Το μαγικό μου ημερολόγιο (3): Οι παλιές φωτογραφίες

Υπόθεση
Η Ήβη και η νέα της κολλητή Μπεθ, αναλαμβάνουν να παρουσιάσουν για το μάθημα της Ιστορίας το παρελθόν της αγαπημένης τους σχολής χορού. Μαθαίνουν έτσι περισσότερα για τη ζωή της διάσημης μπαλαρίνας λαίδης Μάλκοβα, που ίδρυσε τη σχολή. Παράλληλα, η περιέργεια της Ήβης να μάθει περισσότερα για το ημερολόγιό της, βάζει το μαγικό βιβλίο σε κίνδυνο... μήπως τελικά κάποια πράγματα πρέπει να μένουν μυστικά, χωρίς να ψάχνουμε διαρκώς το "γιατί";

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Άγκυρα

Συγγραφέας: Laura Baker

Μετάφραση: Αιμιλία Μανούση

Εικονογράφηση: Mélanie Florain

ISBN: 978-960-422-871-3

Τίτλος πρωτοτύπου: From your Diary with Love, Two's Company
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008 (στα ελληνικά 2010)

Σελίδες: 105
Τιμή: περίπου 6 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Δ’, E', Στ'

Κριτική
Μετά από μια αρκετά μέτρια δεύτερη συνέχεια, η σειρά επιστρέφει με μια δροσερή και ενδιαφέρουσα περιπέτεια της Ήβης. Ακόμα και αν για τους εξωτερικούς παρατηρητές η νεαρή πρωταγωνίστρια φαίνεται να ακολουθεί κατά πόδας το πρότυπο της Barbie, η σειρά το Μαγικό Ημερολόγιο κάνει και φέτος θραύση στις προτιμήσεις των κοριτσιών της τάξης. Το προτείνουμε λοιπόν και μεις σε μαθήτριες των μεσαίων και των μεγαλύτερων τάξεων που αγαπούν το μπαλέτο, ή θέλουν απλώς να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους.

Γλώσσα: απλή και κατανοητή Προωθεί την αγάπη για το μπαλέτο και τον χορό Βοηθητικό υλικό: Εισαγωγή - γνωριμία με τους βασικούς χαρακτήρες, χάρτης της πόλης, παράρτημα με στάσεις μπαλέτου, quiz και απόσπασμα από το επόμενο βιβλίο της σειράς.

Περιορισμένη λογοτεχνικότητα Το στυλ Cosmopolitan ξαναχτυπάει στο παράρτημα του βιβλίου με μάλλον ακατάλληλης θεματικής quiz όπως: Ποιο είναι το στυλ σου στο ξενύχτι; Κατασκευή t-shirt, θέμα Αναμνηστικά από ένα ξενύχτι!

Αξίες - Θέματα

Φιλία, Μαγεία, Απώλεια, Χορός, Κλοπή

Σκηνές που ξεχωρίσαμε
Η Ήβη τρέχει όλο αγωνία στο βιβλιοπωλείο για να παραλάβει το ημερολόγιό της, και η κυρία Βολκόφ την καλύπτει, ώστε η μητέρα της να μην καταλάβει τι συμβαίνει. (σ. 73-75)

Εικονογράφηση

Απόσπασμα 

«Δώσε μου το ποπ κορν, Ήβη», είπε η Χάνα, η πιο παλιά φίλη της Ήβης, καθώς οι δυο τους είχαν χωθεί κάτω από ένα άνετο πάπλωμα για να δουν τα «Αστέρια του Μπαλέτου» σε DVD για χιλιοστή φορά.

«Πρόσεχε!» τσίριξε η Χάνα, καθώς ένα ποπκόρν πήδηξε πάνω από το κεφάλι της και προσγειώθηκε στο πάτωμα, δίπλα στον καναπέ. Η Ήβη ξέσπασε σε γέλια με την τρομαγμένη φάτσα της φίλης της.

«Ε, γυρεύοντας πήγαινες!» είπε η Χάνα, αδειάζοντας ένα ολόκληρο κουβαδάκι με ποπκόρν στο κεφάλι της Ήβης.

Σε λίγο οι δυο φίλες χτυπιούνταν από τα γέλια και τα πόδια τους έβγαιναν έξω από το πάπλωμα καθώς κυλιούνταν πάνω στον καναπέ.

Η Ήβη, με κατακόκκινα μάγουλα, έλαμπε από χαρά, ενώ το πλατύ χαμόγελό της έφτανε σχεδόν από το ένα αυτί στο άλλο. Είχε αρχίσει να της αρέσει το καινούριο της σπίτι στο Κρόσακρ, αλλά ένιωθε και ιδιαίτερη χαρά που είχε έρθει να μείνει για λίγο μαζί της η Χάνα. Τα δυο κορίτσια είχαν συνδεθεί από τότε που πρωτοαντάμωσαν, σε ηλικία τριών ετών, δυο πιτσιρικάκια με φουσκωτά μαγουλάκια που κρατιούνταν χεράκι-χεράκι και χοροπηδούσαν μαζί στην πρώτη τάξη στη σχολή μπαλέτου. Εφτά χρόνια αργότερα, εξακολουθούσαν να μοιράζονται τα πάντα:

ρούχα, κουτσομπολιά, μυστικά – και φυσικά, το πάθος τους για τον χορό.

