tag:blogger.com,1999:blog-66510307146740803402024-03-06T22:02:29.684+02:00Παιδική ΛογοτεχνίαΚριτική βιβλίων για παιδιά...
Γιατί τα βιβλία είναι φίλοι μας, αλλά τους φίλους τους διαλέγουμε!Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.comBlogger272125tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-53985448677669973822016-05-15T08:00:00.000+03:002016-05-15T15:09:12.246+03:00Κυνηγώντας το Μαμούθ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguu9tH3W2iazJZ-ynWAylgjatoJwNUYe8ksdnIms1vdlldo08ZbfAhfvJQC5tRO060Rcfty-fAm_XwvBxX8Pb4YhV3OiQMFbUC40pksD8ismHGqk2d78gGAeYiWbWGDbQKgeIdYaWg5xdN/s400/kinigontasmamouth_cover.jpg" width="310" /></div>
<br />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Εξαιτίας λανθασμένων υπολογισμών του μάγου της, Ογκόν, μια προϊστορική φυλή αιφνιδιάζεται από τον ερχομό του χειμώνα και αναγκάζεται να τον περάσει αποκλεισμένη σε μια χιονισμένη κοιλάδα. Όταν οι κυνηγοί της αντικρίζουν για πρώτη φορά μαμούθ, αποφασίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη να το οδηγήσουν στον κοντινό βάλτο, όπως κάνουν με τα μικρότερα θηράματα. Η επιχείρησή τους στέφεται με επιτυχία, μέχρι τη στιγμή που μια αγέλη πεινασμένων λύκων εμφανίζεται στον ορίζοντα...</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<br />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χαρακτηριστικά </b><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εκδότης: Κέδρος</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Συγγραφέας: Στέφανο Μπορντιλιόνι (<a href="http://www.bordiglioni.com/" target="_blank">Stefano Bordiglioni</a>) </span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Μετάφραση: Δήμητρα Δότση </span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση: Φαμπιάνο Φιορίν (<a href="http://www.fabianofiorin.it/me/" target="_blank">Fabiano Fiorin</a>)</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">ISBN: 978-960-04-4513-8</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Έτος 1ης Έκδοσης: 2014</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σελίδες: 50</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τιμή: περίπου 5 ευρώ </span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="http://www.kedros.gr/product_info.php?products_id=8404" style="background-color: white; color: #b53a8b; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τάξεις: Α', Β', Γ'</span><br />
<br />
Ευχαριστούμε τον εκδοτικό οίκο για τη δωρεά ενός αντιτύπου στη βιβλιοθήκη της τάξης μας!<br />
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Στιλιζαρισμένη μίνι περιπέτεια από τη σειρά <i>Ιστορίες πριν από την Ιστορία</i>, που μας ταξιδεύει στον κόσμο των προϊστορικών ανθρώπων. Η μετάφραση μπορεί σε κάποια σημεία να μοιάζει αποσπασματική, μας μεταφέρει όμως το κείμενο με απλότητα και ζωντάνια. Η πλοκή χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια μικρού μεγέθους (6 έως 10 μικρών σελίδων με μεγάλα στοιχεία) που διαβάζονται ευχάριστα. Μέσα στο κείμενο βρίσκουμε αρκετές πληροφορίες για την εποχή των σπηλαίων, την οποία οι μικροί αναγνώστες μπορούν να προσεγγίσουν χωρίς κόπο, αφού οι χαριτωμένοι μικροί ήρωες και η εξαιρετικά ελκυστική εικονογράφηση, κάνουν το βιβλίο να θυμίζει πολύχρωμο κόμικ. Μέσα από τον συνδυασμό των παραπάνω στοιχείων, διαμορφώνεται τελικά ένα, αρκετά εμπορικό μεν, αλλά και ωφέλιμο προϊόν για τους μαθητές των πρώτων τάξεων του δημοτικού. </div>
<div>
<br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Πληροφορίες για την προϊστορική εποχή</span></span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Ε<span style="font-family: inherit;">λκυστική</span> εικονογράφηση</span></li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"></span></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Προϊστορία, Διαφορετικότητα, Ισότητα Φύλων, Γενναιότητα, Φιλία<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
Πολύχρωμα σχέδια σε κάθε σελίδα κάνουν το βιβλίο να θυμίζει κόμικ και μετατρέπουν την ανάγνωσή του σε μια ευχάριστη δραστηριότητα για τους μικρούς μαθητές.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHldPSYpjrG8CFWiiqOczA8WOkRXHUasLa_GdZT-EiMiZw7z22ygeuljynr18J9fSskUPwRymrOmRZz4_LtX4ubZ7bLuo99xO_V1ZjLMQoB-b546DLGSDrRVEWp44ZY2aPd4hxO_thrAtk/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B90.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHldPSYpjrG8CFWiiqOczA8WOkRXHUasLa_GdZT-EiMiZw7z22ygeuljynr18J9fSskUPwRymrOmRZz4_LtX4ubZ7bLuo99xO_V1ZjLMQoB-b546DLGSDrRVEWp44ZY2aPd4hxO_thrAtk/s640/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B90.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Μέσα από τη σπηλιά όπου είχαν βρει </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">καταφύγιο, οι γυναίκες και οι άντρες </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">της φυλής του Κόραν κοίταζαν το χιόνι </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">που έπεφτε. Νόμιζαν ότι, προτού </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">ξεκινήσουν για άλλους, πιο ζεστούς τόπους, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">θα έμεναν ακόμη ένα φεγγάρι σ’ αυτή την κοιλάδα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Για κακή τους τύχη, όμως, τους αιφνιδίασε ο χειμώνας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Κόραν, ο αρχηγός της φυλής, καθισμένος δίπλα στη φωτιά, έβραζε από θυμό. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">- Όγκον, μας είπες ότι στο όνειρο που είδες </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">ένα ελάφι σού έλεγε ότι εδώ θα βρίσκαμε κυνήγι </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">για πολλές μέρες ακόμη. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Όγκον, ο σαμάνος της φυλής, κοίταζε το χιόνι </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">τρομοκρατημένος. Δε φοβόταν για τη ζωή του. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Άλλωστε δεν υπήρχε περίπτωση να τον σκοτώσουν </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">για ένα όνειρο. Φοβόταν, όμως, για την εξουσία του. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Αν οι άντρες και οι γυναίκες της φυλής δεν τον </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">εμπιστεύονταν πια, θα έχανε τη θέση του και δε θα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ήταν πλέον ο αξιοσέβαστος, ο φοβερός και τρομερός </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">σαμάνος που όλοι γνώριζαν. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">- Κάποιες μυστηριώδεις δυνάμεις μ’ έσπρωξαν στο λάθος. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Το ελάφι ήταν το πνεύμα του ψεύδους, και νομίζω πως ξέρω </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">γιατί με ξεγέλασε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Και με τα λόγια αυτά, ο Ογκόν έδειξε το Σατού, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">ένα οκτάχρονο αγοράκι με ένα γαλάζιο κι ένα καφετί </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">μάτι κι ένα χέρι πιο κοντό και πιο αδύναμο από το άλλο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">- Εξαιτίας του τα πνεύματα δε βοηθάνε τη φυλή μας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Σατού σίγουρα είναι η προσωποποίηση του κακού. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Τα μάτια του και το χέρι του αποδεικνύουν </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">ότι είναι ένα τέρας που θα σπείρει το θάνατο </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">και τη συμφορά. Ας τον θυσιάσουμε για να μας </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">ξαναδούν τα πνεύματα με καλό μάτι!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Ένας δυο άντρες και μερικές γυναίκες συμφώνησαν </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">μουγκρίζοντας, όμως ο Κόραν, ο αρχηγός της φυλής, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">- Ο Σατού είναι παιδί, και σ’ αυτή τη φυλή, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">σ’ το έχω ξαναπεί, δεν πρόκειται να θυσιαστεί κανείς. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Όμως ο Ογκόν δεν το έβαλε κάτω. Άρπαξε από το χέρι </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">το Σατού και σχεδόν τον σήκωσε στον αέρα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">- Κοίταξέ τον, Κόραν. Είναι πολύ αδύναμος </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ κυνηγός. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Είναι ένα περιττό στόμα που κλέβει το φαγητό μας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Σατού έβαλε τις φωνές από την έκπληξή του· </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">δευτερόλεπτα μετά και Ογκόν έσκουξε, αλλά από πόνο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Η Άουα, ένα δεκάχρονο κοριτσάκι, φίλη του Σατού, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">είχε χιμήξει επάνω του και του δάγκωνε το χέρι, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">αναγκάζοντάς τον να αφήσει ελεύθερο το αγόρι. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Σατού κύλησε στο έδαφος και κούρνιασε </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">σε μια σκοτεινή γωνιά της σπηλιάς, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">μακριά από τη φωτιά. Την ίδια στιγμή, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">η Άουα εκμεταλλεύτηκε το πανδαιμόνιο </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">για να κρυφτεί πίσω από την Αντάι, τη μητέρα της. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;">Ο σαμάνος, που έβραζε από θυμό, άρπαξε το πέτρινο μαχαίρι του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span> <span style="font-family: inherit;">- Μικρή ύαινα, τώρα θα σου δείξω εγώ!</span><br />
<span style="font-family: inherit;">είπε κι έκανε να κινηθεί απειλητικά προς</span><br />
<span style="font-family: inherit;">την Αντάι και την Άουα.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span> <span style="font-family: inherit;">Όμως, πριν καλά καλά προλάβει να προχωρήσει, </span><br />
<span style="font-family: inherit;">ένιωσε τη λόγχη του Κόραν στο στήθος του.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span> <span style="font-family: inherit;">- Τράβα να κοιμηθείς και να δεις κανένα όνειρο, σαμάνε, </span><br />
<span style="font-family: inherit;">είπε ο αρχηγός με απειλητικό ύφος. Και φρόντισε αυτή τη φορά</span><br />
<span style="font-family: inherit;">να μη σου πουν ψέματα τα πνεύματα, αλλιώς η φυλή θα κινδυνεύσει</span><br />
<span style="font-family: inherit;">να πεθάνει απ' την πείνα και το κρύο. </span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;">Ο Ογκόν κοίταζε την αιχμηρή πέτρινη λόγχη στο στήθος του.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Ήξερε καλά πως με μία μόνο κίνηση ο Κόραν θα μπορούσε</span><br />
<span style="font-family: inherit;">να τον στείλει στον άλλο κόσμο. Κατέβασε το πέτρινο μαχαίρι</span><br />
<span style="font-family: inherit;">και, κατάχλωμος από φόβο, προσπάθησε να χαμογελάσει.</span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;">- Δεν το ήθελα, Κόραν. Αφού ξέρεις ότι εγώ ποτέ δεν θα...</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Να τον φοβίσω ήθελα μόνο, είπε και άρχισε σιγά σιγά </span><br />
<span style="font-family: inherit;">να οπισθοχωρεί. </span></div>
<br />
<b>Σχόλιο</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Πολλά τα μαμούθ που έχουμε συναντήσει ως τώρα κατά την περιήγησή μας στην παιδική λογοτεχνία. Άλλα φιλικά όπως <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2014/06/blog-post_10.html" target="_blank">εκείνο του Τότο</a>, άλλα <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2013/09/blog-post_12.html" target="_blank">εξαγριωμένα από τα πειράματα</a> επιστημόνων κι άλλα με περιορισμένο ρόλο, όπως αυτά στον τίτλο <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2011/04/blog-post_9894.html" target="_blank">του βιβλίου της Κίρας Σίνου</a>. Το μαμούθ αυτής της ιστορίας ανήκει μάλλον στην τρίτη κατηγορία, αφού προλαβαίνει να κάνει αισθητή την παρουσία του μόνο στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου. Μεγάλο και μαλλιαρό, χάνει τη ζωή του από τους κυνηγούς, σώζοντας την φυλή του Κόραν από την πείνα. Ο θάνατός του, περιγράφεται μαρτυρικός: <span style="color: red;"><i>Το μαμούθ άρχισε να φωνάζει, όχι μόνο από πόνο, αλλά κυρίως επειδή ένιωθε πως πλησίαζε το τέλος του. Έκανε αμέτρητες προσπάθειες να ελευθερωθεί, αλλά οι κινήσεις του γίνονταν όλο και πιο αργές. Τα τραύματά του ήταν βαθιά και οι δυνάμεις του το εγκατέλειπαν. Ο Κόραν και οι άλλοι κυνηγοί περίμεναν να ξεψυχήσει... </i></span>Η γλαφυρή αυτή περιγραφή, όπως και άλλα σημεία (βλ. απόσπασμα) όπου η απειλή βίας ή θανάτου ανάμεσα σε πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες είναι άμεση, μπορεί να αποδίδει ως έναν βαθμό το κλίμα της προϊστορικής εποχής, θεωρώ <span style="font-family: inherit;">όμως </span>ότι θα μπορούσε να <span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">ενοχλήσει </span>ή να μεταφέρει </span>λάθος <span style="font-family: inherit;">μηνύματα <span style="font-family: inherit;">στους λιγότερο ώριμους </span></span>μαθητές<span style="font-family: inherit;"> <span style="font-family: inherit;">της Α' τάξης</span></span>.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpF20RTIejZXEyN8171ilRkwTOitfo_-C5Syb6N5ylXtcdZR5iR7dv5zQ_qsObOmnLctcscinLoMhFHVm5s49VnnwcVaA1ofGi178fKIkgW61ugxhnqcDTEerkNHwMZ4h2b0dZAygP3u0R/s1600/Screenshot_35.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpF20RTIejZXEyN8171ilRkwTOitfo_-C5Syb6N5ylXtcdZR5iR7dv5zQ_qsObOmnLctcscinLoMhFHVm5s49VnnwcVaA1ofGi178fKIkgW61ugxhnqcDTEerkNHwMZ4h2b0dZAygP3u0R/s320/Screenshot_35.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">προϊστορικό μαχαίρι από πυρόλιθο (<a href="http://fineartamerica.com/featured/prehistoric-flint-knife-science-photo-library.html" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Η αγενής συμπεριφορά του Κόραν προς τον σαμάνο της φυλής Ογκόν (βλ. απόσπασμα), παρότι μπορεί να ξενίσει<span style="font-family: inherit;">, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί <span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">εξωπραγματική<span style="font-family: inherit;">, ούτε για </span></span></span></span>τα ήθη της εποχής των σπηλαίων, ούτε <span style="font-family: inherit;">και για τα σύγχρονα<span style="font-family: inherit;"></span></span>. <span style="font-family: inherit;">Ό<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">ταν </span></span>η πολιτική/στρατιωτική εξουσία <span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">συγκρούεται με τη θρησκευτική</span></span>, <span style="font-family: inherit;">ακούγεται </span>μάλλον φυσικό <span style="font-family: inherit;">το χρήμα και τα όπλα να υπερέχουν </span>της δύναμης του πνεύματος. </span></span></span> </span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;">Θυμίζουμε ότι στο πρώτο έργο της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, την Ιλιάδα, το σκηνικό ανοίγει με τον Αγαμέμνονα να απειλεί δημόσια τον ιερέα Χρύση, </span><span style="font-family: inherit;">(Α 26-32) με λόγια που αρκετά ελεύθερα θα <span style="font-family: inherit;">μπορούσαν να <span style="font-family: inherit;">αποδ<span style="font-family: inherit;">οθούν </span></span>κάπως έτσι</span></span><span style="font-family: inherit;">: <i>μη σε ξαναπετύχω γέρο κοντά στα πλοία<span style="font-family: inherit;">, </span></i><i>γιατί <span style="font-family: inherit;">η αγιαστούρα<span style="font-family: inherit;"> </span></span></i><i>δε θα σε <span style="font-family: inherit;">βοηθήσει(...) </span>αλλά φύγε, μη μ' ερεθίζεις, <span style="font-family: inherit;">αν θέλεις </span>σώος <span style="font-family: inherit;">να <span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">γυρίσει</span>ς</span></span></i>. <span style="font-family: inherit;">Λ</span></span>ίγο αργότερα, είναι σειρά του μάντη Κάλχα να αρχίσει να τρέμει από φόβο, μήπως ο χρησμός του προσβάλλει τον αρχηγό των Αχαιών (Α 80): <i>Πανίσχυρος ο βασιλιάς, όταν με άνδρα μικρότερο θυμώσει, </i>μεμψιμοιρεί, και ζητάει την προστασία του Αχιλλέα προκειμένου να μιλήσει. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Οι σωστές προβλέψεις είναι αυτές που δίνουν πλούτο και κύρος <a href="http://www.asterix.com/bourse/cgi-local/filter.pl?lic=undefined&choix=alb19/19grb.jpg" target="_blank">στους μάντεις</a> κάθε εποχής (βλ. καφετζούδες, στοιχηματζήδες, συμβούλους επενδύσεων, πολιτικούς, κτλ.). Υπάρχουν όμως και οι λανθασμένες (βλ. μετεωρολογικές), οι οποίες όταν κάνουν την εμφάνισή τους, μπορεί να τους οδηγήσουν σε αμφισβήτηση και αποκαθήλωση (όπως φοβάται ο Ογκόν στο απόσπασμα). Θυμίζουμε μια ιστορία που μας μεταφέρει ο Πλούταρχος (<a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82#p25" target="_blank">πηγή</a>) από την πολιορκία της Τύρου: όταν ο μάντης Αρίστανδρος προέβλεψε (εξετάζοντας τις θυσίες) ότι η πόλη θα έπεφτε σε ελληνικά χέρια πριν τελειώσει ο μήνας, οι Μακεδόνες στρατιώτες άρχισαν να τον χλευάζουν και να τον περιγελούν, γιατί η μέρα που διήνυαν ήταν ήδη η τελευταία του μήνα. Ο Αλέξανδρος προσπάθησε να τον προστατέψει αλλάζοντας την επίσημη ημερομηνία (!), τέχνασμα που όμως τελικά δεν φάνηκε να χρειάζεται, αφού με μια ξαφνική έφοδο η Τύρος έπεσε και η πρόβλεψη δικαιώθηκε. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSyvn45f9Z5dp918akSzlYrp9J6eyNbDe9RhugIAFGar5Ig3HIapLwREKV12RGIRKbE_2pNXQEmO5HCdQO4vx7CMv1PTLVIv4dOo972L23cuf8rd8Sm1wGRGymuFhOPwKKZ0OW5sehCBcJ/s1600/%25CE%25A4%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="357" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSyvn45f9Z5dp918akSzlYrp9J6eyNbDe9RhugIAFGar5Ig3HIapLwREKV12RGIRKbE_2pNXQEmO5HCdQO4vx7CMv1PTLVIv4dOo972L23cuf8rd8Sm1wGRGymuFhOPwKKZ0OW5sehCBcJ/s400/%25CE%25A4%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div style="color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Στην τάξη μας, εμπνευσμένοι από το βιβλίο, κατασκευάσαμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι πρόσθεσης, ομαδικότητας, αλλά κυρίως τύχης, με τον ίδιο τίτλο. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisrFLcWhZ3TeaKZrMTNs5YrWbAOG2fgcbWVmLAv1zG4w0QQXXiONhZJs_LBZ5n0_GfOUpX7DFYUH8a68uu5gZMaLOFlY_viGii8RxcF5kdRof71_o5KV86L4e2qLxk6yb-w6tQa_JcaPeq/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B91.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisrFLcWhZ3TeaKZrMTNs5YrWbAOG2fgcbWVmLAv1zG4w0QQXXiONhZJs_LBZ5n0_GfOUpX7DFYUH8a68uu5gZMaLOFlY_viGii8RxcF5kdRof71_o5KV86L4e2qLxk6yb-w6tQa_JcaPeq/s400/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B91.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Τα υλικά </b>που χρησιμοποιήσαμε ήταν: <br />
<span style="color: blue;">10 ζάρια</span> (1 μεγάλο κίτρινο, 1 κόκκινο, 1 πράσινο, 1 μπλε και 6 λευκά)<br />
<span style="color: blue;">για το ταμπλό:</span> ένα κόντρα πλακέ, κόλλα, χαρτί κανσόν, διακοσμητικό χόρτο<br />
<span style="color: blue;">για τους κυνηγούς: <span style="color: black;">play doh </span></span>που στεγνώνει μόνο του, 3 ξύλινα σουβλάκια<br />
<span style="color: blue;">για το μαμούθ:</span> ένα πλαστικό μαμούθ (κάνει και αληθινό, αρκεί να το καλμάρετε)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Η υπόθεση</b> έχει να κάνει με ένα μαμούθ που πηγαίνει να πιεί νερό. Η λιμνούλα βρίσκεται τρεις θέσεις μακριά του, οπότε το παιχνίδι διαρκεί τρεις γύρους. Τρεις ομάδες κυνηγών (<span style="color: red;">η κόκκινη</span>, <span style="color: #274e13;">η πράσινη</span> και <span style="color: blue;">η μπλε</span>) προσπαθούν να το πιάσουν πριν φτάσει εκεί.</div>
</div>
<div style="color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">
</div>
<div style="color: #4e2800; font-family: "verdana","geneva",sans-serif; text-align: justify;">
<br />
<b>Πώς παίζεται</b>: σε κάθε γύρο, ο κάθε παίχτης ρίχνει μία φορά τα ζάρια του.</div>
<div style="color: #4e2800; font-family: "verdana","geneva",sans-serif; text-align: justify;">
<br />
Το μαμούθ ρίχνει μόνο το μεγάλο κίτρινο ζάρι. Ο αριθμός που θα φέρει, πολλαπλασιάζεται επί δέκα και δείχνει την δύναμη του ζώου για τον γύρο. <br />
<br />
Αν π.χ. ρίξει 5, η δύναμή του είναι <b><u>5x10=50</u></b><br />
<br /></div>
<div style="color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">
<div style="text-align: justify;">
Ο κυνηγός κάθε ομάδας ρίχνει τρία ζάρια μαζί: ένα χρωματιστό (που αντιπροσωπεύει τον αρχηγό της ομάδας και το αποτέλεσμα που φέρνει πολλαπλασιάζεται επί δύο) και δύο λευκά. Αυτή είναι η δύναμη με την οποία χτυπούν οι κυνηγοί της ομάδας του. <br />
<br />
Αν π.χ. <span style="color: black;">ο <span style="color: red;">κόκκινος</span> αρχηγός</span> φέρει <span style="color: red;">2 με το κόκκινο</span>, <span style="color: black;">3 με το ένα λευκό</span> και <span style="color: black;">5 με το άλλο</span>, η δύναμή του είναι (<span style="color: red;">2x2</span>)+(<span style="color: black;">3x1</span>)+(<span style="color: black;">5x1</span>)= <b>12</b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν οι συνδυασμένες δυνάμεις των τριών ομάδων ξεπεράσουν αυτή του μαμούθ, το νικάνε. Το κρέας του (και τη νίκη) παίρνει η ομάδα του κυνηγού που πέτυχε το δυνατότερο χτύπημα.</div>
<br />
Αν το μαμούθ ξεφύγει και στους τρεις γύρους, νικάει εκείνο και πίνει θριαμβευτικά το νεράκι του. Καλή διασκέδαση!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisrFLcWhZ3TeaKZrMTNs5YrWbAOG2fgcbWVmLAv1zG4w0QQXXiONhZJs_LBZ5n0_GfOUpX7DFYUH8a68uu5gZMaLOFlY_viGii8RxcF5kdRof71_o5KV86L4e2qLxk6yb-w6tQa_JcaPeq/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B91.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6AfIMPwQpd7Tq5sl3gr3V2Uv0XBpO0NxxMy_ag9-_3PHURv_ZFBpoH8pdw4eHUn9dyf0CHHIKHajpa4FwQkPK7noNrpCYUM8Rif0MS9hgj9bg-AIrkRAlJsmnepr7xkPOZnI8cwj4fNL2/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B92.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6AfIMPwQpd7Tq5sl3gr3V2Uv0XBpO0NxxMy_ag9-_3PHURv_ZFBpoH8pdw4eHUn9dyf0CHHIKHajpa4FwQkPK7noNrpCYUM8Rif0MS9hgj9bg-AIrkRAlJsmnepr7xkPOZnI8cwj4fNL2/s200/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B92.jpg" width="300" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi4HZb03yy85B2rsBCuVpgvY8fUO72FAVtvAAUwlLCmZLKPPqxzUMU3sBX7r9dhBeXqalBtNau6P6n7gwdkwdq4APBmYnLEno8zHllsqsgK2QEv8S1JHQpHfKQjUAhuke9gwfUGKIUPhDw/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B93.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi4HZb03yy85B2rsBCuVpgvY8fUO72FAVtvAAUwlLCmZLKPPqxzUMU3sBX7r9dhBeXqalBtNau6P6n7gwdkwdq4APBmYnLEno8zHllsqsgK2QEv8S1JHQpHfKQjUAhuke9gwfUGKIUPhDw/s200/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B93.jpg" width="260" /></a></div>
</div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-85852615036748333632016-05-01T08:00:00.000+03:002016-05-10T16:34:49.937+03:00Με το μελάνι της σουπιάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF9hYRBfr8L3fyHigjl8gxYyPWGTZm-igNOBOy_rQLwlKJpkweyZ_BfNTBzAEFaSPMibHTH5cGEq7sNzjCLO6vek0lKqG7hiJxNDghTt5KW4cyB2DY2zfyD4fUlEGmRpKv1zAZx8ohsCJC/s1600/metomelanisoupias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF9hYRBfr8L3fyHigjl8gxYyPWGTZm-igNOBOy_rQLwlKJpkweyZ_BfNTBzAEFaSPMibHTH5cGEq7sNzjCLO6vek0lKqG7hiJxNDghTt5KW4cyB2DY2zfyD4fUlEGmRpKv1zAZx8ohsCJC/s400/metomelanisoupias.jpg" width="296" /></a></div>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Οι αναφορές από τα ρηχά νερά ανησυχούν τη φυσαλίδα Μπουρμπουλήθρα Θαλάσσιους, που συγκαλεί τον ψαρόκοσμο σε γενική συνέλευση. Σε αυτή, οι κάτοικοι των Ρηχών μαθαίνουν για το ατύχημα που είχε το χταπόδι με ένα jet ski, για τους σαργούς που μετακόμισαν λόγω πετρελαϊκής ρύπανσης και για τη χελώνα που κατάπιε μια σακούλα που βρήκε <span style="font-family: inherit;">μέσα στη θάλασσα<span style="font-family: inherit;"></span>!</span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Λίγο πιο μακριά, στα γλυκά νερά,
το σκηνικό επαναλαμβάνεται: ο σολομός Σολομώντας ο Δίκαιος αναλαμβάνει τον
συντονισμό της εκστρατείας για καθαρισμό λιμνών και ποταμών από βιομηχανικά
απόβλητα, εντομοκτόνα και λιπάσματα. Το σχέδιο προβλέπει να πεταχτούν όλα τα σκουπίδια έξω από
το νερό και πίσω στον κόσμο των ανθρώπων. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ένας τρίτος πυρήνας δράσης συγκροτείται
στον Ωκεανό, όπου σε αντίστοιχη συνέλευση, τα ψάρια ενημερώνονται από τον
Μπουρμπουλήθρα Ωκεάνιους για τις ενέργειες των φαλαινοθηρικών, για τις πετρελαιοκηλίδες
που απειλούν τη ζωή τους αλλά και τα «κουτιά του θανάτου» που οι άνθρωποι
πετούν στη θάλασσα για να ξεφορτωθούν τα επικίνδυνα ραδιενεργά τους απόβλητα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες! Τα πλάσματα του νερού αποφασίζουν
να συντονίσουν τη δράση τους και ξεκινούν την επίθεσή τους ταυτόχρονα και στα
τρία μέτωπα. Οι άνθρωποι κλείνονται στα σπίτια τους νιώθοντας ντροπή και φόβο. Τα
παιδιά και οι γιαγιάδες τους συντάσσονται με το στρατόπεδο της φύσης: μαζεύονται
σε μια μεγαλούπολη της Αμερικής για να ετοιμάσουν την πιο μεγάλη σημαία <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">patchwork</span><span lang="EN-US"> </span>του
πλανήτη και να ευαισθητοποιήσουν την παγκόσμια κοινότητα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην ανθρωπότητα δίνεται προθεσμία δύο ημερών για να εφαρμόσει τα ζητούμενα… Θα καταφέρουν άραγε να συνεννοηθούν οι στεριανοί με τους θαλασσινούς;<br />
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]--></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χαρακτηριστικά </b><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εκδότης:<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"> Λιβάνης</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Συγγραφέας: Αναστασία Ευσταθίου</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ονογράφηση: Γιώργος Δημητρίου</span> </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">ISBN: 978-960-<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">14-2086-8</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Έτος 1ης Έκδοσης: <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">2010</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σελίδες: <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">100</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τιμή: περίπου 1<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">3</span> ευρώ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="http://www.livanis.gr/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%9C%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC%CF%82_p-757351.aspx" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τάξεις: <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Ε', Στ'</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Παρουσίαση </span>του βιβλ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ίου </span>από τον εκδότη <a href="https://www.youtube.com/watch?v=Y7ZvNriRZJQ" target="_blank">εδώ</a></span><br />
<br />
Ευχαριστούμε τις εκδόσεις για την προσφορά ενός αντιτύπου στη βιβλιοθήκη της τάξης μας!<br />
<br />
<br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Βραβευμένο παραμύθι περιβαλλοντικού προβληματισμού με κεντρικό θέμα την εξέγερση του «ψαρόκοσμου» ενάντια στην αδιαφορία των ανθρώπων που απειλεί τη φύση. Με γλώσσα σύγχρονη, χαριτωμένους διαλόγους αλλά και χωρίς να αποφεύγει τον πλατειασμό, το πολυπρόσωπο αυτό διήγημα επιχειρεί να ψυχαγωγήσει και ταυτόχρονα να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές γύρω από τα προβλήματα που προκαλεί η ανεύθυνη ανθρώπινη δραστηριότητα στον κόσμο της θάλασσας. Χωρισμένο σε 21 μετρίου μεγέθους κεφάλαια που κυμαίνονται μεταξύ 2 και 9 σελίδων, διαβάζεται αρκετά ευχάριστα, κάτι στο οποίο συμβάλλουν τόσο η καλαίσθητη πολυτελής έκδοση (σκληρό εξώφυλλο, ιλουστρασιόν χαρτί) -που ωστόσο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φιλική προς το περιβάλλον- όσο και η πολύχρωμη συνοδευτική
εικονογράφηση του Γιώργου Δημητρίου. Στην τάξη, το βιβλίο μπορεί εύκολα να αξιοποιηθεί για δραστηριότητες στο μάθημα της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, καθώς συνδυάζει το θεατρικό στοιχείο με πολλές πληροφορίες για το παγκόσμιο πρόβλημα της ρύπανσης των υδάτων. Εμείς ωστόσο θα το προτείναμε περισσότερο σε μαθητές μεγαλύτερων τάξεων, που μπορούν να διαχειριστούν πιο άνετα τον όγκο του, να εμβαθύνουν στα μηνύματά του, αλλά και να αντιληφθούν πιο ξεκάθαρα τον διττό ρόλο του νεαρού Ιπποκράτη ως συγγραφέα και πρωταγωνιστή. </div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Πληροφορίες για την ρύπανση των υδάτων</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ωφέλιμες αξίες</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Εύκολα αξιοποιήσιμο στην τάξη</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Πολυτελής έκδοση</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: medium none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Στοιχεία που μπορεί να μπερδέψουν (πολυπροσωπία, ρόλος Ιπποκράτη) </li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Πλατειασμός</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Αξίες - Θέματα</b><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Παραμύ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">θι, </span>Περιβάλλον, Συνεργασία, Οργαν<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ω<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">τι</span></span>κότητα,<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"> </span>Περιπέτει<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">α</span> </span><br />
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση</b><br />
Πλούσια εικονογράφηση που προσθέτει στο βιβλίο χρώμα και βοηθάει στην ξεκούραστη ανάγνωσή του, παραπέμποντας σε κόμικ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCWkY36JApCN5PvQlavGumTyE1ufb__5kvXr29zR_KsyIRV6kSbky8jHvfkABbt2px26FDxdy28-W4BgHsRWucDBAH_bkiXhydG__BRYTxMjDvMnLHeZZcbIR6fSCgPweguZPaIMqrZo15/s1600/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25AC1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCWkY36JApCN5PvQlavGumTyE1ufb__5kvXr29zR_KsyIRV6kSbky8jHvfkABbt2px26FDxdy28-W4BgHsRWucDBAH_bkiXhydG__BRYTxMjDvMnLHeZZcbIR6fSCgPweguZPaIMqrZo15/s640/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25AC1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Απόσπασμα</b> </span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ακούστηκε για άλλη μια φορά το έκτακτο ανακοινωθέν και ο Μπουρμπουλήθρας
Ωκεάνιους εμφανίστηκε απ’ το αρχηγείο του αρρενωπός μέσα στην ασημένια
αρματωσιά του. Ο εξοπλισμός του σπινθήριζε στο μπλε του βυθού και το γαλαζωπό
φωτάκι του υδροκινητού του αναβόσβηνε ρυθμικά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Φίλοι μου, καλώς ήρθατε στην έκτακτη συνεδρίαση. Τα γεγονότα
εξελίσσονται ραγδαία στην υδάτινη πολιτεία μας. Ο σεισμός 7,5 Ρίχτερ που
σημειώθηκε νωρίς το πρωί, προξένησε μια μεγάλη καταστροφή στην περιοχή μας. Το
κακό που μελετούσαν χρόνια τώρα οι Μέδουσες – Προφήτες έκανε την εμφάνισή του,
ή , αν θέλετε, μας αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο. Το μέγεθος της καταστροφής
που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ξεπερνάει τις δυνάμεις μας. Με τα λόγια αυτά
δε θέλω να φανώ απαισιόδοξος, μα…»</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Μπουρμπουλήθρας σταμάτησε και περιέφερε το βλέμμα του στα τεράστια
κήτη, αλλά και τα κοπάδια των μικρών ψαριών που είχαν συγκεντρωθεί γύρω του. Κανείς
δεν έβγαζε μιλιά. Τον κοιτούσαν στο στόμα, περιμένοντας να ακούσουν και τα
υπόλοιπα μετά το «μα…»</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Το κακό φόρεσε το γιορτινά του και βγήκε σεργιάνι στη νεκρή πολιτεία»,
συνέχισε εκείνος. «Τα κουτιά των ραδιενεργών και των τοξικών απόβλητων δεν
είναι τόσο ανθεκτικά όσο νομίζαμε. Με ένα απλό χτύπημα, θα ανοίξουν σαν αβγά,
απελευθερώνοντας τον όλεθρο που κρύβουν μέσα τους». </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Με το τέλος του λόγου του, για λίγα λεπτά επικράτησε σιγή. Όλοι είχαν
καταλάβει ότι ο κίνδυνος παραμόνευε μέσα στα μαύρα σκοτάδια του βυθού. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τη σιγή έσπασε ο καρχαρίας ο Λεπιδοπτέρυγος, ο κυρίαρχος του βυθού και
ο ταχύτερος κυνηγός των θαλασσών. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Εμείς, τόσα χρόνια, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να υπερασπιστούμε το
βυθό μας. Λογιών λογιών κοράλλια, σφουγγάρια και φύκια περικύκλωσαν τα «κουτιά
του θανάτου», ώστε να τα προφυλάξουμε από τις δονήσεις και τους κραδασμούς των
υποθαλάσσιων σεισμών. Προσπαθήσαμε να κάνουμε τη νεκρή πολιτεία μια πολιτεία
πράσινου, μια πολιτεία φιλόξενη για εμάς και τα παιδιά μας. Αναρωτιέμαι τι
έφταιξε τώρα». Έπνιξε το θυμό του σε αυτή την απορία. Τα πανέξυπνα μάτια του
πέταξαν σπίθες. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Προσπαθήσαμε τη νεκρή πολιτεία να την κάνουμε πιο όμορφη, πιο
υποφερτή, κι εκείνη μας εκδικείται με αυτό τον τρόπο», πρόσθεσε η Μέλανι το
παράπονό της στα λόγια του καρχαρία. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Οι άνθρωποι αφήνουν κάθε τόσο ένα κουτί στο βυθό μας. Τα πλοία που
μεταφέρουν το θάνατο στα αμπάρια τους σαρώνουν τις θάλασσες και τους ωκεανούς,
κι αυτό οι άνθρωποι το ονομάζουν πρόοδο», είπε το σαλάχι ο κύκλωπας. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Ο κίνδυνος παραμονεύει δίπλα μας. Πολλές φορές δεν είναι ορατός διά
γυμνού οφθαλμού. Όταν, όμως, αποκαλυφθεί… Ας ευχηθούμε να μην είναι αργά. Πρέπει
πάντα να είμαστε έτοιμοι», είπε ο αξιωματικός αστακός σαν να διάβαζε κάποιο
απόσπασμα από βιβλίο πολέμου. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Και να σκεφτείτε, αγαπητοί μου, ότι η ζωή ξεκίνησε από τη θάλασσα. Το
νερό έθρεψε τους πρώτους οργανισμούς, και σήμερα οι άνθρωποι πάνε να
καταστρέψουν τη ζωή που με τόσο κόπο δημιουργήθηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια»,
είπε στοχαστικά ο Μπουρμπουλήθρας. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Μυτόγκας ζήτησε το λόγο. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Και τι κακό μπορεί να μας κάνουν εμάς τα ραδιενεργά και τα τοξικά
απόβλητα;» ρώτησε. «ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τον πανικό σας». </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το σκυλόψαρο χαμογέλασε και τα κοφτερά του δόντια άστραψαν στο ημίφως
αυτού του βάθους. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Θα πάθουμε κι εμείς ακριβώς ό,τι παθαίνουν οι άνθρωποι. Δεν έχεις ακούσει
για τόσες αρρώστιες που τους ταλαιπωρούν; Ζωντανοί οργανισμοί είμαστε και θα
υποστούμε τις συνέπειες της ραδιενέργειας». </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Εσένα, κύριε Άγριε, η κακία θα σου μείνει», πετάχτηκε το Τσαχπίνι το
δελφίνι, πού τόση ώρα δεν είχε βγάλει μιλιά και παρακολουθούσε την κουβέντα. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Είναι καλύτερα να νανουρίζουμε με παραμύθια ο ένας τον άλλο ή να λέμε
την αλήθεια; Εγώ έχω μάθει να λέω ωμά την αλήθεια και δε με ενδιαφέρει αν
ενοχλείται κάποιος. Σημασία έχει ότι κινδυνεύουμε εμείς και, ακόμα περισσότερο,
τα παιδιά μας, αφού, όπως ξέρεις, η ραδιενέργεια μεταφέρεται και στις επόμενες
γενιές», παρέμεινε αμετακίνητος στις θέσεις του ο Άγριος. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Πολλές φορές, ο τρόπος που διαλέγουμε να πούμε τα πράγματα μετράει.
Έχει σημασία για τον αγώνα μας να έχουμε καλή ψυχολογία», παρατήρησε η φάλαινα
η Παχουλένια με τη γλυκιά φωνή της. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Να αποφασίσουμε με λογική και καθαρό μυαλό», είπε ο κύκλωπας,
παίρνοντας τη σκυτάλη. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Να έχουμε θάρρος», πέταξε το δελφίνι το Τσαχπίνι με την τσιριχτή του
φωνή. «Να είμαστε συνεπείς στην προσπάθεια και να μην το βάζουμε κάτω ό,τι κι
αν μας συμβεί», πρόσθεσε η Μέλανι, το καλαμάρι του βυθού.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Να λάβουμε υπόψη μας και την παραμικρή λεπτομέρεια», είπε ο
αξιωματικός αστακός σταυρώνοντας τις κεραίες του, ένδειξη ότι είχε αρχίσει
κιόλας να σκέφτεται. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Λόγια, λόγια, λόγια», είπε ανυπόμονα το σκυλόψαρο. «Συγκεκριμένες
προτάσεις δεν ακούω. Θέλετε να σπάσουν τα «κουτιά του θανάτου» και να πάμε κι εμείς
άκλαυτοι;»</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Περισυλλογή έπεσε στους συγκεντρωμένους. Κανείς δε μιλούσε. Αυτός που
θα έπαιρνε το λόγο έπρεπε να προτείνει τρόπο δράσης. Το σαλάχι ο Κύκλωπας
κούνησε την ουρά του ζητώντας να τοποθετηθεί. Ο Μπουρμπουλήθρας, που συντόνιζε
τη συζήτηση, του έγνεψε «ναι». </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Όπως όλοι γνωρίζετε, είμαι ο προστάτης της Παχουλένιας. Το ξέρω ότι
μερικοί γελάτε από μέσα σας και αναρωτιέστε πώς εγώ, ένα μικρό και ασήμαντο
μονόφθαλμο σαλάχι, προστατεύω μια φάλαινα. Όμως δε θα σας αποκαλύψω τη σχέση
μου με την Παχουλένια. Τον τελευταίο καιρό είμαστε πολύ δεμένοι και γνωρίζουμε
καλά ο ένας τα μυστικά του άλλου…»</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«τι θα γίνει, θα πάει μακριά η βαλίτσα με την ιδιαίτερη σχέση σας;»
τον ειρωνεύτηκε ο Μυτόγκας ο ξιφίας. Ο καρχαρίας δίπλα του τον σκούντηξε να
σταματήσει τα ειρωνικά σχόλια. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το σαλάχι, αγνοώντας την μπηχτή, συνέχισε: «Μετά τα προβλήματα υγείας
που της παρουσιάστηκαν ,στάθηκα πλάι της κι έγινα το τρίτο της μάτι.
Προπορεύομαι και ερευνώ εξονυχιστικά τα νερά στα οποία κολυμπάει η φίλη μου.
Παρακολουθώ τις κινήσεις των πλοίων, και ιδιαίτερα των φαλαινοθηρικών, που αποτελούν
κίνδυνο για εκείνη. Μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια των φαλαινών τείνει να εξαφανιστεί
από τους ωκεανούς. Όλα αυτά σας τα είπα και για έναν ακόμα λόγο. Θα ήθελα στον
αγώνα που θα ξεκινήσουμε να γίνω ο ιχνηλάτης, ο κατάσκοπος, το ραντάρ, αν
θέλετε. Είμαι ευκίνητος και μπορώ να βρίσκομαι από τη μια στιγμή στην άλλη στην
επιφάνεια του νερού, αλλά και στα μεγάλα βάθη των Ωκεανών. Μπορώ να μεταφέρω τις
πληροφορίες και να αντιλαμβάνομαι τις κινήσεις του εχθρού γρήγορα κι εύκολα».</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Και γιατί δε βάζουμε τη φάλαινα να εποπτεύει τις κινήσεις του εχθρού
στην επιφάνεια του νερού ή ακόμα και το δελφίνι;» απόρησε ο Μυτόγκας. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Γιατί απλούστατα η φάλαινα έχει τεράστιο όγκο και εκτοπίζει μεγάλες
ποσότητες νερού, με αποτέλεσμα να γίνεται αντιληπτή αμέσως. Απ’ την άλλη, το δελφίνι
κάνει πολύ θόρυβο, έτσι παιχνιδιάρικο που είναι, και θα μας μυριστούν»,
απάντησε η Μέλανι. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Σε αυτό τον αγώνα θα λάβετε μέρος με τις δυνάμεις που διαθέτετε. Θα
γίνει η μέγιστη αξιοποίηση των δυνατοτήτων όλων σας. Στη μάχη, καθένας αγωνίζεται
καλύπτοντας καίριες θέσεις. Αφήστε την οργάνωση του σχεδίου πάνω μου»,
ανακοίνωσε αποσπάσματα απ’ το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο αξιωματικός
αστακός, χωρίς να ξεσταυρώσει τις κεραίες του. </span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«μέσα στο μυαλό μου στριφογυρίζει από ώρα μια πολύ καλή ιδέα», είπε το
σαλάχι και τους κοίταξε όλους με το μοναδικό μάτι του.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«είμαστε όλο αφτιά», τον ενθάρρυνε ο Μπουρμπουλήθρας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Σε ακούμε», είπε και η Μέλανι, δένοντας τα πλοκάμια της σταυρωτά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Λοιπόν, ξέρω ένα νησάκι στη μέση του ωκεανού που το λένε Μαυρίλιο…»
άρχισε να τους εξηγεί.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkGnDg-CciB8Xla86qkqgm2poywCbOr4ERK6gq_Im9b1SJ6OZXZiyr9TS66ts9Gvft1JaJQmQ3Zi3khdMaONlD7I6sf6C8lXHry2EiWQgWl1AntMcN4pNy_fE5Uq6zUiW0Q2bMfiYArCa/s1600/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25AC2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="473" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkGnDg-CciB8Xla86qkqgm2poywCbOr4ERK6gq_Im9b1SJ6OZXZiyr9TS66ts9Gvft1JaJQmQ3Zi3khdMaONlD7I6sf6C8lXHry2EiWQgWl1AntMcN4pNy_fE5Uq6zUiW0Q2bMfiYArCa/s640/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25AC2.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σχόλια</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Η πλοκή χτίζεται πάνω σ' ένα γνώριμο μοτίβο, αφού όπως και σε προηγούμενα έργα της συγγραφέως (βλ. <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2014/12/blog-post_16.html" target="_blank">Χριστούγεννα στη Γελανδία</a>),
παρακολουθούμε τοπικότητες να συνεργάζονται με σκοπό να σώσουν τον κόσμο. Όπως λοιπόν προηγουμένως οι κλώνοι του Άγιου Βασίλη, έτσι και τώρα τα πλάσματα της θάλασσας, των λιμνών και του ωκεανού, ενώνουν τις δυνάμεις τους ώστε η δράση τους να αγκαλιάσει ολόκληρο τον πλανήτη. Υπάρχει στο πρότυπο αυτό ένα έμμεσο μήνυμα αρκετά επίκαιρο, που ίσως αξίζει να συζητηθεί στην τάξη: <span style="color: blue;">η ταυτότητα του <a href="http://www.sfyouth.eu/index.php/el-GR/youth-space/youth-toolkit/global-citizeship/item/211-what-is-global-citizenship" target="_blank">παγκόσμιου πολίτη</a>, όπως και η ηλεκτρονική έκφραση ευαισθητοποίησης γύρω από διάφορα ζητήματα, αποκτούν αξία κυρίως όταν συνδυάζονται με αντίστοιχη δραστηριοποίησή μας σε τοπικό επίπεδο</span>. Η αρχή της προοδευτικότητας μπορεί λοιπόν να εφαρμοστεί και εδώ: όπως από το απλό κινούμαστε προς το δύσκολο, έτσι έχει νόημα να προσανατολιζόμαστε και από το τοπικό στο παγκόσμιο ή από το απτό στο ψηφιακό. Όταν π.χ. το ταξίδι μας προς ένα καθαρότερο περιβάλλον ξεκινάει με δράσεις που αφορούν άμεσα προβλήματα του τόπου μας, η ευαισθητοποίησή μας αποκτά θεμέλια γερά και μπορεί να κλιμακωθεί βαθμιαία, χωρίς να μένει θεωρητική κατασκευή. Θυμίζουμε ένα αντίστοιχο παράδειγμα από τη λογοτεχνία, όπου στην ιστορία <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2012/10/blog-post_18.html" target="_blank">ο μικρός αδελφός</a>, ο πρωταγωνιστής ξεκινώντας να νιώθει υπεύθυνος για τον μικρό του αδελφό, παραστέκεται σταδιακά σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, που τους αντιμετωπίζει ως συγγενείς του.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe0qL20BZKldCvYxU4K96rIbjrDWN83dspf0kijdkabJWi1foVnLn8J7IWeb9zwueJBct3rdIEUctFq4VIEQmQKiKbwLTxMTvnYNwuXimF_VcgGikgtzVs7aaibQwDzC056eQus4Lx7nzd/s1600/%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe0qL20BZKldCvYxU4K96rIbjrDWN83dspf0kijdkabJWi1foVnLn8J7IWeb9zwueJBct3rdIEUctFq4VIEQmQKiKbwLTxMTvnYNwuXimF_VcgGikgtzVs7aaibQwDzC056eQus4Lx7nzd/s320/%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">παιδιά ετοιμάζουν το σήμα ΣΑΣ (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=Y7ZvNriRZJQ" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Χάρη στα περιβαλλοντικά του μηνύματα, τους διαλόγους αλλά και τις άοκνες προσπάθειες της δημιουργού του, διαβάζουμε ότι το έργο διασκευάστηκε σε μουσικό κείμενο που τραγούδησε η παιδική χορωδία του <a href="http://2dim-akrat.ach.sch.gr/" target="_blank">2ου δημοτικού σχολείου Ακράτας</a>, ενώ παρουσιάστηκε και δραματοποιημένο από τη θεατρική ομάδα του Αιγίου ΜονόΛογοι.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiHsH5L_adxx5As2EnEQ_Yf-1skcpxwO6-8CRqxdWQYtr3S7-piziX2QQJ5LIym7g8URtfdiCKSFCW-DbB1PFbbTz57ZrRYS8vExuutJqDWseWhcOhn7QNRCpUNqZ2pEIETxfJCMRv__Et/s1600/271548_1896038880142_3509696_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiHsH5L_adxx5As2EnEQ_Yf-1skcpxwO6-8CRqxdWQYtr3S7-piziX2QQJ5LIym7g8URtfdiCKSFCW-DbB1PFbbTz57ZrRYS8vExuutJqDWseWhcOhn7QNRCpUNqZ2pEIETxfJCMRv__Et/s320/271548_1896038880142_3509696_o.jpg" width="222" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;"></span></span><b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Το κείμενο προσφέρεται ιδιαίτερα για αξιοποίηση στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, οπότε μπορεί να συνδυαστεί με πληθώρα δραστηριοτήτων, που θα έχουν στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των παιδιών γύρω από θέματα θαλάσσιας ρύπανσης. Στην τάξη μας, συνδυάσαμε την πλοκή με ένα πρόγραμμα που υλοποιούμε φέτος για τον εθελοντισμό. Έτσι, μετά από επίσκεψή μας στο κέντρο διάσωσης θαλάσσιων χελωνών <a href="http://www.archelon.gr/" target="_blank">ΑΡΧΕΛΩΝ</a> (όπου εθελοντές μας μίλησαν για τη συμβολή τους στη διάσωση της καρέτα καρέτα αλλά και τα συναισθήματά τους όταν βλέπουν ο κόπος τους να φέρνει αποτέλεσμα), συμμετείχαμε στη δράση καθαρισμού της παραλίας της Γλυφάδας στα πλαίσια της πανελλήνιας δράσης <a href="http://letsdoitgreece.org/%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/" target="_blank">letsdoitgreece</a>, μαζί με εθελοντές της <a href="http://www.greenpeace.org/greece/el/news/2012/04/soste_tis_thalasses/" target="_blank">Greenpeace</a>.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-C1wSRPFEL13PDw8n1duRvkLO6bqiNx655gGOWdUSEJYkEDBDUbCC_Hz3tbWx96tv7_vy8q-TQR0JLbBGUgP9HIcK31QsNA6lQ-Kis_VWoVzTr5VSV8zMgz3mej6eAnXYNvCM1org0F2/s1600/greenpeace+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-C1wSRPFEL13PDw8n1duRvkLO6bqiNx655gGOWdUSEJYkEDBDUbCC_Hz3tbWx96tv7_vy8q-TQR0JLbBGUgP9HIcK31QsNA6lQ-Kis_VWoVzTr5VSV8zMgz3mej6eAnXYNvCM1org0F2/s400/greenpeace+1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μαθητές, γονείς, κάτοικοι και εθελοντές, έτοιμοι να ξεκινήσουν τον καθαρισμό της παραλίας </td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-75912407616828953642016-04-15T07:55:00.000+03:002016-04-15T07:55:04.068+03:00Ο Βασίλης και οι θυμωμένες ζωγραφιές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsNXueIl9WRYLC_F7eMpqJu2491KlPJ4JNAGI4LDFqNo0VYgL1eZH8wgNllVqY-T41Yu0ndd8XaA6C55vT8DmS_PPkEURFET2B0YTyuNEWDKSSb0-zL_7mXnhjXnfaTCtvXrt2NpZ2ZAga/s1600/9789604535040-1000-0373258.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsNXueIl9WRYLC_F7eMpqJu2491KlPJ4JNAGI4LDFqNo0VYgL1eZH8wgNllVqY-T41Yu0ndd8XaA6C55vT8DmS_PPkEURFET2B0YTyuNEWDKSSb0-zL_7mXnhjXnfaTCtvXrt2NpZ2ZAga/s400/9789604535040-1000-0373258.jpg" width="262" /></a></div>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπόθεση</b><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Ο Βασίλης είναι μαθητής της Α' δημοτικού και του αρέσει πολύ η ζωγραφική. Μια Δευτέρα πρωί που ο καιρός είναι άσχημος και η τάξη δεν μπορεί να κάνει διάλειμμα έξω στην αυλή, αποφασίζει να φτιάξει μια ζωγραφιά με θέμα τις καλοκαιρινές διακοπές. Τα σχέδια όμως δεν του βγαίνουν όπως θα τα ήθελε, κι έτσι τσαλακώνει τα χαρτιά και τα πετάει το ένα μετά το άλλο στο καλαθάκι των αχρήστων... μέχρι τη στιγμή που τα χαρτιά θα αγανακτήσουν και θα του κάνουν κήρυγμα για την ανακύκλωση!<br />
<br />
Λίγο καιρό αργότερα, το μάθημα ολοκληρώνει ο μεγάλος του ξάδερφος, που του εξηγεί ότι εκτός από το χαρτί, στην ανακύκλωση μπαίνουν κι ένα σωρό άλλα υλικά. Ο Βασίλης νιώθει πια την οικολογική του συνείδηση πανίσχυρη: τόσο, που μέχρι και τα δέντρα στον δρόμο μοιάζουν να του χαμογελούν!</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<b></b></div>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χαρακτηριστικά </b><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εκδότης: Ψυχογιός</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Συγγραφέας: Χρυσάνθη Τσιαμπαλή - Κελεπούρη</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση: Χρήστος Δήμος</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">ISBN: 978-960-453-504-0</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Έτος 1ης Έκδοσης: 2009</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σελίδες: 64</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τιμή: περίπου 7 ευρώ </span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="http://www.psichogios.gr/site/Books/show/22607/o-basilhs-kai-oi-thymwmenes-zwgrafies" style="background-color: white; color: #b53a8b; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τάξεις: Α', Β', Γ'</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Διαβάστε τις πρώτες σελίδες </span><a href="http://webdata.psichogios.gr/sample/9789604535040.pdf" style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" target="_blank">εδώ</a><br />
<span style="color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Δράσεις φιλαναγνωσίας σχετικές με το βιβλίο <a href="http://www.psichogios.gr/datafiles/videos/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AE-%CE%9A%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%20%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7_%CE%9F%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%82.pdf" target="_blank">εδώ</a></span><br />
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Κριτική</b><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Συμπαθητικό διήγημα περιβαλλοντικού προβληματισμού, που καταπιάνεται με το ζήτημα της σπατάλης των φυσικών πόρων και την ανακύκλωση. Με γλώσσα απλή, το γνωστό χιούμορ και την ευαισθησία της, η συγγραφέας μας μεταφέρει σε πρώτο πρόσωπο την άποψη του μικρού Βασίλη για τα όσα συμβαίνουν. Η ιστορία δεν είναι χωρισμένη σε κεφάλαια, όμως διακρίνονται με σαφήνεια τα δύο μέρη που αναφέρονται πιο πάνω στην υπόθεση. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, τέσσερις δραστηριότητες εξετάζουν τις γνώσεις που απέκτησαν οι αναγνώστες από το κείμενο και προκαλούν την καλλιτεχνική μας δημιουργικότητα να εκδηλωθεί. Προτείνουμε το βιβλίο περισσότερο σε παιδιά της Β' και Γ' τάξης του Δημοτικού και φυσικά στις περιπτώσεις που οι εκπαιδευτικοί αναζητούν αφόρμηση για να ασχοληθούν με θέματα όπως η ανακύκλωση.</div>
<br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div>
<div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Χαριτωμένος ήρωας<span style="font-family: inherit;"></span></span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Εύκολα αξιοποιήσιμο στην τάξη</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"></span></div>
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Ανακύκλωση, Περιβάλλον, Φαντασία, Χιούμορ, Εκπαίδευση<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
Μικρά πολύχρωμα σκίτσα σε κάθε δεύτερη (τις περισσότερες φορές) σελίδα, συνοδεύουν το κείμενο και κάνουν την ανάγνωσή του ευκολότερη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzh22SvDeAPs9A3xkbMelpqZ6EFat35Ybv6IodoS7tCOXgy9OkPw4dKfMLYG4x33Oubgs907AwKsJ25asnvaGUIfUxH8-7rPPoXAyBk-gWXjwbCtIcrl8ZcDQ8GqTWGWSnLhLE1R9W-k9l/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B8%25CF%2585%25CE%25BC%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B6%25CF%2589%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="513" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzh22SvDeAPs9A3xkbMelpqZ6EFat35Ybv6IodoS7tCOXgy9OkPw4dKfMLYG4x33Oubgs907AwKsJ25asnvaGUIfUxH8-7rPPoXAyBk-gWXjwbCtIcrl8ZcDQ8GqTWGWSnLhLE1R9W-k9l/s640/%25CE%2592%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B8%25CF%2585%25CE%25BC%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B6%25CF%2589%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div>
<b>Απόσπασμα</b></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
Κάποιες φορές συμβαίνουν περίεργα
πράγματα! Πράγματα που δεν μπορείς εύκολα να τα πεις σε άλλους γιατί φοβάσαι
πως δε θα σε πιστέψουν. Αυτό, φίλοι μου, έπαθα και εγώ πριν από λίγες μέρες.
Όταν είπα στη δασκάλα μου τι μου συνέβη κατάλαβα πως δε με πίστεψε και πολύ… «Ίσως
να μην είναι αυτό ακριβώς που νομίζεις…» μου είπε. Γι’ αυτό εγώ θέλω να το πω
και σ’ εσάς: πρώτον, γιατί είμαι σίγουρος πως εσείς θα με καταλάβετε καλύτερα
απ’ όλους και δεύτερον, για να προσέξετε ώστε να μη συμβεί και σε σας το ίδιο!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το όνομά μου είναι Βασίλης και
πηγαίνω στην πρώτη δημοτικού. Ευτυχώς η πρώτη τάξη δεν έχει πάρα πολλά μαθήματα
και έτσι τ’ απογεύματα τελειώνω στα γρήγορα τις εργασίες μου και έπειτα μου
μένει πάντα χρόνος για να παίζω, να διαβάζω βιβλία και να ζωγραφίζω. Η
ζωγραφική μού αρέσει πολύ! Παίρνω τις νερομπογιές μου, τους μαρκαδόρους και τις
κηρομπογιές μου, απλώνω μπροστά μου μια ωραία λευκή σελίδα και αφήνω ελεύθερη
τη φαντασία μου. (Έτσι λέει η μαμά μου να κάνω, αν και εγώ δεν καταλαβαίνω τι
θέλει να πει ακριβώς. Η φαντασία μου δεν είναι ποτέ φυλακισμένη…) Τότε, που
λέτε, αρχίζω να ζωγραφίζω… Ειδικά με τις νερομπογιές περνάω τέλεια! Αλλάζω
διάφορα πινέλα, μικρά και μεγάλα, με λίγες ή πολλές τρίχες, ανακατεύω τα
χρώματα και φτιάχνω καινούρια. Μερικά απ’ αυτά τα βλέπω για πρώτη φορά (και
τελευταία γιατί δεν καταφέρνω να τα ξαναφτιάξω…) και βέβαια συνήθως δε μου
φτάνει ένα μόνο φύλλο για να ζωγραφίσω. Όταν αυτό που φτιάχνω δε μου αρέσει, το
τσαλακώνω, το πετάω και παίρνω ένα άλλο χαρτί για να συνεχίσω τη ζωγραφική μου.
Συνήθως χαλάω τρία-τέσσερα, μερικές φορές και πέντε χαρτιά μέχρι να πετύχω αυτό
που θέλω ή μέχρι να βαρεθώ και να τα παρατήσω. Και ποτέ δε φαντάστηκα πως αυτό που
έκανα ήταν κακό! Ποτέ! Μέχρι πριν από λίγες μέρες, όπου συνέβη κάτι απίστευτο…<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν Δευτέρα πρωί και έβρεχε
ασταμάτητα. Όλα τα παιδιά στο σχολείο περιμέναμε πώς και πώς να σταματήσει η
βροχή για να περάσουμε το διάλειμμα στην αυλή. Όσο όμως η ώρα περνούσε, η βροχή
δυνάμωνε. Η αυλή μας είχε γεμίσει τεράστιες λακκούβες με νερά. Τα σύννεφα ήταν
γκρίζα και πολλά, και δεν έδειχναν να έχουν όρεξη ν’ αφήσουν τον ήλιο να κάνει
κι αυτός μια βολτίτσα στον ουρανό. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η δασκάλα μας μας εξήγησε πως ήταν
πολύ φυσικό να βρέχει ασταμάτητα μια και βρισκόμασταν στην καρδιά του
φθινοπώρου. Ακόμη όμως και αν η βροχή σταματούσε, δε θα μπορούσαμε να βγούμε
στην αυλή. Με τόσα νερά θα χρειαζόμασταν βάρκα! Μας ζήτησε λοιπόν να διαλέξουμε
μια δραστηριότητα, όποια ήθελε ο καθένας, και να ασχοληθούμε με αυτή. το
διάλειμμα θα το περνούσαμε μέσα στην τάξη μας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εγώ πήρα τ’ αγαπημένα μου
χρώματα, μια ωραία καθαρή σελίδα και κάθισα να ζωγραφίσω. Βρήκα γρήγορα τι θα
ζωγράφιζα: τις καλοκαιρινές διακοπές! Τον ήλιο και τη θάλασσα, τη βάρκα του
παππού, αχινούς και ψάρια, πύργους στην άμμο και κουβαδάκια… Ξεκίνησα λοιπόν απ’
τη βάρκα του παππού μου. Την έκανα κόκκινη όπως είναι στην πραγματικότητα.
Ύστερα έφτιαξα το κατάρτι, ξέρετε, αυτό το ψηλό ξύλο στη μέση της βάρκας που
κρατάει τα πανιά. Όταν το τελείωσα, το κοίταξα προσεχτικά. Το κατάρτι ήταν
τεράστιο για αυτή τη βάρκα που είχε φτιάξει. Δεν ήταν έτσι η βάρκα του παππού
μου! Δεν μου άρεσε καθόλου. Τσαλάκωσα το φύλλο, το πέταξα και πήρα ένα καθαρό. <o:p></o:p></div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; text-align: center;">
</div>
<div style="color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj03o9e0wU9Ly4r5qO3pR-nh-eAJxtmoPYcYVlV9EXnXtKOBtsZlUQvFUtvxyvxWdoZZd5hUjwYSFRk5moPTkrluY2eXd1SkBGapXbu1GmosbbgiJU2G4QQG0s-Usg4MSXHflhXiTjanAiC/s1600/afissa-anakiklosi-mikrh1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj03o9e0wU9Ly4r5qO3pR-nh-eAJxtmoPYcYVlV9EXnXtKOBtsZlUQvFUtvxyvxWdoZZd5hUjwYSFRk5moPTkrluY2eXd1SkBGapXbu1GmosbbgiJU2G4QQG0s-Usg4MSXHflhXiTjanAiC/s400/afissa-anakiklosi-mikrh1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πόσο καιρό ζουν τα σκουπίδια μας στη φύση; (<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVMBmGJJGHFbBBukeEPBLi04LcVU4v6-6IOzPJ71To-uUxdZ8Gq9WjRKTSoFN5j7XDmfO5mzHYoKsrKYdEuj7icuUN05aP4CQTWsrVsijpSmHybu2LuSxXC0OjWtmFClpkmo1BrkmQUzB9/s1600/afissa-anakiklosi-mikrh1.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b>Σχόλιο</b></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">
<span style="color: #4e2800;">Η σύγχρονη περιβαλλοντική θεώρηση κινείται στο τρίπτυχο Περιορισμός, Επαναχρησιμοποίηση, Ανακύκλωση (<span style="color: red;">Reduce, Reuse, Recycle</span>) που αναγνωρίζει δύο στάδια πριν φτάσει ένα χαρτί στο καλαθάκι των αχρήστων. </span><span style="color: #4e2800;">Το κείμενο επικεντρώνεται κατά βάση στην ευαισθητοποίηση γύρω από την πρακτική της ανακύκλωσης, αν και συναντάμε μια αναφορά και στη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης του κάθε χαρτιού (σ. 29 </span><i><span style="color: blue;">άλλωστε κάθε φύλλο έχει δύο λευκές πλευρές· αν δοκίμαζες να ζωγραφίσεις και απ' την άλλη, θα σε πείραζε;</span></i><span style="color: #4e2800;">). </span><br />
<br />
<span style="color: #4e2800;">Σε πρώτο λοιπόν στάδιο, τα παιδιά καλό είναι να συνειδητοποιήσουν ότι το χαρτί -όπως και κάθε άλλο υλικό- πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ και πνεύμα συντήρησης, αφού αποτελεί φυσικό πόρο. Στη συνέχεια, μπορούμε να τους προτείνουμε (κυρίως μέσα από το δικό μας παράδειγμα) να εξαντλούν την διαθέσιμη επιφάνεια σε κάθε χαρτί πριν το πετάξουν. </span><br />
<br />
<span style="color: #4e2800;">Τέλος, μέσα από μια δραστηριότητα brainstorming, οι μαθητές μας θα μπορούσαν να σκεφτούν επιπλέον χρήσεις για τα ήδη ζωγραφισμένα χαρτιά (π.χ. σελιδοδείκτης, σαΐτα, χαρτί σημειώσεων, υλικό για κατασκευή κούκλας ή μάσκας, στήριγμα για τραπέζι που κουνάει, βεντάλια, κτλ.). Μόνο μετά από το στάδιο αυτό, έρχεται η στιγμή να σημαδέψουμε τον κάδο ανακύκλωσης: όταν το χαρτί δεν έχει τίποτα πλέον να προσφέρει στην παλιά του μορφή. Έτσι, μπορεί ανακυκλωμένο και ανανεωμένο να επιστρέψει ξανά στα χέρια μας! </span></div>
<div style="color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq34NzuFpSE5RkuVj4w8tSiOT3azt9ewGidoHjXful_-_Da0TNhsg7BxJZpx4GDJ6SNlQpFl2nfAHeEFmmxEld7Hg0ra1ZG2EP_iaiBZoAcrzYnfp2qKzSoEHSrRvJ7mizJ2AmKoYreZ6v/s1600/199.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq34NzuFpSE5RkuVj4w8tSiOT3azt9ewGidoHjXful_-_Da0TNhsg7BxJZpx4GDJ6SNlQpFl2nfAHeEFmmxEld7Hg0ra1ZG2EP_iaiBZoAcrzYnfp2qKzSoEHSrRvJ7mizJ2AmKoYreZ6v/s200/199.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">το σύμβολο της ανακύκλωσης πλαισιωμένο <br />
από τις λέξεις Reduce-Reuse-Recycle (<a href="http://ih.constantcontact.com/fs106/1114286728513/img/199.jpg?a=1116133692528" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b>Χρήση στην τάξη</b></div>
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div style="color: #4e2800;">
Στην τάξη μας, μπορούμε να αντλήσουμε έμπνευση από το κείμενο για να γράψουμε τη δική μας ιστορία σχετικά με την ανακύκλωση, όπως έκαναν οι μαθητές του 20ού και του 56ου ΔΣ Ηρακλείου, ετοιμάζοντας ένα ολόκληρο λεύκωμα με Οικολογικές Ιστορίες. Οι ιστορίες δεν χρειάζεται να είναι μεγάλες ή ολοκληρωμένες. Λίγη φαντασία και καλή διάθεση αρκεί, για να προσφέρουν όλοι το λιθαράκι τους!</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS6gKIDuw17ipT8n32bjBCpXWl0-G2EHmkR2j5PeaCmnBs6xvF1ZOqHVCoSioJtDscqo-tDkaTODPitYz453XwDcTYpGfol-KABtrMApESbYdOvrINFGaUG3BiHCevYCLvTDa1NTMqrmXH/s1600/%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS6gKIDuw17ipT8n32bjBCpXWl0-G2EHmkR2j5PeaCmnBs6xvF1ZOqHVCoSioJtDscqo-tDkaTODPitYz453XwDcTYpGfol-KABtrMApESbYdOvrINFGaUG3BiHCevYCLvTDa1NTMqrmXH/s320/%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">οικολογικές ιστορίες από πρόγραμμα των <a href="http://issuu.com/marysergaki/docs/oikologikes_istories" target="_blank">20 και 56 ΔΣ Ηρακλείου</a></td></tr>
</tbody></table>
<div style="color: #4e2800;">
Για να μην την πατήσουν οι μαθητές μας σαν τον Βασίλη (σ.22) που δεν ήξερε να απαντήσει στις θυμωμένες ζωγραφιές από τι φτιάχνεται το χαρτί, μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να κατασκευάσουμε το δικό μας χαρτί στην τάξη. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές, η πιο απλή ωστόσο διαδικασία είναι να ακολουθήσετε τα βήματα που προτείνονται <a href="https://www.youtube.com/watch?v=gggVY3L4nLo" target="_blank">σε αυτό το τρίλεπτο βίντεο</a> από Οδηγούς στον Αγ. Νικόλαο Κρήτης. Αν προτιμάτε να χρησιμοποιήσετε ένα παλιό μπλέντερ αντί για τα χέρια σας, μπορείτε επίσης να συμβουλευτείτε <a href="http://skoupidokatastaseis.e-taxi.mysch.gr/xarti.htm" target="_blank">αυτό τον οδηγό</a>, πάντα αξιοποιώντας ως πρώτη ύλη παλιές εφημερίδες. <span style="color: black;">Περισσότερες δράσεις, ιδέες για βίντεο και κείμενα σχετικά με την ανακύκλωση μπορείτε να βρείτε </span><a href="http://giorti15.blogspot.gr/2015/05/blog-post_262.html" style="color: #4e2800;" target="_blank">εδώ</a><span style="color: #4e2800;">.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4JDFAD3AIG7itTWEyKjo0lgRYgVnSd9ZwcRwaem6QYRTrcDmrVDD-3DuX2XDs_ThUGkuoETKMV2fqiy7fQkJK_D2611CMOWBwa3y5aFwNBjhkNHArCLmo4457x7pJgz6NwTRvyxLTr-WN/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25AC%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25AF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4JDFAD3AIG7itTWEyKjo0lgRYgVnSd9ZwcRwaem6QYRTrcDmrVDD-3DuX2XDs_ThUGkuoETKMV2fqiy7fQkJK_D2611CMOWBwa3y5aFwNBjhkNHArCLmo4457x7pJgz6NwTRvyxLTr-WN/s640/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25AC%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25AF.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα πώς φτιάχνεται το χαρτί όταν το κατασκευάζουν τα ίδια!<br />
(οι φωτογραφίες από σχετικό <a href="http://www.slideshare.net/filiopanagiotaki/a-48690248" target="_blank">πρόγραμμα των 20ού και 56ου ΔΣ Ηρακλείου</a>) </td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-81883631877246992722016-04-01T08:00:00.001+03:002016-04-07T15:36:11.260+03:00Στον πλανήτη της φαντασίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtyDY7x7So1Ok4K-cPYVb5o2XyJAM7mvheyX-3PZbytmCF8kdVbJr95uxn4jlCL27SdmYwCa9yodXfpylD7VGA7gDHOu4OyRL91kUt9uAbm8dWEDTDTexegtDkfQ5Ue04ktDq4H7LkFSUe/s1600/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+9789604967629.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtyDY7x7So1Ok4K-cPYVb5o2XyJAM7mvheyX-3PZbytmCF8kdVbJr95uxn4jlCL27SdmYwCa9yodXfpylD7VGA7gDHOu4OyRL91kUt9uAbm8dWEDTDTexegtDkfQ5Ue04ktDq4H7LkFSUe/s400/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+9789604967629.jpg" width="266" /></a></div>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπόθεση</b><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Στον πλανήτη Φ όπου η φαντασία των κατοίκων δεν έχει όρια και όλοι ζουν ευτυχισμένοι, ο βασιλιάς Λεξιλόγιος αρρωσταίνει βαριά κι αντικαθίσταται από τον Πληκτρολόγιο, που περιτριγυρίζεται από οθόνες και διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του πάντα εξ αποστάσεως. Όσο περνάει ο καιρός, ο νέος βασιλιάς κλείνεται στον εαυτό του όλο και περισσότερο, χάνει τη βούλησή του και καταντά έρμαιο στα σχέδια των συμβούλων του. Τι κι αν οι αποφάσεις τους δυσαρεστούν τον λαό; Μεγάλες οθόνες επιστρατεύονται για να τον κάνουν να ξεχνάει τα προβλήματά του. Κι έτσι σιγά σιγά, η πλούσια φαντασία των κατοίκων του Φ χάνεται. </div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Ο ποιητής Μπιριρίκος από τον γειτονικό πλανήτη Χ, καταφθάνει για να διαπιστώσει το μέγεθος του προβλήματος. Συναντά τον βασιλιά και του εξηγεί ότι για να επιστρέψει η φαντασία στη ζωή του, θα πρέπει να αρχίσει να διαβάζει παραμύθια. Θα καταφέρουν άραγε οι συμβουλές του να γιατρέψουν τον πλανήτη της Φαντασίας;</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br />
<b></b></div>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χαρακτηριστικά </b><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εκδότης: Ψυχογιός</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Συγγραφέας: Γιώργος Κατσέλης</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση: Βαγγέλης Ελευθερίου</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">ISBN: 978-960-496-762-9</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Έτος 1ης Έκδοσης: 2012</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σελίδες: 64</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τιμή: περίπου 7 ευρώ </span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1001260/ston-planhth-ths-fantasias" style="background-color: white; color: #b53a8b; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τάξεις: Β', Γ', Δ'</span><br />
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Κριτική</b><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Χιουμοριστικό παραμύθι φαντασίας από τη σειρά Βατόμουρο, που εκφράζει την αγωνία του συγγραφέα για την επέλαση της τεχνολογίας στη ζωή μας και τις επιπτώσεις της στο ανθρώπινο πνεύμα. Η γλώσσα σε γενικές γραμμές είναι απλή, αλλά τα παιδιά των πρώτων τάξεων πιθανότατα θα την βρουν απαιτητική λόγω σύνταξης, ρηματικών χρόνων, χρήσης μετοχών, κτλ. Εξίσου δύσκολες μοιάζουν και ορισμένες έννοιες όπως π.χ. <i>ο χρόνος που κυλάει προς τα πίσω, </i>όροι όπως <i>έτη φωτός, </i>κλπ. Η ιστορία δεν είναι χωρισμένη σε κεφάλαια, όμως η σχετικά περιορισμένη της έκταση (λιγότερες από 3.000 λέξεις) επιτρέπει στους μαθητές με κάποια βασική εμπειρία να την ολοκληρώσουν χωρίς δυσκολία. Σε αυτό συμβάλει και η πολύχρωμη εικονογράφηση που είναι παρούσα σχεδόν σε κάθε δισέλιδο, απεικονίζοντας σκηνές από την πλοκή. Στο τέλος του βιβλίου συναντάμε έναν πρόσθετο διάλογο ποιητή-βασιλιά σε έμμετρη μορφή (για την αναγκαιότητα του οποίου οι απόψεις διίστανται) και ένα πλούσιο παράρτημα με δραστηριότητες. Θα προτείναμε το βιβλίο περισσότερο σε παιδιά των μεσαίων τάξεων του Δημοτικού.</div>
<br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Εν</span>διαφέρουσα κεντρική ιδέα</span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Χρήσιμα μηνύματα</span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Πλούσιο παράρτημα με δραστηριότητες</span></li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<span style="font-family: inherit;"></span><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Κείμενο με αδυναμίες</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;"></span><br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Φαντασία, Παραμύθι, Χιούμορ, Φιλαναγνωσία, Τεχνολογία,<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
Πολύχρωμες γελοιογραφίες αποδίδουν σκηνές από την αφήγηση και συμπληρώνουν συνοδευτικά το κείμενο, κάνοντας το διάβασμά του πιο ξεκούραστο.</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7ZME7SAd1xu2_rCw54a1Y1pGBuaFlDZOQbkzXqC5h23SxO_3JSCU0NEuGTqbQG6plgT4Mht7jM3dFakkrNSk8sc_e1_Q-dTEd-NDgfFlpMl8b30x71AY7NJ1NB8r6y2ZNuzEPTq94ZWsT/s1600/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+IMG_0413.480x480-75.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7ZME7SAd1xu2_rCw54a1Y1pGBuaFlDZOQbkzXqC5h23SxO_3JSCU0NEuGTqbQG6plgT4Mht7jM3dFakkrNSk8sc_e1_Q-dTEd-NDgfFlpMl8b30x71AY7NJ1NB8r6y2ZNuzEPTq94ZWsT/s640/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+IMG_0413.480x480-75.jpg" width="480" /></a></div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
Τούτη η αληθινή ιστορία, αυτό το
παράξενο παραμύθι δεν έγινε μια φορά κι έναν καιρό, αλλά χίλιους καιρούς πριν,
χίλια κι άλλα τόσα χρόνια πριν. Μου την είχε διηγηθεί ένα αστεράκι πριν πέσει
και χαθεί οριστικά από τον ξάστερο ουρανό. Του την είχε πει σε μια σύναξη
πλανητών, σε ένα πλανητικό συνέδριο, ο βασιλιάς Ήλιος. Μιλούσε για έναν
παράξενο πλανήτη όπου όλα λειτουργούσαν διαφορετικά. Ο πλανήτης αυτός, που
βρισκόταν τριακόσια εξήντα πέντε χιλιάδες εννιακόσια είκοσι τέσσερα έτη φωτός
μακριά από τη Γη, ήταν ο Πλανήτης της Φαντασίας, γνωστότερος στους αστρονομικούς
κύκλους ως ο πλανήτης Φι.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σ’ εκείνο τον πλανήτη γίνονταν τα
πιο παράξενα και φανταστικά πράγματα. Οι δείκτες των ρολογιών γύρισαν ανάποδα
και ο χρόνος κυλούσε προς τα πίσω, τα αεροπλάνα κινούνταν πάνω στις ράγες και
τα τρένα πετούσαν στον ουρανό, οι δάσκαλοι, όταν δεν έκαναν μαγικά κόλπα,
κάθονταν στα θρανία και οι μαθητές τους έκαναν μάθημα, οι παπαγάλοι ήξεραν,
εκτός από ξένες γλώσσες, ξένους χορούς, οι γάτες γάβγιζαν και οι σκύλοι
νιαούριζαν, οι αγελάδες έκαναν «κοάξ κοάξ» και οι βάτραχοι «μου μου μου». Επίσης,
οι βιολιστές δεν έπαιζαν στην όπερα αλλά πάνω στις στέγες των σπιτιών, ενώ οι
παλαιστές δεν πάλευαν στην παλαίστρα, αλλά τραγουδούσαν στην όπερα. Αυτά κι
άλλα πολλά γίνονταν στον πλανήτη Φι.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι κάτοικοι που ζούσαν στον
Πλανήτη της Φαντασίας είχαν περισσότερη φαντασία και από εμάς που ζούμε εδώ στη
Γη αλλά κι απ’ όλους όσοι ζούσαν στους άλλους πλανήτες του Γαλαξία. Μόνο ένα
πράγμα δεν μπορούσαν να φανταστούν: γιατί είχαν τόση φαντασία και τι θα γινόταν
αν την έχαναν; Είχαν, βλέπετε, τόση φαντασία κι ήταν πραγματικά τόσο
ευτυχισμένοι που δεν αναρωτιόνταν πώς συνέβαινε αυτό, μια και τα πιο απίθανα
πράγματα τους φαίνονταν φυσιολογικά. Όπως ο καινούριος τους βασιλιάς, ο
βασιλιάς Πληκτρολόγιος, ο διάδοχος του βασιλιά Λεξιλόγιου, που τον είχε
διαδεχτεί στο θρόνο, όταν ο τελευταίος αρρώστησε βαριά.<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Πληκτρολόγιος δεν έμοιαζε
καθόλου με τον προκάτοχό του. Από την αρχή, μάλιστα, έδειξε ότι τους χώριζαν
τεράστιες διαφορές. Ούτε καν στο παλάτι του Λεξιλόγιου, που ήταν γεμάτο βιβλία,
δεν εγκαταστάθηκε. Προτίμησε να κατοικήσει σε ένα καινούριο δικό του παλάτι που
το έφτιαξε στ’ αλήθεια με πολύ πολύ κόπο.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το παλάτι του βασιλιά
Πληκτρολόγιου δεν είχε πανύψηλους πύργους και βαριές καστρόπορτες που άνοιγαν
σαν καταπέλτες. Τα ρούχα του δεν ήταν από χρυσάφι, ασήμι και μετάξι. Η κορόνα
του δεν είχε αστραφτερούς πολύτιμους λίθους, διαμάντια και μπριλάντια. Δεν
κρατούσε βασιλικό σκήπτρο στο δεξί του χέρι. Δε χρειαζόταν άλογα για να μετακινείται
ούτε παπύρους για να γράφει διαταγές. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όλα εκεί ήταν ξεχωριστά. Αντί για
πύργους έβλεπες παντού δορυφορικές κεραίες και δορυφορικά πιάτα. Αντί για
κρυστάλλινους καθρέφτες, οι τοίχοι του παλατιού ήταν στολισμένοι με τεράστιες
λεπτές οθόνες τηλεοράσεων. Στο κεφάλι του δε φορούσε κορόνα αλλά ένα
ηλεκτρονικό κράνος με ακουστικά και τρισδιάσταστα γυαλιά για να βλέπει τις αγαπημένες
του ταινίες στην τηλεόραση. Για σκήπτρο, κρατούσε στο χέρι του ένα πολύχρωμο
τηλεκοντρόλ. Πότε πότε το μεταχειριζόταν σαν μικρόφωνο και τραγουδούσε:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i>Η ζωή μου όλη είναι μια ταινία</i></div>
<i>
</i><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i>Σαν ανοίξω την τιβί, δε με
νοιάζει η εξουσία!</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η αλήθεια είναι ότι η τηλεόραση
ήταν μια καταπληκτική εφεύρεση που είχε συνεπάρει το βασιλιά. Από τη στιγμή που
ο μεγάλος εφευρέτης του παλατιού, ο δόκτωρ Φούσκας Μπουρμπουλήθρας Ντε Λα Ρος
Μυαλοκουκούτσης, του την είχε κάνει δώρο μόλις ανέβηκε στο θρόνο, ο βασιλιάς
είχε ξετρελαθεί από τη χαρά του. Δε ζούσε παρά μόνο για την ημέρα που θα
σκηνοθετούσε και θα πρωταγωνιστούσε σε μια δική του ταινία. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όλη την ημέρα ο βασιλιάς
Πληκτρολόγιος, από το πρωί μέχρι το βράδυ, στεκόταν μπροστά σε μια οθόνη κι
έβλεπε, έβλεπε, έβλεπε τις αγαπημένες του ταινίες στην τηλεόραση. Και το βράδυ,
αντί να πηγαίνει για ύπνο, άρχιζε να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια. Έτσι δεν του
έμενε καθόλου χρόνος ούτε για ξεκούραση. Πολλές φορές ξεχνιόταν για μέρες,
εβδομάδες, ακόμα και μήνες μπροστά στις οθόνες του και δεν ήξερε πότε ξημέρωνε
και πότε νύχτωνε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τις περισσότερες υποθέσεις του
παλατιού τις είχε αναθέσει στους αυλικούς του. Όσο για τις διαταγές του, η
ιδιαιτέρα γραμματέας του τις έστελνε παντού με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του
υπολογιστή του. Ο ίδιος δε δεχόταν ποτέ ακροάσεις υπηκόων στο παλάτι του. Όποτε
ήταν μεγάλη ανάγκη να δει κάποιον απεσταλμένο, αντί να τον δεχτεί στην αίθουσα
του θρόνου, προτιμούσε να μιλάει μαζί του από απόσταση, μέσω των χιλίων εξακοσίων
πενήντα εφτά υπολογιστών και των τριών χιλιάδων οχτακοσίων ενενήντα εννιά
τηλεοράσεων που ήταν τοποθετημένα σε κάθε γωνιά της χώρας και του παλατιού.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην αρχή όλα του φαίνονταν τέλεια
και μαγικά. Ένιωθε ο πιο ευτυχισμένος βασιλιάς στον κόσμο. Μα όσο περνούσαν οι
μέρες, οι μήνες και τα χρόνια, όλο και περισσότερο κλεινόταν στον εαυτό του,
όλο και περισσότερο γινόταν πιο χλωμός, βαριόταν αφόρητα και δεν μπορούσε να
κυβερνήσει το λαό του. Μα το σπουδαιότερο, δεν μπορούσε να κάνει και να σκεφτεί
οτιδήποτε παρά μόνο έπρεπε για όλα να ρωτάει τους συμβούλους του. </div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaaaBsZcuEiLF8k92_vVBuscDUZXsaIbocdtLtG-I4Z0uH5tr8cYdB6DIV305tLCPW59RGXTDmgJADZHAFEHXkom-TYokiC0AqfchG1Gj88YjC48WNCMmWgakiIrMeCO6PKI_yMW5H20OW/s1600/PLANITIS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaaaBsZcuEiLF8k92_vVBuscDUZXsaIbocdtLtG-I4Z0uH5tr8cYdB6DIV305tLCPW59RGXTDmgJADZHAFEHXkom-TYokiC0AqfchG1Gj88YjC48WNCMmWgakiIrMeCO6PKI_yMW5H20OW/s400/PLANITIS.jpg" width="237" /></a></div>
<b>Σχόλιο</b> </div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Μια ενδιαφέρουσα ιδέα, μετατρέπεται σε ένα χιουμοριστικό κείμενο που μπορεί κατά σημεία να αφήνει μια αίσθηση αναρχίας, καταφέρνει όμως να περάσει στον αναγνώστη αρκετά μηνύματα. Κρύβει η σύγχρονη τεχνολογία παγίδες; Πού μπορεί να οδηγήσει την ανθρώπινη επικοινωνία η ανεξέλεγκτη χρήση ηλεκτρονικών δικτύων; Έχουν άραγε τα βιβλία καμιά ελπίδα, όταν συγκρίνονται με τις τρισδιάστατες οθόνες προβολής ταινιών; Και ποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει η εντατική χρήση της τηλεόρασης και των υπολογιστών στην παιδική φαντασία;<br />
<br />
Ο Ρόαλντ Νταλ προειδοποιεί μέσα από το ποίημά του <span style="color: black;"><i><a href="http://www.poemhunter.com/poem/television/" target="_blank">Television</a> </i></span>αλλά και με ορισμένους από τους στίχους του που τραγουδούν οι <a href="https://www.youtube.com/watch?v=RcyyDYucIXk" target="_blank">Ούμπα-Λούμπα</a> στο <i>Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο της σοκολάτας</i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=RcyyDYucIXk" target="_blank"></a>, ότι <span style="color: black;">η τηλεόραση σκοτώνει τη φαντασία:</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><i>TV rots the senses in the head! It kills the imagination dead!</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><i> It clogs
and clutters up the mind! It makes a child so dull and blind. </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><i>He can
no longer understand a fantasy, A fairyland! </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><i>His brain becomes as soft
as cheese! His powers of thinking rust and freeze!</i></span> </div>
Ωστόσο μελέτες έχουν δείξει (π.χ. <a href="http://serendip.brynmawr.edu/bb/neuro/neuro05/web2/xlim.html" target="_blank">εδώ</a>) ότι η τηλεόραση, αυτή <i><span style="color: red;">η ηλίθια εφεύρεση</span> </i>(όπως χαρακτηρίζεται στη σ.33) δεν βλάπτει από μόνη της την φαντασία. Απλώς κουράζει το μυαλό, <a href="http://ispub.com/IJPRM/2/1/10710" target="_blank">επιδεινώνει την όραση</a> και καταλαμβάνει πολύτιμο χρόνο στο καθημερινό πρόγραμμα. Χρόνο, τον οποίο με τη σωστή προσοχή από τους γονείς, τα παιδιά θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν για <b>παιχνίδι ή διάβασμα</b>, δραστηριότητες δηλαδή που προάγουν τη δημιουργική σκέψη.<br />
<div align="justify">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsoYp5mTiKsVoV35z-nnev8gvCSPOVT5OzEUMex-oU2W-Bu3oDgEh_3h0dk82WZl81-a9qVnN8rirlK2lwwWtbY6lxdi0WgQQqLSEIGUgAMw5nshtbQXnx_D1wsIjRhhyQmwnM7yHqAohW/s1600/JORDAN-FRY-as-Mike-Teavee-in-Warner-Bros.-Pictures-fantasy-adventure-Charlie-and-the-Chocolate-Factory-starring-Johnny-Depp.-Photo-courtesy-of-Warner-Bros.-Pictures-22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="345" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsoYp5mTiKsVoV35z-nnev8gvCSPOVT5OzEUMex-oU2W-Bu3oDgEh_3h0dk82WZl81-a9qVnN8rirlK2lwwWtbY6lxdi0WgQQqLSEIGUgAMw5nshtbQXnx_D1wsIjRhhyQmwnM7yHqAohW/s640/JORDAN-FRY-as-Mike-Teavee-in-Warner-Bros.-Pictures-fantasy-adventure-Charlie-and-the-Chocolate-Factory-starring-Johnny-Depp.-Photo-courtesy-of-Warner-Bros.-Pictures-22.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο χαρακτήρας Mike Teavee όπως παρουσιάζεται στην ταινία <a href="http://www.imdb.com/title/tt0367594/" target="_blank">Charlie and the Chocolate factory</a> <br />
