Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Με ένα χάρτινο φεγγαράκι... ταξιδεύω

Υπόθεση
Είναι μια κρύα νύχτα του Οκτώβρη. Τρεις μικρές φιγούρες γλιστρούν κρυφά από το Δέντρο της Καλοσύνης και χάνονται μέσα στο σκοτάδι. Αναζητούν το Μάνο. Τον αναζητούν για να του χαρίσουν ένα μικρό χάρτινο φεγγαράκι που θα τον ταξιδέψει, εφτά νότες πασπαλισμένες με ζάχαρη που θα γλυκάνουν τη ζωή του και μια μουσική για να τραγουδήσει. Θα τον βρουν άραγε;

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Δέσποινα Μπογδάνη - Σουγιούλ
Εικονογράφηση: Μαρίνα Μαρκολίν
ISBN: 978-960-16-1933-0
Έτος 1ης Έκδοσης: 2006
Σελίδες: 32
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α’, Β’, Γ'
Κριτική
Άλλη μια όμορφη μικρή ιστορία από τη σειρά χωρίς σωσίβιο, σε ένα κείμενο περίπου 400 λέξεων (επίπεδο 2 - Ψαράκια). Οι μικροί αναγνώστες δεν θα δυσκολευτούν να διαβάσουν και να κατανοήσουν (σε επιφανειακό τουλάχιστον επίπεδο, μια και τα βιώματα, η κουλτούρα και η εμπειρία τους δεν τους επιτρέπουν ακόμα να εμβαθύνουν στα πολιτιστικά στοιχεία) το βιογραφικό αυτό διήγημα γύρω από τη ζωή του μεγάλου μας συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι. Οι λέξεις είναι απλές κι ακόμα και αν το κείμενο κάποιες φορές μοιάζει να μη ρέει ανεμπόδιστα, η εκπληκτική εικονογράφηση το συμπληρώνει και διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα σε μια άρτια, ολοκληρωμένη δημιουργία, όχι άδικα βραβευμένη.

Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους αναγνώστες τέσσερις χαριτωμένες δραστηριότητες. Για ξεκίνημα ένας λαβύρινθος, στον οποίο οι μοίρες προσπαθούν να φτάσουν το καρότσι του Μάνου· στη συνέχεια μια άσκηση παρατηρητικότητας που εισάγει τους μαθητές στην ανάγνωση μουσικών κειμένων. Έπειτα μια δραστηριότητα ταξινόμησης εικόνων ανάλογα με τη σειρά που εμφανίστηκαν στη διήγηση, και τέλος μια άσκηση αντιστοίχησης, που καλεί τους μαθητές να αντλήσουν πληροφορίες από το κείμενο.

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε παιδιά Α’ και Β’ τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μεγαλύτερα ή μικρότερα, που προετοιμάζονται για το σχολείο και θα θέλαμε να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με τον κόσμο της δημιουργίας.


Το διήγημα αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου της συγγραφέως. Σε εκείνο (που απευθυνόταν σε αναγνώστες πρώτου επιπέδου), τα παιδιά γνώριζαν ένα φανταστικό επεισόδιο από την παιδική ηλικία του ποιητή Ελύτη· τώρα, διαβάζουν για (πάλι φανταστικές) στιγμές από τα πρώτα χρόνια του Μάνου Χατζιδάκι. Η χρήση χαρακτήρων από τη λαϊκή παράδοση συνεχίζεται (τούτη τη φορά αντί για γοργόνα έχουμε τις Μοίρες) και προσδίδει στο κείμενο λίγη μαγεία από τον κόσμο των παραμυθιών που συνήθως ενθουσιάζει τους μικρούς μαθητές. Στο κείμενο όμως γίνεται αναφορά και σε υπαρκτά πρόσωπα, άλλους μεγάλους δημιουργούς και φίλους του συνθέτη, όπως ο Τσαρούχης, ο Γκάτσος αλλά και ο Ελύτης, ο οποίος τώρα παρουσιάζεται να έχει συντροφιά του τον ήλιο και τη θάλασσα (τις πιο όμορφες λέξεις στις τσέπες του τις πήρε πλέον ο Νίκος Γκάτσος).

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η επαφή των παιδιών με αναγνώσματα αντίστοιχης θεματολογίας, μπορεί με διασκεδαστικό και ωφέλιμο τρόπο να τα εξοικειώσει με τον κόσμο της τέχνης και να τα βοηθήσει να ενεργοποιήσουν το δημιουργικό τους δυναμικό. Με λίγη βοήθεια από τους γονείς ή τους εκπαιδευτικούς, οι μικροί μαθητές θα έρθουν σε επαφή με έργα και των άλλων δημιουργών που αναφέρονται στο διήγημα, συγκεντρώνοντας ερεθίσματα από ένα ευρύτερο φάσμα καλών τεχνών. Για όσους θεωρούν ότι το ανάγνωσμα είναι άσχετο με το πνεύμα των ημερών, να σημειώσουμε ότι οι τρεις Μοίρες με τα δώρα τους προς τον μικρό Μάνο (Εμμανουήλ), θα μπορούσαν άμεσα να παραπέμπουν στους τρεις μάγους που επισκέπτονται το Θείο Βρέφος στη φάτνη. (χιούμορ)

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η συγγραφέας είναι και η ίδια μουσικός, γεγονός που δίνει στη γραφή της ένα ειδικό βάρος όταν αναφέρεται σε δημιουργούς όπως ο Χατζιδάκις. Στο τέλος της ιστορίας, η Δέσποινα Μπογδάνη – Σουγιούλ βγαίνει από το ρόλο του αφηγητή και παρουσιάζεται στους αναγνώστες να αγναντεύει τον πρωταγωνιστή στον ουρανό, αποχαιρετώντας τον με την τελευταία φράση από τον «Κεμάλ».


Αξίες - Θέματα
Μουσική, Τέχνη, Ταλέντο

Απόσπασμα 
Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν πως
στις φυλλωσιές του Δέντρου της Καλοσύνης
κρύβονταν τρεις μοίρες.

Κάθε φορά που γεννιόταν ένα παιδί κατέβαιναν
από το δέντρο και τρύπωναν στο δωμάτιό του.
Εκεί η καθεμιά έβγαζε από τις τσέπες της ό,τι
καλό είχε για να του το χαρίσει.

Το πρωινό που γεννήθηκε ο ήρωας της
ιστορίας μας ήταν κρύο και μουντό.
Οκτώβρης, βλέπετε.

- Αγόρι, φώναξε ο μπαμπάς του.

- Ο Μάνος, ο Μάνος, φώναξαν η μαμά
και η αδελφή του.

Το σπίτι ήταν έτοιμο να υποδεχθεί
τον καινούριο επισκέπτη.

Αυτό όμως που όλοι περίμεναν με ανυπομονησία
ήταν οι μοίρες από το Δέντρο της Καλοσύνης,
που θα έδιναν τα δώρα τους στο μωρό.

Εκείνες δεν άργησαν να έρθουν. Ψάχνοντας
τις τσέπες τους, αναρωτιόντουσαν τι θα χάριζαν
στο Μάνο!

Share/Bookmark

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Τσέπες γεμάτες λέξεις

Υπόθεση
Οι τσέπες του Οδυσσέα ήταν γεμάτες λέξεις. Εκείνο το πρωινό ήταν αποφασισμένος να τις σκορπίσει στα κύματα, να τις αφήσει να πετάξουν όσο πιο μακριά γίνεται. Τα κατάφερε άραγε ή μήπως κάποιος είχε αποφασίσει να χαλάσει τα σχέδιά του;

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Δέσποινα Μπογδάνη - Σουγιούλ
Εικονογράφηση: Μαρίνα Μαρκολίν
ISBN: 978-960-16-2634-5
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008
Σελίδες: 22
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α’, Β’, Γ'


Κριτική
Μια όμορφη ιστορία και πάλι από την πολύ φροντισμένη σειρά χωρίς σωσίβιο, στο επίπεδο Καβουράκια (κείμενο μέχρι 250 λέξεις). Παρότι η διήγηση κινείται αυτή τη φορά στα όρια της φαντασίας, η γλώσσα παραμένει σχετικά απλή και οι προτάσεις σαφείς. Τα νοήματα ωστόσο που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, οι μικροί αναγνώστες θα περάσει καιρός πριν αρχίσουν να τα αντιλαμβάνονται στην πληρότητά τους. Η επιμέλεια είναι όπως πάντα υποδειγματική, και η πολύχρωμη εικονογράφηση δένει απόλυτα με το κείμενο ακολουθώντας το στα μονοπάτια του ονείρου. Το έργο της εικονογράφου ταυτίζεται μάλιστα τόσο με το πνεύμα της ιστορίας, που άνετα θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως πρώτα δημιουργήθηκαν οι εικόνες και έπειτα βρέθηκαν οι λέξεις να τις συνοδεύσουν. Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους αναγνώστες δύο δραστηριότητες. Η πρώτη, καλεί τα παιδιά να βάλουν στη σειρά μερικές από τις εικόνες της ιστορίας, διαμορφώνοντας έτσι τον –ακατάληπτο γι’ αυτά- τίτλο Άξιον Εστί. Η δεύτερη, επίσης εκτός κλίματος για μαθητές Α’ δημοτικού, τους ζητάει να συμπληρώσουν τα στοιχεία της ταυτότητας του Οδυσσέα Ελύτη, χρησιμοποιώντας κάποιες λέξεις στο κάτω μέρος της σελίδας. Τους δίνεται έτσι η ευκαιρία να έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με την έννοια βραβείο Νόμπελ.