«Καλύτερα να τα καθαρίσουμε όλα αυτά» είπε η Ήβη μαζεύοντας τα κομματάκια του ποπκόρν από το πάτωμα.

«Α, λατρεύω αυτό το κομμάτι», στέναξε η Χάνα, καθώς η Ντάρσι Μπάσελ έκανε τις πιρουέτες της στην οθόνη με μια κάτασπρη στολή. Κι οι δύο είχαν δει αυτό το κομμάτι από τη «λίμνη των Κύκνων» τόσο πολλές φορές, που ήξεραν όλες τις φιγούρες απ’ έξω.

«Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να χορέψω έτσι αυτή την “πουάντ”», είπε η Ήβη με τη φωνή της γεμάτη θαυμασμό. «η κυρία Σουόν είπε ότι μπορεί να τα καταφέρω σε μερικά χρόνια».

«Τέλεια!» είπε η Χάνα, αγκαλιάζοντας την Ήβη και μουρμουρίζοντας απαλά την περίφημη μουσική αυτού του μπαλέτου.

«Όι, όι, όι!» βούιξε μια δυνατή φωνή, ενώ άναψε ξαφνικά το δυνατό φως του σαλονιού. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός της Ήβης, ο Τσάρλι, που τον ακολουθούσαν γρήγορα ο μπαμπάς της κι ο μικρός αδελφός της, ο Τζος, ο οποίος άρπαξε το τηλεκοντρόλ από το τραπεζάκι. Η όμορφη μπαλαρίνα εξαφανίστηκε από την οθόνη και αντικαταστάθηκε από ένα πολύβουο πλήθος οπαδών του ποδοσφαίρου.

«Ποδόσφαιρο;!» φώναξαν μαζί τα δυο κορίτσια στραβομουτσουνιάζοντας.

«Συγγνώμη, κορίτσια», είπε ο κύριος Ντέναμ σηκώνοντας τους ώμους. «Αλλά σήμερα έχει μεγάλο ματς και λυπάμαι πολύ, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να το δούμε. Η Μίλτσεστερ Γιουνάιτεντ δεν περνάει κάθε μέρα στον δεύτερο γύρο του κυπέλλου, ξέρετε!»

«Ναι, πρέπει να το δούμε», πρόσθεσε ο Τζος μ’ ένα πονηρό χαμόγελο, δίνοντας στην Ήβη το DVD της που είχε βγάλει από το μηχάνημα.

«Δεν υπάρχει λόγος να μαλώσουμε», εξήγησε η Ήβη στη Χάνα. «Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν κερδίζουμε όταν θέλουν να δουν ποδόσφαιρο. Έλα, λοιπόν, πάμε επάνω εμείς. Τουλάχιστον δεν θα έχει αγόρια εκεί»

Σχόλιο

Υπάρχουν πολλοί αναγνώστες (ανάμεσά τους και γω) που διαφωνούν με το να διαφημίζονται οι "αρετές" ενός βιβλίου στο εξώφυλλό του σαν να επρόκειτο για "πραμάτεια". Στην παρούσα σειρά, για παράδειγμα, συναντάμε τόσο μπροστά όσο και στο οπισθόφυλλο την κονκάρδα Ιστορίες με αξίες ζωής, λες και δεν είναι όλα τα διηγήματα βασισμένα σ' ένα αξιακό υπόβαθρο. Παρά το σχόλιο, το κείμενο όντως μπορεί να αξιοποιηθεί στη συναισθηματική εκπαίδευση, καθώς μας περιγράφει με γλαφυρότητα το πώς νιώθει η ηρωίδα σε δύο κρίσιμες στιγμές του έργου: Όταν η Ήβη πιστεύει ότι έχει χάσει για πάντα το ημερολόγιό της (απώλεια) και την ώρα που μπροστά στις δασκάλες του χορού, κατηγορείται άδικα από τις αντίζηλές της ότι έκλεψε (αναστάτωση).

Πώς νιώθουμε λοιπόν όταν μας κατηγορεί κάποιος, και γιατί αναστατωνόμαστε, ακόμα και αν οι κατηγορίες είναι άδικες; Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτή την ένταση της στιγμής με ψυχραιμία; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντίδρασης για να μη χάσουμε το δίκιο μας;

Στο βιβλίο συναντάμε το -όχι ιδιαίτερα κρίσιμο- δίλημμα: ποδόσφαιρο ή μπαλέτο; Επίσης τίθεται εναγωνίως το ερώτημα: ποιος δικαιούται την τηλεόραση του σπιτιού όταν παίζει ταυτόχρονα μπαλέτο και ποδοσφαιρικός αγώνας; Στην ιστορία μας κερδίζουν οι φίλαθλοι άντρες, καθώς ο αγώνας είναι της τοπικής ομάδας και σημαντικός, ενώ το μπαλέτο παίζει σε βιντεοσκόπηση. 