αντιπροσωπεύει το παιδί που αντί να διαβάζει, παίζει βιντεοπαιχνίδια (<a href="https://www.wodumedia.com/wp-content/uploads/2012/11/JORDAN-FRY-as-Mike-Teavee-in-Warner-Bros.-Pictures-fantasy-adventure-Charlie-and-the-Chocolate-Factory-starring-Johnny-Depp.-Photo-courtesy-of-Warner-Bros.-Pictures-22.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
Η περιγραφή της ζωής στον πλανήτη Φ που διαβάζουμε στο ξεκίνημα του βιβλίου, μπορεί να δημιουργήσει απορίες στους μαθητές που αγαπούν την κυριολεξία. Στη δική μας τάξη, ακούστηκαν παρατηρήσεις όπως:<br />
- Αν ο χρόνος κυλάει προς τα πίσω, αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μικραίνουν αντί να μεγαλώνουν; Αλλά τότε πώς γεννιούνται;<br />
- Αν οι μαθητές κάνουν μάθημα, τότε δεν γίνονται δάσκαλοι; Και τότε σε τι διαφέρει ο πλανήτης Φ από τον δικό μας;<br />
- Όταν οι παλαιστές τραγουδάνε, η μουσική λογικά δεν ακούγεται το ίδιο καλή, αλλά δεν τολμάς να τους το πεις για να μη σε δείρουν!<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh981LA0EojiDOkA-KXU4fiG-fpPXQrOxvLc2dp_xTM-NeIH6LP9x4CUVs6OZ3SM6gFaBy5S4ACr3pcCFVt_jQn9CykHOLTQfempconASjSu1OlbJQ1Utn8j-Xb20lTtuoM91ES0sWcaOL7/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh981LA0EojiDOkA-KXU4fiG-fpPXQrOxvLc2dp_xTM-NeIH6LP9x4CUVs6OZ3SM6gFaBy5S4ACr3pcCFVt_jQn9CykHOLTQfempconASjSu1OlbJQ1Utn8j-Xb20lTtuoM91ES0sWcaOL7/s400/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αν οι παλαιστές τραγουδούσαν στην όπερα... <br />
ο William Goldberg (<a href="http://pl.wwe.com/photos/2013/11/27/the-rings-most-memorable-jewish-superstars-photos" target="_blank">πηγή</a>) θα μπορούσε να λάβει μέρος στην Tosca! (<a href="http://www.naftemporiki.gr/fu/t/963602/600/600/0x0000000000df9760/2/1/dorean-eisodos-1500-anergous-geniki-dokimi-operas-toska-irodeio.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b>Χρήση στην τάξη</b></div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Στη σελίδα (σ.21) διαβάζουμε <span style="color: red;"><i>και σίγουρα, αν χαθεί η φαντασία, θα χαθεί και η χαρά</i></span>.<br />
Πώς
άραγε συνδέονται οι δύο έννοιες; Είναι πράγματι ένας κόσμος χωρίς
φαντασία ένας κόσμος όπου δεν υπάρχει χαρά; Ζητάμε από τους μαθητές μας να
γράψουν μια μικρή παράγραφο, υποστηρίζοντας την άποψή τους με κατάλληλα επιχειρήματα.<br />
<br />
Ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός, μας προτείνει σε <a href="http://www.slideshare.net/georgekatselis/ss-27608018" target="_blank">αυτή την παρουσίαση</a> μια σειρά από ερωτήσεις κατανόησης και δραστηριότητες σχετικές με το βιβλίο. Πολύ απλό, γρήγορο και διασκεδαστικό, είναι να δοκιμάσουμε να κατασκευάσουμε στην τάξη ένα διαστημόπλοιο με γλειφιτζούρι, που μπορεί να μας ταξιδέψει σε άλλους κόσμους! Θα βρείτε το πατρόν <a href="http://www.4shared.com/file/83933851/c58e92c0/rocketvalentinetemplate.html" target="_blank">εδώ</a>, ενώ στην φωτογραφία φαίνεται το τελικό αποτέλεσμα (<a href="https://thefrugalcrafter.wordpress.com/2009/02/03/a-week-of-ufos-and-freebies/" target="_blank">πηγή</a>).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVTwF1SZv_k6e13hJpZR8PhR2nTliqn_BwLxvbeIerJURt6NSwE03yJmiSddSQWvrEtI-HdyVXQonmVyf9WtC_N4egZkwRM3ytYRTwJ07GC2lM6I0h6g0SV39JeMIgs0nwfilvcGRUl8TA/s1600/robotvalentines.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVTwF1SZv_k6e13hJpZR8PhR2nTliqn_BwLxvbeIerJURt6NSwE03yJmiSddSQWvrEtI-HdyVXQonmVyf9WtC_N4egZkwRM3ytYRTwJ07GC2lM6I0h6g0SV39JeMIgs0nwfilvcGRUl8TA/s200/robotvalentines.jpg" width="196" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqBPmV9KZikAdRScOqYFed2QWS-nPS9ITaL3hJEpJmFMZ8bDNs0YElD8Hq3izI6kimZwC2OlcmZzhAnELJfWUGfS1YHq5jjHPctF3j34fRVw5ZccxbuD2XFqYvyhZ5DsKyyvTWQzrRLueP/s1600/rocketvalentinetemplate.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqBPmV9KZikAdRScOqYFed2QWS-nPS9ITaL3hJEpJmFMZ8bDNs0YElD8Hq3izI6kimZwC2OlcmZzhAnELJfWUGfS1YHq5jjHPctF3j34fRVw5ZccxbuD2XFqYvyhZ5DsKyyvTWQzrRLueP/s320/rocketvalentinetemplate.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-46665784096993579232016-03-15T08:00:00.000+02:002016-03-15T15:38:29.789+02:00Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6rDzfOzKoXyjypKTmrZVZj2tL6PtMAGSUjtczSaBovfhe09f5zxH5IEI3cJAir0c_6EKl-2wPHW7B9-L0xOU-7VFYJ6bu0GwSPfcHhzXr5VVbYdXXMWs2v9FRP8krOAcei4TSVBbGybeF/s1600/Screenshot_30.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6rDzfOzKoXyjypKTmrZVZj2tL6PtMAGSUjtczSaBovfhe09f5zxH5IEI3cJAir0c_6EKl-2wPHW7B9-L0xOU-7VFYJ6bu0GwSPfcHhzXr5VVbYdXXMWs2v9FRP8krOAcei4TSVBbGybeF/s400/Screenshot_30.jpg" width="276" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Στη <span style="color: blue;"><b>Ναύπακτο του 1570</b></span>, ο 19χρονος ψαράς Μαρίνος απάγεται από μια τουρκική γαλέρα και αλυσοδένεται στους πάγκους της, μαζί με άλλους σκλάβους από διάφορες περιοχές. Αριστερά του στο ίδιο κουπί βρίσκεται ένας Κρητικός ζωγράφος, συμμαθητής του Δ. Θεοτοκόπουλου, ενώ δεξιά του ένας μουσουλμάνος. Με αυτούς θα μοιραστεί τις αγωνίες, τις σκέψεις και τις ελπίδες του. Όταν το πλοίο τους φτάνει στην Κύπρο, παρακολουθούν την άλωση του νησιού από τους Τούρκους. Μετά και την παράδοση της Αμμοχώστου, η γαλέρα τους επιστρέφει στη Ναύπακτο και λαμβάνει μέρος στη μεγάλη ναυμαχία της 7ης Οκτωβρίου 1571. Κατά τη διάρκεια αυτής, ο Μαρίνος καταφέρνει να αποδράσει και να γυρίσει στην οικογένειά του.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Το <span style="color: red;"><b>1558, σ' ένα χωριό κοντά στη Μαδρίτη</b></span>, ο 11χρονος Χουάν μεγαλώνει με τη θετή του μητέρα, χωρίς να γνωρίζει τους πραγματικούς του γονείς. Μια άμαξα με επιβάτη τον Δον Λουί Κιχάδα, που αναλαμβάνει την κηδεμονία του, τον παίρνει μακριά, με σκοπό να τον εκπαιδεύσει ως βαθμοφόρο. Λίγο αργότερα, μετακομίζει ξανά με τη νέα του οικογένεια, στην αυλή του γέρου αυτοκράτορα Κάρολου Κουίντου. Όταν ο βασιλιάς πεθαίνει, ο 14χρονος (πλέον) Χουάν μαθαίνει πως εκείνος ήταν ο βιολογικός του πατέρας. Ο νέος βασιλιάς Φίλιππος Β' τον αναγνωρίζει ως νόμιμο αδελφό του και στα 21 του χρόνια τον ορίζει ναύαρχο, στέλνοντάς τον να καταπνίξει μια επανάσταση Μαυριτανών στον νότο. Λίγα χρόνια αργότερα, στη ναυμαχία της Ναυπάκτου, ο Δον Χουάν ο Αυστριακός κατατροπώνει τους Οθωμανούς, ως αρχιστράτηγος της ιερής συμμαχίας Ισπανών και Βενετών.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394;">Βενετία 1569</span></b>. Ο Ανδρέας από τη Λευκάδα γίνεται φίλος με τον ντόπιο έμπορο Φραντζέσκο, που τον προσκαλεί στην φιέστα της Δόνα Μεραβίλια. Την ανέμελη διασκέδασή του εκεί, διακόπτει ένας μυστηριώδης άνδρας που του αναθέτει μια μυστική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη. Την ίδια ώρα, μια μεγάλη φωτιά στον βενετσιάνικο ναύσταθμο αναστατώνει την όμορφη πόλη. Ο Ανδρέας, κινούμενος αστραπιαία, καταφέρνει να συλλάβει έναν από τους υπεύθυνους, που αποδεικνύεται πως είναι Τούρκος. Ο Έλληνας κατάσκοπος ταξιδεύει έπειτα στην Πόλη και συμμετέχει στην οργάνωση μιας δολιοφθοράς στα τουρκικά ναυπηγεία, που όμως αποτυγχάνει. Φυγαδεύεται κρυφά, αλλά στην επιστροφή του ναυαγεί στην ακτή της Ναυπάκτου. Εκεί, για καλή του τύχη, τον περιθάλπει η όμορφη Μηλιά, αδελφή του Μαρίνου. Όταν οι αντίπαλοι στόλοι φτάνουν στην περιοχή, ο Ανδρέας έχει αναρρώσει πλήρως και καταφέρνει να τοποθετηθεί αξιωματικός σ' ένα κρητικό πλοίο που έχει για κυβερνήτη τον Μανούσο Θεοτοκόπουλο, θείο του Ελ Γκρέκο. Μετά τη ναυμαχία, ζητά το χέρι της Μηλιάς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην <b><span style="color: #b45f06;">Αθήνα του 2008</span></b>, ο νεαρός Λέων ετοιμάζεται για μια σχολική εκδρομή στη Ναύπακτο, τη στιγμή που ο αδελφός του Νίκος αναχωρεί με μια ανθρωπιστική αποστολή για το Πακιστάν. Τα δυο αδέλφια επικοινωνούν μέσω Skype και σε μια από τις τηλεδιασκέψεις τους, ο Λέων γνωρίζει τον συνομήλικό του Σελίμ, από τον οποίο μαθαίνει πολλά για τις συνθήκες ζωής στο Πακιστάν και γενικά στον μουσουλμανικό κόσμο. Παράλληλα, επισκέπτεται με την τάξη του το μουσείο της ναυμαχίας και αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον για τη διαμάχη χριστιανών - μουσουλμάνων. Όταν επιστρέφει στην Αθήνα, αναλαμβάνει να συγκεντρώσει τις εκθέσεις των συμμαθητών του σχετικά με την εκδρομή και τη ναυμαχία για την εφημερίδα του σχολείου. Χάρη σε αυτή την εμπειρία, αποφασίζει όταν μεγαλώσει να γίνει δημοσιογράφος. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Κέδρος<br />
Συγγραφέας: Κίρα Σίνου - Έρικα Αθανασίου<br />
Εικονογράφηση: Θανάσης Γκιώκας - Ξένια Τρύφων (εικόνα και σύνθεση εξωφύλλου)<br />
ISBN: 978-960-04-4106-2<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2010<br />
Σελίδες: 320<br />
Τιμή: περίπου 12 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.kedros.gr/product_info.php?products_id=7778" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Στ', Γυμνάσιο<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα που προσεγγίζει τα γεγονότα της ναυμαχίας της Ναυπάκτου από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες. Με γλώσσα απλή και εκφραστική σαφήνεια, αλλά δομή σχετικά περίπλοκη, το βιβλίο απευθύνεται μάλλον σε εφήβους. Το κείμενο είναι χωρισμένο σε 45 κεφάλαια, μέσα από τα οποία παρακολουθούμε τις πορείες τεσσάρων βασικών (και δύο συμπληρωματικών) χαρακτήρων, οι οποίοι αλληλεπιδρώντας περισσότερο ή λιγότερο μεταξύ τους, συναντιούνται τελικά στον γεωγραφικό χώρο της μεγάλης ναυμαχίας. Τα πολλαπλά επίπεδα αφήγησης και τα διαρκή άλματα στον χωροχρόνο, δεν επιτρέπουν στον αναγνώστη να χάσει το ενδιαφέρον του, θα δυσκολέψουν όμως τους λιγότερο έμπειρους να παρακολουθήσουν το νήμα της ιστορίας που κινείται από διαφορετικές αφετηρίες προς τον ίδιο τελικό προορισμό. Η ποιότητα της έκδοσης είναι καλή, όμως λείπει η εικονογράφηση, ένας έστω βοηθητικός χάρτης και παραρτήματα με πληροφορίες, ενώ από τη διόρθωση έχουν ξεφύγει και κάποια μικρολάθη. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου συναντάμε χρήσιμες διευκρινήσεις αλλά και πλούσια (όπως σε όλα τα έργα της αείμνηστης Κίρας Σίνου) βιβλιογραφία. Το προτείνουμε κυρίως σε μαθητές γυμνασίου και γενικά στους φίλους της Ιστορίας ή σε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τις σχέσεις του χριστιανικού με τον μουσουλμανικό κόσμο μέσα στους αιώνες. Ιδιαίτερη αξία αποκτά η συνάντηση του Λέοντα με τον Σελίμ στις μέρες μας, όπου χιλιάδες μικροί Σελίμ στοιβάζονται στα λιμάνια και τα βόρεια σύνορα της χώρας μας, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Ενδιαφέρουσα πλοκή</li>
<li style="text-align: left;">Αντικειμενική ματιά στα γεγονότα</li>
<li style="text-align: left;">Πληροφορίες για την Ευρώπη του 16ου αιώνα </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: justify;">Απουσία παραρτήματος με χάρτες, ντοκουμέντα, κτλ. </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Ιστορία - Αρχαιολογία, Δουλεία, Διαφορετικότητα, Ταξίδια<br />
<br />
<b>Σκηνές που ξεχωρίσαμε</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ο χρόνος που ο Μαρίνος περνάει στα κάτεργα της τουρκικής γαλέρας, η φωτιά στον βενετσιάνικο ναύσταθμο αλλά και η γεμάτη βία περιγραφή της ιστορικής ναυμαχίας, είναι σκηνές που μένουν στο μυαλό, ακόμα και μήνες μετά την αρχική ανάγνωση του βιβλίου.</div>
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Το βιβλίο δυστυχώς δεν περιλαμβάνει εικονογράφηση, το εξώφυλλο όμως είναι αρκετά καλαίσθητο και αποδίδει ως έναν βαθμό τη συνομιλία του παρόντος (Λέοντας) με το παρελθόν. Ίσως η επιλογή πιο αντιπροσωπευτικών πλοίων (π.χ. γαλερών με κουπιά) να έδενε και ακόμα περισσότερο με το περιεχόμενο.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw21wukunZIBOYhON-rA1uma0FUyDcamf69VBmGA0IhECY3r68pqqW2TO-Gj6OlWwbvM4dJFjJ8JvHfquInrPK4zzwL7zichl8wKdjxFNxP_rWaH8A-q_E_IT9ab8hrMarF-HE1s2yePW2/s1600/%25CE%259D%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw21wukunZIBOYhON-rA1uma0FUyDcamf69VBmGA0IhECY3r68pqqW2TO-Gj6OlWwbvM4dJFjJ8JvHfquInrPK4zzwL7zichl8wKdjxFNxP_rWaH8A-q_E_IT9ab8hrMarF-HE1s2yePW2/s640/%25CE%259D%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b> </b></div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η Ρεάλ, η ναυαρχίδα του Δον Χουάν, πλησίαζε περήφανα τη Σουλτάνα, το πλοίο του Αλή Πασά. Ο Θερβάντες κοίταξε σαν μαγεμένος τη σύγκρουση που ακολούθησε. Ήξερε ότι ήταν ζήτημα ναυτικής τιμής οι ναύαρχοι να έρχονται απευθείας σε αντιπαράθεση, πλοίο με πλοίο, και η σύγκρουση ήταν τρομερή. Η Σουλτάνα υπερίσχυσε και το έμβολό της έφτασε μέχρι την τέταρτη σειρά κωπηλατών του χριστιανικού πλοίου.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εκείνη την ώρα όμως ένα τράνταγμα παραλίγο να τον ρίξει κάτω, εμποδίζοντάς τον να δει τι γινόταν στη Ρεάλ. Η Μαρκέσα είχε αδειάσει τα κανόνια της πλώρης της πάνω σε μια τουρκική γαλέρα και τώρα εφορμούσε καταπάνω της. Τα ρίγη του πυρετού έδωσαν τη θέση τους στα ρίγη της προσμονής για την επικείμενη μάχη. Μαζί με τους συντρόφους του πήδηξε στην κουβέρτα του εχθρικού πλοίου. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι Τούρκοι τους περίμεναν και ο καθένας ρίχτηκε στη μάχη με όποιον του έτυχε μπροστά του. Ο Θερβάντες βρέθηκε να αντιμετωπίζει ένα μικρόσωμο Τούρκο, που δεν έμοιαζε με στρατιώτη, αλλά όση πείρα του έλειπε τόση πανουργία είχε στα μάτια του. Ο Τούρκος του όρμησε κραδαίνοντας και με τα δυο του χέρια το σπαθί του. Ο Θερβάντες ένιωσε το σφύριγμα του θανάτου κοντά στο αυτί του καθώς έσκυβε για να τον αποφύγει. Την ίδια ώρα έχωνε το δικό του σπαθί στην κοιλιά του αντιπάλου του κι έβλεπε τα μάτια του να ανοίγουν διάπλατα. Ένιωσε έκπληξη για την ευκολία με την οποία μπορεί να αφαιρεθεί μια ανθρώπινη ζωή. Πριν προλάβει να συνέλθει, ένας άλλος Τούρκος όρμησε από πίσω του και ίσα που πρόλαβε να γλιτώσει αρπάζοντας ένα σκοινί. Πήδηξε στο πλάι και έριξε κάτω κλοτσώντας έναν άλλο Οθωμανό, με τον οποίο πάλευε ένας σύντροφός του, επιτρέποντας στο Βενετσιάνο να του καταφέρει θανατηφόρο χτύπημα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η μάχη γενικεύτηκε. Κάθε πλοίο προσπαθούσε να εμβολίσει το πλοίο του εχθρού. Τα κανόνια σιώπησαν και η μάχη πια γινόταν σχεδόν σώμα με σώμα. Τα γιαταγάνια, τα πολύ κοφτερά κυρτά σπαθιά των Οθωμανών, αντιμετώπιζαν τα ίσια σπαθιά των χριστιανών, ενώ η μυϊκή δύναμη των αντρών έπαιζε εξίσου σημαντικό ρόλο με τη δεξιοτεχνία και την ευλυγισία. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Μιγκέλ δε Θερβάντες οπισθοχώρησε για λίγα λεπτά πίσω στη γαλέρα του, προκειμένου η αναπνοή του να ξαναβρεί τον κανονικό ρυθμό της. Προσπάθησε να σταθεροποιήσει τα πόδια και το κεφάλι του, που εξακολουθούσε να γυρίζει. Απορούσε κι ο ίδιος πώς με τη θολούρα στα μάτια του από τον πυρετό είχε δει τον εχθρό, είχε καταφέρει να αποφύγει τα χτυπήματά του και μάλιστα τα είχε ανταποδώσει με μεγάλη επιτυχία. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Γύρω του σφύριζαν βέλη που εξαπέλυαν οι αναμφίβολα ικανότατοι τοξότες του εχθρού. Από την άλλη, οι χριστιανοί τους απαντούσαν με βλήματα που εξαπέλυαν οι αρκεβουζιοφόροι, εκμεταλλευόμενοι τη μηχανική και το μολύβι, σε αντίθεση με τους πιο παραδοσιακούς Τούρκους, οι οποίοι διέθεταν ελάχιστα αρκεβούζια. Οι Τούρκοι δεν τα είχαν συμπαθήσει ιδιαίτερα αυτά τα όπλα, γιατί στο χρόνο που ο αρκεβουζιοφόρος έριχνε μία μόνο βολή, ένας τοξότης μπορούσε να ρίξει είκοσι πέντε τουλάχιστον βέλη.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Θερβάντες ένιωσε για μια στιγμή όμορφα που ο δικός τους στρατός διέθετε πιο προηγμένα όπλα. Αμέσως όμως σκέφτηκε ότι έτσι δε νικούσε ο πιο γενναίος και δυνατός στρατιώτης, αλλά ο πιο καλά οπλισμένος. Αρκεί ένα βόλι παραστρατημένο, που μπορεί να ρίχτηκε ακόμη και από κάποιον φοβητσιάρη, για να κόψει τη ζωή του πιο γενναίου αντιπάλου. Λίγο μολύβι και λίγο μπαρούτι αρκούσαν για να κόψουν τη ζωή του πιο δεξιοτέχνη στο σπαθί στρατιώτη. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Δον Χουάν μαχόταν στην πρύμνη του πλοίο του, ξεχτένιστος από τη μάχη, ενθαρρύνοντας τους δικούς του. Ο Θερβάντες ένιωσε αμέσως την ανάγκη να ξαναμπεί στη μάχη. Πολλά πλοία είχαν πλευρίσει τη Ρεάλ και ίσως ήταν ζήτημα χρόνου να βρεθεί από παντού περικυκλωμένη. Τον κίνδυνο όμως διέκρινε κι ο καπετάνιος της Μαρκέσα ο Ντιέγο ντε Ουρμπίνα. Αν και μόλις είχε καταλάβει το πλοίο απέναντί του και είχε αιχμαλωτίσει τον καπετάνιο του, διέταξε να κάνουν πίσω, ώστε να ελευθερωθεί το έμβολο του πλοίου του και να βοηθήσουν το ναύαρχο και την πτέρυγα που κινδύνευε. Ο κάθε άντρας είχε το πολύ εξήντα πόντους χώρο στο κατάστρωμα και οι μαχητές στέκονταν κολλημένοι ο ένας δίπλα στον άλλον απέναντι στα εχθρικά πυροβόλα, σε απόσταση όσο ένα κοντάρι. Όλοι γνώριζαν ότι το παραμικρό στραβοπάτημα θα τους έστελνε στο βυθό του Ποσειδώνα, αλλά όταν κάποιος έπεφτε, η θέση του δεν έμενε ούτε στιγμή κενή, την έπαιρνε άλλος. Όταν κι αυτός με τη σειρά του έπεφτε στην αγκαλιά του Χάρου, έρχονταν άλλοι κι άλλοι ασταμάτητα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι κωπηλάτες της γαλέρας, οι οποίοι ήταν χριστιανοί κυρίως που είχαν απαλλαγεί από τις αλυσίδες τους και τους είχαν υποσχεθεί ότι θα τους ελευθέρωναν αν νικούσαν, έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό. Κωπηλάτησαν με δύναμη και κατάφεραν να βρεθούν κοντά στη Ρεάλ, ενώ μια ομοβροντία από τα κανόνια της Μαρκέσα βύθισε ένα τουρκικό μπρίκι που προσπαθούσε να πλησιάσει τη ναυαρχίδα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έτσι, η Μαρκέσα βρέθηκε δίπλα στη Ρεάλ. Ο Θερβάντες είδε τους συντρόφους του να ορμούν από το πίσω μέρος της στην κεντρική σκάλα και από εκεί στην κουβέρτα. Θέλησε να τους ακολουθήσει, αλλά τα μάτια του σκοτείνιασαν κι ένα κόκκινο πέπλο τα κάλυψε. Έκανε εμετό έξω από την κουπαστή. Αυτό αποδείχτηκε λυτρωτικό τόσο για το στομάχι όσο και για το κεφάλι του, που έπαψε για λίγο να γυρίζει. Άκουσε τον ορυμαγδό της μάχης, τα απειλητικά μουγκρητά, τις πονεμένες κραυγές κι ένιωσε το θυμό του να φουντώνει. Έπρεπε να μπει κι αυτός στη μάχη. Εκείνη την ώρα μια εχθρική γαλέρα προσπαθούσε να τους επιτεθεί από αριστερά. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο πλοηγός φώναξε δυνατά στους κωπηλάτες να τραβήξουν κουπί, για να ισιώσουν τη Μαρκέσα και να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο. Εκείνη τη στιγμή ο Θερβάντες άκουσε ένα γνωστό του Ισπανό υπολοχαγό να του φωνάζει. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Πού πας, Θερβάντες; Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να είσαι στο στρώμα σου. Δεν είναι ημέρα σου για να πολεμήσεις σήμερα. Κατέβα αμέσως κάτω να ξαπλώσεις. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Δεν πρόκειται να πεθάνω σήμερα, φώναξε ο Θερβάντες, που ένιωθε σίγουρα καλύτερα από πολλούς πληγωμένους, οι οποίοι εξακολουθούσαν να πολεμάνε, αν και οι πληγές τους αιμορραγούσαν. Ο Μιγκέλ δε Θερβάντες θα πολεμήσει και μάλιστα μέσα στη βάρκα, συνέχισε. Δώστε μου μερικούς άντρες και θα κόψω το δρόμο αυτών των Τούρκων που έχουν πέσει πάνω μας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Χωρίς να χάσει στιγμή έκανε τα λόγια του πράξη. Με ορμή πήδησε στη βάρκα, ακριβώς τη στιγμή που η οθωμανική γαλέρα ριχνόταν από την πρύμνη στη Μαρκέσα. Κρατήθηκε από το ξάρτι για να μην πέσει, κάνοντας έτσι ένα γενίτσαρο που ήθελε να σαλτάρει στο κατάστρωμα να χάσει την ισορροπία του και να πέσει στη θάλασσα. Πίσω από το Θερβάντες ακολούθησαν δώδεκα σύντροφοί του και μαζί ρίχτηκαν στο εχθρικό πλοίο με τέτοια ορμή που οι Οθωμανοί χάλασαν τον επιθετικό σχηματισμό τους κι έτρεξαν στην πρύμνη του πλοίου. Από πίσω τους Ισπανοί αρκεβουζιοφόροι αποδεκάτιζαν τους Τούρκους μαχητές. Ο Θερβάντες βρέθηκε ξαφνικά μόνος του να αντιμετωπίζει τον πανύψηλο καπετάνιο τους, που έμοιαζε ακλόνητος σαν βουνό. Βλέποντας το Θερβάντες να πρωτοστατεί στη μάχη, ο Τούρκος καπετάνιος θεώρησε ότι ήταν ο αρχηγός. Ανέμισε το γιαταγάνι του και, παρά τη φασαρία της μάχης, ο Θερβάντες μπόρεσε να ακούσει το θανατερό του σφύριγμα δίπλα του, καθώς κατόρθωσε με ευλυγισία να το αποφύγει την τελευταία στιγμή. Με τη σειρά του σήκωσε το σπαθί του, που διασταυρώθηκε με το εχθρικό γιαταγάνι σκορπώντας σπίθες. Σε λίγο και οι δύο αντίπαλοι αιμορραγούσαν. Τα χτυπήματα όμως ήταν επιφανειακά και κανείς τους δεν ένιωθε τον πόνο, αλλά η θέα του αίματος τους εξαγρίωνε ακόμη περισσότερο. Ο Θερβάντες δεν κατάλαβε πώς κατόρθωσε, πηδώντας σχεδόν, για να μπορέσει να φτάσει το λαιμό του γίγαντα αυτού, να του καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα. Ακούγοντας την κραυγή του και βλέποντας τον αρχηγό τους να πέφτει,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι Τούρκοι τρομοκρατήθηκαν και πήδηξαν στο νερό ζητώντας βοήθεια από τις φιλικές τους γαλέρες. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Θερβάντες παρακολουθούσε περήφανος τη φυγή τους, όταν ένας οξύς πόνος διαπέρασε το χέρι του. Με μάτια θολά κοίταξε το μπράτσο του, πάνω στο οποίο είχε καρφωθεί ένα βέλος, και στη συνέχεια γύρισε το βλέμμα του ψηλά, για να δει ποιος τον είχε χτυπήσει. Λίγα δευτερόλεπτα μετά ένας Τούρκος τοξότης, σκαρφαλωμένος στα ξάρτια, έπεσε χτυπημένος με τη σειρά του από το αρκεβούζιο του υποπλοιάρχου της Μαρκέσα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο πόνος ήταν οξύς, αλλά όχι ανυπόφορος. Όταν όμως προσπάθησε να αποσπάσει εκείνο το κομμάτι μετάλλου από το χέρι του, ένιωσε σαν να του έσκιζαν όχι μόνο τη σάρκα αλλά τα σωθικά του με το τσιγκέλι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Τελικά δεν κατάφερα να γλιτώσω το χέρι μου», σκέφτηκε. «Μπορεί να μη μου το έκοψαν όταν καταδικάστηκε, αλλά πάλι το έδωσα για τους Ισπανούς». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δεν πρόλαβε να σκεφτεί τίποτε άλλο και έπεσε λιπόθυμος, ενώ τα ρούχα του είχαν μουσκέψει στο αίμα.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqMMn8fN7Yrqm67APlu9cBRlU9Ls3n5K8AeAVbzxnc-q8zhzsOktB7x8h8E_2QxnUqHl1NLrtwK_q3jeqvz1AULnx6WLww81JcF70AoK8THmDaVVz58UqoY6FPvrQi700ZCXNcsmyA8hso/s1600/Thervantes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqMMn8fN7Yrqm67APlu9cBRlU9Ls3n5K8AeAVbzxnc-q8zhzsOktB7x8h8E_2QxnUqHl1NLrtwK_q3jeqvz1AULnx6WLww81JcF70AoK8THmDaVVz58UqoY6FPvrQi700ZCXNcsmyA8hso/s320/Thervantes.jpg" width="212" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το άγαλμα του Θερβάντες στη Ναύπακτο (<a href="http://www.lepanto1571.gr/Portals/30/Images/Thervantes.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b>Σχόλια</b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ</i><br />
Ο τίτλος του βιβλίου <i>Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου</i> επιτυχημένα περιέχει τόσο την έννοια του σταυρού όσο και εκείνη του μουσουλμανικού μισοφέγγαρου, αποδίδοντας τον θρησκευτικό χαρακτήρα της σύγκρουσης στη Ναύπακτο. Τα σύμβολα του χριστιανισμού και του ισλάμ, βρίσκονταν αναρτημένα επάνω στις ναυαρχίδες των δύο στόλων, ενώ ιερείς των δύο θρησκειών εμψύχωναν τα πληρώματα, θυμίζοντάς τους το ιερό τους καθήκον. Ο Bicheno (<a href="http://www.biblionet.gr/book/111983/Bicheno,_Hugh/%CE%97_%CE%BD%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%80%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%85_1571" target="_blank">Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου 1571</a>, εκδόσεις Ενάλιος 2006 418-426) περιγράφει ορισμένα «κινηματογραφικά» στιγμιότυπα που δείχνουν το πάθος των δύο αντιπάλων στο ξεκίνημα της ναυμαχίας:<br />
<br />
<i><span style="color: blue;">[Ο Δον Χουάν], ντυμένος μεγαλόπρεπα στάθηκε στην πλώρη μιας φρεγάτας, και με το λάβαρο του Ιερού Συνασπισμού υψωμένο, πέρασε μπροστά από τις γαλέρες που βρίσκονταν αριστερά από τη Λα Ρεάλ, εξορκίζοντας τους άνδρες που τον ζητωκραύγαζαν από τα καράβια τους, να πάρουν εκδίκηση για τις βαρβαρότητες που είχαν δει στην Κέρκυρα και για τη φρίκη της Αμμοχώστου, και να μην επιτρέψουν στους άπιστους να τους περιπαίζουν «Πού είναι ο Θεός σου;» Προβάλλοντας τον Εσταυρωμένο, που αργότερα στερεώθηκε στην πλώρη της καταλανικής ναυαρχίδας του Σαντιάγκο, ο Ρεκεσένς (...) ενθάρρυνε τους Γάλλους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη «Είναι θέλημα Θεού που βρίσκεστε όλοι εδώ για να τιμωρήσετε τη μανία και την κακία <b>αυτών των βάρβαρων σκυλιών</b>». </span></i><br />
<i><span style="color: blue;"><br />
</span></i> <i><span style="color: blue;">Καθώς οι στόλοι πλησίασαν οι πολεμικές ιαχές των Οθωμανών σκέπασαν τα πάντα: Η τουρκική αρμάδα προχώρησε με τέτοια ορμή και υπερηφάνεια, που κάθε λεπτό τους φάνηκε σαν χίλια χρόνια, και καθώς μας αντίκρισαν, έδωσαν διαταγή να παίξουν τα κλαρίνα και τα τουμπελέκια, κι άρχισαν να χοροπηδάνε φωνάζοντας ότι <b>οι χριστιανοί είναι φοβισμένες κότες</b> και να ορκίζονται ότι ο θρίαμβος και η νίκη ήταν δική τους (<a href="http://www.iberlibro.com/LEPANTO-HEROE-HISTORIA-POESIA-HALLAZGO-CRONICA/3697306051/bd" target="_blank">αρχική πηγή</a>). </span></i><br />
<i><span style="color: blue;"><br />
</span></i> <i><span style="color: blue;">Για να δώσει το παράδειγμα της ξενοιασιάς και σταθερότητας, ο Δον Χουάν με την ακολουθία του άρχισαν να χορεύουν μια ζωηρή "<a href="https://www.youtube.com/watch?v=GbSUoOGlCig" target="_blank">γκαλιάρντα</a>" στο πάνω κατάστρωμα της πλώρης του, πάνω από τα βαριά κανόνια και η ναυαρχίδα βγήκε μπροστά από την υπόλοιπη γραμμή.</span></i><br />
<i><span style="color: blue;"><br />
</span></i> <i><span style="color: blue;">Πριν αρχίσουν να ηχούν τα πυροβόλα, για μια στιγμή <b>απλώθηκε σιωπή</b> και στους δύο στόλους, όταν οι ναυαρχίδες έκαναν σινιάλο στους άνδρες τους να προσευχηθούν. Η Σουλτάνα ύψωσε το ιερό μουσουλμανικό λάβαρο (...) που ήταν τόσο βαρύ από το κέντημα, ώστε πρέπει να κρεμόταν στηριγμένο και από τις δύο πλευρές, είχε σουφική προέλευση και ήταν λάφυρο της εκστρατείας στην οποία ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής είχε καταλάβει τη Βαγδάτη. Στη μία πλευρά είχε κεντημένους έξι κύκλους με ρητά από το Κοράνι γύρω από τα ονόματα του Μωάμεθ και των διαδόχων του (...) Στην άλλη πλευρά ήταν πάλι κεντημένο με ρητά από το Ιερό Βιβλίο και με ευχές για τον Σουλτάνο Σελίμ μέσα σε 28.900 μικρά τετράγωνα που είχαν γραμμένο το όνομα του Αλλάχ. </span></i><i><span style="color: blue;">Πάνω στη Λα Ρεάλ ύψωσαν στο μεγάλο κατάρτι έναν Εσταυρωμένο πάνω από το λάβαρο που είχε στείλει ο πάπας στον Δον Χουάν, με τον Χριστό πάνω από τους θυρεούς του Πάπα, της Ισπανίας και της Βενετίας. </span></i><i><span style="color: blue;">Οι σάλπιγγες προσκάλεσαν όλους τους πιστούς να γονατίσουν για να λάβουν συγχώρεση από τη μια πλευρά, κι από την άλλη να προσκυνήσουν με τη βεβαιότητα μιας μακάριας υποδοχής στον Παράδεισο, σε περίπτωση που έπεφταν στη μάχη. </span></i><br />
<i><span style="color: blue;"><br />
</span></i> <i><span style="color: blue;"><b>Σαν κάποιο προϊστορικό τέρας που μούγκρισε προκλητικά σε μια λίμνη</b>, μια άσφαιρη βολή από το μεγάλο κανόνι της Σουλτάνας έσπασε τη σιωπή, για να ξεκινήσει με παράξενη επισημότητα την τελετουργική διαδικασία της πρόκλησης και της απάντησης, με την οποία άρχιζαν οι μάχες εκείνη την εποχή. Η Λα Ρεάλ απάντησε με μια ένσφαιρη βολή, η Σουλτάνα συνέχισε με τον ίδιο τρόπο και ο οθωμανικός στόλος ξεχύθηκε μπροστά με όλη του την ταχύτητα, ανοίγοντας για να περάσει αριστερά και δεξιά από τις γαλεάσσες.</span></i><br />
<br />
Ένα πιστό αντίγραφο της Λα Ρεάλ, της μεγάλης ναυαρχίδας του Δον Χουάν του Αυστριακού, μπορεί κανείς σήμερα να θαυμάσει στο ναυτικό μουσείο της Βαρκελώνης. Πρόκειται για ένα πραγματικό θωρηκτό της εποχής του, καθαρού βάρους 237 τόνων, που χρειαζόταν για να κινηθεί 290 κωπηλάτες και μετέφερε πάνω από 300 ναύτες, στρατιώτες και ευγενείς. Τα νούμερα αυτά δεν είναι φυσικά αντιπροσωπευτικά για τις υπόλοιπες γαλέρες που πήραν μέρος στη ναυμαχία.</div>
<div>
<span style="font-size: 12.8000001907349px; text-align: center;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLJ14j312KLYzzwn7tZp_OopjJdTPEvIMdDOLfyXmcUbDU3llRzDSui7TcIr14u0kbMad3Iah7nCVc7pOtAqJUQvl21y32sNgsT23bn67_1bs_E9VkDECvqxEZiUiYi655x8wiRDE9xEdJ/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLJ14j312KLYzzwn7tZp_OopjJdTPEvIMdDOLfyXmcUbDU3llRzDSui7TcIr14u0kbMad3Iah7nCVc7pOtAqJUQvl21y32sNgsT23bn67_1bs_E9VkDECvqxEZiUiYi655x8wiRDE9xEdJ/s320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE2.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αντίγραφο της βασιλικής γαλέρας των Ισπανών <span style="font-size: 12.8000001907349px;">(</span><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9f/Museu_Maritim_fg01.jpg" style="font-size: 12.8000001907349px;" target="_blank">πηγή</a><span style="font-size: 12.8000001907349px;">).<br />
Αντίστοιχα πλούσια διακόσμηση απολάμβανε φυσικά <br />
και η αντίπαλη, οθωμανική ναυαρχίδα. </span></td></tr>
</tbody></table>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizZREVyMGXgn2JfqnizjbmQcypFdfZ3W3pRQZ-tKV8Lv-USXrPEx-rwRs1OotLTF3cBa7pRzBus33UsC5KaIYo1FF0WDk6SIH8GG3LCw0ipmaJaCQjZq-t3jNEyL6eLXW5G22-WVQrL8Kj/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizZREVyMGXgn2JfqnizjbmQcypFdfZ3W3pRQZ-tKV8Lv-USXrPEx-rwRs1OotLTF3cBa7pRzBus33UsC5KaIYo1FF0WDk6SIH8GG3LCw0ipmaJaCQjZq-t3jNEyL6eLXW5G22-WVQrL8Kj/s320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE1.JPG" width="216" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: justify;">Για το σοκ που υπέστη ο τουρκικός στόλος την πρώτη μισή ώρα της τετράωρης, φονικότατης αναμέτρησης (40.000 στρατιώτες έχασαν συνολικά τη ζωή τους, ή αλλιώς 150 άνθρωποι για κάθε λεπτό που διαρκούσε η ναυμαχία!) όταν σφυροκοπήθηκε από τα τέσσερα πλωτά φρούρια των Βενετσιάνων, ο Victor Davis Hanson στο </span><a href="http://www.biblionet.gr/book/73536/Hanson,_Victor_Davis/%CE%A3%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82" style="text-align: justify;" target="_blank">Σφαγή και Πολιτισμός</a><span style="text-align: justify;"> (εκδόσεις Κάκτος 2009, σελ. 377-379) γράφει με τον δικό του, (λίγο αμερικάνικο) τρόπο:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w:DontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style> <![endif]--> </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="color: blue;">Μήπως ήταν εμπορικές φορτηγίδες; Ο Οθωμανός ναύαρχος Αλή Ζαδέ Μουεζίν πασάς πρώτη φορά έβλεπε τέτοια παράξενα πλοία σαν κι εκείνα που έπλεαν μερικές εκατοντάδες μέτρα μπρος στις επιθετικές γαλέρες του. Μήπως πάλι ήταν σκάφη ανεφοδιασμού; Το βέβαιο πάντως είναι πως επρόκειτο για καινούρια και τεράστια – κι έπλεαν κατάπλωρα προς τη ναυαρχίδα του, τη Σουλτάνα! Στην πραγματικότητα, οι έξι κολοσσοί ήταν πρόσφατα ναυπηγημένες βενετσιάνικες γαλεάσσες. Καθεμιά διέθετε πενήντα σχεδόν βαριά πυροβόλα –που ξεπετάγονταν από το κατάστρωμα, δεξί και αριστερό, κι έριχναν πάνω από τη μάσκα και το κάσσαρο, όπλα που έμοιαζαν να ρίχνουν παντού. Καθένα απ’ αυτά τα καινούρια τέρατα είχε εξαπλάσια δύναμη πυρός από τα μεγαλύτερα κωπήλατα πλοία της Ευρώπης – δωδεκαπλάσια από τις γαλέρες του σουλτάνου.</span></i><i><span style="color: blue;"> </span></i><br />
<br />
<i><span style="color: blue;">Σε ήρεμη θάλασσα ήταν και πολύ ευκίνητες· μπορούσαν να κάνουν γρήγορες μανούβρες, με κουπιά και με πανιά, και να ρίχνουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Τώρα, τα τέσσερα από τα έξι μεγαθήρια άρχιζαν να ανατινάζουν μία μία τις γαλέρες του Αλή πασά – «<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">tanta</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">horribile</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">et</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">perpetua</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">tempesta</span>», έγραφε ένα αφήγημα της εποχής. Βολιδοθήκες και μπάλες τριών κιλών άνοιγαν τρύπες στις κουβέρτες των τουρκικών πλοίων. Οι πιο αραιές βολές με τις δεκαπεντάκιλες ή και τριαντάκιλες σιδερένιες μπάλες ανατίναζαν ολόκληρα τμήματα των τουρκικών σκαφών στην ίσαλο γραμμή –ανάκατα με ανθρώπους, πετσώματα και κουπιά.</span></i><i><span style="color: blue;"> </span></i><br />
<br />
<i><span style="color: blue;">«Μεγάλα σκαριά! Μεγάλα σκαριά με μεγάλα κανόνια!» φώναζαν, σύμφωνα με διηγήσεις, τα τουρκικά πληρώματα μπρος στα φονικά πυρά. Δύο από τους κυβερνήτες των γαλεασσών, ο Αντόνιο και ο Αμπρόζιο Μπραγκαντίνο, είχαν μόλις μάθει για τα φριχτά βασανιστήρια και τον θάνατο του αδελφού τους Μαρκαντόνιο στην Κύπρο πριν από λίγες βδομάδες. Τα αδέλφια τώρα παρότρυναν τις εκατοντάδες των πυροβολητών τους να ρίχνουν ακατάπαυστα, αποφασισμένοι εκείνο το κυριακάτικο πρωινό να μην πιάσουν αιχμαλώτους. (…) Οι περισσότεροι χριστιανοί παρατηρητές πίστευαν πως το ένα τρίτο της οθωμανικής αρμάδας είχε σκορπιστεί, ακινητοποιηθεί ή βυθιστεί, προτού καν αρχίσει η κανονική ναυμαχία με τις γαλέρες. Περί τους 10.000 Τούρκοι ναυτικοί βρέθηκαν στη θάλασσα, όταν οι γαλέρες τους καταστράφηκαν στα τριάντα λεπτά των πυρών από μονάχα τέσσερα ευρωπαϊκά πλοία – οι δύο από τις έξι γαλεάσσες στη δεξιά πτέρυγα παρασύρθηκαν μακριά από τη θέση τους και δεν συμμετείχαν στη δράση. Στα παράξενα εκείνα σκαριά ο Αλή πασάς διέκρινε μερικές εικόνες από τις μελλοντικές ναυμαχίες· η έκβασή τους δεν θα κρινόταν από τους εμβολισμούς, τα ρεσάλτα ή τους κωπηλάτες, αλλά από τα μαζικής παραγωγής σιδερένια κανόνια, τα ψηλά καταστρώματα και τα μεγάλα σκάφη.</span></i></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihz1k8sjtd-kiIpoPLFn-P4L9o_DicCDAjE_g5cKFKV7-86Kaxg1jOQHCh07E-B-JHmPCwbjnJUemsNGeG2x5DJ63kjr06PgdqQ0xQtHuKd3avTfcBQ5hNUDsjhIfsgP74gtRGQ_0OmK8y/s1600/%25CE%259D%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihz1k8sjtd-kiIpoPLFn-P4L9o_DicCDAjE_g5cKFKV7-86Kaxg1jOQHCh07E-B-JHmPCwbjnJUemsNGeG2x5DJ63kjr06PgdqQ0xQtHuKd3avTfcBQ5hNUDsjhIfsgP74gtRGQ_0OmK8y/s400/%25CE%259D%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" width="281" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι αντίπαλες παρατάξεις πριν το ξεκίνημα της ναυμαχίας (<a href="http://www.biblionet.gr/book/111983/Bicheno,_Hugh/%CE%97_%CE%BD%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%80%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%85_1571" target="_blank">πηγή</a>).<br />
Οι τέσσερις κουκκίδες ανάμεσα στους δύο στόλους <br />
δείχνουν τις θέσεις των βενετικών γαλεασσών.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<i>Όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ</i><br />
Η αφήγηση της ιστορίας του Μαρίνου μας δίνει μια μικρή ιδέα για τα βάσανα των κωπηλατών στις γαλέρες, η ζωή των οποίων ήταν πραγματικά ανυπόφορη. Οι σκλάβοι που ήταν αλυσοδεμένοι σε κάθε κουπί, ήταν υποχρεωμένοι να δουλεύουν, να τρώνε, να κάνουν τις βιολογικές τους ανάγκες αλλά και να κοιμούνται στη ίδια θέση, καλυμμένοι απλώς από ένα πανί στους γοφούς. Εκτεθειμένοι σε άθλιες συνθήκες υγιεινής και με λίγα παξιμάδια και κρασί για τροφή, αφανίζονταν από λοιμούς. Ένα βαριά αρωματισμένο μαντίλι που τους παρεχόταν, μπορεί να κάλυπτε ως έναν βαθμό την απίστευτη δυσωδία, δεν τους προστάτευε όμως από τα τρωκτικά και τα ζωύφια, ούτε φυσικά από τον ήλιο ή τη βροχή - για να μην κάνουμε λόγο για τη μοίρα τους σε περίπτωση που βυθιζόταν το πλοίο. Επόμενο ήταν, οι δύστυχοι αυτοί άνθρωποι να κάνουν διαρκώς σχέδια για το πώς θα αποδράσουν. Ακόμα ωστόσο και στις περιπτώσεις που οι διοικητές τούς υπόσχονταν απελευθέρωση μετά το τέλος της μάχης, έπρεπε να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί: Όπως μαθαίνουμε από το <a href="https://books.google.gr/books/about/The_Journal_of_Aurelio_Scetti.html?id=qZLaAAAAMAAJ&redir_esc=y" target="_blank">ημερολόγιο του κωπηλάτη Aurelio Scetti</a>, ο οποίος πήρε μέρος στη ναυμαχία της Ναυπάκτου και πολέμησε γενναία (κάνοντας ρεσάλτο σε εχθρικό πλοίο και επιστρέφοντας στο δικό του μαζί με δύο αιχμαλώτους), πολλές φορές οι ελπίδες των σκλάβων αποδεικνύονταν μάταιες. Μια στροφή από το <a href="http://www.poetryfoundation.org/poem/177439" target="_blank">ποίημα του Chesterton</a> για την ίδια ναυμαχία, μας μεταφέρει τη θλιβερή τους εικόνα:</div>
<div style="background-color: white; font-size: 16px; line-height: 24px; padding-left: 1em; text-align: center; text-indent: -1em;">
<i><span style="color: blue; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And above the ships are palaces of brown, black-bearded chiefs,</span></i></div>
<div style="background-color: white; font-size: 16px; line-height: 24px; padding-left: 1em; text-align: center; text-indent: -1em;">
<i><span style="color: blue; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And below the ships are prisons, where with multitudinous griefs,</span></i></div>
<div style="background-color: white; font-size: 16px; line-height: 24px; padding-left: 1em; text-align: center; text-indent: -1em;">
<i><span style="color: blue; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Christian captives sick and sunless, all a labouring race repines</span></i></div>
<div style="background-color: white; font-size: 16px; line-height: 24px; padding-left: 1em; text-align: center; text-indent: -1em;">
<i><span style="color: blue; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Like a race in sunken cities, like a nation in the mines.</span></i></div>
<div style="background-color: white; font-size: 16px; line-height: 24px; padding-left: 1em; text-align: center; text-indent: -1em;">
<i><span style="color: blue; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">They are lost like slaves that sweat...</span></i><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhngsQ-n3ESKq9tOiC6rbKomRI3XKfgcCrg9XmmYOZlCvAKBxmqES5fFOXH1639OLFe5mvmrRLlYM4fANTHlerDqR2QC-4dDbhYKc6rB5NcSBzyON2ouG57nbrhHd0b0vDP4vXuTZiFZR8w/s1600/GalleySlaves.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhngsQ-n3ESKq9tOiC6rbKomRI3XKfgcCrg9XmmYOZlCvAKBxmqES5fFOXH1639OLFe5mvmrRLlYM4fANTHlerDqR2QC-4dDbhYKc6rB5NcSBzyON2ouG57nbrhHd0b0vDP4vXuTZiFZR8w/s400/GalleySlaves.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">κωπηλάτες σε γαλέρα (<a href="http://www.crommelin.org/history/Biographies/Frederic/GalleySlaves.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div>
<i>Έλληνες εναντίον Ελλήνων</i><br />
<div style="text-align: justify;">
Για τη συμμετοχή των Ελλήνων στη ναυμαχία, αντιγράφουμε από ένα <a href="http://www.huffingtonpost.gr/2015/10/07/battle-of-lepanto_n_8253304.html?utm_hp_ref=greece&utm_source=News247&utm_medium=huffpost_homebig&utm_campaign=24MediaWidget">πρόσφατο άρθρο</a> του Κ. Μαυραγάνη τα παρακάτω: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;">Όσον αφορά στην παρουσία Ελλήνων ναυτικών, κωπηλατών και μαχητών στη ναυμαχία, υπήρχε και στους δύο στόλους, είτε ως εθελοντές, είτε (περισσότερο στην περίπτωση των Οθωμανών) ως αναγκαστικά στρατολογηθέντες. Σύμφωνα με τον αρχιμανδρίτη Δαμασκηνό Βασιλόπουλο («Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου: 7 Οκτωβρίου 1571»- πηγή «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος Ι»), η ελληνική συμμετοχή στον χριστιανικό στόλο ήταν αξιοσημείωτη, καθώς στα ενετικά πολεμικά περιλαμβάνονταν πολλά τα οποία εξοπλίστηκαν και διοικούνταν από Έλληνες της Βενετίας. Επίσης, υπήρχαν τέσσερις γαλέρες από την Κέρκυρα (υπό τους Χριστόφορο Κοντοκάλη, Πέτρο Μπούα, Γεώργιο Κοκκίνη, Στυλιανό Χαλικιόπουλο), καθώς και τέσσερα πολεμικά από τη Ζάκυνθο (Αντώνιος Κουτούβαλης, Νικόλαος Μονδίνος, Δημήτριος Κομούτος, Μαρίνος Σιγούρος). Σε μικρότερα σκάφη επίσης βρίσκονται και αρκετοί Κεφαλλονίτες, καθώς και εθελοντές από τα Κύθηρα και τις Κυκλάδες. Ωστόσο, ιδιαίτερης σημασίας ήταν η κρητική συμμετοχή, με 22 Κρητικούς ευγενείς βενετικής και 6 ελληνικής καταγωγής να κυβερνούν γαλέρες. Μεγάλος αριθμός Ελλήνων επίσης υπηρετούσαν ως στρατιώτες ή κωπηλάτες σε ενετικά πλοία. «Από την Κρήτη στρατολογήθηκαν στα τρία χρόνια του πολέμου γύρω στις 7.000 οπλίτες διαφόρων ειδικοτήτων και 9.000 κωπηλάτες» αναφέρεται χαρακτηριστικά, με τον ίδιο τον Δον Ιωάννη να θεωρεί ως πλέον αξιόμαχο τμήμα του ενετικού στόλου αυτό που είχε εξοπλιστεί και επανδρωθεί στην Κρήτη. Ακόμαη, πολλοί Έλληνες υπηρετούσαν και στον ισπανικό στόλο. Τα ονόματα των Ελλήνων καπετάνιων που πολέμησαν στη ναυμαχία, όπως αναφέρεται, περιλαμβάνουν τους Γεώργιο Καλλέργη, Στυλιανό Κονδυλάκη, Πέτρο Μπούα, Μιχαήλ Βιτσιμπάνο, Αντώνιο Τσιμάρα, Νικόλα Μουδινό, Γεώργιο Κοκκίνη, Νικόλαο Φισκάρδο, Αντώνιο Κουτσούβαλη, Δανιήλ Καλαφάτη, Μιχαήλ Σιγούρο, Φραγκίσκο Βομβίνο, Στυλιανό Χαλκιόπουλο, Ανδρέα Καλέγκα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;">Όσον αφορά στην πλευρά των Οθωμανών, όπως αναφέρεται, εκτιμάται ότι μεταξύ των τουρκικών πληρωμάτων (περιλαμβανομένων κωπηλατών) το ποσοστό των Ελλήνων δεν ήταν μικρότερο του 30%. Γενικότερα, όπως αναφέρει ο Μπιτσένο, μεταγενέστερες εκτιμήσεις (Φίνλεϊ) κάνουν λόγο για 30.000 Έλληνες μαζί και στους δύο στόλους, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στους Έλληνες μαχητές, κυρίως Κρητικούς, που βρίσκονταν στην ομάδα που συγκρούστηκε και κατανίκησε την ισχυρή μοίρα της Κωνσταντινούπολης. Στην επίσημη ιστορία που συντάχθηκε με εντολή της Συγκλήτου της Βενετίας επαινείται η μεγάλη ανδρεία των Ελλήνων: <b>«Το ιταλικό πεζικό κέρδισε πολλούς επαίνους. Και οι Ισπανοί δεν αξίζουν λιγότερους. Αλλά από όλους τους άλλους, οι Έλληνες έδειξαν περισσότερο θάρρος και πειθαρχία. Επειδή ήταν πιο συνηθισμένοι σε αυτό το είδος του πολέμου, και ήξεραν όλους τους τρόπους για να καταφέρουν πλήγματα και να αποφεύγουν να τα δέχονται οι ίδιοι, συμπεριφέρθηκαν πολύ αξιέπαινα και αποδοτικά»</b>.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdQBer8GUmI5htn-qvzbk7nTNZPKZEABZ7gGyDouTRkkB4Gs7-n21LL0MBYhY-XftgzVov7RRurbZ2zefmZtd3j0epcvr2ijWk_MauP1j1DdVelIqXjgW8PJiO71wYVkAEtluu05fnWbI7/s1600/La-victoire-de-L%25C3%25A9pante-peinte-par-Paul-V%25C3%25A9ron%25C3%25A8se.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdQBer8GUmI5htn-qvzbk7nTNZPKZEABZ7gGyDouTRkkB4Gs7-n21LL0MBYhY-XftgzVov7RRurbZ2zefmZtd3j0epcvr2ijWk_MauP1j1DdVelIqXjgW8PJiO71wYVkAEtluu05fnWbI7/s400/La-victoire-de-L%25C3%25A9pante-peinte-par-Paul-V%25C3%25A9ron%25C3%25A8se.jpg" width="325" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Πίνακας (169 x 137 cm) του Παόλο Βερονέζε για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου, που φυλάσσεται στη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Gallerie_dell%27Accademia" style="font-size: 12.8px;" target="_blank">Βενετία</a> (π.1572). Το φως αποδίδεται αριστουργηματικά, ενώ στο πάνω μέρος οι άγιοι παρεμβαίνουν για τη χριστιανική νίκη (<a href="http://www.schola-sainte-cecile.com/wp-content/2014/10/La-victoire-de-L%C3%A9pante-peinte-par-Paul-V%C3%A9ron%C3%A8se.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Η
σκέψη που διαβάζουμε στο απόσπασμα ότι έκανε ο Θερβάντες κατά τη
διάρκεια της ναυμαχίας, προέρχεται στην πραγματικότητα από μια
παράγραφο του <i><a href="http://www.biblionet.gr/book/80785/Cervantes_Saavedra,_Miguel_de,_1547-1616/%CE%94%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%B9%CF%87%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82" target="_blank">Δον Κιχώτη</a></i> (κεφ. 38),
όπου ο περιπλανώμενος ιππότης καταγγέλλει τα πυροβόλα όπλα και δηλώνει
βέβαιος πως ο εφευρέτης τους βρίσκεται στην κόλαση, «απολαμβάνοντας» την
ανταμοιβή για τη διαβολική του εφεύρεση<i>, <span style="color: red;">που επέτρεψε ακόμα και σ' έναν άσημο δειλό να παίρνει τη ζωή ενός γενναίου άρχοντα</span></i>.
Ο προβληματισμός για την ηθική της χρήσης εκηβόλων όπλων δεν
εμφανίζεται για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα. Ήδη από την εποχή του Τρωικού
πολέμου -και παρά τη λατρεία στον «εκατηβελέτη» Απόλλωνα και την
παρουσία ηρώων όπως ο Τεύκρος-, το τόξο συνδέεται με ύπουλες ενέργειες,
καταπάτηση όρκων (βλ. βολή Πανδάρου στο <a href="http://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82/%CE%94" target="_blank"><i>Δ 86-157</i></a>)
και επιτρέπει στον θρασύδειλο πρίγκιπα Πάρη να σκοτώσει τον Αχιλλέα,
τον γενναιότερο πολεμιστή της εποχής. Αργότερα, ο Αισχύλος συνδέει συμβολικά τις λόγχες με τους Έλληνες και τα τόξα με τους (<i>τοξοδάμαντες</i>) Πέρσες (<i><a href="http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%81%CF%83%CE%B1%CE%B9" target="_blank">Πέρσες 147</a> </i><i>πότερον τόξου ῥῦμα τὸ νικῶν, ἢ δορικράνου λόγχης ἰσχὺς κεκράτηκεν</i>),
δίνοντας στο θέμα «εθνική» χροιά. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως εκηβόλα
όπλα χρησιμοποιούσε ανέκαθεν κάθε στρατός που δεν ήθελε να βρεθεί με
στρατηγικό μειονέκτημα. Οι Σπαρτιάτες, για παράδειγμα, που <span style="color: blue; font-style: italic;">θεωρούσαν τα τόξα και τα βέλη όπλα των θηλυπρεπών και των αδυνάμων, σε αντίθεση με τα δόρατα και τις ασπίδες των οπλιτών</span> (...)<span style="color: blue; font-style: italic;"> Υπήρχε κάτι το άνανδρο στο να σκοτώνει ένας στρατιώτης από μακριά, χωρίς να θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο </span>(<a href="http://www.amazon.co.uk/Mahi-Thermopylon-x397-x39C-Greek/dp/9604886290" target="_blank">Nic Fields</a> σ. 39)-
υπέστησαν στη Σφακτηρία ατιμωτική ήττα χάρη στους τοξότες και τους
ακοντιστές του Δημοσθένη. Το παράπονο του Θερβάντες φαίνεται ωστόσο να
στρέφεται περισσότερο κατά του εφευρέτη και λιγότερο κατά του χρήστη...
Στη ναυμαχία της Ναυπάκτου και οι δύο αντίπαλοι χρησιμοποίησαν τελικά
αντίστοιχο αριθμό τουφεκιών. Σύμφωνα με τον Hugh Bicheno (ό.π. σελ. 123) <i><span style="color: blue;">ο
Ιερός συνασπισμός διέθετε περίπου 5.300 τουφέκια ενώ στην οθωμανική
πλευρά υπήρχαν 4.000 Γενίτσαροι, που τα αρκεβούζιά τους αργούσαν να
γεμίσουν αλλά επειδή ήταν πιο μακρύκανα είχαν και μεγαλύτερη ακρίβεια.
Οι Οθωμανοί είχαν επίσης πιο πολλά περιστρεφόμενα μικρά πυροβόλα και
τουφέκια με γάντζο, κι έτσι ο συνολικός αριθμός ατομικών πυροβόλων όπλων
πρέπει να ήταν περίπου ίσος στους δύο στόλους.</span></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEWwriGgDqalGfWB9MLdiYVcahDn6bIvySmt9lrycxwXG6SjycA-uMYEaPQRIexVdkizaR0PgpylOcoE3tmzy9wOTZm-SyIkrvz8JtecRBrqhBltpXT3MCkeWMKCKPs9Z6B7BIlE2fgdPT/s1600/devilish+devices+spanish4.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEWwriGgDqalGfWB9MLdiYVcahDn6bIvySmt9lrycxwXG6SjycA-uMYEaPQRIexVdkizaR0PgpylOcoE3tmzy9wOTZm-SyIkrvz8JtecRBrqhBltpXT3MCkeWMKCKPs9Z6B7BIlE2fgdPT/s320/devilish+devices+spanish4.JPG" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkLh_P1rMr54Yrvdx96nS2XBFTWVxAkB4UA6CtIpSkTocffZOv8Vp675sLocWd30xkRrkJcRibAgBNWZJdipEq3sN7zRBZQm6aY6bV0YJLljEwQv20FpI8agwIHMB-r_ZCbGdkokFG588C/s1600/errol-flynn-robin-hood-archery.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="140" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkLh_P1rMr54Yrvdx96nS2XBFTWVxAkB4UA6CtIpSkTocffZOv8Vp675sLocWd30xkRrkJcRibAgBNWZJdipEq3sN7zRBZQm6aY6bV0YJLljEwQv20FpI8agwIHMB-r_ZCbGdkokFG588C/s200/errol-flynn-robin-hood-archery.jpg" width="200" /></a></div>
</div>
Το σύνδρομο "πολύπλοκα κουμπάκια" που παρατηρήσαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις όπως το <i><a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2013/10/blog-post_20.html" target="_blank">Μήνυμα στο κινητό</a> </i>και φανερώνει το δέος των πρωταγωνιστών (εμμέσως και των συγγραφέων που τους δημιουργούν) απέναντι στις νέες τεχνολογίες, κάνει και εδώ την εμφάνισή του. <i><span style="color: red;">Άρχισε να ψαχουλεύει τα καλώδια του υπολογιστή </span></i>διαβάζουμε στη σ.101, ενώ στον υπολογιστή του Λέοντα αποδίδονται ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά (σ. 207): <i><span style="color: red;">ώρες ώρες έκανε κάτι ήχους και έβγαζε κάτι μηνύματα σαν να πονούσε πραγματικά.</span></i> Η χρήση των συσκευών μοιάζει να γίνεται δυνατή μόνο χάρη στη (σαμανιστικού τύπου) επέμβαση του μυημένου χρήστη που (σ. 124)<span style="color: red;"> </span><span style="color: red; font-style: italic;">συνδέει σαν μάγος τα απαραίτητα καλώδια </span>ή ανοίγει τον υπολογιστή και πατάει τα <i><span style="color: red;">μαγικά κουμπιά </span></i>(σ.58)<span style="font-style: italic;">.</span><span style="color: red; font-style: italic;"> </span>Τελικά, η συνδεσμολογία των καλωδίων προάγεται σε πραγματικό άθλο (σ. 57) <i><span style="color: red;"><b>άρχισε να</b> <b>παλεύει μόνος του με πλήθος από καλώδια</b> προσπαθώντας να συνδέσει την κάμερα, το τηλέφωνο και ποιος ξέρει τι άλλο. </span></i> </div>
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUYBYi_owwP6_BKytLF3peBCXpzEfqy0ZtkufBtV0bFIf9B0RAiH2sxE2kAIeSlBAzIlTetf4rZGtMVptrBEM3Ts8KUHHJLjem64ldo4mTuhl9tvf3CBnJBKH1WbCuQdXHJYd3mfCllCQD/s1600/cablefighter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUYBYi_owwP6_BKytLF3peBCXpzEfqy0ZtkufBtV0bFIf9B0RAiH2sxE2kAIeSlBAzIlTetf4rZGtMVptrBEM3Ts8KUHHJLjem64ldo4mTuhl9tvf3CBnJBKH1WbCuQdXHJYd3mfCllCQD/s320/cablefighter.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Ηρακλής πριν έρθει το Wi-Fi (<a href="http://farm3.static.flickr.com/2797/4171837499_3ae2c83d50.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Ως προς το κομμάτι των "δύσκολων" σκηνών, να επισημάνουμε ότι δεν περιορίζονται μόνο στην περιγραφή της ναυμαχίας (σελ. 240 και μετά), αλλά βρίσκονται διασκορπισμένες σε αρκετά σημεία του βιβλίου, χωρίς ευτυχώς να γίνονται ιδιαίτερα γλαφυρές στην περιγραφή. Μέσα από αυτές, οι αναγνώστες θα διαβάσουν για βασανιστήρια της εποχής (σ.174), απαγχονισμούς (σ.219) τη δυσωδία στις γαλέρες (σ.35) για τα όσα συνηθίζονταν την πρώτη νύχτα του γάμου επί Φραγκοκρατίας (σ. 203) αλλά και για τον φρικτό θάνατο του Μπραγκαντίνο από τους Τούρκους μετά την κατάληψη της Κύπρου (σ. 184-5).<br />
<br />
Στην έκδοση που διαβάσαμε (Ιούνιος 2010) συναντήσαμε και αρκετά μικρο-λάθη που πιθανότατα έχουν διορθωθεί στα χρόνια που ακολούθησαν. Τέτοια έχουν να κάνουν κυρίως με ορθογραφικά, π.χ. <i>το πατέρα </i>(σ. 254), <i>το κωπηλάτη </i>(σ. 266), <i>τους κακουχίες </i>(σ.34), <i>τα φόρεμα</i> (σ.154), σπανιότερα με ονόματα π.χ. Πέτρο Τζουστινιάνοι (σ. 249), παραλήψεις π.χ. <i>Θυμόταν ότι κάποια εφημερίδα είχε διαβάσει κάτι παρόμοιο</i> (σ.296) αλλά και εννοιολογικά σφάλματα, όπως στη σ.269 όπου οι Ενετοί και οι Βενετοί αναφέρονται ως διαφορετικοί λαοί.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixMlKJrOLiF0-vloVmedNiBRcypvmR30I5qKtXuYjjlj_bBqvVJB8-Pf2oqWsUXtp4ifqIybZy7pBEGezgqfkt-8chZ7bPKAJ-_1fsEqJGS66M0roUB4ddJJaolQNGtnobZkG8S3W34A6D/s1600/0008447-granger.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixMlKJrOLiF0-vloVmedNiBRcypvmR30I5qKtXuYjjlj_bBqvVJB8-Pf2oqWsUXtp4ifqIybZy7pBEGezgqfkt-8chZ7bPKAJ-_1fsEqJGS66M0roUB4ddJJaolQNGtnobZkG8S3W34A6D/s400/0008447-granger.jpg" width="391" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">πίνακας του Granger (<a href="http://images.fineartamerica.com/images-medium-large/0008447-granger.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Με αφορμή το βιβλίο, μπορούμε να ταξιδέψουμε με την τάξη μας στον 16ο αιώνα, παρουσιάζοντας σημαντικούς δημιουργούς του που λαμβάνουν μέρος στην πλοκή (Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BB_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82" target="_blank">Θερβάντες</a> εμφανίζεται στα κεφάλαια 17, 38 και 42 ενώ ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82" target="_blank">Δομίνικος Θεοτοκόπουλος</a> στα 19 και 44) και να παρέχουμε επιπλέον πληροφορίες για τη μουσική, την ενδυμασία, τον τρόπο πολέμου και τις συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή. Για όσους επιθυμούν να παραμείνουν γύρω από το γεγονός της ναυμαχίας, θα βρουν σχετικά στοιχεία για τα συμβάντα και τους πρωταγωνιστές της στον ειδικό <a href="http://www.lepanto1571.gr/" target="_blank">ιστότοπο</a> που έχει δημιουργηθεί, εκεί όπου συναντήσαμε και <a href="http://www.lepanto1571.gr/JavaScript/lepanto/game/nafpaktosGame.html" target="_blank">ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι γνώσεων</a>!<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqKAJaLrB4Gc80_KrgVaWiCPy3kU-4i6bENKQvP2QmDxkhGwPL5aOx3T9Qle6uSIRrqV4TpbBF23bZdJC4Jv8bLMpinQ3M1nMB3cewj8DcRL-QPTwFH2REia7SeVLSOqY3G17qxglm1EDo/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqKAJaLrB4Gc80_KrgVaWiCPy3kU-4i6bENKQvP2QmDxkhGwPL5aOx3T9Qle6uSIRrqV4TpbBF23bZdJC4Jv8bLMpinQ3M1nMB3cewj8DcRL-QPTwFH2REia7SeVLSOqY3G17qxglm1EDo/s320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">παιχνίδι γνώσεων σε ιστότοπο αφιερωμένο στη ναυμαχία! (<a href="http://www.lepanto1571.gr/JavaScript/lepanto/game/nafpaktosGame.html" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Δραστηριότητες σχετικές με το μάθημα της Γεωγραφίας, μπορεί να περιλάβουν την παρουσίαση της γέφυρας του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AD%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B1_%CE%A1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85" target="_blank">Ρίου - Αντιρρίου</a> (στο βιβλίο αναφέρεται στις σελ. 40-41) στοιχεία για το Ιόνιο πέλαγος, τον Κορινθιακό κόλπο αλλά και την Κύπρο. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM1rox4dyVv6u4-zSy3L5FDYU9JIL6Hu9ayD8lqfZa3f9ZlevT7xGlC2p54kg_vEOWrncAhrZTUEFxIve3Nefy7qxc0RLQ65PjCmT4i_Imi3Bc65UHcAF6oqv0DmWvZ4h0WOVCYRL-_vMG/s1600/%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+1568%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM1rox4dyVv6u4-zSy3L5FDYU9JIL6Hu9ayD8lqfZa3f9ZlevT7xGlC2p54kg_vEOWrncAhrZTUEFxIve3Nefy7qxc0RLQ65PjCmT4i_Imi3Bc65UHcAF6oqv0DmWvZ4h0WOVCYRL-_vMG/s400/%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+1568%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χάρτης της Κύπρου από το 1568 (<a href="http://www.sylviaioannoufoundation.org/component/booksmaps/?view=map&id=60&Itemid=" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Στα εικαστικά, θα μπορούσαμε να εμπνευστούμε από τη βενετσιάνικη φιέστα στην οποία συμμετέχει ο Ανδρέας, κατασκευάζοντας αποκριάτικες μάσκες (σ. 50) σχεδιάζοντας μια <a href="http://i540.photobucket.com/albums/gg335/lazer_one/VenetianWarGalley.png" target="_blank">βενετσιάνικη γαλέρα</a> ή χρωματίζοντας <a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b1/Flag_of_Most_Serene_Republic_of_Venice.svg" target="_blank">τη σημαία</a> της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Ίσως θα είχε ενδιαφέρον να ετοιμάσουμε έναν <a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7b/Venice_-_Winged_lion_02.jpg" target="_blank">λέοντα του Αγ. Μάρκου</a> χρησιμοποιώντας πηλό, και στη συνέχεια να τον χρωματίσουμε για να στολίσει την τάξη.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRfWlCEahcHieZZZWh4vK0LeOnVv0ASKMy2D9kcoRWD3o9Fp3z5Car1ien_1dQpzQ8Mc207Bk-2m-vJoCox1WWiPklBAnf0AM_jCay09ghOPP69LU6QT_YUw8mKdAr_d9kP8JQ49dQwYWA/s1600/%25CE%25BF+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF-%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRfWlCEahcHieZZZWh4vK0LeOnVv0ASKMy2D9kcoRWD3o9Fp3z5Car1ien_1dQpzQ8Mc207Bk-2m-vJoCox1WWiPklBAnf0AM_jCay09ghOPP69LU6QT_YUw8mKdAr_d9kP8JQ49dQwYWA/s400/%25CE%25BF+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF-%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ισπανική πανοπλία, αλεβάρδες, αντίγραφα βενετσιάνικων γαλερών, και άλλα από την περσινή έκθεση<br />
"ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος πριν από τον El Greco" στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Η μαρτυρική ζωή των κωπηλατών θα μπορούσε να μας εμπνεύσει για ένα θεατρικό παιχνίδι ρυθμού, στο οποίο μαθητές καθισμένοι σε θρανία, κινούν τα σώματά τους σαν να κρατούν κουπί. Μπορούν άραγε να συντονίσουν τις κινήσεις τους ανά κουπί και στη συνέχεια όλοι μαζί; Και αν παγώσουμε την εικόνα, ποιες μπορεί να είναι οι σκέψεις τους; Αν η δραστηριότητά μας έχει επιτυχία, μπορούμε να την επαναλάβουμε καθισμένοι στο πάτωμα της αίθουσας 2 του <a href="http://www.nhmuseum.gr/products8.php?wh=1&lang=1&the1id=2&the2id=12&the3id=83&theid=83&open1=2&open2=12&open3=83" target="_blank">Εθνικού ιστορικού μουσείου</a>, στην οποία συναντάμε πίνακες και υλικό που αναφέρεται στην ξακουστή ναυμαχία.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUjpDSt_x69C5QWWqclYn2zXIizSSoejNKbsEn7YebD0zAC-osJeh1kgoQ26c8lqORJwSN4wuzlKMI5JMxdpy7vduZ9dKPZ71-IHG_FvwK6sZPVs77VXi4DOZJK3SmSIwm1zfHtPDRcaeb/s1600/1215937543-a-App0001.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUjpDSt_x69C5QWWqclYn2zXIizSSoejNKbsEn7YebD0zAC-osJeh1kgoQ26c8lqORJwSN4wuzlKMI5JMxdpy7vduZ9dKPZ71-IHG_FvwK6sZPVs77VXi4DOZJK3SmSIwm1zfHtPDRcaeb/s400/1215937543-a-App0001.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ξυλογραφία φιλοτεχνημένη το 1572 από τον χαράκτη Mario Kartaro,<br />
με πρότυπο ένα ζωγραφικό έργο του Lattantio Bonastro, μαθητή του El Greco. <br />
Στα περιθώρια υπομνηματίζονται πλοία και κυβερνήτες των δύο αντιπάλων στόλων. (<a href="http://www.nhmuseum.gr/pop_zoom.php?lang=1&thephid=513" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-61204558642325026022016-03-01T07:24:00.001+02:002016-03-06T16:34:31.759+02:00Η Δοξανιώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMo3L7ddEOJ7I9Zt7SwUhmCgh5ff3aqJssRbiZjV7ke7dzqbHfg4uMvECQ7sSYBBiXLDH1X14OIV8piLq5Y6-PYo6wHPCrSM-9NdqeTSNqpqJmHJ6weRtkUoLAd73nhG_6pvEUM3ltsxsy/s1600/merika_photo_1339053985.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMo3L7ddEOJ7I9Zt7SwUhmCgh5ff3aqJssRbiZjV7ke7dzqbHfg4uMvECQ7sSYBBiXLDH1X14OIV8piLq5Y6-PYo6wHPCrSM-9NdqeTSNqpqJmHJ6weRtkUoLAd73nhG_6pvEUM3ltsxsy/s320/merika_photo_1339053985.jpg" width="220" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj-Tc5PTFLeRDhQt8XCx9oSSTnaeS7ybgfTaSajLxeVHns9_2VTkcDB97kaoWRH6xtF69Y94OAAL6YcPXpIdFEFsyfPfZVNcxOmPTbQ5FDR0h1w3jEoX90xplV30YSQxLByndFDLhPcVZw/s1600/do3anio-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj-Tc5PTFLeRDhQt8XCx9oSSTnaeS7ybgfTaSajLxeVHns9_2VTkcDB97kaoWRH6xtF69Y94OAAL6YcPXpIdFEFsyfPfZVNcxOmPTbQ5FDR0h1w3jEoX90xplV30YSQxLByndFDLhPcVZw/s320/do3anio-2.jpg" width="214" /></a></div>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπόθεση</b><br />
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Άκεσα Λήμνου, Αύγουστος του 956 μ.Χ. Ο μοναχός Αθανάσιος, έχοντας μόλις ξεφύγει από τα χέρια των Σαρακηνών πειρατών, επισκέπτεται τον φίλο του ιερέα Βασίλειο και χαρίζει στην κόρη του Δοξανιώ ένα χρυσό δαχτυλίδι. Ο άγιος διαθέτει το χάρισμα της προφητείας και αποκαλύπτει ότι το τέλος της αραβικής κυριαρχίας στην Κρήτη πλησιάζει. Επηρεασμένη από τα γεγονότα, η Δοξανιώ αποφασίζει να συμμετέχει ως ιέρεια στο τελετουργικό εξόρυξης της ιερής Λημνίας Γης στις έξι του μήνα, ενώ ο Αθανάσιος αποχαιρετά την οικογένειά της και φεύγει για τον Άθω. Τρεις μήνες μετά, ο Βυζαντινός πρωτοσπαθάριος Αλέξιος Δαφνομήλης επιστρέφει στην Κων/πολη μετά από μια αποτυχημένη εκστρατεία ανάκτησης της Κρήτης και περιγράφει στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο την πανωλεθρία του στρατού. Ο νεαρός συμβασιλέας Ρωμανός, δεν ασχολείται ιδιαίτερα με όλα αυτά, καθώς ενδιαφέρεται μόνο για τις εφήμερες διασκεδάσεις. Αποφασίζει μάλιστα να παντρευτεί μια κόρη κάπελα, την πονηρή και φιλόδοξη Θεοφανώ, που τον έχει επιτήδεια μαγέψει με τα θέλγητρά της. </div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Δυο χρόνια αργότερα, Σαρακηνοί αποβιβάζονται στη Λήμνο και η Άκεσα σχεδόν ερημώνεται. Οι αιχμάλωτοι κάτοικοί της μεταφέρονται στον Χάνδακα και διαδραματίζονται τραγικές εικόνες στο σκλαβοπάζαρο της πόλης. Τυχερή μέσα στην ατυχία της, η Δοξανιώ αγοράζεται από τον ντόπιο κρυπτοχριστιανό Μανουήλ Κλαδά, που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του τοπικού εμίρη Αβδελαζίζ Κουρουπά, δεν παύει όμως να ονειρεύεται την απελευθέρωση του νησιού από τους Αγαρηνούς. Ο Φοίβος, αρχοντόπουλο της Λήμνου και κρυφός έρωτας της Δοξανιώς, σκοτώνεται ηρωικά για να μη γίνει σκλάβος. Ο ιερέας πατέρας της πουλιέται ως εργάτης στη συντήρηση των τειχών, ενώ ο μικρός της αδελφός Θεοδόσιος καταλήγει στον στάβλο του εμίρη. </div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Ένας χρόνος περνάει και νέος αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη στέφεται ο Ρωμανός, αφού ο γέρος πατέρας του πεθαίνει δηλητηριασμένος από τα χέρια της Θεοφανώς. Ο Αλέξιος Δαφνομήλης στέλνεται στην Κρήτη με αποστολή να συγκεντρώσει πληροφορίες για μια νέα εκστρατεία που προετοιμάζεται. Η Δοξανιώ του σώζει τη ζωή, κρύβοντάς τον στο σπίτι του Μανουήλ και ο νεαρός αξιωματικός την ερωτεύεται. Οι μήνες περνούν, και ένας τεράστιος στόλος φτάνει από τη Βασιλεύουσα στον Χάνδακα. Ο αποκλεισμός της πόλης αρχίζει ανηλεής και ο σκληρός χειμώνας που ακολουθεί ταλαιπωρεί πολιορκητές και πολιορκημένους. Χάρη στις πληροφορίες του Μανουήλ και άλλων γενναίων χριστιανών, ο Νικηφόρος Φωκάς αντιμετωπίζει με επιτυχία τις ενισχύσεις των Αράβων που καταφθάνουν από την Ταρσό και την Αφρική. Κατά την τελική έξοδο των Αγαρηνών, η Δοξανιώ θα υποδείξει στους Βυζαντινούς το ασθενές σημείο των τειχών της πόλης και θα δώσει το έναυσμα για τη μεγάλη επίθεση. Χάρη στην ηρωική θυσία της, η Κρήτη απελευθερώνεται στις 7 Μαρτίου του 961 και επιστρέφει στην αγκαλιά της αυτοκρατορίας, μετά από 136 χρόνια δοκιμασιών.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<b></b></div>
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χαρακτηριστικά </b><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εκδότης: Κέδρος</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Συγγραφέας: Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">ISBN: 978-960-04-0363-3</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Έτος 1ης Έκδοσης: 1990</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σελίδες: 344</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τιμή: περίπου 14 ευρώ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="http://www.kedros.gr/product_info.php?products_id=928" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a><br />
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τάξεις: Γυμνάσιο</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Κριτική</b><br />
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Ιστορικό μυθιστόρημα επικών διαστάσεων, με κεντρικό θέμα τον θρύλο μιας νεαρής κοπέλας που θυσιάστηκε για να βοηθήσει στην άλωση του Χάνδακα από τον Νικηφόρο Φωκά. <span style="background-color: transparent;">Με λογοτεχνικότητα, αλλά και </span><span style="background-color: transparent;">γλώσσα απλή που σε ελάχιστα μόνο σημεία γίνεται απαιτητική (όπως π.χ. στη σ.125 </span><i style="background-color: transparent;"><span style="color: blue;">Παραληρεί. Η υπερένταση, η αγωνία, η οργή της εκδίκησης, ο πόνος ο τραχύς που έζησε και το αίμα, όλα τούτα κρατούν την ψυχή της τεντωμένη κι άγρυπνη, κι οι αισθήσεις της, πυρπολημένες από την ξαφνική λαίλαπα, την οδηγούν σε βιώσεις οριακές, σε αποσυμβολισμούς του άδηλου και του απόκρυφου, που αιωρούνται στο βάθος του χρόνου, και συμμετέχουν μυστηριακά στο επερχόμενο</span></i><span style="background-color: transparent;">) το πυκνογραμμένο βιβλίο καλεί τους έμπειρους αναγνώστες σ' ένα απολαυστικό ταξίδι στον ελληνικό μεσαίωνα. Πρόκειται για έργο ιδιαίτερα </span>καλοδουλεμένο, στο οποίο η συγγραφέας αναπλάθει με πιστότητα την ατμόσφαιρα της εποχής, δημιουργεί ρεαλιστικούς χαρακτήρες με πολυεπίπεδες σχέσεις και μεταφέρει πληροφορίες, συναισθήματα και ποικίλα ηθικοπλαστικά μηνύματα. Τα 18 ογκώδη κεφάλαια του βιβλίου (μεγέθους 8-27 σελίδων το καθένα) χωρίζονται σε μικρότερες υποενότητες (με αντιπροσωπευτικούς τίτλους π.χ. η απόβαση) ώστε να διαβάζονται ευκολότερα, όμως η σελιδοποίηση τύπου "μπετόν" και η απουσία εικονογράφησης δεν βοηθούν προς την ίδια κατεύθυνση. Παρότι η τύχη της ηρωίδας μας είναι γνωστή ήδη από την εισαγωγή, η αφηγηματική δεινότητα της συγγραφέως καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον μας ζωντανό μέχρι το τέλος. Η κορύφωση του δράματος θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως -και λογοτεχνικά- περνάει σε δεύτερη μοίρα, από τη στιγμή που συνοδεύεται από κλισέ και έντονο μελοδραματισμό. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου συναντάμε βιβλιογραφία και ένα μικρό βοηθητικό γλωσσάρι, δεν υπάρχει όμως κάποιος χάρτης ή φωτογραφίες (π.χ. των τειχών του Χάνδακα), που θα μπορούσαν να εμπλουτίσουν το κείμενο. Το έργο απευθύνεται σαφέστατα στο εφηβικό κοινό λόγω όγκου, της παρουσίας του ερωτικού στοιχείου, αλλά και των αρκετών σκηνών βίας. Το προτείνουμε σε μαθητές γυμνασίου και σε μεγαλύτερους αναγνώστες, που επιθυμούν να γνωρίσουν την καθημερινότητα στη μεσαιωνική Κρήτη, αλλά και να ξαναζήσουν τη μεγάλη ιστορική σύγκρουση του χριστιανικού με τον ισλαμικό κόσμο. </div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Καλογραμμένο</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Συναρπαστική πλοκή</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ιστορικά ακριβές</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ωφέλιμες αξίες</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Μεγάλος όγκος</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Αρκετές βίαιες σκηνές</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Απουσία εικονογράφησης, χαρτών, σχετικού παραρτήματος</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Αξίες - Θέματα</b><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπευθυνότητα, Οικογένεια, Ιστορία, Περιπέτεια, Δουλεία</span><br />
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" />
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση</b><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoWI1EuGT8Qev-8shilzo6ETdZlGkdLhOp9lSCqNRbmCdNIfl6Kk2eMvpLGfD-XGT3Fh7x4SzNt06FV7GtTA3jRlHGj_NBzZJGTd9CT6ExonHS7nHJtYBXlhrqONJlL2oB9IJHaivGWbkd/s1600/%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="488" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoWI1EuGT8Qev-8shilzo6ETdZlGkdLhOp9lSCqNRbmCdNIfl6Kk2eMvpLGfD-XGT3Fh7x4SzNt06FV7GtTA3jRlHGj_NBzZJGTd9CT6ExonHS7nHJtYBXlhrqONJlL2oB9IJHaivGWbkd/s640/%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Απόσπασμα</b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span><br />
<div class="MsoNormal">
Έτσι το πήρε από το γονιό του ο
Μανουήλ Κλαδάς, έτσι ορκίστηκε να το διαφυλάξει, ακόμα και με τίμημα τη ζωή
του. Είναι το εικόνισμα της Παναγίας, ένα παλιό κειμήλιο, φτιαγμένο από τα ίδια
τα χέρια του Ευαγγελιστή Λουκά, που σώθηκε μέσα στο χρόνο. Ταξίδεψε πάνω στα
κύματα των καιρών, βρέθηκε στο δικό του σπιτικό, κρυμμένο σε σεντούκια βαθιά. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι έχτισε ένα μικρό εκκλησάκι
στην καρδιά της γης, έξω από το Χάνδακα, στα δυτικά, σε μια μαγευτική περιοχή,
εκεί όπου είχε την αγροτική του έπαυλη, κι έβαλε μέσα το ακριβό τούτο
εικόνισμα, να στηρίζει τη ζωή τους. Πέρα απλωνόταν η ερημική παραλία, με την πλατιά
ασημένια αμμουδιά, μια γαλάζια καμπύλη, σαν κόρφος πλατύς, που από παιδί
αγαπούσε ο Μανουήλ, γιατί πίστευε πως εκεί θα ‘ρθουν τα βυζαντινά πλοία που θα
ελευθερώσουν την Κρήτη… Τώρα δεν ονειρεύεται πια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κάθεται με τη γυναίκα του την
Αικατερίνη στον εξώστη της έπαυλης κι η ψυχή του είναι βαριά. Βυθισμένοι κι οι
δυο στη σιωπή, κοιτάζουν μακριά τη θάλασσα και προσπαθούν να μαντέψουν τη ζωή
που απλώνεται πέρα απ’ τη δική τους συμφορά, στην ξακουσμένη Βασιλεύουσα. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από τη μέρα που οι άγριοι γιοι της Άγαρ,
οι μαυριδεροί και σκληροτράχηλοι Σαρακηνοί, πάτησαν κατακτητές στο νησί, μια
γλυκιά Άνοιξη του 823, όταν τίποτα δε μαρτυρούσε το αίμα και τον επί 136
ολόκληρα χρόνια αφανισμό, έγιναν οι τρομοκράτες της Μεσογείου, φονιάδες
αιμόχαροι και βάνδαλοι των ιερών. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έχτισαν ένα απόρθητο κάστρο, ένα
τρισπανίσχυρο φρούριο, στον Χάνδακα, έκλεισαν μέσα τις επίλεκτες οικογένειες
του Ισλάμ, και στοίβαζαν το ληστεμένο θησαυρό. Ύστερα, άρχιαν να εξισλαμίζουν τους
Κρήτες χριστιανούς, να τους αφανίζουν. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα πρώτα χρόνια, όσοι αρνούνταν
να προσηλυτιστούν στον ισλαμισμό και ν’ απαρνηθούν την πίστη τους, τους σταύρωναν
στη μέση των δρόμων, τους έβγαζαν τα μάτια, τους ακρωτηρίαζαν και τους άφηναν
εκεί ν’ αργοπεθαίνουν. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ύστερα από κάποιες δεκάδες
χρόνια, κι αφού πια δεν μπόρεσαν οι Κρήτες ν’ αντέξουν τα θηριώδη βασανιστήρια,
αλλά και γιατί σκέφτονταν πως έπρεπε, έστω και κρυφά, να διασώσουν την πίστη τους
και τη φυλή τους, εξισλαμίζονταν για να επιβιώσουν και να έχουν κάποια
προνόμια, στο βάθος όμως παρέμεναν χριστιανοί. Κι από γενιά σε γενιά μετέφεραν
στα παιδιά τους ένα εικόνισμα ή ένα ιερό κειμήλιο που το φύλαγαν θαμμένο σε
κρύπτες μυστικές και καταγώγια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όσες φορές οι Σαρακηνοί
ανακάλυπταν τέτοιες κρύπτες, κυρίως σε θρησκευτικές γιορτές όπου τους παρακολουθούσαν,
τους αφάνιζαν όλους με τρομαχτική αγριότητα. Έσφαζαν πρώτα τα μικρά παιδιά,
μπρος στα μάτια των γονιών τους, κι ύστερα αποτέλειωναν τους μεγάλους. Τους κρεμούσαν
από το κεφάλι πάνω σε αγκυλωτούς σιδερένιους πείρους στις πλατείες και στους δρόμους,
για να τρομοκρατηθούν οι κρυπτοχριστιανοί. Και χαίρονταν αλαζονικοί την
παντοδυναμία τους, με το λευκό χιτώνα τους βουτηγμένο σχεδόν πάντα στο αίμα
κάποιου αθώου…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έτσι, ο γηγενής λαός της Κρήτης
συρρικνωνόταν πονεμένος, εξασθένιζε, και μάταια περίμενε τη λύτρωση από τη
μεγάλη και πανίσχυρη αυτοκρατορία.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η αποτυχία του Γογγύλη ήταν γι’ αυτούς
ένα μεγάλο χτύπημα. Διάψευσε τις ελπίδες τους άλλη μια φορά, τους βύθισε σε
πένθος βαρύ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
είναι γλυκό, ήσυχο απόγευμα, και
τ’ ανοιξιάτικα αρώματα που έρχονται με το θαλασσινό αγέρι, γεμίζουν την ψυχή τους
καρτερία. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μα ούτε στιγμή ο Μανουήλ Κλαδάς
δε βγάζει από τη σκέψη του την πανωλεθρία του Γογγύλη. Είναι ένας ψηλός άντρας
με ευγενική πονεμένη μορφή, που κρατά από παλιά αρχοντική οικογένεια της Κρήτης.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Δεν μπορώ να το πιστέψω, δεν
μπορώ…, λέει, και νιώθει το μυαλό του να πονά από τη μνήμη εκείνου του
ανατριχιαστικού θεάματος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι Βυζαντινοί στρατιώτες να
σφάζονται παγιδεμένοι από την κυρτή μάχαιρα και τα πλοία τους να καίγονται το
ένα μετά το άλλο… Όχι, δεν αντέχει ο Μανουήλ να σκέφτεται την κόλαση εκείνη… Κι
η Αικατερίνη τον ακούει σιωπηλή, σαν να προσπαθεί ν’ αποδεχτεί τη σκληρή τους
μοίρα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Κι όσοι από μας τόλμησαν να
βοηθήσουν, βρήκαν φριχτό θάνατο, λέει πάλι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εκείνη τον κοιτάζει με τρόμο
τώρα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Εσύ;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- Σσς…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- Ο Ράδος;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- Είναι καλά κι ο Ράδος…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Μανουήλ Κλαδάς ήταν από κείνους
που δε φοβήθηκαν να βοηθήσουν το Γογγύλη. Μόλις πληροφορήθηκε πως το βυζαντινό
πλόιμο κατευθύνεται προς το Χάνδακα, οργάνωσε αμέσως μια μικρή ομάδα
κατασκοπείας με αρχηγό τον ανεψιό του Ράδο Κωνστάντιο, ένα ψηλό παλικάρι,
γεροδεμένο, με σγουρά καστανά μαλλιά και περήφανη ψυχή. Και τη νύχτα που έγινε
η απόβαση, φόρεσε κι ο ίδιος το λευκό χιτώνα του Ισλάμ, έβαψε το πρόσωπό του
μαυριδερό κι όρμησε ξυπόλητος με τις ορδές των απίστων. Από κει προσπάθησε να
πλησιάσει το Χωνιάτη, το στρατηγό το Γογγύλη που επιχειρούσε την απόβαση.
Έβλεπε πόσο λαθεμένες ήταν οι κινήσεις τους. Οι Σαρακηνοί τους περίμεναν
κρυμμένοι στο σκοτάδι… Κι από τα τείχη του Χάνδακα ετοίμαζαν κιόλας τα πυρφόρα
βέλη τους να πυρπολήσουν τα πλοία.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κανείς δεν τον άκουσε. Ή δεν τον
πίστεψε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Θα μπορούσε να είχε στείλει
ανιχνευτές… Να προετοιμάσει τις κινήσεις του, λέει πάλι. Εμείς θα τον
βοηθούσαμε… γιατί δεν ήρθε να μας βρει; Δεν έρχονται… Δεν ξέρουν πως εδώ
υπάρχει ένας λαός που στενάζει…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Αικατερίνη σιωπά. Τα έχει
ακούσει όλα τούτα. Και κάθε φορά, ένα ρίγος πικρό και σκοτεινό αναταράζει το
είναι της. Μήνες μετά τη νίκη τους οι Σαρακηνοί, μεθυσμένοι ακόμα από το αίμα,
έσφαζαν όποιον Κρητικό υποπτεύονταν πως μπορεί να είχε βοηθήσει το Γογγύλη. Κι
ύστερα, με αρχηγό τον τρομερό Μωχεβήν, έψαχναν στα σπίτια τους να βρουν
χριστιανικά κειμήλια και κατευθείαν τους κρεμούσαν από το κεφάλι στους αγκυλωτούς
πείρους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Σε λίγο θα ξεκληριστούμε. Κι οι
λίγοι που απομείναμε θα χαθούμε πια, η Κρήτη θα γίνει Ισλάμ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η φωνή του Μανουήλ είναι βαριά
τώρα, γεμάτη σπαραγμό. Κι η Αικατερίνη αμίλητη. Ένας πόνος τραχύς ματώνει το
σπλάχνο της. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Αν είχα ένα παιδί…»,
συλλογίζεται. Ένα παιδί ήθελε η Αικατερίνη Κλαδά, να συνεχίσει την πίστη τους…
Να παραδώσει στα χέρια του το ιερό εικόνισμα, μη χαθεί. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γέρνει το πονεμένο σώμα. Και το
βράδυ πέφτει στο ήσυχο τοπίο, τυλίγεται τα αρώματα της ανθισμένης κρητικής γης.
Η τελευταία ανταύγεια του ήλιου χρυσίζει ως πέρα το πέλαγος, το κάνει σώμα
ζωντανό και τρεμοφέγγουν μέσα του οι ελπίδες, με τα θαλασσοπούλια να πετούν ερωτευμένα
τα μακρινά νερά του Βόσπορου σαν λευκές αξεδιάλυτες προφητείες…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γέρνει το πονεμένο σώμα η
Αικατερίνη, λυγίζει εκεί, ανάμεσα στα μυροβόλα βοτάνια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Θα ήταν τώρα δεκατεσσάρω χρονώ,
λέει, και στη μνήμη της η νύχτα εκείνη η φοβερή. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι ο Μανουήλ την κοιτάζει και δε
μιλά. Θυμάται μόνο, θυμάται κι εκείνος…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν ετοιμόγεννη όταν δέχτηκε το
σαρακηνό χτύπημα στην κοιλιά. Πάσχα. Κι είχαν ανακαλύψει την κρύπτη τους. Ο
ιερέας έλεγε το «Δεύτε λάβετε…» την ώρα εκείνη. Είδε τις γυμνές σπάθες να
γυαλίζουν στο σκοτάδι και σωριάστηκε. Ήταν ο τελευταίος ιερέας τους… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Αικατερίνη με τον άντρα της Μανουήλ
άργησαν να πάνε τη νύχτα εκείνη. Για μια στιγμή, φοβήθηκαν μην την πιάσουν οι
πόνοι στην κρύπτη και γίνει αιτία να προδοθούν, μα πάλι ένιωσε καλύτερα σε λίγο
και ξεκίνησαν. Πέρασαν το μικρό φαράγγι, που ήταν σε μια έρημη περιοχή, αρκετά
μακριά από το Χάνδακα, και προχώρησαν με προφύλαξη προς την κρύπτη. Η άμαξα
πήγαινε αργά, για ν’ αποφύγουν τις ταλαντεύσεις. Μαζί τους ήταν και το
πεντάχρονο τότε παιδί του αδελφού της Ιωάννη Κωνστάντιου, ο Ράδος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καθώς όμως πλησίαζαν, ξαφνικά,
μέσα στη σιωπή της νύχτας, άκουσαν τρομαχτικές κραυγές. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Βγήκαν έξω από την άμαξα γρήγορα,
να δουν τι ήταν τούτος ο άγριος θρήνος, κι έμειναν έντρομοι μπρος στο αποτρόπαιο
θέαμα που αντίκρισαν, καθώς η λάμψη του φεγγαριού έπεφτε πάνω στις γυμνές
σπάθες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τύλιξε γρήγορα το κεφάλι του ο
Μανουήλ με το λευκό ισλαμικό «σαρίκι» και πλησίασε έξαλλος από τη φρίκη. Είδε
το αίμα να κυλά ως κάτω, παιδιά και μάνες σφαγμένες αλύπητα, παλικάρια που
πάλευαν ακόμα, ο ιερέας νεκρός στην ιερή πύλη με το Ευαγγέλιο ματωμένο στα
χέρια του.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γύρισε σαν τρελός προς την άμαξα,
να δώσει οδηγίες στον αμαξά ν’ αλλάξει δρόμο, και τότε βλέπει ένα Σαρακηνό να
ορμά με τη μάχαιρα γυμνή προς τη γυναίκα του, που στεκόταν έντρομη και κοίταζε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Όχι…», ούρλιαξε ο Μανουήλ στη
γλώσσα τους, «είμαι Ισλάμ…», και κράτησε το απλωμένο χέρι, μα το κακό είχε
γίνει. Βόγκηξε εκείνη και έπεσε χάμω… Χτύπησε στην κοιλιά και σφάδαξε από τον
πόνο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Μανουήλ γύρισε και είδε τους Σαρακηνούς.
Στο φως του φεγγαριού, τα πρόσωπά τους γελούσαν. Τους γνώρισε. Ήταν οι δυο έμπιστοι του εμίρη,
ο Αβού και ο Χαλήλ, πρώτοι πάντα στις σφαγές. Και πιο κει στεκόταν,
αποκαμωμένος από το φονικό, ο τρομερός Μωχεβήν, ο φόβος και ο τρόμος των
κρυπτοχριστιανών. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Προχώρησε ίσια στο Μωχεβήν, του
μίλησε βιαστικά στη βάρβαρη γλώσσα του. Ύστερα, τους είδε που χάνονταν κι οι
τρεις μέσα στο σκοτάδι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Άφησε το μικρό Ράδο σ’ ένα δικό τους
σπίτι και αμέσως μετέφερε τη γυναίκα του στο Χάνδακα, στο γιατρό του εμίρη.