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε παιδιά Α’ και Β’ τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μεγαλύτερα, δοκιμάζοντας να φτιάξουν δικές τους ιστορίες πάνω στις εικόνες, ή και μικρότερα, που προετοιμάζονται για το σχολείο και θέλουμε να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με τον κόσμο της δημιουργίας και της ποίησης.

Το διήγημα περιγράφει ένα φανταστικό επεισόδιο από την παιδική ζωή του μεγάλου μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Μου είναι άγνωστο αν ο ίδιος το έχει διηγηθεί στο παρελθόν ή αν το όλο είναι αποκύημα της φαντασίας της συγγραφέως. Όπως και να ‘χει, δεν υπάρχουν πολλά σημεία για σχολιασμό, αφού ουσιαστικά πρόκειται για μια βιογραφική ιστορία αναστοχασμού και φαντασίας. Ως τέτοια, δεν επηρεάζει τις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς ή τους συμμαθητές τους, αλλά μονάχα τη σχέση τους με την τέχνη.

Οι συγκεκριμένοι αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται η σειρά, είναι βέβαια νωρίς για να το συνειδητοποιήσουν αυτό, η επαφή όμως με περισσότερα αναγνώσματα αντίστοιχης θεματολογίας, ίσως τους βοηθήσει στο μέλλον να νιώσουν πιο ελεύθεροι στην έκφραση των ιδεών και των συναισθημάτων τους μέσα από τη δημιουργία.

Αξίες - Θέματα
Φαντασία, Δημιουργικότητα

Απόσπασμα  
Πάντα πίστευα ότι ζούσα
μια συνηθισμένη ζωή.
Εκείνο το καλοκαίρι
άλλαξα γνώμη.

Ας πάρουμε όμως τα
πράγματα από την αρχή…

Τα καλοκαίρια συνήθως μ’ έβρισκε
κανείς σκαρφαλωμένο στον πιο
ψηλό βράχο, να ξεκινάω μακρινά
ταξίδια με τη φαντασία μου,

μπλεγμένος ανάμεσα στις γαλάζιες
και άσπρες γάζες της θάλασσας
και τ’ ουρανού.

Εκείνο το απόγευμα κατηφόριζα βιαστικά
Το δρομάκι για τη θάλασσα. Είχα, βλέπετε,
Γεμάτες τις τσέπες μου με λέξεις.

Έπρεπε να προλάβω να τις σκορπίσω
στα κύματα πριν σκοτεινιάσει.



Share/Bookmark

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Του σκοινιού τα μανταλάκια

 Υπόθεση
Αν μπορούσατε να ακούσετε τι λένε τα βράδια τα μανταλάκια της μπουγάδας, θα βλέπατε ότι μοιάζουν πολύ με εσάς και τους φίλους σας: τσακώνονται, ησυχάζουν, σπρώχνονται, αλλά, όταν χρειαστεί να σηκώσουν τη βαριά χειμωνιάτικη μπουγάδα, δίνουν όλοι ένα χεράκι!

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλούμπασης
ISBN: 978-960-16-4019-8
Έτος 1ης Έκδοσης: 2011
Σελίδες: 24
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α’, Β’, Γ'


Κριτική
Άλλη μια χαριτωμένη ιστορία από τη σειρά χωρίς σωσίβιο, αυτή τη φορά στο επίπεδο Καβουράκια (κείμενο μέχρι 250 λέξεις). Η γλώσσα είναι απλή και κατανοητή (η πιο δύσκολη λέξη που συναντήσαμε είναι «ναφθαλίνη») και τα νοήματα δεν θα δυσκολέψουν τους νέους αναγνώστες. Η επιμέλεια είναι πολύ προσεγμένη, και σε κάθε σελίδα η πολύχρωμη -αλλά μάλλον συμβατική- εικονογράφηση δένει με το κείμενο. Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους μαθητές δύο δραστηριότητες. Η πρώτη, λίγο απαιτητική για μαθητές Α’ τάξης, ζητάει να περιγράψουν τι είναι γι’ αυτούς η φιλία, χωρίς να τους δίνει κάποια βοήθεια. Τους αφήνει ωστόσο ένα κείμενο για να διαβάσουν στο μέλλον την άποψη που είχαν μικροί για τη φιλία. Η δεύτερη δραστηριότητα, πιο πολύ στα μέτρα των μαθητών, τους καλεί να γράψουν σε μικρά χαρτάκια τι κάνουν οι καλοί φίλοι και στη συνέχεια να τα κρεμάσουν με μανταλάκια στο δωμάτιό τους.

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε παιδιά Α’ και Β’ τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μικρότερα που προετοιμάζονται για το σχολείο. 

Είναι αξιοπρόσεκτο, πώς μέσα σε 250 λέξεις, ο συγγραφέας καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κείμενο που, παρότι απλό, μεταφέρει στα παιδιά την άποψή του για τη φιλία.

Οι μικροί αναγνώστες ίσως δουν στα μανταλάκια τους εαυτούς τους να παίζουν με τους φίλους τους την ώρα του διαλείμματος. Όπως και κείνα, έτσι και αυτοί μπορεί να πειράζονται ή να καυγαδίζουν συχνά για μικροπράγματα. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να καταλάβουν ότι κάτι τέτοιο δεν ακυρώνει τη φιλία. Ωστόσο, πρέπει να ξέρουν ότι όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, οφείλουν να μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να στηρίξουν ο ένας τον άλλον και να συνεργαστούν ως πραγματικοί φίλοι. Και τότε μπορούν να ξεπεράσουν και το δυσκολότερο εμπόδιο: Οι φίλοι μαζί θα αντέξουν τα βάρη του χειμώνα που έρχεται.

Κλείνοντας να αναφέρουμε και το μήνυμα ισότητας των δύο φύλων που περνάει από το κείμενο. Το άπλωμα των ρούχων, καλοκαίρι ή φθινόπωρο, το κάνουν ο μπαμπάς και η μαμά μαζί.
Αξίες - Θέματα
Φιλία, Ισότητα φύλων

Απόσπασμα 
Τα μανταλάκια στην αυλή μού θυμίζουν
Εμένα και τους φίλους μου.

Τα βράδια που δεν έχουν τι να κάνουν,
Κρεμασμένα στο σκοινί, ψάχνουν αφορμή
να τσακωθούν.

-    Πήγαινε πιο κει.

-    Να πας εσύ! Δικός σου είναι ο χώρος;

-    Εσείς οι τρεις τι κάνετε εκεί;

-    Ό, τι θέλουμε.

-    Να ‘ρθω κι εγώ;

-    Όχι, να μην έρθεις.

-    Μην κουνάτε το σκοινί, κοιμόμαστε.

-    Μμμ… να ξυπνήσετε, νωρίς είναι ακόμη.


Χρήση στην Τάξη
Στο ετήσιο περιοδικό αναγνωστικών εμψυχώσεων Παίζουμε Βιβλίο; του 2θέσιου νηπιαγωγείου Ποταμιάς Θάσου, διαβάζουμε ότι το βιβλίο ενέπνευσε παιχνίδια ρόλων που οργανώθηκαν από τα παιδιά με στόχο να προάγουν την ομαδικότητα, τη συνεργασία και τη φιλία! Επίσης, ένα σκίτσο του εικονογράφου με ένα μανταλάκι - ιππότη που συναντάμε στην ίδια έκδοση, μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να δοκιμάσουμε στην τάξη αντίστοιχες κατασκευές με μανταλάκια!