Τέλος, γίνεται λόγος για τις επιλογές της λαίδης Μάλκοβα στη ζωή, αφού στην κορυφή της καριέρας της ως πρίμα μπαλαρίνα των Μπαλσόι, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα πάντα και να παντρευτεί έναν διευθυντή ορχήστρας, μένοντας στο Κρόσακρ. "Μα γιατί;" αναρωτιέται η Ήβη και η δασκάλα της εξηγεί ότι η φήμη μπορεί να φέρει πολλά προβλήματα σε έναν άνθρωπο. Μια και το θέμα είναι κλασικό, μπορούμε να ανιχνεύσουμε σχετικά διδάγματα και σε μύθους του Αισώπου, όπως Ο ποντικός του αγρού και ο ποντικός της πόλης, ή λύκος και σκύλος.

Χρήση στην τάξη

Στο σχολείο, η Ήβη και η Μπεθ διδάσκονται την Ιστορία με βιωματικό τρόπο. Αναλαμβάνουν εργασίες στις οποίες επιχειρούν να γίνουν μικρές ερευνήτριες - μικρές ιστορικοί. Αναζητούν το παρελθόν προσώπων στο περιβάλλον τους, παλιών κτηρίων στη γειτονιά ή τοπικών επιχειρήσεων και οργανισμών. Εδώ στην Ελλάδα, παρά τα ερεθίσματα που μας προσφέρονται απλόχερα, τέτοια προγράμματα που εμπλέκουν τους μαθητές ενεργά δεν εφαρμόζονται και τόσο συχνά.

Μπορούμε, λοιπόν, με αφορμή το βιβλίο, να αναθέσουμε στους μαθητές μας μια αντίστοιχη εργασία για το μάθημα της Ιστορίας. Να μεταφέρουν δηλαδή στην τάξη εμπειρίες από γηραιότερα μέλη της οικογένειάς τους και στη συνέχεια να τις συνδέσουμε μεταξύ τους σε μια χρονογραμμή στον πίνακα.

Από την άλλη, διαφωνώ λίγο και με την κάπως ρομαντική διατύπωση της Ήβης:  Αυτό σημαίνει αληθινή ιστορία, όχι μόνο ημερομηνίες και τόποι, αλλά αληθινές ζωές αληθινών ανθρώπων...  (σ.70) Προσωπικά θεωρώ ότι η μικροϊστορία έχει θέση στο μάθημα της Ιστορίας, αλλά δεν μπορεί και να καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος. Η μαυροφορεμένη γιαγιά π.χ. που ζυμώνει πάνω στο βουνό, παραμένει η ίδια ανά τους αιώνες, είτε βασιλεύει ο Καίσαρας είτε ο Ναπολέοντας είτε ο Ομπάμα. Χωρίς τόπους και ημερομηνίες, δύσκολα επιτυγχάνεται προσανατολισμός στο χώρο και τον χρόνο. Πώς θα μάθουμε να ξεχωρίζουμε τα κίνητρα που δημιουργούν τις εξελίξεις; Πώς θα διδαχτούμε από τα λάθη και τις προσωπικότητες του παρελθόντος;

Στις σελίδες 23-25 του βιβλίου, γίνεται αναφορά στην υπόθεση του μπαλέτου του Ντελίμπ Κοπέλια (Coppelia). Αν οι μαθητές την βρουν ενδιαφέρουσα, μπορούμε να προβάλουμε στην τάξη μια σκηνή από το έργο και ίσως να την αναπαραστήσουμε με παντομίμα μέσα στην αίθουσα.

Το μαγικό μου ημερολόγιο (3): Οι παλιές φωτογραφίες

Το μαγικό μου ημερολόγιο (2): Ένα αξέχαστο πάρτι

Υπόθεση

Με μια καινούρια «κολλητή» φιλενάδα, την Μπεθ, και ένα ντίσκο πάρτι να την περιμένει στην Ακαδημία Χορού Μάλκοβα, η ζωή στο Κρόσακρ φαντάζει γεμάτη υποσχέσεις για την ντροπαλή Ήβη. Όλα αυτά, όμως, μέχρι τη στιγμή που η προσπάθειά της να κρατήσει μυστικό το μαγικό της ημερολόγιο, απειλεί να καταστρέψει τη φιλία των δύο κοριτσιών. Μπορεί, άραγε, η λύση για το μάλωμά τους να βρίσκεται εκεί ακριβώς όπου ξεκίνησε – στο ημερολόγιο; Για να το διαπιστώσει η Ήβη, θα πρέπει να εμπιστευτεί τον μαγικό φίλο της...