Τότε, δεν ήξεραν ακόμα πως ο πατέρας του Ράδου, αδελφός της Αικατερίνης,
κειτόταν νεκρός εκεί, έξω από την κρύπτη, πως η μητέρα του, η Σοφία, χτυπημένη
κι αυτή, πάλευε με το θάνατο…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Αικατερίνη αιμορραγούσε
συνέχεια, και το παιδί βγήκε νεκρό. Σώθηκε από θαύμα εκείνη, αλλά δεν έκανε
παιδί πια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Τώρα θα ήταν δεκατεσσάρω, λέει
πάλι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Μανουήλ βλέπει το πονεμένο
πρόσωπο και στη σκέψη του ένα παράξενο φως. Τούτη τη στιγμή παίρνει μια
απόφαση, «ναι, έτσι θα κάνω», συλλογίζεται, «πώς δεν το σκέφτηκα τόσα χρόνια…».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αγαπούσε τη γυναίκα του ο
Μανουήλ, πονούσε κι εκείνος για το βλαστάρι τους, που χάθηκε κείνη την άγρια
νύχτα. Και τα χρόνια κύλησαν σε μια καρτερία αμίλητη. Μόνο τις νύχτες, όταν το
σκοτάδι σκέπαζε τα πονεμένα πρόσωπα των ανθρώπων και η ζωή έμοιαζε σαν έξω από
το αίμα και τον τρόμο, εκείνοι έμεναν ώρες ολόκληρες στη σιωπή, βυθισμένος ο
καθένας στις δικές του σκέψεις, στις δικές του πληγές. Σ’ εκείνους τους σκληρούς
καιρούς, τους χωρίς επαύριο, η ελπίδα έμοιαζε φως δυσεύρετο στην ψυχή τους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μόνο ένα θαύμα μπορεί να μας σώσει…
ένα θαύμα! Λέει εκείνη και τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της. Πόσο θα
κρατήσουμε ακόμα; Σε λίγες γενιές, το Ισλάμ θα μας αφανίσει όλους. Οι Κρήτες δε
θα ξέρουν πια το δικό τους πρόσωπο…<o:p></o:p></div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBr6agM6RII_TVD7kbjDCxABKkpDahgh8HaKOxEYLk5gFOV0e8T7V2E_mUsQzbD3Q-DMOkNFgHc1amP_I08u9D3xqBKobJgiNcSkgl2YUVSnc0mzkBPy0ysmAG6aE0afPPbo1vEIHsYO1V/s1600/Siege_of_Chandax.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBr6agM6RII_TVD7kbjDCxABKkpDahgh8HaKOxEYLk5gFOV0e8T7V2E_mUsQzbD3Q-DMOkNFgHc1amP_I08u9D3xqBKobJgiNcSkgl2YUVSnc0mzkBPy0ysmAG6aE0afPPbo1vEIHsYO1V/s640/Siege_of_Chandax.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η πολιορκία του Χάνδακα από τον Νικηφόρο Φωκά.<br />
Εικόνα από <a href="http://dl.wdl.org/10625/service/10625.pdf" target="_blank">το χειρόγραφο του Ιωάννου Σκυλίτζη</a> που φυλλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ισπανίας</td></tr>
</tbody></table>
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σχόλια</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Όπως στα ιστορικά μυθιστορήματα του παλιού καιρού (π.χ. <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2013/03/blog-post_1.html" target="_blank"><i>Για την Πατρίδα</i></a>) έτσι κι εδώ, ο μεγάλος σκοπός παρουσιάζεται να βρίσκεται πάνω από το "εγώ" και να<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"> <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">υπαγορεύει </span></span>την πορεία των ηρώων. Συναντάμε έτσι φράσεις εμποτισμένες με πατριωτικό πνεύμα, όπως (σ.184)<span style="color: #4e2800;"> </span><span style="color: red; font-style: italic;">Ξέρει πως η ζωή του κινδυνεύει στην κάθε στιγμή, μα αυτό είναι χωρίς σημασία. Μόνο η Κρήτη να ελευθερωθεί, η Κρήτη... Το μεγάλο όνειρο! </span>(σ.243-4) </span></span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><i style="color: blue;">Δεν έχει άλλη αξία η ζωή μου! </i>(...)<i style="color: blue;"> Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα, η εφήμερη ζωή μου είναι ασήμαντη μπρος στους αιώνες όπου θα παραδώσουμε την Κρήτη ελεύθερη κι αναγεννημένη.</i> (σ.258) <i><span style="color: red;">Πρώτα η Κρήτη κι ύστερα η δική μας ζωή</span></i>. Αλλά και (σ.201) </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;"><i><span style="color: blue;">Το νόημα της ζωής είναι η θυσία, η προσφορά για την αλλαγή</span></i>, που μας προετοιμάζει για το παιχνίδι της Δοξανιώς με τον <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Θ</span>άνατο.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLyJr08UaDYFJgGozARfflrm7JuVy3FEHKznSn3TtHxJX9vUsIuHyQZDE5vfJPG14R_jDGvZFiiDyfJAiu6uJpXaZmCaQCfSX83RQfWOn5PD1VhhQngAruLPxJWFUKJwivGORDN26t6rBR/s1600/%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BC%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B9.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLyJr08UaDYFJgGozARfflrm7JuVy3FEHKznSn3TtHxJX9vUsIuHyQZDE5vfJPG14R_jDGvZFiiDyfJAiu6uJpXaZmCaQCfSX83RQfWOn5PD1VhhQngAruLPxJWFUKJwivGORDN26t6rBR/s400/%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BC%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B9.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: 12.8px;">Οι αιχμάλωτοι - Λεπτομέρεια από </span><a href="http://dl.wdl.org/10625/service/10625.pdf" style="font-size: 12.8px;" target="_blank">το χειρόγραφο του Ιωάννου Σκυλίτζη</a><span style="font-size: 12.8px;"><br />που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ισπανίας</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">Οι βίαιες εικόνες βρίσκονται διάσπαρτες στο κείμενο, ενώ ιδιαίτερα σκληρές είναι εκείνες που συνοδεύουν τη σκηνή του σκλαβοπάζαρου </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">(κεφάλαιο 6), τα βασανιστήρια των νεαρών δούλων και βέβαια τις αιματηρές συμπλοκές μεταξύ Σαρακηνών και Βυζαντινών (σελίδες 28, 49, 78, 81, 87, 93, 95, 250, 281, 324). Η πένα της έμπειρης συγγραφέως, </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">αποτυπώνει με γλαφυρότητα τα συναισθήματα των σκλαβωμένων, τις ραδιουργίες στο βυζαντινό παλάτι, αλλά και τη σκληρότητα των Αγαρηνών, δίνοντας στον αναγνώστη πλούσια ερεθίσματα για προβληματισμό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Η παγίδα της μονομέρειας, ωστόσο, μάλλον δεν αποφεύγεται. Οι Σαρακηνοί, παρότι στη σ.306 παινεύονται για την εξυπνάδα τους στην τέχνη του πολέμου, συνοδεύονται σε όλο το έργο από πολύ βαρείς χαρακτηρισμούς. Παρουσιάζονται ως αιμόχαροι φονιάδες, άφταστοι στα θέματα φρίκης (σ.268), σκύλοι (σ.250), που γλεντούν να βασανίζουν τους χριστιανούς (σ.164-168) και να απαξιώνουν τη ζωή (σ.159, 188). Μοναδική εξαίρεση η όμορφη Άγαρ (σ.338) που δείχνει ανθρωπιά και σώζει τον μικρό Θεοδόσιο από τις σαδιστικές ορέξεις των νεαρών Σαρακηνών. Χαρακτηριστική η φράση (σ.95) </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;"><span style="color: red;"><i>Οι Σαρακηνοί γελούν. Κι από το αφρισμένο στόμα τους πετιέται το αίμα των αθώων. Τα πρόσωπά τους, τα χέρια τους, τα μαλλιά τους, ολόκληροι είναι βουτηγμένοι στο αίμα των αθώων...</i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;"><span style="color: #4e2800;">Αντίθετα, οι Βυζαντινοί ακόμα και όταν σφάζουν τους αντιπάλους τους, το κάνουν με ενθουσιασμό (σ.320) </span><span style="color: blue; font-style: italic;">Και κραυγές χαράς ακούστηκαν από μύρια στόματα, αλαλαγμοί, κι όλοι όρμησαν σαν τη θύελλα αμείλικτοι, να σφάξουν και να λεηλατήσουν </span>(...)<span style="color: blue; font-style: italic;"> Ζητωκραυγάζουν οι στρατιώτες, λεηλατούν και σφάζουν με ξέφρενο ενθουσιασμό, κουβαλούν λάφυρα χρυσά, θησαυρούς στον καταυλισμό, τραγουδούν, μεθούν από τη σφαγή, από την οσμή του αίματος και το χρυσάφι. </span></span><span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;">Ο στρατηγός τους Νικηφόρος Φωκάς, παρουσιάζεται άλλοτε αιμοχαρής, όταν π.χ. ζητάει τα κεφάλια των εχθρών </span><span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;">(σ.281) </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;"><i><span style="color: blue;">θα τα καρφώσω σε πασσάλους και θα τα στήσω έξω από τα τείχη τους</span><span style="color: red;"> </span></i></span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;"><span style="color: #4e2800;">και άλλοτε συγκρατημένος </span></span><span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;">(σ.325) </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;"><i><span style="color: blue;">Δε θέλω άλλο αίμα!</span></i><span style="color: #4e2800;">, κάτι που ίσως αντανακλά τον τρόπο που μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στον πόλεμο και την ασκητική </span></span><span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;">(σ.275) </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;"><i><span style="color: blue;">τη μέρα μάχεται και πολεμά σαν θεριό και το βράδυ μοιάζει λυπημένος και μόνος, άσχετος από τη βουή και τη ματαιότητα των εγκοσμίων</span></i><span style="color: #4e2800;">, διαβάζουμε. </span></span></div>
<span style="color: #4e2800; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;"><br /></span></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span style="color: #4e2800;">Στο τέλος του βιβλίου, οι βίαιες εικόνες που ακολουθούν την άλωση του Χάνδακα από τους Βυζαντινούς, δίνουν ένα σαφές αντιπολεμικό μήνυμα, το οποίο όμως ίσως έρχεται λίγο καθυστερημένα και χωρίς άλλη υποστήριξη, για να ισορροπήσει τα όσα έχουν προηγηθεί. Ο Θεοδόσιος βλέποντας τη σφαγή του άμαχου πληθυσμού (σ.324) </span><i><span style="color: red;">πονά κι ανατριχιάζει, τούτη η κτηνωδία δεν είναι ανθρώπινη</span></i><span style="color: #4e2800;">. Αναγνωρίζει βέβαια πως οι Αγαρηνοί έπρεπε να τιμωρηθούν, </span><i><span style="color: red;">όμως δεν έφταιγαν τα παιδιά, δεν έφταιγε η Άγαρ...</span></i><span style="color: #4e2800;"> </span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggnQEI-wJkubVEZGW2KA-HvgNPPIgOrdhG6URZy48JQGuh3RDa6mDMREIF7NuQYLUlxfpcHaW2yXIV1FL562Jkvz4_nLxPHaHg5o3MNSrTL6GYQN5P4l7MSXG1aaaI7rXVPsGBHLv4EH-U/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggnQEI-wJkubVEZGW2KA-HvgNPPIgOrdhG6URZy48JQGuh3RDa6mDMREIF7NuQYLUlxfpcHaW2yXIV1FL562Jkvz4_nLxPHaHg5o3MNSrTL6GYQN5P4l7MSXG1aaaI7rXVPsGBHLv4EH-U/s640/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="font-size: 12.8px;">
Στις 29 Ιουλίου του 904 <a href="http://1dimplagiarist.blogspot.gr/2012/01/904.html" target="_blank">ο στόλος των Σαρακηνών φτάνει στη Θεσσαλονίκη</a> και η λεηλασία αρχίζει...</div>
<div style="font-size: 12.8px;">
Εικόνα από <a href="http://dl.wdl.org/10625/service/10625.pdf" target="_blank">το χειρόγραφο του Ιωάννου Σκυλίτζη</a> που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ισπανίας</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">Στην ιστορία συναντάμε αρκετά ζευγάρια αντιθέσεων, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές οπτικές και αξίες. Κρητικοί - Σαρακηνοί, Νικηφόρος Φωκάς - Ρωμανός Β', Φοίβος - Αλέξιος, Βυζάντιο - Χάνδακας... Το πιο χαρακτηριστικό από αυτά, </span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">είναι ίσως εκείνο της Δοξανιώς με την Αναστασώ-Θεοφανώ. Η νεαρή Λημνιά χαρακτηρίζεται ως γενναία ψυχή (σ.158) γεμάτη άσπιλη λευκότητα (σ.170), που από τις πράξεις της γίνεται σαφές ότι είναι έτοιμη να θυσιάσει και τη ζωή της ακόμα για το καλό των συμπατριωτών της. Αντίθετα, η ερωμένη του Ρωμανού Β' και μετέπειτα αυτοκράτειρα, διαγράφεται ως μια αδίστακτη Λάκαινα (σ.146) με καρδιά φιδιού (σ.135) που δεν διστάζει μπροστά στις προσωπικές της φιλοδοξίες να δηλητηριάσει τον αυτοκράτορα και αργότερα τον ίδιο τον σύζυγό της. Ο Αλέξιος που γνωρίζει και τις δύο ως προσωπικότητες, αναφέρει (σ.210) συγκρίνοντάς τες: </span><i style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;"><span style="color: blue;">ήταν όμορφη κι εκείνη, όμροφη. Μα πόσο διαφορετική... Λουσμένη στα αρώματα. Ψεύτικη. Φιλόδοξη και ποταπή. Δεν αγάπησε ποτέ τον Ρωμανό. Τον θρόνο ονειρεύτηκε μόνο. Και τώρα ποιος ξέρει τι ραδιουργίες ετοιμάζει... Η φόνισσα</span></i><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilqluo1zx52mw2Ov3NLe2Jo2dtQRNtfbfmF0FMrzTMSLjrMFrwnd960NsUN4OFrzUI5Inmd-0wvGRon06Nie4e651l_UmFfxp8rIfpBUqk8k2AHU5tLTSmS0leR3Ol6VwvIY46ZxPDxp33/s1600/%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF.JPG" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilqluo1zx52mw2Ov3NLe2Jo2dtQRNtfbfmF0FMrzTMSLjrMFrwnd960NsUN4OFrzUI5Inmd-0wvGRon06Nie4e651l_UmFfxp8rIfpBUqk8k2AHU5tLTSmS0leR3Ol6VwvIY46ZxPDxp33/s640/%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12.8px;">
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ' άρρωστος στο κρεβάτι, πίνει το φάρμακο που του δίνει ο γιος του Ρωμανός Β'.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12.8px;">
Εικόνα από <a href="http://dl.wdl.org/10625/service/10625.pdf" target="_blank">το χειρόγραφο του Ιωάννου Σκυλίτζη</a> που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ισπανίας</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: #333333; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14.85px; line-height: 11.88px;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Η τελετή εξόρυξης της <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">«<a href="http://1.bp.blogspot.com/-fFPrVI1k3_k/VksnNit0cSI/AAAAAAABNwo/5Z5-rQQHa5s/s640/limnia-gi-thavmatourgo-iama-archeon-ellinon.jpg" target="_blank"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Λ</span>ημνίας <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">γ</span>ης</a>»</span> που περιγράφεται στο βιβλίο, έχει φυσικά τις ρίζε<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ς τ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ης στην αρχαιότητα. Τότε </span></span></span></span></span></span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">διαβάζουμε </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ότι λάμβανε χώρα <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">κάθε </span>άνοιξη (6 Μαΐου) προς τ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ιμήν της θεάς Αρτέμιδος (<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">με τη μορφή της οποίας σφραγίζονταν <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">τα δισκία)</span></span></span></span>, ενώ <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">από </span>τα βυζαντινά <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">χρόνια και με<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">τά, </span>οι χριστιανοί την πραγματοποιούσαν κάθε καλοκαίρι (6 Αυγούστου<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">), <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">συνδέοντάς την με τη γιορτή της </span></span><i><a href="http://www.saint.gr/747/saint.aspx" target="_blank">Μετα<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">μόρφωσης </span>του Σωτήρος</a></i>. <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Η τελευταία γνωστή αναφορά εξόρυξης είναι το 1916, ωστόσο το έ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">θιμο είχε <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ήδη παρηκμάσει</span></span>. <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Η Λημνία γη <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">θεωρ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ούταν</span></span> ότι <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">είχε </span>ιαματικές <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ιδιότητες και <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">οι άνθρωποι τη <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">χρησιμοποιούσαν <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">ενάντια στον πυρετό, τη <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">δυσεν<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">τερία, </span></span>τη<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"> </span>δυ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">σπεψία, τη διάρροια<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">, αλλά κ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">αι κάθε είδους δηλητηριάσεις.<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;"> Περισσότερα για την ιστορία της και <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">τα χημικά της συστατικά </span>μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://www.iplus.gr/index.php/gr/2014-10-12-00-17-31/8696-2015-11-17-03-48-15" target="_blank">εδώ</a> ή </span></span></span></span></span></span></span></span>στο βιβλίο του Σπ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">υρ<span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">.</span></span> Παξιμαδά <a href="http://www.biblionet.gr/book/76157/%CE%A0%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CF%82,_%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD_%CE%91./%CE%9B%CE%B7%CE%BC%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%B3%CE%B7" target="_blank"><i><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">Λημνία Γη</span></i></a></span></span>. </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3jKyseFUNjdtUzHahBUfjMSQY7kJCbjYmA_TNSc1FUqhc_1oA3cxAHLsgQS290f0n7OQ34-wz90zlonqrX7jaZsFt2LoNGkAffVyMAYTzzYNo8CWI17WuaBk68a7VpOHD_1MDqKhh4aHv/s1600/97477672.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="174" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3jKyseFUNjdtUzHahBUfjMSQY7kJCbjYmA_TNSc1FUqhc_1oA3cxAHLsgQS290f0n7OQ34-wz90zlonqrX7jaZsFt2LoNGkAffVyMAYTzzYNo8CWI17WuaBk68a7VpOHD_1MDqKhh4aHv/s640/97477672.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο λόφος <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%8C%CF%83%CF%85%CF%87%CE%BB%CE%BF%CE%BD" target="_blank">Μόσυχλον</a>, πάνω στον οποίο (σύμφωνα με τη μυθολογία) προσγειώθηκε ο θεός Ήφαιστος. <br />
Εκεί γινόταν για αιώνες η τελετή εξόρυξης της «θαυματουργής» Λημνίας γης. (<a href="https://ssl.panoramio.com/photo/97477672" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="color: #4e2800;">Όπως και </span><i><a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2015/09/blog-post_21.html" target="_blank">Στον ίσκιο του Δικέφαλου</a></i><span style="color: #4e2800;"> που διαβάσαμε τον Σεπτέμβριο, έτσι και εδώ, γίνονται φανερές οι δοκιμασίες που περνούσε ο νησιωτικός (και όχι μόνο) ελληνισμός, όσο καιρό οι Σαρακηνοί παρέμεναν στην Κρήτη. Μπορούμε με αφόρμηση συγκεκριμένες φράσεις από το κείμενο (βλ. απόσπασμα) να καλέσουμε τους μαθητές μας να γράψουν ένα γράμμα που να απευθύνεται προς τις βυζαντινές αρχές, απαριθμώντας τα βάσανα τα οποία υφίστανται και εκλιπαρώντας για άμεση στρατιωτική βοήθεια. Πώς άραγε θα πρέπει να προσφωνήσουμε τον Νικηφόρο Φωκά, τον <i>Χλωμό Θάνατο των Σαρακηνών</i> (<a href="http://monoistoria.blogspot.gr/2011/06/pallida-mors-saracenorum.html" target="_blank">Pallida Mors Saracenorum</a>) όπως τον αποκαλούσαν οι Δυτικοευρωπαίοι, και τι επιχειρήματα θα χρησιμοποιήσουμε, ώστε να ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας;</span><br />
<div style="color: #4e2800;">
<br /></div>
<div style="color: #4e2800;">
Πιο κοινωνικές, θεατρικού τύπου δραστηριότητες, θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν αναπαράσταση του εθιμοτυπικού στέψης ή κηδείας ενός αυτοκράτορα, που περιγράφεται αναλυτικά στη σ. 140, ή το τελετουργικό εξόρυξης της Λημνίας Γης, για το οποίο μαθαίνουμε στην σελίδα 43. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj2hupXWgo2F99N_s0frCxanH2aqBtyzpCT7Vq7CC0HWUDWwP7LdnS06YTmNJzheh9DIOjjuMt0Ml23cKKGY-1Gd8S6pItPQu-Yzs0jR5xTSRmrhw5aTAHwxiU71rFepS6l8WGd0yIHxYD/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258D%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.JPG" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman'; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj2hupXWgo2F99N_s0frCxanH2aqBtyzpCT7Vq7CC0HWUDWwP7LdnS06YTmNJzheh9DIOjjuMt0Ml23cKKGY-1Gd8S6pItPQu-Yzs0jR5xTSRmrhw5aTAHwxiU71rFepS6l8WGd0yIHxYD/s400/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258D%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px;"><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12.8px;">
Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%82" target="_blank">πατριάρχης Πολύευκτος</a> (που <span style="font-size: 12.8px; line-height: 21px;">στο <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1.html" target="_blank"><i>Άννα και Θεοφανώ</i></a> </span><span style="font-size: 12.8px; line-height: 21px;">βαφτίζει την βασίλισσα των Ρώσων <br />Όλγα και εδώ -σ.75- παντρεύει τον Ρωμανό Β' με τη Θεοφανώ) στέφει τον Βασίλειο Β'. </span><span style="font-size: 12.8px; line-height: 21px;">Λεπτομέρεια από </span><a href="http://dl.wdl.org/10625/service/10625.pdf" style="font-size: 12.8px; line-height: 21px;" target="_blank">το χειρόγραφο του Ιωάννου Σκυλίτζη</a><span style="font-size: 12.8px; line-height: 21px;"> που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ισπανίας</span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: #4e2800;">Να αναφέρουμε κλείνοντας, ότι στο βιβλίο θίγεται σε αρκετά σημεία η σχέση της παλαιάς δωδεκαθεϊστικής θρησκείας με τη νέα, κάτι που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε στο μάθημα των Θρησκευτικών. Κάποια αποσπάσματα μιλούν για την συνέχεια των δύο, έπειτα για τη σύγκρουσή τους και τελικά για την ένωσή τους μέσα στην σύγχρονη παράδοση και τους ανθρώπους. Διαβάζουμε συγκεκριμένα (σ.18) </span><i><span style="color: blue;">Ήταν ένα κράμα από αρχαιολατρικές δοξασίες και χριστιανισμό. Τώρα αναρωτιέται, πόσο οι άνθρωποι προσπαθούν, ακόμα και σήμερα, το 956, να κρατήσουν μέσα τους το παλιό τελετουργικό στοιχείο. Και το μετακινούν ολοένα, το σμίγουν με τη νέα τους θρησκεία. </span></i><span style="color: #4e2800;">Ή αργότερα (σ.26) </span><span style="color: red;"><i>Οι κάτοικοι, χρόνια τώρα, ζούσαν εξοικειωμένοι μ' όλα τούτα. Όσο κι αν είχαν αποδεχτεί το χριστιανισμό, τα είδωλα εκείνα, η μαγεία που ασκούσαν στις ψυχές τους οι ιερές τελετές, επηρέαζαν τη ζωή τους. Κι ένα κομμάτι από τον εαυτό τους ήταν σκοτεινά δεμένο με τις μνήμες εκείνες, που κείτονταν πάνω στη γη τους σαν σκόρπια λείψανα</i>.</span><span style="color: #4e2800;"> (σ.40) </span><i><span style="color: blue;">Στο βάθος του δρόμου διακρίνεται το Ιερό του Ηφαίστου και ο καλλιμάρμαρος ναός της Λημνίας Θεάς. Η πόλη κοιμάται ακόμα, μα τα μνημεία αγρυπνούν. Φοβούνται, θαρρείς, τη μοναξιά του χρόνου. Φοβούνται την εγκατάλειψη. Ήταν τότε, εκείνη ακριβώς την εποχή, που οι άνθρωποι άρχισαν να εγκαταλείπουν σιγά σιγά την Ηφαιστία. Έφευγαν μαζί με τα σπίτια τους, σχημάτιζαν μια νέα εστία ζωής γύρω από τον Κότζινο. Δεν μπορούσαν πια να ζήσουν ανάμεσα σ' όλα εκείνα τα ειδωλολατρικά μνημεία, είχαν ανάγκη από κάποια απόσταση εξωτερική, για να μπορέσουν να καλύψουν και το μέσα χάσμα. Σιγά σιγά, λοιπόν, σέρνονταν μαζί με τις πέτρες των σπιτιών τους, να βρουν καινούρια αναπνοή, καινούριο ορίζοντα, για να μπορέσουν να αποδεχτούν το νέο λατρευτικό τους Θεό</span></i><span style="color: #4e2800;">. Και τελικά καταλήγει (σ.228) </span><i><span style="color: red;">Χάθηκαν και μαζί υπάρχουν, τίποτα δε χάνεται, τα φέρνουμε όλα απάνω μας, δεν είναι τυχαίο που η κόρη είχε τούτη την ευγένεια της σκέψης, τούτη τη γενναία ψυχή, κι ο Φοίβος, εκείνος ο περήφανος αετός, δεν είναι τυχαίο, όχι...</span></i><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtlj4gf4rvC_F-rPJ2_2aUnNo7BzHie0tXKJcmUMi93Qh_hoEqH6zjdET3U9cZXqU_U1Zw4qPFMoti2znH60j8U5iIGeXC4KqRDtz6NInfnUHZ9uMYFt9H1EPjDoEU90yXgMWUDNLNFh1P/s1600/newego_LARGE_t_1101_54496205.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtlj4gf4rvC_F-rPJ2_2aUnNo7BzHie0tXKJcmUMi93Qh_hoEqH6zjdET3U9cZXqU_U1Zw4qPFMoti2znH60j8U5iIGeXC4KqRDtz6NInfnUHZ9uMYFt9H1EPjDoEU90yXgMWUDNLNFh1P/s400/newego_LARGE_t_1101_54496205.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μόλις πέρυσι απαγορεύτηκε η θυσία στολισμένου ταύρου και αρνιών που γινόταν<br />
κάθε παραμονή της Κυριακής των Μυροφόρων στον Μανταμάδο της Λέσβου (<a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64176065" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="color: #4e2800; text-align: left;">
</div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-9783658923489340302016-02-15T08:00:00.000+02:002016-09-02T20:32:04.493+03:00Στα ίχνη του Βερμέερ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9RxexNA9WlXzWtVtynanca1f73W94h00GVusSj4dKuo3eQOMoAmfjaX6n_R0nDI46A_hyUr7Coe2Ga-WF9ACW5mEYmZoW80ykV_EO_zRGMNtxdlLRteOxfqxC0B6qRXFYEQge9tNOYgk/s1600/%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B5%25CF%2581.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9RxexNA9WlXzWtVtynanca1f73W94h00GVusSj4dKuo3eQOMoAmfjaX6n_R0nDI46A_hyUr7Coe2Ga-WF9ACW5mEYmZoW80ykV_EO_zRGMNtxdlLRteOxfqxC0B6qRXFYEQge9tNOYgk/s400/%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B5%25CF%2581.jpg" width="272" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Μια νύχτα του Οκτώβρη σε κάποια γειτονιά του Σικάγο, τρία ολόιδια γράμματα φτάνουν σε ισάριθμους παραλήπτες. Ζητούν βοήθεια για την εξιχνίαση ενός "εγκλήματος" που έγινε αιώνες πριν και σκοπό έχουν την αποκατάσταση του ονόματος ενός μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Κάλντερ Πίλεϊ είναι μαθητής στην έκτη τάξη ενός πειραματικού σχολείου που ίδρυσε ο J. Dewey. Χόμπι του είναι να ανακαλύπτει συσχετισμούς, να σπάει και να δημιουργεί κώδικες, όπως και να επικοινωνεί μέσω αυτών με τον μοναδικό του φίλο Τόμι. Παρότι σιχαίνεται το γράψιμο, λατρεύει τη νέα του δασκάλα δεσποινίδα Χάσεϊ (Hussey) που ακούει με προσοχή τις σκέψεις των παιδιών και ακολουθεί τις αρχές της ανακαλυπτικής μάθησης. Το ίδιο ξετρελαμένη με την απρόβλεπτη νέα δασκάλα είναι και η συμμαθήτριά του Πέτρα, που της αρέσει πολύ να γράφει, να φαντάζεται και να βρίσκει ερωτήσεις χωρίς απάντηση. Μέσα από μια σειρά πρωτότυπων εργασιών και ένα πραγματικά παράξενο βιβλίο που πέφτει στα χέρια τους, τα δύο παιδιά θα γνωριστούν καλύτερα. Θα ανακαλύψουν συμπτώσεις που συνδέουν τις ζωές τους και θα βρεθούν αναπάντεχα στο κέντρο μιας περιπέτειας στην οποία εμπλέκονται μια εξαφάνιση παιδιού, η κλοπή ενός πίνακα του Βερμέερ, μια δολοφονία και πολλά άλυτα μυστήρια!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα αποδειχτεί άραγε αρκετή η βοήθεια των πεντόμινο και της ιδιότροπης κυρίας Σαρπ για να βγουν σώοι από την περιπέτεια και να γλιτώσουν την "Κυρία που γράφει" από τα χέρια των κακοποιών;</div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Μοντέρνοι Καιροί<br />
Συγγραφέας: Blue Balliett<br />
Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή<br />
Εικονογράφηση: Brett Helquist<br />
ISBN: 978-960-441-064-4<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2004 (στα ελληνικά 2005)<br />
Τίτλος πρωτοτύπου: Chasing Vermeer<br />
Σελίδες: 310<br />
Τιμή: περίπου 16 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="https://www.ianos.gr/sta-ixni-tou-vermeer-0148527.html" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Ε', Στ', Γυμνάσιο<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ενδιαφέρουσα περιπέτεια μυστηρίου γύρω από το ταξίδι των ιδεών αλλά και τα έργα του Γιαν Βερμέερ. Η μετάφραση μοιάζει καλοδουλεμένη και αντιμετωπίζει τις προκλήσεις με δημιουργικό τρόπο, δίνοντάς μας ένα κείμενο βατό που δεν δυσκολεύει ιδιαίτερα τον νεαρό αναγνώστη. Η υποψία ενοχής που περνά από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, τα δεδομένα που με ιδιοφυή τρόπο μπερδεύονται και ξεδιαλύνονται, οι διαρκείς ανατροπές και οι συμπτώσεις, όπως και η αγωνία που σταδιακά κλιμακώνεται, είναι στοιχεία που κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο, παρά τις 300 σελίδες του βιβλίου και τις κατά καιρούς σκόπιμες καθυστερήσεις που παρεμβαίνουν στην πλοκή. Το κείμενο είναι χωρισμένο σε 24 μέτριας έκτασης κεφάλαια (5-20 σελίδων, συνήθως όμως μεταξύ 7 έως 12), σε καθένα από τα οποία συναντάμε μια ολοσέλιδη ασπρόμαυρη εικόνα με ένα κρυφό μήνυμα. Οι συμβάσεις είναι λίγες (π.χ. στη σ.271 η πόρτα του κτηρίου είναι ξεκλείδωτη, αλλά ο συναγερμός ενεργοποιημένος) και δεν επηρεάζουν το ρεαλιστικό ύφος, ούτε μας εμποδίζουν να ταυτιστούμε με τους ήρωες. Προτείνουμε το βιβλίο περισσότερο σε μαθητές της Στ' τάξης Δημοτικού και του γυμνασίου, αλλά και γενικά στους φίλους των γρίφων, των καλών τεχνών και των συναρπαστικών μυστηρίων!<br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ενδιαφέροντες χαρακτήρες</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ιδιοφυής πλοκή</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Προσφέρει αφορμή για παρατήρηση του περιβάλλοντος και ενασχόληση με την τέχνη</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;" />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Ογκώδη κεφάλαια με πυκνή γραφή και περιγραφές που μπορεί να κουράσουν</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="text-align: left;">Αξίες - Θέματα</b></div>
Τέχνη, Μυστήριο, Εκπαίδευση, Φιλία, Μαθηματικά<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Παρότι η εικονογράφηση είναι καλοδουλεμένη και ακολουθεί την αισθητική του κειμένου, αφήνει την εντύπωση πως δεν εκμεταλλεύεται επαρκώς το θέμα, ούτε και συμμετέχει στο τελικό αποτέλεσμα με τον τρόπο που ο σχεδιασμός της έκδοσης φιλοδοξεί. Τόσο τα παιδιά όσο και εμείς οι ενήλικοι, στάθηκε αδύνατο να αποκωδικοποιήσουμε τον γρίφο πίσω από τα σχέδια και γρήγορα εγκαταλείψαμε την προσπάθεια, στρεφόμενοι αποκλειστικά στο κείμενο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4TIE8JwUhtazv7C4XAYNquDoqW8FEkCA9NG-mBS_SuGkQ0tlLsuPAxFU7e42ZsLrwtyeCu-emFZcpLgVZO6SjOSFon8hkbgboISglcKADCqmWssAgyXJrjPydmrJO1EHpLJvh1q4ppzBP/s1600/%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B5%25CF%25812.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="506" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4TIE8JwUhtazv7C4XAYNquDoqW8FEkCA9NG-mBS_SuGkQ0tlLsuPAxFU7e42ZsLrwtyeCu-emFZcpLgVZO6SjOSFon8hkbgboISglcKADCqmWssAgyXJrjPydmrJO1EHpLJvh1q4ppzBP/s640/%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B5%25CF%25812.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b> </b></div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
Το Ντέλια Ντελ Χολ, χτισμένο το
1916, είχε να επιδείξει αναρίθμητα διακοσμητικά στοιχεία· τερατόμορφες φιγούρες
μισοκρυμμένες πίσω από πολυετή κισσό, πέτρινους πυργίσκους, πολυάριθμες
καμινάδες, περίτεχνα δίφυλλα παράθυρα. Στους αρχικούς χώρους είχαν προστεθεί
μια πισίνα, μια καφετέρια κι ένα σύγχρονο κινηματοθέατρο, όπου διοργανώνονταν
πάρτι και θεατρικές παραστάσεις. Το κτίριο έριχνε στο χιόνι μια κίτρινη λάμψη
που απέπνεε θαλπωρή κι έστελνε λωρίδες φωτός, λεπτές σαν δάχτυλα, στις
σκοτεινές αίθουσες του Κινγκ Χολ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Επομένως, έκανα λάθος. Μάλλον το
Π δε σήμαινε πανεπιστήμιο», είπε η Πέτρα, που ήρθε και στάθηκε δίπλα στο φίλο
της, μπροστά στο παράθυρο. «Μάλλον δεν είναι εδώ ο πίνακας. Τι λες να ρίξουμε
μια γρήγορη ματιά στο Ντέλια Ντελ προτού πάμε στο σπίτι;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Φυσικά! να αγοράσουμε και ένα
κουτί καραμελίτσες και πατατάκια, γιατί πεθαίνω της πείνας». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι φωνές τους αργόσβηναν μες στο
σούρουπο καθώς διέσχιζαν το δρόμο, αφήνοντας την ησυχία του Κινγκ Χολ ν’
απλωθεί και πάλι σε όλους τους χώρους του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι δύο φίλοι κάθισαν σ’ ένα
παγκάκι μες στο Ντέλια Ντελ Χολ, για να μοιραστούν τις καραμελίτσες και τα
πατατάκια τους. Έπεφτες χιόνι, που με τρόπο μαγικό μαλάκωνε κι έσβηνε τον κόσμο
του πανεπιστημίου έξω απ’ το κτίριο. Άφησαν τα μπουφάν, τους σκούφους και τα
γάντια τους σ’ ένα υγρό βουναλάκι από ρούχα πλάι τους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μια παρέα φοιτητών στην άλλη άκρη
της αίθουσας κουβέντιαζε για το μάθημα των Λατινικών. Ένας άντρας με βαριά
ματόκλαδα διάβαζε την εφημερίδα του. Ένας καθηγητής με κεφάλι σαν ροζ μπάλα του
μπόουλινγκ κατευθυνόταν βιαστικά προς την πισίνα με μια πετσέτα παραμάσχαλα.
Μια γυναίκα με μια τεράστια αρμαθιά κλειδιά στο χέρι πέρασε από μπροστά τους κι
άρχισε ν’ ανεβαίνει τα σκαλιά. Ο Κάλντερ μπόρεσε ν’ ακούσει το «κλικ» μιας
κλειδαριάς που άνοιξε και το «κλακ» ενός μάνταλου που βρήκε ξανά τη θέση του
όταν έκλεισε πάλι η πόρτα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Πέτρα δεν είχε προσέξει τίποτε
απ’ όλα αυτά. Μασούσε τα πατατάκια της κοιτάζοντας μπροστά της γλαρωμένη, λες
κι ήταν έτοιμη να την πάρει ο ύπνος. Ο Κάλντερ είχε όρεξη για κουβέντα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Ουάου! Όλος ο χώρος εδώ πέρα
είναι μες στο ξύλο. Κοίτα της σκάλα! Ποτέ δεν την είχα προσέξει μέχρι τώρα. Λες
κι από ώρα σε ώρα θα φανεί στην κορυφή της κάποιο πρόσωπο από παλιά
κινηματογραφική ταινία… Η Μπέτι Ντέιβις, ας πούμε…»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Πράγματι». Η Πέτρα σηκώθηκε
όρθια και τεντώθηκε. «Έλα, πάμε να ρίξουμε μια ματιά τώρα. Πέρασε η ώρα». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Απομακρύνθηκαν από την είσοδο του
κτιρίου κι άρχισαν να περνούν τη μια άδεια αίθουσα μετά την άλλη. Παντού
αντίκριζαν ξύλινη επένδυση στους τοίχους, πέτρινα τζάκια, πλακάκια στο δάπεδο.
Είχαν φτάσει στους πιο παλιούς χώρους του κτιρίου. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, κανείς τους
δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο ήταν το αρχικό κτίσμα του Ντέλια Ντελ
Χολ. Η διάταξη των χώρων ήταν φιδογυριστή, οι ορθογώνιες αίθουσες θαρρείς πως
χόρευαν αποκαλύπτοντας ένα σωρό εκπλήξεις σε κάθε στροφή. Τη μια στιγμή τα
παιδιά βρίσκονταν σε μια αίθουσα μεγαλειώδη, την επόμενη σ’ ένα χώρο μικρό και
οικείο. Μπήκαν σε μια τεράστια αίθουσα χορού, όπου σε μια γωνιά μερικοί
φοιτητές μάθαιναν τάι τσι, μια κινεζική πολεμική τέχνη. Ακριβώς απέναντι υπήρχε
ένας μικροσκοπικός χώρος υποδοχής και πλάι του μια αίθουσα που έμοιαζε με
τραπεζαρία. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γύψινες κληματαριές κοσμούσαν τις
επιβλητικές δοκούς της οροφής, ενώ οι τοίχοι, επενδυμένοι με ορθογώνια κομμάτια
ξύλου σε διάφορα μεγέθη χωρίζονταν εδώ κι εκεί από σχεδόν αόρατες πόρτες. Ένα
μικρό ξύλινο πόμολο και μια κλειδαρότρυπα ήταν οι μόνες ενδείξεις ότι μπορεί
όντως να υπήρχαν κι άλλοι χώροι πίσω από ‘κει. Μια πόρτα οδηγούσε σε μια
παλιομοδίτικη κουζίνα, μια άλλη σε μια πίσω σκάλα, και τρεις τέσσερις ήταν
κλειδωμένες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η τραπεζαρία οδηγούσε σε μια
ηλιόλουστη βιβλιοθήκη με ένα υπέροχο, τεράστιο τζάκι. Πάνω στο ράφι του, υπήρχε
ένας ξυλόγλυπτος πάπυρος με την επιγραφή: ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΦΟΙΤΗΣΑΝ
ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ. Σκαλισμένα λιοντάρια κι άλογα κοσμούσαν τον
πάπυρο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Πέτρα στάθηκε μπροστά από την
επιγραφή, θαυμάζοντας τους περίτεχνους γοτθικούς χαρακτήρες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Υπέροχο! Τι να σημαίνει, άραγε;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Η μαμά μου μου είπε ότι σ’ αυτόν
το χώρο επετράπη για πρώτη φορά, εκτός από τους φοιτητές, να κάθονται και οι
φοιτήτριες», αποκρίθηκε ο Κάλντερ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Τέλος πάντων, ας συνεχίσουμε την
έρευνα.»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο δεύτερο όροφο υπήρχαν κάποια
γραφεία και τρεις αίθουσες διαλέξεων, με πολλές σειρές από ξύλινες καρέκλες,
ελαιογραφίες στους τοίχους και μεγάλα παράθυρα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στον τρίτο όροφο βρισκόταν μια
μικρή θεατρική σκηνή. Τους τοίχους απέναντι από τη σκηνή κοσμούσε μια ωραία
παράσταση· άνθρωποι ντυμένοι με μεσαιωνικές ενδυμασίες χόρευαν, έπαιζαν και
κουβέντιαζαν σε ένα ειδυλλιακό τοπίο. Στο βορινό τοίχο υπήρχαν θολωτά παράθυρα
και μια δίφυλλη τζαμόπορτα που οδηγούσε σε μια ταράτσα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα δυο παιδιά στάθηκαν με δέος
στην είσοδο. Μια κόκκινη βελούδινη αυλαία έκρυβε τη σκηνή, στις δυο άκρες της οποίες
υπήρχε από μια μικρή ξύλινη πόρτα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Παρακινημένοι από την ίδια
παρόρμηση, προχώρησαν προς τα εκεί. Δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω. Χωρίς να πει λέξη,
ο Κάλντερ δοκίμασε ν’ ανοίξει την πόρτα στα δεξιά της σκηνής. ήταν ξεκλείδωτη.
Τρία σκαλάκια οδηγούσαν στα παρασκήνια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γλίστρησαν αθόρυβα εκεί μέσα,
περνώντας πάνω από ξεφτισμένα σχοινιά αυλαίας, ένα λαούτο χωρίς χορδές, μια
πλαστική στάμνα και μια παλιά σκούπα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Όλα αυτά θα μπορούσαν ν’
αποτελούν υλικό για έναν ανόητο που περνιέται για τον Βερμέερ», σχολίασε ο
Κάλντερ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Νόμιζε ότι η Πέτρα θα γελούσε με
το αστείο του, το κορίτσι όμως μάλλον δεν τον άκουσε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Δεν υπάρχει καμιά κρυψώνα εδώ»,
είπε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξάφνου, η Πέτρα ένιωσε σαν να
είχε ξεχάσει κάτι σημαντικό ή σαν να έπρεπε να βρίσκεται κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή,
αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί πού. Ένιωσε μια αδιαθεσία. Οι λέξεις βγήκαν με
κόπο από το στόμα της. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επέστρεψαν στο δεύτερο όροφο. Το
κορίτσι βρήκε μια καρέκλα μπροστά σ’ ένα παράθυρο και κάθισε. Ένιωσε ν’ ανακουφίζεται
λιγάκι και μόνο που βρισκόταν δίπλα στο παράθυρο, κι αυτό ήταν παράξενο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κάλντερ είχε πέσει στα τέσσερα
μπροστά στο τζάκι της αίθουσας και κοιτούσε προς τα πάνω. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Είπα να ρίξω μια ματιά, μήπως
υπάρχουν κρυφά ράφια εδώ μέσα. Ούτε που χωράει ο νους μας πόσα μυστικά μπορεί
να κρύβει τούτο το κτίριο».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν έλαβε καμιά απάντηση από τη
φίλη του, γι’ αυτό και γύρισε να την κοιτάξει.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Τι τρέχει; Ζαλίζεσαι;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Κάλντερ… Αυτά τα παράθυρα…»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κάλντερ σηκώθηκε όρθιος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Ναι, ξέρω. Μοιάζουν με τα
παράθυρα στους πίνακες του Βερμέερ». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Πέτρα κοίταξε τριγύρω στην
αίθουσα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Κι αυτό το ξύλο στους τοίχους…
Θέλω να πω, εκατομμύρια παλιά κτίρια έχουν ξύλινη επένδυση, αλλά αυτά εδώ τα
ορθογώνια…»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καθώς κοιτούσε το είδωλό της στο
σκούρο τζάμι του παραθύρου, η φωνή της έσβησε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κάλντερ την πλησίασε και κάθισε
πλάι της. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Θες να ρίξουμε ακόμα μια ματιά
στο χώρο προτού φύγουμε;» ρώτησε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το ύφος του του θύμισε τους γονείς
του, όταν προσπαθούσαν να τον βάλουν να κάνει μια δουλειά χωρίς να φαίνεται ότι
του το ζητούσαν. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Πέτρα κάρφωσε το βλέμμα της πάνω
του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Τι σκέφτεσαι, Κάλντερ;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Ότι δε φαίνεσαι και πολύ καλά...
Σαν να ζεσταίνεσαι υπερβολικά».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το κορίτσι πράγματι ένιωθε σαν να
είχε πυρετό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Μάλλον με περιτριγυρίζει γρίπη.
Έλα, πάμε να φύγουμε από ‘δω». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κατευθύνθηκαν προς τον πρώτο
όροφο. Πέρασαν μπροστά από πόρτες με μπρούντζινα πόμολα σε σχήμα νυφίτσας, έναν
ανάγλυφο φλαουτίστα και μερικά πέτρινα λιοντάρια που ήταν σκαρφαλωμένα ψηλά
πάνω από το κεφαλόσκαλο. Η Πέτρα, με το χέρι της ν’ αγγίζει την κουπαστή της σάλας
καθώς κατέβαινε αργά αργά τα σκαλιά, αναπήδησε ξαφνιασμένη και σταμάτησε. Ο
Κάλντερ συνέχισε να κατεβαίνει. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το κιγκλίδωμα της σκάλας ήταν ένα
καλαίσθητο σχέδιο από κληματόφυλλα που πλέκονταν μεταξύ τους, όπου φώλιαζαν
κάμποσα πλάσματα – πουλάκια, ποντίκια και σαύρες. Στη βάση της σκάλας, μια
περίεργη ανάγλυφη δρύινη μαϊμού στήριζε την κουπαστή. <i>Πουλιά, μαϊμού, ξύλινο, δρύινο, φλάουτο, βρείτε…</i> Τα μηνίγγια της σφυροκοπούσαν.
<i>Πουλιά, μαϊμού, ξύλινο… μαϊμού, δρύινο…
ξύλινο, φλάουτο, βρείτε… βρείτε!</i> Ήταν οι λέξεις της κυρίας Σαρπ στο
νοσοκομείο. Η Πέτρα μαρμάρωσε στη θέση της, κρατώντας με το ένα χέρι την
κουπαστή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είδε τον Κάλντερ να ψάχνει με
ήρεμες κινήσεις το σωρό με τα νοτισμένα ρούχα για το μπουφάν του. Ήλπιζε ότι το
πρόσωπό της δε φανέρωνε τις άγριες σκέψεις της, που θαρρείς και ούρλιαζαν
δυνατά μες στο κεφάλι της. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Προχώρα, περπάτα λες και δε
συμβαίνει τίποτα», ψιθύρισε στον εαυτό της. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ένας άντρας σήκωσε τα μάτια από
την εφημερίδα του και την κοίταξε, καθώς περνούσε από δίπλα του. Άραγε ο κόσμος
γύρω της άκουγε την καρδιά της που χτυπούσε σαν ταμπούρλο, καταλάβαινε ότι το
μυαλό της είχε πάρει φωτιά; Άρπαξε με μια κίνηση τα πράγματά της και όρμησε έξω
από την πόρτα, στο σούρουπο, που έλεγες πως τη σπλαχνίστηκε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Πέτρα, τι συμβαίνει;» ρώτησε ο
Κάλντερ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«Έλα!»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κάλντερ με κόπο ακολουθούσε τη
φίλη του, που σχεδόν έτρεχε διαρκώς σκοντάφτοντας στο φρέσκο χιόνι. Όταν πέρασε
ένα τετράγωνο στην 59<sup>η</sup> οδό, έριξε μια ματιά πίσω τους. Ο Κάλντερ
γύρισε να κοιτάξει κι αυτός. Ξαφνικά, φοβήθηκε πολύ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Ας γυρίσουμε στο σπίτι περνώντας
από τις πίσω αυλτές των σπιτιών. Πρέπει να εξαφανιστούμε οπωσδήποτε!»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κάλντερ άρχισε να περπατά με
βήμα ταχύ πλάι στη φίλη του. Οι ώμοι τους ακουμπούσαν. Σκέφτηκε το Π των
πεντόμινο. <i>Ας προσευχηθούμε κι ας προσέξουμε
να μην πάθουμε τίποτα… </i>Οι μοβ σκιές του σούρουπου έδειχναν απειλητικές
τώρα. Οι θάμνοι ανάμεσα στα σπίτια φαίνονταν γεμάτοι μυστήριο, οι περαστικοί
που περπατούσαν κυρτωμένοι για να προφυλαχτούν από το κρύο έδειχναν
επικίνδυνοι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μόλις η Πέτρα σιγουρεύτηκε ότι
κανένας δεν τους ακολουθούσε, σταμάτησε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Κάλντερ, αυτό είναι». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εκείνος κοίταξε ολόγυρα στο έρημο
δρομάκι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ένα ρίγος διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά
του.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Τι;»<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
«Νομίζω ότι τη βρήκαμε».<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFmNWzbzorz0wYfR1W_Hw6FN8LfGGle6GyXnIjdkXXYMX_CgBgGm_spQ1QpKa8wz4xXnGV4Wm7dxtq1oeHsLTsjrisprL33laCXI1Oss2YVEToeuqiC-gsLgHTD28xUt2aBl9LnN3Xkaxp/s1600/%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B5%25CF%25813.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFmNWzbzorz0wYfR1W_Hw6FN8LfGGle6GyXnIjdkXXYMX_CgBgGm_spQ1QpKa8wz4xXnGV4Wm7dxtq1oeHsLTsjrisprL33laCXI1Oss2YVEToeuqiC-gsLgHTD28xUt2aBl9LnN3Xkaxp/s400/%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B5%25CF%25813.jpg" width="272" /></a> </b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σχόλιο</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όπως αναφέρουμε και στην εισαγωγή, η μετάφραση έχει πολλά εμπόδια να προσπεράσει. Μερικά από αυτά σχετίζονται με την προσαρμογή του λατινικού πεντόμινο (που λειτουργεί σαν παζλ πίσω από το κείμενο), στο ελληνικό αλφάβητο. Στην προσπάθεια αυτή, κάποιες φορές το γράμμα από το πρωτότυπο κείμενο αλλάζει (π.χ. στη σ. 271 το Y γίνεται Ν ώστε να σημαίνει Ναι), ενώ άλλες φορές ερμηνεύεται με τρόπο ώστε να βγάζει νόημα στα ελληνικά. Στη σ. 260 για παράδειγμα, βλέπουμε το γράμμα T που στα αγγλικά θα παρέπεμπε απευθείας σε Twelve, να διαβάζεται ως <i>Τρεις Τέσσερις Δώδεκα!</i> Τα μηνύματα ωστόσο που ανταλλάσσουν ο Κάλντερ με τον Τόμι στον κώδικα που επεξηγείται στη σ. 84, εμφανίζονται στο τέλος του βιβλίου στα αγγλικά και έπειτα μεταφράζονται στη γλώσσα μας.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzFeADjcYwaSHTjZJhA9xE3kqrqnQNb0grfduyY-k36C-GcytUbsxgPzbColefwVijPz8aQYLfJJGTGKUoF244qdJhURIpVfN4S8YB-wc9e1xZUOpkgPlQ5eGabNBmXgloPdbFGFG5zqWA/s1600/%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzFeADjcYwaSHTjZJhA9xE3kqrqnQNb0grfduyY-k36C-GcytUbsxgPzbColefwVijPz8aQYLfJJGTGKUoF244qdJhURIpVfN4S8YB-wc9e1xZUOpkgPlQ5eGabNBmXgloPdbFGFG5zqWA/s320/%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" width="287" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: 12.8px;">Πεντόμινο, το αγαπημένο παιχνίδι του Κάλντερ (</span><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Pentomino" style="font-size: 12.8px;" target="_blank">πηγή</a><span style="font-size: 12.8px;">)</span></td></tr>
</tbody></table>
Η Ντένις, συμμαθήτρια του Κάλντερ και της Πέτρα, αντιπροσωπεύει το καλομαθημένο παιδί της μετανεωτερικής εποχής, που μοιάζει αδιάφορο για όσα συμβαίνουν γύρω του. Στον αντίποδα, οι δύο αντιήρωες-πρωταγωνιστές αναζητούν συσχετισμούς πίσω από το κάθε τι που δεν μοιάζει φυσιολογικό, παρασυρμένοι από το έργο του συγγραφέα <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Lo!" target="_blank">Τσαρλς Φορτ</a>. Σύμφωνα με αυτόν, <i><span style="color: blue;">ο κόσμος που ζούμε κρύβει πολύ περισσότερα μυστικά απ' ό,τι πιστεύουν οι πιο πολλοί άνθρωποι</span></i> (σ.75). Μπορούμε άραγε και εμείς να ψάξουμε γύρω μας για τις αιτίες των γεγονότων, για συμπτώσεις και ομοιότητες, ή θα καταλήξουμε μισότρελοι συνωμοσιολόγοι - κυνηγοί φαντασμάτων;<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Y8_xBYh01UTlJcJ5teNeotY7IJB-rtyE98jHUMWTjnNUGTu-YzUtWq4gm8ltegwjCbpJsEKioiai7lCvV1Jau5o-FunQOAuCHnrZqz2otMKWkMl21-KleK7U1sM7Z6fAAEh96bN6nNDE/s1600/51970887.jpg.CROP.promo-mediumlarge.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Y8_xBYh01UTlJcJ5teNeotY7IJB-rtyE98jHUMWTjnNUGTu-YzUtWq4gm8ltegwjCbpJsEKioiai7lCvV1Jau5o-FunQOAuCHnrZqz2otMKWkMl21-KleK7U1sM7Z6fAAEh96bN6nNDE/s320/51970887.jpg.CROP.promo-mediumlarge.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Συνωμοσιολόγος (<a href="http://www.slate.com/content/dam/slate/articles/health_and_science/science/2013/11/conspiracy_theory_psychology_people_who_claim_to_know_the_truth_about_jfk/51970887.jpg.CROP.promo-mediumlarge.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
Οι δύο μαθητές, θεωρούν την κυρία Χάσεϊ την τέλεια δασκάλα, γιατί τους ακούει με προσοχή, τους ενθαρρύνει να παίρνουν πρωτοβουλίες και τους δίνει τη δυνατότητα να εκφραστούν, ακόμα και αν οι απαντήσεις τους δεν είναι σωστές. Είναι αλήθεια ότι κάποιες από τις προσεγγίσεις της είναι εξαιρετικές και μας θυμίζουν την χαριτωμένη <i><a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2010/11/blog-post_10.html" target="_blank">καινούρια δασκάλα</a>. </i>Ωστόσο, το γεγονός ότι (σ. 28) <i><span style="color: red;">δεν μπορούσες ποτέ να προβλέψεις τι θα έκανε ή τι θα έλεγε στη συνέχεια</span>, </i>ή το ότι κατά τη διάρκεια των εκδρομών (σ.51) <i><span style="color: red;">δε γύριζε ποτέ να κοιτάξει αν οι μαθητές της την ακολουθούσαν</span></i>, φανερώνουν πλευρές της διδασκαλίας που σε αδύναμους ή νεαρότερους μαθητές θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghU2FM7Q1kIME7BOR5lk0dkXBGYqmyAXg_f4atdPB5ciPFRNaWElH_P-CjFR4XZQov6amOOwWfz_ygWPb-3OZVXcAuSxw_frzT9oYkcqqAlxRwcOBtVTVzdF94XAFIp1n-66tWr4X7FTzC/s1600/The_Geographer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghU2FM7Q1kIME7BOR5lk0dkXBGYqmyAXg_f4atdPB5ciPFRNaWElH_P-CjFR4XZQov6amOOwWfz_ygWPb-3OZVXcAuSxw_frzT9oYkcqqAlxRwcOBtVTVzdF94XAFIp1n-66tWr4X7FTzC/s320/The_Geographer.jpg" width="285" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο Γεωγράφος</i>, Γ. Βερμέερ, π.1668 (<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e9/The_Geographer.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b style="text-align: left;">Χρήση στην τάξη</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το βιβλίο μας δίνει πολλές ιδέες για δραστηριότητες στην τάξη, ιδιαίτερα σε σχέση με την Τέχνη. Ακολουθώντας τα βήματα της κυρίας Χάσεϊ, μπορούμε με τους μαθητές μας να παρατηρήσουμε μια σειρά από πίνακες. Μπορούμε να επιλέξουμε έργα της αρεσκείας μας, ή άλλα που αναφέρονται στο ίδιο το βιβλίο, όπως <i><a href="http://www.artic.edu/aic/collections/artwork/133859" target="_blank">Η κυρία που διαβάζει τα γράμματα των Heloise and Abelard</a> </i>του Auguste Bernard (σ.54), <a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/17/Gustave_Caillebotte_-_Paris_Street%3B_Rainy_Day_-_Google_Art_Project.jpg" target="_blank"><i>Η βροχερή μέρα</i></a> του Gustave Caillebotte (σ.65), <i><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c6/J._VERMEER_-_El_ge%C3%B3grafo_(Museo_St%C3%A4del,_Fr%C3%A1ncfort_del_Meno,_1669).jpg" target="_blank">Ο Γεωγράφος</a></i> του Johannes Vermeer (σ.102), κ.ά. Στη συνέχεια καλούμε τους μαθητές να μας πούν σε ποιον πίνακα πιστεύουν ότι (σ.53) <i><span style="color: blue;">θα είχε πλάκα να μπει κανείς</span>;</i> Μπορεί να ακολουθήσει μια γραπτή έκθεση με την περιπέτεια κάθε μαθητή μέσα στον πίνακα που διάλεξε!<br />
<br />
Άλλη μια δραστηριότητα (και πολύ καλή άσκηση για την περιγραφή αντικειμένων) βγαλμένη από το βιβλίο είναι η εξής: (σ.62-65) <i>Κοιτάξτε καλά τα πράγματα στο σπίτι σας και διαλέξτε κάποιο που για σας αποτελεί έργο τέχνης. Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μη ζητήσετε βοήθεια από τους δικούς σας, πρέπει να βρείτε κάτι που ν' αρέσει σ' εσάς. Κατόπιν, περιγράψτε αυτό το αντικείμενο στην τάξη, χωρίς να αναφέρετε το όνομά του. </i>Οι υπόλοιποι μαθητές πρέπει να ακούσουν προσεκτικά την περιγραφή, ώστε να καταφέρουν τελικά να βρουν το αντικείμενο.<br />
<br />
Πιο πειραματική είναι η δραστηριότητα που διαβάζουμε στις σ. 26-27. Εκεί, οι μαθητές ανακαλύπτουν αν η γραφή είναι ο ακριβέστερος τρόπος επικοινωνίας. Πώς θα μπορούσαμε να το διαπιστώσουμε στην τάξη; Αν ο εκπαιδευτικός διαβάσει στην αρχή της σχολικής ημέρας ένα μήνυμα προς τους μαθητές, απαγορεύοντάς τους να χρησιμοποιήσουν γραφή για να το καταγράψουν, μπορούν άραγε εκείνοι να του το επαναλάβουν με ακρίβεια λίγο πριν το σχόλασμα, κρατώντας σημειώσεις με σύμβολα ή κάνοντας χρήση του προφορικού λόγου; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, μια πιο διασκεδαστική δραστηριότητα θα ήταν να οργανώσουμε με την τάξη ένα κυνήγι θησαυρού, κρύβοντας σε μια αίθουσα του σχολείου ένα αντίγραφο διάσημου πίνακα και δίνοντας στους μαθητές κωδικοποιημένα στοιχεία για την κρυψώνα!</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMZ5CYddr8QNe4PE5H_ti-lL_PkUt9_J63o5mqUT2pQipBjnvcXUu0Ni1naV_dqaWXlORFQfebxNYDYwc3cFWDLGPhA0JZ23uYlREUrJHPTczD-neXTFXyGj1ozrljahoBzRVWqNVp6Qje/s1600/a-lady-writing-a-letter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMZ5CYddr8QNe4PE5H_ti-lL_PkUt9_J63o5mqUT2pQipBjnvcXUu0Ni1naV_dqaWXlORFQfebxNYDYwc3cFWDLGPhA0JZ23uYlREUrJHPTczD-neXTFXyGj1ozrljahoBzRVWqNVp6Qje/s320/a-lady-writing-a-letter.jpg" width="280" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η κυρία γράφει ένα γράμμα</i>, Γ. Βερμέερ, π.1670 (<a href="http://www.janvermeer.org/images/thumbs/a-lady-writing-a-letter.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-70144560583343857372016-02-01T07:29:00.000+02:002016-02-01T20:05:55.737+02:00Το αγόρι που κολύμπησε με τα πιράνχας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY2RlqZ2a_O0rzABz7jm7-puZ7Q9c371GdhlYZR86cvoLPDL2jtZkmaGn05rieGOm7c966gbtbs0kqnGhidzrfPJK5TlriX5LIjrOhxtXWRIDKV9Ka0pwLFfTXcVyuBpLMPKGiPrABmaJs/s1600/9786180105285.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY2RlqZ2a_O0rzABz7jm7-puZ7Q9c371GdhlYZR86cvoLPDL2jtZkmaGn05rieGOm7c966gbtbs0kqnGhidzrfPJK5TlriX5LIjrOhxtXWRIDKV9Ka0pwLFfTXcVyuBpLMPKGiPrABmaJs/s640/9786180105285.jpg" width="424" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπόθεση</b></span><br />
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: #444444;"><b>Α' Μέρος</b></span></span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Όταν η οικονομική κρίση υποχρεώνει το ναυπηγείο μιας μικρής αγγλικής πόλης να κλείσει, οι εργαζόμενοι σε αυτό αναγκάζονται να αναζητήσουν άλλες πηγές βιοπορισμού. Ο Έρνι Ποτς, ένας από τους απολυμένους εργάτες, αποφασίζει να μετατρέψει το σπίτι του σε κονσερβοποιία ψαριών. Η γυναίκα του Άννι και ο ανιψιός του Στάνλεϊ, που μένει μαζί τους από τον καιρό που έχασε τους γονείς του σε δυστύχημα, βλέπουν -παρά την επιτυχία της οικογενειακής επιχείρησης- τη ζωή τους να αλλάζει προς το χειρότερο: στριμωγμένοι ανάμεσα σε σωλήνες και θορυβώδεις μηχανές που βρωμάνε ψαρίλα, παρατηρούν την αλλοτρίωση να <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">κυριεύει </span>τον θείο Έρνι σε τέτοιο βαθμό, ώστε μέρα και νύχτα να σκέφτεται μόνο τη δουλειά. Μετά μάλιστα από την <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«</span>επίσκεψη» μιας ομάδας οικονομικών ελεγκτών - τραμπούκων που τον εκβιάζουν με έξωση, η συμπεριφορά του γίνεται εντελώς <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">αλλόκοτη<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">. Φτάνει να</span> κονσερβοποι<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ήσει</span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">τα </span></span>όμορφα χρυσόψαρα του ανιψιού του<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">, <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ο οποίος τότε </span></span>αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι και να ακολουθήσει ένα περιοδεύον λούνα-παρκ, γεμάτο ιδιαίτερους καλλιτέχνες.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: blue;"><b>Β' Μέρος</b></span></span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το λούνα παρκ <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">μετακομίζει </span>σε άλλη πόλη και ο νεαρός Στάνλεϊ το ακολουθεί. Έχει <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">πιάσει </span>δουλειά στον πάγκο του κυρίου Ντοστογέφσκι, που <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">καλεί </span>το κοινό να ψαρέψει πλαστικές πάπιες <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">με δώρο </span>μικρά χρυσόψαρα. Όταν <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">το αγόρι στέλνεται </span>να προμηθευτεί νέα ψ<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">αράκια</span>, πιάνει φιλίες με πολλούς <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">επαγγελματίες του χώρου </span>και συναντάει τον Πάντσο Πιρέλλι, έναν παράτολμο άνδρα που στο νούμερό του κολυμπάει με πιράνχας! Ο αρτίστας - μύθος τον καλεί να παρακολουθήσει από κοντά την επόμενή του παράσταση!</span></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: red;"><b>Γ' Μέρος</b></span></span><br />
<div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Σταν συγκλονίζεται από το νούμερο του Πιρέλλι, που βλέπει στον ταλαντούχο νεαρό τον αντικαταστάτη του και τον πείθει να ξεκινήσει τη σχετική εκπαίδευση. Σύντομα, είναι έτοιμος για το ντεμπούτο του μπροστά σε κοινό. Στο μεταξύ, αναζητώντας μετανιωμένοι τον ανιψιό τους, ο θείος και η θεία φτάνουν στην πόλη. Το ίδιο και οι αμείλικτοι, αγράμματοι, αχαρακτήριστοι οικονομικοί ελεγκτές - τραμπούκοι. Η αγωνία κορυφώνεται καθώς ο Σταν ανεβαίνει στη δεξαμενή με τα άγρια ψάρια... Ποιο θα είναι το φινάλε της παράστασης;</span></div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> <b></b></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χαρακτηριστικά </b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εκδότης: Ψυχογιός</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Συγγραφέας: Ντέιβιντ Άλμοντ (David Almond)</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Μετάφραση: Κώστια Κοντολέων</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση: Oliver Jeffers</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τίτλος πρωτοτύπου: The boy who swam with piranhas</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">ISBN: 978-618-01-0528-5</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Έτος 1ης Έκδοσης: 2012 (στα ελληνικά 2014)</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σελίδες: 264</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τιμή: περίπου 10 ευρώ </span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002059/to-agori-poy-kolymphse-me-ta-piranxas" style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;"> </span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τάξεις: Στ', Γυμνάσιο</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Διαβάστε την εισαγωγή και τα δύο πρώτα κεφάλαια ακολουθώντας τον σύνδεσμο <a href="http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002059/to-agori-poy-kolymphse-me-ta-piranxas" target="_blank">εδώ</a></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Δείτε τον συγγραφέα να διαβάζει μια παράγραφο του βιβλίου <a href="https://www.youtube.com/watch?v=ES_R70nmdHM" target="_blank">εδώ</a> (στα αγγλικά)</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;">Κριτική</b></span><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Εφηβικό μυθιστόρημα που κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και την αλληγορία, τη σκληρότητα και τον ρομαντισμό, για να μας αφηγηθεί την πορεία ωρίμανσης του Στάνλεϊ Ποτς, ενός πολύ ιδιαίτερου νέου. Με μετάφραση καλοδουλεμένη, που είναι ωστόσο αδύνατο να μεταφέρει κάποιες πτυχές της ιστορίας στα μέτρα του ελληνικού κοινού (για παράδειγμα το <i>Fairground</i> του αγγλικού κειμένου που <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">αποδίδεται</span> ως λούνα παρκ και θυμίζει περιπλανώμενο πανηγύρι με αρτίστες και φρικιά, είναι κάτι ξένο προς τις <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">τοπικές </span>μας παραστάσεις), το κείμενο ρέει χωρίς προβλήματα και χάρη στη μυθοπλαστική ικανότητα του συγγραφέα, παρασύρει τον αναγνώστη σ' έναν κόσμο μαγικό. Η πλοκή χωρίζεται σε τρία μέρη και 47 συνολικά κεφάλαια (</span><span style="color: #111111; font-size: 17px;">12, 15 και 20 σε κάθε μέρος αντίστοιχα) που συνήθως δεν ξεπερνούν τις 4-5 σελίδες το κα<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">θένα </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">και </span>διαβάζονται αστραπιαία. Προς την κατεύθυνση αυτή εξυπηρετούν και τα μικρά εμβόλιμα σκίτσα, που εμφανίζονται συχνά στο κείμενο. Παρότι η δράση μοιάζει -ειδικά στο δεύτερο- μέρος κάπως αργή, προσωπικά δεν συμφωνώ με όσους καταλογίζουν στην πλοκή "κοιλιά". Εξάλλου τα σημεία που αφιερώνονται σε όνειρα και αναπολήσεις του κεντρικού χαρακτήρα, είναι περιορισμένα. Σε κάθε περίπτωση, λόγω των αλληγορικών μηνυμάτων και της όλης θεματικής του, θα προτείναμε το βιβλίο περισσότερο σε έμπειρους αναγνώστες της Στ' Δημοτικού και των πρώτων τάξεων του γυμνασίου.</span></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;" /></span>
<br />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></span></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μυστηριακή ατμόσφαιρα </span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Πρωτότυπη υπόθεση και χαρακτήρες</span></li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;" /></span>
<br />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></span></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μηνύματα που μπορεί να παρεξηγηθούν</span></li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><b style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Αξίες - Θέματα</b><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Κρίση, Οικογένεια, Γενναιότητα, Απώλεια, Διαφορετικότητα, Αυτογνωσία, Ωρίμανση</span><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><b style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σκηνές που ξεχωρίσαμε</b></span></span><br />
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Όταν ο Σταν περιπλανιέται νύχτα στον άλλοτε πραγματικό και άλλοτε παραμυθένιο κόσμο του λούνα-παρκ αλλά και <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">όταν</span> ο Πάντσο Πιρέλλι εξηγεί στον ήρωα πώς <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«έχτισε»</span> τον προσωπικό του μύθο.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;" /><b style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση</b></span><br />
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ασπρόμαυρη και με μικρή, αλλά επιτυχημένη συμμετοχή στο τελικό αποτέλεσμα, προσφέρει στον αναγνώστη μια σειρά από εμβόλιμα σκίτσα και λίγες ολοσέλιδες ζωγραφιές που κοσμούν το κείμενο, αποδίδοντας διάφορα αντικείμενα και χαρακτήρες. Πολύ ελκυστικό το εξώφυλλο, που επιλέγει να παρουσιάσει τον ήρωα με μπέρτα κόκκινη αντί για την μπλε που κανονικά φοράει στο κείμενο.</span></div>
<div style="color: #4e2800; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwk4WR40wE-vwANr_QmfmFga4FTuhwsuMCNZZsEapjzEfUAoxsswMI-TbER7JiP9d1XSrGBtHNm6wP2wsoDfFEpByWIZM08gnul7ubfsXosK60_P9giDwDfyUs2IFxr0tt7i30P2PrdFnG/s1600/%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwk4WR40wE-vwANr_QmfmFga4FTuhwsuMCNZZsEapjzEfUAoxsswMI-TbER7JiP9d1XSrGBtHNm6wP2wsoDfFEpByWIZM08gnul7ubfsXosK60_P9giDwDfyUs2IFxr0tt7i30P2PrdFnG/s640/%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%25822.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; color: #4e2800;">
</div>
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
</div>
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: black;"><span style="font-family: inherit;"><b>Απόσπασμα</b> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Θα πρέπει να βλέπεις την καλή
πλευρά των πραγμάτων, έτσι δεν είναι; Υπάρχει ένα φως στο τέλος του… Αλλά άκου,
πέρασα πραγματικά υπέροχα κουβεντιάζοντας μαζί σου, Σταν, μα φοβάμαι πως δεν
έχω μπροστά μου κι όλη την ημέρα· και, μια που το κουβεντιάζουμε, τι θα κάνουν
με την τιμή των ψαριών;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Δεν ξέρω, κύριε Χρυσοφάνη». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Ακριβώς! Τώρα. Ψάχνεις το Α, το
Β, το Γ ή το Δ;» Προσέχει το απορημένο ύφος του Σταν. «Θέλεις τα Μεγάλα Χρυσά,
τα Πρώτης Κατηγορίας, το Όχι Πολύ Άσχημα ή τα Μικρά Νανάκια;» Βλέπει την έκφραση
του Σταν να παραμένει απορημένη. «Να σου πω κάτι. Έλα και ρίξε μια ματιά στις
λιμνούλες και θα σου εξηγήσω». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Χρυσοφάνης λέει στον Σταν να
κάνει τον γύρο του γραφείου για να φτάσει στις λιμνούλες. Του εξηγεί πως τα
Μεγάλα Χρυσά στη λιμνούλα Α είναι τα καλύτερα και τα πιο ακριβά απ’ όλα, και
πως τα Νανάκια στη λιμνούλα Δ είναι τα πιο κοκαλιάρικα και τα πιο φτηνά. Ο Σταν
τα κοιτάζει. Μοιάζουν όλα όμορφα στα μάτια του, τα Μεγάλα Χρυσά που λικνίζονται
υπέροχα, τα νευρικά νανάκια κι όλα τ’ άλλα ενδιάμεσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Είναι αξιολάτρευτα», λέει ο
Σταν. «Όλα μαζί και καθένα χωριστά». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Λες και τον άκουσαν, ένα σωρό
ψάρια ανεβαίνουν ως την επιφάνεια του νερού και στρέφουν τα μάτια και το στόμα
τους προς τον Σταν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Έχω εντυπωσιαστεί», του λέει ο
Χρυσοφάνης. «Το έχεις μέσα σου. Θα μπορούσα να σου βάλω και από τα δυο αν
θέλεις. Πόσα έχεις σκοπό ν’ αγοράσεις;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Μισό κοπάδι».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Και για ποιον είναι;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Για τον Γουίλφρεντ
Ντοστογέφσκι». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Α, μάλιστα!» λέει ο Χρυσοφάνης.
«Ο Ντοστογέφσκι. Πολύ παλιός πελάτης μου». Γυρνάει πίσω στο γραφείο του κι
ανοίγει έναν φάκελο. «Όπως το θυμόμουν», λέει. «Ο Γουίλφρεντ Ντοστογέφσκι
συνηθίζει να παίρνει τα Μικρά Νανάκια». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Σταν κουνάει καταφατικά το
κεφάλι του. Το είχε ήδη μαντέψει πως γι’ αυτά ενδιαφερόταν. Το δέκατο τρίτο
ψάρι που είχε σώσει στα γενέθλιά του προερχόταν ολοφάνερα από τη λιμνούλα Δ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Αλλά», λέει ο Χρυσοφάνης, «σαν
ν’ άκουσα πως έχει γίνει άλλος άνθρωπος αυτή την περίοδο». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Άλλος άνθρωπος;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα στο
λούνα παρκ, Σταν. Λένε πως έχει συναντήσει ένα παιδί που τον έχει επηρεάσει
πολύ». Κλείνει τον φάκελο και κοιτάζει τον Σταν. «Έχει αλλάξει όντως, Σταν;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Δεν ξέρω. Δεν τον ήξερα και
πριν». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Πριν συναντήσει εσένα εννοείς;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Δεν ξέρω», λέει ο Σταν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Χρυσοφάνης χαμογελάει. Του
κλείνει το μάτι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Χαρά και τιμή μου που σ’ έχω
εδώ, Σταν», του λέει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Να σου πω κάτι. Θα σου δώσω μισό
κοπάδι και από τα δυο. Εντάξει;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Εντάξει», λέει κι ο Σταν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Χρυσοφάνης παίρνει το δίχτυ
του, το βυθίζει με τη σειρά και στις τέσσερις λιμνούλες, βγάζει ψάρια από την
καθεμιά και τα ρίχνει απαλά σ’ ένα πλαστικό δοχείο γεμάτο με καθαρό νερό. Τα
ψάρια κολυμπούν όλα μαζί συνηθίζοντας τον καινούργιο χώρο τους, και ύστερα,
καθώς ο Σταν και ο Χρυσοφάνης τα παρακολουθούν, χωρίζονται πάλι σε Α, Β, Γ και
Δ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Είναι αστείο αυτό που συμβαίνει
κάθε φορά», του λέει ο Χρυσοφάνης. Χαμογελάει. «Κοίτα εκείνα τα Μεγάλα Χρυσά.