Share/Bookmark

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Τα καμώματα της χρυσαφένιας μπαλίτσας

Υπόθεση
Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Μια μικρή χρυσαφένια μπαλίτσα που στολίζει το δέντρο στο οικογενειακό σαλόνι, ονειρεύεται μεγαλεία. Θέλει να πετάξει και να βρεθεί στο μεγάλο έλατο στο κέντρο της πόλης, ώστε να μπορούν να τη θαυμάσουν περισσότεροι άνθρωποι. Θα τα καταφέρει άραγε να πραγματοποιήσει το σχέδιό της;

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Χρυσάνθη Τσιαμπαλή - Κελεπούρη
Εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια
ISBN: 978-453-060-7
Έτος 1ης Έκδοσης: 2006
Σελίδες: 61
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Β’, Γ’, Δ’

Κριτική
Αλληγορική χριστουγεννιάτικη ιστορία που παρά τον εύθυμο χαρακτήρα της, μπορεί να δώσει έναυσμα για μια συζήτηση με πολύ σοβαρό περιεχόμενο. Η απλή γλώσσα, οι μεγάλοι χαρακτήρες και το διπλό διάστιχο συμβάλλουν στην ξεκούραστη ανάγνωση, ενώ η γραφή, προφανώς επηρεασμένη από την ενασχόληση της συγγραφέως με παιδιά νηπιαγωγείου, μπορεί κάποιες φορές να μοιάζει απλοϊκή, αλλά στην ουσία της είναι γεμάτη ευαισθησία και οξυδέρκεια. Οι διάλογοι είναι ζωντανοί, σύγχρονοι και το κείμενο τελικά πολύ καλογραμμένο, οπότε δεν θα δυσκολέψει τους μικρούς αναγνώστες. Ωστόσο, το γεγονός ότι παρά την έκτασή του δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, αποτελεί σίγουρα ψεγάδι που αφορά στη γενικότερη επιμέλεια. Επιπλέον, η εικονογράφηση, παρότι έγχρωμη, περιορίζεται σε διακοσμητικό ρόλο και παραμένει στο περιθώριο σαν φτωχός συγγενής· Σχεδόν σε κάθε σελίδα, συναντάμε μικρά σχέδια από προσωποποιημένα στολίδια δέντρου που απλώς βρίσκονται εκεί, χωρίς να εξυπηρετούν στην κατανόηση της πλοκής ή να παρέχουν επιπρόσθετες πληροφορίες στους αναγνώστες. Στην πρώτη και την τελευταία σελίδα του βιβλίου, τα παιδιά θα βρουν τέσσερις έγχρωμες εικόνες από χαρτόνι για να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο ή το δωμάτιό τους.

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε μαθήτριες και μαθητές της Β’, Γ’ και Δ’ τάξης, ενώ ίσως φανεί χρήσιμο σε γονείς με φιλόδοξα παιδιά, που επιθυμούν να κάνουν μαζί τους μια μικρή συζήτηση για τα όσα καμιά φορά επιφυλάσσει το μέλλον.

Όταν ζητάς κάτι με όλη σου την ψυχή, ακόμη κι αν αυτό φαντάζει ακατόρθωτο, η ζωή δεν σου στερεί την ευκαιρία να δοκιμάσεις τα φτερά σου. Το όμορφο δίδαγμα που συναντάμε συχνά σε παιδικά κείμενα (Κίκο, Τριγωνοψαρούλης, κ.ά.) επιστρέφει και σε αυτό το βιβλίο, με σημαντικές ωστόσο διαφορές.

Η ηρωίδα του έργου, μια μαντάμ Σουσού των χριστουγεννιάτικων στολιδιών, παρουσιάζεται σε αντίθεση με άλλους πρωταγωνιστές παιδικής λογοτεχνίας ιδιαίτερα αλαζονική και υπεροπτική, ενώ το όνειρο που θέλει να πραγματοποιήσει ακούγεται λιγότερο σαν στόχος ζωής και περισσότερο σαν «ψώνιο»: Ενώ ήδη την καμαρώνουν οι ένοικοι του σπιτιού και την αγαπάνε οι φίλοι της, εκείνη θέλει να τους εγκαταλείψει για να παρουσιαστεί σε περισσότερους ανθρώπους και να αποσπάσει τον θαυμασμό τους.

Στο ξεκίνημα λοιπόν της ιστορίας, οι αναγνώστες είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα συμπαθήσουν την πρωταγωνίστρια. Στη συνέχεια ωστόσο, καθώς βλέπουν πως η επιμονή της την οδηγεί στην επιτυχία, αλλά και ζουν από κοντά τις διάφορες περιπέτειές της, είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν να συμπάσχουν μαζί της. Όταν τελικά το όνειρο αποδειχθεί εφιάλτης, και σαν βρεγμένη γάτα η ηρωίδα πάρει το δρόμο της επιστροφής, αυτή η αρχική αποστασιοποίηση των παιδιών μπορεί να τα προφυλάξει από το αίσθημα ματαίωσης που στο σημείο εκείνο είναι διάχυτο. Αν όλο αυτό γίνεται σκόπιμα, και η συγγραφέας παρουσιάζει αρχικά την μπαλίτσα τόσο αχώνευτη, με σκοπό αργότερα να προστατέψει τους μικρούς αναγνώστες, πρόκειται για ένα τέχνασμα πολύ επιτυχημένο. Ίσως έτσι τα παιδιά αποφύγουν να πιστέψουν ότι και τα δικά τους μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον θα τα οδηγήσουν στη γελοιοποίηση. 

Η συζήτηση με τους γονείς πάνω στα νοήματα του βιβλίου είναι πολύ σημαντική, επειδή το δίδαγμα της ιστορίας μπορεί να διαφέρει πολύ ανάλογα με την ανάγνωση που γίνεται. Αναλυτικότερα:

Η μπαλίτσα, από το περιθώριο που αρχικά επιλέγει η ίδια -επειδή πιστεύει πως είναι ανώτερη-, οδηγείται σε ένα περιθώριο που επιλέγουν οι άλλοι γι’ αυτήν -επειδή πιστεύουν πως είναι κατώτερη. Η αντίδρασή της είναι γρήγορα να επιστρέψει σπίτι, αφού κατανοεί την αληθινή αξία της οικογένειας / φιλίας. Εδώ θα πρέπει να προσέξουμε, ώστε κάποιοι αναγνώστες - μαθητές που νιώθουν περιθωριοποιημένοι στο σχολείο, να μην εκλάβουν ως μήνυμα ότι η μοναδική λύση του προβλήματός τους είναι η φυγή και η επιστροφή στην οικογενειακή εστία, όπου όλοι τους αγαπάνε.

Για κάποιους άλλους, το τελικό μήνυμα ίσως να έχει μια δόση συντηρητισμού, κάτι σαν “μην αιθεροβατείς, γιατί θα αναγκαστείς να γυρίσεις πίσω”, οπότε αξίζει να γίνει μια συζήτηση γύρω από το πόσο βοηθάει η σωστή οργάνωση, η εκπόνηση ενός βιώσιμου πλάνου και η επαρκής πληροφόρηση πριν αρχίσουμε να ενεργούμε.

Ίσως πάλι για άλλους να προβάλλεται η φιλόδοξη άποψη του Ιουλίου Καίσαρα καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη. Ή για κάποιους που δεν στέκονται στην πανωλεθρία της μπαλίτσας, το δίδαγμα να είναι ότι μόνο με επιμονή και αδιαφορία απέναντι στις κοινωνικές συμβάσεις, μπορούμε να πετύχουμε τα όνειρά μας (βλ. και Ο πόλεμος της τέχνης).

Προσωπικά, το βασικό μήνυμα που μου ψιθύρισε η ιστορία είναι το Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να σου συμβεί. Η χρυσαφένια μπαλίτσα της ιστορίας το μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο, τα παιδιά όμως που θα διαβάσουν το βιβλίο έχουν την ευκαιρία να το κατανοήσουν αυτό πολύ πιο ξεκούραστα.

Αξίες - Θέματα
Φιλία, Φιλοδοξία, Επιμονή, Αλαζονεία, Χριστούγεννα

Εικονογράφηση


Απόσπασμα 
- Αχ! Πόσο όμορφα αισθάνομαι κάθε χρόνο αυτές τις μέρες! ψιθύρισε μια όμορφη ασημιά μπάλα στο αγγελάκι που βρισκόταν δίπλα της. Νιώθω την καρδιά μου ν’ ανοίγει και να χωρά όλη την αγάπη του κόσμου…

Και τα άλλα στολίδια, όμως, το καθένα με τον δικό του τρόπο, χαίρονταν αυτή τη βραδιά. Όλα. Όλα εκτός από ένα…

- Ουφ! Ουφ! ακούστηκε ένα απαλός αναστεναγμός μέσα στη γλυκιά γαλήνη του σπιτιού.

Τα στολίδια κοίταξαν γύρω τους να δουν από πού ερχόταν αυτή η λυπημένη φωνή.

-Ουφ! Ουφ! ακούστηκε ξανά.

Ήταν μια μικρή αστραφτερή χρυσαφένια μπαλίτσα στο ψηλότερο κλαδί του δέντρου που αναστέναζε.

- Γιατί αναστενάζεις, καλή μου; τη ρώτησε μια κόκκινη μπάλα με χρυσαφιές λωρίδες, αρκετά μεγαλύτερη, που βρισκόταν στα μεσαία κλαδιά του δέντρου. Σου συμβαίνει κάτι;

- Όχι… όχι, τίποτα δε μου συμβαίνει, απάντησε η μπαλίτσα.

Λίγη ώρα αργότερα, όμως, οι ίδιοι αναστεναγμοί ακούστηκαν ξανά και  μάλιστα πιο δυνατοί. Αυτή τη φορά η κόκκινη μπάλα επέμεινε περισσότερο.

- Μα… πες μας, καλή μου, τι σου συμβαίνει;

Είναι φανερό πως κάτι έχεις!

- Ναι, πες μας τι σου συμβαίνει, την παρακίνησαν και οι άλλες μπάλες.

- Τι να συμβαίνει;… Να… απλώς είναι όλα τόσο βαρετά… τόσο πληκτικά! απάντησε διστακτικά η μικρή χρυσαφένια μπαλίτσα.