Χαρακτηριστικά

Εκδότης: Άγκυρα

Συγγραφέας: Λόρα Μπέικερ (Laura Baker)

Μετάφραση: Αιμιλία Μανούση

Εικονογράφηση:  Mélanie Florain

ISBN: 978-960-422-870-6

Τίτλος πρωτοτύπου: From your Diary with Love,  Don't Do Disco

Έτος 1ης Έκδοσης: 2008 (στα ελληνικά 2010)

Σελίδες: 105

Τιμή: περίπου 6 ευρώ

Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Γ', Δ', Ε'

Κριτική

Λιγότερο χαριτωμένη και ουσιώδης από την πρώτη ιστορία, η συνέχεια των περιπετειών της Ήβης. Το ύφος γραφής παραμένει απλό και κατανοητό, και η εικονογράφηση το ίδιο ζωντανή. Οι χαρακτήρες όμως, μοιάζουν σιγά σιγά να καταρρέουν υπό το βάρος του πολιτικά ορθού και ο ροζ ορίζοντας να στερεύει από νέες ιδέες. Στο τέλος του βιβλίου παραμονεύουν και πάλι τα εξής κοσμοπολιτανικά: ένας οδηγός για τις θέσεις των χεριών στο μπαλέτο, (άλλο) ένα τεστ προσωπικότητας, ένας οδηγός για "θεϊκά μαλλιά", πληροφορίες για τη ζωή της Μάργκοτ Φοντέιν και ένα κουίζ με ερωτήσεις μνήμης και κατανόησης της περιπέτειας. Όπως και στο προηγούμενο "τεύχος" μας δίνεται κι εδώ η ευκαιρία για μια σύντομη ματιά (preview) στο πρώτο κεφάλαιο του επόμενου βιβλίου.

Το βιβλίο θα μπορούσαμε να το προτείνουμε κυρίως σε κορίτσια Γ' και Δ' τάξης, αλλά θα το κάναμε μόνο σε όσα λάτρεψαν την Ήβη και τους υπόλοιπους χαρακτήρες από το προηγούμενο βιβλίο.

Δυστυχώς απογοητεύτηκα λιγάκι διαβάζοντας αυτή τη συνέχεια του Μαγικού Ημερολογίου. Δεν ξέρω τι περίμενα, όμως το αρχικό εύρημα με το μαγικό βιβλίο φαίνεται να μένει βαλτωμένο στη ροζ λάσπη του πολιτικά ορθού, ενώ οι χαρακτήρες των ηρώων ανακυκλώνονται γύρω από πανομοιότυπες καταστάσεις, χωρίς να εξελίσσονται στο παραμικρό. Μέχρι περίπου τη μέση του, το κείμενο μοιάζει βουτηγμένο στο γκλίτερ και μάλλον αδιάφορο, ενώ ένας καβγάς ανάμεσα στις φίλες Ήβη και Μπεθ (βλ. απόσπασμα) που ίσως μπορούσε να οδηγήσει σε πιο ενδιαφέρουσες καταστάσεις, λήγει στο τέλος της ιστορίας χωρίς να δίνονται ιδιαίτερες εξηγήσεις.

Αξίες - Θέματα

Φιλία, Χορός

Εικονογράφηση

Απόσπασμα 

«Ού-ου!» Φώναξε η Μπεθ μέσα από τη σχισμή για την αλληλογραφία, στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού της. «Εγώ και η Ήβη είμαστε, μαμά!»

«Ελάτε μέσα, κορίτσια», είπε η κυρία Ντίκινσον, που είχε κόκκινα μάγουλα και μαύρα μακριά μαλλιά, ίδια με της Μπεθ. «Η επιστολή από τη σχολή της Μάλκοβα ήρθε σήμερα. Λέει πως οι αφίσες πρέπει να παραδοθούν μέχρι την Τετάρτη».

Την Τετάρτη;! Μα είχαν μόνο δυο μέρες καιρό! Τα κορίτσια όρμησαν στο σαλόνι, όπου η Ήβη έβγαλε από την τσάντα της τα καλύτερα μολύβια της, ενώ η Μπεθ άνοιξε ένα κουτί με πινέλα, μπογιές και αυτοκόλλητα «γκλίτερ», που τις περίμενε πάνω στο τραπέζι. Κάθισαν και καθεμιά άπλωσε μπροστά της ένα μεγάλο λευκό χαρτί.

Η Μπεθ τράβηξε μερικές παχιές γραμμές κατά μήκος της σελίδας με έναν χοντρό κόκκινο μαρκαδόρο, ενώ η Ήβη δάγκωνε σκεφτική την άκρη ενός μολυβιού, περιμένοντας να της έρθει καμιά ιδέα.

«Ειλικρινά, μου φαίνεται πως δεν περνούν οι μέρες!» είπε η Μπεθ, χαμογελώντας με ενθουσιασμό καθώς η αφίσα της έπαιρνε σχήμα.

«Το ξέρω, θα περάσουμε υπέροχα!» συμφώνησε η Ήβη που σχεδίαζε απαλά το περίγραμμα μιας μπαλαρίνας πάνω στο χαρτί. «Τα καταφέρνεις καθόλου στις φιγούρες της ντίσκο;»

«Βέβαια!» είπε η Μπεθ, γνέφοντας μ’ ενθουσιασμό. «Φυσικά, δεν είμαι τόσο καλή όσο η Λότι Ντιν», πρόσθεσε στριφογυρίζοντας τα μάτια. «Αλλά η δεσποινίς Κόνι μας έδειξε μερικές φιγούρες την τελευταία στιγμή κι είχε μεγάλη πλάκα».