Κοίτα πόσο υπέροχα είναι εκεί μέσα! Δε νομίζεις κι εσύ πως είναι υπέροχα,
Σταν;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Ναι», λέει ο Σταν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Αλλά πες μου στ’ αλήθεια, ποια
προτιμάς εσύ, Σταν;» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Σταν κοιτάζει προσεκτικά μέσα
στο νερό. «Τα Νανάκια», λέει ύστερα από κάποιον δισταγμό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Χρυσοφάνης χαμογελάει ξανά. «Το
περίμενα. Ίσως επειδή προήλθες κι εσύ από την ίδια λιμνούλα, ε, Σταν;» λέει
χαμογελώντας ο Χρυσοφάνης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Σταν χώνει το χέρι στην τσέπη
του και βγάζει μερικά λεφτά. «Πόσα χρωστάω;» τον ρωτάει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ο Χρυσοφάνης παίρνει λίγα κέρματα
από το χέρι του. «Αυτά είναι ό, τι πρέπει», του λέει. «Τώρα γύρνα να σ’ τα
φορτώσω στην πλάτη σου». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Σηκώνει ένα πλαστικό δοχείο από
το οποίο κρέμονται λουριά. Περνάει τα λουριά στους ώμους του Σταν. Το δοχείο
είναι βαρύ, αλλά εφαρμόζει καλά στην πλάτη του. Ο Σταν το νιώθει να κρέμεται
τόσο κοντά στο σώμα του. Νομίζει πως μπορεί να νιώσει τις δονήσεις των ψαριών
καθώς κολυμπάνε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">«Θα τα καταφέρεις;» τον ρωτάει ο
Χρυσοφάνης. Ο Σταν κουνάει καταφατικά το κεφάλι του. «Φύγε τώρα, Σταν». Τον
αγγίζει στον ώμο. «Να σου ομολογήσω κάτι; Τα μικρά νευρικά Νανάκια
αποδεικνύονται συχνά τα καλύτερα απ’ όλα». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #4e2800;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: inherit;">Ο Σταν λέει γεια. Και φεύγει,
περνώντας μπροστά από τα άδεια σκουριασμένα κλουβιά. Έχει ξεχάσει τους
σκορπιούς και τον αετό. Νιώθει στην πλάτη του τη δόνηση των ψαριών καθώς
κολυμπούν. Το δοχείο που τα μεταφέρει γυαλοκοπάει. </span></span><o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #4e2800; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidlUlddgEotHcMG45HVpIuIQd4bse-221dSF5kT8oFBmj1dDq0rO8et97E6wX0uGkSV0VELMrpviio3d7lMG8zZo9b7gGSXFkLtS5QpiV2-V6sxHVoFvd2WW0z-e8M-fTXXW3xM64rk12e/s1600/%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidlUlddgEotHcMG45HVpIuIQd4bse-221dSF5kT8oFBmj1dDq0rO8et97E6wX0uGkSV0VELMrpviio3d7lMG8zZo9b7gGSXFkLtS5QpiV2-V6sxHVoFvd2WW0z-e8M-fTXXW3xM64rk12e/s400/%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #4e2800; text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b>Σχόλια</b></div>
<div class="MsoNormal">
<div>
Κάθε ένα από τα τρία μέρη του βιβλίου, φαίνεται να συνδέεται με ένα διαφορετικό είδος ψαριού. Στο Α' κυριαρχούν οι σαρδέλες, τις οποίες ο θείος Έρνι κονσερβοποιεί, χτίζοντας μια βιομηχανία και ταυτόχρονα γκρεμίζοντας την οικογένειά του. Στο Β' μέρος, το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται στα λαμπερά χρυσόψαρα και την κοινωνικοοικονομική τους διαστρωμάτωση. Στο τελευταίο μέρος, αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές αναδεικνύονται <i>τα μυθικά, τα θρυλικά, τα θανάσιμα</i> πιράνχας, που καταφέρνουν να κερδίσουν και μια θέση στον τίτλο του βιβλίου. Ένας συμβολισμός που θα μπορούσε (αυθαίρετα όπως πάντα) να συνδεθεί με την εναλλαγή των ειδών αυτών, είναι τρεις διαφορετικές πτυχές της σχέσης ανθρώπου- φύσης: Οι γκρίζες σαρδέλες θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν την εκμετάλλευση της Φύσης από τον άνθρωπο, τα υπέροχα χρυσόψαρα την ομορφιά που αυτή του εμπνέει, ενώ τα (<i>ασημόγκριζα και κοκκινομάγουλα</i>) πιράνχας το πώς αυτός μπορεί να συνυπάρξει μαζί της αν την κατανοήσει (όπως ο ήρωας) ή να καταστραφεί αν την αντιμετωπίσει ως ξένος.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpm0aYH1vYzu46u9NossY2yomEkf245eYXyOXJAB-0c1deEWR26_cOeUCr7Hyh3fbYKQtWTKRwzDoRYtfQLejSHNPhT0In5608CGkUr-8sO5OISZgZqqnAgv4hH5EN7FXgFRKb2SedxK0g/s1600/piranhas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpm0aYH1vYzu46u9NossY2yomEkf245eYXyOXJAB-0c1deEWR26_cOeUCr7Hyh3fbYKQtWTKRwzDoRYtfQLejSHNPhT0In5608CGkUr-8sO5OISZgZqqnAgv4hH5EN7FXgFRKb2SedxK0g/s640/piranhas.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">από τις σαρδέλες στα χρυσόψαρα κι από εκεί στα πιράνχας!</td></tr>
</tbody></table>
Τι όμως μπορεί να αντιπροσωπεύει η ομάδα ΚΟΠΑΝΟΣ -Κρατική Ομάδα Περιστολής Ανάρμοστων Και Νοσ<b>ι</b>ρών Σ<b>ι</b>μπεριφορών- (στα αγγλικά DAFT squad -Dept for the Aboli<b>shun</b> of Fishy Things); Το σίγουρο είναι πως η παρέα του Κλάρενς Π. Κλαπ, δρα ως μια καρτουνίστικη κλίκα αμόρφωτων τραμπούκων. Κινούμενη η ίδια στα όρια του νόμου, βρίσκει χαρά στο να τρομοκρατεί οποιονδήποτε τον παραβαίνει... ή θα μπορούσε να τον παραβαίνει! Τα παλικάρια της, φουσκωτά και μαυροντυμένα (σ.83) με ξυρισμένα κρανία, χοντρά σβέρκα (σ.75) και κούφια κεφάλια, παραπέμπουν ευθέως σε νεοναζί. Υποπίπτουν μάλιστα διαρκώς σε αναγραμματισμούς, παρατονισμούς, επαναλήψεις, ορθογραφικά λάθη, κτλ. τα οποία υπογραμμίζουν την αγραμματοσύνη και την επιπολαιότητά τους. Η ελληνική μετάφραση στο σημείο αυτό ίσως στέκεται λίγο αναποφάσιστη: κάνει τον αρχηγό τους να θυμίζει λίγο επαρχιώτη κομμουνιστοφάγο χωροφύλακα και λίγο τον Σκύθη δεσμοφύλακα των <a href="http://www.stergidis.gr/system/product_assets/000/000/334/original_ARISTOFANH_8.jpg" target="_blank">Αποστολίδη - Ακοκαλίδη</a>. Ένα παράδειγμα από τη <span style="color: #4e2800;">σ.217: </span><span style="color: blue; font-style: italic;">Μάλιστα, στυφύλακα. </span>(σ.σ. στο αγγλικό κείμενο <i>ossifer</i> - όπως θα το ξεστόμιζε ένας μεθυσμένος)<span style="color: blue; font-style: italic;"> Ηπιθεωρητής μ' επτά αστέρια, δυο παράσημα κι ένα πτυχίο υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον αρχιηπιθεωρητή. Ηπιθεωρώ παράξενα πράγκματα, ασυνήθιστα πράγκματα, πράγκματα που δε θα έπρεπε ούτε καν να είναι πράγκματα. Και τα σταματώ παραύτα, έχω τον τρόπο μου εγώ!</span><i style="color: #4e2800;"> </i>Η σχέση της παρακρατικής αυτής ομάδας με την επίσημη αστυνομία, ξεδιπλώνεται στο κεφάλαιο 38, όπου ο Κλάρενς Κλαπ δείχνει να φοβάται τον αστυφύλακα <span style="color: blue; font-style: italic;">παίξτε το αγγελούδια, παλικάρια</span><i style="color: #4e2800;"> </i>αλλά και να τον προσεγγίζει με κολακείες<span style="color: #4e2800;"> </span><span style="color: blue; font-style: italic;">Είναι καλό που ξέρω πως εσύ πολεμάς το κακό σ' αυτήνε την πόλη</span><span style="color: #4e2800;">, </span>όπως και αργότερα<span style="color: #4e2800;"> </span><span style="color: blue; font-style: italic;">Εμείς οι εχθροί των παρανομιών θα πρέπει να παραμένουμε ενωμένοι, στυφύλακα, έτσι δεν είναι; </span>Και πράγματι μοιάζουν ενωμένοι, αφού αντιμετωπίζουν τους πάντες με μισανθρωπισμό και καχυποψία.<br />
<div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTOOC0Jd6ZGNJObuyl7DvOgdjZOZ1SiB3WtumWmhLbbaEjRATUOCCeN0MvSedw5zX00KbX4BjsMlg31JxWvYKwxQO7NYIrpBArpstB7w86X4SXn4Ej8Hfar9XP9nqutqHTj49LoqoqvFk/s1600/295834d1d9704a4742ac1e54af4b7651.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTOOC0Jd6ZGNJObuyl7DvOgdjZOZ1SiB3WtumWmhLbbaEjRATUOCCeN0MvSedw5zX00KbX4BjsMlg31JxWvYKwxQO7NYIrpBArpstB7w86X4SXn4Ej8Hfar9XP9nqutqHTj49LoqoqvFk/s320/295834d1d9704a4742ac1e54af4b7651.jpg" width="279" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Custodian_helmet" target="_blank">κράνος</a> που <span style="font-size: 12.8000001907349px; line-height: 21px;">το 1863</span><span style="font-size: 12.8000001907349px; line-height: 21px;"> αντικατέστησε το ημίψηλο που φορούσαν οι αστυνομικοί, </span><br />
ήταν, διαβάζουμε, <span style="font-size: 12.8000001907349px; line-height: 21px;">εμπνευσμένο από το </span><a href="http://www.pickelhauben.net/articles/images/FILZ/ps113b.jpg" style="font-size: 12.8000001907349px; line-height: 21px;" target="_blank">πρωσικό κράνος με αιχμή</a><span style="font-size: 12.8000001907349px; line-height: 21px;"> (Pickelhaube) (</span><a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/29/58/34/295834d1d9704a4742ac1e54af4b7651.jpg" style="font-size: 12.8000001907349px; line-height: 21px;" target="_blank">πηγή</a><span style="font-size: 12.8000001907349px; line-height: 21px;">)</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: #4e2800;">Η περιοχή που ο μικρός Σταν μεγαλώνει, ανάμεσα σε εργοστάσια και ναυπηγεία, είναι πιθανότατα εμπνευσμένη από </span><span style="color: #4e2800;">τον τόπο καταγωγής του συγγραφέα, το </span><span style="color: #4e2800;"><b>Newcastle upon Tyne</b>, που κατά τη βιομηχανική επανάσταση αποτέλεσε ένα από τα μεγάλα κέντρα παραγωγής. Ίσως λοιπόν κάπου εκεί, στο νούμερο 69 της Προκυμαίας της Ψαραγοράς, να γεννήθηκε το εργοστάσιο κονσερβοποίησης σαρδελών του θείου Έρνι. Η λατρεία του για τις μηχανές είναι μεγάλη (σ.22) </span><span style="color: red; font-style: italic;">Αχ, υπέροχες μηχανές μου! Αχ, πόσο τις αγαπώ! Ψάρια ψάρια ψάρια ΨΑΡΙΑ! Μηχανή μηχανή μηχανή ΜΗΧΑΝΗ!</span><span style="color: red; font-style: italic;"> </span><span style="color: #4e2800;">αφού κατάφεραν να σώσουν αυτόν από την ανεργία και την οικογένειά του από τη φτώχεια. Δυστυχώς όμως, ο ενθουσιασμός μετατρέπεται γρήγορα σε εργασιομανία και η δουλειά αλλοτριώνει τον θείο. Αποκορύφωμα της μετάλλαξής του, ένα παραλήρημα απερισκεψίας, στο οποίο τον παρασύρει η ματαιοδοξία του και ο χορός των μηχανών (σ.67) </span><i style="color: red;">οι μηχανές αναστενάζουν, από τρόμο, μα και από χαρά, γι' αυτό που ο αφέντης τους ετοιμάζεται να κάνει. «Δείξε θάρρος», μονολογεί</i> (...) <i style="color: red;">«Ναι, είναι απαίσιο αυτό που πάω να κάνω, αλλά είναι για το καλό μας. Ναι, είναι σκληρό αλλά θα μας κάνει πλούσιους. Θα μας κάνει διάσημους.</i><span style="color: #4e2800;">» Εδώ κρύβεται προφανώς ένας συμβολισμός για την λαιμαργία του ανθρώπου γενικά, ή ειδικότερα από το ξεκίνημα της βιομηχανικής εποχής... αν όμως ο θείος όντως εκπροσωπεί τον άνθρωπο-επιχειρηματία, γιατί το παρακράτος </span><span style="color: #4e2800;">δεν τον αφήνει ήσυχο και </span><span style="color: #4e2800;">συγκρούεται μαζί του; Πιθανόν επειδή με κάποιον τρόπο, θα πρέπει η πλοκή να προχωρήσει και ο ανθρωπισμός να βγει τελικά νικητής...</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_NWZg-dSosQ1WkpfECcDbra29s8QSIAkIfeW2knurrmn1a06MSSYzKuHEI64_IfmXBxPeSEr3RSgxFAiydYC2rF5vI2Uv_4RtupAoEwbFTSQHhyViWMsD7eti1Yh7hoIJUJuHqIzD0kpT/s1600/newcastle+on+tyne.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_NWZg-dSosQ1WkpfECcDbra29s8QSIAkIfeW2knurrmn1a06MSSYzKuHEI64_IfmXBxPeSEr3RSgxFAiydYC2rF5vI2Uv_4RtupAoEwbFTSQHhyViWMsD7eti1Yh7hoIJUJuHqIzD0kpT/s400/newcastle+on+tyne.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ναυπηγείο κοντά στην προκυμαία - Newcastle upon Tyne (<a href="http://i3.chroniclelive.co.uk/incoming/article6379604.ece/alternates/s615/JS25742159.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span style="color: #4e2800;">Μια άλλη πτυχή της λατρείας που δείχνει ο θείος Έρνι προς τις μηχανές (σ. 22-54) αφορά την πίστη του στο ότι αυτές μπορούν </span><i style="color: #4e2800;">να εκπληρώσουν τις επιθυμίες του, </i><i><span style="color: red;">να κάνουν πραγματικότητα το όραμά του</span></i><i style="color: #4e2800;"> </i><span style="color: #4e2800;">(σ.66). Πρόκειται ωστόσο για ένα όραμα φρικιαστικό, υπαγορευμένο από την κακώς εννοούμενη πρόοδο. Ένα όραμα από το οποίο ο ίδιος προσπαθεί να ξεφύγει: </span><i><span style="color: red;">«Όχι»</span></i><span style="color: #4e2800;"> μονολογεί και </span><i><span style="color: red;">σφίγγει τις γροθιές του</span></i><span style="color: #4e2800;">. Παραδίδεται όμως τελικά σε αυτό, υποκύπτοντας ουσιαστικά στη θέληση των μηχανών. Μας θυμίζει έτσι τον Μπάστιαν της </span><i style="color: #4e2800;"><a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4.html" target="_blank">Ιστορίας χωρίς τέλος</a></i><span style="color: #4e2800;">, που αρχικά φαίνεται να εξουσιάζει την μαγική Λαμπηδόνα, στη συνέχεια όμως καταπίνεται από την ισχύ της. Και οι δυο ήρωες πρόσκαιρα χάνουν τον προσανατολισμό τους, μαγεμένοι από μια δύναμη που τους καλεί να προχωράνε διαρκώς μπροστά, χωρίς να σκέφτονται πού θέλουν να καταλήξουν. Όπως και ο 10χρονος ήρωας του Έντε, έτσι και ο θείος Έρνι, βρίσκει τελικά τον δρόμο του, απολογούμενος στην Τσιγγάνα Ρόουζ (και τον αναγνώστη -σελ. 249): </span><i><span style="color: red;">Είχα πάρει λάθος δρόμο. Κι αυτό έγινε γιατί έψαχνα μανιωδώς δόξα και χρήμα</span></i><span style="color: #4e2800;">. </span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg3RnupWy0lPSIUogK_6aAfL93OqXFyQHkFsTJHJYn7lCo9VUWdckizbPhVgmRNq8Ys4aj53EoJtVxdpFiPpW1KDQiooaFHpuoyKzrdY6Wxl9xK89mm24sshyphenhyphenSb6l9DeLCPctoXo98AWet/s1600/Stefan+Zsaitsits.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg3RnupWy0lPSIUogK_6aAfL93OqXFyQHkFsTJHJYn7lCo9VUWdckizbPhVgmRNq8Ys4aj53EoJtVxdpFiPpW1KDQiooaFHpuoyKzrdY6Wxl9xK89mm24sshyphenhyphenSb6l9DeLCPctoXo98AWet/s400/Stefan+Zsaitsits.jpg" width="282" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σκίτσο του Stefan Zsaitsits που θα μπορούσε να <br />
έχει τίτλο "στο μυαλό του θείου Έρνι" (<a href="http://www.thisiscolossal.com/wp-content/uploads/2013/11/stefan-6.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: #4e2800;">Στον αντίποδα όλων αυτών, βρίσκεται ο κόσμος του «λούνα παρκ», που ίσως να αντιπροσωπεύει τις αξίες, τους ανθρώπους και τους ρυθμούς της προβιομηχανικής κοινωνίας. Εκεί, το χρήμα δεν σημαίνει τα πάντα, ενώ υπάρχει ακόμα χώρος για τη μαγεία, το ακατανόητο και το μη εμπορευματοποιημένο. Οι χαρακτήρες που εργάζονται κάτω από τις τέντες του, έχουν ο καθένας ιδιαιτερότητες αλλά και ένα διαφορετικό μάθημα να δώσουν στον Σταν: ο Γαργαλιάρης Πίτερ, ο Χρυσοφάνης... ακόμα και ο </span><span style="color: #4e2800;">ο Αγριόχοιρος! Ενδιαφέρον έχει το ότι η πρωτοτυπία της πλοκής και των ηρώων, ενέπνευσε τελικά ένα αληθινό <a href="https://www.youtube.com/watch?v=Rljxz_j6oCo" target="_blank">ακροβατικό νούμερο σε τσίρκο</a>!</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; font-family: 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; margin-bottom: 0.5em; margin-left: auto; margin-right: auto; orphans: auto; padding: 6px; text-align: center; text-indent: 0px; text-transform: none; widows: 1; word-spacing: 0px;"><tbody>
<tr align="center"><td><div style="margin: 0px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLS0ThrLR_STp3w4r5k4LDKc4jWDumUoAchwXzB_Swq0m-KMs93X_TRpwadhmSMT_8MfGXdgqaq4gXPdFcu1zzEaoe6SkXWKQ3D5iuBNd2rGz3yo856brMGIq4AHqwmE0wuXSP3mfEUuI1/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLS0ThrLR_STp3w4r5k4LDKc4jWDumUoAchwXzB_Swq0m-KMs93X_TRpwadhmSMT_8MfGXdgqaq4gXPdFcu1zzEaoe6SkXWKQ3D5iuBNd2rGz3yo856brMGIq4AHqwmE0wuXSP3mfEUuI1/s200/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF.png" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq4jGbR_q5rpbE4P-mNEs7cJ4rqX6qQVJAucdBEmzHLzGsfnH7OLpmN55o092QXqpIQLRqMX2MwElMx0Ym8dljuitZ1nEOMW94WOeJK_fxMgTVnpyJ0FdJByTxkRn-1MEmZSBfuAZgXqt2/s1600/jeffers_almond_panchostan.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq4jGbR_q5rpbE4P-mNEs7cJ4rqX6qQVJAucdBEmzHLzGsfnH7OLpmN55o092QXqpIQLRqMX2MwElMx0Ym8dljuitZ1nEOMW94WOeJK_fxMgTVnpyJ0FdJByTxkRn-1MEmZSBfuAZgXqt2/s200/jeffers_almond_panchostan.jpg" width="200" /></a></div>
</td></tr>
<tr align="center"><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px; padding-top: 4px;"><div style="margin: 0px;">
Πάντσο Πιρέλι και Σταν ως σκίτσα (<a href="http://s92.photobucket.com/user/jabberworks/media/Events/jeffers_almond_panchostan.jpg.html" target="_blank">πηγή</a>) και ως ακροβάτες στο τσίρκο</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: #4e2800;">Ένας από τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που δημιουργεί ο συγγραφέας είναι και η Τσιγγάνα Ρόουζ. Η μάγισσα του τσίρκου, δείχνει σε κάθε της εμφάνιση (σελ. 49, </span><span style="color: #4e2800;">105-7, 248-249) τη λατρεία της προς </span><span style="color: #4e2800;">τη Σελήνη (θυμίζοντάς μας λίγο τις </span><i style="color: #4e2800;"><a href="http://www.biblionet.gr/book/126953/%CE%A1%CE%BF%CE%90%CE%B4%CE%B7%CF%82,_%CE%95%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB_%CE%94.,_1836-1904/%CE%9F%CE%B9_%CE%BC%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD%CE%B1" target="_blank">Μάγισσες του Μεσαίωνα</a></i><span style="color: #4e2800;"> του Ροΐδη), αμείβεται για τις υπηρεσίες της προς τους φτωχούς με ακτίνες φεγγαρόφωτος και με την παρουσία της σηματοδοτεί στην ιστορία δύο κύκλους... έναν για το ξεκίνημα και το κλείσιμο της πορείας του Σταν στο λούνα παρκ και έναν για την προσωπική ιστορία των Έρνι και Άννι: ήταν η ίδια Τσιγγάνα Ρόουζ που οι δυο τους ξεχωριστά συνάντησαν στα νιάτα τους και προέβλεψε ότι θα γίνουν ζευγάρι. </span><i><span style="color: blue;">«"Θα συναντήσεις ένα όμορφο κορίτσι! Αυτό μου είπε η τσιγγάνα. Και το συνάντησα, και ήσουν εσύ.» </span><span style="color: red;">«Και σ' εμένα είπε πως θα συναντούσα έναν ψηλό, όμορφο άντρα. Και τον συνάντησα, και ήσουν εσύ»</span><span style="color: blue;">. </span></i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/b5TCbgKFSoo/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/b5TCbgKFSoo?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<b>Χρήση στην τάξη</b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #4e2800;">
Καθώς η έκταση των κεφαλαίων είναι περιορισμένη, θα μπορούσαμε να τους αποδώσουμε τίτλους. Κάθε ομάδα μαθητών μπορεί να αναλάβει ένα ή και περισσότερα κεφάλαια, επινοώντας τίτλους σύντομους ή εκτενείς, σοβαρούς ή αστείους. Παράλληλα, μπορούμε να ζητήσουμε από τα παιδιά κάθε ομάδας να μας ετοιμάσουν μια μικρή περίληψη για το κεφάλαιο που διάβασαν, ή να παίξουμε το παιχνίδι <i>Αλφαβητάρι της ιστορίας </i>(αναζητήστε το ως <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/p/blog-page_27.html#C4" target="_blank">δραστηριότητα 9 στη σελίδα Φιλαναγνωσία)</a> ώστε με έναν από τους δύο τρόπους, να ενημερωθεί η τάξη για το περιεχόμενο των κεφαλαίων που δεν διάβασε.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; font-family: 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; margin-bottom: 0.5em; margin-left: auto; margin-right: auto; orphans: auto; padding: 6px; text-align: center; text-indent: 0px; text-transform: none; widows: 1; word-spacing: 0px;"><tbody>
<tr><td><div style="margin: 0px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkUyUK8ZaA1Lf8f8nfAMfCZOlqYGIqLccrVcnFKu417PD4w8afhXNDp8MpPQEBdFMzOECdIP4lIe05BD16qamLwwKfGCRMqXOlp_FTdXOf9bft3Ix3WDXlOl2rhEaYkPNcyKYm7_r9ruv/s1600/9780763661694-boyswampiranhas6465_zoom.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkUyUK8ZaA1Lf8f8nfAMfCZOlqYGIqLccrVcnFKu417PD4w8afhXNDp8MpPQEBdFMzOECdIP4lIe05BD16qamLwwKfGCRMqXOlp_FTdXOf9bft3Ix3WDXlOl2rhEaYkPNcyKYm7_r9ruv/s320/9780763661694-boyswampiranhas6465_zoom.jpg" width="320" /></a></div>
</td></tr>
<tr align="center"><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px; padding-top: 4px;"><div style="margin: 0px;">
<a href="http://www.juniorlibraryguild.com/images/9780763661694/InteriorArt/9780763661694-boyswampiranhas6465_zoom.jpg" target="_blank">πηγή</a></div>
</td></tr>
</tbody></table>
Μια και τα πιράνχας παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία, μια δημιουργική ιδέα για χειροτεχνία, θα ήταν να κατασκευάσουμε γωνιακούς σελιδοδείκτες που να θυμίζουν τα ποταμίσια αυτά τερατάκια. Για να το καταφέρουμε αυτό θα χρειαστούμε είτε<br />
<ul>
<li><b>έναν φάκελο του οποίου θα κόψουμε τη γωνία και στη συνέχεια θα τη ζωγραφίσουμε</b></li>
</ul>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM-PQc1yDDZ8NYxVFL35-sQGTPXy5IUnuJQOfepK0DxhjQLOH8FF01rHrekQkYMTldZ5jQKculHw7N-p7Th_dvhUaPlrHreZLf4LqO1BgxwmY12HIjzLHkXwnhd9SSDfQN26tJH-_-_BlM/s1600/IMG_1037.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM-PQc1yDDZ8NYxVFL35-sQGTPXy5IUnuJQOfepK0DxhjQLOH8FF01rHrekQkYMTldZ5jQKculHw7N-p7Th_dvhUaPlrHreZLf4LqO1BgxwmY12HIjzLHkXwnhd9SSDfQN26tJH-_-_BlM/s320/IMG_1037.jpg" width="320" /></a></div>
<b>είτε</b> τα εξής υλικά:<b> </b><br />
<b></b><br />
<ul>
<li><b><a href="http://tallystreasury.com/wp-content/uploads/2011/05/page-corner-bookmark-monsters.pdf" target="_blank">αυτό το πατρόν</a> </b><b>που εκτυπώνουμε σε χαρτόνι</b><br />
<b></b></li>
<li><b>ψαλίδι</b></li>
<li><b>χρώματα</b></li>
<li><b>κόλα στικ</b></li>
<li><b><b>λίγο διακοσμητικό χαρτί </b></b></li>
</ul>
</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #4e2800;">
Στη συνέχεια, ακολουθούμε τις απλές <a href="http://tallystreasury.com/2011/02/corner-page-bookmarks-3/" target="_blank">οδηγίες που δίνονται εδώ</a> για να τα διακοσμήσουμε σύμφωνα με το γούστο μας, και οι σελιδοδείκτες μας είναι έτοιμοι!</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-bRGmhxYWYw9af4n0JBFS3Qy0yCkO_KgXIoQnN_Ari6VIOrOspqeDTHyx52gi0JzgahJZopGUL8TXA7JaP4j7Nn738vg5qndgkcWWlevDFnnFV613uDew1nSjcupilm4KBADROdUQcCS7/s1600/IMG_1093ii.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-bRGmhxYWYw9af4n0JBFS3Qy0yCkO_KgXIoQnN_Ari6VIOrOspqeDTHyx52gi0JzgahJZopGUL8TXA7JaP4j7Nn738vg5qndgkcWWlevDFnnFV613uDew1nSjcupilm4KBADROdUQcCS7/s400/IMG_1093ii.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σελιδοδείκτες πιράνχας - τερατάκια! (<a href="http://tallystreasury.com/wp-content/uploads/2011/02/IMG_1093ii.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="color: #4e2800;">
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-57106230515694927662016-01-15T08:00:00.000+02:002016-01-30T23:01:28.369+02:00Το χάρτινο καραβάκι της μαμάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiperq58zgUqugq_DktM00V41GT4RuUlxiPwYnSaZMFSXdY1seW2bfzcsDnC5pj35Rj4eAFewkp0TCA_UCp0N5ClV_TYoKKDxZdJ97QYUQxOTxxy39IpTB9PqTya3aMx3bqqX_nUKrpa_a0/s1600/9786180108095.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiperq58zgUqugq_DktM00V41GT4RuUlxiPwYnSaZMFSXdY1seW2bfzcsDnC5pj35Rj4eAFewkp0TCA_UCp0N5ClV_TYoKKDxZdJ97QYUQxOTxxy39IpTB9PqTya3aMx3bqqX_nUKrpa_a0/s400/9786180108095.jpg" width="266" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Μια μαμά προσπαθεί εναγωνίως να ανακαλύψει πώς διπλώνονται τα χάρτινα καραβάκια, ώστε να δείξει στην κόρη της ότι και εκείνη ξέρει να τα φτιάχνει... όπως δηλαδή όλες μαμάδες του σχολείου! Η μέρα ωστόσο προχωράει και παρά τα απεγνωσμένα τηλεφωνήματα στις φίλες της, καμιά τους δεν μπορεί να τη βοηθήσει· ούτε και η αναζήτηση στο διαδίκτυο φέρνει κάποιο αποτέλεσμα. Τελευταία της ελπίδα ο μπαμπάς, που επιστρέφει στο σπίτι αργά το βράδυ... δυστυχώς όμως, ούτε κι εκείνος έχει ιδέα πώς κατασκευάζεται ένα χάρτινο καραβάκι! Θα γίνει άραγε θρύψαλα η εικόνα του παντογνώστη γονέα στα μάτια της μικρής, μόλις αποκαλυφθεί η αλήθεια; <span style="text-align: left;">Ή μήπως είναι καιρός ο μπαμπάς και η μαμά να παραδεχτούν με θάρρος ότι δεν ξέρουν τα πάντα; </span><span style="text-align: left;">Και μήπως τότε, είναι σειρά της μικρής τους κόρης να τους μάθει και κείνη κάτι;</span></div>
<div>
<br />
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Ψυχογιός<br />
Συγγραφέας: Ελένη Γεωργοστάθη<br />
Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη<br />
ISBN: 978-618-01-809-5<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2014<br />
Σελίδες: 48<br />
Τιμή: περίπου 5 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002712" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Α', Β'<br />
Διαβάστε ένα απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες <a href="http://webdata.psichogios.gr/sample/9786180108095.pdf" target="_blank">εδώ</a><br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Χαριτωμένη ιστορία 1200 περίπου λέξεων, για τους ρόλους μαθητή και μαθητευόμενου μέσα στην οικογένεια και για το πώς καμιά φορά αντιστρέφονται. Με γλώσσα απλή, σύνταξη κατάλληλη για τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και σαφήνεια στην έκφραση, η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της Ελένης Γεωργοστάθη, κέρδισε τη συμπάθεια των μικρών αναγνωστών του σχολείου μας. Το οικείο θέμα βοήθησε να ταυτιστούν με την ηρωίδα, ενώ η αγωνία της μαμάς-συμπρωταγωνίστριας που σταδιακά κορυφώνεται, κράτησε το ενδιαφέρον τους ζωντανό μέχρι λίγο πριν το τέλος της ιστορίας! Σε αυτό φυσικά συνέβαλε και η εικονογράφηση, που, παρούσα σε κάθε σελίδα, συμβαδίζει απόλυτα με το πνεύμα του κειμένου, αξιοποιεί το χιούμορ του και κάνει την ανάγνωση πιο ευχάριστη. Το προτείνουμε χωρίς επιφύλαξη σε μαθητές των πρώτων τάξεων του Δημοτικού, όπως φυσικά και στους (κατά καιρούς πελαγωμένους) γονείς τους!</div>
<br />
<div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Απλή γλώσσα και σύνταξη</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Γραμμένο με ευαισθησία και χιούμορ</li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ωφέλιμα μηνύματα</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<b>Αξίες - Θέματα</b></div>
Οικογένεια, Χιούμορ, Ειλικρίνεια<br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Όμορφες ζωγραφιές σε απαλές αποχρώσεις συνοδεύουν κάθε σελίδα του βιβλίου και συμπληρώνουν τη διήγηση της ιστορίας. Τα σχέδια αλληλεπιδρούν αρμονικά με το κείμενο και «παίζουν» με τον αναγνώστη, αποκαλύπτοντάς του πρόσθετες πληροφορίες. Παρά την απλότητα στις γραμμές, τα πρόσωπα των χαρακτήρων είναι γεμάτα εκφραστικότητα και μας μεταφέρουν τη συναισθηματική τους κατάσταση.</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-v7wcpmGBR-2ZrIwKmSXDoK1K8PUATr06IkUa6nmCZl4qLXjSEz2B8qWxpaD3CJaTxLARs46BnjLPEf90C8jfnEZtip9yMrD6NglIWzu2PEW-SSDGlK4BSaqlsWtUFUFQDe1fX_j31JIY/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+0.jpg" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="515" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-v7wcpmGBR-2ZrIwKmSXDoK1K8PUATr06IkUa6nmCZl4qLXjSEz2B8qWxpaD3CJaTxLARs46BnjLPEf90C8jfnEZtip9yMrD6NglIWzu2PEW-SSDGlK4BSaqlsWtUFUFQDe1fX_j31JIY/s640/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+0.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
</div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: center;">
</div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
</div>
<div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: center;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<b>Απόσπασμα</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Σοφία έφτιαξε το πρωί στο σχολείο ένα όμορφο καραβάκι. Πήρε ένα κομμάτι χαρτί, το δίπλωσε, το ξαναδίπλωσε, και να σου το καράβι της! Έτοιμο στο πι και φι! Πήρε ύστερα μπογιές και το 'βαψε γαλάζιο με κόκκινες άγκυρες και πρασινωπά ψαράκια να ταξιδεύουν πάνω του.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Μαρία, πάλι, το δικό της το καραβάκι το έβαψε κατακόκκινο, με άσπρα λουλουδάκια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Να σου φτιάξω κι εσένα ένα καραβάκι;» μου είπε η Σοφία και στη στιγμή σκάρωσε ένα καινούριο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πήρα τις μπογιές μου και το έβαψα ροζ και πράσινο και κίτρινο και πορτοκαλί. Ήθελα να χωρέσω πάνω του όλα τα χρώματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πού μάθατε να φτιάχνετε καραβάκια;» </div>
<div style="text-align: justify;">
ρώτησα τις συμμαθήτριές μου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Εμένα μου έδειξε η μαμά μου», απάντησε η Σοφία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Κι εμένα η δική μου», είπε κι η Μαρία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Α, τότε θα ζητήσω κι εγώ απ' τη δική μου μαμά να μου μάθει!»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το μεσημέρι δείχνω το καραβάκι μου στη μαμά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πο πο, τι ωραία χρώματα!» θαυμάζει εκείνη.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Είναι πανέμορφο!» Και μου δίνει ένα φιλί μεγάλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μου το έφτιαξε η Σοφία, κι εγώ το ζωγράφισα».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Καλή φίλη η Σοφία για να σου χαρίζει τέτοια όμορφα καραβάκια...»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μαμά, η Σοφία έμαθε να φτιάχνει καραβάκια από τη μαμά της. Κι η Μαρία το ίδιο. Εσύ θα μου μάθεις;»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μαμά με κοιτάζει κάπως σκεφτική κι ύστερα μου λέει: «Θα δούμε». Και μετά με στέλνει στο μπάνιο να πλύνω τα χέρια μου και να ετοιμαστώ για το μεσημεριανό φαγητό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αχ, όταν η μαμά λέει «θα δούμε», τα πράγματα δεν είναι καλά...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkSZOAH4hYESqfguvSfisXg08cRsuzpMw2XjyzTlZE9an9k0Hy2DEiBXoHu2qo51QBGRx-eh-yPbTz1-GkhU5oNiTDts02CYdJFuT9YH3enz-e35aUcTX4egcgnVyXQH5V9QXJXpd6-nGa/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkSZOAH4hYESqfguvSfisXg08cRsuzpMw2XjyzTlZE9an9k0Hy2DEiBXoHu2qo51QBGRx-eh-yPbTz1-GkhU5oNiTDts02CYdJFuT9YH3enz-e35aUcTX4egcgnVyXQH5V9QXJXpd6-nGa/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σχόλιο</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μαμά της ιστορίας είναι ευαίσθητη αλλά και αρκετά πονηρή: φοβούμενη το ενδεχόμενο να αποκαλυφθεί στην κόρη της η χειροτεχνική της άγνοια, προσπαθεί διαρκώς να κερδίσει χρόνο, προβάλλοντας δικαιολογίες που μπορεί να μην διεκδικούν όσκαρ πρωτοτυπίας (κάποια παιδιά στην Α' τάξη υποψιάστηκαν από την πρώτη στιγμή ότι η μαμά δεν ήξερε να φτιάχνει καραβάκια), καταφέρνουν ωστόσο να καθυστερήσουν για λίγο το αναπόφευκτο. Συγκεκριμένα, μέχρι να καταφθάσει ο μπαμπάς, η μαμά πετυχαίνει να αναβάλει την επίδειξη χαρτοκοπτικής τέσσερις φορές, απαντώντας στις παρακλήσεις της κόρης της: «θα δούμε», «ναι, βέβαια, μόνο λίγο αργότερα, τώρα έχω μια δουλίτσα», «μήπως πρώτα να διαβάσουμε ένα ωραίο βιβλίο;» και τέλος «δώσε μου λίγο χρόνο».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν ο μπαμπάς επιστρέφει στο σπίτι, αποκαλύπτει <i>χωρίς φόβο και πάθος την πάσα αλήθεια</i>, κι έτσι το ιδιότυπο «κρυφτό» μαμάς και κόρης τελειώνει άδοξα. Ο πατέρας παρουσιάζεται έτσι πιο ευθύς και ειλικρινής από τη μαμά και ακολουθεί διαφορετική προσέγγιση από τη δική της: δηλώνει πως «κανείς δεν τα ξέρει όλα», αφήνοντας άφοβα τα είδωλα της αυθεντίας να κατακρημνιστούν στο μυαλό της μικρής. Δεν του λείπει όμως και διπλωματία, αφού το επόμενο πρωί επεμβαίνει βρίσκοντας τα κατάλληλα λόγια, ώστε να βοηθήσει την κόρη του να ξεπεράσει τις αντιρρήσεις της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBsIDoVmxecx8iFJUYomwP7iBCpG7cBkCJ64JmK9rJp5NdClqgg7OlwgKKDQpymlrjimNQhCV5UdG-aH2WYHvgvsTnFQd2pLrT4Vq4kjSeq-lEGr4HJKJ0FsdP9rgyqK811eG611fiDlRf/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+%25CF%2587%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+2004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBsIDoVmxecx8iFJUYomwP7iBCpG7cBkCJ64JmK9rJp5NdClqgg7OlwgKKDQpymlrjimNQhCV5UdG-aH2WYHvgvsTnFQd2pLrT4Vq4kjSeq-lEGr4HJKJ0FsdP9rgyqK811eG611fiDlRf/s400/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+%25CF%2587%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+2004.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το χάρτινο καραβάκι από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK0icmfbm5O60vSS274gNb4rOi6VlkIzhM9cC610fMQvOTjimZ_GzRXlDudY8aw1upXURLxHqX2DRWcpTvqWOjUVTJ_NL3yTIoVRvZD162KFkaFMT3T8UDB-SQ2O4AvdCd22AywUaTlHmp/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+%25CF%2587%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+2004.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b>Χρήση στην Τάξη</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Η μαμά της ιστορίας μπορεί να μην βρήκε τη βοήθεια που έψαχνε στο διαδίκτυο, η αλήθεια είναι ωστόσο ότι με μια απλή αναζήτηση μπορείτε να εντοπίσετε αρκετά βίντεο και ιστοσελίδες με οδηγίες για την κατασκευή χάρτινων βαποριών, όπως <a href="http://www.patchofpuddles.co.uk/making-paper-boats" target="_blank">αυτήν</a>, <a href="http://www.instructables.com/id/Make-a-Floating-Boat-out-of-Paper/" target="_blank">ετούτη</a> ή <a href="http://www.mathematische-basteleien.de/paper_ship.htm" target="_blank">εκείνη</a>. Αν μάλιστα επιθυμείτε να κατασκευάσετε κάτι διαφορετικό και έχετε χρόνο και υπομονή, μπορείτε να δοκιμάσετε πιο πολύπλοκα origami όπως ένα <a href="http://www.origami-make.com/origami-boat-traditional-easy.php" target="_blank">παραδοσιακό καραβάκι</a> (ίσως χρειαστείτε τριγωνάκι ή μοιρογνωμόνιο) ένα <a href="http://www.origami-make.com/origami-boat-traditional-sail.php" target="_blank">όμορφο ιστιοφόρο</a> ή ένα χάρτινο <a href="http://www.origami-make.com/traditional-origami-steamboat2.php" target="_blank">ατμόπλοιο με δύο φουγάρα</a>!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Εμείς επιλέξαμε το απλό παραδοσιακό μοντέλο για να μείνουμε πιστοί στο βιβλίο, αλλά και επειδή ο χρόνος μας στο σχολείο ήταν (όπως πάντα) περιορισμένος. Τα παιδιά της Β' τάξης ανταποκρίθηκαν με χαρά στην κατασκευή και οι λιγοστοί μαθητές που δεν γνώριζαν ήδη το πώς φτιάχνεται ένα χάρτινο καραβάκι, φρόντισαν να το μάθουν σωστά, ώστε στο σπίτι να έχουν τη χαρά να εκπαιδεύσουν τη μητέρα τους... ακριβώς όπως και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας!</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN39c9HZ9zkonvODzyXlx_IIB87mNTlgrIuwsDKezBTCX6eE6bbAcA6Bwf-rqlkh1rBMI-a11TSAknPB2pmmAfQtrLRy4iV21Bc5-wiNWVL8OoPy3ks16DQTtHHMiowAfJ47WPE4yxoQxE/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="467" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN39c9HZ9zkonvODzyXlx_IIB87mNTlgrIuwsDKezBTCX6eE6bbAcA6Bwf-rqlkh1rBMI-a11TSAknPB2pmmAfQtrLRy4iV21Bc5-wiNWVL8OoPy3ks16DQTtHHMiowAfJ47WPE4yxoQxE/s640/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B9+000.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-17082015642116611772016-01-01T08:00:00.000+02:002016-01-05T00:00:38.365+02:00Η κόρη του λοχαγού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDLj0EnOX7iXMOTeqdAtLuOz3ZBc0lZTSFFp7ScTwlwiCHrKS8tv2uwqoMqayORP7D6jhnq0a6S8-moUmyK8_5X4P32NkTmWqqS7V6rtsDKkb6nrd3TFCmSG6HUdRayC6a8MIXKK3plQqd/s1600/pushkin0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDLj0EnOX7iXMOTeqdAtLuOz3ZBc0lZTSFFp7ScTwlwiCHrKS8tv2uwqoMqayORP7D6jhnq0a6S8-moUmyK8_5X4P32NkTmWqqS7V6rtsDKkb6nrd3TFCmSG6HUdRayC6a8MIXKK3plQqd/s640/pushkin0.jpg" width="481" /></a></div>
<b><span style="background: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Υπόθεση</span></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σιμπίρσκ, 1772. Ο 17χρονος Πιοτρ Γκρινιόφ, γιος απόστρατου αντισυνταγματάρχη, στέλνεται από τον πατέρα του να υπηρετήσει στο Όρενμπουργκ (αντί για την Πετρούπολη όπου τον περίμενε μια εύκολη ζωή δανδή), ώστε να σκληραγωγηθεί και να μάθει την πειθαρχία. Καθώς η άμαξά του προχωρά στη στέπα, πέφτει σε χιονοθύελλα και ο νεαρός σώζεται χάρη στη βοήθεια ενός Κοζάκου χωρικού. Όταν τελικά φτάνει στον προορισμό του, ο αρμόδιος στρατηγός τον στέλνει ακόμα πιο μακριά, στο μισορημαγμένο φρούριο Μπιελογκόρσκ, στα σύνορα της Ρωσίας με την Κιργιζία. Εκεί, ο Πιοτρ θα γνωριστεί με την οικογένεια του φρούραρχου Ιβάν Κούζμιτς και θα ερωτευτεί την κόρη του Μάσα, για χάρη της οποίας θα μονομαχήσει με τον συνάδελφό του Σβάμπριν. Οι πραγματικές δοκιμασίες για τον νεαρό αξιωματικό αρχίζουν ωστόσο λίγο αργότερα, όταν ο Κοζάκος Πουγκατσόφ, έχοντας ξεσηκώσει τις τοπικές φυλές, καταλαμβάνει τις γύρω φρουρές τη μία μετά την άλλη. Γρήγορα έρχεται και η σειρά του Μπιελογκόρσκ, που πέφτει με προδοσία του ίδιου μισητού συναδέλφου. Όλοι οι πιστοί στο στέμμα αξιωματικοί εκτελούνται, αλλά στον Πιοτρ δίνεται χάρη, επειδή ο επαναστάτης δεν είναι άλλος από τον Κοζάκο με τον οποίο είχε γνωριστεί στη στέπα. Σκοπός της ζωής του Πιοτρ, γίνεται τώρα να γλιτώσει την Μάσα από τα νύχια του απαίσιου Σβάμπριν. Αρκεί άραγε η γενναιότητά του και η αγνή του αγάπη για να τα καταφέρει μόνος εναντίον όλων;</span></div>
<div style="background: white; line-height: 12.6pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background: white; line-height: 12.6pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b style="background-color: transparent; text-align: left;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Χαρακτηριστικά </span></b></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> <span style="background: white;">Εκδότης: Ερευνητές</span><br />
<span style="background: white;">Συγγραφέας: Αλεξάντρ Πούσκιν (</span></span><span style="background: white; color: #382110; font-family: "Verdana","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Arial;">Александр Пушкин</span><span style="background: white; color: #252525; font-family: "Verdana","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Arial;">)</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Μετάφραση: Πέτρος Παπαπέτρος</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
<span style="background: white;">Εικονογράφηση: Βασίλης Κοντογεώργος</span><br />
<span style="background: white;">Τίτλος πρωτοτύπου: </span></span><span style="background: white; color: #252525; font-family: "Verdana","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Arial;">Капитанская дочка</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
<span style="background: white;">ISBN: 978-960-368-433-6</span><br />
<span style="background: white;">Έτος 1ης Έκδοσης: 1836 (παρούσα έκδοση στα ελληνικά 2008)</span><br />
<span style="background: white;">Σελίδες: 140</span><br />
<span style="background: white;">Τιμή: περίπου 13 ευρώ ή 5 ευρώ από το παζάρι βιβλίων</span><br />
<span style="background: white;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="http://www.nakasbookbazaar.gr/Details.asp?ID=126&Title=%C7%20%EA%FC%F1%E7%20%F4%EF%F5%20%EB%EF%F7%E1%E3%EF%FD" target="_blank"><span style="background: white; text-decoration: none; text-underline: none;">εδώ</span></a><span style="background: white;"> </span><br />
<span style="background: white;">Τάξεις: Γυμνάσιο</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
</div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b><span style="background: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Κριτική</span></b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><o:p></o:p> </span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μια από τις πιο αγαπητές περιπέτειες του Πούσκιν, φτάνει στα χέρια μας μέσα από την προσεγμένη έκδοση της σειράς <i>Αριστουργήματα της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας και η Εποχή τους</i>. Σε πρωτοπρόσωπη κατά κύριο λόγο αφήγηση, ο πατέρας της νέας ρωσικής λογοτεχνίας, μας διηγείται τα γεγονότα γύρω από την εξέγερση του Πουγκατσόφ (1773-1775) όπως τα είδε ο κεντρικός του ήρωας Πιοτρ Αντρέιτς Γκρινιόφ, ένας νεαρός αξιωματικός του τσαρικού στρατού. Η μετάφραση μας αποδίδει ένα κείμενο απλό αλλά και μεστό, με σχετικά καλή ροή και ένα ελαφρά χιουμοριστικό ύφος που το κάνει να διαβάζεται ευχάριστα. Η ιστορία χωρίζεται σε 14 κεφάλαια μετρίου μεγέθους (με 6 έως 14 σελίδες το καθένα, συνήθως γύρω στις 8) και παρά τους σχεδόν δύο αιώνες ζωής της, καταφέρνει να μας κερδίσει το ενδιαφέρον ακόμα και σήμερα. Ταυτόχρονα, η πλούσια εικονογράφηση, οι πληροφορίες στα περιθώρια των σελίδων και το πλήρες παράρτημα (χάρτες, βιβλιογραφία, κτλ.) αναβαθμίζουν την ανάγνωση του βιβλίου από απλή ψυχαγωγική δραστηριότητα σε μια εξαιρετικά μορφωτική εμπειρία. Εξαιτίας της ενήλικης θεματικής του και αρκετών βίαιων λεπτομερειών (μαστιγώματα σ.56-57, απαγχονισμοί σ.66 και 137, αποκεφαλισμοί σ. 63, κτλ.), θα το προτείναμε περισσότερο σε μαθητές γυμνασίου.</span></div>
</div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: inherit;"><br style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 16.8px;" /></span> <br />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: none; color: #4e2800; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ενδιαφέρουσα πλοκή</span></li>
<li style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: none; color: #4e2800; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">Εξαιρετικές προσωπογραφίες</span></li>
<li style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: none; color: #4e2800; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ηθικοπλαστικά μηνύματα</span></li>
<li style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: none; color: #4e2800; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Προσεγμένη έκδοση </span></li>
<li style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: none; color: #4e2800; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πολλές πληροφορίες για την εποχή</span></li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">Αξίες - Θέματα</b><br style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;" /><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">Περιπέτεια, Ιστορία, Αγάπη, Φιλία, Ειλικρίνεια, Γενναιότητα</span><b style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;"> </b></span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">Εικονογράφηση</b></span><br />
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πλούσια εικονογράφηση που συναντάμε σε κάθε σελίδα και στην οποία περιλαμβάνονται έγχρωμες ζωγραφιές (το στυλ τους προσωπικά μου θύμισε Κλασικά Εικονογραφημένα), πίνακες μεγάλων καλλιτεχνών, λιθογραφίες, ντοκουμέντα, φωτογραφίες, χάρτες, σχέδια στολών, σκίτσα του ίδιου του Πούσκιν... όλα αυτά εμπλουτίζουν το κείμενο προσφέροντας πληθώρα πληροφοριών, ενώ παράλληλα βοηθούν τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα τα όσα συμβαίνουν και να αποκτήσει μια πληρέστερη εικόνα της εποχής στην οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα.</span></div>
<div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
</div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoIhB84TPUyveipKB12hhSk-22KcgBkFiQAZTaUEIWGVrzHjwTfzMxzfTsmn7L-Y0QgDtgZEpn7796TB6-eC9J4umEiotUlHo_Ypwyle05nxGrkJBM8a0nW6abl4jo0XPUjjapPK8Fk7yk/s1600/pushkin4.jpg" imageanchor="1" style="font-size: medium; line-height: normal; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoIhB84TPUyveipKB12hhSk-22KcgBkFiQAZTaUEIWGVrzHjwTfzMxzfTsmn7L-Y0QgDtgZEpn7796TB6-eC9J4umEiotUlHo_Ypwyle05nxGrkJBM8a0nW6abl4jo0XPUjjapPK8Fk7yk/s400/pushkin4.jpg" width="317" /></span></a></div>
</div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Απόσπασμα</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στη συνέχεια, μου πήρε το σημειωματάριο κι άρχισε να κριτικάρει αμείλικτα κάθε στίχο και κάθε λέξη του τραγουδιού μου, και να με περιγελά με πολύ ειρωνικό ύφος. Αυτό δεν το άντεξα κι άρπαξα το σημειωματάριο από τα χέρια του, λέγοντας ότι δε θα του ξαναδείξω ποτέ τα ποιήματά μου. Ο Σβάμπριν ειρωνεύτηκε κι αυτή την απειλή μου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Θα δούμε», είπε, «αν θα κρατήσεις το λόγο σου. Οι ποιητές έχουν ανάγκη από ακροατές, όσο ο Ιβάν Κουζμίτς χρειάζεται την καράφα με τη βότκα πριν από το φαγητό. Όμως, ποια είναι αυτή η Μάσα στην οποία εξομολογείσαι το τρυφερό σου πάθος και τα ερωτικά σου βάσανα; Μήπως κατά τύχη είναι η Μάργια Ιβάνοβνα;» </span></div>
</div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span> <br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span> <br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Δεν είναι δουλειά σου όποια και να είναι αυτή η Μάσα», απάντησα συνοφρυωμένος. «Δε θέλω ούτε τη γνώμη σου ούτε τις εικασίες σου». </span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Ω! Εύθικτος ποιητής και ντροπαλός εραστής!» συνέχισε ο Σβάμπριν, εκνευρίζοντάς με όλο και περισσότερο. «Όμως, δέξου τη συμβουλή ενός φίλου: αν θες να τα καταφέρεις, θα πρέπει να καταφύγεις σε κάτι καλύτερο από τραγουδάκια». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Τι εννοείτε, κύριε; Εξηγηθείτε, παρακαλώ». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Ευχαρίστως. Εννοώ ότι αν θες να σε επισκέφτεται το απόβραδο η Μάσα Μιρόνοφ, χάρισέ της ένα ζευγάρι σκουλαρίκια αντί για μελιστάλαχτα στιχάκια». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Γιατί έχεις τέτοια γνώμη γι’ αυτή;» ρώτησα, συγκρατώντας δύσκολα το θυμό μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Γιατί», απάντησε χαμογελώντας σατανικά, «έχω προσωπική πείρα για το ήθος και τους τρόπους της». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Λες ψέματα, παλιάνθρωπε!» φώναξα οργισμένα. «Λες ψέματα με τον πιο αναίσχυντο τρόπο». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Σβάμπριν άλλαξε χρώμα: «Θα πληρώσεις γι’ αυτό που είπες», είπε σφίγγοντας το χέρι μου. «Απαιτώ ικανοποίηση». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Οπωσδήποτε! Όποτε το επιθυμείς!» απάντησα με ανακούφιση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμος να τον κάνω κομματάκια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πήγα κατευθείαν στον Ιβάν Ιγκνάτιτς και τον βρήκα με μια βελόνα στα χέρια: έφτιαχνε αρμαθιές από μανιτάρια για να ξεραθούν για το χειμώνα, όπως του είχε παραγγείλει η Βασιλίσα Γεγκόροβνα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αχ, Πιοτρ Αντρέιτς! Καλώς ήρθατε!» είπε μόλις με είδε. «Ποια καλή τύχη σας φέρνει εδώ; Τι δουλειά δηλαδή, τολμώ να ρωτήσω». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του εξήγησα με συντομία ότι είχα λογομαχήσει με τον Αλεξέι Ιβάνιτς και τον παρακάλεσα να είναι ο μάρτυράς μου. Ο Ιβάν Ιγκνάτιτς με άκουσε προσεκτικά, γουρλώνοντας το μοναδικό του μάτι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Δηλαδή, θέλετε να πείτε», μου απάντησε, «ότι έχετε την πρόθεση να σκοτώσετε τον Αλεξέι Ιβάνιτς κι επιθυμείτε να είμαι μάρτυρας σ’ αυτό; Κατάλαβα καλά, αν επιτρέπετε να ρωτήσω;» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Ακριβώς». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Θεέ και κύριε, Πιοτρ Αντρέιτς! Τι είναι αυτά που σκέφτεστε; Καβγαδίσατε με τον Αλεξέι Ιβάνιτς. χαρά στο πράμα! Τα άσχημα λόγια δεν σημαίνουν τίποτα! Σας έβρισε, βρίστε τον κι εσείς, σας χτύπησε στο πρόσωπο, χτυπήστε τον κι εσείς στα αφτιά μία, δύο, τρεις φορές, κι ύστερα ο καθένας στο δρόμο του. Εμείς αργότερα θα δούμε πώς θα σας φιλιώσουμε. Όμως να σκοτώσετε το συνάνθρωπό σας, είναι σωστά πράματα αυτά, αν επιτρέπετε; Και, τέλος πάντων, αν τον σκοτώσετε εσείς δε θα πείραζε και τόσο πολύ. Ούτε εγώ συμπαθώ τον Αλεξέι Ιβάνιτς. Αν όμως σας κάνει αυτός μια τρύπα; Με τι θα μοιάζει αυτό; Ποιος θα είναι μετά ο ανόητος, αν επιτρέπετε;» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα λογικά επιχειρήματα του ευαίσθητου υπαξιωματικού δε με κλόνισαν. Έμεινα σταθερός στο στόχο μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Όπως θέλετε», είπε ο Ιβάν Ιγκνάτιτς, «κάντε ό,τι θεωρείτε καλύτερο. Όμως γιατί πρέπει να είμαι εγώ ο μάρτυράς σας; Για ποιο λόγο; Δυο άνθρωποι τσακώνονται μεταξύ τους! Τι το αξιόλογο σ’ αυτό, τολμώ να ρωτήσω. Έχω πολεμήσει με τους Σουηδούς και με τους Τούρκους, πιστέψτε με, έχουν δει πολλά τα μάτια μου.» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Προσπάθησα να του εξηγήσω τα καθήκοντα του μάρτυρα, αλλά ήταν αδύνατο να με καταλάβει ο Ιβάν Ιγκνάτιτς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Ας γίνει όπως θέλετε», είπε. «Όμως αν ανακατευτώ σ’ αυτή την υπόθεση, θα είναι μόνο για να πάω στον Ιβάν Κουζμίτς και να του καταγγείλω, όπως επιβάλλει το υπηρεσιακό μου καθήκον, ότι κάποιο κακούργημα ενάντια στα συμφέροντα του κράτους σχεδιάζεται να γίνει στο φρούριο, και να τον ρωτήσω αν θα πρέπει ο φρούραρχος να πάρει τα αναγκαία μέτρα…» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πανικοβλήθηκε κι άρχισα να ικετεύω τον Ιβάν Ιγκνάτιτς να μην πει τίποτα στο φρούραρχο. Ήταν δύσκολο να τον πείσω, όμως τελικά μου έδωσε το λόγο του και αποφάσισα να τον αφήσω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πέρασα το βράδυ μου, όπως συνήθως, στο σπίτι του φρούραρχου. Προσπάθησα να φαίνομαι εύθυμος και αδιάφορος γι ανα μην προκαλέσω υποψίες και να αποφύγω αδιάκριτες ερωτήσεις, όμως παραδέχομαι ότι δεν είχα την ψυχραιμία εκείνη που ισχυρίζονται ότι έχουν όσοι βρέθηκαν στη θέση μου. Εκείνο το βράδυ ήμουν τρυφερός και ευσυγκίνητος. Η Μάργια Ιβάνοβνα μου άρεσε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η σκέψη ότι μπορεί να τη βλέπω για στερνή φορά, με έκανε να την αντιμετωπίζω με ξεχωριστή συγκίνηση. Ο Σβάμπριν ήταν επίσης εκεί. Τον τράβηξα πιο πέρα και τον πληροφόρησα για τη συνομιλία που είχα με τον Ιβάν Ιγκνάτιτς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Τι τους θέλουμε τους μάρτυρες;» μου είπε ψυχρά, «θα τα καταφέρουμε και χωρίς αυτούς». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κανονίσαμε να μονομαχήσουμε πίσω από τις θημωνιές που ήταν κοντά στο φρούριο και να συναντηθούμε εκεί το επόμενο πρωί ανάμεσα στις έξι και τις επτά. Φαινόταν ότι μιλούσαμε τόσο φιλικά ώστε ο Ιβάν Ιγκνάτιτς, χαρούμενος, ξεστόμισε το μυστικό: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Πολύ καλά», μου είπε με ικανοποίηση, «μια κακή ειρήνη είναι πάντα καλύτερη από μια καλή διαμάχη, είναι καλύτερο να είσαι με πληγωμένο όνομα παρά με πληγωμένο κορμί». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Τι είπες, Ιβάν Ιγκνάτιτς;» ρώτησε η Βασιλίσα Γεγκόροβνα, που έριχνε πασιέντζες σε μια γωνιά. «Δεν άκουσα τι είπες». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Ιβάν Ιγκνάτιτς, που πρόσεξε την ενόχλησή μου και θυμήθηκε την υπόσχεσή του, τα έχασε και δεν ήξερε τι να απαντήσει. Ο Σβάμπριν έσπευσε να τον βοηθήσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Ο Ιβάν Ιγκνάτιτς χαίρεται για τη συμφιλίωσή μας», είπε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Και με ποιον τσακώθηκες, πατερούλη;» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Κατά κάποιον τρόπο, είχαμε μια σοβαρή φιλονικία με τον Πιοτρ Αντρέιτς». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Για ποιο λόγο;» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Για ασήμαντο λόγο, Βασιλίσα Γεγκόροβνα, για ένα τραγουδάκι». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Τι αλλόκοτη αιτία για να τσακωθείτε! Ένα τραγουδάκι! Μα τι συνέβη;» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Να πώς: Ο Πιοτρ Αντρέιτς έγραψε ένα τραγουδάκι πρόσφατα και σήμερα το απήγγειλε μπροστά μου κι άρχισα κι εγώ να τραγουδώ το αγαπημένο μου: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Του λοχαγού η κόρη το μεσονύχτι </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br />
</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>ας μην τριγυρνά έξω απ’ το σπίτι… </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δημιουργήθηκε παρεξήγηση. Ο Πιοτρ Αντρέιτς θύμωσε αρχικά, όμως έπειτα σκέφτηκε καλύτερα και κατάλαβε πως ο καθένας είναι ελεύθερος να τραγουδά ό,τι του αρέσει. Έτσι έληξε αυτή η υπόθεση». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η αδιαντροπιά του Σβάμπριν με έκανε έξω φρενών, όμως κανείς εκτός από μένα δεν κατάλαβε τους άξεστους υπαινιγμούς του και κανένας δεν τους πρόσεξε. Από τα τραγουδάκια η συζήτηση πήγε στους ποιητές· ο φρούραρχος παρατήρησε πως είναι όλοι τους ακόλαστοι και μπεκρήδες. Γι’ αυτό με συμβούλεψε, φιλικά, να σταματήσω να γράφω στιχάκια, σαν μια δραστηριότητα που δεν αρμόζει στη στρατιωτική υπηρεσία και που δεν οδηγεί σε τίποτα καλό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η παρουσία του Σβάμπριν μου ήταν ανυπόφορη. Σύντομα, αποχαιρέτησα το φρούραρχο και την οικογένειά του· όταν πήγα σπίτι, εξέτασα το ξίφος μου, δοκίμασα την αιχμή του και ξάπλωσα στο κρεβάτι, αφού είπα στον Σαβέλιτς να με ξυπνήσει στις έξι το χάραμα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το επόμενο πρωί, την καθορισμένη ώρα, στεκόμουν πίσω από τις θημωνιές περιμένοντας τον αντίπαλό μου. Έφτασε μετά από μένα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Μπορεί να μας καταλάβουν», μου είπε. «Ας κάνουμε γρήγορα». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Βγάλαμε τα χιτώνιά μας, μένοντας μόνο με το πουκάμισο και γυμνώσαμε τα ξίφη μας. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ξαφνικά πίσω από τις θημωνιές ο Ιβάν Ιγνάτις μαζί με πέντε βετεράνους στρατιώτες της φρουράς. Μας ζήτησε να πάμε στο φρούραρχο. Δεχτήκαμε με δυσφορία. Οι βετεράνοι στρατιώτες μας περικύκλωσαν και ακολουθήσαμε τον Ιβάν Ιγκνάτιτς που μας οδηγούσε θριαμβευτικά, βηματίζοντας με εξαιρετική σοβαρότητα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μπήκαμε στο σπίτι του φρούραρχου. Ο Ιβάν Ιγκνάτιτς άνοιξε τις πόρτες και ανακοίνωσε πανηγυρικά: «Τους έφερα!» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μας υποδέχτηκε η Βασιλίσα Γεγκόροβνα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αχ, πατερούληδες! Τι ήταν αυτό; Τι; Πώς μπορέσατε; Θα κάνατε φονικό στο φρούριό μας! Ιβάν Κουζμίτς, κλείστους στη φυλακή αμέσως! Πιοτρ Αντρέιτς, Αλεξέι Ιβάνιτς! Δώστε μου τα ξίφη σας, εμπρός, δώστε τα! Παλάσκα, βάλε αυτά τα ξίφη στο κελάρι. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο από σένα, Πιοτρ Αντρέιτς, σαν δεν ντρέπεσαι! Καλά ο Αλεξέι Ιβάντις, αυτόν τον έδιωξαν από τη Φρουρά γιατί σκότωσε άνθρωπο, δεν πιστεύει και στο Θεό. Εσύ όμως; Θέλεις να γίνεις σαν κι αυτόν;» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Ιβάν Κουζμίτς συμφώνησε πλήρως με τη γυναίκα του και πρόσθεσε: «Η Βασιλίσα Γεγκόροβνα έχει απόλυτο δίκιο. Οι μονομαχίες απαγορεύονται από το στρατιωτικό κανονισμό». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο μεταξύ, η Παλάσκα είχε πάρει τα ξίφη μας και τα πήγε στο κελάρι. Εγώ δεν μπορούσα να κρατήσω τα γέλια μου, αλλά ο Σβάμπριν διατηρούσε την αυτοκυριαρχία του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Με όλο το σεβασμό», της είπε ψύχραιμα, «θα πρέπει να παρατηρήσω ότι άδικα μπήκατε σε μπελάδες, θέτοντάς μας υπό την κρίση σας. Αφήστε το στον Ιβάν Κουζμίτς, είναι δική του δουλειά». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αχ, πατερούλη!» αποκρίθηκε η λοχαγίνα. «Δεν είναι ο άντρας και η γυναίκα ένα στην ψυχή και το σώμα; Ιβάν Κουζμίτς, τι σκέφτεσαι εκεί; Κλείδωσέ τους αμέσως σε χωριστά κελιά τον καθένα και δώσ’ τους λίγο ψωμί και νερό, ώσπου να ξανάρθουν στα σύγκαλά τους. Και ας τους βάλει τιμωρία ο παπα-Γεράσιμος να κάνουν μετάνοιες στο Θεό και να ζητήσουν συγχώρεση για τις αμαρτίες τους από τους ανθρώπους». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Ιβάν Κουζμίτς δεν ήξερε τι να κάνει. Η Μάργια Ιβάνοβνα ήταν εξαιρετικά χλομή. Σιγά σιγά η θύελλα κόπασε. Η λοχαγίνα ηρέμησε και μας έβαλε να φιληθούμε Η Παλάσκα έφερε πίσω τα ξίφη μας. Φύγαμε από το σπίτι του φρούραρχου φαινομενικά συμφιλιωμένοι. Μας συνόδευε ο Ιβάν Ιγκνάτιτς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Δεν ντρέπεσαι;» του είπα θυμωμένα. «Μας ανέφερες στο φρούραρχο, ενώ είχες υποσχεθεί ότι δε θα το κάνεις!» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Μάρτυράς μου ο Θεός, δεν είπα τίποτα στον Ιβάν Κουζμίτς», απάντησε, «η Βασιλίσα Γεγκόροβνα με ανάγκασε να της τα φανερώσω. Αυτή κανόνισε τα πάντα, χωρίς να πει ούτε μια λέξη στο φρούραρχο. Όμως, δόξα τω Θεώ, όλα τέλειωσαν καλά». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με τα λόγια αυτά έφυγε για το σπίτι του, και μείναμε μόνοι μας ο Σβάμπριν κι εγώ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Δεν μπορούμε να αφήσουμε το θέμα να τελειώσει έτσι», του είπα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Φυσικά όχι», απάντησε ο Σβάμπριν, «θα πληρώσετε με το αίμα σας την αναίδειά σας. Όμως είμαι σίγουρος ότι θα μας παρακολουθούν. Θα πρέπει να παριστάνουμε τους φίλους για μερικές μέρες. Αντίο!»</span></div>
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXagRCmjfW32yM0k1m1xd6lbqGY-suZLoNtr9ZpEL1J3-7ySxUAAyu1qHLL8S7MzWh4iWrp_hcAU7k-Lc5oUZf4dud1pKzsXv_BVvBX9JBC91_LsBWeq8y1-bWorjhLrs12OmyM3hRNXc3/s1600/Daughter+movie+russian.JPG" imageanchor="1" style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXagRCmjfW32yM0k1m1xd6lbqGY-suZLoNtr9ZpEL1J3-7ySxUAAyu1qHLL8S7MzWh4iWrp_hcAU7k-Lc5oUZf4dud1pKzsXv_BVvBX9JBC91_LsBWeq8y1-bWorjhLrs12OmyM3hRNXc3/s400/Daughter+movie+russian.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Η σκηνή της μονομαχίας από την σοβιετική παραγωγή του <span style="font-size: 12.8px;">1958 </span><span style="font-size: 12.8px;">Капитанская дочка (</span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=aK7LP2ipWQY" style="font-size: 12.8px;" target="_blank">πηγή</a><span style="font-size: 12.8px;">)...</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: left;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKSRInlBRGxyc6Wthw6l_z7xg1kxJJKVxcaHIvXwFd9rRMqxM2HqLL9-nFuxq-IplmqXaWBlALKNr-q5AuDlc2sXXV5SrbXR_Zd9gtj0yXbv8ZsFuTG5NWJ1qAGQbyhpukV3MvpXt3unu7/s1600/Daughter+movie+italian.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKSRInlBRGxyc6Wthw6l_z7xg1kxJJKVxcaHIvXwFd9rRMqxM2HqLL9-nFuxq-IplmqXaWBlALKNr-q5AuDlc2sXXV5SrbXR_Zd9gtj0yXbv8ZsFuTG5NWJ1qAGQbyhpukV3MvpXt3unu7/s400/Daughter+movie+italian.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">...και από την πλέον πρόσφατη (2012) ιταλική παραγωγή La figlia del capitano (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=QFnMEmm2544" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<b style="line-height: 16.8px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σχόλια </span></b></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένα γεγονός που δείχνει τη στενή σχέση ανάμεσα στα αντικείμενα της Ιστορίας και της Γεωγραφίας, είναι το ακόλουθο: </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μετά το τέλος της επανάστασης του Πουγκατσόφ,</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> η </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">αυτοκράτειρα Αικατερίνη η Μεγάλη θέλησε</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> να σβήσει κάθε μνήμη της εξέγερσης. Για τον λόγο αυτό, αποφάσισε να </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">αλλάξει </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">το όνομα του ποταμού Γιάικ (Yaik / Яик) σε Ουράλη, το όνομα των Κοζάκων του Γιάικ (που ήταν η κύρια δύναμη της εξέγερσης) σε Κοζάκους του Ουράλη, αλλά και της πόλης Γιάιτσκι </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">(Yaitsky / Яицкий)</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> σε Ουράλσκ </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">(Uralsk / Уральск). Το πρώτο πράγμα που κάνει ο κατακτητής είναι να επανονομάζει, όπως γράφει ο <a href="http://www.sup.org/books/title/?id=2083" target="_blank">Ζακ Ντεριντά</a>, αφού κάθε ονομασία φέρει και επιβάλλει μια ταυτότητα.</span><!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:RelyOnVML/> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σήμερα, η ίδια πόλη ονομάζεται Οραλ</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> (Орал), ανήκει στο Καζακστάν και διαθέτει ένα μουσείο αφιερωμένο στον επαναστάτη της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD_%CE%A0%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%8C%CF%86" target="_blank">Εμελιάν Πουγκατσόφ</a>. Το κτήριο λέγεται ότι ήταν το σπίτι της </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">γυναίκας του, την οποία ο Πούσκιν επισκέφτηκε το 1833, ώστε να γράψει την <i>κόρη του λοχαγού</i>. Μέσα στο μουσείο, εκτίθενται αντικείμενα από την καθημερινή ζωή των Κοζάκων (κύρια ασχολία των οποίων ήταν το ψάρεμα στον ποταμό), όπλα της εποχής αλλά και ο θρόνος του Πουγκατσόφ, πάνω στον οποίο ο επαναστάτης παρουσιάστηκε στους αγρότες ως Πέτρος ο Γ'. Στην πραγματικότητα, <i>Πέτρος ο τρίτος</i> ήταν το όνομα του πρώην αυτοκράτορα και συζύγου της Αικατερίνης, που λέγεται ότι δολοφονήθηκε από την ίδια μετά από 6 </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μόλις </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μήνες βασιλείας.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH1pXBNrEU6v0W5azpHaYBhyphenhyphenJmsOpEToQh_ddLwbtKbe_rFef1jpUMehpDuMhIUlY5ssDB2FD08UxAcSAsDlUhyphenhyphenJGpthzlKXa3go8IdIrlyGnhMCCBvrzOjRfKhZ46B9K8jPie6m_35ywL/s1600/%25CE%25B8%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CF%258C%25CF%2586.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH1pXBNrEU6v0W5azpHaYBhyphenhyphenJmsOpEToQh_ddLwbtKbe_rFef1jpUMehpDuMhIUlY5ssDB2FD08UxAcSAsDlUhyphenhyphenJGpthzlKXa3go8IdIrlyGnhMCCBvrzOjRfKhZ46B9K8jPie6m_35ywL/s320/%25CE%25B8%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CF%258C%25CF%2586.JPG" width="228" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο θρόνος του επαναστάτη Εμελιάν Πουγκατσόφ (<a href="http://e-history.kz/en/publications/view/594" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbPGFUBQtS5fFJkurcCXvbth82ZHBPkNCxRtcVDnnDvHs6E5CDoydcNXAyF6u_iZpWuvnlNNBQOwq37MepTYX-n7yIhFhgJ_THpRDkKq8koB4K-Uv8kKP0OsXAsRgy50eC0YWNqYRlKfZZ/s1600/%25D0%259F%25D0%25B5%25D1%2580%25D0%25BE%25D0%25B2_%25D0%25A1%25D1%2583%25D0%25B4_%25D0%259F%25D1%2583%25D0%25B3%25D0%25B0%25D1%2587%25D0%25B5%25D0%25B2%25D0%25B0_%2528%25D0%2593%25D0%2598%25D0%259C%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbPGFUBQtS5fFJkurcCXvbth82ZHBPkNCxRtcVDnnDvHs6E5CDoydcNXAyF6u_iZpWuvnlNNBQOwq37MepTYX-n7yIhFhgJ_THpRDkKq8koB4K-Uv8kKP0OsXAsRgy50eC0YWNqYRlKfZZ/s400/%25D0%259F%25D0%25B5%25D1%2580%25D0%25BE%25D0%25B2_%25D0%25A1%25D1%2583%25D0%25B4_%25D0%259F%25D1%2583%25D0%25B3%25D0%25B0%25D1%2587%25D0%25B5%25D0%25B2%25D0%25B0_%2528%25D0%2593%25D0%2598%25D0%259C%2529.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Ο Πουγκατσόφ δικάζει</i> καθισμένος στον θρόνο του<br />
Πίνακας του Βασίλι Περόφ (<a href="https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%B5%D1%80%D0%BE%D0%B2,_%D0%92%D0%B0%D1%81%D0%B8%D0%BB%D0%B8%D0%B9_%D0%93%D1%80%D0%B8%D0%B3%D0%BE%D1%80%D1%8C%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87" target="_blank">Василий Перов</a>)<span style="font-size: 12.8px; line-height: 16.8px;"> (</span><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/%D0%9F%D0%B5%D1%80%D0%BE%D0%B2_%D0%A1%D1%83%D0%B4_%D0%9F%D1%83%D0%B3%D0%B0%D1%87%D0%B5%D0%B2%D0%B0_%28%D0%93%D0%98%D0%9C%29.jpg" style="font-size: 12.8px; line-height: 16.8px;" target="_blank">πηγή</a><span style="font-size: 12.8px; line-height: 16.8px;">)</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο συγγραφέας, παρότι μας δίνει την ιστορία μέσα από τη ματιά του πιστού στο στέμμα πρωταγωνιστή, καταφέρνει μέσα από ορισμένα σχόλια να δείξει τη συμπάθειά του προς τον απλό λαό που βασανίζεται από τη διαμάχη -σ. 118 <i><span style="color: blue;">Περνούσαμε μέσα από χωριά που είχαν λεηλατηθεί από τον Πουγκατσόφ και παίρναμε από τους κακόμοιρους κατοίκους ό,τι είχαν καταφέρει να σώσουν από τους στασιαστές. Παντού είχε διαλυθεί η διοίκηση. Οι γαιοκτήμονες κρύβονταν στα δάση. Οι συμμορίες των κακούργων πλιατσικολογούσαν παντού στην ύπαιθρο. Οι επικεφαλής των αποσπασμάτων που κυνηγούσαν τον Πουγκατσόφ τιμωρούσαν αυθαίρετα ή έδιναν χάρη σε όποιον ήθελαν. Οι επαρχίες στις οποίες λυσσομανούσε η κόλαση της φωτιάς ήταν σε θλιβερή κατάσταση... Να δώσει ο Θεός να μη δούμε ξανά εξέγερση στη Ρωσία, παράλογη κι ανελέητη!</span></i> αλλά και ως έναν βαθμό, προς τον Κοζάκο επαναστάτη. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι ο τότε κατάδικος Πουγκατσόφ, θεωρήθηκε από το μετέπειτα κομμουνιστικό καθεστώς ως λαϊκός ήρωας, αφού εκπροσωπούσε την αγανάκτηση του λαού. Έτσι η πόλη που γεννήθηκε φέρει σήμερα το όνομά του, ενώ στήθηκαν και μνημεία προς τιμήν του. Μια <a href="https://www.youtube.com/watch?v=LosCmCsXBXQ" target="_blank">σοβιετική ταινία</a> του 1937 μάλιστα, εξαίρει τα κατορθώματά του ενάντια στους αριστοκράτες-καταπιεστές. Τέλος, να αναφέρουμε ότι συναντάμε το όνομά του και ως ρόλο (βαρύτονου) στην όπερα του César Cui</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Captain%27s_Daughter_(opera)" target="_blank"><i>Η κόρη του λοχαγού</i></a>. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αντίθετα, ο χαρακτήρας του διεφθαρμένου αξιωματικού Σβάμπριν συγκεντρώνει όλα τα αρνητικά, χωρίς να του δίνεται καμία δικαιολογία: είναι υποκριτής, γλίσχρος, είρωνας, χαιρέκακος, μοχθηρός, διπρόσωπος... ένας γνήσιος παλιάνθρωπος! </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στις εικόνες που ακολουθούν, βλέπουμε (αριστερά) το εξώφυλλο από το λιμπρέτο της εν λόγω όπερας (1911) και (δεξιά) την πρώτη σελίδα της πρώτης κανονικής έκδοσης (1837) του βιβλίου του Πούσκιν.</span><br />
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Ry-jItrYtG3di8COG_9fR2EituSDqhUTRXg3Tyjc2dUOxKXF7qXeIObIJRnarjYyjxwE4fbsW9V-iHI8_dYDKM__-6XxRmWJFPV5j7nWkloeaG6Sh0LB_oebSnqmO7oeVsooWicZakGT/s1600/Captain%2527s_Daughter_1911+opera.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Ry-jItrYtG3di8COG_9fR2EituSDqhUTRXg3Tyjc2dUOxKXF7qXeIObIJRnarjYyjxwE4fbsW9V-iHI8_dYDKM__-6XxRmWJFPV5j7nWkloeaG6Sh0LB_oebSnqmO7oeVsooWicZakGT/s320/Captain%2527s_Daughter_1911+opera.JPG" width="249" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAM4MgZ2HJ42lB4KG0jieSEptJG5mc-q6JT2dkO7em-Wgtiz6ai6-F3z-Y9Xvvf_clftsoCUUKAsJlghO-Q1p5HoYY5xboDxCVk-hxGSTFHVP33zEeYzW36frH0XRmnW0jnp7AW6FD8bzH/s1600/Captain%2527s_Daughter_1837.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAM4MgZ2HJ42lB4KG0jieSEptJG5mc-q6JT2dkO7em-Wgtiz6ai6-F3z-Y9Xvvf_clftsoCUUKAsJlghO-Q1p5HoYY5xboDxCVk-hxGSTFHVP33zEeYzW36frH0XRmnW0jnp7AW6FD8bzH/s320/Captain%2527s_Daughter_1837.jpg" width="193" /></a></div>
<b style="line-height: 16.8px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></b></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<b style="line-height: 16.8px; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Χρήση στην τάξη</span></b></div>
</div>
<div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στις σελίδες 45 και 46 του βιβλίου, διαβάζουμε τα γράμματα που στέλνει ο πατέρας Αντρέι Γκρινιόφ στον γιο του και τον ιπποκόμο που τον συνοδεύει, και παρατηρούμε τη διαφορά ύφους στη γραφή, παρά την αυστηρότητα που χαρακτηρίζει και τα δύο.</span><br />
<br />
<i><span style="color: blue;">«Γιε μου Πιοτρ! Στις 15 του τρέχοντος μηνός λάβαμε την επιστολή σου, με την οποία ζητάς τις πατρικές ευχές και τη συναίνεσή μας για να παντρευτείς με τη Μάργια Ιβάνοβνα, την κόρη του Μιρόνοφ. Δε σκοπεύω να σου δώσω την ευχή μου ή τη συγκατάθεσή μου, αλλά αντίθετα, προτίθεμαι να έρθω εκεί και να σου δώσω ένα καλό μάθημα για τις ζαβολιές σου, σαν κι αυτές ενός άτακτου παιδιού, που δεν ταιριάζουν στο βαθμό του αξιωματικού που φέρεις. Απέδειξες ότι δεν είσαι ακόμη άξιος να φέρεις το ξίφος του αξιωματικού, το οποίο σου δόθηκε για να υπερασπίζεις την πατρίδα και όχι για να μονομαχείς με κάτι μούτρα σαν και τα δικά σου. Θα γράψω αμέσως στον Αντρέι Κάρλοβιτς και θα του ζητήσω να σε μεταθέσει από το φρούριο Μπιελογκόρσκ σε κάποιο πιο μακρινό μέρος, για να σου περάσει η τρέλα. Όταν η μητέρα σου έμαθε για τη μονομαχία και τον τραυματισμό σου, αρρώστησε από τη λύπη της και είναι ακόμη στο κρεβάτι. Τι θα γίνει μ' εσένα; Προσεύχομαι στο Θεό να διορθωθείς, παρόλο που δεν τολμώ να ελπίζω στη μεγάλη ευσπλαχνία Του.»</span></i></div>
<div>
<br />
<i><span style="color: red;">«Πρέπει να ντρέπεσαι, παλιόσκυλο, που δε μου έγραψες για το γιο μου, Πιοτρ Αντρέιτς, παρά τις αυστηρές οδηγίες μου· ξένοι με πληροφόρησαν για τις τρελές του πράξεις. Έτσι εκτελείς τα καθήκοντά σου και τις διαταγές του κυρίου σου; Θα σε στείλω να βόσκεις γουρούνια, που τόλμησες να μου κρύψεις την αλήθεια και συνωμοτείς με το νεαρό. Μόλις λάβεις την επιστολή μου αυτή, σε διατάζω να μου γράψεις αμέσως για την κατάσταση της υγείας του, για την οποία, όπως σου είπα, με πληροφόρησαν άλλοι, αν έγινε καλά, κι ακόμη σε ποιο σημείο ακριβώς πληγώθηκε και αν το τραύμα του επουλώθηκε καλά».</span></i><br />
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διαβάζουμε από το βιβλίο τη φράση (σ.133) <i><span style="color: #351c75;">Η Μάργια Ιβάνοβνα έβγαλε ένα διπλωμένο χαρτί από την τσέπη της και το έδωσε στην άγνωστη προστάτιδά της, η οποία άρχισε να το διαβάζει</span></i>. Στη συνέχεια ζητάμε από τους μαθητές μας να αναλάβουν τον ρόλο της </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μάσα που γράφει ένα γράμμα στην αυτοκράτειρα παρακαλώντας την να δώσει χάρη στον Πιότρ. Τ</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ι ύφος και τι επιχειρήματα θα χρησιμοποιούσαμε για να την πείσουμε ότι ο αγαπημένος μας είναι αθώος;</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAm1C38IiWOZmp8p1tkOa2tBw1rKb5hDkjyuSHMn3UhhBTzbAIseKVEZCsP6YhyphenhyphenJys1y1Y4xTfpCHypTMgGeIgKMAUEMWJajs2pJKBkB1D8bRcuCJ7VF3Ov4oGpR-c_GL3dpMnS0MTNmgq/s1600/aerial-view-of-tsarskoye-selo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAm1C38IiWOZmp8p1tkOa2tBw1rKb5hDkjyuSHMn3UhhBTzbAIseKVEZCsP6YhyphenhyphenJys1y1Y4xTfpCHypTMgGeIgKMAUEMWJajs2pJKBkB1D8bRcuCJ7VF3Ov4oGpR-c_GL3dpMnS0MTNmgq/s400/aerial-view-of-tsarskoye-selo.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Τα ανάκτορα του Τσάρσκογε Σελό (Царское Село) -σήμερα αποτελούν προάστιο της πόλης Πούσκιν-<br />
στους κήπους των οποίων η Μάσα έδωσε στην αυτοκράτειρα το γράμμα της</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο μάθημα της Γεωγραφίας, </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μπορούμε να ζητήσουμε από τους μαθητές να εντοπίσουν στον ευρωπαϊκό χάρτη την περιοχή όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, αφού τους θυμίσουμε ότι πρέπει να αναζητήσουν τοπωνύμια όπως το Όρενμπουργκ (βλ. εικόνα). Στη συνέχεια, </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">χωρισμένοι σε ομάδες, οι μαθητές μας θα μπορούσαν να ασχοληθούν με την αναζήτηση πληροφοριών και την παρουσίαση στην τάξη διαφόρων λαών της στέπας που αναφέρονται στο βιβλίο, όπως οι Κιργίσιοι, οι Μπασκίριοι, οι Κοζάκοι, οι Καλμούχοι και οι Τάταροι. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_ATGGIU__px5Io1HUIe5yx3mMtHjrewlKFScGh0FiRfGP2KgTWoOl0-RmBrMENud6o7SPV0TGTmjDAO2BABag2plknPle7YP6IF-1qpjZueJ3dGSG4ovALvYCWPbvr49gL-7pz16QCys0/s400/pushkin2.jpg" style="font-family: Verdana,sans-serif; line-height: 16.8px; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;" width="337" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χάρτης που δείχνει την περιοχή όπου έδρασε ο Πουγκατσόφ</td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-72555467531352132832015-12-15T08:00:00.000+02:002015-12-15T08:17:11.516+02:00Ο Φώτης και ο Αϊ-Βασίλης των Φώτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXJykbGnWkEDww7Jmyj5FiS6OPoA3LWjtk1iDOLkxpvTdnfhUbWgKVoO-kLFiN8nbDH7Ms1BY_PPbZ0ysAWpVPHT7Inlw06f4CEx54o_QtKiSRrkZJJeg-p162mB3dDF07p1OEh8DgMFNA/s1600/9789604964338.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXJykbGnWkEDww7Jmyj5FiS6OPoA3LWjtk1iDOLkxpvTdnfhUbWgKVoO-kLFiN8nbDH7Ms1BY_PPbZ0ysAWpVPHT7Inlw06f4CEx54o_QtKiSRrkZJJeg-p162mB3dDF07p1OEh8DgMFNA/s400/9789604964338.jpg" width="268" /></a></div>
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και ο μικρός Φώτης παρατηρεί γύρω του πολλές αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια: στο σπίτι οι γονείς του κουβεντιάζουν ψιθυριστά σαν κάτι να του κρύβουν, η αίθουσα αναμονής στο οφθαλμιατρείο μοιάζει παραμελημένη, ενώ η μαμά του δεν σταματ<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">άει</span> πια στον δρόμο για να χαζέψουν τις στολισμένες βιτρίνες! Μαθαίνει τελικά πως "οι καιροί είναι δύσκολοι" και επίσης πως η θέση του μπαμπά στη δουλειά κινδυνεύει. Ο Φώτης αποφασίζει τότε, για να μην επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό, να στείλει τη λίστα με τα δώρα που θέλει απευθείας στον Άγιο Βασίλη.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Όταν φτάνει η Πρωτοχρονιά, μια δυσάρεστη έκπληξη περιμένει τους ανθρώπους<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">:</span> ο ήλιος αρνείται να ανατείλει<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">!</span> Αιτία γι' αυτό, η βαριά κατάθλιψη στην οποία έχει πέσει ο Αϊ-Βασίλης! Ένα κλιμάκιο ψυχολόγων στέλνεται στον Βόρειο Πόλο για να διερευνήσει την κατάστασ<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">η του Αγίου</span> και διαπιστώνει ότι <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">έχει <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">στεναχωρηθεί </span></span>ανεπανόρθωτα <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">από την </span>απληστία των σύγχρονων παιδιών<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">...</span> Τα νέα γεμίζουν με τύψεις τον Φώτη και τον φίλο του Πετράκη, κι έτσι αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, διοργανώνοντας μια παγκόσμια συνέλευση παιδιών! </span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Σ'αυτή αποφασίζεται τα παιδιά να μην ζητάνε πλέον παιχνίδια από τον Άγιο, αλλά φαγητό, νερό και σπίτι για όλους... ειρήνη, νοσοκομεία, φάρμακα, σχολεία και μια ζεστή αγκαλιά για κάθε παιδί. Μάλιστα, τα παιδιά αρχίζουν να στέλνουν κούτες με βοήθεια στον Άγιο, ώστε να τις μοιράσει σε όσους έχουν ανάγκη. Θα καταφέρουν άραγε να γιατρέψουν τον Άγιο Βασίλη και να φέρουν πίσω στον κόσμο το φως και την αγάπη;</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
<b></b></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Χαρακτηριστικά </b><br />Εκδότης: Ψυχογιός<br />Συγγραφέας: Ελισάβετ Κουκουμάκα<br />Εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρός<br />ISBN: 978-960-496-433-8<br />Έτος 1ης Έκδοσης: 2011<br />Σελίδες: 72<br />Τιμή: περίπου 6 ευρώ <br />Ηλεκτρονική αγορά: <a href="https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1001039/o-fwths-kai-o-a%CE%AA-basilhs-twn-fwtwn">εδώ</a> <a href="http://www.epbooks.gr/product/100900/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%89%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1%CF%83"></a><br />Τάξεις: Γ', Δ'</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Διαβάστε ένα απόσπασμα που προσφέρει ο εκδοτικός οίκος </span><a href="http://webdata.psichogios.gr/sample/9789604964338.pdf" style="font-family: Verdana, sans-serif;" target="_blank">εδώ</a><br />
<br />
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Διδακτική πρωτοχρονιάτικη ιστορία που με χιούμορ και ευαισθησία μας μεταφέρει ένα μήνυμα υπέρ της παγκόσμιας συμφιλίωσης και κατά της ανισότητας. Χρησιμοποιώντας πρωτοπρόσωπη αφήγηση για να αποδώσει την οπτική του μικρού Φώτη και με γλώσσα καθημερινή, που ωστόσο παραπέμπει σε αρκετά μεγαλύτερο μαθητή, η συγγραφέας και εκπαιδευτικός "παντρεύει" αρκετά στοιχεία: Αρχικά την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, μ' έναν θλιμμένο, απογοητευμένο και αγχωμένο Άγιο Βασίλη που έχει χρεοκοπήσει, αδυνατώντας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των παιδιών. Στη συνέχεια, μέσα από το τέχνασμα μιας παγκόσμιας συνέλευσης, βρίσκει την ευκαιρία να μας μιλήσει για το πώς η αδικία στον πλανήτη μας μπορεί να καταπολεμηθεί, αν οι επόμενες γενιές ευαισθητοποιηθούν πάνω στο πρόβλημα και αναλάβουν δράση. Ίσως και να στέλνει με τον τρόπο αυτό ένα έμμεσο μήνυμα στους νεαρούς αναγνώστες της χώρας μας: σε σχέση με άλλα παιδιά στον κόσμο, διαθέτουν (ακόμα) ένα αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο και <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">θα μπορούσαν </span>να προσφέρουν αντί να απαιτούν. Παρά το μέγεθός της (κοντά στις 6.000 λέξεις) η ιστορία δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, η σελιδοποίηση ωστόσο έρχεται με μεγάλα τυπογραφικά και διάστιχο που επιτρέπει ξεκούραστη ανάγνωση. Η εικονογράφηση είναι παρούσα, με περίπου 5 ολοσέλιδες ζωγραφιές, εμβόλιμα στο κείμενο σχέδια και χαριτωμένα διακοσμητικά στα περιθώρια ορισμένων σελίδων. Θα προτείναμε το βιβλίο περισσότερο σε μαθητές των μεσαίων τάξεων του δημοτικού, αλλά και σε μεγαλύτερα παιδιά που αναζητούν ένα ευχάριστο κείμενο για τις γιορτές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="color: black;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Απλή γλώσσα</li>
<li style="border: none; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ωφέλιμα μηνύματα</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">Αξίες - Θέματα</b><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Χριστούγεννα, Κρίση, Ανισότητα, Περιβάλλον, Συνεργασία, Δραστηριοποίηση, Υπευθυνότητα</span><br />
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;"><br /></b>
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Με παρουσία στα περισσότερα δισέλιδα, αποδίδει με απλές, καθαρές γραμμές τους κεντρικούς χαρακτήρες της ιστορίας και κάποιες από τις βασικές της σκηνές, αλληλεπιδρώντας διακριτικά με το κείμενο, αλλά περιοριζόμενη ουσιαστικά σε δευτερεύοντα ρόλο.</span><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: center;"> </span></div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaE3o2LVUmKl49dxey5RKsIQkDQLxTeFlnuRsdMf-MUWkDz_rQ48CCgPWnsYb6GCRhRQXtIaoFUfaM2-Mf2DFbnfWs6GvqTtC-4qNlNyWL8CzdgO76JMP8Bcj-HRORLxi__kpbcbx0SP85/s1600/%25CE%25A6%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="475" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaE3o2LVUmKl49dxey5RKsIQkDQLxTeFlnuRsdMf-MUWkDz_rQ48CCgPWnsYb6GCRhRQXtIaoFUfaM2-Mf2DFbnfWs6GvqTtC-4qNlNyWL8CzdgO76JMP8Bcj-HRORLxi__kpbcbx0SP85/s640/%25CE%25A6%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: center;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px;">
<b>Απόσπασμα</b></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από καιρό πριν, όλα έδειχναν πως τα φετινά Χριστούγεννα δε θα είναι όπως παλιά. Το είχα καταλάβει εδώ και καιρό μελετώντας προσεχτικά όλα μου τα δεδομένα. Γιατί, όπως συχνά λέει ο μπαμπάς μου, που είναι μαθηματικός: «Παρατήρηση, εξεύρεση και μελέτη δεδομένων, εξαγωγή συμπεράσματος». <br /><br />Ωραία τα λένε οι μεγάλοι! Συχνά πυκνά, όταν είναι να πουν καμιά μεγάλη σοφία, για να καταπλήξουν τα πλήθη, παίρνουν ύφος προβληματισμένο, κοιτούν κάπου στο υπερπέραν και με λόγο σοβαρό και σκεπτικό πετάνε κάτι αρχαίες εξυπνάδες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πρέπει όλοι εμείς, είτε καταλάβαμε είτε όχι, να κουνήσουμε καταφατικά το κεφάλι με φανερή έκπληξη σαν να λέμε: «Ναι, βρε παιδί μου, πού το κατάλαβες; Ακριβώς αυτό ήθελα να πω κι εγώ!» <br /><br />Εδώ και ένα χρόνο, λοιπόν, παρατηρούσα με μεγάλο ενδιαφέρον ένα σωρό αλλαγές μέσα στο σπίτι μας. Η μαμά συχνά κουβέντιαζε χαμηλόφωνα με τον μπαμπά ή την κουμπάρα της, κρυφά από εμένα, στην κουζίνα. Μάλιστα, όταν πλησίαζα, δήθεν τυχαία, για να κρυφακούσω, δεν καταλάβαινα και πολλά. Μόνο κάτι δύσκολες λέξεις έπιανα, από αυτές που λένε οι μεγάλοι. Και μόλις αντιλαμβανόταν η μαμά το μάλλον αδιάκριτο βλέμμα μου, συνήθιζε να λέει τρυφερά: «Φώτη, αγάπη μου, γιατί δεν πας να δεις μήπως ξύπνησε η μπέμπα;» Και να πω ότι ξύπνησε ποτέ και δεν την πήραμε χαμπάρι; Τρεις μήνες τώρα που είναι στο σπίτι μας, όταν ξυπνάει, την ακούει μέχρι και η φουρνάρισσα στη γωνία! <br /><br />Τον προηγούμενο μήνα κατεβήκαμε με τη μαμά στην πόλη, για να πάμε στον οφθαλμίατρο. Ο οφθαλμίατρός μου, ο κύριος Βρασίδας, είναι ένας κύριος πολύ συμπαθητικός. Είναι κοντός, μα δεν τον λες με τίποτα μικροκαμωμένο! Έχει μια μεγάλη, ολοστρόγγυλη κοιλίτσα και όλο γελάει δυνατά. Μάλιστα, φοράει και γυαλιά! Όπως τ’ ακούσατε: φοράει γυαλιά! Αν είσαι ολόκληρος οφθαλμίατρος και δεν μπορείς να γιατρέψεις τα ίδια σου τα μάτια, τι να τις κάνεις τις σπουδές και τα πτυχία; <br /><br />Για να μη μακρηγορώ, όμως, με τις αμέτρητες παρατηρήσεις μου και την ατελείωτη συλλογή δεδομένων, θα σας πω την πιο συγκλονιστική μου ανακάλυψη των φετινών Χριστουγέννων. Εσείς μπορεί να τη θεωρήσετε ένα τυχαίο γεγονός. Μαζί, όμως, με όλα τ’ άλλα μέρη της έρευνάς μου, για μένα ήταν η αρχή της καταστροφής! <br /><br />Το ιατρείο του κυρίου Βρασίδα δε φημίζεται για το καλό του γούστο και την κομψότητά του. Εκεί μέσα υπάρχουν ένα σωρό αταίριαστα πράγματα, μάλλον συνέπεια πολλών διαφορετικών μετακομίσεων και ανακαινίσεων. Πράγματα φίλων και συγγενών, που όλοι λυπούνται να πετάξουν, γιατί κάποτε τους κόστισαν μια περιουσία. Ειδικά τέτοιες μέρες, τέλη δηλαδή Δεκεμβρίου, όποτε κάνουμε το λάθος και πηγαίνουμε, το μετανιώνουμε πικρά. Από άκρη σ’ άκρη, τόσο το σαλόνι αναμονής, όσο και ο χώρος όπου εξετάζομαι, γεμίζουν με κάθε λογής χριστουγεννιάτικο στολίδι. Τα χρώματα των στολιδιών πολλά και διάφορα: κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, βεραμάν, ρουά, χαλκοκόκκινα, μπορντορόδινα και ό,τι άλλο βάζει ανθρώπου νους. <br /><br />Το πιο βασανιστικό, όμως, είναι τα εκατοντάδες παρδαλά λαμπάκια σε όλο το χώρο, που αναβοσβήνουν με κάθε πιθανό ρυθμό και με κάνουν αν βλέπω αστράκια σε όλο το δρόμο μέχρι το σπίτι. Σκέτο μαρτύριο! Αφού, και υγιής να είσαι, με αυτά αποκτάς σίγουρα μυωπία, αστιγματισμό, στραβισμό, μη σου πω και πρεσβυωπία! Αν ο κύριος Βρασίδας δεν ήταν τόσο ευγενικός και γελαστός, θα έλεγα πως όλα αυτά είναι μέρος ενός σατανικού σχεδίου, για να έχει πάντα πελάτες με όλων των ειδών τα προβλήματα στα μάτια. <br /><br />Φέτος, όμως, όλα ήταν διαφορετικά. Στο σαλόνι αναμονής δεν είχε πολύ κόσμο, ούτε πολλά μωρά να τσιρίζουν διαρκώς ώσπου να έρθει η σειρά τους. Όμως, το πιο σημαντικό και τόσο ανακουφιστικό για τα καημένα τα ματάκια μου ήταν πως δεν υπήρχαν ούτε τα μισά στολίδια. Και από τα λαμπάκια, τα μισά είχαν καεί και δεν είχαν αντικατασταθεί. Τρομερό! Ποτέ δεν περίμενα ένα τέτοιο ήρεμο περιβάλλον σε αυτό το ιατρείο! <br /><br />Η γραμματέας, η δεσποινίς Σούλα, με τα ολόλευκα δόντια και το μονίμως κατακόκκινο κραγιόν, έλειπε. Και, όπως κατάλαβα από την ακαταστασία και τη σκόνη στο γραφείο της, είχε να έρθει καιρό. Κρίμα, και ήταν τόσο αστεία και διασκεδαστική! <br /><br />Ωστόσο, συχνά η συμπεριφορά της με προβλημάτιζε και πάντα την παρατηρούσα καλά καλά, μήπως και καταλάβω τι είναι αυτό που μας κρύβει. Ήταν κοντή, με λεπτά πόδια και τσιριχτή φωνή. Με τα μαλλιά της έκρυβε πάντα προσεχτικά τα αυτιά της. Μας κερνούσε συνέχεια κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ό,τι εποχή και να πηγαίναμε. Μια φορά, μάλιστα, θα ορκιζόμουν πως την είδα να κρύβει κάτω από το γραφείο της κάτι κόκκινα παπούτσια με κουδουνάκια, σαν αυτά των ξωτικών. <br /><br />Αυτές οι παρατηρήσεις μου, μαζί με άλλες, με έκαναν να πιστεύω πως πράγματι ήταν ξωτικό. Ναι, ένα από τα ξωτικά του Άγιου Βασίλη. Είναι γνωστό, εξάλλου, πως ο Άγιος Βασίλης, για να μάθει ποια παιδιά είναι καλά όλο το χρόνο, στέλνει συχνά τα ξωτικά για να μας παρακολουθούν. </span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYLvBWTXo4of8UddTO6oQ7DMkbzLDDoZmNJ0wsvaHp1dwPPpYtdYZDv85c61NskAYEYngsZvADQL8oOiev5qofeMyPLE_1I6VcVCnAAswjOBFs5ldxNUJUYW48FEXJfoNn1Z4s14YsXsFX/s1600/%25CE%25A6%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="line-height: 16.8px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="62" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYLvBWTXo4of8UddTO6oQ7DMkbzLDDoZmNJ0wsvaHp1dwPPpYtdYZDv85c61NskAYEYngsZvADQL8oOiev5qofeMyPLE_1I6VcVCnAAswjOBFs5ldxNUJUYW48FEXJfoNn1Z4s14YsXsFX/s400/%25CE%25A6%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25822.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
<b>Σχόλια</b></div>