- Πληκτικάαα; Πληκτικάαα; ρώτησαν σαν σε χορωδία και γεμάτα έκπληξη όλα τα στολίδια του σαλονιού μαζί!

- Ναι, πληκτικά! επανέλαβε η χρυσαφένια μπαλίτσα λίγο πιο δυνατά αυτή τη φορά.

- Μα πώς είναι δυνατό να βρίσκεις πληκτικά τα Χριστούγεννα; ξαναρώτησε γεμάτη απορία η κόκκινη μπάλα με τις χρυσαφιές λωρίδες. Μήπως εννοείς «εκ–πλη–κτι–κά»;

- Μμμ! Όχι! Όχι! Εννοώ αυτό που είπα, φώναξε αυτή τη φορά δυνατά και αποφασιστικά η μπαλίτσα. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια… το σπίτι, τα παιδιά, λίγοι συγγενείς… Βαρέθηκα! Είναι τόσο άδικο για μένα!

- Λυπάμαι, γλυκιά μου, αλλά εξακολουθώ να μη σε καταλαβαίνω! Τι είναι άδικο για σένα; Εξήγησέ μας!

- Μα κοιτάξτε με! Κοιτάξτε με, όλοι σας, προσεχτικά! Βλέπετε πόσο όμορφη είμαι! Λαμπερή χρυσόσκονη έχει πασπαλιστεί στο κορμάκι μου και κάθε φορά που κουνιέμαι λίγο, αστράφτω ολόκληρη. Κοιτάξτε και δω, αριστερά μου, και δεξιά μου, είμαι στολισμένη με αστεράκια πιο όμορφα και απ’ αυτά του ουρανού. Όσο για τα κεντημένα με χρυσή κλωστή λουλούδια μου, τα βλέπετε μόνοι σας… είπε όλο καμάρι η μπαλίτσα.

- Και τι σχέση έχουν όλα αυτά; Δε σε καταλαβαίνω, την ξαναρώτησε με μεγαλύτερη απορία από πριν η κόκκινη μπάλα. Για όλα αυτά τα όμορφα στολίδια που φοράς επάνω σου θα έπρεπε να είσαι χαρούμενη και όχι στενοχωρημένη.

- Έχουν σχέση, γιατί, μια και είμαι τόσο εντυπωσιακή, θα έπρεπε να βρίσκομαι στο μεγάλο δέντρο της πόλης, στο κέντρο της πλατείας! Εκεί απ’ όπου περνούν τόσοι άνθρωποι κάθε μέρα και θαυμάζουν τα όμορφα στολίδια του. Εκεί θα έπρεπε να βρίσκομαι, να με φωτίζουν τα μεγάλα φώτα της πόλης και εγώ να αστράφτω σαν αστεράκι του ουρανού, και όλοι να μένουν άφωνοι από την ομορφιά μου… Εκεί και όχι εδώ που λίγοι με βλέπουν και ακόμη λιγότεροι με προσέχουν, κατέληξε, έτοιμη να βάλει τα κλάματα, η μικρή χρυσαφένια μπαλίτσα.

- Νομίζω πως υπερβάλλεις, χρυσή μου! Και εδώ σε θαυμάζουν, όλους μας θαυμάζουν δηλαδή! Δεν είδες πόση χαρά έκαναν τα παιδιά όταν άνοιξαν τα κουτιά μας! Πόσο ενθουσιάστηκαν όταν μας ξαναείδαν! Πόσο απαλά μας κρατούσαν στα χέρια τους, τα χρυσά μου, και με πόση προσοχή μας έδιναν στη μητέρα τους για να μας τοποθετήσει στο δέντρο!

- Σαν να είμαστε κάτι πολύτιμο, συμπλήρωσε μια μεγάλη χρυσαφένια μπάλα από το τελευταίο κλαδί του δέντρου.
Άσε που εκτός από την οικογένεια των παιδιών θα έρθουν όλοι οι συγγενείς και πολλοί φίλοι αυτές τις γιορτινές μέρες. Δεν της φτάνει να τη θαυμάσουν αυτοί; σκέφτηκε θυμωμένος ο φωτεινός Αϊ-Βασίλης, που δεν του άρεσαν καθόλου τα λόγια της μπαλίτσας. Αλλά δε θέλησε να μιλήσει.

Η μπαλίτσα έμεινε για λίγο σκεφτική.

- Μμμ! Δεν ξέρω… δεν ξέρω, απάντησε γεμάτη αμφιβολίες. Τα παιδιά χάρηκαν όταν μας έβγαλαν από τα κουτιά, αλλά δε φτάνει μόνο αυτό!

- Μα πώς είναι δυνατό να μην είδες τον ενθουσιασμό των παιδιών; τη ρώτησε μια πράσινη γιρλάντα στολισμένη με παχύ χιόνι.

- Ο ενθουσιασμός των παιδιών ήταν καλός, αλλά λίγος. Τι να κάνω τον ενθουσιασμό δύο παιδιών όταν θα μπορούσα να έχω πενήντα δύο, εκατόν δύο, πεντακοσίων δύο, χιλίων δύο; Εγώ φτιάχτηκα για το ψηλό κλαδί ενός δέντρου που θα το θαυμάζουν όλοι και όχι για το δεντράκι μιας οικογένειας, που δεν θα το δει σχεδόν κανείς! επανέλαβε γεμάτη υπεροψία η μπαλίτσα.

Μα τι ήταν αυτά που άκουγαν τα στολίδια! Ποτέ δε φαντάζονταν πως η μικρή μπάλα, που πέρυσι έδειχνε τόσο χαρούμενη στα κλαδιά του δέντρου τους, φέτος θα μιλούσε με τόση αδιαφορία και αλαζονεία για το σπίτι που τους φιλοξενούσε. Μπα, καμιά κρίση θα είναι και θα της περάσει! σκέφτηκαν. Αν της μιλήσουμε, σίγουρα θα καταλάβει πως δεν είναι έτσι τα πράγματα.


Share/Bookmark

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι του Βιβλιοπόντικα

Υπόθεση
Είναι παραμονή Χριστουγέννων και η Τίτα Γραβιέρα έχει πολλή δουλειά στη βιβλιοθήκη, αφού όλα τα παιδιά θέλουν να δανειστούν βιβλία για τις διακοπές. Ο Βιβλιοπόντικας αντί να της μαγειρέψει φαγητό στο σπίτι και να την περιμένει, αποφασίζει να της κάνει μία απολαυστική... έκπληξη.


Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Πατάκης 
Συγγραφέας: Βαγγέλης Ηλιόπουλος 
Εικονογράφηση: Κιάρα Φεντέλε 
ISBN: 978-960-16-2623-9
Έτος 1ης Έκδοσης: 2007
Σελίδες: 36
Τιμή: περίπου 5 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Άλλη κριτική για το βιβλίο εδώ 
Τάξεις: Α’, Β’

Κριτική
Η τέταρτη (και χριστουγεννιάτικη) συνέχεια στις περιπέτειες του Βιβλιοπόντικα. Αυτή τη φορά σε επίπεδο 800 λέξεων (σειρά χωρίς σωσίβιο – Δελφινάκια), που απευθύνεται όπως πάντα σε νέους αναγνώστες. Οι λέξεις είναι απλές (συναντάμε  ωστόσο και λέξεις όπως το «απαρέμφατο» που ίσως δυσκολέψει μαθητές και γονείς) και οι προτάσεις σύντομες και κατανοητές. Η επιμέλεια εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, και σε κάθε σελίδα η πολύχρωμη εικονογράφηση δένει με το κείμενο που φτάνει το πολύ τις 15 σειρές. Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους μαθητές πέντε (ολόκληρες) δραστηριότητες: Η πρώτη θα μπορούσε να απευθύνεται και σε μεγαλύτερα παιδιά, αφού ζητά από τους αναγνώστες να συμπληρώσουν τον κανονισμό μιας βιβλιοθήκης, η επόμενη είναι λογικής και παρατηρητικότητας, όπου αναζητούνται τα λάθος υλικά σε μια συνταγή, ακολουθεί μια ακόμα δραστηριότητα λογικής και παρατηρητικότητας, έπειτα ένα sudoku με χριστουγεννιάτικες μπάλες που θα δοκιμάσει την ικανότητα των παιδιών να ακολουθούν οδηγίες, και τέλος ένα κρυπτόλεξο, επίσης αρκετά απαιτητικό για παιδιά Α’ τάξης.

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε παιδιά Α’ και Β’ τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μικρότερα που προετοιμάζονται για το σχολείο ή μεγαλύτερα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες και χρειάζονται ένα εύκολο κείμενο να ενισχύσει την αναγνωστική τους αυτοπεποίθηση. 

Οι περιπέτειες του ποντικούλη που τρελαίνεται για βιβλία συνεχίζονται με αρκετό χιούμορ και σε αυτό το τεύχος, ακόμη κι αν εδώ δεν συναντήσαμε την έμπνευση που είχαν οι προηγούμενες ιστορίες του ήρωα. Οι συνταγές που προτείνει ο Βιβλιοπόντικας με καταιγιστικό ρυθμό, μπορεί κάνουν τους μικρούς αναγνώστες να γελάσουν, ενώ η βοήθεια που αποφασίζει να προσφέρει στη σύντροφό του, θα δώσει στα παιδιά ένα μήνυμα αλληλεγγύης και συντροφικότητας.