«Πρέπει να καταστρώσουμε ένα σχέδιο», πρότεινε η Ήβη.

«Καλή ιδέα!» συμφώνησε η Μπεθ χρωματίζοντας ζωηρά μερικά πράσινα αστέρια.

«Νομίζεις πως τα παιδιά από την Αγία Χίλντα θα φερθούν όπως φέρονται στο μάθημα του χορού;» ρώτησε η Ήβη.

«Τι εννοείς; Τις φιγούρες που κάνουν;» είπε η Μπεθ με μια σπίθα στα μάτια της. «Ναι, έτσι πιστεύω! Αλλά εμείς δεν θα τους αφήσουμε να μας χαλάσουν το κέφι. Αύριο θ’ αρχίσουμε να μαθαίνουμε τις καλύτερες φιγούρες ντίσκο που έχουν δει ποτέ στο Κρόσακρ!»

Τα κορίτσια άρχισαν να σχεδιάζουν μερικές χορευτικές φιγούρες και σε λίγο ξέχασαν τα μολύβια τους προς χάρη του χορού.

Κλοτσούσαν ψηλά και έκαναν ένα σωρό φιγούρες με τα χέρια.

«Για στάσου…», είπε η Ήβη ξαφνικά.

«Πιστεύεις ότι θ’ αφήσουν την Τζες να έρθει στην ντίσκο; Οι γονείς της είναι πολύ αυστηροί».

«Το ξέρω», είπε η Μπεθ στενοχωρημένη. «το ελπίζω. Εμένα θα μου λείψει πολύ αν δεν έρθει… και νομίζω πως θα ήταν πολύ σημαντικό για μια γιατρίνα να μπορεί να χορεύει ντίσκο».

«Αφού το λες εσύ!» είπε η Ήβη χασκογελώντας. Η αφίσα της, μια μπαλαρίνα που χόρευε κάτω από τα φώτα της ντίσκο, φαινόταν πολύ όμορφη. Ξαφνικά, η Μπεθ ξέσπασε σε γέλια, σκορπίζοντας γκλίτερ σε όλη την αφίσα της.

«Φαντάζεσαι τον Άντονι και τον Τζόζεφ να χορεύουν;» είπε η Μπεθ κι οι λέξεις έβγαιναν με το ζόρι ανάμεσα από τα χαχανητά.

Πήδηξε από την καρέκλα της και όμοια με κάποιον που τρέχει σαν τρελός για να ξεφύγει από ένα σμάρι μέλισσες, άρχισε να χοροπηδάει και να χτυπιέται στο πάτωμα κάνοντας αστείες γκριμάτσες, μέχρι που και τα δύο κορίτσια έπεσαν κάτω γελώντας μέχρι δακρύων.

Χαχανίζοντας πάντα η Μπεθ σύρθηκε πάλι ξανά στην καρέκλα της και άρχισε να προσθέτει κι άλλα αυτοκόλλητα γκλίτερ στην αφίσα της, ενώ η Ήβη πρόσθετε μερικά αστράκια σε μια μπάλα ντίσκο, που είχε ζωγραφίσει πάνω από το κεφάλι της χορεύτριάς της. Σε λίγο είχαν κι οι δυο απορροφηθεί από τη δουλειά τους, ενώ η Μπεθ κλοτσούσε τεμπέλικα με το πόδι της το πόδι της καρέκλας.

«Α, συγγνώμη, ήβη», είπε η Μπεθ καθώς κλότσησε κατά λάθος την τσάντα της ήβης. Καθώς έσκυψε για να την σηκώσει, η Ήβη πετάχτηκε, την πρόλαβε και άρπαξε το ημερολόγιό της που είχε πέσει κάτω απ’ την καρέκλα.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησε η Μπεθ, που της κίνησε το ενδιαφέρον το μυστηριώδες κατακόκκινο βιβλίο που η φίλη της προσπαθούσε να κρύψει.

«Α, τίποτα», είπε η Ήβη συνειδητοποιώντας ότι η φωνή της δεν ακουγόταν καθόλου πειστική.

«Μπορώ να το δω;» ρώτησε η Μπεθ.

Η Ήβη ένιωσε τα μάγουλά της να κοκκινίζουν, «Εε, είναι ένα μπλοκ σχεδίου», εξήγησε. «Οι εικόνες δεν λένε και πολλά».

«Ω, έλα τώρα», παρακάλεσε η Μπεθ.

«Υπόσχομαι ότι δεν θα γελάσω»

Η Ήβη άκουσε τη σοβαρή εντολή του ημερολογίου να βουίζει μέσα στο κεφάλι της:

Ήβη μου, σε παρακαλώ,

κράτα με καλά κρυμμένο,

γιατί αν κανείς με ξετρυπώσει,

τα λόγια τούτα στη στιγμή

θε να σβηστούν και να εξαφανιστούν.