<div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Φώτης θέλει να ειδοποιήσει τα παιδιά όλου του κόσμου για να έρθουν στην παγκόσμια συνάντηση. Έτσι, επικοινωνεί με γνωστούς του στο εξωτερικό, οι φίλοι του γεμίζουν τον τόπο αφίσες, ενώ ο Ντίνος βγάζει ανακοίνωση σε όλες τις παιδικές ιστοσελίδες του κόσμου. Στη συνέχεια, για να μετακινηθούν όλοι οι σύνεδροι στην Ελλάδα, οι αεροπορικές εταιρίες, τα τρένα, τα πλοία και τα λεωφορεία προσφέρουν δωρεάν εισιτήρια στα παιδιά που ταξιδεύουν, οι αλυσίδες εστιατορίων ετοιμάζουν δωρεάν γεύματα, ενώ τα ξενοδοχεία διαθέτουν δωρεάν τα δωμάτιά τους! </span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη γενναιοδωρία των επιχειρηματικών κολοσσών, μια και πρόκειται για παραμύθι· αναρωτιέμαι ωστόσο, μήπως θα ήταν πιο <i>απλό</i>, <i>ρεαλιστικό</i> και <i>ωφέλιμο</i> η παγκόσμια αυτή συνέλευση να πραγματοποιηθεί στον κυβερνοχώρο. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Απλό, αφού για την πραγματοποίηση μιας τηλεδιάσκεψης, αρκεί πλέον το πάτημα ενός κουμπιού. Ρεαλιστικό, αφού η μαγεία του διαδικτύου έχει αποδειχθεί ότι λειτουργεί, σε αντίθεση με τα φιλάνθρωπα αισθήματα των πολυεθνικών εταιριών, <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">τα οποία</span> εμφανίζονται πλέον μόνο στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Και ωφέλιμο, επειδή θα παρουσίαζε στα παιδιά έναν τρόπο, τον οποίον όντως μπορούν να υιοθετήσουν για να επικοινωνήσουν με συνομηλίκους τους και να οργανώσουν κοινές δράσεις, στα πλαίσια της κουλτούρας του <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«</span><a href="http://www.glob-edu.net/media/common/uploads/material/-/Oxfam_%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7_%CE%9F%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B1_%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1.pdf" target="_blank">παγκόσμιου πολίτη</a>». Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ζούμε στον αιώνα της τεχνολογίας!</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjjdHeS_sCveIkh7oB-pTd-R8O55PS_3b_zZTo5xqVJZlyMrALt-SAwEG3kaA-EHYYfek5okg5jU8s7RdlK0f0FkBypxtq4L8Rkca823L1RNO1mkJ1_f5tm2pp2MWE2bYeRm78I_0AF_Iz/s1600/children-to-save-the-earth.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjjdHeS_sCveIkh7oB-pTd-R8O55PS_3b_zZTo5xqVJZlyMrALt-SAwEG3kaA-EHYYfek5okg5jU8s7RdlK0f0FkBypxtq4L8Rkca823L1RNO1mkJ1_f5tm2pp2MWE2bYeRm78I_0AF_Iz/s320/children-to-save-the-earth.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=EDUVCUiKa8g" target="_blank">αν όλα τα παιδιά της γης</a>... (<a href="http://viotox.com/wp-content/uploads/2015/04/children-to-save-the-earth.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Όπως είχαμε δει να συμβαίνει και στο <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2011/04/blog-post_17.html">Ένα τσαμπί σταφύλι</a>, έτσι κι εδώ, τα παιδιά ενώνουν τα χέρια μέσα στο συμβολικά πυκνό σκοτάδι του παρόντος, για να στείλουν μηνύματα προς τους μεγάλους και να προετοιμάσουν ένα φωτεινότερο αύριο. Με σαφήνεια και μια υποψία διδακτισμού, σε τρία σημεία του κειμένου εκφράζεται η ανάγκη να ξεπεραστούν οι επιφανειακές (<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">αλλά και <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">οι</span> πολιτισ<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">μικές, αξιακές<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">, ιδεολογικές,<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span></span>κ<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">.ά</span>.)</span></span> διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους, ώστε να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε και να συνεργαστούμε. Συγκεκριμένα διαβάζουμε (σ.48) <span style="color: red;"><i>ότι όλοι είμαστε ίδιοι, αν και εξωτερικά φαινόμαστε τόσο διαφορετικοί</i></span>· λίγο αργότερα πως (σ.50)<i> <span style="color: red;">Όλοι ήμασταν τόσο διαφορετικοί στην εμφάνιση, αλλά τόσο όμοιοι στο μυαλό, στην ψυχή και την καρδιά</span></i>, ενώ στο τέλος ότι (σ.60) <span style="color: red;"><i>Όσο διαφορετικές κι αν είναι οι πατρίδες μας, οι θρησκείες μας, οι γλώσσες που μιλάμε, άλλο τόσο ίδιες είναι οι καρδιές μας...</i></span></span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7UnHidyAttFE5ceMoEbirQF80Yso_wDGrFbnWZKM6lOix2vf6sFOcVQ17BQyyZxGlefEmDMBo2k8m3_7ltB29l5FH_SR2fzUh7-CLfHdlN3Mx5QHDQQeyqSMANiZ0egbuNZMX4cEq8xsN/s1600/%25CE%25A6%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25823.jpg" imageanchor="1" style="line-height: 16.8px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="61" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7UnHidyAttFE5ceMoEbirQF80Yso_wDGrFbnWZKM6lOix2vf6sFOcVQ17BQyyZxGlefEmDMBo2k8m3_7ltB29l5FH_SR2fzUh7-CLfHdlN3Mx5QHDQQeyqSMANiZ0egbuNZMX4cEq8xsN/s400/%25CE%25A6%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25823.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 16.8px; text-align: justify;">
<b>Χρήση στην τάξη</b></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το κείμενο μας δίνει μια πολύ ωραία ιδέα για τις φετινές γιορτές. Αντί να ανταλλάξουμε μεταξύ μας δώρα και παιχνίδια που γρήγορα θα ξεχαστούν, θα μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε με την τάξη μας τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για να τα δωρίσουμε σε ανθρώπους που υποφέρουν. Άστεγοι, άνεργοι και μετανάστες, είναι ευκαιρία να νιώσουν φέτος λίγη ανθρώπινη ζεστασιά!</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJfQuAtjhsKoeoYchkEnECJU2jaA5oGSfYWGqbDSNrJ5dzPzQ5Wks63U-10pw2R1uM03q4jrvp_9AHSCoUHcuMP0C3y7KC6TSd4jmSkraD2MmwwTAqNQvxgaD2tsFRSwJCUEeeWiyOogCZ/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF+_final+sm.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJfQuAtjhsKoeoYchkEnECJU2jaA5oGSfYWGqbDSNrJ5dzPzQ5Wks63U-10pw2R1uM03q4jrvp_9AHSCoUHcuMP0C3y7KC6TSd4jmSkraD2MmwwTAqNQvxgaD2tsFRSwJCUEeeWiyOogCZ/s320/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF+_final+sm.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα χρήματα που συγκεντρώσαμε πέρσι, έγιναν τρόφιμα για τα Παιδικά Χωριά SOS. Δραστηριότητες σαν αυτή,<br />
πέρα από τη συνεισφορά τους στο σύνολο, ενισχύουν την αυτοεκτίμηση των μαθητών και τη διάθεση προσφοράς</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μπορεί στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου να μη συναντάμε κάποιο παράρτημα, όμως το κενό αναπληρώνει μια ανάρτηση στην οποία ο εκδοτικός οίκος περιλαμβάνει μια <a href="https://www.psichogios.gr/datafiles/videos/EKPAIDEYTIKES_DRASTIRIOTITES_Dramatopoiisi_O_FOTIS_KAI_O_AI-VASILIS_TON_FOTON.pdf" target="_blank">απλοποιημένη θεατρική διασκευή</a> του έργου όπως και <a href="https://www.psichogios.gr/datafiles/videos/O_FOTIS_KAI_O_AI_VASILIS_TWN_FWTWN_EKPAIDEUTIKES_DRASTHRIOTHTES.pdf">έξι δραστηριότητες βασισμένες στο βιβλίο</a>. Ανάμεσα σε αυτές συναντάμε ερωτήσεις Σωστό ή Λάθος, μια άσκηση δημιουργικής γραφής, το παρακάτω κρυπτόλεξο και άλλα ενδιαφέροντα. Καλή διασκέδαση!</span></div>
<div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK8FJd22wjq2JYIcv9DRNE_6qwgLEZWTh0YlRSgnKEz3z9MC-jU7XezB5gYtD9wc8NymLZJLNaRNmdk_JItgCg7Ng89bnuP5HBFZPUdcPDtK5kaCZ9Ms5ssZ-KHE5m7jBM5gwW0Dej0DC6/s1600/%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BE%25CE%25BF.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK8FJd22wjq2JYIcv9DRNE_6qwgLEZWTh0YlRSgnKEz3z9MC-jU7XezB5gYtD9wc8NymLZJLNaRNmdk_JItgCg7Ng89bnuP5HBFZPUdcPDtK5kaCZ9Ms5ssZ-KHE5m7jBM5gwW0Dej0DC6/s640/%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BE%25CE%25BF.JPG" width="408" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-37416621949000277822015-12-01T08:00:00.000+02:002015-12-02T20:55:24.826+02:00Ο Βόρακας, ο Κόρακας και η Σονάτα της Φανής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnVfkgYkLUv_UMawx1mf-nfKD3k9I5B9UZO2SODZhEVMkJEHtLXmWmKIwvNCSsS6UiR__j0ngfhvV9DJKiMyL4VUCgOhcbihBVziqNSqXvi66oq2Ni_F8HPsIbxnCxnI80MTQfE66Mab3e/s1600/THE-COVER-Aa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnVfkgYkLUv_UMawx1mf-nfKD3k9I5B9UZO2SODZhEVMkJEHtLXmWmKIwvNCSsS6UiR__j0ngfhvV9DJKiMyL4VUCgOhcbihBVziqNSqXvi66oq2Ni_F8HPsIbxnCxnI80MTQfE66Mab3e/s640/THE-COVER-Aa.jpg" width="465" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<b style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: left;">Υπόθεση</b></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Στη γκρίζα πολιτεία όπου τα αγαθά είναι πια λιγοστά, ένας θρύλος μιλάει για τον μαυροντυμένο Βόρακα: έναν άνθρωπο - φάντασμα του παλιού του εαυτού, που ζει σ' ένα στοιχειωμένο πλοίο και γνωρίζει την ιστορία της Φανής. Θέλοντας να την ακούσει, ένα μικρό αγόρι με μεγάλη περιέργεια, ξεκινάει συντροφιά μ' ένα αηδόνι να τον συναντήσει. Όταν το δειλινό φτάνει στο παλιό λιμάνι, ένας κόρακας εμφανίζεται και προαναγγέλλει τον κύριό του, που μ' αντάλλαγμα ένα μισοφαγωμένο κουλούρι, διηγείται την λυπητερή του ιστορία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο τόπος τους ήταν πριν από καιρό ένα μέρος φωτεινό και ανθισμένο, όμως ο Βόρακας με την απληστία του το κατέστρεψε: Πρώτα έκοψε όλα τα δέντρα για να κατασκευάσει πλοία, σπίτια και μαγαζιά. Στη συνέχεια, έχτισε ένα εργοστάσιο που πέταγε τα απόβλητά του στο λιμάνι· κι όλα αυτά χωρίς να αποδίδει τίποτα στην πολιτεία, χωρίς να τηρεί τους νόμους ή να επιδεικνύει σωφροσύνη για το μέλλον. Η φωνή της μικρής Φανής αποδείχθηκε πολύ αδύναμη για να τον αποτρέψει. Μέχρι που η νεράιδα έφυγε από κοντά του, αφήνοντας τον ίδιο και την πολιτεία να μαραζώσουν, ντυμένοι στα γκρίζα. Καθώς ολοκληρώνει τη διήγησή του, ο Βόρακας αποκαλύπτει στο αγόρι πως για να επιστρέψει η αρμονία ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση, η λύση κρύβεται σε μια λέξη μέσα στα κλαδιά του τελευταίου ασπρόδεντρου. Θα καταφέρουν άραγε τα παιδιά να τη διαβάσουν και να λύσουν τα μάγια;</div>
<br />
<span style="color: black;"><b>Χαρακτηριστικά </b></span><br />
<span style="color: black;">Εκδότης: Πατάκης</span><br />
<span style="color: black;">Συγγραφέας: Γεωργία Γαλανοπούλου</span><br />
<span style="color: black;">Εικονογράφηση: Βαγγέλης Παυλίδης</span><br />
<span style="color: black;">ISBN: 978-960-16-5089-0</span><br />
<span style="color: black;">Έτος 1ης Έκδοσης: 2015</span><br />
<span style="color: black;">Σελίδες: 40</span><br />
<span style="color: black;">Τιμή: περίπου 10 ευρώ</span><br />
<span style="color: black;">Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=706866" style="color: #b53a8b; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a></span><br />
<span style="color: black;">Τάξεις: Δ', Ε', Στ'</span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" trbidi="on">
<span style="color: black;">Διαβάστε ένα απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες <a href="http://www.patakis.gr/images/files/19219/19219.html#1" target="_blank">εδώ</a></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" trbidi="on">
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<span style="color: black;">άλλες κριτικές για το βιβλίο θα βρείτε <a href="http://www.elniplex.com/%CE%BF-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%86%CE%B1/" target="_blank">εδώ</a></span> και <a href="http://www.bookpress.gr/stiles/ena-biblio-gia-paidia/galanopoulou-georgia-patakis-o-borakas-o-korakas-kai-i-sonata-tis-fanis" target="_blank">εδώ</a></div>
</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" trbidi="on">
<br />
Ευχαριστούμε τη συγγραφέα για τη δωρεά ενός αντιτύπου στη βιβλιοθήκη μας!<br />
<span style="color: black;"><br /></span><span style="color: black;"><b>Κριτική</b></span><br />
<div style="text-align: justify;">
Έμμετρο αλληγορικό παραμύθι για την άμετρη εκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο, που με απληστία κατασπαταλά τους πόρους της και ζημιώνει το περιβάλλον χωρίς να αποδίδει τίποτα στην "πολιτεία". Με ευαισθησία και λογοτεχνική γλώσσα, που σε έναν βαθμό ίσως δυσκολέψει τους μικρότερους μαθητές, η συγγραφέας μας χαρίζει μια ιστορία ιδιαίτερης αισθητικής, η οποία καταφέρνει κάτι δύσκολο: να γεφυρώσει το μαγικό πνεύμα των λαϊκών θρύλων του παρελθόντος με πολλά σύγχρονα περιβαλλοντικά και ηθικά προβλήματα. Το ποιητικό στοιχείο υπερισχύει του πεζού και επιτρέπει στο κείμενο να ρέει -και να διαβάζεται εύκολα-, ενώ ταυτόχρονα η προσεγμένη σελιδοποίηση και η εξαιρετική δουλειά στην εικονογράφηση, ολοκληρώνουν την πραγματικά άρτια έκδοση. Προτείνουμε το βιβλίο περισσότερο σε μαθητές των μεσαίων και μεγάλων τάξεων του Δημοτικού ή σε παιδιά που η αναγνωστική τους εμπειρία θα τα βοηθήσει να ξεδιπλώσουν όλες τις πτυχές της ιστορίας και να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματά της.</div>
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br /></span></div>
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<a href="http://www.bookpress.gr/stiles/ena-biblio-gia-paidia/galanopoulou-georgia-patakis-o-borakas-o-korakas-kai-i-sonata-tis-fanis" target="_blank"></a></div>
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: medium none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Καλογραμμένη ιστορία</li>
<li style="border: medium none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ιδιαίτεροι χαρακτήρες και αισθητική</li>
<li style="border: medium none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Εξαιρετική εικονογράφηση</li>
<li style="border: medium none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Προσεγμένη έκδοση</li>
<li style="border: medium none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ωφέλιμα μηνύματα</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b>Αξίες - Θέματα</b></span></div>
<span style="color: black;">Περιβάλλον, Φαντασία, Αειφορία, Μύθοι</span><br />
<span style="color: black;"><br /></span><span style="color: black;"><b>Εικονογράφηση</b></span><br />
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<span style="color: black;">Το κείμενο είναι γεμάτο εικόνες που ο Βαγγέλης Παυλίδης μετασχηματίζει σε εξαιρετικά σχέδια, πλημμυρίζοντας τις σελίδες του βιβλίου. Το απειλητικό ύφος του Βόρακα, ο καλοδουλεμένος Κόρακας και το στοιχειωμένο καράβι, εντυπωσίασαν ιδιαίτερα τα παιδιά της τάξης μας και τα προκάλεσαν να διαβάσουν την ιστορία. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #4e2800; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY2-gn6VQcPOP4KOGVPifjib9-Zf8b1XBQgz2FU6yBW60jDCV2HGxp4ozlCPbyWbAJkwMulV0s-ZUo1Kjaudn4PnvD3rItyyPI95t3HBkBmJhWYmNlAIKSOGQ4OqQ_XHHIt57c9zhV9mdg/s1600/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="458" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY2-gn6VQcPOP4KOGVPifjib9-Zf8b1XBQgz2FU6yBW60jDCV2HGxp4ozlCPbyWbAJkwMulV0s-ZUo1Kjaudn4PnvD3rItyyPI95t3HBkBmJhWYmNlAIKSOGQ4OqQ_XHHIt57c9zhV9mdg/s640/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="color: #4e2800; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br /></span></div>
<span style="color: black;"><b>Απόσπασμα</b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην άκρη της πόλης,<br />
εκεί που η θάλασσα με τη στεριά<br />
άλλοτε αντάλλαζαν φιλιά,<br />
εκεί που τ' ασπρόδεντρο το μαραμένο<br />
μονάχο στέκεται και λυπημένο,<br />
κάποτε ζούσε η Φανή,<br />
η διάφανη, η φωτεινή.<br />
Μάλιστα, λένε κάποιοι μεγάλοι<br />
πως πλάι στο ασπρόδεντρο<br />
σ' ένα παλιό τσουκάλι<br />
ακόμα και σήμερα μπορείς να δεις<br />
αυτό που ήταν άλλοτε το σπίτι της Φανής.<br />
<br />
Να ξέρει άραγε να πει κανείς<br />
την ιστορία της Φανής;<br />
Πώς χάθηκε απ' τη φύση<br />
κι αν πάλι θα γυρίσει;<br />
Ο Βόρακας ξέρει! Ίσως μιλήσει...<br />
<br />
Να το καράβι του!<br />
Σαν φάντασμα στέκει φοβερό<br />
σ' άδειο λιμάνι, δίχως νερό.<br />
Κι έτσι που γέρνει ρημαγμένο<br />
λένε πως είναι στοιχειωμένο!<br />
<br />
Πρωί το Βόρακα δε θα τον δεις.<br />
Βαθιά κοιμάται ολημερίς.<br />
Μπορεί μονάχα να τον συναντήσεις<br />
- σαν σου βαστά και αν τολμήσεις-<br />
μια από τις νύχτες που βγαίνει σεργιάνι<br />
στο δίχως θάλασσα λιμάνι.<br />
Και τότε, ίσως καταφέρεις,<br />
αν κάποιο αντάλλαγμα προσφέρεις<br />
να μάθεις γιατί χάθηκε η Φανή.<br />
<br />
Έτσι έλεγε εκείνος ο θρύλος ο παλιός, ο χιλιοειπωμένος. Τα παιδιά της γκρίζας πολιτείας τον γνώριζαν καλά, τον είχαν στο μυαλό τους χαραγμένο. Κι έτρεμε το φυλλοκάρδι τους κάθε φορά που αγνάντευαν πέρα μακριά το στοιχειωμένο το καράβι. Απ' όλα όμως τα παιδιά, ένα μικρό αγόρι ήταν περίεργο πολύ<br />
<br />
«Θα πάω!» λέει μια μέρα. «Θα μάθω γιατί χάθηκε η Φανή!» «Και δε φοβάσαι;» το ρωτούν τα άλλα παιδιά της γκρίζας πολιτείας. «Φοβάμαι» λέει. «Και λοιπόν; Το φόβο θα νικήσω. Κι αν μάθω κάποιο μυστικό, γρήγορα θα γυρίσω».<br />
<br /></div>
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; color: #4e2800; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #4e2800; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIOkIEO6osGUb-j42U4txdGMbeiSYwma2OLqGQFHsCNLpVpi7p8HZ57nw5eycOUyFd89XZajoOSCZDmX14_F5iohxuCU2fmWl9M5IeLs4wD5RaNLzvOTwJ0tESZEwLkOcNFSUFlZdx6vME/s1600/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIOkIEO6osGUb-j42U4txdGMbeiSYwma2OLqGQFHsCNLpVpi7p8HZ57nw5eycOUyFd89XZajoOSCZDmX14_F5iohxuCU2fmWl9M5IeLs4wD5RaNLzvOTwJ0tESZEwLkOcNFSUFlZdx6vME/s400/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%25822.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="color: #4e2800; text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<b>Σχόλια</b></div>
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Μια και οι γιορτές πλησιάζουν, θα μπορούσαμε να συσχετίσουμε τον Βόρακα με το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων, που μεταφέρει στους νέους ένα μήνυμα για το πού θα οδηγηθεί ο πλανήτης σε περίπτωση που εξακολουθήσουμε να ενεργούμε χωρίς σωφροσύνη. Αν δεν θέλουμε ο κόσμος μας να καταλήξει σαν την <i>γκρίζα πολιτεία</i>, τότε θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε τη λέξη που κρύβεται στο ασπρόδεντρο. Με γνώμονα τον σεβασμό, να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τη φύση, τους νόμους, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε άμεσα ότι η απληστία και η νοοτροπία <i>All you can eat </i>δεν έχουν θέση στη σύγχρονη εποχή, όπου η γη έχει φτάσει στα όριά της, μπορεί κάτι να αλλάξει. Αλλιώς, <a href="http://www.space.com/8924-stephen-hawking-humanity-won-survive-leaving-earth.html" target="_blank">όπως οι επιστήμονες προειδοποιούν</a>, θα πρέπει να επιλέξουμε τον δρόμο της φυγής και να αναζητήσουμε νέο -προσωρινό- σπίτι για την ανθρωπότητα. Μέχρι πότε όμως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Μήπως ο εναλλακτικός (αλλά και ανηφορικός) δρόμος της αειφορίας, της συνετής διαχείρισης των πόρων και της αυτοσυγκράτησης, είναι τελικά προτιμότερος τόσο για τον πλανήτη όσο και για το ανθρώπινο πνεύμα;</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikP2upDboNKnE2RLrhopA0q-RX40L5Q27aK1JF5_-csIVNcF1RmtkDUryMTNJr53LydKn05G7kh2D4na8xaGJBf_UJ0f1wuS7K_d-6HNZVBVJ5PsfamsiUkAeDG4dnvQaaqSa4siZ402bv/s1600/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%25823.jpg" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikP2upDboNKnE2RLrhopA0q-RX40L5Q27aK1JF5_-csIVNcF1RmtkDUryMTNJr53LydKn05G7kh2D4na8xaGJBf_UJ0f1wuS7K_d-6HNZVBVJ5PsfamsiUkAeDG4dnvQaaqSa4siZ402bv/s400/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%25823.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<b>Χρήση στην τάξη</b></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">Στην τάξη μας <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">αναζητήσαμε</span> έναν δημιουργικό τρόπο για να αναπαραστήσουμε τους διαλόγους του βιβλίου: <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">κατασκευάσαμε </span>έναν μικρό Κόρακα και ένα παιδί από πηλό, μια Φανή από βαμμένο <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">βαμβάκι</span>, ενώ με λίγο χαρτόνι και πλαστελίνη το ξύλινο μανεκέν που χρησιμοποιούμε στη ζωγραφική <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">μεταλλάχθηκε </span>σε Βόρακα... <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">με</span> μουστάκι! Τέλος, <span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif;">κάνοντας πράξη</span> την -φιλική προς το περιβάλλον- πρακτική της επαναχρησιμοποίησης των υλικών, μετατρέψαμε το δέντρο της ζωής που είχαμε κατασκευάσει για προηγούμενη ανάρτηση, σε ασπρόδεντρο του σεβασμού!</span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisuE8pIbsUK3W3Km_wRSOt1ieYyLM1FOYbQzNhy8BhdpX4fva4RTuywgmq193dV1Q0T9lGmvk75F1mxsSs58WvSc8f8dWU2tU7lIseG4GJSY90_HZ2hH8QDXxlWexVGnp-K2_lQzTX8qb-/s1600/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisuE8pIbsUK3W3Km_wRSOt1ieYyLM1FOYbQzNhy8BhdpX4fva4RTuywgmq193dV1Q0T9lGmvk75F1mxsSs58WvSc8f8dWU2tU7lIseG4GJSY90_HZ2hH8QDXxlWexVGnp-K2_lQzTX8qb-/s400/%25CE%2592%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+0.jpg" width="282" /></a></div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-23225822389339420742015-11-15T08:00:00.000+02:002015-11-15T18:07:18.652+02:00Ιστορίες από έναν κόσμο που δεν καταστράφηκε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiygGoxqKGP393WGqWW1isMKYK6efrVTsLPgw1XIYhMHZmeM5rjLgm6IC5kw7IjN9NvMTIvL-S4dL3yHzyOpohkAkFK0qcibilB7cCmRCzXG_FfsxS2uYsvrwI5AgQfLFMA40sYr8e0PeUL/s1600/Watermark.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiygGoxqKGP393WGqWW1isMKYK6efrVTsLPgw1XIYhMHZmeM5rjLgm6IC5kw7IjN9NvMTIvL-S4dL3yHzyOpohkAkFK0qcibilB7cCmRCzXG_FfsxS2uYsvrwI5AgQfLFMA40sYr8e0PeUL/s640/Watermark.jpg" width="459" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
Συλλογή πέντε ιστοριών με τις εξής υποθέσεις:<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #b45f06;"><b>Ηλιοστάλαχτη</b></span> Όπως ήταν συμφωνημένο, στα 12 της χρόνια η πριγκίπισσα Ηλιοστάλαχτη δίνεται σ' έναν δράκο που την παίρνει μακριά. Μόνο έτσι θα σωθεί η χώρα της από το βαθύ σκοτάδι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: red;">Η πόλη με τα χίλια χρώματα</span> </b>Στο κέντρο της πανάρχαιας πόλης των δράκων, έλαμπε το όμορφο διαμάντι τους. Οι άπληστοι άνθρωποι θέλησαν να το κάνουν δικό τους, γι' αυτό οι δράκοι το έθαψαν στη γη και έπειτα ανέβηκαν ψηλά στις στέγες και πέτρωσαν. Τα χρόνια πέρασαν, και πάνω σε αυτή την πόλη, οι άνθρωποι έχτισαν την δική τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #274e13;">Το δέντρο της ζωής</span> </b>Στα πέρατα του κόσμου έλεγαν πως βρίσκεται ένα δέντρο μαγικό, που χαρίζει αθανασία. Οι άνθρωποι το έψαξαν αλλά καθώς δεν το βρήκαν, το θεώρησαν μύθο. Αυτό όμως υπάρχει και δεν είναι άλλο από το κάθε δέντρο που γεννήθηκε στη γη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;">Το μυστικό του καθρέφτη</span> </b>Σε μια πολιτεία που η ομορφιά είχε μεγάλη σημασία, μια βροχερή μέρα θόλωσαν όλοι οι καθρέφτες! Ο κατοπτροποιός που τους εξέτασε, δεν αποκάλυψε στους ανθρώπους τι φταίει. Θα χρειαστεί ο σοφότερος της πολιτείας να σκεφτεί μέρες και νύχτες, μέχρι να ανακαλύψει το μυστικό που θα τους κάνει και πάλι αστραφτερούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #741b47;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #741b47;"><b>Οι πέτρινοι Γίγαντες</b></span> Οι γίγαντες, ανυπόμονοι να επισκεφθούν τη γη, παρακούν τον βασιλιά Ουρανό και την πρώτη μέρα της άνοιξης πηδούν από το φουρφουριστό τους σύννεφο στο έδαφος. Μόλις όμως ακουμπούν στο χώμα, πετρώνουν και γίνονται βουνά. Από τότε, κάθε αρχή της άνοιξης, ποτάμια κυλούν από τα μάτια τους και ένας νέος χρόνος ξεκινά! </div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Πατάκης<br />
Συγγραφέας: Ελένη Μπακογεώργου<br />
Εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή<br />
ISBN: 978-960-16-5194-1<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2014<br />
Σελίδες: 40<br />
Τιμή: περίπου 10 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=696456" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Γ', Δ', Ε'<br />
<br />
Ευχαριστούμε τη συγγραφέα για τη δωρεά ενός αντιτύπου στη βιβλιοθήκη της τάξης μας!<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Συλλογή πέντε αλληγορικών παραμυθιών με αναφορές σε στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού. Με ήπια λογοτεχνικότητα και με λόγο λιτό και περιεκτικό, η φίλη και συγγραφέας Ελένη Μπακογεώργου, καταφέρνει στη δεύτερη εκδοτική της προσπάθεια να μας ταξιδέψει σε πέντε κόσμους έξω από τα συνηθισμένα. Με το ένα τους πόδι στον μύθο και το άλλο στην πραγματικότητα, οι νικημένοι της ήρωες -μέσα από τα παθήματά τους- μας μεταφέρουν ασυνήθιστα μηνύματα, όπως το ότι η ζωή συνεχίζεται, πως τίποτα δεν πάει χαμένο, ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, κ.ά. Οι ερμηνείες που επιδέχεται κάθε διήγημα είναι ωστόσο πολλαπλές, ενώ η εξαγωγή τους κάθε άλλο παρά εύκολα γίνεται· αν το δούμε από τη θετική του πλευρά, αυτό σημαίνει ότι το βιβλίο μπορεί να προσφέρει πλούσια τροφή για σκέψη σε μια τάξη που αγαπά τον προβληματισμό. Η καλή δουλειά που έχει γίνει στην έκδοση είναι εμφανής σε πολλούς τομείς, όμως την παράσταση κλέβει η πανταχού παρούσα εικονογράφηση: Γεμάτη έμπνευση, αγκαλιάζει
το έργο με τα γήινα χρώματά της και ακολουθεί υποδειγματικά το πνεύμα του
κειμένου, προσδίδοντας σε κάθε επεισόδιο ξεχωριστή αισθητική. Ολοκληρώνοντας, να αναφέρουμε ότι παρότι η έκταση των ιστοριών είναι περιορισμένη (μεταξύ 3 και 9 σελίδων η καθεμιά), η απουσία αίσιου τέλους (happy end) σε ορισμένες από αυτές και το γεγονός ότι κάποιοι μύθοι μας αφήνουν υπόπικρη επίγευση, σημαίνει ότι μάλλον θα τους απολαύσουν περισσότερο μαθητές των μεσαίων ή μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού... όπως και όσοι αναγνώστες δεν φοβούνται να σκέφτονται και να αμφιβάλλουν!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Δημιουργική φαντασία</li>
<li style="text-align: left;">Ποιοτική έκδοση</li>
<li style="text-align: left;">Εξαιρετική εικονογράφηση</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<b> </b><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: justify;">Απουσία εύκολων λύσεων και ευτυχών καταλήξεων</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Φαντασία, Περιβάλλον, Μύθοι - Παραμύθι, Αλτρουισμός<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
Πλούσια, καλοδουλεμένη εικονογράφηση, συνεργάζεται αρμονικά με το κείμενο και το αναδεικνύει, προσδίδοντας ξεχωριστή αισθητική σε κάθε μία από τις πέντε ιστορίες.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQz6kZxUPy1DFyGRQ498tFuqiyGsLgl2JVdI3U2Ha9Zf6vinq02eYODmWW17kHbh1BnfhMl5YtIVD_vzp8aOMBKkq6aiNofP9zurv47vhjFbYcLbC2sJKEZCBcYcd88OUxWod6hxv8Gy-Y/s1600/%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582+0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQz6kZxUPy1DFyGRQ498tFuqiyGsLgl2JVdI3U2Ha9Zf6vinq02eYODmWW17kHbh1BnfhMl5YtIVD_vzp8aOMBKkq6aiNofP9zurv47vhjFbYcLbC2sJKEZCBcYcd88OUxWod6hxv8Gy-Y/s640/%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582+0.jpg" width="640" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
<div class="MsoNormal">
Λένε πως πέρα μακριά, στα πέρατα
του κόσμου, εκεί που τα ποτάμια χύνουν τα νερά τους στην απέραντη θάλασσα,
στέκεται ακόμη όρθιο το πρώτο δέντρο που φύτρωσε ποτέ. Το δέντρο της ζωής. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με τα μάτια του δεν το ‘χει δει
κανείς. Μα λένε πως ο κορμός του είναι φτιαγμένος από ασήμι κι οι καρποί του
είναι πολύχρωμα πετράδια. Και πως τα φύλλα του δεν πέφτουν, μα γίνονται
πεταλούδες και φτερουγίζουν μακριά. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λένε πως στη σκιά αυτού του δέντρου
ξαποσταίνουν ξωτικά. Πως απ’ τη σάρκα του γεννιούνται οι νεράιδες. Γύρω του οι
μάγισσες πως στήνουνε χορό. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λένε πως είναι ένα δέντρο
διαφορετικό απ’ όλα τ’ άλλα. Πως άλλο σαν κι αυτό δεν ξαναγίνεται ποτέ. Ο
χρόνος δεν το αγγίζει. Οι εποχές περνάνε χωρίς ν’ αφήνουν πάνω του ίχνη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και λένε κι άλλα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ότι το δέντρο αυτό θα ζει για
πάντα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ότι, αν κανείς γευτεί έναν καρπό
του, <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
αν έστω αγγίξει ένα φύλλο, θα του
δοθεί<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
η χάρη του κι εκείνου. να ζει για
πάντα<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
να ‘ναι για πάντα δυνατός.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι έπειτα λένε πως πολλοί το
ψάξανε το δέντρο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Θέλησαν να γευτούνε τους χυμούς
του. να πιάσουν τ’ άπιαστο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
ζώστηκαν το σπαθί και την
αστραφτερή τους πανοπλία<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Και πως ξεκίνησαν για μέρη
μακρινά για να το βρουν.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ότι ταξίδεψαν μέχρι τα πέρατα του
κόσμου, μα τέτοιο δέντρο δε βρήκαν πουθενά. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οπότε λένε ότι το δέντρο της ζωής
είναι ένας μύθος να τον πιστεύουνε μονάχα τα παιδιά. Πως δεν υπάρχει, πως δε
φύτρωσε ποτέ, πως είναι ψέμα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μα εγώ σου λέω πως υπάρχει τέτοιο
δέντρο. Και πως δεν είναι ένα, μα πολλά. Δε ζει στα πέρατα του κόσμου, μα κάπου
εδώ κοντά. Είναι η ασημιά ελιά που σκαρφαλώνεις στα κλαριά της. Είναι η
μικρούλα λεμονιά στην άκρη της αυλής. Είναι το πεύκο που στέκεται στην
ακροθαλασσιά και το έλατο επάνω στο βουνό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είναι το κάθε δέντρο που
γεννήθηκε ή πρόκειται να γεννηθεί στον κόσμο τούτο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό είναι το δέντρο της ζωής.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Αυτό.<o:p></o:p></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC09PflbPaP84Maiiz89AAP5OTtl_vTuP78GsICmqsUia9PnH5rkKCuLbO_JiD5YxzuNOzpjDmMbF8XyvLv52QAbNCcYaTAdATd4F6eps_XuLgukdvqpIf5ODuwdz_TXceIWJ55qHttX5x/s1600/%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582+1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC09PflbPaP84Maiiz89AAP5OTtl_vTuP78GsICmqsUia9PnH5rkKCuLbO_JiD5YxzuNOzpjDmMbF8XyvLv52QAbNCcYaTAdATd4F6eps_XuLgukdvqpIf5ODuwdz_TXceIWJ55qHttX5x/s400/%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582+1.jpg" width="400" /></a> </b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σχόλιο</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως αναφέρουμε και πιο πάνω, οι περισσότερες από τις ιστορίες φαίνεται να αντλούν έμπνευση από θέματα της λαϊκής παράδοσης και της μυθολογίας. Για παράδειγμα, η θυσία της Ηλιοστάλαχτης παραπέμπει άμεσα σε κείνη της Ιφιγένειας (ή την αυτοθυσία του <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2014/08/blog-post.html" target="_blank">Κόδρου</a>, αφού η περίπτωση αφορά τη σωτηρία της πολιτείας) αλλά και στον πιο πρόσφατο θρύλο της <a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html" target="_blank">Γερακίνας</a>, που δόθηκε νύφη στο πνεύμα του νερού για να σώσει το χωριό της από την ξηρασία. Αντίστοιχα, το δέντρο της ζωής (τρίτη ιστορία) είναι ένα μαγικό αντικείμενο που συναντάμε σχεδόν <a href="https://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2014/01/06/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE/" target="_blank">σε κάθε θρησκεία</a>. Στην δική μας λαϊκή παράδοση θα το βρούμε να στολίζει ζωγραφιές, υφαντά, πόρπες, αλλά και στολές, όπως εκείνη της <a href="http://www.nhmuseum.gr/pop_zoom.php?lang=1&thephid=252" target="_blank">Κυρα-Φροσύνης</a> στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Οι δε γίγαντες της τελευταίας ιστορίας που πετρώνουν μόλις πατούν στο έδαφος, πέρα από τη σαφή τους συγγένεια με εκείνους των <a href="http://www.orkneyjar.com/folklore/giants/" target="_blank">νορδικών μύθων</a> (υπάρχει λόγος που το Stonehenge καλείται και <a href="http://www.missgien.net/stone-age/stonehenge/legends.html" target="_blank">Giant's Dance</a>) μας θυμίζουν την μινωική παράδοση που θέλει τον Δία να πέτρωσε και να έδωσε τη μορφή του στο όρος Γιούχτας.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGx6b0qAk8B40s2G9Vuq6PNvJs9lkcfxe4O8XlVSS8zwAWeWADvL7k6JTlyKWAUpm3_ZuAUM6m_6GXJdiWf9dlVNGDfZ4G1qKDaxsi26zdoMA71_L4QpFHZ_pt9GDe0o4df9rBXe7bQMou/s1600/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2587%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%25822.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGx6b0qAk8B40s2G9Vuq6PNvJs9lkcfxe4O8XlVSS8zwAWeWADvL7k6JTlyKWAUpm3_ZuAUM6m_6GXJdiWf9dlVNGDfZ4G1qKDaxsi26zdoMA71_L4QpFHZ_pt9GDe0o4df9rBXe7bQMou/s640/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2587%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%25822.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το όρος Γιούχτας κρύβει σύμφωνα με μια παράδοση το πετρωμένο πρόσωπο του Δία (<a href="http://www.skaikairos.gr/system/weather_photos/weather_photo_imgs/000/064/807/original/IMG_1283.JPG" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b style="text-align: left;">Χρήση στην τάξη</b></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">Στην τάξη μας, χρησιμοποιήσαμε απλές χαρτοσακούλες από μανάβικο (και λίγο γκοφρέ χαρτί για τα φύλλα) για να κατασκευάσουμε τα δικά μας δέντρα της ζωής! Αναλυτικά βήματα για το πώς θα μετατρέψετε και σεις μια χαρτοσακούλα σε δέντρο, μπορείτε να βρείτε </span><a href="http://pikadillycharm.blogspot.gr/2011/11/paper-bag-fall-tree.html" style="font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;" target="_blank">εδώ</a><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">, ενώ όσοι προτιμούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες μέσω βίντεο, μπορούν να συνδεθούν </span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=UFGuTO3XGYI" style="font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;" target="_blank">εδώ</a><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">. Καλή διασκέδαση!</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHvRQjGVd0UHVO0XkZX7lA3lmbaWb2kQlhVdoUSDKaSnkvKbSanoVYD-bl28HXCCxf2gQ-rZY-FyCIOzkgK79uGuJduK8a3fofrUI_8CL4B6_nsGZiC_qkqQVdtkiPt6L2Sx_w-Q3FRmwi/s1600/%25CE%2594%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF+x.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="451" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHvRQjGVd0UHVO0XkZX7lA3lmbaWb2kQlhVdoUSDKaSnkvKbSanoVYD-bl28HXCCxf2gQ-rZY-FyCIOzkgK79uGuJduK8a3fofrUI_8CL4B6_nsGZiC_qkqQVdtkiPt6L2Sx_w-Q3FRmwi/s640/%25CE%2594%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF+x.jpg" width="640" /></a></div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-2585357033715334532015-11-01T08:00:00.000+02:002015-11-01T11:35:49.210+02:00Ευτυχώς, ο μπαμπάς έφερε το γάλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWDGXVdjM2KiNc1gVwuP5R1BF8NYxq33X4j6M7wIjaZ-5ifM1r4GZZq-g8g1H-pvc7IzfZ_wPp5OzpG9m7HDPWQ4Vc-ILuuyFkL4Bw1eEWduEMMXkMRUCCAkbgljmykC_5pv8ioLp4kawp/s1600/101215.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWDGXVdjM2KiNc1gVwuP5R1BF8NYxq33X4j6M7wIjaZ-5ifM1r4GZZq-g8g1H-pvc7IzfZ_wPp5OzpG9m7HDPWQ4Vc-ILuuyFkL4Bw1eEWduEMMXkMRUCCAkbgljmykC_5pv8ioLp4kawp/s400/101215.gif" width="282" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Η μαμά λείπει σε συνέδριο και ο μπαμπάς έχει αναλάβει τις δουλειές του νοικοκυριού. Όταν πηγαίνει να φέρει το γάλα για το πρωινό, αργεί πάρα πολύ να γυρίσει σπίτι... τόσο, που μόλις επιστρέφει, τα παιδιά ζητούν να τους δικαιολογηθεί, κι εκείνος σκαρφίζεται μια θεότρελη ιστορία:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτα τον απήγαγαν οι εξωγήινοι, μετά την γλίτωσε από τους Πειρατές της Καραϊβικής, έπειτα ανέβηκε σ' ένα αερόστατο με πιλότο έναν στεγόσαυρο - επιστήμονα και ταξίδεψε χίλια χρόνια πίσω, σ' ένα ηφαιστειογενές νησί γεμάτο ιθαγενείς που ήθελαν να τον θυσιάσουν. Σειρά είχε το πέρασμα από τη χώρα των αιμοβόρων βγουικολάκων από την οποία και πάλι απέδρασε, για να φτάσει στη δεύτερη και τελική αναμέτρηση με τους εξωγήινους!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα παιδιά του αρνούνται φυσικά να τον πιστέψουν, όμως εκείνος ακουμπάει στο τραπέζι της κουζίνας ένα μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο...</div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Παπαδόπουλος<br />
Συγγραφέας: Neil Gaiman<br />
Μετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς<br />
Εικονογράφηση: Skottie Young<a href="https://artsy.net/artist/per-dybvig" target="_blank"></a> (αμερικανική έκδοση) Chris Riddell (<a href="http://www.neilgaiman.com/works/images/FortunatelytheMilk_HardbackUK_1365440376.jpg" target="_blank">βρετανική έκδοση</a>)<br />
Τίτλος πρωτοτύπου: Fortunately, the milk<br />
ISBN: 978-960-569-257-5<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2013 (στα ελληνικά 2014)<br />
Σελίδες: 128<br />
Τιμή: περίπου 7 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.epbooks.gr/product/101215/%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CF%89%CF%83-%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%83-%CE%B5%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1" target="_blank">εδώ</a> <br />
Τάξεις: Στ', Γυμνάσιο<br />
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα <a href="https://www.youtube.com/watch?v=kMEC87U1gT0" target="_blank">εδώ</a> (στα αγγλικά)<br />
Ο συγγραφέας εξηγεί το κίνητρο που τον έκανε να γράψει το βιβλίο <a href="https://www.youtube.com/watch?v=xHjVB5SYSFw&feature=youtu.be" target="_blank">εδώ</a> (στα αγγλικά) <br />
Διαβάστε τις 3 πρώτες σελίδες της ιστορίας <a href="http://www.epbooks.gr/datafiles//Eytyxos%20o%20mpampas%20efere%20to%20gala%20Kef%2001.pdf" target="_blank">εδώ</a><br />
<br />
<b>Κριτική</b><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;"> </span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Θεοπάλαβη περιπέτεια φαντασίας γεμάτη χιούμορ, υπερβολές και πρωτότυπους χαρακτήρες. Η απόδοση στα ελληνικά μεταφέρει με ζωντάνια το πνευματώδες ύφος του συγγραφέα και δημιουργεί ένα κείμενο απολαυστικό, τουλάχιστον για τους εμπειρότερους αναγνώστες. Σε ένα-δύο σημεία συναντάμε αγγλισμούς (σ.41 <i>την έφαγε με το κέλυφος και τα πάντα</i>) ή ασάφειες (σ.62 -τα γαλάζια αστέρια- <i>είναι στη μόδα σήμερα. Τα γαλάζια αστέρια είναι πολύ ξεπερασμένα πια</i>) που όμως δεν επηρεάζουν τη γενική εικόνα. Η πλοκή χωρίζεται σε επτά άτιτλες ενότητες μετρίου μεγέθους (5-17 σελίδων), που διαβάζονται πολύ ευχάριστα καθώς βρίθουν από δράση και ανατροπές. Στο να μην κουραστεί ο αναγνώστης συμβάλει και το πάγωμα </span></span><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;"></span></span><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">της διήγησης του μπαμπά-πρωταγωνιστή </span></span><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">(σε τέσσερα σημεία) </span></span><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">από τα παιδιά του, που εκφράζοντας τις απορίες και τις ενστάσεις τους, μας επαναφέρουν για λίγο στο παρόν. Το στήσιμο του κειμένου είναι εξαιρετικό, με την εικονογράφηση </span></span><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">να αλληλεπιδρά και </span></span><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">να δένει μαζί του πολύ φυσικά, συνδιαμορφώνοντας ένα άρτιο τελικό αποτέλεσμα. Τα ασταμάτητα χωροχρονικά πηγαινέλα, η λεπτή υποβόσκουσα ειρωνεία και η κατά σημεία σκόπιμα περίπλοκη σύνταξη, μας οδηγούν ωστόσο στο να προτείνουμε το βιβλίο περισσότερο σε παιδιά γυμνασίου ή ώριμους αναγνώστες των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού.</span></span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Φαντασία, δημιουργικότητα και χιούμορ</li>
<li style="text-align: left;">Στήσιμο κειμένου και εικονογράφηση</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Χιούμορ, Ταξίδια, Επιστήμες, Φαντασία, Χρόνος<br />
<br />
<b>Σκηνές που ξεχωρίσαμε</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Όταν τους δυο χρονο-ταξιδιώτες συλλαμβάνουν οι ιθαγενείς!</div>
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Πανταχού παρούσα, αλληλεπιδρά με το κείμενο και δένει εξαιρετικά μαζί του, σε βαθμό που να απορεί κανείς πώς θα έμοιαζε το βιβλίο αν κάποιος άλλος εικονογράφος είχε αναλάβει το δημιουργικό μέρος. Η απορία αυτή λύνεται ωστόσο εύκολα: αρκεί να προμηθευτεί κανείς την βρετανική έκδοση του βιβλίου, στην οποία την εικονογράφηση επιμελήθηκε ο Chris Riddell.<b> </b><br />
<b><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuuskRT2F81hmGKM_Hddm2Y3bG5MN0glT_JD8Ri5PVV2LUjLkziZeBTClUMGTamEouWy7w1wO1RlyBbuWFaXjTLvgLDtc8yNHi8_D_Msx0UVk39O2LV2RHerv5sfDGp0HY09oF7ZHIe_GX/s1600/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B12.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="488" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuuskRT2F81hmGKM_Hddm2Y3bG5MN0glT_JD8Ri5PVV2LUjLkziZeBTClUMGTamEouWy7w1wO1RlyBbuWFaXjTLvgLDtc8yNHi8_D_Msx0UVk39O2LV2RHerv5sfDGp0HY09oF7ZHIe_GX/s640/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B12.jpg" width="640" /></a></span></span> </b><br />
<b>Απόσπασμα</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:TargetScreenSize>800x600</o:TargetScreenSize> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]-->«Θα ήθελες να πατήσεις το κουμπί;» είπε ο δόκτορας Στεγ. <br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Πάτησα το κόκκινο κουμπί. Ακούστηκε ένας θόρυβος σαν να σου ξεβούλωναν τα αυτιά, κάμποσα χρόνια φτερούγισαν και βρέθηκαν να πλέω στο καλάθι του αερόστατου πάνω από τη διασταύρωση της οδού Μάρσαλ με τη Φλέτσερ. Έβλεπα το σπίτι μας από ψηλά! Έβλεπα τα ποδήλατα στον πίσω κήπο. Έβλεπα ακόμα και το σπιτάκι των κουνελιών.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Φτάσαμε!» είπα και χτύπησα φιλικά τις πελώριες φολίδες στην πλάτη του δόκτορα Στεγ. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Χάρηκα πάρα πολύ που σε είχα σύντροφο στο ταξ… αααα» είπε ο δόκτορας, γιατί ξαφνικά ακούστηκε ένα γνώριμο θμμμθμμμ και, πριν προλάβω να πατήσω το κόκκινο κουμπί, βρεθήκαμε όλοι, μαζί και το αερόστατο, στο τεράστιο μεταλλικό κατάστρωμα ενός ιπτάμενου δίσκου, ενώ κάμποσοι πολύ ξινοί και γλιτσεροί πράσινοι τύποι μας κοιτούσαν με πάρα πολλά μάτια. Και δεν έδειχναν καθόλου χαρούμενοι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Χα χα!» είπαν κάμποσοι γλιτσεροί ταυτόχρονα. «Νόμιζες πως μας είχες ξεφύγει, ε; Έκανες λάθος! Τώρα πρέπει να μας παραδώσεις τον πλανήτη σου για να τον ανακαινίσουμε. Για αρχή, θα βγάλουμε όλα τα δέντρα και θα βάλουμε πλαστικά φλαμίγκο».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Γιατί;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Μας αρέσουν τα πλαστικά φλαμίγκο. Πιστεύουμε πως είναι η πιο υψηλή τέχνη που έχει ποτέ επιτύχει ο πλανήτης Γη. Και δεν κάνουν τόσα σκουπίδια όσα τα δέντρα.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Επίσης, θα αντικαταστήσουμε τα σύννεφα με αρωματικά κεριά.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Και τα αρωματικά κεριά μας αρέσουν» εξήγησε ένα μεγάλο πράσινο γλιτσερό άτομο, που έμοιαζε να είναι φτιαγμένο από μύξα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Μας αρέσουν και τα διακοσμητικά πιάτα!» είπε ένα άλλο πλάσμα. «Θα βάλουμε ένα διακοσμητικό πιάτο στη θέση του φεγγαριού». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Ένα πολύ ΜΕΓΑΛΟ διακοσμητικό πιάτο, που θα απεικονίζει διάσημα μνημεία του πλανήτη». <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Και μετά θα αντικαταστήσουμε όλα τα διάσημα μνημεία του πλανήτη με διακοσμητικά πιάτα που θα έχουν πάνω την εικόνα του κάθε μνημείου. Έτσι, ο πύργος του Άιφελ θα αντικατασταθεί με ένα μεγάλο πιάτο που θα έχει τον πύργο του Άιγελ πάνω.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Και η Αυστραλία θα αντικατασταθεί από ένα πραγματικά πολύ πελώριο πιάτο που θα έχει πάνω τον χάρτη της Αυστραλίας». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Επίσης, όλα τα βουνά θα τα αντικαταστήσουμε με μαξιλάρια του καναπέ» είπε το μικρότερο και γλιτσερότερο πλάσμα απ΄ όλα εκεί πέρα, με τη γουργουριστή φωνή του γεμάτη θρίαμβο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Έχουμε μάθει πολλά από την προηγούμενη συνάντησή μας» είπαν κάποιοι γλιτσεροί που ήταν κολλημένοι σ’ έναν τοίχο. «Αν κοιτάξεις εκεί, θα δεις πως η πόρτα που βγάζει στο χωροχρονικό συνεχές, και που τη χρησιμοποίησες για να μας ξεφύγεις την περασμένη φορά, τώρα είναι κλειδωμένη». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Πράγματα ήταν κλειδωμένη. Είχε πάνω ένα τεράστιο λουκέτο και μια επιγραφή που έλεγε ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ με απειλητικά κόκκινα γράμματα. Επίσης υπήρχαν αλυσίδες γύρω του και μια ταινία που έγραφε ΜΗΝ ΠΕΡΝΑΤΕ καθώς και ένα χειρόγραφο σημείωμα που έλεγε</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Για την εξυπηρέτησή σας, χρησιμοποιήστε μια άλλη πόρτα. </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΗ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Επίσης, έχουμε εξουδετερώσει τη Χρονομηχανή σας».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κοίταξα τον δόκτορα. Τα φολιδωτά πίσω πτερύγιά του είχαν πέσει και η ουρά του ήταν - καλά, δε θα πω ακριβώς ανάμεσα στα σκέλια του, γιατί οι στεγόσαυροι δεν είναι σαν τα σκυλιά, αλλά αν ήταν, τότε σίγουρα θα ήταν ανάμεσα στα σκέλια του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Παρακολουθούμε τις κινήσεις σας στον χώρο και τον χρόνο» είπε ένας μεγάλος γλιτσερός εξωγήινος μπροστά από μια κονσόλα με οθόνη. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Τώρα κοιτάξτε τι θα συμβεί όταν πατήσω αυτό το γκρούντελντορφερ» είπε ένας άλλος που έσταζε γλίτσα. Ήταν μισοκολλημένος στον τοίχο πλάι σ’ ένα μεγάλο μαύρο γυαλιστερό κουμπί. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Κουμπί λέγεται» είπα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Βλακείες. Το ονομάσαμε έτσι προς τιμήν της θείας μας, της Νέσι Γκρούντελντορφερ» είπαν οι γλιτσεροί. Αυτός που έσταζε πιο πολύ απ’ όλους πάτησε το μαύρο κουμπί στον μεταλλικό τοίχο με κάτι που μπορεί να ήταν δάχτυλο, αλλά έμοιαζε περισσότερο με τεντωμένη μύξα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ακούστηκε ένα Κρρρικ. Και ύστερα ένα Φφφφζζζζ. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Και γύρω μας, όλο νεύρα και τσατίλα, εμφανίστηκαν κάμποσοι πειρατές, μερικοί απ’ τους ανθρώπους της ζούγκλας με τα μαύρα μαλλιά, ένας πολύ θυμωμένος ηφαιστειακός θεός, μια μεγάλη γυάλα γεμάτη πιράνχας και αρκετοί βγουικόλακες. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht1oVYXB1Gc53ZkiGFXYxZO96gODJ9UtFbM8ZfXS4stH1WpUjfmbJOz3A51Y9-t8cbHFFj9XlVFvaE8B70rz42CHZt2YuM9TlW6Fzpu1UFfJLJbKy2C2vXHFhMOyvpjdSwKGMMM9sd4r-m/s1600/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B11.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht1oVYXB1Gc53ZkiGFXYxZO96gODJ9UtFbM8ZfXS4stH1WpUjfmbJOz3A51Y9-t8cbHFFj9XlVFvaE8B70rz42CHZt2YuM9TlW6Fzpu1UFfJLJbKy2C2vXHFhMOyvpjdSwKGMMM9sd4r-m/s200/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B11.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDS7KJ4gAo1ASFz0IaXEL1TWeI4PGp5s3utDPNlctZio_K1EQU9-z9j9FsCpFfI9Utw1IA-GxoFFzGuN_fZ1vDBnzvBYI0Lm9h4OVf41zoInBE_eDAjKZoVWHsq2yzgIBEY5LifhJA77CE/s1600/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B13.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="155" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDS7KJ4gAo1ASFz0IaXEL1TWeI4PGp5s3utDPNlctZio_K1EQU9-z9j9FsCpFfI9Utw1IA-GxoFFzGuN_fZ1vDBnzvBYI0Lm9h4OVf41zoInBE_eDAjKZoVWHsq2yzgIBEY5LifhJA77CE/s200/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B13.jpg" width="200" /></a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<b>Σχόλια</b><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;"> </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Η ιστορία του Gaiman μοιάζει κατά βάση ψυχαγωγική, χωρίς ιδιαίτερα διδάγματα και προβληματισμούς. Ωστόσο, το περίεργο ταξίδι του ήρωά του, που στους μεγαλύτερους θυμίζει το <a href="http://www.biblionet.gr/book/179060/Adams,_Douglas/%CE%93%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1_%CE%BC%CE%B5_%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80" target="_blank">Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ</a>, δεν γράφτηκε απλώς για να μας διασκεδάσει, παρωδώντας τα ταξίδια στον χρόνο. Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας <a href="https://www.youtube.com/watch?v=xHjVB5SYSFw&feature=youtu.be" target="_blank">αποκαλύπτει</a>, κίνητρό του αποτέλεσε το ότι οι μπαμπάδες δεν απολαμβάνουν το μερίδιο που τους αναλογεί στην λογοτεχνία και γι' αυτό αποφάσισε να τους ανεβάσει λίγο την αυτοπεποίθηση. Σύμφωνα με άλλες πηγές, στη συγγραφή τον οδήγησαν οι τύψεις που τον κυνηγούσαν μετά από κάποια παλαιότερα κείμενά του που μιλούσαν για αδιάφορους πατεράδες (π.χ. <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/The_Day_I_Swapped_My_Dad_for_Two_Goldfish" target="_blank"><i>Η μέρα που αντάλλαξα τον μπαμπά μου για δύο χρυσόψαρα</i></a>). Ένιωσε λοιπόν ότι έπρεπε να στηρίξει το γένος των μπαμπάδων και να αποδείξει πόσο σημαντικά και ηρωικά πράγματα κάνουν καθημερινά, συμβάλλοντας στις ανάγκες του σπιτιού.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/DSMEGblE0sw/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/DSMEGblE0sw?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην ελληνική αγορά κυκλοφορεί μεταφρασμένη η αμερικανική έκδοση του βιβλίου, ενώ υπάρχει και μια βρετανική με διαφορετική εικονογράφηση, μεγαλύτερα τυπογραφικά, περισσότερες σελίδες (166 αντί για 128) και ένα πτυσσόμενο τετρασέλιδο με έγχρωμες ζωγραφιές. Μια εμπεριστατωμένη σύγκριση των δύο εκδόσεων θα βρείτε <a href="http://childledchaos.me.uk/2013/11/14/fortunately-the-milk-by-neil-gaiman-chris-riddell-skottie-young/" target="_blank">εδώ</a>. Όπως φαίνεται και από την παρακάτω εικόνα που αντλήσαμε από τον εν λόγω σύνδεσμο, η απόδοση των χαρακτήρων και του περιβάλλοντος από τον Chris Riddell (βρετανική έκδοση) είναι πιο ρεαλιστική και κοντά στο κείμενο, ενώ η άποψη του Skottie Young (αμερικάνικη έκδοση) είναι πιο καρτουνίστικη. Η γραμματοσειρά που επιλέχθηκε για την ελληνική έκδοση θυμίζει κείμενο γραμμένο στο χέρι και δένει έτσι άριστα με την πιο παιχνιδιάρικη απόδοση του Αμερικάνου κομίστα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το αστείο σύμφωνα με μια <a href="http://journal.neilgaiman.com/2013/08/fortunately-book-explained.html" target="_blank">ανάρτηση του συγγραφέα</a>, είναι ότι ο Αμερικάνος καλλιτέχνης σκιτσάρει το γάλα σε μπουκάλι (ενώ στις ΗΠΑ το γάλα σπάνια κυκλοφορεί σε μπουκάλια) και αντίστοιχα ο Βρετανός το τοποθετεί σε χάρτινο κουτί (τη στιγμή που στη Βρετανία το γάλα διανέμεται ακόμα σε μπουκάλια). Περισσότερα για την ιστορία των μπουκαλιών γάλακτος μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Milk_bottle" target="_blank">εδώ</a> ενώ το πόσο περήφανοι είναι οι Βρετανοί για τους υπαλλήλους που το παραδίδουν πόρτα-πόρτα, φαίνεται από άρθρα σαν <a href="http://www.dairyuk.org/media-area/press-releases/item/britain-s-milkmen-are-the-3oo-million-corner-shop-on-wheels" target="_blank">αυτό</a>. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQw5cFayOGeZ3Tm1Woca1Yhu8jr63Ozsbldv4QhCLVRvTU0qh7RjCaBzwAeAQBHORxK5SxEROw6OeWdhF3nqVjZj_KBF8NElegQgjYCBQsmfraA6Cgcykm25iHuYt7lj6CVzCnZ-dCRkJm/s1600/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQw5cFayOGeZ3Tm1Woca1Yhu8jr63Ozsbldv4QhCLVRvTU0qh7RjCaBzwAeAQBHORxK5SxEROw6OeWdhF3nqVjZj_KBF8NElegQgjYCBQsmfraA6Cgcykm25iHuYt7lj6CVzCnZ-dCRkJm/s640/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B1.jpg" width="444" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σύγκριση της εικονογράφησης στην βρετανική και την αμερικανική έκδοση (<a href="http://childledchaos.me.uk/2013/11/14/fortunately-the-milk-by-neil-gaiman-chris-riddell-skottie-young/" target="_blank">πηγή</a>)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<b><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Χρήση στην τάξη</span></span></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Στο μάθημα των εικαστικών θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με ζωγραφική πάνω σε μπουκάλια γάλακτος (πλαστικά ή γυάλινα), να αποδώσουμε τον κόσμο όπως θα τον άλλαζαν οι εξωγήινοι (αφού διαβάσουμε το απόσπασμα στις σελ. 86-89) χρησιμοποιώντας πλαστικά πιάτα ή να επικεντρωθούμε σε κατασκευές με αερόστατα, ανάλογα με τις προτιμήσεις των μαθητών. Στη δική μας τάξη επιλέξαμε το τελευταίο και τα αποτελέσματα (όπως φαίνεται και στις παρακάτω εικόνες) ήταν αρκετά χαριτωμένα.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge_Q2FSIyd18LMn2l5FsN3ejCOX18GsiIPMnCg3aFYPnyrqCN4ZB_6qKs863uMjZAIUYlg8jFM-nU2VcCRs_vvo8URLc34P7cc-xXUOO1bqKjB_qpXRus0jHloHjX_J-Hk0Hvgu6H_0O_O/s1600/%25CE%2591%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge_Q2FSIyd18LMn2l5FsN3ejCOX18GsiIPMnCg3aFYPnyrqCN4ZB_6qKs863uMjZAIUYlg8jFM-nU2VcCRs_vvo8URLc34P7cc-xXUOO1bqKjB_qpXRus0jHloHjX_J-Hk0Hvgu6H_0O_O/s400/%25CE%2591%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B12.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Στο μάθημα της Γλώσσας, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από τους μαθητές μας να σκεφτούν έναν τίτλο για κάθε ένα από τα 7 κεφάλαια του βιβλίου (χωρίζοντάς τους σε ομάδες ώστε να μη χρειαστεί να διαβάσουν ολόκληρο το κείμενο), ή να αξιοποιήσουμε <span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><a href="http://www.mousecircus.com/downloads/Activities/FINALFortunatelyMilk_Downloadable.pdf" target="_blank">αυτή</a> την έτοιμη
δραστηριότητα δημιουργικής γραφής (με οδηγίες στα αγγλικά), που μας
καλεί να επινοήσουμε τη δική μας ιστορία - δικαιολογία που καθυστερήσαμε στα ψώνια και στη συνέχεια
να την εικονογραφήσουμε. Καλή διασκέδαση!</span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRPFP95D7FIevCfHkwMAh1VVwK6NnMcEQ5Muv-9wkIyirtqh0b1nuyTPiQccCuuRMbaJTwLlR9z0kVajGIi0AHjanmhAS5cpMYPPcS9Cmr1JP2iMIStksj2S3zC4HjbGgt_vsuXgjgyRjS/s1600/%25CE%2591%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRPFP95D7FIevCfHkwMAh1VVwK6NnMcEQ5Muv-9wkIyirtqh0b1nuyTPiQccCuuRMbaJTwLlR9z0kVajGIi0AHjanmhAS5cpMYPPcS9Cmr1JP2iMIStksj2S3zC4HjbGgt_vsuXgjgyRjS/s400/%25CE%2591%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-19063379425865432052015-10-20T08:00:00.001+03:002015-10-20T08:00:00.839+03:00Τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFHQ13oWB0ZLWMMjRZiIRmA89Tslyn6DHnXCc8ioWFe7LrBKas5tXvxzbrfX8XbKOjLz6Uo_SGrcsZzBefBE_R5dOK0bWhhcHL96eyMptwyD8MzvDsZS4XuKqGZcaWcN5TBeN3lo7yfxRt/s1600/Bernard.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFHQ13oWB0ZLWMMjRZiIRmA89Tslyn6DHnXCc8ioWFe7LrBKas5tXvxzbrfX8XbKOjLz6Uo_SGrcsZzBefBE_R5dOK0bWhhcHL96eyMptwyD8MzvDsZS4XuKqGZcaWcN5TBeN3lo7yfxRt/s400/Bernard.jpg" width="265" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Μια ομάδα Βρετανών κομάντος ανατινάζει ένα εργοστάσιο των ναζί στις ιταλικές Άλπεις και κλέβει πολύτιμα πυραυλικά σχέδια των Γερμανών. Στη συνέχεια, ο οδηγός Τζακ Λίμψον, αναλαμβάνει να τους φυγαδεύσει στην Ελβετία επιλέγοντας μια επικίνδυνη διαδρομή. Μια χιονοστιβάδα ωστόσο τους αποδεκατίζει και σώζονται χάρη στην επέμβαση ενός καλόγερου από το μοναστήρι του Αγίου Βερνάρδου. Όσο αναρρώνουν στη μονή, ο ηγούμενος τους ξεναγεί και τους διηγείται την ιστορία του σωτήρα τους, μοναχού Πιερ και του ειδικά εκπαιδευμένου σκύλου του Μπάρι, που τους ανακάλυψε μέσα στα χιόνια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Πριν περάσει πολύς καιρός, μια ομάδα Γερμανών αλπινιστών που αναζητά τους σαμποτέρ, χτυπάει την πόρτα του μοναστηριού. Θα καταφέρουν άραγε οι αντίπαλοι να συνεννοηθούν πολιτισμένα ώστε να αποφευχθεί η αιματοχυσία στον ιερό χώρο, ή είναι η σύγκρουση μοιραία;</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<br />
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Πατάκης<br />
Συγγραφέας: Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη<br />
Εικονογράφηση: Liz Fainberg<br />
ISBN: 978-960-293-921-4<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 1995<br />
Σελίδες: 174<br />
Τιμή: 7 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=232695" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις:<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Συγκινητικό μυθιστόρημα που συνδυάζει στοιχεία πολεμικού δράματος και ζωοφιλικής περιπέτειας. Με όμορφη γλώσσα αλλά στήσιμο κειμένου που δεν βοηθάει ιδιαίτερα στην κατανόηση (σκηνές αλλάζουν έπειτα από ένα απλό κενό, κάτι που μπορεί να μπερδέψει τους αναγνώστες), η συγγραφέας μας διηγείται μια ιστορία βγαλμένη από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και επιχειρεί να αναδείξει αξίες όπως η ειρήνη, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο αλλά και προς τους σκύλους. Η πλοκή κινείται σε δύο άξονες: Στον πρώτο παρατηρούμε την σύγκρουση των Βρετανών με τους Γερμανούς στρατιώτες, ενώ στον δεύτερο -που καταλαμβάνει τις σελίδες 44-109 -σχεδόν το 1/3 του βιβλίου- και ίσως κερδίζει τις εντυπώσεις) ενημερωνόμαστε για τις συνθήκες εκπαίδευσης των σκύλων Αγ. Βερνάρδου, μέσα από σύντομες ιστορίες του Μπάρι και του δόκιμου μοναχού Πιερ. Το κείμενο δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, παρότι αυτό θα εξυπηρετούσε στο ευκολότερο διάβασμά του από τους λιγότερο έμπειρους. Αυτοί θα πρέπει επίσης να δείξουν υπομονή, καθώς η κυρίως δράση συγκεντρώνεται ουσιαστικά στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Εμείς το προτείνουμε περισσότερο σε μαθητές της Στ' Δημοτικού και του Γυμνασίου, που μπορούν να αντιληφθούν το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, να εκτιμήσουν την ψυχολογική σύγκρουση των αντιπάλων χαρακτήρων και που δεν θα ενοχληθούν από τις σκηνές βίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Ενδιαφέρουσες ιστορίες με ανθρώπους και ζώα</li>
<li style="text-align: left;">Προβολή ανθρωπιστικών αξιών </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: justify;">Απουσία συμπληρωματικού υλικού, χαρτών, κτλ.</li>
<li style="text-align: justify;">"Κοιλιά" στην κυρίως πλοκή </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Ειρήνη, Γενναιότητα, Ζωοφιλία, Θρησκευτική πίστη, 28 Οκτωβρίου.<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ασπρόμαυρη και δουλεμένη με πενάκι, η εικονογράφηση δεν μοιάζει να αναδεικνύει όσο θα μπορούσε το θέμα και δύσκολα θα συγκινήσει τους σύγχρονους μαθητές.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUxnSqvo3QG_VSKc6lPfSMakwWIU2_zXIunzDwKjcELYD6U4t_48SavfLTak3C5Mdl_LqOTDV7nhYZZxzZGmU8D2pd0CSs92PSORCJj75Bh21PJBtRAYndBgHnyeijUWMy3E24VXhF-DTw/s1600/pier.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUxnSqvo3QG_VSKc6lPfSMakwWIU2_zXIunzDwKjcELYD6U4t_48SavfLTak3C5Mdl_LqOTDV7nhYZZxzZGmU8D2pd0CSs92PSORCJj75Bh21PJBtRAYndBgHnyeijUWMy3E24VXhF-DTw/s640/pier.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Απόσπασμα</b><br />
Δεν ήξεραν πως τόσο γρήγορα τα
γυμνάσματα για δήθεν χαμένους οδοιπόρους θα έπαυαν να είναι απλή εκπαίδευση.
Πολύ γρήγορα χρειάστηκαν τα σκυλιά να παλέψουν και να σώσουν ανθρώπους. <br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Είχαν δεν είχαν ακόμα αναλάβει απ’
την περιπέτειά τους ο αδελφός Πιερ και ο Μπάρι, όταν ο καιρός, έτσι στα καλά
καθούμενα, πήρε το χειρότερο. Το ραδιόφωνο μίλησε για «πρωτοφανή κακοκαιρία»
-μια κακοκαιρία που εκατό χρόνια είχε να πλήξει την Ευρώπη – και έδωσε το
δελτίο θυέλλης. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Από το τηλέφωνο, πριν ακόμα κοπεί
και απομονωθούν οι καλόγεροι, ο ηγούμενος πήρε και την προσωπική συμβουλή του
αστυνόμου της κοντινής πόλης να λάβουν μέτρα έκτακτης ανάγκης. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Με σύστημα, χωρίς πανικό, οι καλόγεροι
οργάνωσαν την άμυνά τους στο κακό, που ώρα την ώρα θα χτυπούσε την περιοχή. Τα
ζώα ασφαλίστηκαν, οι υδραυλικές εγκαταστάσεις ελέγχθηκαν, οι στέγες
καθαρίστηκαν, οι αποθήκες με τα τρόφιμα εξετάστηκαν σχολαστικά, ειδικά
τσεκαρίστηκε το απόθεμα ασφάλειας φαρμάκων. Ο μοναχός – γιατρός επέβλεπε
προσεχτικά στην επιθεώρηση του κινητού χειρουργείου και την άψογη λειτουργία
του μόνιμου. Οι βάρδιες στους πύργους του μοναστηριού διπλασιάστηκαν. Τα
μπουκάλια με το κονιάκ γεμίστηκαν από τα τεράστια βαρέλια που φυλάγονταν στο
κελάρι, και έτοιμα περίμεναν να δεθούν στις κοιλιές των σκυλιών. Και οι
κουβέρτες, καλοδιπλωμένα μπογαλάκια, η μια πάνω στην άλλη, έτοιμες να δεθούν
στην κοιλιά του κάθε σκύλου. Οι συνοδοί τους κοιμούνταν ντυμένοι. Έτοιμοι να
ξεχυθούν έξω, στην άσπρη κόλαση, να δώσουν μάχη για τη σωτηρία κάποιου ανθρώπου
που θα κινδύνευε. Όλα ήταν έτοιμα να δεχτούν την τρομερή επίθεση της κακοκαιρίας,
που δεν άργησε να φτάσει στις Άλπεις. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ξαφνικά, ο ουρανός έγινε μουντός.
Μουντός, με κάτι περίεργες κόκκινες ανταύγειες. Η φύση κράτησε την αναπνοή της.
Τα ζώα είχαν ειδοποιηθεί από το ένστικτό τους και είχαν λουφάξει. Για λίγο, μια
απειλητική σιγή έπεσε πάνω στα χιονισμένα βουνά. Κι έπειτα ξέσπασε το κακό.
Μούγκρισαν οι Άλπεις, κι αυτό το μουγκρητό γέμισε τις κοιλάδες, διπλασιάστηκε,
τριπλασιάστηκε απ’ την ηχώ μια φοβερή κραυγή απόγνωσης, που έφτασε μέχρι το
μοναστήρι. Τρεμούλιασε το πέτρινο τεράστιο οικοδόμημα, τα φώτα χαμήλωσαν, ξανάναψαν
και τελικά έσβησαν. Έτοιμες ήταν οι γεννήτριες και δώσανε φως στο μοναστήρι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τη δεύτερη μέρα, όταν το κακό,
αντί να υποχωρήσει, γιγαντώθηκε, οι βάρδιες είδαν τις φωτοβολίδες. Δεν ήταν μια
ούτε δυο. Πάνω από τρεις υπολογίσανε οι παρατηρητές. Άρα η ομάδα που κινδύνευε
ήταν μεγάλη, πολυπρόσωπη. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Θα χρησιμοποιηθούν και τα
σκυλιά που εκπαιδεύονται τώρα, αποφάσισε ο ηγούμενος. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο αδελφός Αντώνιος είχε
αντιρρήσεις. Άλλο ασκήσεις σε ομαλές περιπτώσεις κι άλλο να ζητάς από ένα σκυλί
χωρίς πείρα να τα βγάλει πέρα σε τόσο σοβαρές στιγμές. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Φοβάμαι να το ρισκάρω, εξήγησε
βιαστικά στον ηγούμενο. Και το σκυλί μπορεί να κινδυνέψει, αλλά και ο
εκπαιδευτής του. Μπορεί σκυλί και μοναχός να χαθούν. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Είναι μεγάλη η ομάδα των
ανθρώπων. Πρέπει να βοηθήσει όλη η μονάδα των μοναχών με όλα τα σκυλιά, δεν
άλλαξε γνώμη ο ηγούμενος. Μόνο μην αργούμε. Κάθε δευτερόλεπτο φέρνει με
σιγουριά τους αδερφούς μας προς το θάνατο.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Άλλο δεν μπορούσε να επιμείνει ο
αδελφός Αντώνιος. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Ευλόγησον, είπε και έφυγε
τρεχάτος να δώσει διαταγές. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έβαλε ο αδελφός Πιερ στον Μπάρι
την κουβέρτα και το κονιάκ. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Μπάρι, του ψιθύρισε, τα θυμάσαι
όλα όσα σου ‘μαθα;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το σκυλί γρύλισε. Ναι, τίποτα δεν
ξέχναγε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τελείωσε το δέσιμο του κονιάκ και
της κουβέρτας στην κοιλιά του ζωντανού ο αδελφός Πιερ και επιθεώρησε για
τελευταία φορά τα πετσιά. Ήταν εντάξει. Έβαλε τα δικά του πλατιά παπούτσια και
ετοιμάστηκε να βγει στην αυλή, εκεί που μαζεύονταν και οι άλλοι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Φοβήθηκε ξαφνικά. Ξανακοίταξε το
σκύλο του. Όπως τον είδε, μεγαλόσωμο, γεροφτιαγμένο, ένιωσε μια σιγουριά, πήρε
μια βαθιά αναπνοή. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Μπάρι, καλή τύχη να ‘χουμε κι
οι δυο μας, του ψιθύρισε και του φίλησε το υγρό μουσούδι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κι ο Μπάρι, σοβαρά, έβγαλε τη
γλώσσα του και τρυφερά του φίλησε το μάγουλο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κρατούσαν σφιχτά τις λάμπες
θυέλλης απ’ το χέρι, τη χοντρή αλυσίδα με το σκύλο απ’ την άλλη. Και βγήκαν
όλοι μαζί από το μοναστήρι.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Απ’ το φοβερό αέρα που τους υποδέχτηκε,
δεν άκουσαν καν τη βαριά πόρτα που έκλεισε πίσω τους. Μπρος, θολές φιγούρες τα
τεράστια βουνά. Το χιόνι γινόταν κρύσταλλο μόλις τους άγγιζε. Στην αρχή,
πήγαιναν όλοι μαζί, μα τα σκυλιά κάποια στιγμή τινάχτηκαν μπροστά και τους παρέσυραν
σ’ ένα ξέφρενο κατηφόρισμα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Βρέθηκε μόνος με τον Μπάρι. Το
σκυλί τραβούσε νευρικά με τόση δύναμη την αλυσίδα του, που κόντεψε να του
βγάλει το χέρι απ’ τον ώμο. Δεν έβλεπε τίποτα, κάθε βήμα γινόταν απίθανα
επικίνδυνο και κουραστικό. Πού πήγαιναν, Θεέ μου;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μέρα ήταν; Νύχτα ήταν; Δεν ήξερε
πια. Είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου. Είχε πάψει να ψάχνει το έδαφος, αν ήταν
στέρεο. Με τα παπούτσια, που είχαν μεγάλη επιφάνεια, πατούσε γερά στο χιόνι,
προσπαθώντας να αντισταθεί στον αγέρα που πάλευε να τον ρίξει κάτω. Και
προχωρούσαν. Τώρα το σκυλί έγινε πιο νευρικό. Κάποια στιγμή στάθηκε
αναποφάσιστο, οσμίστηκε μια δυο φορές κι έπειτα ρίχτηκε προς την πλαγιά. Δεν
μπορούσε να κάνει αλλιώς και ο αδελφός Πιερ, τυφλωμένος απ’ το χιόνι, που του
έγδερνε το πρόσωπο, το ακολούθησε. Κατάλαβε το τράνταγμα της αλυσίδας να
γίνεται επιτακτικό. Τέτοιο δυνατό τράνταγμα, που τον πέταξε κάτω. Βρέθηκε
χωμένος σε μια εσοχή, κι έτσι σώθηκε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η χιονοστιβάδα, ακολουθώντας το
δρόμο της με βοή, πέρασε ακριβώς από πλάι του. Το έδαφος τρεμούλιασε, έπαψε να ‘ναι
σταθερό, ήταν έτοιμο να σκιστεί στα δύο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Περίμενε φοβισμένος, άκουσε το
θόρυβο της χιονοστιβάδας που, παρασύροντας κι άλλους όγκους χιονιού, έπεφτε με
τρομαχτική βοή στο χάος. Έκατσε ακίνητος λίγη ώρα, με μισοχαμένες από τον τρόμο
τις αισθήσεις του. Κάποια στιγμή συνήλθε.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Σηκώθηκε με κόπο. Πού ήταν ο Μπάρι; Τον έπιασε τρόμος. Αν έχανε τον
Μπάρι, ελάχιστες ελπίδες είχε να σωθεί κι αυτός. Η αλυσίδα του ‘χε φύγει απ’ τα
χέρια καθώς έπεφτε. Έψαξε στα τυφλά να τη βρει. Και αγκάλιασε το ζεστό κορμί
του Μπάρι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Μπάρι ανυπόμονα περίμενε να
βρει το αφεντικό του την αλυσίδα. Κι όταν σιγουρεύτηκε πως έγινε αυτό,
βγάζοντας ένα δυνατό ουρλιαχτό, ξεκίνησε με καινούρια ορμή. Κάποια στιγμή ένας όγκος
χιονιού τους έκοψε το δρόμο. Ο Πιερ δεν τον είχε αντιληφθεί και σκόνταψε απάνω
του. Εκεί στάθηκε ο Μπάρι. Με ένα ακόμα ουρλιαχτό, άρχισε σαν παλαβός να σκάβει
με τα τέσσερα πόδια του. Ο αδελφός Πιερ έβγαλε με μεγάλο κόπο ένα μικρό φτυάρι
που είχε στον κόρφο του. Προσπάθησε να βοηθήσει τον Μπάρι, να του κάνει πιο
εύκολη τη σκληρή δουλειά. Σκεφτόταν πως θα του ‘τρωγε πολλή ώρα αυτό το σκάψιμο
κι όποιος ήταν εκεί παραχωμένος θα πέθαινε απ’ αυτή την αργοπορία. Για ώρα
ανάγκης είχε το μικρό πιστόλι με τη φωτοβολίδα. Το έβγαλε και με μεγάλη προσπάθεια
έριξε σήμα. Οι άλλοι μοναχοί δε θ’ αργούσαν να ‘ρθουν για βοήθεια. Κι όμως άργησαν.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η ομάδα οδοιπόρων είχαν
παραθαφτεί απ’ τη χιονοστιβάδα σε μεγάλη ακτίνα. Κι έτσι πάλευαν υπεράνθρωπα οι
άλλοι καλόγεροι να ξεθάψουν αυτούς που τα δικά τους σκυλιά είχαν εντοπίσει. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Μπάρι δεν είχε ξανακάνει αυτή
την άσκηση σε τόσο βάθος. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έσκαβε, έσκαβε απελπισμένα, πολλές
στιγμές θύμωνε, άλλες δίβουλα στεκόταν, από φόβο μήπως έκανε λάθος, κι έπειτα
με περισσότερο πείσμα προχωρούσε στην τρύπα που ‘χε καταφέρει να ανοίξει στο
χιονισμένο σκληρό όγκο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κι όταν σε βάθος δύο μέτρων βρήκε
αυτό που γύρευε, το λιποθυμισμένο άνθρωπο, τότε έβγαλε μια κραυγή, που ήταν όμως
κραυγή νίκης. Ο αδελφός Πιερ έστειλε άλλο σινιάλο – άλλο χρώμα φωτοβολίδας- πως
βρήκε οδοιπόρο, κι αμέσως άρχισε να στάζει στα παγωμένα χείλια του άγνωστου
κονιάκ. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο οδοιπόρος σάλεψε, άρχισε να
συνέρχεται. Τότε φτάσαν κι άλλοι μοναχοί. Δε θα μπορούσε να πει πώς ακριβώς
έγινε. Ίσως επειδή πρώτη φορά λάβαινε μέρος σε ομάδα διάσωσης, ίσως γιατί η
χαρά και η υπερηφάνεια τον συνεπήραν, μια και πέτυχε αυτή η πρώτη του έξοδος,
ίσως γιατί ήταν αποκαμωμένος απ’ το τρέξιμο και το σκάψιμο, ίσως γιατί δεν είχε
πείρα, ξέχασε τον Μπάρι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σιγουρεύτηκε πως ο τραυματισμένος
δέθηκε γερά στο έλκηθρο κι ανάπνεε. Έτσι ακολούθησε τους άλλους μοναχούς, που
κουβαλούσαν και τους υπόλοιπους οδοιπόρους. Ίσως, καθώς άκουγε τα άλλα σκυλιά
να αλυχτούν, να πίστεψε πως μαζί τους ήταν και ο Μπάρι. Δεν ξέρει τι έφταιξε
και, όσο γινότανε πιο γρήγορα, πήρε μαζί με τους υπόλοιπους το δρόμο για το μοναστήρι.
Ο γυρισμός του φάνηκε πιο εύκολος, ο αγέρας τους έσπρωχνε από πίσω, ήταν πολλοί
μαζί, δεν το κατάλαβε πώς έφτασε στο μοναστήρι.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Άνοιξε η βαριά εξώπορτα, οι
νοσοκόμοι-αδελφοί πήγαν τους χτυπημένους στο κτίσμα που ήτανε νοσοκομείο. Και μόνο
τότε, σαν είδε τους καλόγερους να παίρνουν τα σκυλιά να παν να τα ταΐσουν,
μονάχα τότε αναζήτησε τον Μπάρι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σφύριξε… Τίποτα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Μπάρι, ψιθύρισε. Μπάρι, φώναξε.
Μπάρι, ούρλιαξε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μα το γνώριμο γρύλισμα δεν τα’
άκουσε. Δε χωρούσε καμιά αμφιβολία. Ο σκύλος είχε απομείνει στις χιονισμένες
πλαγιές. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δε δίστασε. Με έναν πήδο βρέθηκε
στην εξώπορτα. Με τη φασαρία που επικρατούσε, κανείς δεν τον πήρε είδηση που
την άνοιξε. Την έκλεισε πίσω του και, χωρίς να σκεφτεί, άρχισε να τρέχει μες στην
χιονοθύελλα· ούτε τον αγέρα κατάλαβε, ούτε το χιόνι που τον μαστίγωνε. Ούτε
πρόσεξε τον ουρανό, που είχε μπλαβιάσει και τον απειλούσε. Έβγαλε μια σφυρίχτρα
και καλούσε τον Μπάρι μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής του. Δεν ξέρει ποιους αδιάβατους
δρόμους πήρε. Δεν ξέρει καν αν κινδύνεψε σ’ αυτά τα μονοπάτια. Είχε ξεχάσει τον
εαυτό του και μόνο τον Μπάρι σκεφτόταν. Η φαντασία του τον έβλεπε ξεπαγιασμένο,
άψυχο, να πεθαίνει χωρίς κανείς να βρίσκεται κοντά του. Προσευχήθηκε: «Θεέ μου,
ας βρω τον Μπάρι!».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Μπάρι! Όλο το είναι του τον
φώναξε. Ολόκληρος είχε γίνει μια κραυγή.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Μπάρι!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Και τότε μέσα στα ουρλιαχτά του
αγέρα, σαν να ‘κουσε ένα παραπονεμένο κλάμα. Καρδιοχτύπησε. Λες ν ‘ταν ιδέα
του; Μήπως το φαντάστηκε; Κι από πού άκουσε το κλάμα; Ίδιο λαγωνικό τέντωσε τ’ αυτιά
του. Και τότε καθαρά πια έφτασε ως αυτόν το ίδιο παραπονεμένο κλάμα. Σαν
παλαβός, ο αδελφός Πιερ έτρεξε προς τα εκεί που ακούστηκε ο Μπάρι. Περισσότερο
το ένστικτο τον οδήγησε σε κείνο το μέρος. Μα πού να ψάξει; Απελπισμένος έβλεπε
την πλαγιά. Κάπου εκεί ψυχομαχούσε ο Μπάρι, αλλά πού;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τότε ήταν που άκουσε καθαρά το
κλάμα του σκυλιού. Πηδούσε τώρα, δεν έτρεχε. Έφτασε κι άρχισε να σκάβει σαν τρελός.
Όταν ξέθαψε το σκύλο, όταν άγγιξε το αγαπημένο του κρομί, τότε στάθηκε να πάρει
μια ανάσα. Έπειτα πήρε το κορμί του στα χέρια, αγκαλιά, και άρχισε το δύσκολο
αγώνα της επιστροφής. Ο Μπάρι ήταν βαρύς, ήταν κι ο ίδιος πολύ κουρασμένος κι η
θύελλα μαινόταν γύρω τους. Μα ο αδελφός προχωρούσε για το μοναστήρι, για τη
σωτηρία. Ο Μπάρι ανάπνεε τώρα βαριά. Κι ο Μπάρι έζησε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στιγμή δεν έφυγε από πλάι του ο
αδελφός Πιερ. Τα φάρμακα τα ανακάτευε στο ζεστό γάλα και τάιζε με μπιμπερό το
εξαντλημένο σκυλί. Κι ο Μπάρι, μ’ όλη την αδυναμία του, προσπαθούσε να σαλέψει
την ουρά του, να ξαναδεθεί, προσπαθούσε για τη ζωή. Κι αυτό, για να μη λυπήσει
το αφεντικό του· γι’ αυτό περισσότερο…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Αδελφέ, έκανες μεγάλη αμαρτία.
Κινδύνεψες για να σώσεις το σκυλί σου. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο ηγούμενος, όρθιος, κατσάδιαζε
τον αδελφό Πιερ. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Από θαύμα γύρισες ζωντανός.
Έβαλες και σε κίνδυνο κι άλλους αδελφούς, που βγήκαν να σε αναζητήσουν. Ναός
του Θεού είναι ο άνθρωπος, Κι εσύ δεν τον λογάριασες αυτόν το ναό του Θεού. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Πιέρ είχε σκύψει το κεφάλι κι
άκουγε τα σκληρά λόγια του ηγούμενου. Έτσι όμως δεν έβλεπε τα μάτια του
ηγούμενου, που τον κοιτούσαν όλο αγάπη και στοργή. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Πήγαινε, αδελφέ, θα μείνεις
αμίλητος πέντε μέρες και θα πεις την προσευχή της Παρθένου διακόσιες φορές. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Ευλόγησον, γέροντα, ψέλλισε ο
αδελφός Πιερ ταπεινά. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όχι, δεν είχε δει πόσο καμάρι
είχαν τα μάτια του ηγούμενου.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNhQrRve2pc_f9AZYk95YVDQDwtIYeAwl5dudMQobyg0oyuK66DXnQ8cd_itJ_R71tdOdIGCAwLU_vL-db2ikcdLqMnaM4g5bqpxJO0B7lzyOxz3KhYf2TmUYt-9Tdzu0yRot-8HNs0c7P/s1600/hospice.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="337" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNhQrRve2pc_f9AZYk95YVDQDwtIYeAwl5dudMQobyg0oyuK66DXnQ8cd_itJ_R71tdOdIGCAwLU_vL-db2ikcdLqMnaM4g5bqpxJO0B7lzyOxz3KhYf2TmUYt-9Tdzu0yRot-8HNs0c7P/s640/hospice.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το άσυλο του Αγ. Βερνάρδου, λίγα μέτρα βόρεια από τα ιταλικά σύνορα (κίτρινη γραμμή) όπως φαίνεται στο Google Earth </td></tr>
</tbody></table>
<b>Σχόλιο</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
Η ιστορία του <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Great_St_Bernard_Hospice#/media/File:Grand_St-Bernard.jpg" target="_blank">μοναστηριού του Αγίου Βερνάρδου</a> όπως μας περιγράφεται στις σελίδες 44-45 είναι αληθινή, όπως αληθινές είναι και οι πληροφορίες για τον Μπάρι τον Σωτήρα (Barry der Menschenretter), που έζησε μεταξύ 1800-1814 και έσωσε από τον θάνατο πάνω από 40 ανθρώπους. Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, ο ηρωικός σκύλος αφού πέθανε βαλσαμώθηκε και από τότε εκτίθεται στο <a href="http://www.barry.museum/index_en.html" target="_blank">Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βέρνης</a>. Ένα μνημείο στήθηκε προς τιμήν του στο <a href="http://anthroposkaiskylos.blogspot.gr/2013/01/blog-post_19.html" target="_blank">κοιμητήριο ζώων του Παρισιού</a> το 1900, ενώ το πιο εύρωστο κουτάβι που γεννιέται στο μοναστήρι, παίρνει ακόμα το όνομά του. Το 2004 συστήθηκε στην Ελβετία <a href="http://www.fondation-barry.ch/" target="_blank">Ίδρυμα Barry du Grand Saint Bernard</a> (στην ιστοσελίδα του οποίου πωλούνται σχετικά βιβλία, ημερολόγια, κτλ.), με στόχο την διατήρηση της συγκεκριμένης ράτσας. Ο γενναίος σκύλος έχει εμπνεύσει <a href="http://www.bartleby.com/270/7/82.html" target="_blank">ποιητές</a> και <a href="https://books.google.gr/books?hl=el&id=AMsNAQAAMAAJ&dq=barry" target="_blank">πεζογράφους</a>, ενώ με θέμα τη ζωή του έχουν γυριστεί και <a href="https://www.youtube.com/watch?v=XLV-LdnFjME" target="_blank">κινηματογραφικές ταινίες</a>. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://www.fire.gr/?p=4456" target="_blank">εδώ</a>.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/_W9i72acAsM/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/_W9i72acAsM?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Παρότι οι ναζί είναι σαφέστατα οι "κακοί" του μυθιστορήματος, η συγγραφέας αποφεύγει να πέσει στην παγίδα της μονομέρειας και δημιουργεί για τον κάθε Γερμανό, ένα ξεχωριστό ψυχολογικό προφίλ. Ο συνταγματάρχης Γιόχαν Γιούγκερς παρουσιάζεται ως ανθρωπιστής με αρχές (σ.22) που νιώθει ντροπή (σ.128) για τους φανατισμένους συστρατιώτες του και τελικά έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση (σ.131) μαζί τους. Στο αντίθετο άκρο, ο Βολφ Σουλτς που το βλέμμα του είναι γεμάτο μίσος (σ.128) μιλάει εχθρικά, όλο κακία (σ.111) και χαχανίζει σαρκαστικά. Ο Καρλ Σελ πάλι, εμφανίζεται ως θύμα του ναζιστικού μηχανισμού, αφού από τρυφερός και ευαίσθητος, έγινε αλλιώτικος από τότε που οργανώθηκε στη χιτλερική νεολαία (σ.22). Παρόμοιες αντιθέσεις παρατηρούμε όμως και στην ομάδα των Βρετανών κομάντος.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnAlRZr0h8p3l0XMXHipVEGdAtKA0ppcoX-J4tOP1r8pVEqpmg_obdWTMD07Xqhs_IkmlkHDig235BRVjh_HEzd7c0g6wXUqIQaVG1d5YKXlnHeyWPxkTrpY_TCYBMXgn8qb10aU0r25Gf/s1600/evil_nazi_villain_for_rpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnAlRZr0h8p3l0XMXHipVEGdAtKA0ppcoX-J4tOP1r8pVEqpmg_obdWTMD07Xqhs_IkmlkHDig235BRVjh_HEzd7c0g6wXUqIQaVG1d5YKXlnHeyWPxkTrpY_TCYBMXgn8qb10aU0r25Gf/s200/evil_nazi_villain_for_rpg.jpg" width="183" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">κάπως έτσι μπορούμε να φανταστούμε τον Βολφ (<a href="http://img02.deviantart.net/6176/i/2002/48/1/3/evil_nazi_villain_for_rpg.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Η φιλία του Μπάρι με μια γάτα, όπως περιγράφεται στις σελίδες 85-88, ίσως κάνει κάποιους να αναρωτηθούν αν κάτι τέτοιο είναι πιθανό να συμβεί στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι πως όταν <a href="http://www.tanea.gr/pet-stories/article/5252242/skylos-kai-gata-mazi-sto-spiti/" target="_blank">γάτες και σκύλοι μεγαλώνουν μαζί</a>, δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα συμβίωσης. Και επειδή η Φύση πάντα μας εκπλήσσει, πρόσφατα εντοπίστηκε στη Φινλανδία μια ακόμα πιο περίεργη φιλία, ανάμεσα σε έναν <a href="http://www.boredpanda.com/bear-friend-wolf-lassi-rautiainen/" target="_blank">λύκο και μια αρκούδα</a>!</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAQJOSPJEngqu4IKbmL2FcgG7gaceg17vy3TFpwQaInR-OOYv1OXgD-H2YnDsF2lBAzN4opA7OUY1exwi995HOltrInykaTd3SORX4EmZb7fa5LJgvHpm2yHYwSHDPyUU0y5vYIlR1uM-d/s1600/rare-animal-friendship-gray-wolf-brown-bear-lassi-rautiainen-finland-91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAQJOSPJEngqu4IKbmL2FcgG7gaceg17vy3TFpwQaInR-OOYv1OXgD-H2YnDsF2lBAzN4opA7OUY1exwi995HOltrInykaTd3SORX4EmZb7fa5LJgvHpm2yHYwSHDPyUU0y5vYIlR1uM-d/s320/rare-animal-friendship-gray-wolf-brown-bear-lassi-rautiainen-finland-91.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Χρήση στην τάξη</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Στη σελίδα 90, διαβάζουμε την παρακάτω εξωτερική περιγραφή του Μπάρι. Μπορούν άραγε οι μαθητές μας να περιγράψουν με αντίστοιχο τρόπο ένα δικό τους, αγαπημένο ζώο;<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>Ο Μπάρι τώρα ήταν ένα εντυπωσιακό μεγαλόσωμο σκυλί με σωστές αναλογίες. Το κεφάλι του ήταν δυνατό, φαρδύ, με καμπυλωτό κρανίο και ρυτίδες στο μέτωπο. Τα μάτια του ήταν μεσαίου μεγέθους, σκούρα, με το κάτω βλέφαρο χαλαρό. Τ' αυτιά του, ούτε μεγάλα ούτε μικρά, πέφταν μαλακά κάτω. Η ουρά του ήταν χοντρή, μακριά, βαριά και σηκωνόταν μόνο όταν ήταν σε επιφυλακή. Ψηλός, περίπου 70 εκ. Το τρίχωμά του άσπρο με αποχρώσεις κοκκινωπές, είχε κηλίδες μεγάλες γκρι τιγρέ. Τα πόδια του και το φαρδύ του στήθος ήταν κάτασπρα· άσπρη ήταν και η περιοχή γύρω απ' τη μύτη του και η άκρη της ουράς του. Άσπρο είχε και στο μέτωπο, στο λαιμό και στο σβέρκο. Ποτέ το κόκκινο δεν μπερδευόταν με τ' άσπρο· ήταν καθορισμένες οι κηλίδες. Η τρίχα του πυκνή, σκληρή, καθιστή στο δέρμα, λεία...</i></span><br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/tLMbDqAPkrA/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/tLMbDqAPkrA?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-72169426595739365582015-10-14T08:00:00.000+03:002015-10-14T08:49:34.255+03:00Αταξίες στην τάξη (5): Παράσταση για κλάματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDqh7PipuP9TFWioBA3HXFbLHRhmhU7ItUrm7nbKXWs2ZEf6Pjf7LNAlcZwQj6DJVr7_SWBy0x4OXxsROsefHGt_zCVbKmz9rV5b7ineLV6zsVhZkxyVDP1Ox4nJnxW89m1-MGjcVN_uWD/s1600/-+%CE%B1%CE%B1%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDqh7PipuP9TFWioBA3HXFbLHRhmhU7ItUrm7nbKXWs2ZEf6Pjf7LNAlcZwQj6DJVr7_SWBy0x4OXxsROsefHGt_zCVbKmz9rV5b7ineLV6zsVhZkxyVDP1Ox4nJnxW89m1-MGjcVN_uWD/s400/-+%CE%B1%CE%B1%CE%B1.jpg" width="276" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου πλησιάζει και ο διευθυντής κύριος Ανδρόνικος ανακοινώνει ότι κάθε τάξη θα συμμετάσχει στη γιορτή ετοιμάζοντας τη δική της παρουσίαση. Το τμήμα του Πάνου αποφασίζει να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση και οι μαθητές ορίζουν ομάδες συγγραφέων, σκηνοθετών και ηθοποιών. Όμως οι οιωνοί δεν είναι θετικοί: Ο Κεντάρ βλέπει στον ύπνο του τον Σίβα, το κάδρο του Κολοκοτρώνη φεύγει από τη θέση του στον τοίχο της αίθουσας και τα νεύρα της δασκάλας αρχίζουν να σπάνε... Οι καβγάδες, τα ατυχήματα και οι απανωτές γκάφες, προετοιμάζουν το έδαφος για μια <i>παράσταση για κλάματα</i>. Βέβαιοι για την αποτυχία, οι μαθητές-ηθοποιοί, αποφασίζουν την κρίσιμη μέρα να χαλαρώσουν, να αυτοσχεδιάσουν και να προσπαθήσουν να το ευχαριστηθούν, ακολουθώντας τη συμβουλή της δασκάλας θεατρικής αγωγής. Θα καταφέρουν άραγε να αντεπεξέλθουν στην πρόκληση ή τους περιμένει η οργή του διευθυντή; <br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Κέδρος<br />
Συγγραφέας: Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης<br />
Εικονογράφηση: Κώστας Θεοχάρης<br />
ISBN: 978-960-04-4491-9<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2014<br />
Σελίδες: 100<br />
Τιμή: περίπου 7 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.kedros.gr/product_info.php?manufacturers_id=&products_id=8371" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Ε', Στ'<br />
<br />
Ευχαριστούμε τον συγγραφέα και τις εκδόσεις για την προσφορά ενός αντιτύπου στη βιβλιοθήκη της τάξης μας!<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Άλλη μια απολαυστική περιπέτεια από τη σειρά <i>Αταξίες στην τάξη</i>. Με απλή γραφή, σαφήνεια και άφθονο χιούμορ, ο Πάνος και οι συμμαθητές του επιστρέφουν, μοιράζοντας χαμόγελα και μεταφέροντας στους αναγνώστες μηνύματα για την ειρήνη, τη δημοκρατία, την ομαδικότητα, αλλά και την ανοχή στο διαφορετικό. Στα αρχικά κεφάλαια, ο συγγραφέας μας συστήνει ξανά τα κεντρικά πρόσωπα της τάξης και τους χαρακτήρες τους, κι έτσι ακόμα και όσοι δεν έχουν διαβάσει προηγούμενα βιβλία της σειράς, μπορούν εύκολα να μπουν στο κλίμα. Το βιβλίο χωρίζεται σε 11 μικρού μεγέθους κεφάλαια, έκτασης 5-11 σελίδων το καθένα. Οι πνευματώδεις διάλογοι, η κλιμακούμενη αγωνία και οι ανατροπές, κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωηρό μέχρι το τέλος. Η ασπρόμαυρη εικονογράφηση, με μια ολοσέλιδη και 1-2 μικρότερες ζωγραφιές ανά κεφάλαιο, συνοδεύει διακριτικά το κείμενο, παρουσιάζοντας χαρακτηριστικές σκηνές από την πλοκή και ορισμένα από τα πρόσωπα που συμμετέχουν. Προτείνουμε το βιβλίο ανεπιφύλακτα σε μαθητές των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, θα μπορούσαν όμως να το απολαύσουν και λίγο μικρότεροι ή μεγαλύτεροι μαθητές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Απλότητα και σαφήνεια στη γραφή</li>
<li style="text-align: left;">Χιούμορ</li>
<li style="text-align: left;">Ωφέλιμα διδάγματα</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Εκπαίδευση, Ιστορία, Περιπέτεια, Θέατρο, Συνεργασία, 28η Οκτωβρίου<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ασπρόμαυρη, με μια ολοσέλιδη και μια - δυο μικρότερες
ζωγραφιές ανά κεφάλαιο, συνοδεύει διακριτικά το κείμενο, παρουσιάζοντας
χαρακτηριστικές σκηνές από την πλοκή. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP38V6h_IXAiyMEnliZAWWlZaB2Sf7EwLISTf4i3-bG3_yHtknn-kU7AuLlEE4ddDoLIzBghy6BgR3girnLtcqGZ7UckkagxXxFCTg3PTOjSFpmVDXDQcsz1I1IezCPQ0FphuRSzNJqgf8/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="486" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP38V6h_IXAiyMEnliZAWWlZaB2Sf7EwLISTf4i3-bG3_yHtknn-kU7AuLlEE4ddDoLIzBghy6BgR3girnLtcqGZ7UckkagxXxFCTg3PTOjSFpmVDXDQcsz1I1IezCPQ0FphuRSzNJqgf8/s640/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="640" /></a></div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
«Παιδιά, μπορείτε να κάνετε λίγη
ησυχία, σας παρακαλώ;»<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τα λόγια του κυρίου Ανδρόνικου,
του διευθυντή του σχολείου μας, είναι όλο ευγένεια. Μόνο όμως όταν τα βλέπεις
γραμμένα στο χαρτί. Γιατί όταν είσαι εκεί και τα ακούς, αυτά τα «μπορείτε» και
τα «σας παρακαλώ» μοιάζουν με βέλη βουτηγμένα σε δηλητήριο. Σαν εκείνα που
έριξε ο Ηρακλής και ξεπάστρεψε τις Στυμφαλίδες όρνιθες στο πι και φι.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο κύριος Ανδρόνικος, βέβαια, δε
μοιάζει και πολύ με τον Ηρακλή. Δε φοράει δηλαδή δέρμα λιονταριού, ούτε κρατάει
ρόπαλο. Συνήθως φοράει γκρι σακάκι και κρατάει ένα μικρόφωνο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όλοι κάναμε ησυχία. Ο κύριος Ανδρόνικος
πέρασε το κοφτερό βλέμμα του πάνω από τα κεφάλια μας και έδειξε με το δάχτυλό
του ένα μικροσκοπικό δευτεράκι που στεκόταν μπροστά μπροστά:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Εσύ, παιδί μου, με το κόκκινο
μπουφάν. Ναι, εσύ στην πρώτη σειρά, θα ήθελες σε παρακαλώ, να μας πεις τι
ημερομηνία έχουμε σήμερα;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Εεεε…» έκανε αυτό σαστισμένο. «Δεν…
δεν ξέρω, κύριε…»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο κύριος Ανδρόνικος ξεφύσησε σαν
φορτηγό που έχει πάθει λάστιχο.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Έχουμε 20 Οκτωβρίου!» Βρυχήθηκε
από το μικρόφωνο. «Όλοι μαζί! Πόσο έχουμε;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«20 Οκτωβρίουουου!»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Άρα σε οχτώ μέρες από σήμερα
πόσο θα έχουμε;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«28 Οκτωβρίουουου». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Και τι γιορτάζουμε την 28<sup>η</sup>
Οκτωβρίου;» ρώτησε ο διευθυντής. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Την Επανάσταση του Είκοσι ένααα»,
φώναξε ο Ιορδάνης.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ευτυχώς, η φωνή του καλύφθηκε από
ένα βουητό. Μέσα σ’ αυτό ξεχώριζες τις λέξεις: πόλεμος, Ιταλοί, Όχι…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κλαπ!</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αυτό το τελευταίο δεν ήταν λέξη.
Ήταν μια σβουριχτή καρπαζιά που έπεσε στο σβέρκο του Ιορδάνη. Δεν πρόλαβα να δω
ποιος την έριξε. Μάλλον θα ήταν η Κλάρα. Συνήθως αυτή ρίχνει τις καρπαζιές.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η Κλάρα είναι κορίτσι. Αυτό
πρέπει να το τονίζουμε, γιατί συνήθως έχει την όψη νευριασμένου γορίλα. Είναι
πανύψηλη, γεροδεμένη και έχει πολύ βαρύ χέρι. Είναι και αστέρι σε όλα τα
αθλήματα – εκτός από τη ρυθμική γυμναστική φυσικά. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τον Ιορδάνη, αντίθετα, δεν τον
λες και αθλητικό τύπο. Να φανταστείτε, όταν ο κύριος Παντελής, ο γυμναστής, μας
λέει να κάνουμε γύρους στο προαύλιο, ο Ιορδάνης αρχίζει να λαχανιάζει προτού
καν αρχίσει να τρέχει. Και μόνο στην ιδέα δηλαδή. Με τους γύρους από το
σουβλατζίδικο όμως δεν έχει το ίδιο πρόβλημα. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Ιορδάνης λέει ότι δεν
χρειάζεται τον αθλητισμό, γιατί θα γίνει επιχειρηματίας σαν τον πατέρα του, που
έχει το μίνι μάρκετ στην πλατεία. Και πραγματικά, στο εμπόριο είναι μανούλα.