Από την άλλη, αν σε μια δεύτερη ανάλυση τολμούσαμε να αντικαταστήσουμε το πάθος του πρωταγωνιστή για βιβλία με κάποιο άλλο από την ανθρώπινη καθημερινότητα (π.χ. αλκοόλ, τυχερά παιχνίδια, κάπνισμα), ίσως να μας προβλημάτιζε το γεγονός ότι οι παραινέσεις των παιδιών δεν έχουν καμία ισχύ επάνω στον ενήλικο γονέα, και μόνο όταν αυτός διαβάζει την υποσημείωση της συζύγου, αλλάζει γνώμη και συγκρατείται. Επίσης, το ότι τελικά ο ήρωας χρησιμοποιεί και ένα άρωμα από τον «απαγορευμένο καρπό» στα κουλουράκια που ταΐζει τη γυναίκα του, αν δεν εκληφθεί ως απλή «τσαχπινιά», θα μπορούσε να μεταφέρει ένα λάθος μήνυμα έλλειψης ειλικρίνειας ανάμεσα στους γονείς, με συνενοχή μάλιστα και των ίδιων των παιδιών. Καλό θα ήταν λοιπόν μετά την ανάγνωση του βιβλίου να ακολουθήσει μικρή συζήτηση, ώστε να βεβαιωθούμε ότι τα παιδιά κράτησαν τα επιθυμητά μηνύματα από το κείμενο.

Αξίες - Θέματα
Φιλαναγνωσία, Αλληλεγγύη, Οικογένεια

Απόσπασμα 
Βιβλιοπόντικα
αγάπη μου,

Σε παρακαλώ, μπορείς να ετοιμάσεις
εσύ το χριστουγεννιάτικο τραπέζι;
Στη Βιβλιοποντικοθήκη έχει πολλή
δουλειά και δε θα προλάβω ούτε να σε βοηθήσω.

           Τίτα

Αυτό το σημείωμα είχε αφήσει η Τίτα Γραβιέρα
φεύγοντας πρωί πρωί για τη δουλειά και ο Βιβλιοπόντικας το διάβασε μόλις σηκώθηκε. 
- Παιδιά, παιδιά, ξυπνήστε! Η μαμά έχει τόση
δουλειά, που θα ετοιμάσουμε εμείς το
χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

- Ζήτω! Και τι θα μαγειρέψουμε; 
- Θα το σκεφτούμε… και θα αποφασίσουμε.
Για να θυμηθώ… τι έφτιαχνε η μαμά μου στις
γιορτές… Α! Εγκυκλοπαίδεια γεμιστή!

- Τι;

- Εγκυκλοπαίδεια γεμιστή με κάστανα, στο
φούρνο με πατάτες!

- Περίεργο φαγητό.

- Πολύ νόστιμο. Άλλοι τέτοια μέρα φτιάχνουν
αισθηματικά μυθιστορήματα στα κάρβουνα.
Εμένα όμως με λιγώνουν.

- Και για σαλάτα, μπαμπά;

- Ψιλοκομμένο λεξικό με άνηθο και μαϊντανό!

- Γλυκό;

- Τούρτα εικονογραφημένων παραμυθιών με
σαντιγί, κερασάκια και φραουλίτσες. Ή μήπως
προτιμάτε παγωτό από μυθιστορήματα
επιστημονικής φαντασίας με σάλτσα ζεστής
σοκολάτας;

Share/Bookmark

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Το ημερολόγιο ενός Σπασίκλα 6: Μέρες Πανικού

Υπόθεση
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και ο Γκρεγκ Χέφλι έχει μπλέξει άσχημα. Κάποιος έχει προκαλέσει ζημιές στο σχολείο και ο ίδιος αποτελεί τον βασικό ύποπτο. Όλως περιέργως, όμως, είναι αθώος. Ή κάπως αθώος... Άξαφνα, μια χιονοθύελλα χτυπά την πόλη και η οικογένεια Χέφλι κλείνεται στο σπίτι. Ο Γκρεγκ ξέρει ότι όταν το χιόνι λιώσει θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του, σκέφτεται ωστόσο πως η τιμωρία ίσως είναι προτιμότερη από το να συνεχίσει να κάθεται στο σπίτι με τους δικούς του...

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Τζεφ Κίνι (Jeff Kinney)
Μετάφραση: Ιωάννα Λαμπράκη
Εικονογράφηση: Τζεφ Κίνι 
ISBN: 978-960-496-422-2
Τίτλος πρωτοτύπου: Diary of a Wimpy Kid: Cabin Fever
Έτος 1ης Έκδοσης: 2011 (στα ελληνικά 2011)
Σελίδες: 226
Τιμή: περίπου 10 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Ε’, Στ’

Κριτική
Η έκτη συνέχεια της σπαρταριστής (και λίγο κωμικοτραγικής) ιστορίας του ταλαίπωρου Γκρεγκ Χέφλι από τη σειρά Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα, που μάλλον δίκαια έχει αναδειχθεί σε Νο 1 Best Seller των New York Times, με διαφημιστική προώθηση που σπάνια βλέπουμε σε παιδικά βιβλία, δική του ιστοσελίδα και μεταφερόμενο σε ταινίες στο Hollywood.




Η μετάφραση σε αυτό τον τόμο αλλάζει χέρια αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ καλή, και έτσι το κείμενο στη γλώσσα μας δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ροής. Η εικονογράφηση του συγγραφέα παραμένει λιτή και μπορεί να μην διεκδικεί καλλιτεχνικές δάφνες, ωστόσο είναι εκφραστικότατη και δένει με το κείμενο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μετατρέπεται σε αναπόσπαστο κομμάτι της διήγησης. Το βιβλίο δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, αλλά όπως τα ημερολόγια -σε ημέρες καταγραφής. Αυτό ωστόσο είναι μάλλον τυπικό, αφού οι νοηματικές ενότητες δεν ακολουθούν πάντοτε τις μέρες. Συνεπώς, οι μικροί αναγνώστες ίσως είναι καλύτερα να διακόπτουν κάθε που έχουν κουραστεί και βλέπουν ότι ξεκινάει ένα νέο επεισόδιο (θα χρειαστούν σελιδοδείκτη γιατί το εξώφυλλο είναι σκληρό και χωρίς αυτιά). Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε αγόρια της Ε’ και Στ’ τάξης, ενώ σίγουρα μπορούν να το διαβάσουν και μεγαλύτερα παιδιά, που έχουν τη δυνατότητα να ταυτιστούν ακόμη περισσότερο με τον Γκρεγκ. 

Ο καλόκαρδος και δημιουργικός, αλλά μάλλον αγαθιάρης αντιήρωας, βρίσκει και πάλι τον μπελά του, αφού εγκλωβίζεται στις κοινωνικές συμβάσεις και πέφτει στις παγίδες που του στήνει η μοίρα (και τα αδέλφια του), κάνοντας συνέχεια πράγματα που θεωρεί «σωστά», παρότι πρόσκαιρα τον ζημιώνουν και τον απογοητεύουν. Προσωπικά θα τον χαρακτήριζα λιγότερο «σπασίκλα» και περισσότερο «ψαρωμένο», ιδίως σε αντιδιαστολή με τα «ξε-ψαρωμένα» αδέλφια του, που αδιαφορούν για τους κανόνες, χειρίζονται τους μεγάλους και κινούν υπογείως τα νήματα, υψώνοντας εμπόδια στο δρόμο του πρωταγωνιστή προς μια ήσυχη, ομαλή διαβίωση.

Οι απανωτές αποτυχίες και ματαιώσεις ωστόσο (αυτό το παιδί μοιάζει να το περιμένει ο νόμος του Μέρφυ στη γωνία) δεν τον πτοούν, αφού το μεγάλο του χάρισμα είναι η προσαρμογή στις νέες συνθήκες και ο συμβιβασμός με τα εκάστοτε νέα δεδομένα. Το βιβλίο τελικά αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο, αφού μαζί με τον πρωταγωνιστή, που διαρκώς δοκιμάζει νέα πράγματα και μαθαίνει από τα λάθη του, μαθαίνουν και οι αναγνώστες.

Το χιούμορ συνοδεύει όλο το κείμενο (προσωπικά υπήρξαν δύο σκηνές που δεν κρατήθηκα και χαχάνιζα σε μια αίθουσα αναμονής), κάτι που κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη. Το βιβλίο ωστόσο δεν αποσκοπεί αποκλειστικά στην ψυχαγωγία μας. Μέσα από το κείμενο γίνεται και κοινωνική κριτική, αφού σχολιάζονται ποικίλα θέματα, όπως οι αγκυλώσεις του συστήματος (άραγε ισχύει το ότι οι καθηγητές απαγορεύεται να αγγίζουν τους μαθητές;), η ισχύς του Τύπου, η προοδευτικότητα ως μόδα, η διαφήμιση, η ισότητα των δύο φύλων αλλά και πιο σύγχρονα ζητήματα, όπως το bullying και ο εθισμός στα on line παιχνίδια. 