Και αμφιβολία καμιά για τούτο

δεν υπάρχει.

Ειλικρινά, δεν είναι καθόλου ενδιαφέρον, δεν έχει σημασία», είπε η Ήβη που ήεξερε ότι έπρεπε να προστατεύσει το μυστικό του ημερολογίου της, όσο χαζό κι αν ακουγόταν αυτό.

«Δεν καταλαβαίνω», είπε η Μπεθ πληγωμένη. «Νόμιζα πως είμαστε φίλες, κι οι φίλες δεν κρατούν μυστικά η μία από την άλλη».

Η Ήβη ένιωσε απαίσια, αλλά δεν μπορούσε καν να διανοηθεί πως θα έχανε τώρα τη μαγεία του ημερολογίου της. Σήκωσε τους ώμους και στριφογύρισε στενοχωρημένη το μολύβι της στα δάχτυλά της.

Χρήση στην τάξη

Μπορούμε να αξιοποιήσουμε το βιβλίο στην τάξη, αν ξεκινήσουμε μια συζήτηση γύρω από την εχεμύθεια. Είναι άραγε σωστό να κρατάμε μυστικά από τους φίλους μας; Από τα αδέλφια και τους γονείς μας; Και ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες από την αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστικού; 

Με τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων, ίσως μπορεί να γίνει μια συζήτηση γύρω από τα θρησκευτικά μυστικά, τα μυστικά των ταχυδακτυλουργών και των μάγων (μια και το βιβλίο της ιστορίας είναι μαγικό),  αλλά και τις οργανώσεις που διατηρούν μια μυστικότητα γύρω από την ταυτότητα των μελών τους και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν (Φιλική Εταιρεία, κλπ.)

Το μαγικό μου ημερολόγιο (2): Ένα αξέχαστο πάρτι

Το Μαγικό μου Ημερολόγιο (1): Ένα μελαγχολικό κορίτσι

Υπόθεση
Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στη ζωή μιας καινούριας πόλης και νοσταλγώντας την παλιά της κολλητή, τη Χάνα, η Ήβη χαίρεται που παίρνει μια πρόσκληση να παρακολουθήσει μαθήματα χορού στην Ακαδημία Χορού Μάλκοβα. Όταν, όμως, μια συμμαθήτριά της τής κάνει τη ζωή δύσκολη, η Ήβη ανησυχεί πως οι πιθανότητές της να προσαρμοστεί στην καινούρια πόλη αρχίζουν να λιγοστεύουν. Ωστόσο, μια μαγική συμβουλή θα τα αλλάξει όλα…

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Άγκυρα

Συγγραφέας: Laura Baker

Μετάφραση: Αιμιλία Μανούση

Εικονογράφηση: Mélanie Florain

ISBN: 978-960-422-869-0

Τίτλος πρωτοτύπου: From your Diary with Love, New Girl Blues
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008 (στα ελληνικά 2010)

Σελίδες: 105
Τιμή: περίπου 6 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Γ’, Δ’, E', Στ'

Κριτική
Πολύ συμπαθητική, χαριτωμένη, δροσερή αλλά και ωφέλιμη αυτή η ιστορία της σειράς Το Μαγικό μου Ημερολόγιο. Μπορεί να τηρεί ευλαβικά τις ισορροπίες του πολιτικά ορθού και να φλερτάρει με ένα light ύφος (όμορφη ξανθιά ηρωίδα αγαπάει το ροζ και το μπαλέτο, βάζει τα κλάματα με το παραμικρό, κλπ.), μπορεί ακόμα και να αναπαράγει κατά στιγμές τα καταναλωτικά πρότυπα, ωστόσο είναι εμποτισμένη με τις αρχές τις συναισθηματικής εκπαίδευσης και πιστεύω ότι όσες μικρές αναγνώστριες τη διαβάσουν έχουν να κερδίσουν πράγματα.

Σίγουρα όσοι ξεκινήσουν δεν θα δυσκολευτούν να την τελειώσουν: Η γραφή είναι ξεκούραστη, οι διάλογοι έξυπνοι και η δράση συνεχής, ενώ η μετάφραση ρέει και δεν προβληματίζει σχεδόν σε κανένα σημείο. Επιπλέον τα κεφάλαια κυμαίνονται γύρω στις επτά σελίδες το ένα, με γραμματοσειρά μετρίου μεγέθους και όμορφες (ασπρόμαυρες) εικόνες να εμφανίζονται κάθε τέσσερις σελίδες, ξεκουράζοντας τα μάτια. Με όλα αυτά τα στοιχεία μαζεμένα, θεωρώ ότι όχι μόνο δεν θα κουράσει τα παιδιά, αλλά μάλλον θα τα συναρπάσει!