Για παράδειγμα, κάθε μέρα τη στήνει στο κυλικείο και περιμένει να λιγοστέψουν
τα ντόνατς. Μόλις μείνουν δύο, πάει και τα αγοράζει. Έπειτα πουλάει το ένα
πενήντα λεπτά πιο ακριβά. Το άλλο το τρώει. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο κύριος Ανδρόνικος, στο μεταξύ,
έλεγε τα δικά του. Ότι, δηλαδή, μια και την 28<sup>η</sup> Οκτωβρίου 1940
ξεκίνησε ο πόλεμος με τους Ιταλούς, εμείς πρέπει να τιμήσουμε τους παππούδες μας
που πολέμησαν στα χιονισμένα βουνά. Και γι’ αυτό θα κάνουμε μια γιορτή. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Σύμφωνα με την εγκύκλιο που ήρθε
σήμερα από το υπουργείο, κάθε τμήμα θα αναλάβει να οργανώσει τη γιορτή του όπως
θέλει. Θα δουλεύετε στην ώρα της ευέλικτης ζώνης. Ο δάσκαλός σας θα ορίσει δύο
μαθητές που θα είναι υπεύθυνοι για τη γιορτή».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Πάλι τα ίδια», αναστέναξε ο
Μπρούνο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Μπρούνο μισεί την 28<sup>η</sup>
Οκτωβρίου. Βλέπετε, η μαμά του είναι Ιταλίδα. Έτσι, κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει
αυτή η μέρα, τον φωνάζουμε μακαρονά και κορόιδο Μουσολίνι και τον παίρνουμε στο
κυνήγι. Αυτός διαμαρτύρεται. Λέει ότι ο μπαμπάς του είναι Έλληνας, άρα δεν
πρέπει να τον κυνηγάμε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έχει δίκιο, αλλά καλά να πάθει.
Γιατί, βλέπετε, το έχει δίπορτο ο κύριος. Στο ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, που
τον συμφέρει, είναι πάντα Ιταλός. Και τις προάλλες, όταν έπαιζε η Εθνική
Ελλάδας με την Ιταλία και χάσαμε 3-0, ο Μπρούνο μας έκανε τον έξυπνο. Έχει ο
καιρός γυρίσματα, κύριε Μπρούνο!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην τάξη, η δασκάλα μας, η κυρία
Μαργαρίτα, ρώτησε ποιοι θέλουν να είναι υπεύθυνοι για τη γιορτή. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η Κίκη σήκωσε αμέσως το χέρι της.
Το ίδιο και ο Κεντάρ. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Κεντάρ, τι έκπληξη είναι αυτή;
Θέλεις να είσαι υπεύθυνος για τη γιορτή;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Όχι, κυρία. Θέλω να πάω στην
τουαλέτα», είπε ο Κεντάρ. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η δασκάλα μας πήρε μια βαθιά
ανάσα. Έπειτα έδωσε την άδεια στον Κεντάρ να πάει στην τουαλέτα και όρισε την
Κίκη υπεύθυνη για τη γιορτή. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Τα πιάσαμε τα λεφτά μας»,
μουρμούρισε ο Νώντας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ήξερε τι έλεγε, αφού η Κίκη είναι
ικανή να σε τρελάνει. Εκτός από το ότι έχει τσιριχτή φωνή που σου τρυπάει το
τύμπανο, θέλει να το παίζει συνεχώς αρχηγός. Σκοπεύει, όταν μεγαλώσει, να γίνει
πρωθυπουργός της χώρας, γι’ αυτό κάνει από τώρα προπόνηση. Ο μόνος που δεν τη
βρίσκει κουραστική είναι ο Ιορδάνης. Εγώ πιστεύω ότι είναι ερωτευμένος μαζί της.
Ο ίδιος βέβαια το αρνιέται. Όταν όμως τη λέω Κίρκη για να την τσατίσω…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Μην τη λες έτσι», διαμαρτύρεται
ο Ιορδάνης. «Στενοχωριέται». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Πείτε μου τώρα, έχω δίκιο ή όχι;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Πάμε πάλι», έκανε η δασκάλα μας.
«Ποιος θέλει να είναι υπεύθυνος μαζί με την Κίκη;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Ιορδάνης σήκωσε το χέρι το όσο
πιο ψηλά μπορούσε. Ήταν ο μόνος που το έκανε κι έτσι η κυρία Μαργαρίτα τον
επέλεξε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όταν χτύπησε το κουδούνι, ο
Μπρούνο έφυγε σφαίρα για κάτω. Κανένας όμως δεν είχε όρεξη να τον κυνηγήσει.
Για την ώρα, τουλάχιστον.</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDX7uxcH2-vWw44LLWzqysyBmVLVVX0N__NNbAeUSY_VDDYCzxmeJ9x1HbX07Ed20AS2NRfDEiUoNmHDsJhJZrYxt3zf7875pnilotJUtq0d5RchKC7ik4PMK-RjjB1AdU5Se5nB5bi_cd/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B72.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDX7uxcH2-vWw44LLWzqysyBmVLVVX0N__NNbAeUSY_VDDYCzxmeJ9x1HbX07Ed20AS2NRfDEiUoNmHDsJhJZrYxt3zf7875pnilotJUtq0d5RchKC7ik4PMK-RjjB1AdU5Se5nB5bi_cd/s200/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B72.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghS8EI8LFH9QVdgxFI2pEGlTxSd6BVjlj2dSnVt7dtHuuz1AN302UlfaocNH4eXTZ7DhFNWcPRIK7YL3zDOHFxO4p0zz_4HRm2ilpB33q_fO2WdcyUp3IzEQ99eUzePBANt3TcoUkrSojw/s1600/Screenshot_18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghS8EI8LFH9QVdgxFI2pEGlTxSd6BVjlj2dSnVt7dtHuuz1AN302UlfaocNH4eXTZ7DhFNWcPRIK7YL3zDOHFxO4p0zz_4HRm2ilpB33q_fO2WdcyUp3IzEQ99eUzePBANt3TcoUkrSojw/s200/Screenshot_18.jpg" width="200" /></a></div>
<b>Σχόλιο</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Παρότι το κωμικό στοιχείο είναι έντονο και σκόπιμα αγγίζει σε ορισμένες σκηνές τα όρια της φαρσοκωμωδίας, τα μηνύματα που περνούν μέσα από το κείμενο, είναι σαφή και σημαντικά.<br />
<br />
Πρώτα απ' όλα, οι αναγνώστες βλέπουν πού μπορεί να οδηγήσει ο κοινωνικός αποκλεισμός ενός «διαφορετικού» μαθητή. Η στάση της (πολυπολιτισμικής!) τάξης προς τον Μπρούνο κάθε που πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου, θυμίζει περίπτωση bullying. Ο Ελληνοϊταλός μαθητής βιώνει τη διάκριση, αφού τον αποκαλούν κοροϊδευτικά <span style="color: red;"><i>Μακαρονά </i></span>και στα διαλείμματα είναι αναγκασμένος να τρέχει γιατί τον κυνηγούν. Αυτό τον οδηγεί σταδιακά (το ξέσπασμά του φαίνεται στις σ. 56-7, ενώ στις σ. 66-68 γυρίζει την πλάτη του στην ομάδα) στο να αποστασιοποιηθεί από τους συμμαθητές του και να εκδηλώσει αρνητική συμπεριφορά: <span style="color: red;"><i>Εσείς οι Έλληνες φταίτε, εσείς θα τα πληρώσετε</i></span>, λέει (σ. 68), δείχνοντάς μας με σαφήνεια πως όταν αποκλείουμε κάποιον, μας αποκλείει και εκείνος, και πως η διχόνοια σε μια ομάδα μειώνει τη δύναμή της και μπορεί γενικά να έχει καταστροφικά αποτελέσματα.<br />
<br />
Κάτι παρεμφερές που συνειδητοποιεί κανείς μέσα από την ιστορία, είναι η σημασία της σωστής οργάνωσης και της συνεργασίας, προκειμένου να επιτευχθεί ένα μεγάλο έργο. Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες καθηκόντων που βασίζονται τόσο στην εργατικότητα (και τη διαφορετικότητα) των μελών τους, όσο και στο έργο των υπόλοιπων ομάδων. Έτσι, όταν οι τρεις μαθητές-συγγραφείς δεν καταφέρνουν να δουλέψουν μαζί και δεν παράγουν κάποιο έργο ως τη Δευτέρα, η υπόλοιπη τάξη δεν μπορεί να προχωρήσει στην προετοιμασία του θεατρικού. Η κυρία Μαργαρίτα τους καλεί να προσπαθήσουν ξανά. <span style="color: red;"><i>Δεν πειράζει, ας χάσουν λίγα μαθηματικά. Το μάθημα που θα πάρουν από τη συνεργασία είναι πολύ πιο σημαντικό</i></span> (σ.35), δηλώνει με νόημα. <br />
<br />
Ένα άλλο μήνυμα είναι ότι παρά τις αναποδιές, όποιος δεν τα παρατάει και συνεχίζει την προσπάθεια, επιτυγχάνει τελικά τους στόχους του. Το δυσοίωνο όραμα του Κεντάρ, η τεμπελιά του Μάρκου, τα αρνητικά σημάδια όπως η πτώση του κάδρου ή ο γρουσούζικος (!) αριθμός των ηθοποιών, τα διάφορα ατυχήματα που συμβαίνουν όπως η πτώση της Ειρήνης και το λέρωμα της στολής, υποχρεώνουν τους μαθητές να αλλάξουν προσέγγιση και να αναζητήσουν λύσεις, δεν καταφέρνουν όμως να τους πτοήσουν. Κοινώς, ο επιμένων νικά!<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, έχουμε ένα μήνυμα υπέρ της ειρήνης, αφού ο -πρώην στρατιώτης- παππούς Λουίτζι εξηγεί ξεκάθαρα ότι (σ.97) <span style="color: red;"><i>ο θάνατος είναι ο θριαμβευτής κάθε πολέμου</i></span>. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από το παρακάτω animation που αναφέρεται στην κυριαρχία - αλληλοεξόντωση των λαών πάνω στη γη του Ισραήλ.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/4pKMV6e5kEo?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί όμως τότε πολεμάμε και σκοτωνόμαστε; Μάλλον επειδή για κάποιους ανθρώπους, η ματαιοδοξία και το χρήμα έχουν μεγαλύτερη αξία από την ίδια τη ζωή... Στο βιβλίο του Ian Kershaw <a href="http://www.patakis.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=431946" target="_blank"><i>Μοιραίες Επιλογές - Δέκα αποφάσεις που άλλαξαν τον κόσμο 1940-1941</i></a> (εκδ. Πατάκη), διαβάζουμε για τις συνθήκες μέσα από τις οποίες ο Μουσολίνι αποφάσισε να επιτεθεί στη χώρα μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Καταρχάς, δεν τίθεται αμφιβολία ότι ο Ιταλός δικτάτορας ήταν φιλοπόλεμος και έτοιμος για νέες κατακτήσεις... ήδη από τον <u>Μάιο του 1940</u> δήλωνε (σ.221) «<span style="color: blue;"><i>Είναι ταπεινωτικό να μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα ενώ άλλοι γράφουν ιστορία... Για να κάνεις έναν λαό μεγάλο, είναι απαραίτητο να τον στείλεις στη μάχη ακόμα κι αν πρέπει να τον στείλεις κλοτσηδόν. Αυτό θα κάνω</i></span>». Καθώς προέβλεπε ότι η Γερμανία θα έφτανε γρήγορα σε μια συντριπτική νίκη έναντι των Συμμάχων, επιθυμούσε να "μπει στο παιχνίδι" κι εκείνος, ώστε να αποκομίσει εδαφικά και οικονομικά κέρδη. Η φτωχή μας χώρα ωστόσο, δεν φαινόταν να τον ενδιαφέρει εξαρχής. Όπως δήλωνε τότε στον Γκράτσι (σ.237) «<span style="color: blue;"><i>Η Ελλάδα δεν βρίσκεται στον δρόμο μας και δεν θέλουμε τίποτα από αυτή</i></span>», ενώ ενημέρωνε τον (γαμπρό του και υπουργό Εξωτερικών) Τσιάνο ότι «<span style="color: blue;"><i>δεν υπάρχει περίπτωση πολέμου με την Ελλάδα. <b>Η Ελλάδα είναι ξεροκόκαλο, και δεν αξίζει την απώλεια ούτε ενός Σαρδηνού γρεναδιέρου</b></i></span>».<br />
<br />
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν τον <u>Ιούλιο</u> του ίδιου χρόνου, χάρη στις κινήσεις του κόμη Τσιάνο, ο οποίος επιθυμούσε να αυξήσει την δική του ισχύ. Η Αλβανία
λειτουργούσε ήδη (από το 1939) ως προσωπικό του φέουδο, υπό τη διοίκηση του ευνοούμενού του,
Φραντσέσκο Τζακομόνι. Η προοπτική επέκτασης της επικράτειάς του προς τα νότια φαινόταν ελκυστική. Οι Γερμανοί ωστόσο (σ.241) ενδιαφέρονταν
ιδιαίτερα να μην εκδηλωθούν ανοικτά οι εντάσεις που σιγόβραζαν στα Βαλκάνια. Ο
Χίτλερ είχε πει στον Τσιάνο στις 20 Ιουλίου ότι προσέδιδε «<span style="color: blue;"><i>μεγάλη σημασία στη διατήρηση
της ειρήνης στις περιοχές του Δούναβη και των Βαλκανίων</i></span>». Σύμφωνα με την άποψή του, ο κύριος στρατιωτικός στόχος της
Ιταλίας έπρεπε να εξακολουθήσει να είναι η Αίγυπτος και η διώρυγα του Σουέζ. <br />
<br />
(σ.239) Στις <u>10 Αυγούστου</u> ο Τσιάνο ξεσήκωσε την ευερέθιστη εχθρότητα
του Μουσσολίνι προς την Ελλάδα. Ο Τζακομόνι είχε μεταφέρει στον Τσιάνο την
ιστορία της ύπουλης εκτέλεσης από Έλληνες πράκτορες ενός Αλβανού μαχητή της ελευθερίας,
του Νταούτ Χότζα, την οποία αυτός με τη σειρά του μετέφερε στον Μουσσολίνι ως
ένδειξη της ελληνικής αναξιοπιστίας. Ο Νταούτ Χότζα στην πραγματικότητα δεν
ήταν τίποτα περισσότερο από έναν τοπικό ληστή και ζωοκλέφτη, με ένα μακρύ
ιστορικό βίας και εγκληματικότητας, που είχε συλληφθεί και αποκεφαλιστεί από
αντίπαλους εγκληματίες –Αλβανούς, όχι Έλληνες- δύο μήνες νωρίτερα. Αλλά ο
Μουσσολίνι δε χρειαζόταν περισσότερα για να πειστεί. «<span style="color: blue;"><i>Ο Ντούτσε σκέφτεται να
αναλάβει δράση, γιατί από το 1923</i></span> [σ.σ. όταν <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Corfu_incident">οι Ιταλοί κατέλαβαν για έναν μήνα την
Κέρκυρα</a> κατηγορώντας τους Έλληνες για τη δολοφονία του στρατηγού <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Enrico_Tellini">Ενρίκο Τελλίνι</a>] <span style="color: blue;"><i>έχει
ορισμένους λογαριασμούς να τακτοποιήσει, και οι Έλληνες γελιούνται αν νομίζουν
ότι έχει ξεχάσει</i></span>» σημείωσε ο Τσιάνο μετά τη συνάντησή τους. Αμέσως ανέλαβε
δράση ο ιταλικός προπαγανδιστικός μηχανισμός, εξυμνώντας τις πατριωτικές αρετές
του Νταούτ Χότζα και επικρίνοντας δριμύτατα τη μεταχείριση των Αλβανών από την
ελληνική μειονότητα στη συνοριακή περιοχή της Ηπείρου. (...) Χειριζόμενος έξυπνα την ψυχολογία του Ντούτσε και τη στιγμή, ο
Τσιάνο άδραξε την ευκαιρία για να πιέσει για επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Ο
Μουσσολίνι, είχε στο νου του μια επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αλλά ο Τσιάνο
τώρα τον έπεισε χωρίς δυσκολία ότι και η Ελλάδα έπρεπε να περιληφθεί στα σχέδια
για επέκταση στα Βαλκάνια. Έχοντας στερηθεί την ευκαιρία να κερδίσει τη δόξα
στη Γαλλία, και αντιμέτωπος πλέον με την προοπτική καθυστέρησης [της επίθεσης] στη βόρεια
Αφρική, ο Μουσσολίνι είδε τα θέλγητρα ενός εύκολου θριάμβου εναντίον των
Ελλήνων, ενός έθνους που περιφρονούσε.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Την επόμενη μέρα, <u>11 Αυγούστου</u>, ο
Τσιάνο σημείωσε ότι ο Ντούτσε ήθελε πληροφορίες για την «Τσαμουριά» (η τότε ιταλική
ονομασία για την Ήπειρο, που προέρχεται από την αλβανική λέξη για την περιοχή).
Ο Μουσσολίνι είχε αρχίσει κινήσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα, και είχε καλέσει
τον Τζακομόνι και το στρατηγό κόμη Σεμπαστιάνο Βισκόντι Πράσκα στη Ρώμη για
συζητήσεις. Ο Μουσσολίνι «<i><span style="color: blue;">μίλησε για μια αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της Ελλάδας
προς τα τέλη Σεπτεμβρίου</span></i>», κατέγραψε ο Τσιάνο. (...) Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών
είχε στο μεταξύ μάθει (…) ότι<i> </i>η Ελλάδα θα αντιστεκόταν σε κάθε επιθετική
ενέργεια και θα αρνιόταν να ταπεινωθεί από την Ιταλία.<i><b> «</b><span style="color: blue;">ακόμα κι αν αυτό ενέχει
τον κίνδυνο να αφανιστεί</span><b>»</b></i>. Το λαϊκό αίσθημα κατά της Ιταλίας ήταν έντονο. Η
ελληνική κυβέρνηση θα είχε ισχυρή στήριξη στην απόφασή της να αντισταθεί στην
ιταλική επέμβαση. Το συμπέρασμα ήταν το εξής: «<span style="color: blue;"><i>Αν η Ιταλία πιστεύει ότι αυτή
είναι η κατάλληλη στιγμή για να θέσει τις εδαφικές της διεκδικήσεις απέναντι
στην Ελλάδα, κάνει λάθος</i></span>».<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών Ρίμπεντροπ επανέλαβε την ανάγκη
να διατηρηθεί η ηρεμία στα Βαλκάνια όταν συναντήθηκε με τον Ιταλό πρέσβη
Αλφιέρι <u>στις 16 Αυγούστου</u> [σ.σ. την επομένη του άνανδρου τορπιλισμού <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7_%CE%99_%28%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%29" target="_blank">της Έλλης</a> από το ιταλικό υποβρύχιο Delfino]. Ήταν κρίσιμης σημασίας, δήλωσε ο Γερμανός υπουργός
Εξωτερικών, η αποφυγή ενεργειών που θα διατάρασσαν το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">status</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">quo</span><span lang="EN-US"> </span>στην
περιοχή. Ωστόσο (σ.243) ο Τσιάνο έκανε ό,τι
μπορούσε για να διασφαλίσει ότι το ζήτημα της Ελλάδας δε θα έμπαινε στο
περιθώριο και συνέχισε να ανυπομονεί για την ανάληψη δράσης. <b><span style="color: red;"><span style="color: black;">Παραποίησε</span> </span>την
ιταλική εκδοχή των πρακτικών</b> της συνάντησής του με τον Ρίμπεντροπ<b> </b>για να
διασφαλίσει ότι θα γινόταν μνεία στην αναγκαιότητα να προχωρήσουν «<span style="color: blue;"><i>στην
καταστροφή της Ελλάδας</i></span>» - μια φράση που δεν εμφανίζεται στη γερμανική εκδοχή. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όταν τον <u>Οκτώβριο</u> τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στο έδαφος της Ρουμανίας χωρίς ο Ιταλός ηγέτης να έχει ειδοποιηθεί (σ.246), η λύσσα του Μουσσολίνι
ξεχείλισε. Εξοργισμένος με την προσβολή στο κύρος του ίδιου και της χώρας
του, αδημονούσε να προβεί σε αντίποινα. «<span style="color: blue;"><i>Ο Χίτλερ πάντα με φέρνει αντιμέτωπο με
τετελεσμένα γεγονότα</i></span>» είπε έξω φρενών στον Τσιάνο. «<span style="color: blue;"><i>Αυτή τη φορά θα τον πληρώσω
με το ίδιο νόμισμα. <b>Θα μάθει από τις εφημερίδες ότι κατέλαβα την Ελλάδα.</b> Μ’
αυτό τον τρόπο θα αποκατασταθεί η ισορροπία</i></span>». </div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/r-6WikIpvdM/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/r-6WikIpvdM?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
Ολοκληρώνοντας, να σημειώσουμε ότι τόσο ο Κωνσταντίνος όσο και ο πατέρας του, που στην ιστορία αντιπροσωπεύουν ιδεολογικά τους οπαδούς του εθνικισμού (αλλά και του αναλφαβητισμού, του τραμπουκισμού, κτλ.), παρουσιάζονται ως παράδειγμα προς αποφυγή. Ο μεν μικρός, προσπαθώντας να μειώσει τον Ινδό συμμαθητή του και να φανεί ανώτερος από εκείνον, αποκαλύπτει πόσο αστοιχείωτος είναι ο ίδιος, αφού χαρακτηρίζει την πατρίδα μας <span style="color: blue;"><i>κροτίδα της δημοκρατίας </i></span>(21)... λίγο αργότερα (σ.34) τον αποκαλούν ανοιχτά <span style="color: blue;"><i>ντουβάρι, που δεν ξέρει γρι από Ιστορία</i></span>. Ο δε πατέρας του, εκτός από το ότι δεν έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή του (σ.29), φέρεται άκομψα στον (προφανώς πολύ πιο μορφωμένο και ευγενικό) πατέρα του Κεντάρ κατά την παράσταση (σ.83), και τελικά γελοιοποιείται, αφού εκτός από μία καρπαζιά τρώει και ένα κάδρο (σ.91) με τη φωτογραφία του Μεταξά στο κεφάλι. Όσο για τον ίδιο τον δικτάτορα, που στο θεατρικό εμφανίζεται να ραπάρει (σ.86) <span style="color: blue;"><i>αν πω ναι δεν θα ξέρω πού να κρυφτώ. Οι Έλληνες θα με κάνουν ψητό!</i></span> ίσως και να αδικείται από τον συγκεκριμένο στίχο... αφού παρά την αντιδημοκρατική του διακυβέρνηση και τη φιλογερμανική του στάση, δύσκολα θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι επέλεξε τον πόλεμο με την Ιταλία φοβούμενος το πολιτικό κόστος.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdmE4uBJZryg6-2S2q4j2z5YApCq-fMd40iudcJPCLRWxKccTe2RsKSnfvUfbqRlqsqPy_m4QYMPqkyF_BpAPCoiH8WPsQs1pLA4xEcZCEjGgvhrulD5yxSY-8RnHN6h8tN_2DuBM0El-K/s1600/Screenshot_19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdmE4uBJZryg6-2S2q4j2z5YApCq-fMd40iudcJPCLRWxKccTe2RsKSnfvUfbqRlqsqPy_m4QYMPqkyF_BpAPCoiH8WPsQs1pLA4xEcZCEjGgvhrulD5yxSY-8RnHN6h8tN_2DuBM0El-K/s320/Screenshot_19.jpg" width="280" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ιωάννης Μεταξάς (<a href="http://ioannismetaxasgr.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Οι μύριες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η τάξη του Πάνου μέχρι να καταφέρει να οργανώσει και να ολοκληρώσει την παράσταση, θα μπορούσαν να εμπνεύσουν τη δημιουργία ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού τύπου "φιδάκι". Νικητής ο παίκτης που θα καταφέρει να φτάσει πρώτος στο χειροκρότημα του κοινού. Μέχρι τον τερματισμό όμως, θα συναντήσει εμπόδια όπως "η Ειρήνη έσπασε το πόδι της! Γύρνα τρία τετράγωνα πίσω για να βρεις αντικαταστάτη" ή "ο Κεντάρ είδε στον ύπνο του τον Σίβα! Χάνεις τη σειρά σου για έναν γύρο", κτλ. αλλά και βοήθειες, όπως "ο πατέρας του Ιορδάνη χρηματοδοτεί την παράσταση, προχώρησε πέντε τετράγωνα!". </div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKKHuN6UgSl2kqqvuqmdjskF29wn8xbTClyCVZUL92aG5pB3Lue-SwLl6d0wmUP4KTzCadeYi7k4-P5iJsQn-cXWWDRKYnnNdJlJkBbamo3QG66B-gZz_wWmEnapRN50VkQyRsfWCM-RMR/s1600/to-fidaki-900x1203.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKKHuN6UgSl2kqqvuqmdjskF29wn8xbTClyCVZUL92aG5pB3Lue-SwLl6d0wmUP4KTzCadeYi7k4-P5iJsQn-cXWWDRKYnnNdJlJkBbamo3QG66B-gZz_wWmEnapRN50VkQyRsfWCM-RMR/s320/to-fidaki-900x1203.jpg" width="239" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Επιτραπέζιο τύπου Φιδάκι, κατασκευασμένο από το <br />1ο Γυμνάσιο Βέροιας για το μάθημα της Πολιτικής Αγωγής (<a href="http://blogs.sch.gr/nipdasser/2015/03/25/%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CF%82/" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Χάρη στους ζωηρούς διαλόγους, το βιβλίο προσφέρεται ιδιαίτερα για θεατρική ανάγνωση ανά ζεύγη μαθητών. Εξίσου εύκολο και διασκεδαστικό, θα ήταν να αναπαραστήσουμε κάποιες από τις σκηνές του έργου που αγάπησαν τα παιδιά. Αν πάλι η τάξη μας έχει κλίση στη φαντασία, μια -λίγο πιο απαιτητική- δραστηριότητα δημιουργικής σκέψης / γραφής, θα μπορούσε να αντλήσει έμπνευση από τον «βρικόλακα» που εμφανίζεται στο θεατρικό και πίνει το αίμα των στρατιωτών. Περνώντας από τον συμβολισμό στην κυριολεξία (και από την γιορτή της 28ης Οκτωβρίου στο Χόλιγουντ), είναι οι μαθητές μας έτοιμοι να σκεφτούν άλλα πλάσματα του μυθικού βασιλείου που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στο Αλβανικό μέτωπο; Και πώς θα επηρέαζαν αυτά τη σύρραξη; Θα προσπαθούσαν άραγε οι δυο στρατοί να τα προσεταιριστούν για λογαριασμό τους ή μήπως ως άνθρωποι θα ενώνονταν μπροστά στον κοινό κίνδυνο; </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2Nx8bI0WkE8IOABVGZ8WTjj9cGmmRbhetTw-xXj81LbOS1pnKs9jXKlivP-J2t36RHsSMLvaYxShfallFOfk2T6n9k8RBL1LsWLkGTzsSUVTBO2FBThtZbV4v7EqxtXPHXKldnudKiwH8/s1600/werewolf+in+Albania.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="387" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2Nx8bI0WkE8IOABVGZ8WTjj9cGmmRbhetTw-xXj81LbOS1pnKs9jXKlivP-J2t36RHsSMLvaYxShfallFOfk2T6n9k8RBL1LsWLkGTzsSUVTBO2FBThtZbV4v7EqxtXPHXKldnudKiwH8/s640/werewolf+in+Albania.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Λυκάνθρωπος στο Αλβανικό μέτωπο. Σύνθεση / διασκευή των εικόνων <a href="https://alphalinenet.files.wordpress.com/2011/10/ceadcebbcebbceb7cebdceb5cf82-cf83cf84cf81ceb1cf84ceb9cf8ecf84ceb5cf82-cf83cf84cebf-ceb1cebbceb2ceb1cebdceb9cebacf8c-cebcceadcf84cf89.jpg" target="_blank">Α</a> και <a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/e1/15/ca/e115ca3b9beb6587095737c10fdd7a5e.jpg" target="_blank">Β</a></td></tr>
</tbody></table>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-10540218459950165722015-10-07T08:00:00.000+03:002015-12-02T22:35:26.162+02:00Οφσάιντ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFwofjaG33k48zjCFcJGkdLurYl_9EnlHHeC8ubTEdzyH6HHPr_0HnQ2SFAycCx1OnStqow6rjW1fDP5dQz2pRoazCHa6OcQpvooHpLX3mTlU-rPlZCQ_4mW_gDJkfupBEVEWpe6CZoaaw/s1600/%CE%BF%CF%86%CF%83%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%84.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFwofjaG33k48zjCFcJGkdLurYl_9EnlHHeC8ubTEdzyH6HHPr_0HnQ2SFAycCx1OnStqow6rjW1fDP5dQz2pRoazCHa6OcQpvooHpLX3mTlU-rPlZCQ_4mW_gDJkfupBEVEWpe6CZoaaw/s640/%CE%BF%CF%86%CF%83%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%84.jpg" width="428" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Αυστρία 1938. Ο μικρός Μάρκους είναι μεγάλος θαυμαστής του αρχηγού της εθνικής ομάδας, Ματίας Ζίντελαρ. Δεν βλέπει την ώρα να τον δει να αγωνίζεται σε λίγες μέρες, όταν και έχει οριστεί ο τελευταίος αγώνας της αυστριακής Wunderteam με την εθνική Γερμανίας, πριν την υποχρεωτική τους ένωση εξαιτίας της εισβολής των ναζί. Ο πατέρας του Μάρκους είναι μέλος μιας μυστικής αντιστασιακής ομάδας και προσπαθεί να πείσει τον παίκτη να μην παίξει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την ημέρα του αγώνα, ο Μάρκους με τον πατέρα του είναι στο γήπεδο. Οι φήμες λένε ότι έχει ζητηθεί από τους παίκτες της Εθνικής Αυστρίας να χάσουν, όμως ο Ζίντελαρ παίζει παθιασμένα και οδηγεί την ομάδα του στη νίκη! Το πλήθος στις εξέδρες ζητωκραυγάζει, οι Γερμανοί επίσημοι χαιρετούν πικραμένοι, όμως ο αρχηγός τους ταπεινώνει, καθώς αρνείται να υψώσει το χέρι του ναζιστικά. Ο Μάρκους δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει. Γιατί χειροκροτάει ο πατέρας του δακρυσμένος; </div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Κόκκινο<br />
Συγγραφέας: Fabrizio Silei<br />
Μετάφραση: Ελένη Κατσαμά, Φίλιππος Μανδηλαράς<br />
Εικονογράφηση: Maurizio A.C. Quarello<br />
Τίτλος πρωτοτύπου: Fuorigioco<br />
ISBN: 978-618-5005-12-2<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2014 (στα ελληνικά 2014)<br />
Σελίδες: 40<br />
Τιμή: περίπου 13 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://ekdoseis-kokkino.gr/vivlia/offside/" target="_blank">εδώ</a> <br />
Τάξεις: Στ', Γυμνάσιο<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Συγκινητικό διήγημα, βασισμένο σε έναν πραγματικό ποδοσφαιρικό αγώνα που έλαβε χώρα στις 2 Απριλίου του 1938. Με σύντομες, κοφτές προτάσεις, η μετάφραση αναπαράγει την απειλητική ατμόσφαιρα της εποχής και αφήνει μια σκληρή γεύση, που ενισχύεται από την κάπως σκοτεινή, φωτορεαλιστική απόδοση των μορφών. Η έκδοση είναι φροντισμένη, σε μεγάλο μέγεθος, με σκληρό εξώφυλλο και χαρτί πολυτελείας. Παρά τις λίγες, κοντά 2.000 λέξεις του και την πλούσια εικονογράφηση, στοιχεία που θα μπορούσαν να παραπέμπουν σε ανάγνωσμα για μικρότερες ηλικίες, το βιβλίο απευθύνεται περισσότερο σε μαθητές γυμνασίου, μια και το περιεχόμενό του είναι αρκετά «βαρύ».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Πραγματικά γεγονότα</li>
<li style="text-align: left;">Ωφέλιμα μηνύματα</li>
<li style="text-align: left;">Πολυτελής έκδοση</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Ιστορία, Αξιοπρέπεια, Ποδόσφαιρο<br />
<br />
<b>Σκηνές που ξεχωρίσαμε</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Όταν ο Ματίας Ζίντελαρ αποφασίζει να μην ανταποδώσει τον ναζιστικό χαιρετισμό, γεμίζοντας τους συμπατριώτες του με περηφάνια. </div>
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Πλούσια εικονογράφηση που μας δίνει μια ολοσέλιδη ζωγραφιά για κάθε σελίδα κειμένου και αρκετά όμορφα «σαλόνια» με στιγμιότυπα του ποδοσφαιρικού αγώνα. Το φωτορεαλιστικό στυλ απεικόνισης που έχει επιλέξει ο εικονογράφος, παραπέμπει σε σχέδια παλαιότερων δεκαετιών, αποδίδοντας το κλίμα της εποχής στην οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSY5wU4ntlanHUEeQcG4wlzhnGEKrChmQL9XOd_851eMYxbJ4ZeU0mJLhdbastmP82g9Mh_AWRkXD8aX0NIvSJ24aV9hRbkYEQSimz1NJ3x4j8l2EaFrgi0xcpBTwBZaKMS9GbF97ivZEJ/s1600/%CE%BF%CF%86%CF%83%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%843.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSY5wU4ntlanHUEeQcG4wlzhnGEKrChmQL9XOd_851eMYxbJ4ZeU0mJLhdbastmP82g9Mh_AWRkXD8aX0NIvSJ24aV9hRbkYEQSimz1NJ3x4j8l2EaFrgi0xcpBTwBZaKMS9GbF97ivZEJ/s640/%CE%BF%CF%86%CF%83%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%843.jpg" width="640" /></a></div>
<b>Απόσπασμα</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Ζίντελαρ και τα παιδιά της ομάδας έχουν αποφασίσει να παίξουν, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
αν και κυκλοφορούν φήμες πως τους έχει ζητηθεί να χάσουν. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Είναι η μέρα του αγώνα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Ο Μάρκους και ο πατέρας του μπαίνουν στο κατάμεστο στάδιο Πράτερ</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
πιασμένοι χέρι-χέρι για να μη χαθούν.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Στην εξέδρα των επισήμων κάθεται επιβλητικός ο υπεύθυνος</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
αθλητισμού της ναζιστικής Γερμανίας. Από τα μεγάφωνα ακούγονται</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
εμβατήρια και προπαγανδιστικές ανακοινώσεις. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Η κάμερα καταγράφει τα πάντα γι ανα μην ξεχάσουν</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
οι επόμενες γενιές τη μεγάλη μέρα. Η ομάδα της Γερμανίας</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
θεωρείται από τις εφημερίδες το μεγάλο φαβορί.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Ο πατέρας του Μάρκους έχει μαζί του την ερυθρόλευκη σημαία</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
της Βούντερτιμ με την ασπίδα και τον αυστριακό αετό.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Οι παίκτες μπαίνουν στο γήπεδο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Ο πατέρας του Μάρκους ελπίζει με όλη του την ψυχή </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
να μην είναι ανάμεσα τους ο Ζίντελαρ. Είναι, όμως...</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Απέτυχε.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Ο Μάρκους πετάγεται όρθιος.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Να ο Ζίντελαρ! Τον βλέπεις; Σιγά μην τον συλλάμβαναν. Είναι ακόμη αρχηγός!»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
«Καλά, εσύ με ποιους είσαι; Με τους Γερμανούς ή με μας;» τον ρωτάει σοβαρός ο πατέρας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Το ρωτάς; Με μας είμαι. Με τον Ζίντελαρ! Κι έπειτα, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
το ίδιο δεν είναι; Αύριο θα είμαστε μια ενωμένη, ανίκητη ομάδα</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
όπως είμαστε ήδη ένα ενωμένο έθνος!» καταλήγει χαρούμενος ο Μάρκους</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
«Αφού το λες...» μουρμουρίζει ο πατέρας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στο στάδιο Πράτερ ακούγεται το σφύριγμα της έναρξης του αγώνα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το παιχνίδι είναι απ' την αρχή πολύ σκληρό. Γρήγορα καταλαβαίνει</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
κανείς ότι κάθε άλλο παρά φιλικό είναι. Οι Γερμανοί ρίχνονται δυνατά</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
στην επίθεση κι ο Αυστριακός τερματοφύλακας αναγκάζεται να κάνει </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
μερικές εκπληκτικές αποκρούσεις.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι οπαδοί τον αποθεώνουν, ενώ η γεμάτη με Γερμανούς και ναζί </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
εξέδρα των επισήμων χειροκροτεί περιμένοντας το γκολ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σύντομα, όμως, οι παίκτες της Βούντερτιμ ισορροπούν το παιχνίδι </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
και μοιάζουν να ξεχνάνε το ειδικό βάρος του αντιπάλου τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Είναι ξεκάθαρο πια ότι βρίσκονται εκεί για να κάνουν αυτό</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: να παίζουν ποδόσφαιρο.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ναι. Παίζουν για τη νίκη κα μόνο για τη νίκη!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στο 17ο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου ο Ζίντελαρ πετάγεται </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ανάμεσα σε δύο αντιπάλους και καταφέρνει να σκοράρει.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το γήπεδο ξεσπάει σε πανηγυρισμούς και ο Μάρκους </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
με τον πατέρα του σηκώνονται όρθιοι, χειροκροτούν και αγκαλιάζονται. </div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG1tJsfhCz_TB7g6bbMOqSWUUjno268IlawndS5E-H7qWiDx1_-C1g_Wg9vYLGTqft0Dv5u0T7q58yv7rSLg0qlOgFJnWyWw7y61xdKF8g2w-T5Z9yKsuqdFE137QNw1CyfCMM7s_mVBfK/s1600/%CE%BF%CF%86%CF%83%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%842.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG1tJsfhCz_TB7g6bbMOqSWUUjno268IlawndS5E-H7qWiDx1_-C1g_Wg9vYLGTqft0Dv5u0T7q58yv7rSLg0qlOgFJnWyWw7y61xdKF8g2w-T5Z9yKsuqdFE137QNw1CyfCMM7s_mVBfK/s640/%CE%BF%CF%86%CF%83%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%842.jpg" width="640" /></a></div>
<b>Σχόλια </b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Ακόμα και μέτριας εμπειρίας αναγνώστες, μαθητές της Στ' που διάβασαν το βιβλίο, φαίνεται πως βρήκαν κάποια
σημεία δυσνόητα. Θεωρώ ότι αν θέλουμε να παρουσιάσουμε το βιβιλίο στην τάξη, ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει μια
εισαγωγή με πληροφορίες για το <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82" target="_blank">Anschluss</a> και την κατάσταση στην Αυστρία του μεσοπολέμου, αφού οι προϋπάρχουσες σχετικές γνώσεις των Έλληνων μαθητών είναι ελάχιστες.</span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcc8rODe14PX_OAxIoQF7Y343vTTyJp4en2-MfVxrti1Vf054YcKNCveGt3RrAKldAHsoEu1W-1B-aIan6rqffj0o5Mvlkzs_kWGRDqhgR6-xLDcOHHlTXo1hjXERzBRjlYv1c2QtYn-HY/s1600/tumblr_noyk3y7jFK1tmsr3yo1_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcc8rODe14PX_OAxIoQF7Y343vTTyJp4en2-MfVxrti1Vf054YcKNCveGt3RrAKldAHsoEu1W-1B-aIan6rqffj0o5Mvlkzs_kWGRDqhgR6-xLDcOHHlTXo1hjXERzBRjlYv1c2QtYn-HY/s320/tumblr_noyk3y7jFK1tmsr3yo1_1280.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η υποδοχή των Γερμανών από τους Αυστριακούς</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Τα δύο προσωνύμια του Sindelar ήταν "ο χάρτινος" (Der Papierene - Man of Paper) και "ο Μότσαρτ του ποδοσφαίρου". Σχετικά με το δεύτερο, δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποια εξήγηση, αφού ο παίκτης (παρότι οι γονείς του ήταν μετανάστες από το <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Kozlov_%28Jihlava_District%29">Koslov</a> της Μοραβίας) μεγάλωσε στην Αυστρία, την πατρίδα του μεγάλου μουσουργού. Σχετικά με το πρώτο του παρατσούκλι, η κυρίαρχη άποψη θεωρεί πως του δόθηκε εξαιτίας της ισχνής σωματικής του διάπλασης, ενώ μια άλλη που έχει τη βάση της στον <a href="http://footballpink.net/2015/02/05/matthias-sindelar-man-of-paper/">αγγλικό τύπο</a>, συνδέεται με την έκφραση <i><span style="color: red;">μόνο ένας άνθρωπος από χαρτί θα μπορούσε να περάσει μέσα από τόσο σφιχτές άμυνες!</span></i></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWszLELLjGbd3W-e1akD2sTCdnEhObAo-cMPlD2uldUAsSJG4hoJWwQSOU9DDmi7J-pD9EI9-eGF_Cpb9Hu_JV7ehZ1QlW4KxEhI0zXHBK8NVo9GZHbGWsOWhZJam3qQMfwXN0T_z_xUfm/s1600/sindelar2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWszLELLjGbd3W-e1akD2sTCdnEhObAo-cMPlD2uldUAsSJG4hoJWwQSOU9DDmi7J-pD9EI9-eGF_Cpb9Hu_JV7ehZ1QlW4KxEhI0zXHBK8NVo9GZHbGWsOWhZJam3qQMfwXN0T_z_xUfm/s400/sindelar2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο "χάρτινος" Ζίντελαρ προσποιείται και οι αντίπαλοι αμυντικοί σωριάζονται στο γρασίδι (<a href="http://www.succedeoggi.it/wordpress/wp-content/uploads/2014/05/sindelar2.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Όπως ωστόσο αποδείχτηκε από την ηρωική του συμπεριφορά, η καρδιά του μόνο χάρτινη δεν ήταν... Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε το πόση γενναιότητα απαιτούσε η πράξη του να μην χαιρετίσει ναζιστικά τους Γερμανούς επισήμους, αλλά και το μέγεθος της προσβολής προς το καθεστώς του Χίτλερ, αρκεί να αναφέρουμε το ακόλουθο γεγονός: Στις 14 Μαΐου του 1938, έναν περίπου μήνα μετά το παιχνίδι που περιγράφεται στο βιβλίο, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αγγλίας βρέθηκε στο Βερολίνο για έναν φιλικό αγώνα, που σκοπό είχε να κατευνάσει τα (πολιτικά) πνεύματα. Οι παίκτες της, ακολουθώντας αναντίρρητα τις άνωθεν εντολές τους (βλ. πρωθυπουργός <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B2%CE%B9%CE%BB_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%BD" target="_blank">Τσάμπερλαιν</a>), ύψωσαν ομαδικά το χέρι και χαιρέτισαν ναζιστικά το πλήθος, κάτι που βέβαια ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην πατρίδα τους. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-uHm3TFvokzTj0r_9aN35zcEdaqfQgiNwluERllONpW5J-2XzVib4pVlEAuGx4xL_2oHgPOHhvJUA0VZ1USfdFrPgQH3MJPiWTWjtXSFHzrx5Ss80dTMva6kV7YU_BV-AF6UapNY8vvsT/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-uHm3TFvokzTj0r_9aN35zcEdaqfQgiNwluERllONpW5J-2XzVib4pVlEAuGx4xL_2oHgPOHhvJUA0VZ1USfdFrPgQH3MJPiWTWjtXSFHzrx5Ss80dTMva6kV7YU_BV-AF6UapNY8vvsT/s320/1.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η εθνική Αγγλίας (αριστερά) σε μια γκρίζα στιγμή της ιστορίας της (<a href="http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/3128202.stm" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακολουθήσεις τον σωστό δρόμο, όταν όλοι οι υπόλοιποι κάνουν το αντίθετο; Το κοινωνικό <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Asch_conformity_experiments" target="_blank">πείραμα συμμόρφωσης</a> που πραγματοποίησε το 1951 ο Solomon Asch, απέδειξε ότι οι άνθρωποι <b>προτιμούμε να διαλέγουμε το λάθος, παρά να διαλέγουμε το διαφορετικό</b>. Κάτι που σημαίνει φυσικά ότι το να ορθώνει κανείς το ανάστημά του απέναντι σε ένα ολόκληρο καθεστώς, απαιτεί αξιοπρέπεια και τεράστια αποθέματα θάρρους. Ο Sindelar, ωστόσο, δεν πρέπει να ένιωθε πως με τη γενναία του πράξη σήκωνε κάποιον σταυρό μόνος ενάντια σε όλους. Ήξερε ότι αντιπροσώπευε χιλιάδες Αυστριακούς που ήθελαν την πατρίδα τους ανεξάρτητη, αλλά και πως η στάση του θα τους γέμιζε υπερηφάνεια. Για να παινέψουμε το σπίτι μας, να θυμίσουμε και την αντίστοιχη δήλωση αξιοπρέπειας - απάντηση του Μενέλαου Λουντέμη <a href="https://logomnimon.wordpress.com/2010/07/20/%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD/" target="_blank">στο δικαστήριο το 1956</a>, όταν μετά από 8 χρόνια εξορίας του ζήτησαν να αποκηρύξει τα πολιτικά του πιστεύω: <i><span style="color: red;">Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάνω πάλι τέσσερα εγώ</span></i>, απάντησε.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHn7XDz0yvidgNGRwqdjx38QmQXApsB6nmmpMSvMDKlkgduTD2oHMkI2AepKq-p_wsnuQs5yz4qLfes0bEvGlyUHM3TNGk1KbqqJOWNIINTQeMvWfA__YkNey9qxwgbfICYDPvxJVfp3WL/s1600/sindelar_schie__t-1261477520_zoom18_crop_600x450_600x450+24+6.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHn7XDz0yvidgNGRwqdjx38QmQXApsB6nmmpMSvMDKlkgduTD2oHMkI2AepKq-p_wsnuQs5yz4qLfes0bEvGlyUHM3TNGk1KbqqJOWNIINTQeMvWfA__YkNey9qxwgbfICYDPvxJVfp3WL/s320/sindelar_schie__t-1261477520_zoom18_crop_600x450_600x450+24+6.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η φωτογραφία που ενέπνευσε το εξώφυλλο του βιβλίου (<a href="http://mediadb.kicker.de/news/1000/1020/1100/12000/artikel/718788/sindelar_schie__t-1261477520_zoom18_crop_600x450_600x450+24+6.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b><span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Χρήση στην τάξη</span></span></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Το ποδόσφαιρο είναι με διαφορά το πλέον αγαπημένο άθλημα ανάμεσα στις μικρές ηλικίες. Οι μαθητές τα τελευταία χρόνια είναι συνήθως χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα: το ένα υποστηρίζει τον (δυστυχώς τραυματία αυτό τον καιρό) Μέσι και το άλλο τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Παίκτες με μεγάλο ταλέντο, αλλά και εντελώς διαφορετικούς σε χαρακτήρα. Είναι λοιπόν μάλλον εύκολο να συζητήσουμε με τα παιδιά της τάξης, το πόση σημασία μπορεί να έχει για τους θαυμαστές η προσωπικότητα και οι επιλογές ενός ποδοσφαιριστή. Πώς μπορεί να ένιωσαν οι μικροί φίλοι του Ζίντελαρ για την αντιναζιστική του ενέργεια; Εσείς, αν κάποτε φτάνατε στο ψηλότερο σκαλοπάτι του ποδοσφαιρικού οικοδομήματος, τι μήνυμα θα θέλατε να στέλνει η εικόνα σας στα παιδιά που θα σας θεωρούσαν πρότυπο; </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiZWLvk68Fg_JOe78zWLSizdrNqRhVVtNyctiyipWWbW8H1oxOoIakD94vBE0PkxhBkMfaupGy9Y69Yt3ATFInsTZyZBtU8iZM18amCUvAN-YkTQkfndGdxKjIfC2a4n1E83A5GFBgCiwp/s1600/messi-promo-bimbo-lote-5-piezas-publicidad-14713-MLA20089582939_052014-O.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiZWLvk68Fg_JOe78zWLSizdrNqRhVVtNyctiyipWWbW8H1oxOoIakD94vBE0PkxhBkMfaupGy9Y69Yt3ATFInsTZyZBtU8iZM18amCUvAN-YkTQkfndGdxKjIfC2a4n1E83A5GFBgCiwp/s200/messi-promo-bimbo-lote-5-piezas-publicidad-14713-MLA20089582939_052014-O.jpg" width="195" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6yCn6SNXeRqKWmH-FJhkJojCtb5iNirjK_3mZF1lFVISm33KWyjXx9iZW9T46Ug4ogOXAO4G9bKRMlfKiOWFiUGtqmko_ND4XQSyPClWdpjzcUhQQN62lXNlF5zCQ7HJScHh9d56ZmJsl/s1600/Screenshot_21.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCdPQL-8dOZtgA-vIRRNEvgVXfnYYOvngV12m5Am7AAYYgeN1V1q5VvOeUUypSwuaoDAF5Qnyv0I_hJJ7DKw0O7aRROo4elnRRzMwP-NvSf6OYYsAyp374FIrhkaJMWAOminAo3ir5NAD/s1600/Screenshot_23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCdPQL-8dOZtgA-vIRRNEvgVXfnYYOvngV12m5Am7AAYYgeN1V1q5VvOeUUypSwuaoDAF5Qnyv0I_hJJ7DKw0O7aRROo4elnRRzMwP-NvSf6OYYsAyp374FIrhkaJMWAOminAo3ir5NAD/s200/Screenshot_23.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_YcNY0burS12aMZo2K8o9LH2bnZUlQj1fg87lTcWgs83f7Qw1K3KQ34XzbPm4LJu3Kdcb9bWpXwcGKkeRaP_K_PPobHryWI8R5psxvMoPVFmkdSQmorqVtPAa_Rhpaiob-VHnI6FNWlXz/s1600/sindelar3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_YcNY0burS12aMZo2K8o9LH2bnZUlQj1fg87lTcWgs83f7Qw1K3KQ34XzbPm4LJu3Kdcb9bWpXwcGKkeRaP_K_PPobHryWI8R5psxvMoPVFmkdSQmorqVtPAa_Rhpaiob-VHnI6FNWlXz/s200/sindelar3.jpg" width="126" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Μια ιδέα για να αξιοποιήσουμε το βιβλίο στην τάξη, θα ήταν το θεατρικό παιχνίδι: Αναπαριστώντας τη σκηνή όπου ο Ματίας κάθεται στην πολυθρόνα και η αρραβωνιαστικιά του τού αποκαλύπτει το συμβάν με τον πατέρα του Μάρκους έξω από την καφετέρια, παγώνουμε την εικόνα και καλούμε τους μαθητές σε ανίχνευση σκέψης του πρωταγωνιστή: με τη σειρά, καθένας τους πλησιάζει αργά πίσω του, τον αγγίζει ελαφρά στον ώμο και λέει δυνατά μια σκέψη που μπορεί ο ποδοσφαιριστής να είχε εκείνο το βράδυ, αποκαλύπτοντας το δίλημμα στο οποίο βρισκόταν. Να προδώσει τα ιδανικά του ή να δώσει τέλος στην καριέρα του, βάζοντας σε κίνδυνο τον ίδιο και την οικογένειά του; Αν ο χρόνος δεν επαρκεί, μπορείτε αντίστοιχα να οργανώσετε έναν διάδρομο σκέψης. Περισσότερα και αναλυτικότερα για παρόμοια παιχνίδια μπορείτε να διαβάσετε σε <a href="http://www.poed.com.cy/Portals/0/11%20THEATRIKI%20AGOGI.pdf" target="_blank">αυτό το έντυπο</a>.</span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiVu7OZfzGTParEX4ce5556SvpfK2No5yFPCZFhltNYzXnW1ntrf83TqiN-NxWYEhmdusER0KkaooK8aPtGm1eUtQILc98LSeo2iKHBdDRvRxGwnj0LltU-IGmyE_iPGRihXvW79mp44zU/s1600/Ehrengrab_Matthias_Sindelar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiVu7OZfzGTParEX4ce5556SvpfK2No5yFPCZFhltNYzXnW1ntrf83TqiN-NxWYEhmdusER0KkaooK8aPtGm1eUtQILc98LSeo2iKHBdDRvRxGwnj0LltU-IGmyE_iPGRihXvW79mp44zU/s320/Ehrengrab_Matthias_Sindelar.jpg" width="310" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">το μνήμα του Ζίντελαρ στην Βιέννη στολίζει μια μπάλα (<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/98/Ehrengrab_Matthias_Sindelar.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;">Στο μάθημα των εικαστικών, θα μπορούσαμε να στήσουμε ένα μικρό κόμικ γύρω από την ιστορία του σπουδαίου αθλητή, καλώντας τους μαθητές να αποδώσουν την σκηνή του βιβλίου που τους έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ή μια περίληψη του βιβλίου μέσα σε 6 τετράγωνα ενός χαρτιού μεγέθους Α4. Καλή διασκέδαση!</span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWNc6TBbHF22fMVkrSyj9ateHXoQtuuzsN96pFOWf9mj2sbkJz6Uiv_pZqVVqxj3X7uq_OJ-c9P_eBkoXDtF8bbomg3ax7vkjPKrn3OnL9xr3rBdFSrDnFz9uP1XLYaJBkDGQ0rFj8JgjW/s1600/Screenshot_18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWNc6TBbHF22fMVkrSyj9ateHXoQtuuzsN96pFOWf9mj2sbkJz6Uiv_pZqVVqxj3X7uq_OJ-c9P_eBkoXDtF8bbomg3ax7vkjPKrn3OnL9xr3rBdFSrDnFz9uP1XLYaJBkDGQ0rFj8JgjW/s320/Screenshot_18.jpg" width="227" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">εξώφυλλο από κόμικ με τη ζωή του Ζίντελαρ (<a href="http://www.amazon.de/Der-Papierene-Fu%C3%9Fballstars-Sindelar-1903-1933/dp/3800074281#reader_3800074281" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-56864901409714552142015-10-01T08:00:00.001+03:002015-10-01T08:23:18.824+03:00Η μελωδία της ευτυχίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxllKb6HCMrAFoCFiqOW0z_mC2D9tKqtuJnD_BIJLCOwiDfpsVpc99DLHTku41EtrF32SZGT-4Oe_lhu9jYaTSdVP_g2_kkQk7Tn1cXCt3XET1wxeCqEw9pwBpNYNhoi_E7vWhuNwlNHP1/s1600/DSC07238.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxllKb6HCMrAFoCFiqOW0z_mC2D9tKqtuJnD_BIJLCOwiDfpsVpc99DLHTku41EtrF32SZGT-4Oe_lhu9jYaTSdVP_g2_kkQk7Tn1cXCt3XET1wxeCqEw9pwBpNYNhoi_E7vWhuNwlNHP1/s400/DSC07238.JPG" width="262" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Αυστρία, 1926. Σ' ένα γυναικείο μοναστήρι Βενεδικτίνων στο Νόνμπεργκ των Άλπεων, μια ζωηρή δόκιμη με σπουδές νηπιαγωγού καλείται να εγκαταλείψει τη μονή για λίγους μήνες, ώστε να αναλάβει την διαπαιδαγώγηση της μικρής κόρης ενός απόστρατου πλοιάρχου του Αυστριακού Ναυτικού. Ταξιδεύει στο Άιγκεν και γνωρίζεται με τον πικραμένο χήρο και τα 7 παιδιά του. Η Μαρία καταφέρνει να τους δώσει πάλι χαρά, παίζοντας τραγούδια με την κιθάρα της. Η ζέστη επιστρέφει έτσι σιγά σιγά στην οικογένεια, ο πλοίαρχος σύντομα ερωτεύεται την νεαρή παιδαγωγό και τη ζητάει σε γάμο. Λίγα χρόνια μετά έρχεται το κραχ και η περιουσία των φον Τραπ εξανεμίζεται. Αναγκάζονται να απολύσουν προσωπικό και να νοικιάσουν τα δωμάτια του αρχοντικού τους σε φοιτητές, ενώ ταυτόχρονα αρχίζουν να τραγουδούν πιο σοβαρά και συστηματικά. Η διάσημη σοπράνο Lotte Lehmann τους ακούει τυχαία το 1936 και τους παρακινεί να συμμετάσχουν σ' ένα φεστιβάλ συγκροτημάτων. Η οικογενειακή χορωδία κερδίζει την πρώτη θέση και μέσα από μια σειρά ευτυχών συμπτώσεων, οδηγείται στην πρώτη της ευρωπαϊκή περιοδεία! Τον Μάρτιο του 1938, οι Γερμανοί προσαρτούν την Αυστρία και λίγους μήνες μετά η οικογένεια αποφασίζει να δραπετεύσει προς την ελευθερία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Ατραπός (διαθέσιμο και από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος)<br />
Συγγραφέας: Μαρία φον Τραπ<br />
Διασκευή: Γ. Μπόρας<br />
Εικονογράφηση: Γιάννα Δελφίνο (εξώφυλλο)<br />
ISBN: 960-8325-45-5<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2004<br />
Σελίδες: 163<br />
Τιμή: περίπου 8 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά: <a href="http://www.greekbooks.gr/books/pedika/i-melodia-tis-eftihias-1.product" target="_blank">εδώ</a> <a href="http://www.epbooks.gr/product/100900/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%89%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1%CF%83" target="_blank"></a><br />
Τάξεις: Στ', Γυμνάσιο<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Υπέροχο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει στην Αυστρία του μεσοπολέμου για να μας αφηγηθεί τις περιπέτειες της πολυτάλαντης, θεοσεβούμενης αλλά και λίγο αφελούς Μαρίας φον Τραπ και της οικογένειάς της, ενώ ταυτόχρονα μας μεταφέρει μηνύματα πίστης, αξιοπρέπειας και αγάπης για τη μουσική. Η παρούσα διασκευή είναι αρκετά καλή, η γλώσσα ρέει και δεν δημιουργεί προβλήματα κατανόησης, η έκδοση ωστόσο θα μπορούσε να είναι πιο προσεγμένη ώστε να αποφευχθούν τα αρκετά τυπογραφικά και λάθη όπως η αντίστροφη εκτύπωση των σελίδων 158-159. Η πλοκή χωρίζεται σε 13 κεφάλαια των 6-20 σελίδων που, παρά την απουσία εικονογράφησης και τη σελιδοποίηση τύπου μπετόν, διαβάζονται ιδιαίτερα ευχάριστα. Εξαίρεση, κάποιες μακροσκελείς (παρότι ενθουσιώδεις) περιγραφές εθίμων (π.χ. κεφάλαιο 6) που δημιουργούν "κοιλιά" και είναι πιθανό να κουράσουν τους λιγότερο αποφασισμένους αναγνώστες. Το προτείνουμε σε μαθητές της Στ' και του Γυμνασίου, ενώ για τους μικρότερους η ίδια ιστορία κυκλοφορεί και από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος (βλ. εξώφυλλο που ακολουθεί), με ασπρόμαυρη εικονογράφηση, κεφάλαια των 3-6 σελίδων, απλοποιημένη σύνταξη, αλλά και λιγότερη έμπνευση. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMeDHETwHzCURwMbyzOjbSMZbVCQNscI4uQv9H-BiiwlfKAfShqTsYmOSL7zRIJLv2ecPRNctFa6IenJz2mOpJ_isbf6sV2Rx8_GziwYBv34C10rDzKGRHJiax7A4AZ5rblHUE1BFF4uCd/s1600/Screenshot_23.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMeDHETwHzCURwMbyzOjbSMZbVCQNscI4uQv9H-BiiwlfKAfShqTsYmOSL7zRIJLv2ecPRNctFa6IenJz2mOpJ_isbf6sV2Rx8_GziwYBv34C10rDzKGRHJiax7A4AZ5rblHUE1BFF4uCd/s320/Screenshot_23.jpg" width="216" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #111111; font-size: 17px;"><span style="color: #111111; font-size: 17px;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Πληροφορίες για την ζωή στην Αυστρία του μεσοπολέμου</li>
<li style="text-align: left;">Χιούμορ </li>
<li style="text-align: left;">Ενδιαφέρουσα πλοκή</li>
<li style="text-align: left;">Ωφέλιμες αξίες</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: justify;">Απουσία εικονογράφησης, χαρτών, ντοκουμέντων</li>
<li style="text-align: justify;">Σημεία με "κοιλιά" στην πλοκή</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Ιστορία, Μουσική, Αξιοπρέπεια, Θρησκευτική πίστη, Οικογένεια<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi54-HW9RYSMIYjQn3HfoKsPOqh_Md_NpIv1T0aLd1imxLGmqWJgHZvSAFYlbQbOYzofGV7vUsbjUtctV0ZUbBG8-5qADDBKnH5npkZjlKlw_946xQEZbTBvk85bwUyoEC4iaCejUpJG6re/s1600/DSC07239.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi54-HW9RYSMIYjQn3HfoKsPOqh_Md_NpIv1T0aLd1imxLGmqWJgHZvSAFYlbQbOYzofGV7vUsbjUtctV0ZUbBG8-5qADDBKnH5npkZjlKlw_946xQEZbTBvk85bwUyoEC4iaCejUpJG6re/s640/DSC07239.JPG" width="640" /></a> </div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο ζάμπλουτοι
μεγιστάνες να χάσουν μέσα σε λίγες στιγμές όλη τους την περιουσία. Όταν
διαβάζεις γι’ αυτές τις «απώλειες» στα μυθιστορήματα ή τις παρακολουθείς να
ζωντανεύουν σε μια θεατρική σκηνή, τις βρίσκεις πολύ δραματικές. Όμως, όταν τις
ζεις εσύ ο ίδιος, είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Η φωνή που ανακοίνωσε
την πτώχευση της τράπεζάς μας, έκλεισε οριστικά ένα πολύ άνετο και όμορφο
κεφάλαιο της ζωής μας: το κεφάλαιο «πλούσιοι».<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η τράπεζα στην οποία είχαμε τις καταθέσεις
μας ανήκε σε κάποια κυρία Λάμερ. Την ίδια περίπου εποχή, ο Χίτλερ και οι Ναζί
του, στην άλλη μεριά των συνόρων, είχαν αρχίσει να δημιουργούν προβλήματα στη
μικρή Αυστρία. Για να την αναγκάσουν να σκύψει το κεφάλι, είχαν απαγορέψει κάθε
λογής οικονομικές συναλλαγές μαζί της, κόβοντάς της έτσι τον ομφάλιο λώρο. Αυτό
προκάλεσε σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία και πολλοί τραπεζίτες – ανάμεσά τους
και η κυρία Λάμερ- άρχισαν ν’ ανησυχούν για το μέλλον. Ο σύζυγός μου γνώριζε
την κυρία Λάμερ, την εκτιμούσε πολύ και τη θεωρούσε γενναία και πανέξυπνη
γυναίκα. Όταν πληροφορήθηκε πως η τράπεζά της αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα,
σήκωσε όλα τα κεφάλαιά του-που ήταν απολύτως ασφαλή σε μια εγγλέζικη τράπεζα-
και τα κατέθεσε στην τράπεζά της, για να τη σώσει. Ο άμοιρος ο σύζυγός μου δεν
μπορούσε να κοιμηθεί από τις τύψεις. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Δεν έπρεπε να είχα πάρει τα
λεφτά μου από την Αγγλία» θρηνούσε. «Δεν έπρεπε! Αχ, τι θ’ απογίνουν τώρα τα
παιδιά μου;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Για να σου πω» του είπα μια μέρα
«δεν τα πήρες τα λεφτά για να γλεντήσει. Ήθελες να βοηθήσεις κάποιον που
αντιμετώπιζε προβλήματα, έτσι δεν είναι; Για ποιο λόγο διαβάζουμε τόσα χρόνια
το Ευαγγέλιο; Δε θυμάσαι που λέει πως ό, τι κάνουμε από αγάπη προς Εκείνον θα μας
το ανταποδώσει εκατονταπλάσιο σε τούτη τη ζωή και θα εξασφαλίσουμε, επιπλέον,
την αιώνια ζωή;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εξάλλου, δεν μπορώ να πω ότι
πεθαίναμε της πείνας. Έπρεπε όμως ν’ αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Είχαμε
χάσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας μας, έμεναν όμως αρκετά για να
πληρώνουμε τους απαραίτητους λογαριασμούς και να τα φέρνουμε βόλτα, φτάνει να
ζούσαμε απλά. Υπήρχε, ακόμα, μια σεβαστή ακίνητη περιουσία, αρκετά μεγάλης
αξίας. Αυτή όμως δεν είχαμε σκοπό να την αγγίξουμε: θα έμενε για ώρα μεγάλης
ανάγκης, ώστε να εξασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών. Έπρεπε συνεπώς να
προσαρμοστούμε σ’ ένα χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο: πουλήσαμε το αυτοκίνητο,
απολύσαμε έξι από τους οχτώ υπηρέτες – έμειναν μόνο ο μπάτλερ και η μαγείρισσα-
κλειδώσαμε τα μεγάλα δωμάτια στο ισόγειο και στο δεύτερο όροφο και
εγκατασταθήκαμε όλοι μαζί στον τρίτο, όπου θα τα βγάζαμε πέρα χωρίς καμαριέρα.
Ο κακομοίρης ο άντρας μου ένιωθε σαν ζητιάνος. Δεν του έπαιρνες πια λέξη και
τον λυπόμουν πολύ όταν το έβλεπα να πηγαινοέρχεται απελπισμένος στο δωμάτιο,
πάνω κάτω, μασουλώντας την άκρη του μουστακιού του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σαν αν μην έφταναν όλες οι άλλες σκοτούρες
του, τον εκνεύριζα από πάνω κι εγώ. Για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν
μπορούσα να συμμεριστώ την απελπισία του. Από την πρώτη κιόλας στιγμή όταν
μάθαμε πως χάσαμε τα λεφτά μας, αισθάνθηκα μια παράξενη προσδοκία. Ένιωσα να
φεύγει από πάνω μου ένα βάρος και, μόλο που πάσχιζα σκληρά, δεν μπορούσα να
δείχνω αποκαρδιωμένη. Μήπως αισθανόμουν άραγε -αμυδρά- πως άρχιζε το μεγάλο
κρεσέντο του τραγουδιού της ζωής μας, που θα συνεχιζόταν από εδώ και πέρα χωρίς
διακοπή;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η «εκατονταπλάσια ανταμοιβή»
εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως, με την αντίδραση των παιδιών: αδιαφορώντας τελείως
για το αν είχαμε αυτοκίνητο ή όχι, προθυμοποιήθηκαν ν’ αναλάβουν νέα καθήκοντα,
ευθύνες και υποχρεώσεις, κι όχι μοιρολατρικά και μουτρωμένα, αλλά
ανασκουμπώνοντας αποφασιστικά τα μανίκια!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εκείνη την εποχή, από το σπίτι
έλειπε μόνο ο Ρούπερτ, ο μεγαλύτερος. Έμενε στο Ίνσμπρουκ, όπου προετοιμαζόταν
για την Ιατρική Σχολή, και τον επισκέφθηκα για να του ανακοινώσω τα δυσάρεστα
νέα –πως όχι μόνο κοβόταν το γενναίο χαρτζιλίκι του, αλλά θα έπρεπε να εργαστεί
για να τελειώσει το πανεπιστήμιο. Γύρισα στο σπίτι λάμποντας από ενθουσιασμό. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Τελικά, Γκέοργκ, είμαστε τυχεροί
που χάσαμε τα λεφτά μας! Πώς αλλιώς θα διαπιστώναμε πόσο καλά παιδιά έχουμε;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Του εξήγησα πως ο Ρούπερτ είχε
δεχτεί την καταστροφή με το χαμόγελο –κι αυτό το χαμόγελο του αγοριού κατάφερε
επιτέλους να φωτίσει το σκυθρωπό πρόσωπο του πατέρα του. Βλέποντας τον άντρα
μου να χαμογελάει περήφανος, μετά από τόσα μερόνυχτα πίκρας, κόντεψα να τρελαθώ
απ’ τη χαρά μου. Όμως ακόμα κι η πολλή χαρά πρέπει να μοιράζεται, γιατί αλλιώς
καταντάει πόνος. Έτσι, αγκάλιαζα κι έσφιγγα τον καημένο τον άντρα μου με όλη
μου τη δύναμη, μέχρι που εκείνος ξεγλίστρησε από τα χέρια μου γελώντας και
προσπάθησε να ξαναβρεί την ανάσα του. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Τι έπαθες, μπορείς να μου πεις;
Κάνεις λες και κέρδισες ένα εκατομμύριο δολάρια!»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Μόνο;» απάντησα. «Μόλις τώρα
ανακάλυψα πως δεν ήμασταν πραγματικά πλούσιοι, απλώς είχαμε κατά τύχη πολλά χρήματα.
Γι’ αυτό και δε θα γίνουμε ποτέ φτωχοί. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι τώρα που ξέρω
πως δεν ανήκουμε σ’ εκείνους που θα δυσκολευτούν πολύ να μπουν στο βασίλειο του
Θεού». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όμως, παρά τον ενθουσιασμό μου,
κάτι έπρεπε να γίνει. Έπρεπε να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον τα απαραίτητα. Πώς όμως;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εκείνες τις μέρες θερίσαμε τους πρώτους
καρπούς από την ευλογημένη συνήθεια που είχαμε σπείρει πριν από πολλά χρόνια:
να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο μαζί με τα παιδιά. Σε κάθε σταυροδρόμι, κάθε δύσκολη
στιγμή, εμφανιζόταν μια ρήση που έλεγες πως είχε φτιαχτεί ειδικά για τη
συγκεκριμένη περίσταση. «Ό, τι ζητήσετε, αυτό θα λάβετε» είχε πει ο Κύριός μας.