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία με έναν χαρακτηρισμό που απευθύνει ένας νταής κατά του ήρωα. Το αγγλικό "sissy" έχει λέει μεταφραστεί σε "αδερφάρα!" αντί για π.χ. "φλώρε!". Εντάξει, δε λέω, ίσως το δεύτερο να ήταν πιο ήπιο, πιο κοντινό σε αυτό που εννοούσε ο συγγραφέας, πιο politically correct... Βρίσκω όμως την αναστάτωση λίγο υπερβολική, αφού πρώτον ο επιτιθέμενος έχει έτσι κι αλλιώς πρόθεση να προσβάλλει τον ήρωα (και μάλιστα τον "ανδρισμό" του), και δεύτερον από τη στιγμή που η συγκεκριμένη λέξη δεν είναι κάποια στρεβλή επινόηση: δυστυχώς, είναι αρκετά κοινή στα προαύλια των σχολείων (φυσικά και των δημοτικών). Ας μην πανικοβαλλόμαστε λοιπόν και ας μην ξεχνάμε πως ένας από τους λόγους επιτυχίας αυτής της σειράς, είναι πως δεν φοβάται να φλερτάρει με το οριακό (παραπέμπω και πιο κάτω στην εικόνα με τον ήρωα καθισμένο στη λεκάνη της τουαλέτας). Σκοπός της να μας επιτρέψει να ταυτιστούμε με τον πρωταγωνιστή, ο οποίος μπορεί μεν να ανησυχεί για τα πάντα, δεν πτοείται όμως από τίποτα (ούτε από προσβολές ούτε από αποτυχίες), και γι' αυτό μας λυτρώνει και μας ψυχαγωγεί.

Αξίες - Θέματα
Χιούμορ, Εκπαίδευση, Φιλία, Χριστούγεννα

Απόσπασμα
Απόψε κάθισα να σκεφτώ τι να γράψω στη λίστα με τα δώρα που θέλω για τα Χριστούγεννα. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο συγκεκριμένος γίνεται, γιατί άμα αφήνω τη μαμά και τον μπαμπά να αποφασίσουν, τότε παίρνω ό,τι πιο μουρλό τους έρθει.

Πριν από μερικά χρόνια, ξέχασα να κάνω λίστα και το πλήρωσα πολύ ακριβά. Η μαμά ήταν έγκυος στον Μάνι και ήθελε να με προετοιμάσει για τη ζωή με το νέο αδελφάκι.

Έτσι, για τις γιορτές μου πήρε μια ΚΟΥΚΛΑ.

Αρχικά δεν ήθελα να τον βλέπω τον Αλφρέντο.

Μετά ανακάλυψα πως το να έχεις μια κούκλα που να μπορείς να την ταΐζεις ήταν πολύ χρήσιμο. Από τη στιγμή που πήρα τον Αλφρέντο, ούτε ένα τόσο δα λαχανικό δεν ακούμπησε το στόμα μου.

Και δεν ήταν αυτή η μοναδική χρησιμότητα της κούκλας.

Ανακάλυψα πως γινόταν και ένα τέλειο αναλόγιο για κόμικς.

Πρέπει να παραδεχτώ πως, μέσα σε λίγους μήνες, είχα κολλήσει απίστευτα με τον μπέμπη.

Aφού δεν είχα κατοικίδιο, χαιρόμουν που βρήκα επιτέλους κάτι να φροντίζω.
Αλλά μια μέρα, γύρισα από το σχολείο και δε βρήκα ΠΟΥΘΕΝΑ τον Αλφρέντο.

Έκανα άνω κάτω το σπίτι, αλλά ήταν άφαντος.

Η μόνη εξήγηση που μπορούσα να δώσω ήταν πως κάπου μου έπεσε και δεν τον πήρα χαμπάρι.

Πολύ στενοχωρήθηκα που έχασα την κούκλα μου, αλλά αυτό που με ανησυχούσε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ήταν μήπως η μαμά θεωρήσει πως δεν μπορεί να με εμπιστευτεί με τον αδελφό μου όταν θα γεννιόταν. Οπότε πήρα ένα γκρέιπφρουτ από το ψυγείο και του ζωγράφισα μια φάτσα με το μαρκαδόρο.

Τύλιξα το γκρέιπφρουτ σε μια πετσέτα κουζίνας και για τους επόμενους τρεις μήνες, έκανα πως ήταν η κούκλα μου.

Η μαμά κι ο μπαμπάς δεν κατάλαβαν τίποτα. Όμως εγώ είχα κατατρομάξει με την ιδέα πως ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ Αλφρέντο θα έβρισκε το δρόμο να γυρίσει σπίτι και να με εκδικηθεί που τον εγκατέλειψα και τον αντικατέστησα με ένα φρούτο.





Για να λέμε την αλήθεια, ακόμη με στοιχειώνει αυτή η ιδέα. Είναι και ο λόγος που πάντα κοιτάζω αν είναι κλειδωμένο το παράθυρο προτού πέσω για ύπνο.

Ντρέπομαι λίγο που το λέω, αλλά και με το ΓΚΡΕΪΠΦΡΟΥΤ δέθηκα πολύ. Όμως ύστερα από λίγο άρχισε να σαπίζει και ο μπαμπάς κατάλαβε πως η μπόχα στο σπίτι προερχόταν από τον Αλφρέντο. 

Η μαμά δε φάνηκε να συγχύζεται πολύ που έχασα την κούκλα, αλλά πρέπει να προσθέσω εδώ ότι ποτέ δε με έχει αφήσει μόνο στο σπίτι με τον Μάνι για πάνω από δεκαπέντε λεπτά.

Share/Bookmark

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Άγια Νύχτα, το τραγούδι τ' ουρανού



Υπόθεση
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1818, σ’ ένα τιρολέζικο χωριό, ο εφημέριος Γιόζεφ Μορ και ο μουσικός Φραντς Γκρούμπερ γράφουν αντίστοιχα τους στίχους και τη μελωδία για το τραγούδι Άγια Νύχτα. Όχι για να γίνουν διάσημοι, αλλά επειδή το εκκλησιαστικό όργανο είχε βλάβη και ως τη βραδινή λειτουργία έπρεπε να βρεθεί ένας ύμνος για την παιδική χορωδία με συνοδεία κιθάρας. Ωστόσο, το άσμα γρήγορα ξεφεύγει από τα στενά όρια του χωριού, χάρη σε ομάδες παιδιών όπως τα αδέλφια Στράσερ, που το τραγουδούν πρώτα σε πανηγύρια και έπειτα σε κοντσέρτα, ώσπου γίνεται γνωστό και αγαπητό σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο.

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Αγγελική Βαρελλά
Εικονογράφηση: Κατερίνα Παϊσίου 
ISBN: 978-960-453-292-6
Έτος 1ης Έκδοσης: 2007
Σελίδες: 43
Tιμή: περίπου 5 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Β’, Γ’ 


Κριτική
Χριστουγεννιάτικο διήγημα από την Αγγελική Βαρελλά, που δραματοποιεί ένα άρθρο από την εφημερίδα τα Νέα (31-12-1981), σχετικό με την σύνθεση του ύμνου Άγια Νύχτα. Η γραφή είναι αρκετά απλή και οι σελίδες λίγες, ώστε να μην δυσκολεύουν τους μικρούς αναγνώστες. Ωστόσο, και παρά το ότι το κείμενο είναι ενδιαφέρον πληροφοριακά, το ύφος είναι αρκετά παλιομοδίτικο (βλ. απόσπασμα) και φοβάμαι ότι δύσκολα μπορεί να συγκινήσει σύγχρονα παιδιά. Τα στοιχεία παρόλα ταύτα είναι μεγάλα και το διάστιχο διπλό, ενώ υπάρχει έγχρωμη εικονογράφηση (που και αυτή παραπέμπει σε παλαιού τύπου εκδόσεις) σχεδόν σε κάθε δισέλιδο, ώστε ακόμη και παιδιά της Β’ τάξης να μπορούν να διαβάσουν την ιστορία ξεκούραστα.

Το βιβλίο θα το προτείναμε κυρίως σε παιδιά Β’ και Γ’ τάξης, που αρέσκονται σε ιστορίες με θρησκευτικό περιεχόμενο. 


Η συγγραφέας αναπαράγει με λογοτεχνικό τρόπο την πιο γνωστή εκδοχή του θρύλου γύρω από τη γέννηση του άσματος· ενός θρύλου που μόλις πρόσφατα καταρρίφθηκε. Στις μέρες μας, γνωρίζουμε πλέον ότι οι στίχοι γράφτηκαν σε άλλη πόλη και δύο ολόκληρα χρόνια πριν από τη μελωδία, ενώ το κομμάτι εγκαταλείφθηκε μετά την πρώτη του εκτέλεση για να ξαναβρεθεί 7 χρόνια αργότερα και σταδιακά να γίνει διάσημο από την οικογένεια Στράσερ. Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για την αληθινή ιστορία του τραγουδιού αυτού, μπορεί βέβαια να επισκεφτεί την Wikipedia ή το ίδρυμα Άγια Νύχτα.