Το προτείνουμε λοιπόν ανεπιφύλακτα σε κορίτσια τόσο της Δ’ και Ε’ τάξης, όσο και σε λίγο μικρότερα ή μεγαλύτερα. Περισσότερο ίσως ταυτιστούν όσα από αυτά ασχολούνται με το μπαλέτο ή προσπαθούν να προσαρμοστούν σε νέο σχολικό περιβάλλον.

Με τη βοήθεια της ώριμης σκέψης του μαγικού της ημερολογίου και τη στήριξη της οικογένειάς της, η μικρή ηρωίδα βρίσκει το θάρρος να αντιπαρατεθεί με ένα σωρό προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στα σύγχρονα σχολεία: bullying (εκφοβισμός), προβλήματα προσαρμογής, άγχος εξετάσεων, φυγή από τα προβλήματα, κ.ά. Και μπορεί στη δική μας, την πραγματική καθημερινότητα, αυτό το touch μαγείας που φέρνει η κυρία Βολκόφ στο βιβλίο να λείπει, αλλά μια καλή συμβουλή μπορούν πάντα να τη βρουν και να την ακολουθήσουν τα παιδιά. Γι’ αυτό θεωρώ ότι το συγκεκριμένο ανάγνωσμα μπορεί να γίνει αφορμή για προβληματισμό ή και (γιατί όχι;) να εθίσει τα παιδιά σε έναν υγιέστερο τρόπο σκέψης. 

Από την άλλη, οφείλουμε να σχολιάσουμε το ότι εφαρμόζονται στο βιβλίο ένα σωρό σύγχρονα τρικ του εμπορικού μάρκετινγκ, σε βαθμό που τα όρια ανάμεσα στην παιδική λογοτεχνία και το νεανικό περιοδικό να θολώνουν. Όχι επειδή η οικογένεια και οι φίλοι της ηρωίδας μας συστήνονται από την πρώτη σελίδα, όπως άλλοτε οι ήρωες στην αρχή κάθε περιπέτειας του Αστερίξ. Ούτε επειδή στο τέλος της ιστορίας υπάρχει preview από το πρώτο κεφάλαιο του επόμενου τόμου της σειράς. Αλλά επειδή στο πίσω μέρος του βιβλίου συναντάμε παράρτημα με μια χειροκατασκευή για βραχιόλι, πληροφορίες για μια διάσημη μπαλαρίνα, οδηγίες για τις θέσεις των ποδιών στο μπαλέτο, και ένα τεστ προσωπικότητας α λα Cosmopolitan! Δύσκολοι ωστόσο οι καιροί οπότε...

Αξίες - Θέματα
Χιούμορ, Φιλία, Υπευθυνότητα, Εκπαίδευση, Οικογένεια, Χορός

Εικονογράφηση

Απόσπασμα 
Η Ήβη καθόταν στο γραφείο της σχεδιάζοντας αφηρημένα πάνω στο εξώφυλλο του βιβλίου Ιστορίας. Πρόσθεσε στη σειρά μία ακόμη όμορφη μπαλαρίνα, που χόρευε γύρω από τη σελίδα, κι αναστέναξε στενοχωρημένη. Είχε περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα από τότε που πρωτοπήγε στο Δημοτικό Σχολείο του Κρόσακρ, αλλά απ’ ό,τι φαινόταν, δεν θα μπορούσε ποτέ να προσαρμοστεί σ’ αυτό το περιβάλλον.

Στην αυλή του σχολείου, την πρώτη ημέρα της εκεί, όλα τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω της και η ήβη είχε ενθουσιαστεί που θα γνώριζε ένα σωρό καινούριους φίλους.

«Από πού είσαι;» την ρώτησε μ’ ένα χαρούμενο χαμόγελο ένα κορίτσι που το έλεγαν Μίρα.

Η Ήβη άρχισε να της εξηγεί ότι η οικογένειά της μόλις είχε μετακομίσει από το Λονδίνο, αλλά ξαφνικά διαπίστωσε πως δεν την άκουγε κανείς. Ένα κοκαλιάρικο κορίτσι με μαύρα μαλλιά με ανταύγειες και μακριά, βαμμένα κόκκινα νύχια –προφανώς η βασίλισσα των «κουλ»- άνοιξε δρόμο σπρώχνοντας και βγήκε μπροστά στην ομάδα των παιδιών. Στάθηκε εκεί με σταυρωμένα τα χέρια και το κεφάλι της γερμένο στο πλάι.

«Λοιπόν», είπε χαμογελώντας ειρωνικά, «ποιο είναι το αγαπημένο σου συγκρότημα;»

Ξαφνικά όλοι σώπασαν. Η Ήβη ανατρίχιασε γιατί ήξερε ότι αν δεν έλεγε το σωστό όνομα, όλοι θα άρχιζαν να την κοροϊδεύουν.

«Χμ, μ’ αρέσουν πολλά και διάφορα συγκροτήματα…», άρχισε να λέει.

«Άα!» σχολίασε το κορίτσι περιφρονητικά γουρλώνοντας τα μάτια κι ύστερα μ’ ένα νεύμα του κεφαλιού, κάτι σαν σύνθημα για να την ακολουθήσουν, έκανε μεταβολή και απομακρύνθηκε.