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Ό, τι ζητήσουμε». Αρχίσαμε
λοιπόν ν’ αναζητούμε τη σωστή διαφώτιση, τη σωστή καθοδήγηση, κι η απάντηση
βρισκόταν πολύ κοντά μας, στο Νόνμπεργκ. Πήγα εκεί και ζήτησα από τις καλόγριες
να μας βοηθήσουν σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Γιατί δε ζητάτε από τον
Αρχιεπίσκοπο άδεια να φτιάξετε ένα παρεκκλήσι, όπως κάνουν σε τόσα άλλα κάστρα
και σπίτια;» πρότεινε η Αδελφή Ραφαέλα. «Είμαι σίγουρη, μάλιστα, ότι θα στείλει
κάποιον ιερέα να μείνει μαζί σας, και μπορείτε να νοικιάζετε τα υπόλοιπα
δωμάτια του σπιτιού σε φοιτητές του Καθολικού Πανεπιστημίου».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τόσο απλό! Ο καλοσυνάτος
Αρχιεπίσκοπος Ιγνάτιος μας έδωσε πρόθυμα την άδεια. Το μεγάλο δωμάτιο του
ισογείου, που δεν το χρησιμοποιούσαμε πια, φαινόταν ιδανικό για το σκοπό μας,
με τη μεγάλη γωνιακή μπαλκονόπορτα, όπου στήθηκε ο βωμός· τα στασίδια
τοποθετήθηκαν στο μήκος των τοίχων, αντικριστά, όπως στα παλιά, γραφικά
παρεκκλήσια των μοναστηριών. Ο πάστορας της ενορίας μας, μας παραχώρησε τα πιο
απαραίτητα άμφια και σκεύη. Ένας καθηγητής της Θεολογικής Σχολής αναζητούσε ένα
ήσυχο μέρος για να γράψει κάποιο φιλοσοφικό βιβλίο. Ήταν ο πρώτος μας ένοικος
κι ανέλαβε να κάνει την πρωινή λειτουργία. Εκείνες τις μέρες, όταν ήμαστε
μόνοι, ο άντρας μου, μου έλεγε βιαστικά: «Ναι, είμαστε τυχεροί, και μακαρίζω το
Θεό που ήρθαν έτσι τα πράγματα». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μα πραγματικά, δεν ήμασταν
τυχεροί; Πρώτη φορά δεθήκαμε τόσο πολύ ο ένας με τον άλλον, και μόνο τώρα, χάρη
στη μεγαλοψυχία του Θεού, είχαμε διακρίνει τις αρετές των παιδιών μας· ούτε ένα
μουρμουρητό, ούτε ένα παράπονο… Και ποτέ πριν δεν είχαμε ανάμεσά μας έναν ιερέα
ή ένα παρεκκλήσι και τη Θεία Ευχαριστία μέσα στο σπίτι μας. Αυτό πια δεν ήταν
τύχη – ήταν ευλογία!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τώρα δεν ξέρω ποια λέξη να
χρησιμοποιήσω· ήταν άραγε αστείο, κωμικό ή αξιοθρήνητο να παρακολουθούμε τις αντιδράσεις
των πλούσιων γειτόνων μας; Φαίνεται πως ένα από τα χειρότερα πράγματα που
μπορεί να πάθει ένας πλούσιος είναι να υποψιαστεί ότι τον πλησιάζεις για να του
ζητήσεις λεφτά. Προβλέποντας έναν τόσο σοβαρό κίνδυνο, πρέπει να τον αποτρέψει
με κάθε θυσία. Έτσι, όποτε οι παλιοί μας φίλοι συναντούσαν τον άντρα μου,
άρχιζαν να του λένε πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα και πόσο «ζορίζονταν» κι εκείνοι
να τα βγάλουν πέρα. Μια μέρα ο Γκέοργκ γύρισε έξαλλος στο σπίτι.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Αν σου πω τι μου συνέβη, δε θα
το πιστέψεις!»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Άντε πάλι!» σκέφτηκα, βλέποντάς
τον να βηματίζει πάνω κάτω, μασουλώντας το μουστάκι του. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Πρώτα συνάντησα τον Μάξι» (ο
Μάξι ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της περιοχής). «Στα καλά
καθούμενα, άρχισε να μου εξηγεί πως κι ο ίδιος ο αδερφός του να του ζητούσε
δάνειο, δεν θα μπορούσε να τον εξυπηρετήσει. «Δύσκολες εποχές», είπε μιμούμενος
τη θλιμμένη φωνή του Μάξι. «Λίγο παρακάτω» συνέχισε «βλέπω τη βαρόνη Κ., που
μου λέει σχεδόν απογοητευμένη: «Είδα τα παιδιά σου τις προάλλες και ξαφνιάστηκα
–τόσο όμορφα, πρόσχαρα κι ακόμα τόσο καλοντυμένα». <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ακόμα, </i>τα’ ακούς; Έτσι μου ‘ρθε…» Σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου: «Μα
καλά, τους βάρεσε η τρέλα στο κεφάλι; Και μη μου ξαναπείς πως είμαι τυχερός!»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Θα σ’ το πω και θα σ’ το λέω
συνέχεια» απάντησα κι όπως στεκόταν αντίκρυ μου, έσκυψα και τον φίλησα στο
στόμα. «Και ξέρεις γιατί; Επειδή είσαι πολύ τυχερός. Ακόμα κι αν ξόδευες όλα τα
πλούτη του κόσμου, δε θα κατάφερνες να μάθεις ποιοι είναι οι πραγματικοί σου
φίλοι – τώρα όμως, ξέρεις». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στο σημείο αυτό γελάσαμε – κι άμα
γελάσεις μια φορά, ο θυμός σου εξατμίζεται. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ένα χρόνο αργότερα, το σπίτι μας ήταν
γεμάτο κόσμο, νεαρούς καθηγητές και σπουδαστές της Σχολής. Πρώτη φορά
διασκεδάζαμε τόσο πολύ και περνούσαμε τόσο όμορφα απογεύματα. Όχι πως βγάζαμε
τίποτα σπουδαία λεφτά απ’ τους ενοικιαστές – ωστόσο, ήταν αρκετά για να
πληρώνουμε τους λογαριασμούς και να συντηρούμε το μεγάλο σπίτι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Παλιά, σπάνια θυμάμαι να
γελούσαμε τόσο πολύ, να συμμετείχαμε σε τόσο πνευματώδεις συζητήσεις, να συναντούσαμε
τόσο ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ο καθηγητής Ντ. , ο πρώτος μας ενοικιαστής, έγινε
γρήγορα ένας πολύ αγαπητός και υπέροχος φίλος. Όταν κόντευε να τελειώσει το
βιβλίο του, ήρθε να τον επισκεφθεί ο εκδότης του, κι έμεινε μετά για ένα
φλιτζάνι τσάι στη βιβλιοθήκη, όπου τα κούτσουρα τριζοβολούσαν στο τζάκι. Ήταν
μια άθλια παγερή μέρα το Νοέμβρη, κι ήταν η πρώτη επίσκεψη από τις πολλές που θ’
ακολουθούσαν. Ο Όττο Μίλερ, ο νεαρός εκδότης, μπήκε γρήγορα στον κατάλογο των
πιο στενών φίλων μας, και πολύ σύντομα όσοι συγγραφείς, επιστήμονες και
καθηγητές έρχονταν να τον επισκεφθούν, κατέληγαν στο σπίτι μας. Καταλαβαίνετε
πόσο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πιο όμορφη και πλούσια έγινε η ζωή μας
– ιδιαίτερα η ζωή των παιδιών, που βρίσκονταν πάνω στην ανάπτυξη. Κάτι τέτοιες
βραδιές δεν μπορούσα να μην κοιτάζω θριαμβευτικά τον άντρα μου ο οποίος, για να
μην ακούσει τη φοβερή λέξη «τυχερός», έπιανε καθησυχαστικά το χέρι μου και μουρμούριζε:
«Καταλαβαίνω τι εννοείς». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όλον αυτόν τον καιρό δεν
σταματήσαμε στιγμή να τραγουδάμε και να φτιάχνουμε όλοι μαζί μουσική, προς μεγάλη
ευχαρίστηση των καλεσμένων μας. Το παρεκκλήσι μας ήταν ένα ισχυρό κίνητρο για
να τραγουδάμε πιο σοβαρά απ’ ό, τι στο παρελθόν. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το Πάσχα του 1933, ο καθηγητής
Ντ. Έπρεπε να κάνει ένα ταξίδι και παρακάλεσε κάποιο φίλο του ιερέα να έρθει να
λειτουργήσει στη θέση του. Όταν τελείωσε η πρωινή λειτουργία, ο πάτερ Βάσνερ, ο
νεαρός ιερέας, είπε: «Πραγματικά, τραγουδήσατε πολύ όμορφα σήμερα το πρωί, αλλά…»
και μας εξήγησε, με λίγα λόγια, μερικά πολύ σημαντικά πράγματα – κι εκεί, στο
τραπέζι του πρωινού, μας έβαλε να επαναλάβουμε ένα τροπάριο, διευθύνοντάς μας από
εκεί που καθόταν. Κανένας μας δεν ήξερε τότε πόσο τυχεροί ήμασταν:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έτσι γεννήθηκαν οι ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΤΗΣ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΡΑΠ.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSZeQG6RZnOuJfUdF6qCl5aZV1L9y4ioKuPrSXcRJYgxxYTgD3Zaf3LjmLguabqLvhivL7XTvpgkfb1TUKW35C4ZvrmqLM2TbCaUpqeQRTUp2spzfCmN-ON8YmxkbMPKCM46nL1PfvA38Z/s1600/HistoricMain_VIZ_SS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSZeQG6RZnOuJfUdF6qCl5aZV1L9y4ioKuPrSXcRJYgxxYTgD3Zaf3LjmLguabqLvhivL7XTvpgkfb1TUKW35C4ZvrmqLM2TbCaUpqeQRTUp2spzfCmN-ON8YmxkbMPKCM46nL1PfvA38Z/s400/HistoricMain_VIZ_SS.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Φωτογραφία της αληθινής οικογένειας Τραπ (<a href="http://fr.trappfamily.com/files/1383/HistoricMain_VIZ_SS.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b style="text-align: left;">Σχόλια</b></div>
</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
Το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μαρίας φον Τραπ εκδόθηκε το 1949 και αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία ενός γερμανικού φιλμ (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=u0Gc2251NC0" target="_blank">Die Trapp Familie</a>, 1956) που προβλήθηκε με αρκετή επιτυχία στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, Αμερικάνοι παραγωγοί αγόρασαν τα δικαιώματα και διασκεύασαν το έργο σε <a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/e7/32/60/e732601d939a3e531500f66a245c0378.jpg" target="_blank">μιούζικαλ</a> για το Μπρόντγουεϊ, γράφοντας νέο σενάριο και μουσική και κερδίζοντας πολλά βραβεία. Λίγα χρόνια αργότερα, γεννήθηκε και η διάσημη χολιγουντιανή ταινία που τιμήθηκε με Όσκαρ και αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο (με εξαίρεση το κοινό στην Αυστρία και τη Γερμανία που δεν είδε με καλό μάτι την αλλαγή του μουσικού ρεπερτορίου της οικογένειας!) Φέτος, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη προβολή της, γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ <a href="https://www.youtube.com/watch?v=NzIA-HzvJbE" target="_blank">The Untold Story of the Sound of Music</a>. Σε αυτό, μαθαίνουμε μεταξύ άλλων ότι η οικογένεια φον Τραπ, δεν είχε κανέναν λόγο να πάρει τα βουνά (όπως βλέπουμε να συμβαίνει στο τέλος της χολιγουντιανής εκδοχής) για να αποδράσει από την Αυστρία. Και αυτό, επειδή δίπλα ακριβώς από το αρχοντικό της, υπήρχε (και ακόμα υπάρχει) σταθμός τρένου, το οποίο στην πραγματικότητα χρησιμοποίησε για να φτάσει στην Ιταλία. Αντίθετα, μια πορεία προς τα βόρεια, θα οδηγούσε την οικογένεια στο στόμα του λύκου!</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJg2Wy0SMT6VwFW4h1uX0XtbuwTWOQVwVWiM6cNxaw3rzz0y-sL-E5in0eC2LPVsaGJBJDxRcotV99RrJO_BkI-UQXM6_JorKtRh3zgtEl1oTy97pITcAvXEmzKTNn_QPGDUsrD9i94Nix/s1600/trapp.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJg2Wy0SMT6VwFW4h1uX0XtbuwTWOQVwVWiM6cNxaw3rzz0y-sL-E5in0eC2LPVsaGJBJDxRcotV99RrJO_BkI-UQXM6_JorKtRh3zgtEl1oTy97pITcAvXEmzKTNn_QPGDUsrD9i94Nix/s640/trapp.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μέσω Google Earth μπορούμε να δούμε πόσο κοντά βρίσκεται η βίλα Τραπ στον σταθμό του τρένου</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Εκτός από τη διασκεδαστική, περιπετειώδη ιστορία της νεαρής καλόγριας, το βιβλίο περιέχει και αρκετά μηνύματα, που πηγάζουν από την προσωπική φιλοσοφία της Μαρίας φον Τραπ. Για παράδειγμα, σχετικά με την αγάπη της για την παράδοση και την αντίθεσή της προς την επέλαση του παγκοσμιοποιημένου πολιτισμού, διαβάζουμε (σ.85) <i><span style="color: blue;">οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων δεν ασχολούνται πια μ' αυτά τα έθιμα. Οι εθνικές φορεσιές θάφτηκαν στα σεντούκια κι όλοι βγαίνουν στους δρόμους ντυμένοι με τα ίδια σχεδόν ρούχα παντού: στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη ή στη Σαγκάη· οι λαϊκοί χοροί αντικαταστάθηκαν από διεθνείς χορευτικούς ρυθμούς· κι αντί για τα λαϊκά έθιμα -την πανάρχαιη φωνή του λαού σου, που σε πληροφορεί τι έκαναν οι πρόγονοί σου σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους και τι θα πρέπει να κάνεις και συ- κυκλοφορούν βιβλία που σου δίνουν λεπτομερείς οδηγίες, τι να φορέσεις αν θέλεις να θεωρείσαι "κομψός", πώς να φερθείς αν θέλεις να γίνεις "κοινωνικά αποδεκτός". </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αντίστοιχα, σαφής είναι και η κριτική που ασκεί στην εμπορευματοποίηση, αφού για τα δώρα των γιορτών γράφει στη σελ. 83 <span style="color: blue;"><i>και φυσικά, σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν τρέχεις στα μαγαζιά να πάρεις ένα ψυχρό δώρο, φτιαγμένο από κάποιο εργοστάσιο, που δεν έχει καμιά σχέση με τον αδερφό ή την αδερφή σου. Πώς θα μπορούσες τάχα ν' αγοράσεις, όσα λεφτά κι αν έδινες, το ξεχωριστό σπιτάκι που χρειάζονταν οι νάνοι της Μαρτίνας, πλεγμένο από ρίζες, μ' ένα χαλάκι φτιαγμένο από μούσκλια κι έπιπλα σκαλισμένα σε κλαράκια! Μια καρδιά που αγαπά και επιδέξια δάχτυλα μπορούν να φτιάξουν μικρά αριστουργήματα...</i></span></div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Σε άλλα σημεία, η προσωπική της βιοθεωρία φαίνεται να επηρεάζεται ιδιαίτερα από την χριστιανική πίστη (σ.93-4) <i><span style="color: blue;">Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν κι οι ιδέες· όμως, η ανθρώπινη καρδιά κι η ανθρώπινη φύση παραμένουν ίδιες. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι είμαστε φτιαγμένοι από σάρκα και αίμα, και να ξέρουμε πότε πρέπει να νηστέψουν τα σώματα και πότε να πανηγυρίσουν οι καρδιές. </span></i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, όταν η οικογένεια ζυγίζει τις προσφορές του καθεστώτος του Χίτλερ, επιλέγοντας τελικά να διατηρήσει την ηθική της ακεραιότητα, δίνει σε μας τους αναγνώστες ένα μάθημα αξιοπρέπειας (σ.160-1) <span style="color: blue;"><i>Αυτό σήμαινε πως είχαμε κάνει την τύχη μας. Από εδώ και πέρα θα μπορούσαμε να τραγουδάμε πρωί, μεσημέρι και βράδυ και να γίνουμε πάμπλουτοι. </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>Ο Χανς είχε ρεπό. Αφού βάλαμε τη Ρόζμαρι και τη Λόρλι για ύπνο, ο Γκέοργκ συγκάλεσε οικογενειακό συμβούλιο. Ενημέρωσε τα παιδιά για τις προτάσεις που είχαν γίνει στον ίδιο και τον Ρούπερτ, σε πόσο μεγάλο πειρασμό μας έβαλαν αυτές οι προσφορές, κι επίσης για τις προοπτικές που ανοίγονταν μπροστά μας από την καινούργια πρόσκληση να τραγουδήσουμε στα γενέθλια του Χίτλερ - τι γνώμη είχε η οικογένεια για όλα αυτά;</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>Για μερικές στιγμές τα παιδιά έμειναν σιωπηλά. Έπειτα, άρχισαν να ρωτούν όλα μαζί:</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>"Και θα πρέπει να λέμε «Χάιλ Χίτλερ;»"</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>"Ποιον εθνικό ύμνο θα τραγουδήσουμε στη σκηνή, τον καινούργιο;"</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>"κι ο πάτερ Βάσνερ τι θα γίνει; Οι Ναζί δεν συμπαθούν τους ιερείς!"</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>"Στο σχολείο δε μας επιτρέπουν να τραγουδάμε θρησκευτικά τραγούδια που αναφέρουν το Χριστό ή τα Χριστούγεννα. Πώς θα μπορέσουμε τότε να τραγουδήσουμε Μπαχ;"</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>"Δίχως άλλο, το ρεπερτόριό μας θα έχει μεγάλη επιτυχία στη Γερμανία... <b>όμως, θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε τις ιδέες μας και να παραμείνουμε αντιναζιστές όταν θα έχουμε εισπράξει τα λεφτά τους και τους επαίνους τους;</b>"</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>Σιωπή.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>"Δεν μπορούμε να το κάνουμε..."</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>"Όμως, έτσι απορρίπτουμε για τρίτη φορά μια πολύ δελεαστική πρόταση των Ναζί. Ακούστε, παιδιά" -στο σημείο αυτό η φωνή του Γκέοργκ έγινε πολύ πιο σοβαρή- "ακούστε με, σας παρακαλώ. Βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα σταυροδρόμι και πρέπει ν' αποφασίσουμε τώρα: θέλουμε να διατηρήσουμε τα υλικά αγαθά μας, αυτό το σπίτι με τα παλιά έπιπλα, τους φίλους μας κι όλα όσα αγαπάμε; <b>-σ' αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να παραδώσουμε ως αντάλλαγμα τα πνευματικά μας αγαθά: την πίστη μας και την τιμή μας. Δεν μπορούμε πια να τα έχουμε και τα δύο. </b>Στο χέρι μας είναι να γίνουμε τώρα όλοι πολύ πλούσιοι, αμφιβάλλω όμως αν αυτό θα μας εξασφαλίσει την ευτυχία. Προτιμώ να βλέπω τα παιδιά μου φτωχά, αλλά έντιμα. Αν όμως επιλέξουμε αυτό το μονοπάτι, θα πρέπει να φύγουμε. Συμφωνείτε;"</i></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz91BY0ERXnmQxqe-U23dmEEcJw-KQscy3K84E2iKk6E3oEPUwmZl56niIPCEJKVM0Nz-9kZmYXaMFz77YIYRJV52dbc2Ljn_GeQq7fDTf2ACKXtC9kPmt1DBmgusSB2kgUUosb3wgbH77/s1600/Screenshot_12.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz91BY0ERXnmQxqe-U23dmEEcJw-KQscy3K84E2iKk6E3oEPUwmZl56niIPCEJKVM0Nz-9kZmYXaMFz77YIYRJV52dbc2Ljn_GeQq7fDTf2ACKXtC9kPmt1DBmgusSB2kgUUosb3wgbH77/s400/Screenshot_12.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Christopher Plummer (ως Georg von Trapp) σκίζει τη ναζιστική σημαία<u style="color: #0000ee;"><br /></u></td></tr>
</tbody></table>
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Στην τάξη θα μπορούσαμε να αποδώσουμε με θεατρικό παιχνίδι το οικογενειακό συμβούλιο των Τραπ, δίνοντας διάφορες εναλλακτικές. Με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στις δελεαστικές προσφορές των Γερμανών; Τι θα μπορούσαμε να τους γράψουμε σε ένα γράμμα; Και τι θα γινόταν άραγε αν η οικογένεια δεχόταν να τραγουδήσει μπροστά στον Χίτλερ; Πώς άραγε θα εξελισσόταν η ζωή της από εκεί και πέρα;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ενδιαφέρον θα ήταν επίσης να συζητήσουμε για τις πιο πάνω απόψεις της Μαρίας φον Τραπ ώστε να ακούσουμε τι πιστεύουν τα σημερινά παιδιά σχετικά με τα θέματα που θίγει. Γιατί επιλέγουμε στις μέρες μας να φοράμε απρόσωπα, βιομηχανικά κατασκευασμένα ρούχα και όχι χειροποίητες φορεσιές που μας συνδέουν με τον τόπο και την παραδοσιακή μας ταυτότητα; Και γιατί προτιμάμε να προσφέρουμε στους αγαπημένους μας πλαστικά δώρα που προέρχονται από κινέζικα εργοστάσια αντί για μοναδικά αντικείμενα με προσωπικό συναισθηματικό βάρος; Μήπως η μερική μας απεμπλοκή από το χρήμα, θα μας επέτρεπε να ακολουθήσουμε έναν πιο ανθρωπιστικό κώδικα αξιών και να νιώσουμε ελεύθεροι;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στα παρακάτω βίντεο, παρακολουθούμε ένα <a href="https://www.youtube.com/watch?v=8EdFHBOwMOE" target="_blank">κυνηγετικό τραγούδι του 16ου αιώνα</a> (Es wollt ein Jägerlein jagen) που η πραγματική οικογένεια Τραπ τραγούδησε στις περιοδείες της, έναν αντίστοιχο <a href="https://www.youtube.com/watch?v=iFQoUK4G7j0" target="_blank">σκοπό από την γερμανική ταινία</a> και τέλος ένα νούμερο γραμμένο από τους Rodgers και Hammerstein που βλέπουμε <a href="https://www.youtube.com/watch?v=za7dAJtYXwo" target="_blank">στην αμερικάνικη ταινία</a>. Τι διαφορές παρατηρούμε ανάμεσα στα τρία κομμάτια;</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/8EdFHBOwMOE/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/8EdFHBOwMOE?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/iFQoUK4G7j0/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/iFQoUK4G7j0?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/CaD9Ozdthg8/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/CaD9Ozdthg8?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-32192970485415241752015-09-26T08:00:00.000+03:002015-09-30T23:02:28.840+03:00Η καμηλοπάρδαλη που αγαπούσε τα καπέλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6i8IEo41DnknPHJ45i6nzXW1V7r-dyFtLj4T4u0rH0hGExJNq-2g2bNezxxd3pHKmBE068cD8MvqV6zUoBobPydPrYw8oGgYmScl9KTiONJy8QkZ3NGo6RneefHOCA6-SqGKj8ThezDEo/s1600/i_kamilopardali_pou_agapouse_ta_kapela.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6i8IEo41DnknPHJ45i6nzXW1V7r-dyFtLj4T4u0rH0hGExJNq-2g2bNezxxd3pHKmBE068cD8MvqV6zUoBobPydPrYw8oGgYmScl9KTiONJy8QkZ3NGo6RneefHOCA6-SqGKj8ThezDEo/s400/i_kamilopardali_pou_agapouse_ta_kapela.jpg" width="273" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Μια μικρή, ξεροκέφαλη καμηλοπάρδαλη, βλέπει για πρώτη φορά καπέλο σε μια σελίδα περιοδικού που βρέθηκε στη ζούγκλα. Της αρέσει τόσο, που παρά τις προειδοποιήσεις του βασιλιά - λιονταριού, αποφασίζει να πάει στην πόλη, για να ψωνίσει και κείνη ένα. Αναζητώντας κάποιον άνθρωπο που θα της δείξει τον δρόμο, περπατάει ως το ξέφωτο του δάσους, όπου συναντά ένα τζιπ με κυνηγούς! Εκείνοι τη φορτώνουν σ' ένα αεροπλάνο και το επόμενο βράδυ ξυπνάει στον ζωολογικό κήπο μιας μεγάλης πόλης, δίπλα στο κλουβί με τον ελέφαντα. Γρήγορα βαριέται την αιχμαλωσία, αποδρά από τον κήπο και βγαίνει στους δρόμους της πόλης. Ο κόσμος που τη βλέπει πανικοβάλλεται, όμως εκείνη συνεχίζει τη βόλτα της στα καταστήματα, γυρεύοντας το τέλειο καπέλο!</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Πατάκης<br />
Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη<br />
Εικονογράφηση: Θανάσης Δήμου<br />
ISBN: 978-960-16-3069-4<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2012<br />
Σελίδες: 40<br />
Τιμή: περίπου 4 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.minoas.gr/book-2475.minoas" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Α', Β'<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Χαριτωμένο διήγημα 3.500 περίπου λέξεων για μαθητές που αγαπούν τα ζώα και έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης. Με απλή γραφή, χιούμορ και διάχυτη ανεμελιά, η συγγραφέας μιας περιγράφει την τρελή περιπέτεια μιας μικρής καμηλοπάρδαλης που κάνει του κεφαλιού της, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που παραμονεύουν. Τελικά, όχι μόνο δεν τιμωρείται για τις επιλογές της, αλλά μας αποδεικνύει και πως "ο επιμένων νικά και ο ζητών ευρίσκει". Χωρισμός σε κεφάλαια δεν υπάρχει, όμως το στήσιμο με το κείμενο αντικριστά στις ολοσέλιδες ζωγραφιές βοηθάει στο να παρουσιάσουμε το βιβλίο και σε μικρότερα παιδιά. Ο εικονογράφος ακολουθεί το πνεύμα του κειμένου, πλαισιώνοντάς το με χαρούμενες, πολύχρωμες ζωγραφιές. Εμείς το προτείνουμε σε μαθητές των πρώτων τάξεων του Δημοτικού αλλά και σε μεγαλύτερους, που αναζητούν ένα ελαφρύ ανάγνωσμα.<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Απλή γλώσσα</li>
<li style="text-align: left;">Χιούμορ</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<b> </b><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: justify;">Μηνύματα που μπορεί να παρεξηγηθούν</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Ζωοφιλία, Χιούμορ, Περιβάλλον<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
Με καθαρές γραμμές και γελοιογραφικό σκίτσο, οι πολύχρωμες ζωγραφιές σε κάθε δεύτερη σελίδα, δίνουν χρώμα στο βιβλίο και συμβάλλουν στην ξεκούραστη ανάγνωση. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl3GjQyAhFPO-O4WBSFhIlTphbp_QYMQOwR3bErc9kJu6sGTfLr3BVX5mE6V-48DHr3gYIBGkXzjY-1u3nnOBaB2mbk5KyjtPdfa4ITklcth4-PUVEmiV7QYkCnQQms1YaG0RMwH2cWy0x/s1600/giraffe2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="504" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl3GjQyAhFPO-O4WBSFhIlTphbp_QYMQOwR3bErc9kJu6sGTfLr3BVX5mE6V-48DHr3gYIBGkXzjY-1u3nnOBaB2mbk5KyjtPdfa4ITklcth4-PUVEmiV7QYkCnQQms1YaG0RMwH2cWy0x/s640/giraffe2.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
Ζούσε μια φορά κι έναν καιρό, σε μια ζούγκλα στα βάθη της Αφρικής, μια καμηλοπάρδαλη. Σε αυτές τις ζούγκλες ο χάρτης μπερδεύεται. Έτσι, και να με ρωτήσετε δεν μπορώ να σας πω σε ποια χώρα ακριβώς βρίσκεται αυτή η ζούγκλα. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Αν βλέπατε από μακριά αυτή την καμηλοπάρδαλη, θα σας φαινόταν ίδια με τις υπόλοιπες.<br />
<br />
Ήταν ψηλή, με ωραίο πορτοκαλί χρώμα και στρογγυλές βούλες. Έβοσκε ήσυχη το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων. Οι γονείς της ήταν περήφανοι για τη μικρή τους και την παρακολουθούσαν να μεγαλώνει. Ήταν σίγουροι ότι θα γινόταν μια καθωσπρέπει καμηλοπάρδαλη και σε μερικά χρόνια θα έκανε τη δική της οικογένεια.<br />
<br />
Η μαμά της όμως ανησυχούσε.<br />
- Αυτό το παιδί, έλεγε στις φίλες της, έχει φοβερό πείσμα. Άμα της μπει μια ιδέα στο κεφάλι, δεν αλλάζει γνώμη με τίποτα.<br />
<br />
- Μην ανησυχείς, της έλεγαν εκείνες, όλα τα παιδιά είναι πεισματάρικα. Στο τέλος όμως κάνουν αυτό που πρέπει.<br />
<br />
Μια μέρα η μικρή Καμηλοπάρδαλη μάσησε κάτι σκληρό και άνοστο, που την έκανε να αηδιάσει και να το φτύσει αμέσως.<br />
<br />
Έφαγε μερικά ακόμα φύλλα και μετά έριξε μια ματιά στο παράξενο πράγμα που κατά λάθος είχε βάλει στο στόμα της.<br />
<br />
"Αυτό δεν είναι φύλλο" σκέφτηκε και το ίσιωσε με τη μουσούδα της. Είχε παράξενα σχέδια και πολύ όμορφα χρώματα. Φύλλο όμως δεν ήταν. Ήταν πολύ άνοστο.Ούτε ήξερε κανένα δέντρο που να κάνει τέτοια φύλλα. Έπρεπε να ρωτήσει τη μαμά της.<br />
<br />
- Μαμάαα... φώναξε με όλη της τη δύναμη.<br />
<br />
- Το παιδί μου! Φώναξε και η μαμά της κι άρχισε να τρέχει προς το μέρος της.<br />
<br />
Το ίδιο έκαναν και τα άλλα ζώα, που φοβήθηκαν ότι κάτι πολύ κακό συνέβη.<br />
<br />
- Τι έπαθες, παιδί μου; Ρώτησε η μαμά Καμηλοπάρδαλη μόλις έφτασε κοντά της.<br />
<br />
- Είσαι καλά; Ρώτησαν και τα άλλα ζώα.<br />
<br />
- Φυσικά, είπε η μικρή Καμηλοπάρδαλη, που δεν κατάλαβε γιατί τρόμαξαν τόσο.<br />
<br />
- Βρήκα αυτό το φύλλο, μάλλον κόντεψα να φάω αυτό το φύλλο, που όμως δεν είναι φύλλο κανενός δέντρου. Το ξέρω γιατί έχω δοκιμάσει όλα τα φύλλα της ζούγκλας και ποτέ δεν έφαγα κάτι τόσο άνοστο. Όμως έχει πολύ ωραία χρώματα και είναι λεπτό και ίσιο, όπως κάθε άλλο φύλλο. Τι είναι λοιπόν;<br />
<br />
Η μαμά Καμηλοπάρδαλη το μύρισε δυο φορές.<br />
<br />
- Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο πράγμα, είπε. Καλά θα κάνεις να το αφήσεις εκεί που βρίσκεται, μπορεί να είναι επικίνδυνο.<br />
<br />
- Θα το πάρω μαζί μου, είπε η μικρή Καμηλοπάρδαλη και το σήκωσε με τη μουσούδα της.<br />
<br />
- Άσ' το εκεί που είναι και έλα σπίτι, είπε η μαμά. Ακούς;<br />
<br />
Όμως η μικρή δεν άκουγε. Σκεφτόταν πώς μπορούσε να μάθει περισσότερα για το παράξενο φύλλο.<br />
<br />
- Ακούς; Ξαναείπε η μαμά.<br />
<br />
- Εντάξει, έρχομαι, απάντησε η μικρή Καμηλοπάρδαλη κι έκρυψε το φύλλο ανάμεσα στα αυτιά της.<br />
<br />
Είχε κιόλας σκεφτεί τι έπρεπε να κάνει.<br />
<br />
Στην Αφρική ο ήλιος το πρωί βγαίνει κατακόκκινος σαν ώριμη ντομάτα. Αυτό, βέβαια, το ξέρουν πολύ λίγοι, αφού εκεί δε φυτρώνουν ντοματιές. Έτσι, κανένας δεν σκέφτεται να κάνει σαλάτα όταν ξημερώνει.<br />
<br />
Η μικρή Καμηλοπάρδαλη είχε ανοίξει τα μάτια της πολύ πριν ξημερώσει και βγήκε από το σπίτι της όταν ανέβηκε ψηλά ο ήλιος. Η μαμά της την καλημέρισε νομίζοντας πως πάει να βοσκήσει. Εκείνη όμως τράβηξε κατευθείαν για το κέντρο της ζούγκλας. Ήξερε τον δρόμο, γιατί μια φορά είχε πάει εκεί με τον μπαμπά της.<br />
<br />
Στο κέντρο της ζούγκλας είχε τη φωλιά του ο μεγαλοπρεπής άρχοντας της ζούγκλας, το Λιοντάρι. Η μικρή Καμηλοπάρδαλη στάθηκε απ' έξω και χτύπησε την πόρτα.<br />
<br />
- Έχεις ραντεβού; τη ρώτησε ένα κουνάβι αφού την κοίταξε από τα πόδια μέχρι τον λαιμό.<br />
<br />
- Όχι, έχω να δείξω κάτι στο Λιοντάρι. Το ραντεβού τι είναι; Άλλο δέντρο;<br />
<br />
- Μικρή μου, είχε τελείως άσχετη. Πρώτη φορά έρχεσαι στο κέντρο;<br />
<br />
- Δεύτερη. Έχω έρθει άλλη μία με τον μπαμπά μου.<br />
<br />
- Και δεν ξέρεις, λοιπόν, ότι ο άρχοντας της ζούγκλας δέχεται μόνο με ραντεβού;<br />
<br />
- Άκου να δεις, αν ήξερα τι δέντρο είναι αυτό το ραντεβού, θα το είχα φέρει μαζί μου. Τώρα δεν το έχω. Λοιπόν, θα μου ανοίξεις την πόρτα;<br />
<br />
- Τι θέλει η μικρή Καμηλοπάρδαλη και ήρθε τόσο πρωί στη μεγαλοπρεπή φωλιά μου; Φώναξε το Λιοντάρι.<br />
<br />
Η Καμηλοπάρδαλη του έδειξε αμέσως το φύλλο.<br />
<br />
- Τι είναι αυτό; Ρώτησε.<br />
<br />
Το Λιοντάρι κοίταξε το φύλλο με την άκρη του ματιού του και ξαφνικά έχασε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Έμοιαζε τώρα περισσότερο με μια παχουλή φοβισμένη γάτα.<br />
<br />
- Πού το βρήκες; Ρώτησε.<br />
<br />
- Εκεί που έτρωγα. Όμως δεν είναι φύλλο.<br />
<br />
- Φύλλο είναι, είπε το Λιοντάρι, που άρχισε να τρέμει σαν φύλλο.<br />
<br />
- Δεν καταλαβαίνω, είπε η Καμηλοπάρδαλη και κοίταξε το Λιοντάρι από πάνω ως κάτω.<br />
<br />
- Πώς να σ' το εξηγήσω, είπε το Λιοντάρι και χαμήλωσε τη φωνή του, είναι φύλλο περιοδικού.<br />
<br />
- Δεν ξέρω κανένα δέντρο που να το λένε έτσι, ψιθύρισε θυμωμένη η Καμηλοπάρδαλη, και έχω δοκιμάσει όλα τα φύλλα της ζούγκλας.<br />
<br />
- Το περιοδικό δεν είναι δέντρο.<br />
<br />
- Τότε;<br />
<br />
- Άκου, είπε τότε σοβαρά το Λιοντάρι, τα περιοδικά είναι πράγματα των ανθρώπων. Δεν ξέρω σε τι τους χρησιμεύουν και δε μ' ενδιαφέρει. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όπου υπάρχουν πράγματα των ανθρώπων υπάρχουν και άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι πολύ επικίνδυνα πλάσματα. Έρχονται καμιά φορά εδώ, πιάνουν τα ζώα, τα βάζουν σε κλουβιά και στην καλύτερη περίπτωση τα πηγαίνουν στις πόλεις και τα κλείνουν στους ζωολογικούς κήπους. Επειδή είσαι μικρή, δε θέλω να σου πω τι άλλο κάνουν. Πάντως, κανένα ζώο από αυτά που έχουν πιάσει δε γύρισε ποτέ πίσω. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/bNYXweQ81vI/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/bNYXweQ81vI?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<b>Σχόλιο</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας κάποιος προβληματισμός που μπορεί να ανακύψει από την ανάγνωση της, χαρούμενης, κατά τ' άλλα, ιστορίας, είναι μήπως η στάση της ξεροκέφαλης καμηλοπάρδαλης που επιμένει στο δικό της, αδιαφορεί για τις προειδοποιήσεις και νουθεσίες των μεγαλυτέρων, μπλέκεται εν αγνοία της σε ένα σωρό κινδύνους και τελικά καταφέρνει να κάνει πραγματικότητα το όνειρό της, εμπνεύσει και τους μικρούς αναγνώστες να συμπεριφερθούν ανάλογα. Ίσως μια μικρή συζήτηση με τους μαθητές μας γύρω από το θέμα τούτο, να είχε νόημα, ώστε να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoE2at6GsUOYaIisYds-IGY0i2JQDd8phSw2yTytFVVbLaZUcaw0h2_BJEZZ8Iwwe6SD-TK4R32cH-PmECAwff9M10hA5cYG3i7lc5hFXqOm6iHteTmH47AAsgKTV1xTMK0W0dOJ_hDN8I/s1600/giraffe_60222.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoE2at6GsUOYaIisYds-IGY0i2JQDd8phSw2yTytFVVbLaZUcaw0h2_BJEZZ8Iwwe6SD-TK4R32cH-PmECAwff9M10hA5cYG3i7lc5hFXqOm6iHteTmH47AAsgKTV1xTMK0W0dOJ_hDN8I/s320/giraffe_60222.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι όντως μοιάζει λίγο ξεροκέφαλη! (<a href="http://www.cinemablend.com/images/sections/60222/giraffe_60222.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Η καμηλοπάρδαλη της ιστορίας είναι λαλίστατη! Όχι μόνο επικοινωνεί με τα υπόλοιπα ζώα της ζούγκλας -όπως πολύ συχνά συμβαίνει στα παραμύθια-, αλλά μπορεί να μιλάει και τη γλώσσα των ανθρώπων, οι οποίοι, αντιμετωπίζοντας την κατάσταση πιο ρεαλιστικά, τρομοκρατούνται και τρέχουν να γλιτώσουν! Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Μπορούν οι καμηλοπαρδάλεις να παράγουν ήχους ή μένουν σε όλη τους τη ζωή βουβές, όπως πολλοί πιστεύουν; Σύμφωνα με <a href="http://www.giraffeworlds.com/giraffe-communication/" target="_blank">αυτό το άρθρο</a>, οι καμηλοπαρδάλεις επικοινωνούν μεταξύ τους με υπόηχους, που το ανθρώπινο αυτί είναι αδύνατο να συλλάβει. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, έχει καταγραφεί να παράγουν έναν ήχο σαν βήχα (όταν π.χ. το αρσενικό θέλει να τραβήξει την προσοχή του θηλυκού) ή συριγμούς, όταν θέλουν να προειδοποιήσουν τους συντρόφους τους για επερχόμενο κίνδυνο. Επίσης να αναφέρουμε ότι οι μαμάδες καμηλοπαρδάλεις είναι πολύ προστατευτικές προς τα παιδιά τους, όπως συμβαίνει και με την καμηλοπάρδαλη της ιστορίας.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDdUgnRVdMo7zPqzaoEOhdoNFO-E0zc5CYcR8xF1BdvAi60ISLpBu0kTN22HiTW8cyHU8KpYNv3CMFDmaEvmPYwDC-57ll0joEqZKMsd908h53Ebo9w6nCG1THVjfkRx9ExX2zpHnOxuX6/s1600/giraffe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDdUgnRVdMo7zPqzaoEOhdoNFO-E0zc5CYcR8xF1BdvAi60ISLpBu0kTN22HiTW8cyHU8KpYNv3CMFDmaEvmPYwDC-57ll0joEqZKMsd908h53Ebo9w6nCG1THVjfkRx9ExX2zpHnOxuX6/s320/giraffe.jpg" width="297" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καμηλοπαρδάλεις με τουπέ (<a href="http://www.londolozi.com/cubsden/wp-content/uploads/2013/12/giraffe.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Παρακάτω βλέπουμε μια εικόνα από το νησάκι Beckholmen (ένα από τα <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Geography_of_Stockholm" target="_blank">14 συνολικά νησιά</a> που φιλοξενούν την πρωτεύουσα της Σουηδίας), μέσα στο λιμάνι της Στοκχόλμης. Πρόκειται για δύο παλιούς γερανούς που έχουν "μεταμφιεστεί" σε καμηλοπαρδάλεις και πλέον αποτελούν αξιοθέατα του παλιού ναυπηγείου της πόλης. Υπάρχουν άραγε αντικείμενα και επιφάνειες στο σχολείο μας που θα μπορούσαν να ξαναγεννηθούν με αντίστοιχο τρόπο; Πριν πάρουμε πινέλο και αρχίσουμε να βάφουμε με βούλες τις μπασκέτες στην αυλή, καλό είναι να συμβουλευτούμε τον διευθυντή μας! </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLOwmes7tbr5WU9Evk1QpcOp8mXcIJ0SvPA5ZyiumBrCT2zpQ2sFRC6G1KmffSbEfilPmG977p3avR_jv75RduMT6F7m-XLQ-UtRZLvUqUASLqysTX-UMPLS11wFfBhl7K9LSzdhDmVkLC/s1600/5728722964_af2fcee166_b.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLOwmes7tbr5WU9Evk1QpcOp8mXcIJ0SvPA5ZyiumBrCT2zpQ2sFRC6G1KmffSbEfilPmG977p3avR_jv75RduMT6F7m-XLQ-UtRZLvUqUASLqysTX-UMPLS11wFfBhl7K9LSzdhDmVkLC/s400/5728722964_af2fcee166_b.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γερανοί καμουφλαρισμένοι σε καμηλοπαρδάλεις, στο κέντρο της Στοκχόλμης (<a href="https://c2.staticflickr.com/4/3612/5728722964_af2fcee166_b.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Στην τάξη, εκτός από το να παρουσιάσουμε το ζώο αυτό, να το περιγράψουμε και να μάθουμε περισσότερα για τη διατροφή και τις συνήθειές του, μπορούμε να δοκιμάσουμε και να το σχεδιάσουμε ή να το χρωματίσουμε. Καλή διασκέδαση!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEGWIbpLd2EfvBw-HjyPsqp0e3Ht__AspXo2o07_zOGN-DNJC88C9X3bPC6aYS0RnCRcl1dt1Zbvgy01kj35s3z7gS0JhndH-bNRRYYngM8svoka3kKZx8agw_3M2XPrjvT8Cfh4paWZZs/s1600/How+To+Draw+A+Giraffe+%25288%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEGWIbpLd2EfvBw-HjyPsqp0e3Ht__AspXo2o07_zOGN-DNJC88C9X3bPC6aYS0RnCRcl1dt1Zbvgy01kj35s3z7gS0JhndH-bNRRYYngM8svoka3kKZx8agw_3M2XPrjvT8Cfh4paWZZs/s200/How+To+Draw+A+Giraffe+%25288%2529.jpg" width="150" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh42h_Q6mu1MP2uOwFFLyRi7VlSndKEz0fS4vKWvpOKMB1iJPUnWHWj3uFZEqxMW0_yhmdV_xXN7Hf6AqSAoEqHbF_SZG2ZJXFZYmbJiEXY0P1mnVqKz7ErfXkMTswju1tXiEUSwmXyPQsT/s1600/5TRXRKojc.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh42h_Q6mu1MP2uOwFFLyRi7VlSndKEz0fS4vKWvpOKMB1iJPUnWHWj3uFZEqxMW0_yhmdV_xXN7Hf6AqSAoEqHbF_SZG2ZJXFZYmbJiEXY0P1mnVqKz7ErfXkMTswju1tXiEUSwmXyPQsT/s200/5TRXRKojc.gif" width="139" /></a></div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-91126850681951295782015-09-21T08:00:00.000+03:002015-09-24T20:58:05.129+03:00Στον ίσκιο του Δικέφαλου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg33tgwLl32-UKesr8BhtdtQhG3_rLTu8Ad3RQEK9rQ1Diqn33_Xm6MepfkWHGkEAWL5rxtGYCPZZnjk9esY3NhJDLaMR49vtr0daz4ZpOxSyn_5g2ipNshVcM9Ugdh9IWuoSTcRUKF8TMZ/s1600/_%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg33tgwLl32-UKesr8BhtdtQhG3_rLTu8Ad3RQEK9rQ1Diqn33_Xm6MepfkWHGkEAWL5rxtGYCPZZnjk9esY3NhJDLaMR49vtr0daz4ZpOxSyn_5g2ipNshVcM9Ugdh9IWuoSTcRUKF8TMZ/s400/_%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="235" /></a></div>
<b style="font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Υπόθεση</b><br />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Η Κύπρος στα 1041 μ.Χ. μαστίζεται από τρίχρονη ανομβρία και ο λαός της έχει αρχίσει να εξαντλείται. Ο αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη μοιάζει αδιάφορος, αφού σύμφωνα με τις φήμες δεν έχει απαντήσει στις εκκλήσεις για βοήθεια. Ο έπαρχος του νησιού Θεόφιλος Ερωτικός, εκμεταλλεύεται την περίσταση για να προχωρήσει σε αποστασία. Αν ανεξαρτητοποιηθεί από τον θρόνο, θα μπορεί να κρατάει τους φόρους για τα γλέντια που οργανώνει, αντί να τους αποδίδει στα αυτοκρατορικά ταμεία. Πολλοί Κύπριοι ανησυχούν ότι αν κοπεί ο δεσμός με την βασιλεύουσα, θα μείνουν απροστάτευτοι ενάντια στους Σαρακηνούς πειρατές. Ο γέρος ηγούμενος της μονής του Αγ. Βαρνάβα αποφασίζει να στείλει μήνυμα στον Πατριάρχη για να τον ενημερώσει για τις εξελίξεις και να ζητήσει τη βοήθειά του. Τον δύσκολο ρόλο του αγγελιαφόρου αναλαμβάνει ο 14χρονος ανιψιός του Χριστοφής, που θα βρει τρόπο να περάσει στα Άδανα και από εκεί να ακολουθήσει τον επικίνδυνο δρόμο προς την Πόλη. Θα καταφέρει άραγε να ξεφύγει από τους κουρσάρους που παραμονεύουν και να σώσει την πατρίδα του από την πείνα;</span></div>
<br />
<span style="color: black;"><b>Χαρακτηριστικά </b></span><br />
<span style="color: black;">Εκδότης: Ψυχογιός</span><br />
<span style="color: black;">Συγγραφέας: Καλλιόπη Σφαέλλου</span><br />
<span style="color: black;">Εικονογράφηση: Βασίλης Μουζακίτης</span><br />
<span style="color: black;">ISBN: 960-274-004-3</span><br />
<span style="color: black;">Έτος 1ης Έκδοσης: 1991</span><br />
<span style="color: black;">Σελίδες: 174</span><br />
<span style="color: black;">Τιμή: περίπου 7 ευρώ</span><br />
<span style="color: black;">Ηλεκτρονική αγορά <a href="https://www.psichogios.gr/site/Books/show/20884/ston-iskio-toy-dikefaloy" style="text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a></span><br />
<span style="color: black;">Τάξεις: Ε', Στ'</span><br />
<span style="color: black;"><br />
</span> <span style="color: black;"><b>Κριτική</b></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ιστορική περιπέτεια που μας ταξιδεύει στην μεσαιωνική Κύπρο των χρόνων του Θεόφιλου Ερωτικού. Με απλή γλώσσα, κλασικό ύφος γραφής και σαφήνεια στην έκφραση, η έμπειρη συγγραφέας καταφέρνει να μας μεταφέρει το κλίμα της εποχής και να διαμορφώσει μια πλοκή ήπιων τόνων αλλά ταυτόχρονα συναρπαστική, που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό μέχρι τις τελευταίες σελίδες. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε 19 σύντομα κεφάλαια με έκταση που κυμαίνεται μεταξύ 5-9 σελίδων - εξαίρεση αποτελεί το εισαγωγικό, που φτάνει τις δεκαέξι. Η έκδοση δεν περιλαμβάνει δυστυχώς κάποιον χάρτη ή άλλο υλικό που θα μπορούσε να βοηθήσει στον προσανατολισμό μας ή στην καλύτερη κατανόηση των όσων συμβαίνουν, ενώ και η αραιή ασπρόμαυρη εικονογράφηση, παρότι εντός κλίματος και ιστορικά ακριβής (τουλάχιστον στην απόδοση των ενδυμασιών), δύσκολα θα συγκινήσει τους σύγχρονους μαθητές. Οι αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ο ήρωας ισορροπούν ανάμεσα στον ρεαλισμό και τη σύμβαση, διαμορφώνοντας ένα μείγμα που τελικά κερδίζει τις εντυπώσεις. Προτείνουμε το βιβλίο ανεπιφύλακτα σε παιδιά των μεγάλων τάξεων του Δημοτικού και τους λάτρεις της περιπέτειας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><span style="color: black;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></span></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: medium none; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Πληροφορίες για τη μεσαιωνική Κύπρο</li>
<li style="border: medium none; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;">Ενδιαφέρουσα πλοκή</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b><br />
</b></span> <br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><span style="color: black;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></a></span></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: medium none; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Απουσία χαρτών και υλικού</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<span style="color: black;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span> <span style="color: black;"><b>Αξίες - Θέματα</b></span></div>
<span style="color: black;">Εκπαίδευση, ιστορία, περιπέτεια, ταξίδια, δουλεία, οικογένεια</span><br />
<span style="color: black;"><br />
</span> <span style="color: black;"><b>Εικονογράφηση</b></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Οι εννέα ολοσέλιδες ασπρόμαυρες εικόνες που μοιράζονται στα 19 κεφάλαια, μαζί με τα μικρά σκίτσα στο ξεκίνημα και το κλείσιμο κάποιων από αυτά, είναι ιστορικά ακριβή και στο πνεύμα του βιβλίου, έχουν όμως ρόλο μάλλον διακοσμητικό και δύσκολα θα τραβήξουν το ενδιαφέρον των σύγχρονων αναγνωστών. Ταυτόχρονα, η ξιφομαχία που παρουσιάζεται στο εξώφυλλο, μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένες προσδοκίες, καθώς δεν συναντάται πουθενά μέσα στην ιστορία.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: black;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHdCSKqwgNWFVZv3uoocB37ar2wd_S77SwwPGQO6A46PprM6-R8JfhVmnosxTGpfM5ehkN47E06NwPl9uZDFIM_EAYihI9ELAQDGaUDuV53f2_lSQ5FBAtHt8K8lkEpAgg30rABrT_bZ27/s1600/Dikefalos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="513" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHdCSKqwgNWFVZv3uoocB37ar2wd_S77SwwPGQO6A46PprM6-R8JfhVmnosxTGpfM5ehkN47E06NwPl9uZDFIM_EAYihI9ELAQDGaUDuV53f2_lSQ5FBAtHt8K8lkEpAgg30rABrT_bZ27/s640/Dikefalos.jpg" width="640" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<span style="color: black;"><b>Απόσπασμα</b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ο ήλιος σπιθοβολούσε καυτερός, μόλο που ο Απρίλης ήταν στην αρχή του ακόμα. Ξερή η γη, θεόγυμνη. Μαραζωμένα τα δέντρα, Κι οι θάμνοι λιποθυμισμένοι. Πολύ φυσικά όλ’ αυτά αφού ολόκληρο το χειμώνα δυο τρεις φορές μονάχα είχε ανάλαφρα ραντίσει ο ουρανός το διψασμένο χώμα. Τρίτη χρονιά τώρα τα σύννεφα δεν καταδέχονταν να ποτίσουν τη γόνιμη, καρπερή γη της Κύπρου. Πώς να καρπίσουν τα σπαρτά; Πώς ν’ ανθοβολήσουνε τα δέντρα; Πώς ν’ αναδώσει η γη χορτάρι για να βοσκήσουν τα κοπάδια; Ψοφούσαν απ’ τη δίψα τα ζωντανά, κι όσα ζούσαν διψασμένα, πώς να κατεβάσουν γάλα; Ακόμα κι οι πηγές στερεύανε η μία μετά την άλλη κι απόμενε στεγνό το χώμα, στεγνά τα χείλη των ανθρώπων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Τι θα γίνουμε; Έλεγαν χτυπώντας τα παλάμες τη μια με την άλλη οι ξωμάχοι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Κι η φράση αυτή, η απελπισμένη, γυρνούσε από στόμα σε στόμα σαν σύνθημα πένθους κι ανημποριάς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Σ’ αυτό το κατάξερο τοπίο όπου ο ήλιος, ανήλεος τοξότης, πυρωμένα τόξευε βέλη, προχωρούσαν οι δυο φίλοι, ο Χριστοφής κι ο Θεόδουλος, δεκατετράχρονα παιδιά. Κρατώντας κάτω από τη μασχάλη τούς κυλίνδρους και τα είδη γραφικής, πηγαίνανε στο πανάρχαιο μοναστήρι του Αγίου Βαρνάβα. Το είχε χτίσει ο αυτοκράτορας Ζήνωνας πάνω στον τάφο του Αποστόλου κι ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, δυο ώρες ποδαρόδρομο έξω από την Αμμόχωστο. Κι εκεί τραβούσαν τώρα τα δυο παιδιά για να σπουδάσουν τα ιερά γράμματα όπως γινόταν τα χρόνια εκείνα σ’ όλα τα μοναστήρια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ο ηγούμενος της μονής, ο Νικόμαχος, ήταν θείος του Χριστοφή κι έτσι οι γονιοί του προτιμούσαν, αν και κάπως μακριά από το χωριό τους, να στέλνουν εκεί το γιο τους. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Τα δυο παιδιά χάζευαν γύρω τους. Ξάφνου αντίκρισαν μια σκηνή, που τα ανάγκασε να κρατήσουν το βήμα. Από μια φωλιά στη διχάλα ενός δέντρου, δυο πουλάκια αφτέρουγα ακόμα, πρόβαλαν. Έσκυβαν και ξεφώνιζαν μ’ όλη τους τη δύναμη ζητώντας, φαίνεται, τροφή. Ξάφνου το ένα, καθώς έσκυβε από την άκρη της φωλιάς, έχασε την ισορροπία του και έπεσε. Οι φτερούγες του, αδύναμες ακόμα, με φτερά μικρούλικα κι ασχημάτιστα, δε δύνονταν να το κρατήσουν στον αέρα. Το πουλάκι έπεσε στη γη και μισανοίγοντας τις φτερούγες αγωνιζόταν ν’ ανασηκωθεί. Μάταια όμως. Πηδήματα μονάχα κατάφερνε, φτερουγίζοντας, να κάνει. Η μάνα του, ακούοντας τα τσιουρίσματά του, έτρεξε ανήσυχη κι άρχισε να γυροφέρνει πάνωθέ του. Αλλά τι τάχα μπορούσε να κάνει; Πώς θα το σήκωνε από χάμω; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Την ίδια στιγμή τα πρινάρια παραμέρισαν και μια αλεπού ξεπρόβαλε κι άρπαξε το απρόσεχτο, πεινασμένο πουλάκι, που’ χε πέσει από τη φωλιά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Είδες; Έκανε ο Θεόδουλος τραβώντας το φίλο του από το μανίκι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Ναι, ξεθάρρεψε πολύ… Δε ζύγιασε καλά τις δυνάμεις του και…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Και βρέθηκε στης αλεπούς το στόμα, συμπλήρωσε ο άλλος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Το επεισόδιο έκανε εντύπωση στα παιδιά. Αναρωτιόνταν αν το πουλί έπεσε από απροσεξία ή αν άστοχα θαρρεύτηκε πως μπορούσε να πετάξει και βρέθηκε μονάχο κι απροστάτευτο έξω από τη φωλιά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Ό, τι κι αν έγινε, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, παρατήρησε στοχαστικά ο Χριστοφής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Ναι, ήταν μικρό κι αφτέρουγο ακόμα, ξανάπε ο Θεόδουλος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Τάχυναν το βήμα. Χαζεύοντας μέσα στο δάσος είχαν αργήσει. Σε λίγο θ’ άρχιζε το μάθημα κι ο παπα-Πολύκαρπος με τη βέργα στο χέρι δε χωράτευε. Σ’ όλα τα σχολεία τότε, είτε εκκλησιαστικά ήταν είτε ιδιωτικά, οι τιμωρίες έπεφταν βροχή και τα παιδιά, τα σκολιαρούδια, τραγουδούσαν:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoTableGrid" style="border-collapse: collapse; border: none; mso-border-insideh: none; mso-border-insidev: none; mso-padding-alt: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-yfti-tbllook: 1184;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284"><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Άρξον χειρ μου αγαθή<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Γράψον γράμματα καλά<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Μη δαρθής και παιδευθής<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Και στον φάλαγγα βαλθής<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
</td> <td style="padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284"><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Άρχισε καλό μου χέρι<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Γράψε γράμματα όμορφα<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Μη στο φάλαγγα σε βάλουν<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Και βασανιστείς σκληρά<o:p></o:p></i></div>
</td> </tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Όταν πια έφτασαν μπροστά στο μοναστήρι, είδαν πως μπροστά στην αίθουσα του διδακτηρίου ο παπα-Πολύκαρπος είχε μεγάλη συζήτηση με τον ηγούμενο. Μαζί τους βρίσκονταν δυο άλλοι καλόγεροι, οι δυο ικανότεροι καλλιγράφοι του μοναστηριού, ο Εύδοξος κι ο Ισαάκιος. Εκείνοι έφτιαναν από τα’ αρχαία χειρόγραφα τα πιο καλά αντίγραφα, καθαρογραμμένα και χωρίς το παραμικρό λάθος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ο Νικόμαχος όταν είδε τον ανιψιό του, του ‘γνεψε να πλησιάσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Ευλόγησον, πάτερ, έκανε ο Χριστοφής, φοβισμένος, νομίζοντας πως θα τον μάλωνε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Μα ο ηγούμενος δεν είχε διάθεση για παρατηρήσεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Γιατί αργήσατε; Ρώτησε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ο τόνος του ήταν βαριεστημένος, σαν να μην έδινε σημασία στην αργοπορία των δύο παιδιών, αλλά την ανέφερε μονάχα από καθήκον, για να μην αφήσει να περάσει χωρίς παρατήρηση παρόμοια παρατυπία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Ήρθαμε μεσ’ απ’ το δάσος και αποξεχαστήκαμε κοιτώντας πώς μια αλεπού άρπαξε ένα πουλί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ο ηγούμενος μόρφασε δύσπιστα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Τι είν’ αυτά που λέτε; Αλεπού άρπαξε πουλί; Και τι έγιναν τα φτερά του;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Ήταν μικρό… αφτέρουγο ακόμα. Έσκυβε περιμένοντα τη μάνα του να το ταΐσει. Μα γλίστρησε… έπεσε απ’ τη φωλιά και… ενώ αγωνιζόταν να φτερουγίσει, η αλεπού ρίχτηκε και…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Να ό, τι έλεγα πριν λίγο, φώναξε ο Εύδοξος, ο νεότερος από τους καλλιγράφους. Ήταν θεόσταλτο μήνυμα το περιστατικό αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ο μεσόκοπος σύντροφός του, ο Ισαάκιος, γκριζομάλλης, γκριζογένης, τον κοίταξε μ’ απορία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Θεόσταλτο; Τι θες να πεις;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Το πουλί που βρέθηκε έξω από τη φωλιά είναι το νησί μας κι αλίμονο αν προβάλει από ολοτρόγυρα κάποια αλεπού, όπως δα έγινε κι άλλες φορές ως τώρα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ο γκριζομάλλης καλλιγράφος σήκωσε τους ώμους περιφρονητικά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Αντί να χαζεύετε τα πουλιά, δεν είδατε τίποτε άλλο ασυνήθιστο σε τόσο δρόμο; Ξαναρώτησε ο ηγούμενος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Τα παιδιά αλληλοκοιτάχτηκαν με απορία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Όχι… Δεν είδαμε και δε συναντήσαμε κανένα… εκτός… εκτός… Α! ναι, εκτός από δύο καβαλάρηδες, που τραβούσαν κατά το χωριό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Τι είδους καβαλάρηδες;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Τα παιδιά ξανακοιτάχτηκαν μεταξύ τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Σαν στρατιωτικοί φαίνονταν… μα δεν είχαν όπλα… Μονάχα ο ένας κρατούσε κάποιο φλάμπουρο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Τι φλάμπουρο; Τι είχε ζωγραφισμένο; Ρώτησε ζωηρά ο ηγούμενος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Ήταν διπλωμένο και δεν είδαμε, είπαν μ’ ένα στόμα τα δύο αγόρια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Αμίλητοι οι καλόγεροι κοίταζαν ο ένας τον άλλο σαν να περίμεναν έτσι να μάθουν ποιοι ήταν και τι γύρευαν στο μέρος τους οι άγνωστοι στρατιωτικοί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ξάφνου ο Χριστοφής φάνηκε πως θυμήθηκε κάποια λεπτομέρεια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Εκείνος με το διπλωμένο φλάμπουρο είχε βούκινο κρεμασμένο με «λωρίο» από το λαιμό του, είπε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">- Σίγουρα πήγαιναν να διαλαλήσουν το διάταγμα του επάρχου Θεόφιλου Ερωτικού, ξεστόμισε ο Εύδοξος, ο νεαρός καλλιγράφος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"></span></div>
<span style="color: black;"><br />
</span> <br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Με μια ματιά ο ηγούμενος τον έκανε να σωπάσει. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFYkwwtz-7mDD9UkvCbqiX-1bn8RZJOQ1Bwlr50rUrqiEzjC_9jjncUzjCGZqOL8dlrLmbX_veSdltacz8c8FYJn_ubpujFireanINOOF9yMS7iP6zxuHcsEqeSbMxLQ8SbCJ8vCteWs3C/s1600/moni-apostolou-varnava-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFYkwwtz-7mDD9UkvCbqiX-1bn8RZJOQ1Bwlr50rUrqiEzjC_9jjncUzjCGZqOL8dlrLmbX_veSdltacz8c8FYJn_ubpujFireanINOOF9yMS7iP6zxuHcsEqeSbMxLQ8SbCJ8vCteWs3C/s400/moni-apostolou-varnava-1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η μονή του Απ. Βαρνάβα σήμερα (<a href="http://www.diakonima.gr/2010/06/12/%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%B2%CE%B1-%CE%B9/" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: left;">
<b style="background-color: white; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σχόλια</b></div>
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Το περιστατικό από το οποίο εμπνεύστηκε η συγγραφέας την ιστορία, είναι πραγματικό και όπως μας πληροφορεί η ίδια στον πρόλογο του βιβλίου, το διηγείται ο χρονογράφος Γεώργιος Κεδρηνός στον 35o τόμο του Corpus Historiae Byzantii στη σελ. 549. Το έτος 1042, μετά την αποπομπή (τύφλωση, κτλ.) του Μιχαήλ Ε' Καλαφάτη από τον θρόνο της Βασιλεύουσας (στον οποίο έμεινε μόλις 4 μήνες) ο έπαρχος της Κύπρου βρήκε την ευκαιρία να στασιάσει. Ο Κωνσταντίνος Θ' Μονομάχος, μόλις η αυτοκράτειρα Ζωή τον κάλεσε στην εξουσία, έστειλε εναντίον του Θεόφιλου Ερωτικού τον στόλαρχο Κωνσταντίνο Χαγέ, που αποκατέστησε εύκολα την τάξη στη Μεγαλόνησο. Ο αποστάτης συνελήφθη και διαπομπεύθηκε φορώντας γυναικεία ρούχα στον Ιππόδρομο της Πόλης, ενώ η περιουσία του δημεύθηκε. Μέσω του Google Books project μπορούμε να διαβάσουμε <a href="https://books.google.gr/books?id=G9I-AAAAcAAJ&printsec=frontcover&dq=Corpus+Historiae+Byzantinae+Cedrenus+Theofilos&hl=el&sa=X&ved=0CD8Q6AEwBGoVChMI-Z6-3JzOxwIVAhgsCh3uxgrC#v=onepage&q&f=false" target="_blank">εδώ</a> (σελ. 549) ή <a href="https://books.google.gr/books?id=79jH-QXdf0EC&pg=PA515&lpg=PA515&dq=%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CE%95%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82&source=bl&ots=zqNiOYu5Qq&sig=fdxYFuCB9brtESbiApqnfWXVciE&hl=el&sa=X&ved=0CE8Q6AEwB2oVChMI8eyP_ZnOxwIVRlgsCh0iWQTC#v=onepage&q&f=false" target="_blank">εδώ</a> (σ. 429) την ιστορία όπως μας παραδίδεται από την πηγή. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpF2soA6DWEH1CcL2qbIKCc1g9_ONurOZ5LQ0eT8rZwb5OLPjkArb9eKSybCOWnl7K2sM0ZUzpOgBMrOzEyOdjDvkDz_zPyl7X5V-DqMvVUvYYGya5NsAqlT1wQAdMJJzo6TblCTpY9rJe/s1600/%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpF2soA6DWEH1CcL2qbIKCc1g9_ONurOZ5LQ0eT8rZwb5OLPjkArb9eKSybCOWnl7K2sM0ZUzpOgBMrOzEyOdjDvkDz_zPyl7X5V-DqMvVUvYYGya5NsAqlT1wQAdMJJzo6TblCTpY9rJe/s200/%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgay-uoI_E30gs2Q-CM1bgpW7P1pkL6A7FjjJ_oRSsQKkx4TsOE_5nbM5M5n3ooHQlaKjCjQLHT2HHiJ50NSK_8TYLSP2Kr-MZv1qenUowd_GNLjk4Rp0Wwt9II-Zbp5RQ4MrJQ18vIjlG9/s1600/Theofilos3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgay-uoI_E30gs2Q-CM1bgpW7P1pkL6A7FjjJ_oRSsQKkx4TsOE_5nbM5M5n3ooHQlaKjCjQLHT2HHiJ50NSK_8TYLSP2Kr-MZv1qenUowd_GNLjk4Rp0Wwt9II-Zbp5RQ4MrJQ18vIjlG9/s320/Theofilos3.jpg" width="320" /></a></div>
Η συζήτηση των δύο μαθητών στο απόσπασμα, αλλά και το χαστούκι (σ.62) που δίνει ο κυρ-Λεόντιος στον Χριστοφή, μας θυμίζουν τα όσα έχουμε αναφέρει για την εκπαίδευση αλλά και την <span style="color: black;"><a href="https://pneymatiko.files.wordpress.com/2010/09/2325.pdf" target="_blank">κακοποίηση των παιδιών</a> στο Βυζάντιο σε προηγούμενη ανάρτηση (<i><a href="http://paidiki-logotexnia.blogspot.gr/2015/04/blog-post_15.html" target="_blank">Η φωτιά που δεν σβήνει</a></i>). Σε εκείνο το έργο, ο μικρός Κάλλης δέχεται ξυλιές στα χέρια από τον γραμματιστή του καθαρά για "εκπαιδευτικούς λόγους", όμως εδώ η ενέργεια του νονού φανερώνει την έγνοια του για τον νεαρό βαφτισιμιό και τον σεβασμό που περιμένει από εκείνον στα πλαίσια της βυζαντινής οικογένειας. Σε άλλα αποσπάσματα προβάλλονται αξίες όπως η πίστη προς τον Θεό (π.χ. 62, 64), ενώ αντίστοιχα, η δυνατή αγάπη της μάνας για τον γιο γίνεται φανερή από έναν διάλογο στη σ.47:</span><br />
<span style="color: blue;"><i>- Ας φύγω λοιπόν αύριο.</i></span><br />
<span style="color: blue;"><i>Στ' άκουσμα αυτό τα μάτια της μάνας βούρκωσαν λες και μόνο τη στιγμή εκείνη καταλάβαινε πως θα στερηθεί καμπόσο το βλαστάρι της. </i></span><br />
<span style="color: black;"><span style="color: blue;"><i>- Αύριο... Όχι... έκανε πνιχτά ζητώντας να κερδίσει καιρό. Όχι αύριο. Θέλω να σου ζυμώσω λίγα κρασάτα παξιμάδια. </i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-TbvKBumJvcl0eQ-S10MpMu9sjUzQqr1yDzN1gZHo9SInJe-NbgUY9l8bzlZmr51nQPecm4RHSx51fRWWD9fyNbj_aIQXYn0TbfZ294_b7f3r-gfMQ3FCdIimhyphenhyphenRKuymAExrXy9dilxWL/s1600/1280px-Byzantinischer_Mosaizist_um_1020_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-TbvKBumJvcl0eQ-S10MpMu9sjUzQqr1yDzN1gZHo9SInJe-NbgUY9l8bzlZmr51nQPecm4RHSx51fRWWD9fyNbj_aIQXYn0TbfZ294_b7f3r-gfMQ3FCdIimhyphenhyphenRKuymAExrXy9dilxWL/s400/1280px-Byzantinischer_Mosaizist_um_1020_001.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κωνσταντίνος Θ' Μονομάχος και Αυγούστα Ζωή από ψηφιδωτό στην Αγία Σοφία της Κων/πολης</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: black;"></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Να αναφέρουμε εδώ, ότι παρότι στο βιβλίο τα Άδανα (ο πρώτος σταθμός στο ταξίδι του Χριστοφή) αναφέρονται ως παραθαλάσσια πόλη, στην πραγματικότητα βρίσκονται περίπου 50 χλμ. μακριά από τη θάλασσα. Έτσι, φράσεις όπως (σ.53) <i><span style="color: blue;">Ήτανε δειλινό σαν έφτασε στα Άδανα η ψαροπούλα του Λεόντιου</span></i> ή (σ.57) <i style="color: blue;">άρχισε να τριγυρίζει στα μαγαζιά της παράλιας πολιτείας </i>(...) <i style="color: blue;">συλλογισμένος γύρισε το βραδάκι στην ψαροπούλα του νονού του</i> μπορεί να θεωρηθούν γεωγραφικά ακριβείς, μόνο αν το εμπορικό καραβάκι του Λεόντιου ήταν αρκετά μικρό, ώστε να πλεύσει τον ποταμό Σάρο (Seyhan) για να φτάσει στην πόλη από τη Μεσόγειο.</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJfCtpDWsnViVsDHIgH2MO9EUhYNJQFwfg9ummv5c0Q0e-wX_Zxmx4ojHCjRhkC8mQkPA2PN8Wbq98Q_27gJ4-UPx4XlJtonyHH53Lh91n1Kn2EgH6PckJ1S8chXt49L_9IzaOemKvA1lF/s1600/%25CE%2591%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJfCtpDWsnViVsDHIgH2MO9EUhYNJQFwfg9ummv5c0Q0e-wX_Zxmx4ojHCjRhkC8mQkPA2PN8Wbq98Q_27gJ4-UPx4XlJtonyHH53Lh91n1Kn2EgH6PckJ1S8chXt49L_9IzaOemKvA1lF/s400/%25CE%2591%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μέσω Google Maps παρατηρούμε ότι τόσο από το λιμάνι της Μεγαρσού (Karataş) <br />όσο και από εκείνο της Μερσίνης (Mersin), τα Άδανα απέχουν περίπου 50 χιλιόμετρα.</td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Στις λίγες περιπτώσεις που απαιτείται επεξήγηση όρων, (π.χ. κόχυλας, τουρμάρχης, χιλάνδιο, αφεντάκης, κολοκούι), τη βρίσκουμε στο κάτω μέρος της αντίστοιχης σελίδας, ενώ η μοναδική σκηνή όπου χρησιμοποιείται η κυπριακή διάλεκτος σε ολόκληρη φράση, είναι όταν ο ήρωας συναντάει ένα βοσκόπουλο (σ.149):</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span style="color: blue;">- Α! Θα 'ναι γρήγορο πολύ το ζωντανό σου. Εμείς, όταν πηγαίνομε με τον κύρην μου για να πουλήσουμεν τυρίν, ξεκινάμεν με τον άππαρον τα χαράματα και φτάνομεν στο ηλιόγερμα. </span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgukRT-8kZ27SdKnjjtU7maR1HoDfKMR_MSSxQkS8cBVskY8GkbIc4VlBc1D5t7jZBCeN5DX58cb5N5KkwPf9q6ggLMSZpBILzOGVevMM8lsuwxnl1XHfaEpsUBlofXqmXBIgf_PpY_Dk4C/s1600/%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgukRT-8kZ27SdKnjjtU7maR1HoDfKMR_MSSxQkS8cBVskY8GkbIc4VlBc1D5t7jZBCeN5DX58cb5N5KkwPf9q6ggLMSZpBILzOGVevMM8lsuwxnl1XHfaEpsUBlofXqmXBIgf_PpY_Dk4C/s320/%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Άππαρος (από το <i>ίππος</i>), το άλογο στα Κυπριακά (<a href="http://www.mindwars.gr/sites/default/files/test_games_photos/30175_0.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b style="background-color: white; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px;">Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="background-color: white; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Στην τάξη μπορούμε να αξιοποιήσουμε το βιβλίο στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας, κάνοντας λόγο για τα όσα υπέφεραν οι Κύπριοι και οι άλλοι νησιώτες από τους Σαρακηνούς (αναφορές στις σ. 27, 31) πριν τις εκστρατείες του Νικηφόρου Φωκά, και δημιουργώντας πορτρέτα χαρακτήρων όπως ο Κωνσταντίνος Μονομάχος (με τη βοήθεια <a href="http://www.byzantium.xronikon.com/gremperors.html" target="_blank">του διαδικτύου</a>), ή ο Κωνσταντίνος Χαγέ και ο Θεόφιλος Ερωτικός (με στοιχεία από το κείμενο).<br />
<br />
Αν προτιμάτε τη χειροτεχνία, μπορείτε εύκολα να κατασκευάσετε μια κάρτα που ανοίγοντας ξεδιπλώνει ένα βυζαντινό κάστρο, ακολουθώντας τις οδηγίες σε <a href="http://www.playingbythebook.net/2011/09/28/celebrating-childrens-book-week-castles/" target="_blank">αυτή τη σελίδα</a> και κατεβάζοντας το έτοιμο μικρό κάστρο <a href="http://www.playingbythebook.net/wp-content/uploads//popupcastletemplate1.pdf" target="_blank">από εδώ</a>.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKLzo2XbLiEVRoAXyZd8FzOKkMkesjyzmSROL4F7E6UFSVDRM8sAtJ0DmvSnkciv2Qa8EVd_aUXRcoqR_nCeHMBVxcO7iDjGkk_jqp6qX1X4xcgS-zJaPQMdjyGB42ff_0JGBsQFnQ2bD6/s1600/popupcastlecard.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKLzo2XbLiEVRoAXyZd8FzOKkMkesjyzmSROL4F7E6UFSVDRM8sAtJ0DmvSnkciv2Qa8EVd_aUXRcoqR_nCeHMBVxcO7iDjGkk_jqp6qX1X4xcgS-zJaPQMdjyGB42ff_0JGBsQFnQ2bD6/s320/popupcastlecard.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">κάρτα που ανοίγει σε κάστρο, έτοιμο για βάψιμο (<a href="http://www.playingbythebook.net/2011/09/28/celebrating-childrens-book-week-castles/" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
Στο μάθημα της Γλώσσας, μπορούμε να καλέσουμε τους μαθητές να μπουν στον ρόλο του ηγουμένου Νικομάχου και να ετοιμάσουν ένα γράμμα προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, στο οποίο θα εξηγούν την κατάσταση που επικρατεί στο νησί. Ποια δομή και τι ύφος γραφής πρέπει να χρησιμοποιήσουν; Τι επιχειρήματα πρέπει να περιλάβουν στο κείμενό τους ώστε ο Δεσπότης να πεισθεί για τη σοβαρότητα της κατάστασης και να αποστείλει στρατεύματα;<br />
<br />
Κατά την ευέλικτη ζώνη, το μήνυμα αυτό μπορεί να μεταφερθεί με καλάμια και μαύρο μελάνι σε κιτρινισμένο χαρτί που να θυμίζει πάπυρο. Η ιδανική γραφή σε σχέση με την εποχή θα ήταν η <a href="http://www.permanibus.gr/Portals/0/Images/grammata2.jpg" target="_blank">μικρογράμματη μαργαριτόπλεκτη</a> (perlschrift - τα γράμματα μπλέκονται μεταξύ τους με τρόπο ώστε να θυμίζουν μαργαριτάρια σε περιδέραιο) όμως οι μαθητές είναι πιθανόν να δυσκολευτούν να την αποδώσουν, οπότε ίσως καλύτερα να επιχειρήσουμε να γράψουμε στην λίγο παλαιότερη <a href="https://byzantiumtoday.files.wordpress.com/2014/04/capital.jpg" target="_blank">μεγαλογράμματη</a>. Αν θέλουμε να δώσουμε στη δραστηριότητα χαρακτήρα παιχνιδιού, μπορούμε να χωρίσουμε τους μαθητές σε δύο ομάδες, που αναβιώνοντας την ίντριγκα ανάμεσα στους καλλιγράφους Ισαάκιο και Εύδοξο (ο οποίος για τρία κεφάλαια αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο) θα διαγωνιστούν για το ποια θα ολοκληρώσει την αντιγραφή του μηνύματος ταχύτερα και καθαρότερα!<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUKDdhh6q31fGC4JINxOQMAoq_7BSvuBsfVVl8Xw74u1dfeVX7r879LviNe8vneF1HQadxut-4loJ9Naa9Y6TggFt76aDcf6CDtSTGiUicmJE7Z0HqMBo_icx6NLigAhLpc7WmhBQzF0hX/s1600/%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%258D.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUKDdhh6q31fGC4JINxOQMAoq_7BSvuBsfVVl8Xw74u1dfeVX7r879LviNe8vneF1HQadxut-4loJ9Naa9Y6TggFt76aDcf6CDtSTGiUicmJE7Z0HqMBo_icx6NLigAhLpc7WmhBQzF0hX/s400/%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%258D.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Παιχνίδια με θέμα το Βυζάντιο μπορούν να παίξουν και όσες<br />
Ε' τάξεις επισκεφθούν το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-81681590787625941762015-09-14T08:00:00.000+03:002015-09-14T08:00:03.547+03:00Ένα κουκούτσι στο στρατό του Μεγαλέξανδρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEginqFlAmuXUp6yLuybOIguhk_0z1bk5wxRob5_ZHfhQ-NWpztrHlChKinl6n1uYFLRMP2xzh0hElcKDLrXY2WuqhO7h0NV7p7GdL_UsXnAHdyiFH_hhP54tFA8M4-Vi8CSP7x1iTK1yPdk/s1600/_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEginqFlAmuXUp6yLuybOIguhk_0z1bk5wxRob5_ZHfhQ-NWpztrHlChKinl6n1uYFLRMP2xzh0hElcKDLrXY2WuqhO7h0NV7p7GdL_UsXnAHdyiFH_hhP54tFA8M4-Vi8CSP7x1iTK1yPdk/s400/_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9+1.jpg" width="275" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfYd4TSzAOY8ip8mODIgkFWDN8OqQVyh9arpmtVoO-vyzL1sXBbKqOcOFT3uAyR_aF6MXdoabfModBvgsLHPstnNkXlFyiNR1o3NRRiLDBqNFKqyXlvr8oB5W97WONKE2tgP7ndDE09TTM/s1600/_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfYd4TSzAOY8ip8mODIgkFWDN8OqQVyh9arpmtVoO-vyzL1sXBbKqOcOFT3uAyR_aF6MXdoabfModBvgsLHPstnNkXlFyiNR1o3NRRiLDBqNFKqyXlvr8oB5W97WONKE2tgP7ndDE09TTM/s400/_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9+2.jpg" width="273" /></a></b></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b>Μέρος Α'</b></span>: Στη Θήβα του 335 π.Χ. ένας έμπορος παπουτσιών διαδίδει την παραπλανητική είδηση ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος σκοτώθηκε από τους Γέτες. Τα χαρμόσυνα για τους ντόπιους νέα τον βοηθούν να ξεπουλήσει την πραμάτεια του, παρασύρουν όμως τους Θηβαίους σε επανάσταση που οι Μακεδόνες πνίγουν στο αίμα. Ο 15χρονος Φιλόλαος αφού βλέπει την οικογένειά του να σφάζεται μπροστά στα μάτια του, το σκάει από την ξεθεμελιωμένη πόλη. Λίγο αργότερα πέφτει στα χέρια δουλεμπόρων, που τον πουλούν σ' έναν πλοίαρχο εμπορικού. Κοντά σε αυτόν, ο Φιλόλαος θα μάθει τη ναυσιπλοΐα και θα ανδρωθεί, ελπίζοντας μια μέρα να εκδικηθεί τους Μακεδόνες για τα δεινά που προκάλεσαν στον ίδιο και την πατρίδα του.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Μέρος Β'</b></span>: Το καλοκαίρι του 332 π.Χ. η Τύρος πέφτει μετά από πολιορκία στα χέρια του Αλεξάνδρου. Μέσα στο λιμάνι της βρίσκεται και ο Φιλόλαος, που προσλαμβάνεται από τους Μακεδόνες μαζί με το πλοίο του. Ακολουθεί τον στόλο στην Αίγυπτο, όπου γνωρίζει και ερωτεύεται την όμορφη Ελάφ. Μετά την επιστροφή του στην Τύρο, ζητά και καταφέρνει να μεταταχθεί στο πεζικό με σκοπό να πάρει την εκδίκησή του. Οι συγκυρίες ωστόσο, τον οδηγούν στο νοσοκομείο εκστρατείας του μακεδονικού στρατού, απ' όπου ενημερώνεται για την εξέλιξη της μάχης στα Γαυγάμηλα. Μετά τη νίκη, γνωρίζει τον Αλέξανδρο που έρχεται να επισκεφθεί τους τραυματίες και εντυπωσιάζεται από την προσωπικότητά του. Τα όσα θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες στην Βαβυλώνα και την Περσέπολη, θα τον βοηθήσουν να καταλάβει ότι για την καταστροφή της Θήβας ευθύνεται όχι ο νεαρός βασιλιάς, αλλά ο ανθρώπινος εγωισμός. Η εκδίκηση που ονειρευόταν έχει πια χάσει το νόημά της. Ο Φιλόλαος επιστρέφει στη συνέχεια στην Αίγυπτο, όπου μάταια αναζητά την κοπέλα που αγάπησε. Απαρηγόρητος, συνεχίζει τα ναυτικά ταξίδια για χρόνια, μέχρι που παντρεύεται μια φίλη από τα παλιά και μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου εγκαθίσταται στη Θήβα. Συμβάλλει με ευεργεσίες στην ανοικοδόμησή της και δημιουργεί εκεί μια μεγάλη οικογένεια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #274e13;"><b>Μέρος Γ'</b></span>: 28 χρόνια αργότερα, οι έφοροι της Θήβας ανακαλύπτουν το παρελθόν του στον μακεδονικό στρατό και τη φιλία του με τον Αλέξανδρο. Τον κατηγορούν για προδοσία και η απολογία του δεν τους πείθει. Καταδικάζεται έτσι σε εξορία και καταφεύγει στην Αίγυπτο, όπου θα ξαναβρεί τον εαυτό του και την αγαπημένη του Ελάφ, με την οποία θα περάσει τα τελευταία 30 χρόνια ζωής που του απομένουν. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Κέδρος<br />
Συγγραφέας: Παντελής Σταματελόπουλος, Μαρία Ηλιοπούλου<br />
Εικονογράφηση εξωφύλλου: Αλεξάνδρα Ποτηριάδου<br />
ISBN: 978-960-04-1702-4<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2001<br />
Σελίδες: 263<br />
Τιμή: περίπου 12 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.kedros.gr/product_info.php?manufacturers_id=0&products_id=741" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Στ', Γυμνάσιο<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Βιογραφικό μυθιστόρημα ιστορικής μυθοπλασίας που μας ταξιδεύει στα χρόνια του Αλεξάνδρου. Σε πρώτο επίπεδο μας διηγείται την Οδύσσεια ενός Θηβαίου φυγά, που η πορεία της ζωής του διασταυρώθηκε στα κρίσιμα σημεία της με εκείνη του μεγάλου Μακεδόνα ηγέτη. Σε δεύτερο μας μιλάει για τη φιλοσοφία του ανθρωπισμού και της ανοχής στο διαφορετικό. Στην αρχή και το κλείσιμο των κεφαλαίων, συναντάμε συχνά γραφή πληροφοριακή και περιεκτική, που μοιάζει ν' απευθύνεται σε ενηλίκους. Το κυρίως μέρος της αφήγησης είναι ωστόσο βατό και η γλώσσα ρέει χωρίς προβλήματα. Τόσο η ίδια η ιστορία όσο και η οπτική από την οποία την παρακολουθούμε, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, αρκετές σκηνές που θυμίζουν κινηματογραφική ταινία το συντηρούν, ενώ κατά καιρούς συναντάμε και μικρές εκπλήξεις, όπως π.χ. μια σύντομη περίληψη από το υπόλοιπο της ζωής των χαρακτήρων που δεν θα ξανασυναντήσουμε στο τέλος κάποιων κεφαλαίων. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία άνισα μέρη (με 6, 18 και 3 κεφάλαια αντίστοιχα) με το δεύτερο μέρος του να είναι και το εκτενέστερο, μιας και περιλαμβάνει την εκστρατεία στην Περσία. Οι αρκετές δύσκολες σκηνές που συναντάμε (δολοφονίες, σφαγές, κακοποιήσεις, περιγραφές, κ.ά. σε περίπου 10 σημεία) η παρουσία του ερωτικού στοιχείου, η περίπλοκη σύνταξη, η απουσία εικονογράφησης αλλά και η ίδια η έκταση του κειμένου, το κατατάσσουν χωρίς αμφιβολία στην κατηγορία του εφηβικού μυθιστορήματος. Εμείς το προτείνουμε σε μαθητές γυμνασίου αλλά και μεγαλύτερους αναγνώστες, που ενδιαφέρονται για μια εναλλακτική θεώρηση των γεγονότων γύρω από την κατάρρευση της Περσικής Αυτοκρατορίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Ενδιαφέρουσα πλοκή</li>
<li style="text-align: left;">Πολλά στοιχεία για την καθημερινότητα της εποχής </li>
<li style="text-align: left;">Εμποτισμένο με τη φιλοσοφία του παγκόσμιου ανθρωπισμού </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: justify;">Αρκετές "δύσκολες" σκηνές</li>
<li style="text-align: justify;">Απουσία εικονογράφησης, χαρτών, σχετικού παραρτήματος </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Υπευθυνότητα, Οικογένεια, Ιστορία, Περιπέτεια, Δουλεία<br />
<br />
<b>Σκηνές που ξεχωρίσαμε</b><br />
Όταν ο Φιλόλαος προσκυνώντας το μαυσωλείο του Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο, νιώθει να ξαναβρίσκει τις δυνάμεις του. <br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRlXGhiNCLolB-l8OEZPS7RR9PvsOqa_GLy7sj-imAqaKO7EdNx9p4gQ0yYGyQ9NR091H-pjUPtjPBbaetfUmpkmvj6c9K0FBEvskRl_hA1vqXAOVqoPMRNFWRzR3DNEizsRSMVKNK657b/s1600/_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRlXGhiNCLolB-l8OEZPS7RR9PvsOqa_GLy7sj-imAqaKO7EdNx9p4gQ0yYGyQ9NR091H-pjUPtjPBbaetfUmpkmvj6c9K0FBEvskRl_hA1vqXAOVqoPMRNFWRzR3DNEizsRSMVKNK657b/s1600/_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9+3.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Απόσπασμα</b><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Άνθρωποι
από όλα τα μήκη και πλάτη του ελληνιστικού κόσμου συνέρρεαν στην Αλεξάνδρεια της
Αιγύπτου, για να προσκυνήσουν το σώμα του ιερού νεκρού. Παλαίμαχοι στρατιώτες
φρουρούσαν τον τάφο του Αλέξανδρου, με την ίδια πίστη και αφοσίωση που είχαν
επιδείξει και στα νιάτα τους, όταν ο βασιλιάς κυρίευε τον κόσμο. Στις αριστοκρατικές
γειτονιές, στη δεξιά πλευρά του ανατολικού λιμανιού, κοντά στο παλάτι του
Πτολεμαίου, είχε ανεγερθεί ο τάφος του Αλέξανδρου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Η
Αλεξάνδρεια ομόρφαινε και μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Κατοικήθηκε η νήσος Φάρος
και σιγά σιγά τα σπίτια άρχισαν να φυτρώνουν σαν μανιτάρια στις ακτές της Αιγύπτου,
απέναντι από το νησί κόσμημα της πόλης. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Η
πόλη προεκτεινόταν δεξιά κι αριστερά στην αφρικανική γη με βάση το ιπποδάμειο
σύστημα δόμησης. Μεγάλες λεωφόροι διέσχιζαν τη νέα πόλη, που στο απόγειο της δόξας
της έφτασε να αριθμεί ένα εκατομμύριο κατοίκους, τέσσερις χιλιάδες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παλάτια, τετρακόσια θέατρα, δύο βιβλιοθήκες
και έναν πραγματικό φάρο στη νήσο Φάρο, σύμβολο της υπεροχής της. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Η
Αλεξάνδρεια έδινε τα φώτα της στον κόσμο. Πηγή της ενέργειάς της ήταν το σώμα
του Αλέξανδρου που κρατούσε στοργικά στην αγκαλιά της. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τον
τάφο του τελευταίου θεού προσκυνούσαν καθημερινά Έλληνες, Αιγύπτιοι και
αναρίθμητοι άλλοι ξένοι, με την ελπίδα να αποκτήσουν κι αυτοί λίγη από τη χάρη
του Αλέξανδρου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τριάντα
χρόνια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχαν περάσει από το θάνατο του
ιδρυτή της πόλης, όταν στο ανατολικό λιμάνι της Αλεξάνδρειας έφτασε με φορτηγό
πλοίο από την Αθήνα ο Φιλόλαος. ήταν μεσήλικας, μα η στενοχώρια και η θλίψη τον
έκανε να φαίνεται πολύ μεγαλύτερος. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Η
κίνηση στο μεγάλο λιμάνι του έφτιαξε κάπως τη διάθεση. Εκεί που άλλοτε ήταν
βάλτοι και ερημιές, τώρα αντίκριζε χαρά θεού. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">«Τι
άλλο από θαύμα θα μπορούσε να είναι η λάμψη τούτης εδώ της πόλης!»
συλλογίστηκε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Κίνησε
να βρει πανδοχείο για να μείνει. Στον Φάρο ήταν όλα κατειλημμένα. Μπήκε, λοιπόν,
μέσα στην τεράστια πόλη και τελικά κατέλυσε στο ξενοδοχείο «Αρκαδία», κοντά στο
ναό του Ερμή. Άφησε τα πράγματά του στο όμορφο δωμάτιο του ξενοδοχείου και
έτρεξε να προσκυνήσει κι αυτός το μεγάλο θεό της πόλης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Ο
επιβλητικότερος ναός ήταν ο τάφος του Αλέξανδρου. Δε δυσκολεύτηκε να τον βρει
ούτε χρειάστηκε να ρωτήσει κανέναν. Έξω από το μαυσωλείο στάθηκε κι αυτός στην
ουρά που είχε σχηματιστεί. άνθρωποι όλων των ηλικιών, των φύλων και των φυλών
περίμεναν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους για να προσκυνήσουν. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Μπαίνοντας
στη μεγάλη αίθουσα του τάφου, τον κατέλαβε δέος. Τέσσερις γέροι στρατιώτες
φρουρούσαν το βασιλιά στον ύπνο του. Γύρω από το ανοιχτό χρυσό φέρετρο έκαιγε
το λιβάνι. Οι μεθυστικοί καπνοί τύλιξαν τον Φιλόλαο σαν ζεστός μανδύας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Αντικρίζοντας
το ταριχευμένο πρόσωπο του Αλέξανδρου έκλαψε από συγκίνηση. Έκλαψε βουβά, όπως κάθε
άλλος προσκυνητής. Λες και δεν ήθελε να ξυπνήσει το βασιλιά. Ο Αλέξανδρος,
όμορφος και νέος, έμοιαζε μέσα στον τάφο του σαν να κοιμάται, μ’ ένα αμυδρό
χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. Ένα χαμόγελο που ο καθένας από τους προσκυνητές
εισέπραττε σαν ευλογία. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">«Σ’
ευχαριστώ, Αλέξανδρε, για όλα όσα μου χάρισες. Τις εμπειρίες, τα πλούτη, ακόμα
και τις πίκρες. Πήρες στα χέρια σου ένα ταπεινό παιδί της Θήβας και το δίδαξες
να μπορεί να ζει με το κεφάλι ψηλά. Να ταυτίσει το ωραίο με το καλό και το
αγαθό και να κάνει πατρίδα του τον κόσμο. Σ’ ευχαριστώ, θεέ μου, που πήρες τη
μικρή ζωή μου και την έκανες μεγάλη…»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Από
τη δυνατή συγκίνηση σκόρπισαν οι σκέψεις του Φιλόλαου. ίσως ο Αλέξανδρος να μην
ήθελε να ακούσει άλλες ευχαριστίες, ίσως να τον πίεσε να διακόψει την προσευχή
ο επόμενος προσκυνητής, που ήθελε κι αυτός να μείνει λίγο μόνος με τον βασιλιά.
Χωρίς να το καταλάβει, με δακρυσμένα μάτια, κίνησε να βγει από το μαυσωλείο. Σε
μια από τις τεράστιες κολόνες του ναού, δίπλα σε ένα άγαλμα του Αλέξανδρου που
τον αναπαρίστανε γυμνό, σε φυσικό μέγεθος, ήταν γραμμένος ο όρκος που είχε
δώσει ο μεγάλος στρατηλάτης ένα χρόνο πριν πεθάνει, σε γαμήλιες τελετές κοντά
στα Σούσα, μπροστά σε εννέα χιλιάδες αξιωματούχους και προύχοντες από κάθε
φυλή: Έλληνες, Πέρσες, Μήδους, Ινδούς, Αιγύπτιους, Φοίνικες και άλλους. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Διάβασε
ο Φιλόλαος:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Σας εύχομαι, τώρα που
τελειώνουν οι πόλεμοι, να είστε ευτυχισμένοι ζώντας ειρηνικά. Όλοι οι θνητοί
από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι, για την κοινή προκοπή.
Να έχετε την οικουμένη για πατρίδα σας, με νόμους κοινούς, όπου θα κυβερνούν οι
άριστοι, ανεξάρτητα από φυλή. Δε χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι
στενόμυαλοι, σε Έλληνες και βάρβαρους. Δε με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών
ούτε η φυλή στην οποία ανήκουν. Τους διακρίνω με μοναδικό κριτήριο την αρετή.
Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος
από βάρβαρο. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Αν ποτέ σας παρουσιαστούν
διαφορές, μην καταφύγετε στα όπλα, προσπαθήστε να τις λύσετε ειρηνικά. Στην
ανάγκη θα σταθώ διαιτητής σας. Το θεό δεν πρέπει να τον θεωρείτε αυταρχικό
κυβερνήτη, αλλά κοινό πατέρα όλων, ώστε η ζωή σας να μοιάζει με τη ζωή που
κάνουν τα αδέρφια μέσα στην οικογένεια. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Από τη μεριά μου, όλους σας
θεωρώ ίσους, λευκούς και μαύρους. Και θα ήθελα να μην αισθάνεστε απλώς σαν
υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου, αλλά να νιώθετε όλοι μέτοχοι και συνεταίροι.
Όσο περνά από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να γίνουν πραγματικότητα αυτά που
υπόσχομαι. Αυτό τον όρκο που δώσαμε απόψε με σπονδές κρατήστε τον σαν σύμβολο
αγάπης. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">-
Κι εγώ, Αλέξανδρε, προσυπογράφω τον όρκο σου, και θα τον κρατώ σαν απόδειξη της
πίστης μου σ’ εσένα, ψιθύρισε ο Φιλόλαος καθώς φιλούσε το άγαλμα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Δακρυσμένος
ύστερα βγήκε από το μαυσωλείο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Η
πίστη του στη ζωή είχε ανανεωθεί. Αισθάνθηκε τα πόδια του να πατούν και πάλι
στέρεα στο έδαφος. Με ενισχυμένη τη βεβαιότητα πως ο δρόμος που είχε
ακολουθήσει στη ζωή του και οι επιλογές που είχε κάνει ήταν οι καλύτερες
δυνατές, κατηφόρισε προς το λιμάνι. Ένιωθε ελεύθερος, πολίτης του κόσμου,
λυτρωμένος από προαιώνια βάρη και κατάρες. Τώρα πια ήταν βέβαιος ότι η κλίμακα
του πόνου δεν είχε άλλα σκαλοπάτια για να κατέβει. </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVZHqji3M47xwFKQZQTfpUFWexRIjojYqwUgRcnY2Kh5wTSGw8uSKvwWpU-D__adBs8NZEfO0kJDauGG1q6309LkYNYsVtcpM2Hxc-1Gzithp_hkNPeD02VTv_DYiplMZTc50LF5FCQlWF/s1600/il_fullxfull.300012485.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVZHqji3M47xwFKQZQTfpUFWexRIjojYqwUgRcnY2Kh5wTSGw8uSKvwWpU-D__adBs8NZEfO0kJDauGG1q6309LkYNYsVtcpM2Hxc-1Gzithp_hkNPeD02VTv_DYiplMZTc50LF5FCQlWF/s640/il_fullxfull.300012485.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">«...στη δεξιά πλευρά του ανατολικού λιμανιού, κοντά στο παλάτι του
Πτολεμαίου, είχε ανεγερθεί ο τάφος του Αλέξανδρου»</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> <br />Χάρτης της Αλεξάνδρειας μεταξύ 1ου αι. π.Χ. και 1ου αι. μ.Χ (<a href="https://img1.etsystatic.com/000/0/5446290/il_fullxfull.300012485.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</span><i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><br /></span></i></td></tr>
</tbody></table>
</div>
<b>Σχόλια</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Κάτι το οποίο αξίζει να επισημάνουμε, είναι ότι ο όρκος του Αλεξάνδρου που διαβάζουμε στο πιο πάνω απόσπασμα, δεν είναι ούτε όρκος, ούτε του Αλεξάνδρου. Παρότι μεταφέρει ένα πολύ όμορφο μήνυμα οικουμενικής συναδέλφωσης, αποτελεί προϊόν σύγχρονης λογοτεχνικής δημιουργίας. Συγκεκριμένα, προέρχεται από το έργο "<a href="http://www.biblionet.gr/book/11150/%CE%96%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82,_%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A0./%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82" target="_blank">Μέγας Αλέξανδρος, ο πρόδρομος του Ιησού</a>" (1971) του λογοτέχνη (αθλητή, επιστήμονα, πολιτικού, κ.ά.) Χρήστου Ζαλόκωστα. Το τι πραγματικά είπε ο Αλέξανδρος στους 9000 Μακεδόνες του όταν του παραπονέθηκαν ότι μοιράζει αξιώματα σε Πέρσες, μπορούμε να το διαβάσουμε ανατρέχοντας <a href="http://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BD%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF_%CE%96#p7.9.1" target="_blank">στον Αρριανό</a>. Μετάφραση του αρχαίου αποσπάσματος και περισσότερα σχόλια για τον «όρκο» θα βρείτε <a href="http://www.pare-dose.net/?p=3178#more-3178" target="_blank">εδώ.</a> </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV4JC14XHlHe9hsXFTnuo0zKmL9cnZvStLC6S8i9BDy-0tkyy7dZCnzcpJhjaM6SAj2vYHghfYljzdIfdZt1voZp9Rn_cz25Z2ZU4zoSAJA-zlxBxKzGHEq4a9kw67DulSirLf5EnQe22j/s1600/Screenshot_29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="435" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV4JC14XHlHe9hsXFTnuo0zKmL9cnZvStLC6S8i9BDy-0tkyy7dZCnzcpJhjaM6SAj2vYHghfYljzdIfdZt1voZp9Rn_cz25Z2ZU4zoSAJA-zlxBxKzGHEq4a9kw67DulSirLf5EnQe22j/s640/Screenshot_29.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Ο Αλέξανδρος<i> </i>με ενδυμασία Βυζαντινού αυτοκράτορα επιθεωρεί το στράτευμά του <br />(μικρογραφία από τον κώδικα του μυθιστορήματος του Αλεξάνδρου - 14ος αιώνας) (<a href="http://eib.xanthi.ilsp.gr/gr/miniatures.asp?cursort=pic_docID&selectFieldValue=&vpage=4" target="_blank">πηγή</a>) </span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Το αν ο Αλέξανδρος ήταν «καλός» ή «κακός», διαφωτιστής ή σφαγέας, είναι τελικά θέμα ιδεολογικής τοποθέτησης, γι' αυτό και οι σχετικές συζητήσεις συνήθως οδηγούνται σε αδιέξοδο. Στο παρόν βιβλίο τηρούνται κάποιες ισορροπίες, αφού από τη μια υιοθετείται μια ανθρωπιστική - αντιπολεμική θεώρηση (σ.129 <span style="color: red;"><i>Άμορφη μάζα κρέατος γεμάτη αίματα είναι ο πόλεμος</i></span>), από την άλλη όμως ούτε θίγεται η προσωπικότητα του Μακεδόνα βασιλιά, ούτε και ανατρέπεται η κοινή λογική. Διαβάζουμε έτσι στη σ. 50:</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- <span style="color: blue;">Ο Αλέξανδρος</span> (...) <span style="color: blue;">απελευθέρωσε όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας</span>...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- <span style="color: blue;">Ε, όχι και τις απελευθέρωσε...</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- <span style="color: blue;">Όπως θες πάρ' το. Τις υποδούλωσε λοιπόν, αν έτσι σου αρέσει. Όπως και να 'χει, οι Πέρσες σατράπες εγκατέλειψαν τις πόλεις αυτές και τώρα διοικούνται από εκλεγμένες συνελεύσεις, δημοκρατικά. Αυτό είναι μια αλλαγή. Βέβαια, οι πολίτες τους ίδιους φόρους πληρώνουν, τους οποίους, αντί για το μεγάλο βασιλιά, τους παίρνει τώρα ο Αλέξανδρος.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- <span style="color: blue;">Χα! Ωραία αλλαγή... </span></i></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL4OcrdfaO48f5hgpACYOpjfdrnhScsRGtiDiNg_Ou8iSu04KoC0BI1FKScYzsd6JcVDSdo4zzdo2znw8BqPy1IGAuorQ4x_DZLJ18QkC8FosAPboM1XyUf0eQLh5XsYYP-byNqgddN8bv/s1600/Screenshot_30.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL4OcrdfaO48f5hgpACYOpjfdrnhScsRGtiDiNg_Ou8iSu04KoC0BI1FKScYzsd6JcVDSdo4zzdo2znw8BqPy1IGAuorQ4x_DZLJ18QkC8FosAPboM1XyUf0eQLh5XsYYP-byNqgddN8bv/s400/Screenshot_30.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Ολοκληρώνοντας τα σχόλια, να παρατηρήσουμε με χιουμοριστική διάθεση ότι η
θηβαϊκή προφορά του ήρωα προδίδει την καταγωγή του ακόμα και σε τυφλούς, όταν τον ακούνε να μιλάει. Όλοι δηλαδή καταλαβαίνουν από πού έρχεται ο
Φιλόλαος. Όλοι... εκτός από τον Αλέξανδρο! </div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
Διαβάζουμε έτσι στη σ.112</div>
- <span style="color: blue;"><i>Πες μου, ποιο είναι το όνομά σου; </i></span>(...)</div>
<div style="text-align: justify;">
- <span style="color: blue;"><i>Με λένε Φιλόλαο και είμαι από τη Θήβα.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: blue;">Ο Μακεδόνας ξαφνιάστηκε</span></i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Αργότερα όμως:</div>
<div style="text-align: justify;">
(σ.117) <span style="color: blue;"><i>από την προφορά σου καταλαβαίνω ότι είσαι Θηβαίος, έτσι δεν είναι; </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
(σ.133) <span style="color: blue;"><i>Δεν γνώριζαν προσωπικά τον Φιλόλαο, αλλά από την προφορά κατάλαβαν την καταγωγή του, όπως κάθε Έλληνας θα καταλάβαινε έναν άλλο με το «καλημέρα». </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
(σ.139) -<span style="color: blue;"><i>Έχουμε μαζί μας εδώ, στη σκηνή, κι έναν Θηβαίο.</i></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
- <span style="color: blue;"><i>Το ακούμε...</i></span> [απαντούν οι τυφλοί]</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIN_cd_XsDMahnnxo1gMNTHUfNDKKJvisLiOg993qu5Uu56nwPoF2apVu_dfZpnZ2AoxzE7xWk6kUJtckH5Tom-b1Nuwkrj63APiGAaHbVrssaiArbpsrlrQJh8RFGZeKk1RYmEbIXkdxU/s1600/image0103.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIN_cd_XsDMahnnxo1gMNTHUfNDKKJvisLiOg993qu5Uu56nwPoF2apVu_dfZpnZ2AoxzE7xWk6kUJtckH5Tom-b1Nuwkrj63APiGAaHbVrssaiArbpsrlrQJh8RFGZeKk1RYmEbIXkdxU/s320/image0103.jpg" width="299" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Αλέξανδρος ζωγραφισμένος από τον Θεόφιλο (<a href="http://www.safem.gr/images/image0103.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Η εναλλακτική θεώρηση της εκστρατείας του Αλεξάνδρου από διαφορετικές
οπτικές (π.χ. του αντιμακεδόνα ήρωα -σ.136-, των εμπόρων -σ.52- ή των Μήδων -σ.101-) έχει μεγάλο ενδιαφέρον και είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί στην
τάξη. Με αφορμή συγκεκριμένα αποσπάσματα, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από τους μαθητές της Δ' να ετοιμάσουν μια μικρή περιγραφή για κάποιο από τα γεγονότα του πολέμου, μέσα από τα μάτια ενός απλού Μακεδόνα που ακολουθούσε το ελληνικό στράτευμα, ενός Πέρση στρατιώτη ή κάποιου νεαρού ντόπιου που παρακολουθούσε τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής να συγκρούονται. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλα στοιχεία που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε για να εμπλουτίσουμε το μάθημα είναι η περιγραφή της πομπής των Παναθηναίων (σ. 209-11), τα σχετικά με την τριήρη και το προσωπικό της (σ.195), αλλά και οι αναφορές στον Βοηδρομιώνα και τον Εκατομβαιώνα (σ.11, 107, 202) με βάση τις οποίες ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον χωρισμό του χρόνου στην αρχαία Ελλάδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, στα πλαίσια της Γεωγραφίας, θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τις περιπέτειες του Φιλόλαου στον χάρτη. Στο Α' μέρος π.χ. θα χαράζαμε την πορεία Θήβα - Κιθαιρώνας - Κόρινθος - Ιάλυσος (Κρήτη / Κάτω Ιταλία / Κυρηναϊκή) Σάμος - Χίος, στο Β' μέρος σειρά θα είχαν πόλεις όπως η Τύρος, η Μέμφιδα, η Βαβυλώνα και η Περσέπολη και στο Γ' η Αλεξάνδρεια.</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXVGCcKRain9B7tCRReBav94H3Oq3M2HQ7dy7s2JDU3d_CksLdItrccXzGHACIki7KqyKwMexlaQJGG42F1lJdh7o5wtgqzaVn_FnKLLt3eX0ejA39f9zGLHBNGbFfB1LzkHQLK_JCrfc/s1600/tsarouxis.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXVGCcKRain9B7tCRReBav94H3Oq3M2HQ7dy7s2JDU3d_CksLdItrccXzGHACIki7KqyKwMexlaQJGG42F1lJdh7o5wtgqzaVn_FnKLLt3eX0ejA39f9zGLHBNGbFfB1LzkHQLK_JCrfc/s320/tsarouxis.jpg" width="174" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Θεόφιλος ζωγραφισμένος ως Αλέξανδρος (<a href="http://museumteriade.gr/greek-artist/Tsarouxis.asp" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-70951870006045899712015-09-07T08:00:00.001+03:002015-09-07T12:51:21.564+03:00Το μυστικό του δούλου: Συνωμοσία στην αγορά της αρχαίας Αθήνας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_cg8DS6dwPVg70cfZr3ZfC7_COt2eOBahkzfpOZz4fPwoOKKG8GZQ4jpC_pN8DDEb7geajiEKoTMlWDAsAarMnUVF_TrrJqWHCslwvCRTUZQYPRcMMq2GE9163KVm7AgwdGyjJhQI5NzJ/s1600/pini_doulos_large2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_cg8DS6dwPVg70cfZr3ZfC7_COt2eOBahkzfpOZz4fPwoOKKG8GZQ4jpC_pN8DDEb7geajiEKoTMlWDAsAarMnUVF_TrrJqWHCslwvCRTUZQYPRcMMq2GE9163KVm7AgwdGyjJhQI5NzJ/s400/pini_doulos_large2.jpg" width="295" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Υπόθεση</span></b></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Αθήνα, 421 π.Χ. Ο Καλλίμαχος, διανύοντας τη θητεία του ως πρύτανης της Πανδιονίδας φυλής, γνωρίζεται με τον μάγειρα της Θόλου Χυτρίωνα. Οι δύο άντρες συναντιούνται τα απογεύματα πίσω από το μαγειρείο και ο δούλος από τη Θράκη του διηγείται μέρα με τη μέρα την συναρπαστική του ιστορία: Πίσω στην πατρίδα του, όταν ήταν μόλις 10 χρονών, άγριοι ληστές κατέστρεψαν το χωριό του και τον αιχμαλώτισαν μαζί με τη μητέρα του. Δουλέμποροι τους μετέφεραν με πλοίο στην Αθήνα και το αγόρι μπήκε στην υπηρεσία του Αντισθένη, ενός πλούσιου γαιοκτήμονα που ζούσε στον Μυρρινούντα. Εκεί, υπό την προστασία της συμπατριώτισσάς του Τρίγλης, η οποία φρόντισε την ασθενική του μητέρα στις τελευταίες της στιγμές και του δίδαξε τα μυστικά της κουζίνας, ο μικρός ανδρώθηκε και απέκτησε τη φήμη του καλού μάγειρα.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Την επόμενη μέρα από την τελευταία διήγηση, ένα ατύχημα στην οδό των Παναθηναίων αναστατώνει τον γερο-μάγειρα και βάζει τον Καλλίμαχο σε σκέψεις. Γιατί τρόμαξε τόσο ο Χυτρίωνας όταν αντίκρισε τον ξένο ιππέα από την Κόρινθο; Τι σχέση μπορεί να έχει μαζί του; Όταν ξανασυναντά τον δούλο, εκείνος του αποκαλύπτει ότι ξαφνιάστηκε όταν είδε το κόσμημα που ο ξένος είχε στον λαιμό του. Του εξηγεί ότι μετά τον θάνατο του Αντισθένη, πέρασε στην υπηρεσία του γιου του Λεωκράτη που ζούσε στο άστυ. Εκεί, κατά τη διάρκεια ενός συμποσίου, γνωρίστηκε με μια νεαρή αυλητρίδα, την Αβρότονον και την ερωτεύτηκε. Σε αυτήν έκανε δώρο ένα κόσμημα ίδιο με αυτό που είδε να φορά ο Κορίνθιος.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Ο Χυτρίων διστάζει να αποκαλύψει περισσότερα στον Αθηναίο βουλευτή. Ο Καλλίμαχος όμως είναι αποφασισμένος να μάθει περισσότερα. Συγκεντρώνοντας πληροφορίες από έναν πολυλογά κουρέα, τη χήρα του Λεωκράτη Ιππαρέτη αλλά και τον ίδιο τον Κορίνθιο έμπορο, ανακαλύπτει πως πριν από χρόνια, ο μάγειρας βρέθηκε στο κέντρο μιας πολιτικής συνωμοσίας που σκοπό είχε τη δολοφονία του Εφιάλτη, αρχηγού των δημοκρατικών! </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Ο ασπρομάλλης δούλος δέχεται τελικά να βοηθήσει τον Καλλίμαχο να ενώσει τα κομμάτια του ψηφιδωτού και φωτίζει το παλιό μυστήριο... η ιστορία της ζωής του δεν έχει όμως ακόμα ολοκληρωθεί, καθώς η μοίρα του επιφυλάσσει μια μεγάλη έκπληξη.</span><br />
<br /></div>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span style="font-family: inherit;">Χαρακτηριστικά </span></b><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εκδότης: Ερευνητές</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Συγγραφέας: Εύη Πίνη</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Εικονογράφηση: Μαρίνα Ρούσσου (παράρτημα), Βασίλης Κοντογεώργος (εξώφυλλο)</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">ISBN: 978-960-368-443-5</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Έτος 1ης Έκδοσης: 2009</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Σελίδες: 160</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τιμή: περίπου 9 ευρώ (12 από μουσείο ή 5 ευρώ από το παζάρι εκδοτών)</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;">Ηλεκτρονική αγορά </span><a href="http://www.politeianet.gr/books/9789603684435-pini-eui-ereunites-to-mustiko-tou-doulou-177315" style="background-color: white; color: #b53a8b; font-size: 15px; line-height: 21px; text-decoration: none;" target="_blank">εδώ</a><span style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;"> </span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Τάξεις: Στ', Γυμνάσιο</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;" /></span>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span style="font-family: inherit;">Κριτική</span></b><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Ιστορικό μυθιστόρημα που συνδυάζει στοιχεία βιογραφίας και αστυνομικού γρίφου για να μας ξεναγήσει στην Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ. </span>Χ<span style="font-family: inherit;">ρησιμοποιώντας γλώσσα απλή και ωραία ελληνικά, η συγγραφέας διαμορφώνει μια ιστορία που μπορεί να περιέχει πολλές πληροφορίες, όμως χάρη στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση των πρωταγωνιστών και τη σωστή σελιδοποίηση δεν γίνεται κουραστική. Οφείλουμε ωστόσο να καταθέσουμε ότι πολλοί μαθητές της τάξης δεν βρήκαν το αίνιγμα συγκλονιστικά ενδιαφέρον, ενώ οι περισσότεροι παρατήρησαν πως το μείγμα των γνώσεων υπερισχύει της ατμόσφαιρας μυστηρίου</span><span style="font-family: inherit;">. Η πλοκή χωρίζεται σε 18 κεφάλαια μετρίου μεγέθους (4-12 σελίδων, συνήθως γύρω στις 8) που δεν θα δυσκολέψουν τους μαθητές γυμνασίου ή τους έμπειρους αναγνώστες του δημοτικού. Εικονογράφηση παράλληλα με το κείμενο δεν υπάρχει, η έκδοση όμως συνοδεύεται από ένα παράρτημα στο τέλος του βιβλίου, όπου βρίσκουμε συγκεντρωμένες εικόνες, χάρτες και πληροφορίες για την εποχή όπου τοποθετείται το έργο. Στο κυρίως σώμα του κειμένου, τα περιθώρια των σελίδων περιλαμβάνουν επεξηγηματικά σχόλια που βοηθούν στην κατανόηση και διευκολύνουν την κατάκτηση των προσφερόμενων γνώσεων. Προτείνουμε το βιβλίο περισσότερο σε μαθητές της Στ' Δημοτικού και του γυμνασίου, ενώ περισσότερο θα το εκτιμήσουν όσοι ονειρεύονται ένα ρεαλιστικό ταξίδι στην αρχαία Αθήνα!</span></div>
<br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Εκφραστική σαφήνεια </span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Ω</span>ραία ελληνικά</span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Ρεαλ<span style="font-family: inherit;">ισμός</span></span></li>
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Πληροφορίες για τη ζωή στην αρχαία Αθήνα</span></li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br style="text-align: left;" /></span>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; color: #b53a8b; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" /></span></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul style="line-height: 1.4; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #4e2800; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0.25em 0px; text-align: justify;">Αργή εξέλιξη της πλοκής </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;"><b>Αξίες - Θέματα</b></span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: inherit; font-size: 15px; line-height: 21px;">Δουλεία, Μαγειρική, Ιστορία, Αγάπη</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;" /></span>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span style="font-family: inherit;">Εικονογράφηση</span></b><br />
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
Συνοδευτική εικονογράφηση παράλληλα με το κείμενο δεν υπάρχει, με εξαίρεση μια ζωγραφιά της Ακρόπολης και μία της Θόλου στην εισαγωγή. Αρκετά όμως σχέδια (μαζί με φωτογραφίες, χάρτες, κλπ.) βρίσκουμε στο κατατοπιστικό παράρτημα των τελευταίων σελίδων του βιβλίου.</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTeVawjQgDeFFtC93-V1z8TH1-Hq6YmpWPoGYWn5q2S6FoZk_MR3B-NX0RF29azh1kfx-nbl_zambEzUAJ2WfZfbiYybktdn7YeOlkMyeuMI28A_WwzRzDxK0hm-oPubeBik6l2dk8q8mf/s1600/_%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%25852.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTeVawjQgDeFFtC93-V1z8TH1-Hq6YmpWPoGYWn5q2S6FoZk_MR3B-NX0RF29azh1kfx-nbl_zambEzUAJ2WfZfbiYybktdn7YeOlkMyeuMI28A_WwzRzDxK0hm-oPubeBik6l2dk8q8mf/s640/_%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%25852.jpg" width="640" /></a></div>
<b style="text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Απόσπασμα</span></b></div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
Είχα βγει μια βόλτα πάνω στον
Αγοραίο Κολωνό, προσπαθώντας να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου, αλλά όσο και
να προσπαθούσα, συμπέρασμα δεν έβγαζα… Όταν ξεκίνησα να κουβεντιάζω με τον Χυτρίωνα,
οι ιστορίες του με ξεκούραζαν και με διασκέδαζαν, όπως με διασκέδαζαν οι μύθοι
που μου έλεγε η γιαγιά μου σαν ήμουν παιδί. Πού να φανταστώ ότι θα έφτανα να
ανακαλύψω την ύπαρξη ενός παλιού μυστικού; Αισθανόμουν σαν τον οδοιπόρο που
βαδίζει σε ένα γνώριμο, στρωτό δρόμο και εντελώς αναπάντεχα συναντάει μπροστά
του έναν ψηλό μαντρότοιχο. Ποιος δεν θα ήθελε να σκαρφαλώσει να δει τι υπάρχει
πίσω από τον τοίχο, αν συνεχίζεται ο δρόμος και πού πηγαίνει; Αυτό ακριβώς είχε
συμβεί και σ’ εμένα. Ήθελα με κάθε τρόπο να κοιτάξω από την άλλη μεριά του
τοίχου και να λύσω το μυστήριο που υπήρχε πίσω από αυτήν τη φαινομενικά απλή
ιστορία του γέροντα δούλου… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Άρχισα να κατηφορίζω από το λόφο
με σκοπό να επιστρέψω στη Θόλο. Ο ήλιος ήταν ακόμα αρκετά ψηλά στον ορίζοντα
και ήθελε ώρα μέχρι να δύσει. Ήμασταν στα μέσα του Θαργηλιώνα και είχαν πιάσει
οι πρώτες ζέστες. Από εκεί που βρισκόμουν έβλεπα την κεντρική πλατεία της Αγοράς
αλλά και την οδό των Παναθηναίων, να είναι γεμάτες κόσμο που τριγύριζε στους πάγκους
των εμπόρων. Αυτό μου έδωσε μια ιδέα: Αφού τα καταστήματα θα ήταν ανοιχτά για
αρκετή ώρα ακόμα, ευκαιρία να επισκεφθώ το κουρείο του Τιμόθεου. Ένα κούρεμα το
χρειαζόμουν, δεν λέω, περισσότερο όμως χρειαζόμουν την… πολυλογία του Τιμόθεου.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όπως οι περισσότεροι κουρείς,
έτσι κι αυτός ήταν μεγάλος κουτσομπόλης. Ίσως λοιπόν εκεί να μάθαινα κάτι για
τον Κορίνθιο. Ο Τιμόθεος θα είχε πληροφορηθεί οπωσδήποτε για το ατύχημα του
Χυτρίωνα. Αποκλείεται να του είχε ξεφύγει κάτι που συνέβη δυο βήματα από το
μαγαζί του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όπως το περίμενα λοιπόν, ο
Τιμόθεος ήταν πλήρως ενημερωμένος για το συμβάν. Μάλιστα μου άνοιξε εκείνος την
κουβέντα, πολύ πριν προλάβω να τον ρωτήσω εγώ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Έμαθα ότι αυτός ο μάγειρας που
έχετε στη Θόλο παραλίγο να σκοτωθεί εδώ πιο κάτω, στην οδό των Παναθηναίων»,
μου είπε, καθώς κούρευε τη γενειάδα μου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Ναι, ο χαζός!» απάντησα τάχα
αδιάφορα. Η έλλειψη ενδιαφέροντος από μέρους μου δεν αποθάρρυνε τον Τιμόθεο, το
αντίθετο μάλιστα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Και πώς είναι τώρα ο άνθρωπος;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Καλά». Η μονολεκτική απάντηση
δεν τον ικανοποίησε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Άκουσα ότι καλέσατε τον Ιππομένη
για να τον εξετάσει. Άρα θα πρέπει να χτύπησε πολύ». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Όχι πολύ…» Η αλήθεια είναι ότι
το διασκέδαζα να βασανίζω τον Τιμόθεο, αλλά δεν έπρεπε να το παρατραβήξω.