Στην τάξη, ο συγκεκριμένος ύμνος μπορεί να αξιοποιηθεί στα θρησκευτικά, τη μουσική, τη γλώσσα (ελληνική ή ξένες), την ιστορία αλλά και ως δραστηριότητα γύρω από την διαφορετικότητα και την ειρήνη· σύμφωνα με πηγές, το «Άγια Νύχτα» ήταν το πιο δημοφιλές τραγούδι κατά την περίφημη χριστουγεννιάτικη ανακωχή του 1914, όταν Άγγλοι, Γάλλοι και Γερμανοί άφησαν τα όπλα, βγήκαν από τα χαρακώματα και ένωσαν τις φωνές τους στην κοινή σε όλες τις γλώσσες μελωδία του.

Ένα άλλο γερμανικό τραγούδι γεννημένο την ίδια εποχή, ο πιστός Ουσάρος, απολαμβάνει αντίστοιχο ρόλο στο κλασικό φινάλε της ταινίας του Kubrick Σταυροί στο Μέτωπο

 
 



Αξίες - Θέματα
Πίστη, Ανθρωπισμός, Μουσική, Χριστούγεννα


Εικονογράφηση

Απόσπασμα
Σ’ ένα μικρό χωριό του Τιρόλο, ο εφημέριος Γιόζεφ Μορ, καθισμένος μπροστά στο γραφείο του, έβλεπε σκεφτικός από το παράθυρό του το χιόνι να πέφτει πυκνό.

Και το μεν χιόνι αθόρυβα και απαλά έκανε τη δουλειά του ζωγραφίζοντας άσπρα τα πάντα, ο εφημέριος όμως ήταν φανερά ανήσυχος και δεν μπορούσε να δουλέψει.

Δεν είχε ακόμα ετοιμάσει το κήρυγμά του, ένα κήρυγμα που το ήθελε ξεχωριστό για να δονήσει τις ψυχές των πιστών που θα έρχονταν στη βραδινή λειτουργία, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό που τον απασχολούσε. Το παλιό όργανο της εκκλησίας, που το επιδιόρθωναν τακτικά, είχε εντελώς χαλάσει. Ο επιστάτης είχε ακούσει ένα θόρυβο σαν κάποιος να το ροκάνιζε. Έτρεξε λοιπόν και βρήκε το φυσερό μισοφαγωμένο. Μήπως ήταν κάποιο ποντίκι που έκανε τη ζημιά; Όμως τι σημασία είχε ποιος έφταιγε; Σημασία είχε πως το όργανο δεν έβγαζε ήχο.

Για παραμονή Χριστουγέννων αυτό σήμαινε τέλεια καταστροφή. Οι ενορίτες του χωριού δεν μπορούσαν να διανοηθούν χριστουγεννιάτικη λειτουργία χωρίς όργανο. Στο ταπεινό χωριουδάκι τους καλλιεργούσαν τη μουσική με λατρεία.

Πού θα έβρισκαν όμως τέτοια ώρα ειδικό τεχνίτη να το επισκευάσει; Και πώς θα περνούσαν μέσα σε σιωπή τη λειτουργία;

Από τις σκέψεις του τον διέκοψε ξάφνου ένα επίμονο χτύπημα στην εξώπορτα του σπιτιού του.

Άνοιξε και απόρησε, σαν είδε στο κατώφλι του μια χωρική από την πιο απόμερη γωνιά της ενορίας του.

- Τι θέλεις τέτοια ώρα εδώ, Γαβριέλα;

- Η γυναίκα του καρβουνιάρη γέννησε, του απάντησε εκείνη τουρτουρίζοντας από το κρύο, παρόλο που ήταν καλά τυλιγμένη στο μάλλινο σάλι της. Μπορείτε να έρθετε μαζί μου να ευλογήσετε το μωρό;

- Και βέβαια μπορώ, είπε ο εφημέριος, αρπάζοντας βιαστικά από την κρεμάστρα τη μαύρη μπέρτα του. Έχωσε και το πλεχτό σκουφί του ως τ’ αυτιά και την ακολούθησε στη φτωχική γειτονιά όπου βρισκόταν το καλύβι του καρβουνιάρη.

Το χιόνι εξακολουθούσε να πέφτει, πυκνό και αθόρυβο.

Το μωρό, που ήταν φασκιωμένο και σκεπασμένο με μια ξεφτισμένη κουβερτούλα, κοιμόταν ήρεμο σαν αγγελούδι. Δίπλα στην ξύλινη κούνια του όρθιος τον περίμενε με σεβασμό ο καρβουνιάρης και παραδίπλα στο κρεβάτι, καταπονημένη αλλά γελαστή, η μητέρα. Και οι δύο ήταν απόλυτα γαλήνιοι και ήρεμοι.

Ο χώρος θύμισε στον εφημέριο το στάβλο όπου γεννήθηκε ο Χριστός. Σαν τη φάτνη του έμοιασε το φτωχικό καμαράκι του καρβουνιάρη. Η ευτυχία που έβλεπε ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των γονιών του νεογέννητου τον πήγε πίσω στα παιδικά του χρόνια και ζωντάνεψε ένα μακρινό, ακαθόριστο όραμα από εικόνες. Λες και γέμισε σκάλες το καμαράκι· σκάλες που τρυπούσαν το ταβάνι κι ανέβαιναν στον ουρανό, με αγγέλους στο κάθε σκαλοπάτι να ψέλνουν «ωσαννά» και βοσκούς με κάπες ριγμένες στον ώμο να βλέπουν απορημένοι το θαύμα.

- Κύριε, ψιθύρισε ο εφημέριος συνεπαρμένος από το όραμα, σ’ ευχαριστώ που γεννιέσαι αυτή τη στιγμή στη φάτνη της καρδιάς μου.

Ευλόγησε το μωρό με άπειρη ευλάβεια, σαν να είχε απέναντί του τον ίδιο το Χριστό, ευχήθηκε στους γονείς του κάθε καλό, τυλίχτηκε στην μπέρτα του, άνοιξε ολόχαρος την ξύλινη πόρτα και βγήκε έξω στο αγιάζι.

Στην ανοιχτή χούφτα του πήγε και έπεσε μια χοντρή νιφάδα, μια νιφάδα στο σχήμα αστεριού.


Share/Bookmark

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Η Βασούλα η μαγισσούλα... κάνει το σχολείο άνω -κάτω


Υπόθεση
Η Βασούλα αντιγράφει κάποια ξόρκια από το μαγικό της βιβλίο, με σκοπό να βοηθήσει την αγαπημένη της δασκάλα, που σήμερα κρίνεται από τον αυστηρό σχολικό σύμβουλο. Οι μαγικές λέξεις όμως έχουν απρόσμενες συνέπειες, κι έτσι στην τάξη προκαλείται ένας κακός χαμός. Μπορεί άραγε ένα τελευταίο ξόρκι να σώσει την κατάσταση;

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Κνίστερ (Knister - Ludger Jochmann) 
Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου 
Εικονογράφηση: Birgit Rieger 
ISBN: 978-960-274-556-4
Τίτλος πρωτοτύπου: Hexe Lilli stellt die Schule auf den Kopf
Έτος 1ης Έκδοσης: 1994 (στα ελληνικά 2001)
Σελίδες: 73
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Γ’, Δ’

Κριτική
Μια πολύ χαριτωμένη ιστορία από τη σειρά Βασούλα η μαγισσούλα, της οποίας κυκλοφορούν μεταφρασμένες στη γλώσσα μας άλλες 6 (προς το παρόν) περιπέτειες. Πίσω στην πατρίδα της τη Γερμανία, η αντίστοιχη σειρά Hexe Lilli είναι πολύ δημοφιλής και μετράει πάνω από 20 τίτλους. Στην ιστορία μας, η μετάφραση δίνει ένα ανάλαφρο, πλούσιο σε διαλόγους κείμενο, που ρέει και δεν κουράζει τους μικρούς αναγνώστες, ενώ οι λέξεις και τα νοήματα είναι απλά και κατανοητά. Η εικονογράφηση είναι παρούσα (τουλάχιστον μια εικόνα ανά δισέλιδο) αν και ασπρόμαυρη και συνήθως απλώς συνοδευτική. Τα κεφάλαια κυμαίνονται μεταξύ 6 και 14 (που είναι μάλλον αρκετές) σελίδων καθαρού κειμένου, και δυστυχώς δεν έχουν ούτε τίτλους, ούτε κάποια μικρή βοηθητική περίληψη.

Θα προτείναμε το βιβλίο περισσότερο σε μαθητές της Γ’ και Δ’ τάξης, και ιδίως κορίτσια, που μπορούν ευκολότερα να ταυτιστούν με την ηρωίδα. Όλα ωστόσο τα παιδιά, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, θα διασκεδάσουν με τις χιουμοριστικές καταστάσεις στο κείμενο.