Οι άλλες έτρεξαν πίσω της ή σκορπίστηκαν γύρω, αφήνοντας την Ήβη ολομόναχη, να προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυα που πλημμύριζαν τα μάτια της.

***

«Μήπως μπορείς να μου πεις εσύ, Ήβη;» είπε ο κύριος Μίτσιν, ο δάσκαλος της Πέμπτης τάξης.

Η Ήβη πετάχτηκε όρθια και σταμάτησε να μουντζουρώνει αφηρημένη.

«Συγνώμη, κύριε;» ψέλλισε. «Πώς είπατε;»

Ο κύριος Μίτσιν κοίταξε πάνω από τα γυαλιά του, που είχαν σχήμα μισοφέγγαρου, και χαμογέλασε ευγενικά. «Μπορείς να μου πεις εσύ τι είναι αυτό;» επανέλαβε, κρατώντας κάτι που έμοιαζε με ντόνατ. Η Ήβη κούνησε το κεφάλι αρνητικά και μετάνιωσε που δεν πρόσεχε.

«Είναι ένα αρχαίο ρωμαϊκό…», άρχισε ο κύριος Μίτσιν, όταν ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα.

«Περάστε», φώναξε ο κύριος Μίτσιν – και τότε μπήκε στην τάξη μια νοσοκόμα που κρατούσε ένα μεγάλο κόκκινο μήλο κι ένα γυαλιστερό πλαστικό τάπερ.

Η Ήβη κοκκίνισε από ντροπή. Ήταν η μαμά της, που πήγαινε για δουλειά στο νοσοκομείο του Μίλτσεστερ.

«Με συγχωρείτε πολύ που διακόπτω το μάθημα», είπε η κυρία Ντέναμ, «αλλά η Ήβη ξέχασε το φαγητό της στο σπίτι».

Η Ήβη κοκκίνισε περισσότερο κι από το μήλο κι έκρυψε το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της.

«Θα φροντίσετε, παρακαλώ, να φάει πρώτο το φρούτο της και μετά τα δημητριακά της;»

«Ωχ», αναστέναξε η Ήβη και ζάρωσε στο θρανίο της – κι ενώ ευχότανε να εξαφανιστεί από προσώπου γης, η μαμά της γύρισε πίσω και της έστειλε ένα φιλί.

Ε, τότε πια, ξέσπασε μεγάλη αναστάτωση. Όλοι άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους και να γελούν. Ο Άντονι και ο Τζόζεφ, οι ταραξίες της τάξης, έστελναν φιλιά σε όλα τα κορίτσια. Μόνο η Μπεθ καθόταν ήσυχη, αν και η Ήβη δεν πρόσεξε τίποτε απ’ όλα αυτά, αφού είχε ακόμη το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της.

Είναι φρικτό! Σκεφτόταν. Γιατί τάχα έπρεπε να έρθει η μαμά και να με φέρει σε τόσο δύσκολη θέση;

«Ησυχία, παρακαλώ!» είπε ο κύριος Μίτσιν με έναν περίεργο μορφασμό. Κι αυτός ακόμη προσπαθούσε να συγκρατήσει τα γέλια του!

«Σας παρακαλώ, κύριε», είπε ο Άντονι, προσπαθώντας να διατηρήσει το πρόσωπό του σοβαρό. «Νιώθω άσχημα. Νομίζω πως έφαγα το πρωινό μου με τα δημητριακά πριν από το γιαούρτι μου. Λέτε να πεθάνω;»

«Πολύ αστείο, Άντονι», είπε ο κύριος Μίτσιν. «Πρόσεξε μόνο μην πεθάνεις της πείνας – βλέπω πως άφησες λίγο γιαούρτι πάνω στο σαγόνι σου!»

Ο Άντονι γέλασε και το σκούπισε.

Ο Τζόζεφ σήκωσε το χέρι του. «Παρακαλώ, κύριε. Καλύτερα να τσεκάρετε αν η μαμά της Ήβης έκοψε τις άκρες από το σάντουιτς, γιατί αλλιώς κινδυνεύει να σπάσει τα δοντάκια της».

Πριν προλάβει να απαντήσει ο κύριος Μίτσιν, ένα κορίτσι με μεγάλα, όμορφα μαύρα μάτια, σηκώθηκε κι έβαλε τις φωνές στον Τζόζεφ.

«Ε, λοιπόν, πάω στοίχημα ότι η Ήβη δεν θα έβαζε τα κλάματα επειδή φοβόταν τη νεράιδα των δοντιών… όπως έκανε κάποιος στην Τρίτη τάξη!»

Έβαλαν όλοι τα γέλια και το καλαθάκι με το κολατσιό της Ήβης ξεχάστηκε.

Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό, Μπεθ», είπε ο κύριος Μίτσιν. «Και τώρα πίσω στους αρχαίους Ρωμαίους…»

Το Μαγικό μου Ημερολόγιο (1): Ένα μελαγχολικό κορίτσι