κάποια ψήγματα ενσυναίσθησης, ώστε να αρχίσουν να νοιάζονται και για τα λιγότερο γνωστά βιβλία, αυτά που μένουν αδιάβαστα και σκονισμένα στο ράφι της βιβλιοθήκης· ίσως έτσι σκεφτούν κάποια φορά να πρωτοτυπήσουν, να ξεφύγουν από την πεπατημένη των διαφημισμένων και πολυδιαβασμένων χαρακτήρων, και να δοκιμάσουν να απλώσουν το χέρι τους προς τον άγνωστο κόσμο κάποιων παραπονεμένων, αφανών ηρώων.

Αξίες - Θέματα
Φιλαναγνωσία, Οικογένεια

Απόσπασμα  
Ο Βιβλιοπόντικας και η Τίτα Γραβιέρα δούλευαν
αγαπημένοι στη βιβλιοθήκη του σχολείου.
Εκεί είχαν στήσει και το σπιτικό τους κι όλη
μέρα δάνειζαν βιβλία στα παιδιά, μέχρι που
η Τίτα ανακοίνωσε πως περιμένει μωρό.

Ο Βιβλιοπόντικας τότε έφτιαξε το σπιτάκι τους στη
σκεπή και η βιβλιοθήκκη άνοικγε πια μόνο το πρωί.
Εκεί, στη σκεπή, γεννήθηκε ο πρώτος γιος τους,
ο Χαρτοπόντικας, κι αργότερα κι ο μικρότερος
γιος τους, ο Μίμης Κασεράκης, ένα κλαψιάρικο
κι ανήσυχο μωρό που δεν άφηνε κανέναν να
κοιμηθεί.

Τον τελευταίο καιρό η Τίτα ανακάλυψε
πως κάτι περίεργο γινόταν στη βιβλιοθήκη,
μα δεν μπορούσε να καταλάβει τι.

-    Μήπως λείπουν βιβλία; Πάντως, εγώ δεν έχω φάει βιβλίο της βιβλιοθήκης.

-    Όχι, δε λείπουν βιβλία.

Την άλλη μέρα την είδε πάλι αναστατωμένη.

-    Μήπως βρήκες ανακατεμένα τα βιβλία; τη ρώτησε

-    Όχι, όλα είναι στη θέση τους.

Οι μέρες περνούσαν. Εκείνος έδειχνε αδιάφορος.
Η Τίτα όμως δεν ησύχαζε.

-    Τι έχεις πάλι;

-    Να, το πρωί που ερχόμαστε βρίσκω στη θέση τους ακόμη και τα βιβλία που δεν είχα προλάβει να τακτοποιήσω στα ράφια και τα είχα αφήσει στο καλάθι πάνω στο γραφείο μου!

-    Ε! και τι μ’ αυτό;

Μυστήριο στη Βιβλιοποντικοθήκη