Ίσως την εποχή αυτή να ήταν πιο ταιριαστό να παρουσιάσουμε το η Βασούλα η μαγισσούλα μαγεύει τα Χριστούγεννα, η βασική δομή ωστόσο δεν αλλάζει: Η μικρή μάγισσα πάντα σημειώνει στο σκονάκι της κάποια ξόρκια που δεν τα γνωρίζει καλά, και με όχημα τις αγαθότερες προθέσεις του κόσμου, τα φέρνει όλα άνω – κάτω! Στο χριστουγεννιάτικο επεισόδιο την πληρώνει ένα πολυκατάστημα, ενώ σε αυτή την ιστορία αναστατώνεται το σχολείο της, με αποτέλεσμα η αγαπημένη της δασκάλα να κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά της.

Το κείμενο φαίνεται να αρέσει αρκετά στα παιδιά, κάτι που από τη μία δείχνει ότι είναι καλογραμμένο και από την άλλη ότι η μόδα των μαγικών βιβλίων που φούντωσε πριν από 15 περίπου χρόνια, κρατάει ακόμα καλά.

Στους εκπαιδευτικούς το ανάγνωσμα θα φανεί διπλά χρήσιμο, αφού θα πάρουν μια γεύση του τι μπορεί να σημαίνει στην πράξη μια κακώς εννοούμενη αξιολόγηση. Καλή διασκέδαση!
https://www.youtube.com/watch?v=_e2admXnK3E

Αξίες - Θέματα
Χιούμορ, Εκπαίδευση, Μαγεία

Απόσπασμα 
Η Βάσω παίρνει ανάσα. Επιτέλους! Όλοι ξαναβρίσκουν τον κανονικό τους εαυτό κι αρχίζουν και πάλι να φέρονται όπως πάντα. Ευτυχώς! Γιατί ο σύμβουλος είναι πια αποφασισμένος να κάνει τη δουλειά του. Να εξετάσει, δηλαδή, την κυρία Φαίδρα. Και σηκώνοντας το κεφάλι του από το σημειωματάριό του, λέει:

- Λοιπόν, στο μάθημά μας! Μα πριν αρχίσετε, κυρία Φαίδρα, θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση στους μαθητές σας. Δε μου λέτε, παιδιά, σας αρέσει το σχολείο;

Οι συμμαθητές της Βάσως δεν περιμένουν αν τους ρωτήσει για δεύτερη φορά. Μουρμουρητά, ψίθυροι, σιγανές κουβέντες ακούγονται απ’ όλα τα θρανία. Και η Ναταλία, η καλύτερη μαθήτρια της τάξης, ανοίγει ξαφνικά το στόμα της κι απαντάει με δυνατή φωνή, χωρίς να σηκώσει το χέρι της:

- Α, μας αρέσει πολύ το σχολείο, κύριε σύμβουλε. Ιδίως τα διαλείμματα… Είναι καταπληκτικά! Μόνο που οι ώρες των μαθημάτων ανάμεσα στα διαλείμματα παραείναι μεγάλες… Και τις βαριόμαστε.

Τα παιδιά ξεσπάνε σε γέλια. Ακόμα κι η Βάσω γελάει. Μόνο ένα δεν μπορεί να καταλάβει: πώς τόλμησε η Ναταλία να πει τέτοια κουβέντα στο σύμβουλο; Η Ναταλία, που είναι τόσο φρόνιμη;

Ο σύμβουλος μένει ατάραχος και ρίχνεται πάλι με τα μούτρα στις σημειώσεις του. Η κυρία Φαίδρα ξεροκαταπίνει. Δαγκώνει τα χείλια της και προσπαθεί να μπαλώσει αυτά που δεν μπαλώνονται.

-Χαίρομαι που τα σημερινά παιδιά αγαπούν τ’ αστεία, λέει. Τέτοια λέγαμε κι εμείς, όταν ήμαστε στην ηλικία τους… Μόνο που δεν είχαμε το θάρρος να τα πούμε μπροστά στους δασκάλους μας και μπροστά στους συμβούλους…

-Εγώ αυτό δεν το λέω θάρρος, το λέω αναίδεια, την κόβει σοβαρός και αγέλαστος ο σύμβουλος.

-Δεν είναι έτσι η αναίδεια! τσιρίζει από τα πίσω θρανία ο Γιαννάκης.

- Μπα; γυρίζει ο σύμβουλος. Για πες μας λοιπόν εσύ, μικρές, πώς είναι η αναίδεια;

- Αναίδεια είναι να μην ξέρεις το μάθημά σου και να σηκώνεις το χέρι σου για να σε ρωτήσει η δασκάλα! έρχεται η απάντηση.

Ξανά γέλια. Ξανά φωνές. Ξανά φασαρία.

Ο σύμβουλος γράφει και γράφει και γράφει στο σημειωματάριό του. Η κυρία Φαίδρα έχει αλλάξει χίλια χρώματα. Κι η Βάσω έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό. Ποιος; Ο Γιαννάκης! Ο μεγαλύτερος φοβητσιάρης της τάξης! Ο Γιαννάκης, που άλλες φορές δεν τολμάει ούτε ν’ ανοίξει το στόμα του! Και τώρα πάει η γλώσσα του ροδάνι! Δεν είμαστε με τα σωστά μας. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Κι αυτός ο λάκκος δεν μπορεί να οφείλεται παρά μόνο στα μαγικά της Βασούλας!

Το μυαλό της μικρής μάγισσας γυρίζει με χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο. Με χίλιες χιλιάδες στροφές το δευτερόλεπτο. Με χίλιες χιλιάδες στροφές στο κλάσμα του δευτερολέπτου. Κι όση ώρα εκείνη σκέφτεται, η δύστυχη η δασκάλα της δεν τολμάει ούτε να κοιτάξει το σύμβουλο.

Τι γνώμη θα έχει σχηματίσει ο άνθρωπος για την ίδια; Για τους μαθητές της; Και τα παιδιά τι τα έπιασε σήμερα; Ποτέ άλλοτε δεν έχουν φερθεί με τέτοιον τρόπο! Η καημένη η κυρία Φαίδρα τα έχει χαμένα. Δεν ξέρει πια τι να κάνει. Κι έτσι αρχίζει το μάθημα.

- Παιδιά! λέει. Βγάλτε τα τετράδια της αριθμητικής σας. θα λύσουμε προβλήματα…

- Εγώ το δικό μου το ξέχασα στο σπίτι! φωνάζει ο Αριστοφάνης.

- Κι εγώ το ίδιο, φωνάζει ακόμα πιο δυνατά η Βάνα.

- Κι εγώ! κι εγώ! Κι εγώ!... ακούγονται τουλάχιστον άλλες δέκα φωνές.

Η Βάσω παρακαλάει από μέσα της ν’ ανοίξει η γη και να την καταπιεί. Θεέ μου, πόσο τη λυπάται την κυρία Φαίδρα. Ας μπορούσε να κάνει κάτι να τη βοηθήσει! Αλλά στο χαρτάκι της δεν έχει γραμμένο άλλο ξόρκι και το βιβλίο είναι στο σπίτι, κάτω από το κρεβάτι της.

Η κυρία Φαίδρα κοιτάζει το σύμβουλο. Ο σύμβουλος κοιτάζει την κυρία Φαίδρα. Η δασκάλα παίρνει τότε βαθιά ανάσα… και λέει:

- Καλά λοιπόν! Για να δούμε κάτι άλλο… Τα κεφάλια σας τα έχετε όλοι εδώ; Ή μήπως κάποιος ξέχασε το δικό του στο σπίτι;

Τα παιδιά γελάνε.

- Ωραία! Πολύ ωραία! Αφού έχετε όλοι εδώ τα κεφάλια σας, θα τα καταφέρουμε. Πάρτε μολύβι και χαρτί και θα λύσουμε όλοι μαζί τα προβλήματα που είχαμε…, λέει η κυρία Φαίδρα. Αλλά, για μισό λεπτό, συνεχίζει. Τώρα που το σκέφτομαι… νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Πώς να δουλέψει το κεφάλι, όταν η κοιλιά γουργουρίζει; Γίνεται; Δε γίνεται!

Και πλησιάζοντας στην έδρα, ανοίγει την τσάντα της, ψάχνει και βγάζει από μέσα κάμποσα κατακόκκινα μήλα. Η δασκάλα τα παίρνει στα χέρια της, γυρίζει στα παιδιά και ρωτάει:

- Αν στο ένα μου χέρι έχω τρία μήλα και στο άλλο έχω δύο, πόσα είναι όλα μαζί;

- Πέντε! φωνάζει η Βάσω μ’ όλη της τη δύναμη. Και την ίδια στιγμή παγώνει και η ίδια με τη φωνή της. Που να πάρει! Ξέχασε να σηκώσει το χέρι της! Αλλά δεν το ‘κανε από κακό… Από τη βιασύνη της να βοηθήσει τη δασκάλα να κάνει το μάθημά της… ξεχάστηκε.

- Πέντε λοιπόν, λέει η κυρία Φαίδρα. Σωστά. Πολύ σωστά. Αλλά μόνο πέντε μήλα έχω; Τίποτα άλλο δεν έχω;

- Τι άλλο δηλαδή; ρωτάει μπερδεμένη η Βάση.

- Για σκέψου… Για σκέψου…, της απαντάει χαμογελώντας η δασκάλα. 
https://www.youtube.com/watch?v=6pAc4W489QI

Share/Bookmark