Μπορεί να μου άλλαζε συζήτηση, αναζητώντας ένα θέμα που υποτίθεται θα με
ενδιέφερε πολύ περισσότερο. Έτσι, πριν προλάβει να ξανανοίξει το στόμα του για
να μου κάνει την επόμενη ερώτηση, πρόσθεσα: «Μα είναι πράγματα αυτά για την
ηλικία του, να τρέχει πίσω από ένα κουτάβι;» Ο Τιμόθεος σταμάτησε να μου
ψαλιδίζει τα γένια και μου αποκρίθηκε, κρατώντας μετέωρο το ψαλίδι στο χέρι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Εμένα μου είπαν ότι ο ιππέας
έτρεχε». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Ναι, μάλλον… ίσως…» Ο Τιμόθεος
πήρε φωτιά!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Όχι μάλλον, έτσι όπως τα λέω
έγιναν! Πώς τρέχεις έτσι, άνθρωπέ μου, μέσα στο άστυ; Αλλά τι να περιμένει
κανείς από έναν Κορίνθιο». Εδώ είμαστε! Χωρίς να χάσω καιρό, πήρα τη σκυτάλη
από τον κουρέα, με τρόπο όμως, για να μην καταλάβει ότι είχα ιδιαίτερο
ενδιαφέρον. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Ναι, έχεις δίκιο, Κορίνθιος ήταν
ο ιππέας. Και φαίνεται καθώς ερχόταν από την Κόρινθο συναντήθηκε με τον
Χυτρίωνα…» έριξα τα δίχτυα μου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Α όχι, ο Κορίνθιος έχει μέρες
που βρίσκεται στην Αθήνα», τσίμπησε ο Τιμόθεος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Μπα; Τον γνωρίζεις;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ατυχία. Ο Τιμόθεος με μια κίνηση
τράβηξε το πανί που είχε τυλιγμένο γύρω από το λαιμό μου. «Έτοιμος! Μου ανακοίνωσε.
Μα, τώρα βρήκε να τελειώσει; Αποφάσισα να θυσιαστώ προκειμένου να πετύχω το
σκοπό μου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Πώς τελειώσαμε; Τα μαλλιά δεν
μου τα έκοψες!» Ο Τιμόθεος με κοίταξε καλά καλά. «Νόμιζα ότι ήθελες να
περιποιηθώ μόνο τη γενειάδα σου. Εντάξει, αφού θέλεις να σου κόψω και τα μαλλιά…»
Μου ξαναέβαλε το πανί στο λαιμό και επιτέθηκε με το ψαλίδι του εναντίον της σγουρής
κόμης μου. Και τώρα πώς ξαναγυρίζουμε στο θέμα μας; Αποφάσισα να μην το
διακινδυνέψω και έφερα τη συζήτηση στο σημείο όπου την είχαμε διακόψει απότομα.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Μου έλεγες γι’ αυτόν… τον
Κορίνθιο. Πελάτης σου είναι;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Πελάτης, βέβαια. Το ξέρεις ότι όποιος
έρχεται να μείνει στο άστυ, έστω και για λίγες μέρες, σίγουρα θα περάσει από το
κουρείο μου. Έχω την πιο εκλεκτή πελατεία σ’ όλη την Αθήνα», καυχήθηκε ο
Τιμόθεος και άρχισε να μου απαριθμεί ονόματα Αθηναίων μετοίκων και ξένων
επισκεπτών που έρχονταν στο μαγαζί του. Επειδή ο κατάλογος δεν είχε τελειωμό,
τον διέκοψα και βιάστηκα να συμφωνήσω. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Όλοι έχουν να το λένε, Τιμόθεε,
είσαι ο καλύτερος και έχεις την καλύτερη πελατεία. Αλλά είναι αλήθεια τόσο
αξιόλογος αυτός ο ξένος; Δεν μου φάνηκε…» ξαναγύρισα τη συζήτηση στο θέμα που
με ενδιέφερε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Μα, ναι…» με διαβεβαίωσε ο
Τιμόθεος. «Μεγάλος έμπορος. Και αυτοδημιούργητος… σχεδόν. Κληρονόμησε ένα μικρό
εργαστήρι μαχαιριών από τον πατέρα του. Λίγο πριν αρχίσει ο μεγάλος πόλεμος,
πήρε ένα δάνειο, αγόρασε μέταλλο και δούλους, και μετέτρεψε το μικρό εργαστήριο
σε βιοτεχνία όπλων. Όταν άρχισε ο πόλεμος, καταλαβαίνεις τι έγινε… Δεν
προλάβαινε τις παραγγελίες!» Έμπορος όπλων ο Κορίνθιος, μάλιστα!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Και τώρα τι γυρεύει στην Αθήνα;
Τελείωσε ο πόλεμος και έπεσαν οι δουλειές του έξω;» παρατήρησα με κάπως απότομο
ύφος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Χα!» γέλασε ο Τιμόθεος. «Να
πέσουν οι δουλειές του έξω; Αστειεύεσαι; Αυτός, Καλλίμαχε, είναι γεννημένος
επιχειρηματίας. Άλλωστε εδώ και καιρό δεν την έχει πια τη βιοτεχνία. Την
πούλησε και αγόρασε καράβια, σιταγωγά. Φέρνει στάρι από την Αίγυπτο. Οι δουλειές
του φαίνεται πως πάνε πολύ καλά, γι’ αυτό ήρθε στην Αθήνα, να παραγγείλει στα
ναυπηγεία μας ακόμα ένα πλοίο. Παράλληλα ψάχνει και για εμπορικό αντιπρόσωπο
εδώ στον Πειραιά». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Αυτά είναι τα καλά της ειρήνης.
Ανοίγουμε δουλειές ακόμα και με τους Κορίνθιους», σχολίασα με ξινό ύφος για να
κλείσω τη συζήτηση. Ό,τι μπορούσα να μάθω από αυτή την πηγή το είχα μάθει. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Εντάξει, Τιμόθεε, αρκετά μου τα
έκοψες, σε ευχαριστώ…» του είπα σε μια προσπάθεια να σώσω όσο μπορούσα τα
μαλλιά μου από τις ανελέητες επιθέσεις του ψαλιδιού του! Χρειαζόμουν μια
τελευταία πληροφορία: πού έμενε ο Αθηνόδωρος, αλλά γι’ αυτό θα ήταν καλύτερα να
μη ρωτήσω τον κουρέα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να μάθω
τη διεύθυνση του Κορίνθιου. Σε μια πόλη όπου όλοι ασχολούνται διαρκώς με το τι
κάνουν οι άλλοι, δεν θα ήταν εύκολο να κρυφτεί κανείς, ακόμα και αν ήταν ξένος,
άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Ένας δικός μου άνθρωπος κατέβηκε την επόμενη μέρας τον
Πειραιά, έκανε μια βόλτα στην αγορά του σταριού και άλλη μία στα ναυπηγεία, και
προς το μεσημέρι επέστρεψε με μια πλούσια «ψαριά». Όχι μόνο είχε μάθει πού
έμενε ο Αθηνόδωρος, αλλά είχε πάρει και διάφορες άλλες πληροφορίες: Σε ποια
μέρη σύχναζε, με ποιους συναναστρεφόταν, πόσες μέρες ακόμα θα έμενε στην Αθήνα…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο μεταξύ εγώ σκεφτόμουν πώς θα
μπορούσα να τον συναντήσω, ώστε να φανεί η συνάντηση τυχαία. Η ευκαιρία μου
δόθηκε εντελώς απρόσμενα στις 19 του μήνα, όταν γιορτάζαμε τα Βενδίδεια. Εκείνη
την ημέρα, όπως και τις άλλες ημέρες των γιορτών, δεν είχαμε συνεδρίαση στη
βουλή και έτσι αποφασίσαμε μια παρέα βουλευτών να κατεβούμε στον Πειραιά, όπου
βρισκόταν το ιερό αυτής της ξενόφερτης θεάς. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν είχε τύχει άλλη φορά να πάρω
μέρος στη γιορτή της. Ήξερα βέβαια ότι οι μέτοικοι από τη Θράκη, που
κατοικούσαν στον Πειραιά, τιμούσαν κάθε χρόνο τη θεά τους με μια μεγάλη πομπή,
στην οποία συμμετείχαν όχι μόνο Θράκες, αλλά και πολλοί Αθηναίοι και μέτοικοι,
από το άστυ και από τον Πειραιά. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι περισσότεροι κατέβαιναν για να
δουν την περίφημη θρακιώτικη νυχτερινή λαμπαδηδρομία. Στις δικές μας λαμπαδηδρομίες,
την αναμμένη λαμπάδα την μετέφεραν πεζοί, οι Θράκες όμως είχαν άλλο έθιμο. Οι
λαμπαδηδρόμοι τους έτρεχαν καβάλα σε άλογα και γ’ αυτό το θέαμα που παρουσίαζαν
ήταν πραγματικά εντυπωσιακό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν τελείωσε ο αγώνας, ένας φίλος
βουλευτής πρότεινε να συνεχίσουμε τη διασκέδαση στον Πειραιά. «Απόψε όλη η πόλη
γιορτάζει, κρίμα δεν είναι να γυρίσουμε στο άστυ; Υπάρχει μια πρόσκληση για
συμπόσιο, στο σπίτι του ναύκληρου Ευμένη». Όλοι οι άλλοι βουλευτές είχαν ήδη
αποδεχθεί προσκλήσεις για συμπόσια, εκτός από εμένα. Έτσι ακολούθησα ευχαρίστως
τον φίλο μου στο σπίτι του Ευμένη, που ήταν πίσω από το λιμάνι της Ζέας, κοντά
στην αγορά του Πειραιά. <o:p></o:p></div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3WOy5Et3ylSaVs20Lzqy9Fi3q0ThRUcQ_JoeK0fVOzKXQI49MqdhCox_exHv2lxNJjnn4lq_DIwkJ3I_2DNTVwsHjW1mhtOXKw8LCU3rG-CyJwkfKv59KbGt12Ppv2C3x9JR54794iGvn/s1600/Relief_Bendis_BM_2155.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3WOy5Et3ylSaVs20Lzqy9Fi3q0ThRUcQ_JoeK0fVOzKXQI49MqdhCox_exHv2lxNJjnn4lq_DIwkJ3I_2DNTVwsHjW1mhtOXKw8LCU3rG-CyJwkfKv59KbGt12Ppv2C3x9JR54794iGvn/s640/Relief_Bendis_BM_2155.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Βένδις φορώντας φρυγικό σκούφο υποδέχεται στεφανωμένους αθλητές μετά από λαμπαδηδρομία (;)<br />
<span style="font-size: 12.8000001907349px;">Μαρμάρινη στήλη του 400-375 π.Χ. που από τον Πειραιά (;) </span><span style="font-size: 12.8000001907349px;">βρέθηκε </span><span style="font-size: 12.8000001907349px;">στο <a href="http://www.britishmuseum.org/explore/highlights/highlight_objects/gr/r/relief_dedicated_to_bendis.aspx" target="_blank">Βρετανικό Μουσείο</a> (</span><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/44/Relief_Bendis_BM_2155.jpg" style="font-size: 12.8000001907349px;" target="_blank">πηγή</a><span style="font-size: 12.8000001907349px;">)</span></td></tr>
</tbody></table>
<b style="background-color: white; color: #4e2800; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span style="font-family: inherit;">Σχόλιο</span></b><br />
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<div style="color: #4e2800;">
Το κείμενο μπορεί όπως ήδη αναφέραμε να δίνει μεγαλύτερο βάρος στην πληροφορία απ' ό,τι στο συναίσθημα ή το μυστήριο, όμως αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη αρνητικό, ειδικά για τους φίλους της Ιστορίας. Οι αρχαιολογικές γνώσεις της συγγραφέως προσφέρονται απλόχερα στον αναγνώστη και κάνουν το ταξίδι του στην αρχαία Αθήνα πολυεπίπεδο και ρεαλιστικό. Επιπλέον, επιτρέπουν στην υπόθεση να πλαισιωθεί από πρόσωπα και έθιμα άγνωστα στους φίλους της παιδικής λογοτεχνίας. Όσοι μαθητές διαβάσουν λοιπόν το βιβλίο, δεν θα συναντήσουν αναφορές μόνο στον Παρθενώνα, τον Περικλή και τα Παναθήναια (σ. 136) αλλά θα γνωρίσουν και γιορτές λιγότερο διάσημες, όπως τα Βενδίδεια, θα μάθουν ποιος ήταν ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%86%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82" target="_blank">Εφιάλτης του Σοφωνίδη</a> (σ. 101) και θα διαβάσουν για τον πλούσιο Πουλυτίωνα (σ. 140), στο σπίτι του οποίου (κάπου κοντά στην εκκλησία των Αγίων Ασωμάτων) καταλήγει τελικά ο Χυτρίωνας. Τα αρκετά επεξηγηματικά σχόλια στο περιθώριο των σελίδων βοηθούν ώστε η αφομοίωση των νέων γνώσεων να γίνεται αβίαστα, ενώ προς την ίδια κατεύθυνση συμβάλλει και το παράρτημα στο τέλος του βιβλίου. </div>
<div style="color: #4e2800;">
<br /></div>
<span style="color: #4e2800;">Ένα άλλο στοιχείο που θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε, είναι ότι η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο ταλαιπωρημένος Θρακιώτης δούλος, δεν φαίνεται να διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνη του (θεωρητικά πιο καλλιεργημένου) Αθηναίου βουλευτή. Έτσι, η αφήγηση του μάγειρα αποκτά -ποιητική αδεία- λυρικό ύφος μέσα από φράσεις όπως (σ.21) </span><i><span style="color: red;">ο ήλιος, που είχε ήδη αρχίσει να γέρνει, έβαφε τα νερά με χάλκινες ανταύγειες</span> </i><span style="color: #4e2800;">ή (σ. 26) </span><i><span style="color: red;">γύρισα το βλέμμα μου αλλού, στον ήλιο που ανέτειλλε και έβαφε με ολοπόρφυρο χρώμα θάλασσα και ουρανό</span>. </i>Εξαιρετικά φυσικός είναι αντίθετα ο τρόπος που η μαγείρισσα Τρίγλη αντιδρά όταν ο νεαρός Χυτρίωνας εκμεταλλεύεται μια στιγμή αδυναμίας της (σ. 60-61) για να δοκιμάσει την πρώτη του συνταγή. Αρχικά, φοβούμενη ότι ο μαθητευόμενός της έκανε κάποια ζημιά, του μιλάει απειλητικά. Στη συνέχεια τον αγκαλιάζει από τους ώμους περήφανη, ταυτόχρονα όμως προειδοποιώντας τον ότι δεν θα γλιτώσει την τιμωρία αν πειραματιστεί ξανά χωρίς την άδειά της.<br />
<br />
Στον επίλογο του βιβλίου (σ.150) μαθαίνουμε ότι ο Αθηνόδωρος, εκτιμώντας τη βοήθεια που είχε προσφέρει στο παρελθόν ο Καλλίμαχος προς τον πατριό/πατέρα του, εξαγοράζει τον αιχμάλωτο Αθηναίο. Μέσα από την είδηση αυτή, οι αναγνώστες ίσως συλλάβουν το μήνυμα πως <span style="color: blue;">ό,τι καλό κάνουμε, επιστρέφει μελλοντικά σε μας</span>. Ωστόσο, όταν ο Καλλίμαχος είχε ελευθερώσει τον γέρο Χυτρίωνα, εκείνος δεν το είχε εκλάβει πολύ θετικά, μουρμουρίζοντας (σ.134) <span style="color: red; font-style: italic;">Τι να την κάνω τώρα την ελευθερία; Πού να πάω; </span> Η φράση του αυτή μας θυμίζει την αντίδραση πολλών νέγρων δούλων που μετά τον αμερικανικό εμφύλιο βρέθηκαν ξαφνικά ελεύθεροι, κυριολεκτικά χαμένοι στη νέα τους κατάσταση. Χαρακτηριστικό το ακόλουθο απόσπασμα από τη συνέντευξη του (αιωνόβιου) Fountain Hughes που μπορείτε να διαβάσετε (<a href="http://memory.loc.gov/service/afc/afc9999001/9990a.mp3" target="_blank">και να ακούσετε</a>) στον ιστότοπο της <a href="http://memory.loc.gov/cgi-bin/query/r?ammem/afcesn:@field(DOCID+afc9999001t9990a)" target="_blank">βιβλιοθήκης του Κογκρέσου</a> (στα αγγλικά).<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7A3OVTzJKqdywcwmolCho-L9-wtd51Q0MvrzXqXOQvUTC6TTp5iQrHgdbmxleSyoqC3h8G31l-MCdW5trXfv0x4PI8GJ9YrO0AIgZ7qjflkDg_DGlkhb6ME9Onp_lpGULP3uLwF7UqOiS/s1600/Fountain2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="102" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7A3OVTzJKqdywcwmolCho-L9-wtd51Q0MvrzXqXOQvUTC6TTp5iQrHgdbmxleSyoqC3h8G31l-MCdW5trXfv0x4PI8GJ9YrO0AIgZ7qjflkDg_DGlkhb6ME9Onp_lpGULP3uLwF7UqOiS/s640/Fountain2.JPG" width="640" /></a></div>
<span style="color: #4e2800;">Ολοκληρώνοντας, να επισημάνουμε ένα μικρό λάθος στην αρίθμηση των κεφαλαίων (συναντάμε δύο φορές το νούμερο 14) που ωστόσο δεν αλλάζει την -εξαιρετική σε γενικές γραμμές- εικόνα της έκδοσης.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih2SakgIBW5wuqtIBfJ28Lm3LacNh1DKJCRx2TpADFob0MoELlyADQgWMWnb_BMheRcDvAkQDCU5ICpCR0aCJB5jH2wdSIO0BlI4XpRssSm-n2s7kd1xYIZwM03b45X_Yz2avJAu7KWm-v/s1600/_%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%25851.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="449" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih2SakgIBW5wuqtIBfJ28Lm3LacNh1DKJCRx2TpADFob0MoELlyADQgWMWnb_BMheRcDvAkQDCU5ICpCR0aCJB5jH2wdSIO0BlI4XpRssSm-n2s7kd1xYIZwM03b45X_Yz2avJAu7KWm-v/s640/_%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%25851.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="color: #4e2800; text-align: left;">
</div>
<div style="color: #4e2800;">
<b>Χρήση στην τάξη</b></div>
<div>
<div style="color: #4e2800;">
Αν η τελευταία ανάρτηση του Αυγούστου δεν μας ενέπνευσε αρκετά ώστε να επισκεφθούμε την αρχαία Αγορά και τον Κεραμεικό, αυτή θα πρέπει να τα καταφέρει! Στους χώρους αυτούς θα έχουμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στα περισσότερα από τα σημεία στα οποία εκτυλίσσεται η δράση του βιβλίου (π.χ. στη σ.37 διαβάζουμε για το <a href="http://www.ancientathens3d.com/Classical/dipylgenik.jpg" target="_blank">Δίπυλο</a>), να συνειδητοποιήσουμε το πώς έμοιαζαν στην αρχαιότητα, αλλά και τη σημασία τους για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Έξω από τον χώρο της Θόλου, θα μπορούσαμε με τη βοήθεια δύο μαθητών να διαβάσουμε κάποιον από τους διαλόγους Χυτρίωνα-Καλλιμάχου, ή να αναπαραστήσουμε σκηνές από το κείμενο.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNs3FCk2ij4BIbL37eqE4-yrPmbxna5TLhOpA3fyVXmRXX5EmlGfWC7wmH88aJAFurWVpO3unTvI7kTUF2QEPbapiHUtHu3OGYBuKhL7Yib89QDuU2JlNUw_4WFPCwLld_RkyfSjAbDnox/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNs3FCk2ij4BIbL37eqE4-yrPmbxna5TLhOpA3fyVXmRXX5EmlGfWC7wmH88aJAFurWVpO3unTvI7kTUF2QEPbapiHUtHu3OGYBuKhL7Yib89QDuU2JlNUw_4WFPCwLld_RkyfSjAbDnox/s320/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="318" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τοπογραφικό σχέδιο της Αθήνας των κλασικών χρόνων (<a href="http://www.eie.gr/archaeologia/gr/02_DELTIA/Fortification_Walls.aspx" target="_blank">αρχική πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; float: right; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOhpbSs6g-Ur4GvBIEwb2MH1Lnl8rCImFgGG3ggaXH0Ig9jeQOgIIJA8-6-_gcr0ttnLD7-A3uKWWgh9DoREmoWCbTECbXb7-LKFag5658DcjwKWdC-jGCJEO7xn8a1tCx543PpeMl9HRr/s1600/%25CE%259A%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2582.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOhpbSs6g-Ur4GvBIEwb2MH1Lnl8rCImFgGG3ggaXH0Ig9jeQOgIIJA8-6-_gcr0ttnLD7-A3uKWWgh9DoREmoWCbTECbXb7-LKFag5658DcjwKWdC-jGCJEO7xn8a1tCx543PpeMl9HRr/s200/%25CE%259A%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2582.JPG" width="73" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8000001907349px; text-align: center;">τύποι κυλίκων (<a href="http://www.kairatos.com.gr/aggeia.htm#%CE%BA%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BE" target="_blank">πηγή</a>)<br />
<div>
<br /></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="color: #4e2800;">
Αν δεν επιθυμούμε να ξεκινήσουμε τη χρονιά με μια τέτοια βόλτα, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για την αρχαία ελληνική κουζίνα (μοιάζουν τα φαγητά των αρχαίων με τα δικά μας; τι έλειπε από την κουζίνα τους; τι λείπει από τη δική μας;) βασισμένοι στις αρκετές συνταγές που αναφέρονται στο βιβλίο (σελ. 39, 56-62, 75, 91) και αν το επιτρέπουν οι προϋποθέσεις, να προσπαθήσουμε να δοκιμάσουμε ένα μενού <a href="http://www.thefoodproject.gr/page.aspx?itemID=SPG437" target="_blank">αρχαιοελληνικής προέλευσης</a> στην τάξη! Για τους ακόμα πιο τολμηρούς, τοποθετώντας τα θρανία μας κυκλικά γύρω από έναν κουβά και μοιράζοντας στα παιδιά κύλικες (που θα κατασκευάσουμε από πηλό και θα ζωγραφίσουμε μαζί ή θα προμηθευτούμε απευθείας από το εμπόριο) με λίγες σταγόνες νερό, μπορούμε να αναπαραστήσουμε το παιχνίδι <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CF%84%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%82" target="_blank">κότταβος</a> που παιζόταν στα συμπόσια! Ας μην ξεχνάμε ότι ο νικητής (που κέρδιζε φρούτα, γλυκά ή άλλα δώρα) κρινόταν όχι μόνο από την ικανότητά του να πετυχαίνει τον στόχο, αλλά και από και τον τρόπο που κρατούσε το σκεύος του και την κομψότητα της τροχιάς που διαμόρφωνε η σταγόνα του. Με λίγη (έως πάρα πολλή) φαντασία, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το παιχνίδι αυτό πρόγονο του μπάσκετ... με ενδιάμεσο σταθμό τα πτυελοδοχεία των σαλούν στο Φαρ Ουέστ!</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz6CRLjj420Wr_jXRSFJUuARahyphenhyphenomDSUcD3XGZMVcDVq0LmJLVplCyM280vPE0jKLda3z60OPd6ditIANeP3rNv8Oen08RP9ob0lJmdYic-xE_FUFlhNPABEm43AuKQFo9jf1g3UEQ8qOO/s1600/kottabos-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz6CRLjj420Wr_jXRSFJUuARahyphenhyphenomDSUcD3XGZMVcDVq0LmJLVplCyM280vPE0jKLda3z60OPd6ditIANeP3rNv8Oen08RP9ob0lJmdYic-xE_FUFlhNPABEm43AuKQFo9jf1g3UEQ8qOO/s200/kottabos-01.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">συμποσιαστής παίζει κότταβο (<a href="http://www.mixanitouxronou.gr/wp-content/uploads/2015/01/kottabos-01.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="color: #4e2800;">
Τα κορίτσια της εποχής είχαν άλλες ασχολίες (περισσότερα για τον ρόλο των γυναικών στην αρχαία Ελλάδα θα βρείτε <a href="http://cemes-en.weebly.com/uploads/2/7/8/8/27884917/38._koltsiou_read_text.pdf" target="_blank">εδώ</a>). Διαβάζουμε για παράδειγμα (σ.95) ότι η Ιππαρέτη και η Ευνίκη είχαν υπηρετήσει μαζί την Αρτέμιδα στη Βραυρώνα. Η συγγραφέας πολύ πιθανόν να αναφέρεται στην λατρευτική παράδοση της αρκτείας. Το έθιμο λέγεται ότι ξεκίνησε όταν δυο αγόρια κυνήγησαν μια αρκούδα που είχε τραυματίσει την αδελφή τους και την σκότωσαν στο ιερό της θεάς. Η Άρτεμις, οργισμένη, τιμώρησε με λοιμό την πόλη της Αθήνας και από τότε χρησμός όρισε ότι οι παρθένοι της πόλης θα πρέπει να υπηρετούν την θεά πριν παντρευτούν. Η αρκτεία είχε τον χαρακτήρα θητείας και μύησης για την ενηλικίωση και τον γάμο. Η θεά καθοδηγούσε το πέρασμα των κοριτσιών 5 έως 10 ετών από την παιδική στην εφηβική ηλικία και τα προετοίμαζε για τον κύριο ρόλο τους στην κοινωνία. Τα κορίτσια επιλέγονταν από επιφανείς οικογένειες της Αθήνας, ονομάζονταν "άρκτοι" (αρκούδες) και διέμεναν για κάποιο χρονικό διάστημα στο ιερό, διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα τους μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον. Φορούσαν κροκωτό ένδυμα, που θύμιζε δέρμα αρκούδας. Επειδή το ρούχο αυτό αποτελούσε επίσης και νυφικό ένδυμα, τα κορίτσια ίσως προετοίμαζαν την τελετουργία του μελλοντικού γάμου τους. Οι άρκτοι συμμετείχαν σε διάφορες τελετουργικές πράξεις, όπως θυσία αίγας, δρόμο και χορό, κρατώντας στεφάνια, ταινίες και πυρσούς γύρω από βωμούς και φοίνικες. Τελευταίο στάδιο της αρκτείας αποτελούσε πιθανόν η γύμνωση, κατά την οποία τα κορίτσια πετούσαν τα κροκωτά τους ενδύματα.</div>
<div style="color: #4e2800;">
<i><br /></i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i>Ήμασταν εφτά χρονώ, </i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i>σα γινήκαμε <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%81%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1" target="_blank">αρρηφόρες</a> για τον πέπλο της θεάς,</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #4e2800; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheuPbRAuJlAxhEfvtaq5X6DqVgAKUx_sJ9wQOLavao7XZ7mvYMi2Lvy4m-KM09rfrBCxHOgjd2bd6850ILAKR6Jv-zA6wbiZGJ2AJ4m5lsjgjLZkLub84mxzNliO-3z62Q0BEF_8G-l8RX/s1600/%25CE%259B%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B7.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="116" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheuPbRAuJlAxhEfvtaq5X6DqVgAKUx_sJ9wQOLavao7XZ7mvYMi2Lvy4m-KM09rfrBCxHOgjd2bd6850ILAKR6Jv-zA6wbiZGJ2AJ4m5lsjgjLZkLub84mxzNliO-3z62Q0BEF_8G-l8RX/s320/%25CE%259B%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B7.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i>και στα δέκα, αλέθαμε </i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i>για τ' αλεύρι των ιερών της γλυκισμάτων</i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i><b>έπειτα μας έντυσαν </b></i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i><b>αρκουδίτσες μες σε τούλια κροκωτά</b></i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i><b>για την Άρτεμη, προστάτρα της Βραυρώνας</b></i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i>και, κοπέλες, με τσαπέλες </i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i>σύκα γύρω στο λαιμό</i></div>
<div style="color: #4e2800;">
<i>γίναμε <a href="http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%B9" target="_blank">κανηφόρες</a></i></div>
<div style="color: #4e2800; text-align: right;">
<i>(Αριστοφάνης, <a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7" target="_blank">Λυσιστράτη</a> 641-647)</i></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcpdb2BJ2YMJ9quzZVrY2txVz8VjfB81WFqcYNUG7446SlgOWPl2Nn3muam30gK0kkx3M6ePG-5jZx1mDvh1kP__D-b6Be18w73aWhzdHljH499InvHLYYLjzCEQT9jMtebdIIlK2hNDsz/s1600/%25CE%259B%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B72.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcpdb2BJ2YMJ9quzZVrY2txVz8VjfB81WFqcYNUG7446SlgOWPl2Nn3muam30gK0kkx3M6ePG-5jZx1mDvh1kP__D-b6Be18w73aWhzdHljH499InvHLYYLjzCEQT9jMtebdIIlK2hNDsz/s400/%25CE%259B%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B72.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Παραστάσεις αγγείων στο μουσείο της Βραυρώνας, απεικονίζουν<br />
νεαρά κορίτσια να χορεύουν γύρω από βωμούς ντυμένα αρκούδες<br />
Ο στίχος είναι από απόδοση του Πολύβιου Δημητρακόπουλου (<a href="http://www.mikrosapoplous.gr/lysistrati/paravasi.htm" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="color: #4e2800;">
Τα "Χυτρίων" και "Τρίγλη" δεν ήταν τα αληθινά ονόματα των δύο δούλων από τη Θράκη που συναντήσαμε στην ιστορία. Ήταν παρατσούκλια με τα οποία τους βάφτισαν οι Αθηναίοι βασιζόμενοι σε κάποιο σωματικό τους χαρακτηριστικό ή ιδιότητα, ίσως για να τους θυμούνται πιο εύκολα. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο ίδιος ο Πλάτωνας, ονομαζόταν στην πραγματικότητα Αριστοκλής (βλ. προηγούμενη ανάρτηση). Αν άραγε ζούσαμε με τους μαθητές μας στα αρχαία χρόνια, τι ονόματα θα μας είχαν δώσει οι Αθηναίοι; Μπορούμε να σκεφτούμε κάποιο παρατσούκλι για τον διπλανό μας και να τον συστήσουμε με αυτό στην υπόλοιπη τάξη;</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #4e2800; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6H9kzzBENFz-ClFKI7Lshm6KUKVs6bsSbzSsoTvhE2hUrZZszsUlCQPTI03SkBn-ishO-5xmKaf84pwoHMbbh0xoZDHImudLmvtpSBpO7yws2rN3xgXldaVB6So4t_plWbCmeYtZ1KsN8/s1600/%25CE%25A7%25CF%2585%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6H9kzzBENFz-ClFKI7Lshm6KUKVs6bsSbzSsoTvhE2hUrZZszsUlCQPTI03SkBn-ishO-5xmKaf84pwoHMbbh0xoZDHImudLmvtpSBpO7yws2rN3xgXldaVB6So4t_plWbCmeYtZ1KsN8/s320/%25CE%25A7%25CF%2585%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD5.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8000001907349px;">Μεταλλική χύτρα από το μουσείο της Βραυρώνας. Παρασύροντας <br />
μια τέτοια (σελ. 42-43), απέκτησε ο Χυτρίων το παρατσούκλι του!</td></tr>
</tbody></table>
<div style="color: #4e2800;">
Να κλείσουμε την ανάρτηση με μια ερώτηση για προσεκτικούς αναγνώστες: </div>
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="color: purple;">Τι σχέση έχουν οι μυρτιές με τη Μερέντα; </span></b></i></div>
<div style="color: #4e2800;">
Ανοίγοντας το βιβλίο στη σελίδα 38 (και συνδυάζοντας τις πληροφορίες) μπορείτε να το ανακαλύψετε!</div>
</div>
<div style="color: #4e2800;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8mZHZs8pwVraJh1o2Xwr_3pLjoJMlDTqVYGAXp0I4feHiVb1am7RWaWMx3OmicvfsNEsScGjuB3RcdRcQIG6IpZPl8FdFOI7dGL0OXchusqxVQoLYKx9ceO-wSFUztymKXBFqM8P3UcQG/s1600/%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8mZHZs8pwVraJh1o2Xwr_3pLjoJMlDTqVYGAXp0I4feHiVb1am7RWaWMx3OmicvfsNEsScGjuB3RcdRcQIG6IpZPl8FdFOI7dGL0OXchusqxVQoLYKx9ceO-wSFUztymKXBFqM8P3UcQG/s320/%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B12.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-46826750537028819022015-09-01T16:03:00.000+03:002015-09-01T16:03:07.421+03:00Η Έλλη στο φεγγάρι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaSRQ4aWBnP5SYhQnGoU3sp0z5sLpG7YwTii9-nVkLeGksRJpF2KkdrdvJ88tc8hEOMUlMnLuQbRONPGzno96YBWMsef-GZ2Q0orWG2GIu8qOrD-6N0QqoPth-XE2SXRtq6noEC2M3MRUS/s1600/Watermark.aspx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaSRQ4aWBnP5SYhQnGoU3sp0z5sLpG7YwTii9-nVkLeGksRJpF2KkdrdvJ88tc8hEOMUlMnLuQbRONPGzno96YBWMsef-GZ2Q0orWG2GIu8qOrD-6N0QqoPth-XE2SXRtq6noEC2M3MRUS/s400/Watermark.aspx.jpg" width="265" /></a></div>
<br />
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Η Έλλη επιστρέφει με τη μαμά της από τις καλοκαιρινές διακοπές. Η διαδρομή είναι μεγάλη και βαρετή, όμως σε λίγο βγαίνει στον ουρανό το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου. Η μικρή ενθουσιάζεται όταν το αντικρίζει και θέλει να μοιραστεί τη χαρά της με όλο τον κόσμο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προσπαθεί να πείσει τον μπαμπά της να το δει, όμως εκείνος έχει δουλειά και κλείνει το τηλέφωνο. Ζητάει τότε από την υπάλληλο των διοδίων να το κοιτάξει, όμως και εκείνη αρχικά διστάζει. Σειρά έπειτα έχει ένας μουτρωμένος μαέστρος, που σκέφτεται τα τύμπανα στη συναυλία του... Τελικά, η επιμονή της μικρής κάνει τη χαρά για την πανσέληνο να απλωθεί σε ολόκληρο τον αυτοκινητόδρομο. Στα πρόσωπα στρογγυλεύουν τα χαμόγελα. Μέχρι και ο μπαμπάς αποφασίζει να βγει στη βεράντα και να θαυμάσει το θέαμα. Πίσω στο σπίτι, μια έκπληξη περιμένει την Έλλη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Πατάκης<br />
Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη<br />
Εικονογράφηση: Θανάσης Δήμου<br />
ISBN: 978-960-16-3069-4<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2012<br />
Σελίδες: 40<br />
Τιμή: περίπου 4 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=609750" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Α', Β'<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Χαριτωμένη ιστορία 800 περίπου λέξεων από τη σειρά χωρίς σωσίβιο (επίπεδο 3 - δελφινάκια) για τις απλές ομορφιές της ζωής που τα παιδιά μας βοηθούν να ανακαλύψουμε, αλλά και για την αλλοτρίωση - λήθαργο που απειλεί τους μεγάλους, όταν ασχολούνται μόνο με την εργασία τους. Με απλή γλώσσα και κάποιες πινελιές ευαισθησίας και χιούμορ, το κείμενο δένει ιδανικά με την πολύχρωμη εικονογράφηση, σ' ένα βιβλίο που θα αποτελέσει ευχάριστη συντροφιά για τα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού που έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης. Πέντε δραστηριότητες (ζωγραφικής, παρατηρητικότητας, δημιουργικής γραφής, κατανόησης κειμένου και ένα κρυπτόλεξο) που περιμένουν τους μικρούς αναγνώστες στις τελευταίες σελίδες, συμπληρώνουν την προσεγμένη έκδοση. Το προτείνουμε κυρίως σε μαθητές της Α' και Β' τάξης που αναζητούν ένα απλό βιβλίο για το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Απλή γλώσσα</li>
<li style="text-align: left;">Χιούμορ</li>
<li style="text-align: left;">Προσεγμένη έκδοση</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Οικογένεια, Αγάπη<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
Πολύχρωμες ζωγραφιές σε κάθε σελίδα σκιαγραφούν με ζωντάνια τους χαρακτήρες, αποδίδουν σκηνές από την αφήγηση και συμπληρώνουν ιδανικά το κείμενο, κάνοντας το διάβασμά του ακόμα πιο ευχάριστο.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijr-BLvMVPlSc6XcoVCOLaKHF78itftrRbyCF-uirhp1NdeMDXaxUB1lMOYFxFIjABlngXlTzgGN4UuYZKj7EHTLgrK_-YHPZ6vkwHgSfnErCuHGdyz7G6uEvl6h6sP5lhhcUgAADi_1UN/s1600/P1010922.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="467" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijr-BLvMVPlSc6XcoVCOLaKHF78itftrRbyCF-uirhp1NdeMDXaxUB1lMOYFxFIjABlngXlTzgGN4UuYZKj7EHTLgrK_-YHPZ6vkwHgSfnErCuHGdyz7G6uEvl6h6sP5lhhcUgAADi_1UN/s640/P1010922.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Απόσπασμα</b><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->Η Έλλη επιστρέφει από τις διακοπές.<br />
<div class="MsoNormal">
Το αυτοκίνητο τρέχει στους μεγάλους δρόμους. </div>
<div class="MsoNormal">
Δίπλα τρέχουν τα βουνά, τα πράσινα λιβάδια, </div>
<div class="MsoNormal">
καμιά φορά η θάλασσα και πάλι τα βουνά </div>
<div class="MsoNormal">
και πάλι τα ίδια.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Έλλη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μετράει τα
αυτοκίνητα που περνάνε. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Ουφφφφ…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Βαριέται, αλλά η μαμά της υποσχέθηκε ότι </div>
<div class="MsoNormal">
σε λίγο θα βγει το μεγάλο φεγγάρι. Και το </div>
<div class="MsoNormal">
φεγγάρι του Αυγούστου είναι το μεγαλύτερο απ’ όλα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μικρό δώρο για τις διακοπές που τέλειωσαν, λέει η μαμά
γελώντας.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και να, σε λίγο, ένα τεράστιο φεγγάρι διάφανο εμφανίζεται
πάνω από μια γέφυρα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μαμά, μαμά, το φεγγάρι ετοιμάζεται να βγει.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η μαμά προσπαθεί να το δει. Τα αυτοκίνητα </div>
<div class="MsoNormal">
ανάβουν τα φώτα τους και η μαμά βιάζεται.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Έλλη φωνάζει. Το
φεγγάρι αρχίζει να κοκκινίζει.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μαμά, μαμά, το φεγγάρι!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Α, να το, το είδα. Υπέροχο!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μαμά, ο μπαμπάς βλέπει το φεγγάρι;</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Να τον πάρουμε τηλέφωνο.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Έλλη τηλεφωνεί στον μπαμπά της. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μπαμπά, είδες το φεγγάρι;</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Είμαι στη δουλειά τώρα.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μπαμπά, υποσχέσου ότι θα ψάξεις από το παράθυρό σου το
φεγγάρι.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Καλά, καλά. Θα τα πούμε στο σπίτι.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μπαμπά, το φεγγάρι!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Θα σας ξαναπάρω, να προσέχετε!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το αυτοκίνητο τρέχει. Τα αυτοκίνητα βιάζονται.</div>
<div class="MsoNormal">
Τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Μαμά, μη βιάζεσαι. Τα αυτοκίνητα τρομάξανε το φεγγάρι.</div>
<div class="MsoNormal">
Κοίτα πόσο γρήγορα σηκώνεται. Δε θα προλάβουμε ποτέ να το
φτάσουμε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η μαμά χαμογελάει. Κοιτάει μέσα από τον </div>
<div class="MsoNormal">
καθρέφτη την Έλλη που θαυμάζει το φεγγάρι. </div>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Σταματάει στα διόδια. Ψάχνει να βρει χρήματα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgceqiI0LPOuZX4WVuerH1eLgG8HucSNvqqIyWjWOhTU4J0AsR5FeL7RMblLH24kvkLmCmt4z8t8cY5-1WdXrgJcHuDyCILMfMvvjf0yKJhyMP-xJWz1jvYGGI3i-PKiyH24Rw_GKnQYgF1/s1600/panselinos-augoustou-ekdiloseis-124165.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgceqiI0LPOuZX4WVuerH1eLgG8HucSNvqqIyWjWOhTU4J0AsR5FeL7RMblLH24kvkLmCmt4z8t8cY5-1WdXrgJcHuDyCILMfMvvjf0yKJhyMP-xJWz1jvYGGI3i-PKiyH24Rw_GKnQYgF1/s320/panselinos-augoustou-ekdiloseis-124165.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">η πανσέληνος του Αυγούστου (<a href="http://www.econews.gr/wp-content/uploads/2015/08/panselinos-augoustou-ekdiloseis-124165.jpg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b>Σχόλιο</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
Το μοτίβο της ιστορίας με το παιδί που χάρη στην επιμονή του καταφέρνει να ευαισθητοποιήσει τους μεγάλους, προκαλώντας ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας, θυμίζει λίγο το παρακάτω παραμύθι του Μπρούνο Φερρέρο <i>οι αστερίες</i><span style="color: #0000ee;">:</span><br />
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<i><span style="color: blue;">Μια φορά και έναν καιρό, μια μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε
στη θάλασσα και ο αέρας φυσούσε δυνατός και παγωμένος. Καθώς χτυπούσε
με λύσσα το νερό, σήκωσε κάτι κύματα πελώρια. Αυτά, με τη σειρά τους,
έπεσαν πάνω στην παραλία σαν ατσάλινα σφυριά, ξεβράζοντας κάθε λογής
μικρά ψαράκια, οστρακόδερμα και μικρά σαλιγκαράκια. Όταν η καταιγίδα
κόπασε και χάθηκε, τόσο ξαφνικά όσο είχε εμφανιστεί, το νερό υποχώρησε
και άφησε πίσω του μια παραλία καλυμμένη με λάσπη και σπαρμένη με
χιλιάδες αστερίες που αργοπέθαιναν. Και ήταν τόσο πολλοί, που η παραλία
είχε πάρει χρώμα ροζ!</span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<i><span style="color: blue;">Το παράξενο φαινόμενο τράβηξε την προσοχή του
κόσμου και γρήγορα πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν στον παραλιακό δρόμο για
να χαζέψουν το θέαμα. Ακόμα και δημοσιογράφοι της τηλεόρασης έφτασαν και
άρχισαν να αναμεταδίδουν το πρωτοφανές γεγονός. Οι αστερίες είχαν
γεμίσει την παραλία και στέκονταν σχεδόν ακίνητοι. Αργοπέθαιναν...</span></i></div>
<div align="justify">
<br /></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<i><span style="color: blue;">Ο Πεπίτο ήταν κι αυτός μέσα στο πλήθος. Έφτασε
εκεί μαζί με τον πατέρα του που τον κρατούσε από το χέρι. Ήταν έξυπνο
και ευαίσθητο αγόρι, και κοιτάζοντας τους αστερίες, τα μάτια του γέμισαν
με στενοχώρια και συμπόνοια για τα πλάσματα αυτά. Όλοι τα κοιτούσαν,
αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα. Ξαφνικά, ο Πεπίτο άφησε το χέρι του πατέρα
του, έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες του, και έτρεξε κάτω στην
παραλία. Δίπλα σε ένα λοφάκι, έσκυψε, μάζεψε λίγους αστερίες με τα μικρά
του χέρια και με γρήγορες κινήσεις τους πήγε πίσω στη θάλασσα. Χωρίς να
χάνει χρόνο, ξαναγύρισε στο λοφάκι και μάζεψε λίγους ακόμα. </span></i></div>
<div align="justify">
<br /></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<i><span style="color: blue;">Ένας από τους πολλούς ανθρώπους που παρακολουθούσαν τη σκηνή από το δρόμο, του φώναξε: </span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<i><span style="color: blue;">- Τι κάνεις εκεί, μικρέ; </span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<i><span style="color: blue;">- Πετάω τους αστερίες πίσω στη θάλασσα... βλέπετε πεθαίνουν έξω απ' το νερό!</span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<i><span style="color: blue;">απάντησε ο Πεπίτο, χωρίς να σταματήσει τη δουλειά του.</span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<i><span style="color: blue;">- Μα υπάρχουν τόσο πολλοί έξω στην άμμο, δεν
μπορείς να τους σώσεις όλους! Είναι πραγματικά χιλιάδες...όλες οι
παραλίες της πόλης είναι γεμάτες! Η μικρή σου προσπάθεια δεν πρόκειται
να αλλάξει κάτι...</span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<i><span style="color: blue;">Ο Πεπίτο τότε χαμογέλασε, και, δείχνοντας έναν μικρούλη αστερία που μόλις πέταγε στο νερό, είπε:</span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<i><span style="color: blue;">- Η μικρή μου προσπάθεια μόλις άλλαξε πάρα πολλά γι' αυτόν εδώ τον αστερία!</span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<i><span style="color: blue;">Ο άντρας έμεινε για μια στιγμή σιωπηλός. Αμέσως
μετά, έσκυψε, έβγαλε γρήγορα τα παπούτσια και τις κάλτσες του και έτρεξε
στην παραλία. Άρχισε κι αυτός σβέλτα να πιάνει αστερίες και να τους
πετάει πίσω στη θάλασσα. Μετά από λίγο, δύο κορίτσια τον ακολούθησαν.
Και πριν περάσει ένα λεπτό, άλλοι τέσσερις μικροί έκαναν το ίδιο. Μέσα
σε λίγες στιγμές, 50 άνθρωποι είχαν βρεθεί στο πλάι τους, και σε λίγο
ήταν 100, και μετά 200, και ώσπου να το καταλάβει κανείς, χίλιοι
ολάκεροι άνθρωποι είχαν κατέβει στην παραλία και βοηθούσαν τους
αστερίες!</span></i></div>
<i><span style="color: blue;">
</span></i><div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<i><span style="color: blue;">Όλοι μαζί, τους έσωζαν στέλνοντάς τους πίσω στη
θάλασσα. Στο τέλος, γλίτωσαν όλοι οι αστερίες από τον θάνατο. Όλοι, χάρη
σε ένα μικρό παιδί, που ήταν αρκετά θαρραλέο για να κάνει αυτό την
αρχή.</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/wz01pTvuMa0/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/wz01pTvuMa0?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
Έχουν άραγε ακόμα τα μικρά παιδιά τη δύναμη να "ανοίγουν τα μάτια" στους μεγάλους; Μπορούμε να καλέσουμε τους μαθητές μας να δοκιμάσουν ένα μικρό, κοινωνικό πείραμα στο σπίτι. Αφού εντοπίσουν κάτι αξιοπρόσεκτο που απαιτεί από τους άλλους να σηκωθούν για να το δουν (όπως π.χ. το γεμάτο ακόμη αυγουστιάτικο φεγγάρι στον ουρανό, ένα περιστέρι που φαίνεται από το μπαλκόνι, κτλ.), το επισημαίνουν στην οικογένειά τους και καταγράφουμε τις αντιδράσεις, σημειώνοντας τις απαντήσεις και συμπληρώνοντας έναν πίνακα όπως παρακάτω.<br />
<br />
<u>απαντήσεις</u> <br />
π.χ. <i> </i><br />
<span style="color: red;"><i>Μπαμπάς: Πού το είδες; Δείξε μου να το δω κι εγώ!</i></span><span style="color: red;"><i>Μαμά: Το έχω δει παιδί μου...</i></span><br />
<i><span style="color: red;">Αδελφός: Άσε με ήσυχο...</span></i><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT4mbBqe2iS3HgJalISfqpS72XrMMahZ-IjDNyMyP7G5wjl-72CMji_BwGjyRbo4V8m-M3wZjTRul0-X-nmsFvPfPkQaHKuxpjmTjPybo87075aFHEWLMSR5YKVkeAdLF4Qf0bwecvIQsx/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE8.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="91" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT4mbBqe2iS3HgJalISfqpS72XrMMahZ-IjDNyMyP7G5wjl-72CMji_BwGjyRbo4V8m-M3wZjTRul0-X-nmsFvPfPkQaHKuxpjmTjPybo87075aFHEWLMSR5YKVkeAdLF4Qf0bwecvIQsx/s640/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE8.JPG" width="640" /></a><br />
Αν προτιμάτε τη Φυσική από τις κοινωνικές επιστήμες, το κείμενο αποτελεί αφορμή ώστε να μιλήσουμε για τον δορυφόρο της Γης και τα <a href="http://adespotesidees.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BF" target="_blank">διάφορα ονόματα</a> που αλλάζει ανάλογα με τις φάσεις και τα ενδιάμεσα στάδιά τους: Νέα σελήνη - Μηνίσκος - Ημισέληνος- Αμφίκυρτος - Πανσέληνος. Μπορούμε επίσης να προβάλουμε ή να αντιγράψουμε το πείραμα της Emily Morgan, όπως φαίνεται στο πιο πάνω βίντεο.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQrv5rAWv1uHoKcei6Osz4hyJUeoINxNxV68lxokZAgb7VemKmPb-Jd_I3br1VfsNv8t2g3TBvdn0YOmlTAG6OU-ffTHwti2cZU2YmVG_19NlBvGqab5zha6ro8kFh-080o-LEyEVFxREi/s1600/lunar_calendar_2015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQrv5rAWv1uHoKcei6Osz4hyJUeoINxNxV68lxokZAgb7VemKmPb-Jd_I3br1VfsNv8t2g3TBvdn0YOmlTAG6OU-ffTHwti2cZU2YmVG_19NlBvGqab5zha6ro8kFh-080o-LEyEVFxREi/s400/lunar_calendar_2015.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το σεληνιακό ημερολόγιο της χρονιάς από τον Όμιλο Φίλων Αστρονομίας (<a href="http://www.ofa.gr/lunar-calendar/" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-26534490722840547392015-08-20T08:00:00.001+03:002015-08-20T08:00:02.368+03:00Το θαυμαστό βασίλειο της Ατλαντίδας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiVjKOnWPrUg-Lpm2kBpCqL5ok1INYzvVla1uKWcDxbNmOJR5oA4nacKKaDyCnFrJ5PvODymtsrsmUii3BnbSPfUavatFeTDP2RNG-AFQ22EyNpLFOhbj4wcoDfnJlWXf51Xh0XrLO3AvP/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiVjKOnWPrUg-Lpm2kBpCqL5ok1INYzvVla1uKWcDxbNmOJR5oA4nacKKaDyCnFrJ5PvODymtsrsmUii3BnbSPfUavatFeTDP2RNG-AFQ22EyNpLFOhbj4wcoDfnJlWXf51Xh0XrLO3AvP/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+2.jpg" width="281" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ένα πρωί, ενώ ο Σωκράτης μαζί με τον μικρό του μαθητή Πλατύ κάνουν τον συνηθισμένο τους περίπατο στην Αθήνα, συναντούν στο δρόμο τους τρεις πολύ σοβαρούς κυρίους (Κριτία, Ερμοκράτη και Τιμαίο) που ζητούν να τους μιλήσουν για κάτι σημαντικό. Η παρέα των πέντε φτάνει στο σπίτι του Σωκράτη, όπου τους υποδέχεται η όχι ιδιαίτερα φιλόξενη γυναίκα του, η Ξανθίππη, και τους σερβίρει πατσά. Ο Κριτίας αρχίζει να διηγείται πώς στο υπόγειο του σπιτιού του βρήκε ένα χειρόγραφο με μια απίστευτη ιστορία και ξεκινάει να τη διαβάζει στην ομήγυρη. Σύμφωνα με αυτή, όταν ο πρόγονός του ταξίδεψε στην Αίγυπτο αναζητώντας έμπνευση για να γράψει νέους νόμους, ένας ιερέας του διηγήθηκε τον μύθο της Ατλαντίδας και της εισβολής των κατοίκων της στη Μεσόγειο...<br />
<b> </b></div>
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: IntroBooks<br />
Συγγραφέας: Emiliano Di Marco<br />
Μετάφραση: Σοφία Αλεξιάδου <br />
Εικονογράφηση: Massimo Bacchini <br />
ISBN: 978-960-6680-44-1<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2006 (στα ελληνικά 2008)<br />
Τίτλος πρωτοτύπου: Il Meraviglioso Regno Di Atlantide <br />
Σελίδες: 48<br />
Τιμή: περίπου 3 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.public.gr/product/books/greek-books/paidika-biblia/biblia-gnoseon/filosofia/to-thaymasto-basileio-tis-atlantidas/prod445851/?affiliateId=linkwise&lkws_469=52376dc7-575d-3f14-d914-da0f2e15ded8" target="_blank">εδώ</a><br />
Τάξεις: Δ', Ε', Στ', Γυμνάσιο<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Το τρίτο βιβλίο της σειράς <i>Οι Μικροί Φιλόσοφοι</i>, ασχολείται με τον θρύλο της Ατλαντίδας. Η μετάφραση μας μεταφέρει τους διαλόγους με ζωντάνια και χιούμορ, ενώ ακόμα και όταν η συζήτηση γίνεται φιλοσοφική, τα νοήματα δίνονται με σαφήνεια. Το κείμενο έχει περιορισμένη έκταση και δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, ενώ η μονόχρωμη εικονογράφηση (βιολετί - μαύρο) είναι συμπαθητική και παρούσα σε κάθε σελίδα, με μικρά ή μεγαλύτερα σκίτσα που βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση του κειμένου. Το βιβλίο προτείνεται περισσότερο για τις μεσαίες και μεγάλες τάξεις του Δημοτικού, θα μπορούσε όμως να δώσει μια ιδέα για το έργο του Πλάτωνα και σε μικρότερους μαθητές. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Χιούμορ</li>
<li style="text-align: left;">Πληροφορίες για το έργο του Πλάτωνα </li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<br />
<b>Αξίες - Θέματα</b><br />
Μύθοι - Παραμύθι, Ιστορία - Αρχαιολογία, Φιλοσοφία<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Μονόχρωμη, αλλά μέσα στο πνεύμα του κειμένου, πανταχού παρούσα και οπωσδήποτε βοηθητική. Μας δίνει τέσσερα ολοσέλιδα γελοιογραφικά σκίτσα και πάρα πολλά μικρότερα, που μπαίνουν εμβόλιμα στο κείμενο και συμβάλλουν στην άνετη ανάγνωση της ιστορίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3RnSHeup9TFZcFoSEX0eZ_0Or24fM_pyAgVE0kEVKpPSu9KRDhyphenhyphenewSU0oMo2eH4VDNpu8NHkvvnUItQMpCkKB3yyPbNg2KH_ROaXC2WEc-c8xNxJawn8d6iKku5rB5vkCsCfntmW5UpB5/s1600/0+0+1+%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="536" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3RnSHeup9TFZcFoSEX0eZ_0Or24fM_pyAgVE0kEVKpPSu9KRDhyphenhyphenewSU0oMo2eH4VDNpu8NHkvvnUItQMpCkKB3yyPbNg2KH_ROaXC2WEc-c8xNxJawn8d6iKku5rB5vkCsCfntmW5UpB5/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+3.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b> </b></div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ο ήλιος ανέτειλε τεμπέλικα πάνω από την Αθήνα φωτίζοντας τους ναούς και τα υπέροχα παλάτια της. Όσο ο ήλιος σκαρφάλωνε πιο ψηλά, οι άνθρωποι άρχιζαν να ξεμυτίζουν από τα σπίτια τους και η πόλη σιγά σιγά ζωντάνευε. Οι στρατιώτες σήμαιναν συγκέντρωση στα στρατόπεδά τους λίγο έξω από την πόλη, οι έμποροι έστηναν στο κέντρο τους πάγκους με την πραμάτεια τους και οι κυρίες άρχιζαν να τριγυρνούν στους δρόμους για να κάνουν τα ψώνια τους. Κάποιος αργόσχολος, μην έχοντας τι να κάνει, περιφερόταν εδώ και ‘κει. Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονταν, υπήρχε κι ένας γέροντας με ένα παιδάκι που περπατούσαν πλάι πλάι και συζητούσαν συχνά πυκνά μεταξύ τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο μικρός λεγόταν Αριστοκλής, αλλά όλοι προτιμούσαν να τον φωνάζουν Πλατύ γιατί είχε φαρδιές και δυνατές πλάτες. Εκτός από δυνατός και ρωμαλέος, ο Πλατύς ήταν πάρα πολύ έξυπνος αλλά και αρκετά περίεργος. Όνειρό του ήταν να γίνει ένας μεγάλος σοφός και να σπουδάσει την επιστήμη που θα τον βοηθούσε να απαντάει σε όλες τι ερωτήσεις, τη φιλοσοφία. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Για το λόγο αυτό, κάποια χρόνια πριν είχε γνωρίσει το δάσκαλό του, τον Σωκράτη. Του είχε σφηνωθεί στο μυαλό η ιδέα να βρει ποιος ήταν ο σοφότερος άνθρωπος στον κόσμο, και για να το κατορθώσει έφτασε μέχρι και να ενοχλήσει τον θεό Απόλλωνα στο ναό του. Ο Απόλλωνας του είπε αμέσως ότι, από όσα είχε κρυφακούσει στον Όλυμπο, ο πιο σοφός απ’ όλους ήταν ο Σωκράτης ο Αθηναίος. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Και πραγματικά δεν είχε κάνει λάθος, γιατί ο Σωκράτης ήταν ένας πολύ σοφός άνθρωπος και καταπληκτικός δάσκαλος, αν και μερικές φορές συμπεριφερόταν κάπως παράξενα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μαζί έκαναν μακρινούς περιπάτους χωρίς να τους νοιάζει το παραμικρό. Μερικές φορές περπατούσαν τόσο πολύ, που κατέληγαν πάρα πολλά χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και δεν ήξεραν πώς να γυρίσουν πίσω. Κατά τη διάρκεια αυτών των μακριών περιπάτων, ο Σωκράτης έκανε ένα σωρό ερωτήσεις στο μαθητή του. Ήταν πεπεισμένος ότι ο μοναδικός τρόπος για να αποκτήσεις γνώσεις είναι προσπαθώντας να βρεις μόνος σου απάντηση στα ερωτήματα και όχι αποστηθίζοντας ένα σωρό ημερομηνίες και αφηρημένες έννοιες που θα ξεχάσεις μετά από λίγα λεπτά. Έτσι, με τη βοήθεια των ερωτήσεων, ο νεαρός Πλατύς γινόταν μέρα με τη μέρα όλο και πιο σοφός.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εκείνο το πρωί οι φίλοι μας θα ξεκινούσαν για τον συνηθισμένο τους περίπατο, όταν τους πλησίασαν τρεις πολύ σοβαροί κύριοι. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Εσύ είσαι ο Σωκράτης;» ρώτησε ο ένας από τους τρεις. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Ναι», απάντησε ο γέροντας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Το όνομά μου είναι Κριτίας», έκανε ο νεότερος από τους τρεις, «και αυτοί είναι οι φίλοι μου, ο Ερμοκράτης και ο Τίμαιος. Σε ψάχναμε για να σου μιλήσουμε για ένα πολύ σημαντικό θέμα».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Σημαντικότατο» πρόσθεσε ο Ερμοκράτης.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Το πιο σημαντικό» συμπλήρωσε ο Τίμαιος, που φαινόταν ο πιο σοφός και μεγαλύτερος σε ηλικία από τους τρεις. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Περί τίνος πρόκειται;» ρώτησε αμέσως ο Πλατύς γεμάτος περιέργεια, ενώ η φωνούλα στο κεφάλι του τού έλεγε: «Απ’ ό, τι φαίνεται, σήμερα δεν θα κάνουμε καθόλου μάθημα».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Είναι ένα μυστικό που αφορά στη γέννηση της πόλης μας, φοβερούς κατακλυσμούς και μεγάλες επιχειρήσεις για τις οποίες κανένας, εκτός από εμάς, δεν γνωρίζει» απάντησε ο Κριτίας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Θέματα, δηλαδή, που δεν αφορούν ένα παιδάκι» πρόσθεσε ο Ερμοκράτης. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Πλατύς δεν συμφωνούσε, γιατί αν υπήρχε κάτι που του άρεσε πραγματικά ήταν να ακούει παράξενες ιστορίες, κι αν μάλιστα αυτές ήταν γεμάτες σεισμούς και καταστροφές, ακόμα καλύτερα. Έπειτα, όλη αυτή η κρυψίνοια του είχε κινήσει την περιέργεια και δεν έβλεπε την ώρα να μάθει τι ήθελαν να διηγηθούν στο δάσκαλό του οι τρεις αυτοί άντρες. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Σωκράτης κατάλαβε αμέσως τι σκεφτόταν ο Πλατύς και είπε:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Αυτό το παιδί είναι μαθητής μου και του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη»..</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Πλατύς, μόλις άκουσε αυτά τα λόγια, γέμισε υπερηφάνεια και φούσκωσε ολόκληρος. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Αλλά αν τολμήσει να πει οτιδήποτε, θα τιμωρηθεί πάρα πολύ αυστηρά», συνέχισε κατόπιν ο Σωκράτης ρίχνοντας ένα βλέμμα στον Πλατύ, ο οποίος ξεφούσκωσε αμέσως και κάθισε φρόνιμος για να ακούσει.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Σου έχουμε εμπιστοσύνη, Σωκράτη. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για πράγματα τόσο απίστευτα που δεν μπορούμε να τα συζητήσουμε στο δρόμο. Μπορούμε να πάμε κάπου πιο ήσυχα;» ρώτησε ο Ερμοκράτης κοιτάζοντας γύρω του σαν να φοβόταν μήπως τον άκουγε κανείς. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Μπορούμε, αν θέλετε βέβαια, να πάμε στο σπίτι μου» πρότεινε τότε ο Σωκράτης. </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5QCuN20XFR9knygP1F4cV-_fLLkExqhvrEbUCNIubwwozSHlDmZm2V2HQt24LT9exvPEv0qNdRDGkDJ5saq3MRShk4pFJPI0X7SEm1sitd1WPLaBwYEONKSWI9qzjQ4-M_IXkJjIsMjIZ/s1600/0+0+1+%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5QCuN20XFR9knygP1F4cV-_fLLkExqhvrEbUCNIubwwozSHlDmZm2V2HQt24LT9exvPEv0qNdRDGkDJ5saq3MRShk4pFJPI0X7SEm1sitd1WPLaBwYEONKSWI9qzjQ4-M_IXkJjIsMjIZ/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+1.jpg" width="330" /></a></div>
<b>Σχόλιο</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αντίθετα με την εκδοχή της Κίρας Σίνου, ο Ιταλός συγγραφέας δεν στέκεται καθόλου στην περιγραφή της πολεμικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους Άτλαντες και τους Αθηναίους. Για την ακρίβεια, το μόνο που διαβάζουμε για τις μεγάλες μάχες είναι ότι «η Ατλαντίδα νικήθηκε<i>» </i>(σ.33). Το βάρος δίνεται απεναντίας στο νόημα πίσω από την ιστορία. Βλέπουμε έτσι τον Σωκράτη να εξηγεί στους καλεσμένους του: «Αν θέλετε η πόλη μας να γίνει σπουδαία και δυνατή, <b>μη χάνετε το χρόνο σας ψάχνοντας για βυθισμένες πολιτείες</b>, αλλά προσπαθήστε να βελτιώσετε τους νόμους μας...<i>» </i>Έχω την εντύπωση ότι κάτι αντίστοιχο ενδιέφερε πολύ και τον ίδιο τον Πλάτωνα, που μπορεί να περιγράφει όλα όσα άκουσε για τη μυθική χώρα, ασχολείται όμως σοβαρά και με το πώς η τόσο ισχυρή Ατλαντίδα έπεσε σε παρακμή εξαιτίας του ήθους των κατοίκων της<br />
<div style="text-align: center;">
τὸ δὲ ἀνθρώπινον ἦθος ἐπεκράτει,</div>
<div style="text-align: center;">
τότε ἤδη τὰ παρόντα φέρειν ἀδυνατοῦντες ἠσχημόνουν, καὶ</div>
<div style="text-align: center;">
τῷ δυναμένῳ μὲν ὁρᾶν αἰσχροὶ κατεφαίνοντο, τὰ κάλλιστα</div>
<div style="text-align: center;">
ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων ἀπολλύντες, τοῖς δὲ ἀδυνατοῦσιν</div>
<div style="text-align: center;">
ἀληθινὸν πρὸς εὐδαιμονίαν βίον ὁρᾶν τότε δὴ μάλιστα</div>
<div style="text-align: center;">
πάγκαλοι μακάριοί τε ἐδοξάζοντο εἶναι, πλεονεξίας ἀδίκου</div>
<div style="text-align: center;">
καὶ δυνάμεως ἐμπιμπλάμενοι.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiss9GfSLh8JVRS92fv8tEv9K6NfPas36Ng-Mg9ku7UhlQD9rj6_gZitPmVPQ4jgyaSs1iC3GqSsSDE7IeUdqdno9PIeMwYZ5lqlm_DFBOgBaoNLigyYj1q4ymUqOgvKn-GNk1kZxDx1IID/s1600/Plato-raphael.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiss9GfSLh8JVRS92fv8tEv9K6NfPas36Ng-Mg9ku7UhlQD9rj6_gZitPmVPQ4jgyaSs1iC3GqSsSDE7IeUdqdno9PIeMwYZ5lqlm_DFBOgBaoNLigyYj1q4ymUqOgvKn-GNk1kZxDx1IID/s1600/Plato-raphael.jpg" width="187" /></a></div>
Αναφορά αξίζει να κάνουμε και στο χιούμορ που διαρκώς παρεμβάλλεται στη διήγηση του Κριτία, για να την κάνει πιο ευχάριστη. Άλλοτε μέσα από τις σκέψεις του αφηγητή Πλάτωνα, άλλοτε με τον Ερμοκράτη που αναμασάει φράσεις θυμίζοντας <a href="http://31.media.tumblr.com/ba9698223497fd507ddeb65d0ea420b5/tumblr_mmm2btiDMa1so5ttzo1_500.jpg" target="_blank">Ντιπόν και Ντυπόν</a> κι άλλοτε μέσω των απαξιωτικών αντιδράσεων του Σωκράτη· ο φιλόσοφος μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για τον πατσά της γυναίκας του, παρά για την ιστορία της Ατλαντίδας, κάτι που φυσικά κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ανάλαφρη, χωρίς ωστόσο να καταστρέφει τη διδακτική αξία του κειμένου. Και αυτό, γιατί παρά τους ανορθόδοξους τρόπους του, στο τέλος ο σοφός δίνει στους τρεις κυρίους την απάντηση που έψαχναν, όπως κατά κάποιο τρόπο γινόταν και στην πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση το στοιχείο του γελοίου μοιάζει να συνδυάζεται καλά και με την εικονογράφηση, ενισχύοντας τελικά τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του βιβλίου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkovGa430QEhmrwTn31AmxsuM_lTeu7AH8qZNhAnW2Rlv4cRLi8OCt3bq076QwEGH42v45Bc9RjBmoi8KzexatAhi8f0HCoi0IyCl9xoQ7wAbQBnIA7dDSQycQJDJ08Cqr4w434uFKA3A0/s1600/dolce+gabbana.php.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a> </div>
<div style="text-align: center;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: left;"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmW69D8-VnSg4RPia8PeJl9e_oCEik7oiQFbtRNasY4oAal7Cr3aPHD-NEJuFD8xfecNYMhund-9ufJF6YO44TVgCYm13XsB8VApMWLsz3G8e0XRZPb_TXkO1YKxej5uqvXeBx7WpP-nXK/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+6.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmW69D8-VnSg4RPia8PeJl9e_oCEik7oiQFbtRNasY4oAal7Cr3aPHD-NEJuFD8xfecNYMhund-9ufJF6YO44TVgCYm13XsB8VApMWLsz3G8e0XRZPb_TXkO1YKxej5uqvXeBx7WpP-nXK/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+6.png" width="130" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σωκράτης 470-399 π.Χ.</td></tr>
</tbody></table>
</td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9QtT11aZuEQBKY_gHWKXpO1kuYSYAHpGyOWN64U3oWWYRNpOESxXhVQSdIKkxQihgT_Mao-nlPGZSUJ0l4ucgLTKg6CKU9odv9WVoPHtBKcGBgWYGmwxrlac3CzJem-o3rw7zEtKL-t1z/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+7.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="145" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9QtT11aZuEQBKY_gHWKXpO1kuYSYAHpGyOWN64U3oWWYRNpOESxXhVQSdIKkxQihgT_Mao-nlPGZSUJ0l4ucgLTKg6CKU9odv9WVoPHtBKcGBgWYGmwxrlac3CzJem-o3rw7zEtKL-t1z/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+7.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πατσάς</td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
Για μια ακόμα φορά, θα ήταν καλό να συζητήσουμε με τα παιδιά που θα διαβάσουν το βιβλίο για να λύσουμε τυχόν απορίες που μπορεί να προκύψουν, ή για να διευκρινίσουμε στοιχεία που παραποιούνται "ποιητική αδεία". Στοιχεία δευτερεύοντα, -όπως π.χ. το ότι στο πρωτότυπο ο Κριτίας δεν διαβάζει την ιστορία της Ατλαντίδας από κάποιο χειρόγραφο που βρήκε στο υπόγειό του- αλλά και πιο ουσιαστικά, -όπως π.χ. το ότι ο Πλάτωνας ήταν ήδη 20 ετών όταν γνώρισε το Σωκράτη και τη διδασκαλία του. Το αληθινό του όνομα ωστόσο ήταν όντως Αριστοκλής, ενώ η οικογένειά του ήταν από τις αριστοκρατικότερες της πόλης· ο πατέρας του είχε καταγωγή από το γένος του τελευταίου βασιλιά της Αθήνας, Κόδρου (τον οποίο συναντήσαμε πρόσφατα), ενώ από την πλευρά της μητέρας του, συνδεόταν με το γένος του νομοθέτη Σόλωνα.<br />
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_AF0ZxBaoejtlPiL9z6wNKHANIN9TbF5a73S59eCR3crKq3eU_A4FwM-hKolXTmRO2hLrjz-Xe_yUCDKor9yJFTkAMtedvKDQ-VQlta4GY86mflhCEGSK8JPss4RQTcoXQtAb92DWNVDb/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_AF0ZxBaoejtlPiL9z6wNKHANIN9TbF5a73S59eCR3crKq3eU_A4FwM-hKolXTmRO2hLrjz-Xe_yUCDKor9yJFTkAMtedvKDQ-VQlta4GY86mflhCEGSK8JPss4RQTcoXQtAb92DWNVDb/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+91.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwt5eRdWMFCZTOZwAXRD_h7KhYHYAE6MmjUa4uUNIp2ZMZxmrQcT-8KGXizs-qtvFLgUE3UPc5F568EfRdShNHFrtlg8pF5A0pT6sNwfnOl_TMq1sKvLv9cUft0a4T3pM6VbETSLXrzbKB/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwt5eRdWMFCZTOZwAXRD_h7KhYHYAE6MmjUa4uUNIp2ZMZxmrQcT-8KGXizs-qtvFLgUE3UPc5F568EfRdShNHFrtlg8pF5A0pT6sNwfnOl_TMq1sKvLv9cUft0a4T3pM6VbETSLXrzbKB/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+9.jpg" width="146" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<b>Χρήση στην τάξη</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;">Οι νόμοι μιας πολιτείας είναι για την πόλη ό,τι η ψυχή για τον άνθρωπο, λέει ο Σωκράτης στο βιβλίο. Την κάνουν να κινείται και να μεγαλώνει. Αν είναι καλοί, την κάνουν σοφή και δίκαιη. Αν είναι κακοί, την κάνουν ξιπασμένη και αλαζονική</span> (σ.37-38). Τη φετινή χρονιά, οι κανόνες της τάξης μας θα μπορούσαν λοιπόν να αποκτήσουν επιπλέον σημασία -και όχι μόνο εν όψει της αξιολόγησης. Θα καταφέρουμε άραγε να σκεφτούμε μαζί με τους μαθητές μας μερικούς πραγματικά αξιόλογους κανόνες για την αίθουσα και το σχολείο; Θυμίζουμε μερικά κριτήρια επιλογής νόμων: <span style="color: red;">δίκαιος, νόμιμος, συμφέρων, ρεαλιστικός, καλός, ευχάριστος</span>. Ιδανικός για την παραπάνω συζήτηση, ο τόπος που έζησε και δίδαξε ο Σωκράτης: η αρχαία αγορά της Αθήνας! Στο Βουλευτήριό της ετοιμάζονταν <b>τα σχέδια νόμων</b> και στο μνημείο των Επωνύμων Ηρώων (φωτογραφίες επάνω και κάτω) αναρτούνταν για να τα μελετούν οι πολίτες πριν τα ψηφίσουν στην Εκκλησία του Δήμου. Θα μπορούσαμε να προετοιμάσουμε την επίσκεψη <a href="http://project.athens-agora.gr/maps/index.html" target="_blank">μέσω διαδικτύου</a> ή κάποιου σχετικού <a href="http://www.ime.gr/multimedia/dvdrom/agora/index.html#" target="_blank">CD-ROM</a> -ή απλώς να αυτοσχεδιάσουμε! Για πιο «προχωρημένους» μαθητές και συναδέλφους, ενδιαφέρον θα μπορούσε να έχει και η εφαρμογή - προσαρμογή ενός από τα προτεινόμενα <a href="http://project.athens-agora.gr/index.php?view=page&sid=4&lang_id=gr" target="_blank">σενάρια περιήγησης</a> του ΙΜΕ. Ίσως τελικά ο χώρος μας εμπνεύσει όλους για ένα ευχάριστο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς!<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjksIQgYsXDa2mXc0584pUHoUPqzBQBNEzGYfYQdqc-DPALtspwC4q9lmZQ2JFzLoGtIJ4NpcWeFXgD06HNN2-exhURTfhWpG09B8XhqLnHhUZcSubEr1lqO304Dza-h5DHj0_paEn6m3Ae/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+8.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjksIQgYsXDa2mXc0584pUHoUPqzBQBNEzGYfYQdqc-DPALtspwC4q9lmZQ2JFzLoGtIJ4NpcWeFXgD06HNN2-exhURTfhWpG09B8XhqLnHhUZcSubEr1lqO304Dza-h5DHj0_paEn6m3Ae/s1600/0+0+1+%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%82+8.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr align="center"><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div>
Το Μνημείο των (αρχικά δέκα) Επωνύμων Ηρώων, με τα σχέδια νόμων προς ψήφιση αναρτημένα στις πλευρές του, ώστε να τα συζητούν οι Αθηναίοι που κυκλοφορούσαν στην Αγορά. Εμείς πού θα τοποθετήσουμε φέτος τους κανόνες της τάξης μας;</div>
</td><td class="tr-caption"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSlgpwabYrS74aVhfInfnuDC_n4RQdTXRXC7gbMWSB5jnSAzhXA90qCrhyphenhyphenpT2gvtzNa-PkKFM4LjMltclaxF_qjQLwINZLuk8tO3_74cl8Q5CuZN064FPJAPnV0XBmDBg4yP7MTqxwOev6/s1600/%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585+3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSlgpwabYrS74aVhfInfnuDC_n4RQdTXRXC7gbMWSB5jnSAzhXA90qCrhyphenhyphenpT2gvtzNa-PkKFM4LjMltclaxF_qjQLwINZLuk8tO3_74cl8Q5CuZN064FPJAPnV0XBmDBg4yP7MTqxwOev6/s640/%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585+3.JPG" width="640" /></a></div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6651030714674080340.post-12383549909267626252015-08-10T08:00:00.000+03:002015-08-13T09:51:19.270+03:00Ο Καλλίστρατος και η Πολιτεία των Αηδονιών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-CZBaYg-uNeKjX1cHrE0HgAaW37MjF1jCUWX8YW11VePmJpscRSM7_l2sD7PKVpFDk1Rhj6d1P7TViVgvRrtv8SrQr4_uH4BB2Gv9yJim9jyJwavCWIxDb2e_gvrA2-3ZRz3GvtVAUvy3/s1600/politeia-eksofilo-front.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-CZBaYg-uNeKjX1cHrE0HgAaW37MjF1jCUWX8YW11VePmJpscRSM7_l2sD7PKVpFDk1Rhj6d1P7TViVgvRrtv8SrQr4_uH4BB2Gv9yJim9jyJwavCWIxDb2e_gvrA2-3ZRz3GvtVAUvy3/s400/politeia-eksofilo-front.jpg" width="311" /></a></div>
<b>Υπόθεση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Ο Καλλίστρατος μαθαίνει από τις πέτρες την παράξενη ιστορία της Πολιτείας των Αηδονιών και την διηγείται σε έναν βασιλιά, που κατέκτησε τη χώρα αλλά έχει πέσει σε μελαγχολία, καθώς τα Αηδόνια της την εγκατέλειψαν. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Τρία αδέλφια δούλευαν χαρούμενα στα χωράφια που τους είχε κληροδοτήσει ο πατέρας τους. Όταν τα δύο μεγαλύτερα αποφάσισαν να φύγουν για την πόλη, ο μικρότερος που λεγόταν Ευδόκιμος, έμεινε να δουλεύει τη γη και για τους τρεις. Σύντομα, η αυλή του σπιτιού του γέμισε με αηδόνια που του κρατούσαν συντροφιά τις νύχτες. Ο βασιλιάς, εκτιμώντας την εργατικότητα και το ήθος του Ευδόκιμου τον έκανε γαμπρό του. Μια μέρα, όταν ο μικρός αδελφός βρήκε ένα κασελάκι με χρήματα στο χώμα, ξεκίνησε να βρει τους αδελφούς του στην πόλη για να μοιραστούν τον θησαυρό. Στον δρόμο όμως συνάντησε ληστές που τον έκλεψαν και τον έριξαν σ' ένα πηγάδι. Η περιπέτεια αυτή στάθηκε τελικά αφορμή να ξανασμίξει με τα αδέλφια του, μαζί με τα οποία έβαλαν σε τάξη το βασίλειο. Τα αηδόνια τότε γέμισαν την πολιτεία και έκαναν τους κατοίκους της χαρούμενους, μέχρι τη μέρα που ήρθε ο πόλεμος. <br />
<br />
Ο βασιλιάς που έκανε τον πόλεμο και ακούει την ιστορία από τον Καλλίστρατο, αναρωτιέται πώς θα γίνει αγαθός σαν τον Ευδόκιμο. Ο παραμυθάς τότε, του διηγείται την παραβολή με την οποία τελειώνει η επί του όρους ομιλία. Ο βασιλιάς μετανιώνει για τις πράξεις του, αποχωρεί από τον κατακτημένο τόπο ώστε να γυρίσουν τα αηδόνια και ζητάει συγχώρεση.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<br />
<b>Χαρακτηριστικά </b><br />
Εκδότης: Ελληνική Βιβλική Εταιρία<br />
Συγγραφέας: Βασιλική Νευροκοπλή<br />
Εικονογράφηση: Αθηνά Ρομπιέ<br />
ISBN: 978-618-5078-07-2<br />
Έτος 1ης Έκδοσης: 2014<br />
Σελίδες: 43<br />
Τιμή: περίπου 9 ευρώ <br />
Ηλεκτρονική αγορά <a href="http://www.greekbibles.org/index.php?id_product=205&controller=product&id_lang=1" target="_blank">εδώ</a> <br />
Τάξεις: Γ', Δ'
<br />
<br />
<br />
Ευχαριστούμε τον εκδοτικό οίκο για την αποστολή των βιβλίων του Καλλίστρατου στο σχολείο μας!<br />
<br />
<b>Κριτική</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Διδακτικό παραμύθι που μιλάει για τη δύναμη της συγχώρεσης και την αξία της φιλοπονίας. Με γλώσσα απλή και ιδιαίτερη σαφήνεια στην έκφραση, η συγγραφέας μας ταξιδεύει μέσα από την τρίτη περιπέτεια του παραμυθά Καλλίστρατου, σ' έναν κόσμο καλοσύνης γεμάτο με συνετούς και θεοσεβούμενους ήρωες. Όπως και στα προηγούμενα βιβλία της σειράς (<i>Το χωράφι της καρδιάς</i> και <i>Οι περιπέτειες των χαρισμάτων</i>) η διήγηση χωρίζεται σε τρία διακριτά μέρη: μια εισαγωγή, που μας παρουσιάζει τον Καλλίστρατο να αφηγείται σε ένα διαφορετικό κάθε φορά περιβάλλον τις ιστορίες του, μια παραβολή του Χριστού και τον κυρίως μύθο. Στην <i>Πολιτεία των Αηδονιών</i> παρατηρούμε ωστόσο κάποιες μικρές αλλαγές, αφού η παραβολή τοποθετείται στην τελευταία θέση, το ποιητικό στοιχείο εμφανίζεται περιορισμένο και η εισαγωγή -δυστυχώς- δεν βοηθά ιδιαίτερα όσους δεν γνωρίζουν ήδη τον κεντρικό χαρακτήρα να «μπουν στο κλίμα». Η ποιότητα της έκδοσης είναι πολυτελής· η εικονογράφηση, σοβαρή και καλοδουλεμένη, συνοδεύει το κείμενο αποδίδοντας την αθωότητα των χαρακτήρων και προσθέτει στην υψηλή αισθητική του βιβλίου. Εμείς, το προτείνουμε περισσότερο στα παιδιά των μεσαίων τάξεων του Δημοτικού, που αγαπούν τα κλασικά παραμύθια και είναι εξοικειωμένα με τις χριστιανικές παραβολές.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0QQgHL4xSozh1zzKC1CoEuD4Y9NBuEtRpLxK7Cd-KQRRLGQkfhxmbV1SzFhiv631vv5y6HCfod3dnOsAfvdh-ZK5arhbW06ZgHYgWIRAvQ4ovhjImk-aofH-NznquxU-SpmAGhywdJpa/s1600/-+plus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: left;">Ωραία γλώσσα</li>
<li style="text-align: left;">Υψηλή ποιότητα έκδοσης</li>
<li style="text-align: left;">Προσεγμένη εικονογράφηση</li>
<li style="text-align: left;">Ωφέλιμες αξίες</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<b> </b><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0.5" class="MsoTableGrid"><tbody>
<tr align="center"><td rowspan="3" style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; width: 100pt;" width="150"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RmEH0p19jb0FRs9UnGCWCs1E2v4pDZjuDoUiUEflg1IcUHLudCtHhfJCllRvhrqnU4XtibZVk7f5yDPEMMnG47t3Ywp5zKBY9LLNbgJrznh53LEOWalnaSDACY8WYFFAui4kuNgIzfOF/s1600/-+minus+sign+small.jpg" /></a></td><td style="border: 1pt inset rgb(255, 102, 0); padding: 0cm 5.4pt; text-align: left; width: 450pt;" width="450"><ul>
<li style="text-align: justify;">Ευθύς διδακτισμός</li>
</ul>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<b></b><b>Αξίες - Θέματα</b></div>
Σύνεση, Φιλοπονία, Συγχώρεση, Ανθρωπισμός, Οικογενειακοί δεσμοί<br />
<br />
<b>Εικονογράφηση</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Κλασική, καλοδουλεμένη και σοβαρή, αποδίδει τη θεοσέβεια και την αθωότητα των χαρακτήρων αλλά και το ύφος του κειμένου. Ορισμένα μεγάλα και λεπτομερή σχέδια εντυπωσιάζουν τους μικρούς αναγνώστες και τελικά χαρακτηρίζουν την αισθητική του έργου.<b> </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJX5jBOIc37EXTeltD-zwoZdULA7ny6fcexumHccdOvcs3jp4B0c0QT2t7hOC_G6lsFdP5VjGaGlnt-Uitlnk4cMdiljNIAvnEstCb_94loYtwcwDlWcrhJu-95hy18t-TWILUmIn1XCZL/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="417" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJX5jBOIc37EXTeltD-zwoZdULA7ny6fcexumHccdOvcs3jp4B0c0QT2t7hOC_G6lsFdP5VjGaGlnt-Uitlnk4cMdiljNIAvnEstCb_94loYtwcwDlWcrhJu-95hy18t-TWILUmIn1XCZL/s640/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" width="640" /></a></div>
<b>Απόσπασμα</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Πέρασαν μέρες, πέρασαν βδομάδες,
καιρός πολύ που ο Καλλίστρατος δεν απάντησε στο δρόμο του ψυχή. Ξαπόσταινε στις
ρίζες των δέντρων, ξεδιψούσε στα ρυάκια των ποταμών κι όταν επιθυμούσε ν’
αλλάξει μια κουβέντα με κάποιον, ρωτούσε τις πέτρες να του πουν ποιοι έζησαν
στα μέρη τους και ποια ήταν η ζωή τους. Εκείνες, που ήταν για όλους σιωπηλές,
για χάρη του καλού παραμυθά έσπαζαν τη σιωπή τους και του έλεγαν ιστορίες
ξεχασμένες απ’ τη μνήμη των ανθρώπων. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έτσι, ένα γλυκό απόγευμα του φθινοπώρου,
μια γερασμένη πέτρα του διηγήθηκε την παράξενη ιστορία της Πολιτείας των
Αηδονιών που κάποτε ονομαζόταν απλώς Μεγάλη. Του εκμυστηρεύτηκε ακόμα πως ο
τωρινός βασιλιάς της, που κίνησε ολόκληρο πόλεμο να την κατακτήσει μόνο και
μόνο για ν’ ακούει τα’ αηδόνια της, δεν τα’ άκουσε ποτέ του. Λίγο πριν πατήσει
το πόδι του στο παλάτι, εκείνα πέταξαν μακριά κι αυτός έπεσε σε βαθιά
μελαγχολία. Δεν έτρωγε, δεν έπινε, άνθρωπο δεν ήθελε να δει…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου μόλις
που αχνοφέγγιζαν στις βουνοκορφές όταν ο παραμυθάς διάβηκε το κατώφλι του
θλιμμένου βασιλιά. Τον βρήκε να κάθεται με μάτια μισόκλειστα στον βελούδινο
θρόνο του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Ποιος είσαι του λόγου σου; Τον ρώτησε
ξαφνιασμένος. Αν είσαι γιατρός να φύγεις. Ο δικός μου πόνος δεν έχει γιατρειά. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Καλλίστρατο με λένε, βασιλιά
μου, και γιατρός δεν είμαι. Ένας παραμυθάς είμαι που είδες πολλούς πόνους να μη
γιατρεύονται απ’ τους γιατρούς, αλλά απ’ τα παραμύθια. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο βασιλιάς δε μίλησε. Γύρισε απ’
την άλλη το κεφάλι κι έκανε τάχα πως κοιτά μια βαλσαμωμένη νυφίτσα στο περβάζι
του παραθύρου. Πόσα χρόνια είχε ν’ ακούσει ένα παραμύθι… Και μόνο στο άκουσμα της
λέξης μια αχτίδα φως τρύπωσε στην καρδιά του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Καλλίστρατος δεν περίμενε
δεύτερη κουβέντα. Κάθισε οκλαδόν στο καταστόλιστο από υφαντά μιντέρι και με
φωνή απαλή σαν χάδι ξεκίνησε να λέει…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Ήταν κάποτε, άρχοντά μου, τρία
αδέρφια εργατικά κι αγαπημένα. Απ’ την αυγή ως το δείλι δούλευαν στα χωράφια
που τους είχε αφήσει κληρονομιά ο πατέρας τους. Όταν επέστρεφαν κουρασμένοι στο
σπίτι τους, κάθονταν γύρω απ’ το τραπέζι και γέμιζαν τα ποτήρια τους κρασί: </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
« Ο Θεός να σχωρνά κι εμάς και τους
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άλλους και όλον τον κόσμο!» έλεγαν μ’
ένα στόμα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αυτό τους είχαν μάθει οι γονείς τους.
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όλα πήγαιναν καλά και τίποτα δεν τους
έλειπε, μέχρι τη μέρα που ο μεγαλύτερος, Καλλίνικο τον έλεγαν, αποφάσισε να
φύγει για τη Μεγάλη Πολιτεία. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Εγώ θα πάω να βρω την τύχη μου.
Το χωράφι μου χάρισμά σας», τους είπε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τ’ αδέρφια του λυπήθηκαν, μα τι
να κάνουν; </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αφού είδαν κι απόειδαν πως δεν
αλλάζει γνώμη, όρισαν να ξανανταμώσουν σε τρία χρόνια και τον αποχαιρέτησαν. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έτσι, έφυγε ο Καλλίνικος, αλλά
δεν πέρασε πολύς καιρός και την ίδια απόφαση πήρε κι ο δεύτερος, ο Αριστείδης. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Εδώ στην ερημιά που ζούμε, είπε
στον Ευδόκιμο, τον μικρότερο αδερφό του, ούτε καλύτερη δουλειά θα βρούμε ούτε
και γυναίκα για να παντρευτούμε. Είχε δίκιο ο Καλλίνικος. Θα πάω κι εγώ στη Χώρα.
Αν θέλεις, έλα κι εσύ μαζί μου.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Εγώ τα χωράφια δεν τα’ αφήνω,
είναι η καλύτερη δουλειά του κόσμου! Όσο για τη γυναίκα που μου όρισε ο Θεός,
αν θέλει μπορεί να μου τη φέρει κι ως εδώ. Καλή τύχη, αδερφέ μου!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Τότε, φεύγω μόνος μου και το
χωράφι μου, δικό σου! Είπε ο Αριστείδης κι έφυγε χαρούμενος για τη Μεγάλη
Πολιτεία. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Απόμεινε, λοιπόν, ο Ευδόκιμος
μονάχος. Δηλαδή, όχι ακριβώς μονάχος, γιατί απ’ την ώρα που έφυγε κι ο δεύτερος
αδερφός του, η αυλή του γέμισε αηδόνια που κάθε βράδυ του κρατούσαν συντροφιά
γλυκαίνοντας τη μοναξιά του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τώρα δούλευε τρεις φορές
περισσότερο από πριν, αναπαμό δεν είχε. Μα η αλήθεια είναι πως αυτός αγαπούσε
τη γη πιότερο απ’ όσο την αγαπούσαν τ’ αδέρφια του. Αν ήθελε κι ο Θεός να του
χαρίσει και μια καλή γυναίκα για να παντρευτεί, τίποτα δε θα του ’λειπε.
Σύντομα αποδείχτηκε πως ο Θεός ήθελε, και μάλιστα με το παραπάνω!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μια μέρα, εκεί που έδενε δεμάτια
το σιτάρι για να το πουλήσει στην αγορά, βλέπει να σταματά μπροστά του η
βασιλική άμαξα. Μέρες τώρα ο βασιλιάς έψαχνε σ’ όλο το βασίλειο ένα καλό και
άξιο παλικάρι για τη μοναχοκόρη του. Δεν ήθελε να της δώσει πριγκιπόπουλο. «Σ’
αυτή τη ζωή», έλεγε, «τίποτα δεν είναι μόνιμο, και πιο πολύ απ’ όλα οι
βασιλείες και τα πλούτη τους. Στις αναποδιές, που συχνά φέρνει η ζωή, μόνο
όποιος δε φοβάται τη δουλειά τα καταφέρνει». Έτσι ανάθρεψε και την Ειρήνη, τη
θυγατέρα του, που από μικρή έμαθε να βοηθά τους υπηρέτες σε όλες τις δουλειές
του παλατιού. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όταν, λοιπόν, ο βασιλιάς είδε
πόσο περιποιημένα ήταν τα χωράφια του Ευδόκιμου, κατέβηκε απ’ την άμαξα και τον
πλησίασε. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Ο Θεός να σ’ ευλογεί, παλικάρι
μου, του είπε. Δικά σου είναι όλα αυτά τα χωράφια;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
- Όχι, άρχοντά μου, απάντησε ο
Ευδόκιμος, δικό μου είναι το ένα τρίτο. Τ’ άλλα δυο είναι των αδερφών μου, που
έφυγαν στη Μεγάλη Πολιτεία να βρουν την τύχη τους. Μα αν κάποτε γυρίσουν δίχως
να τα ‘χουν καταφέρει, εγώ θα τους τα δώσω πάλι πίσω. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θαύμασε ο βασιλιάς τη δικαιοσύνη
του νέου και την καλή του την καρδιά. </div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhUplUkidOBvrgLLivg1QbRzHZVK87DhuivxWyHOmSapUQ2NgFG_j_tsj7LFAJYbjXWVi9j88QenDwoD1iWlnJDc2-uwpgjVX2OColFqHw2o7UNw3nNypECIT9T7nory0mvvub4j6hd4Lk/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhUplUkidOBvrgLLivg1QbRzHZVK87DhuivxWyHOmSapUQ2NgFG_j_tsj7LFAJYbjXWVi9j88QenDwoD1iWlnJDc2-uwpgjVX2OColFqHw2o7UNw3nNypECIT9T7nory0mvvub4j6hd4Lk/s320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" width="260" /></a></div>
<b>Σχόλιο</b><br />
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><i>Ο Θεός να σχωρνά κι εμάς και τους άλλους και όλον τον κόσμο!</i></span> είναι η φράση που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές και κυριαρχεί στο παραμύθι με τα τρία αδέλφια. Ακόμα και όταν μια συμμορία ληστεύει τον φτωχό μουσικό και πετάει τον Ευδόκιμο στο πηγάδι, εκείνος δεν ζητά εκδίκηση ή έστω δικαιοσύνη, αλλά μόνο συγχώρεση για όσους του έκαναν κακό. Συγνώμη ζητάει και ο βασιλιάς, που, μετανιωμένος στο τέλος της ιστορίας, αποχωρεί από τις κτήσεις του ώστε να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Το μήνυμα που περνάει έτσι στους αναγνώστες, είναι πως ο Θεός φροντίζει για την ηθική ισορροπία, την ανταμοιβή ή την τιμωρία όλων των ανθρώπων.<br />
<br />
Θα ήταν άραγε ευεργετικό ή καταστροφικό να υιοθετήσουν μια τέτοια ηθική οι μαθητές του σήμερα; Τι θα συνέβαινε αν το χριστιανικό μήνυμα απόλυτης συγχώρεσης του βιβλίου γινόταν πράξη στο σχολείο; Θα έφερνε άραγε την αγάπη ανάμεσα στους μαθητές και τα αηδόνια στην αυλή μας, ή μήπως θα επέτρεπε σε φαινόμενα ατιμωρησίας να διογκωθούν, "επιβραβεύοντας" όσους παραβαίνουν τους κανόνες; Είναι προφανές, ότι σε μια ώριμη κοινωνία όπου οι άνθρωποι έχουν την ωριμότητα να σέβονται τους κανόνες και να «αγαπούν αλλήλους», η λήψη δρακόντειων μέτρων είναι περιττή. Από τη στιγμή όμως που ο έξω κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και το σχολείο οφείλει να προετοιμάσει τους μαθητές για το μέλλον, η τήρηση ενός πλαισίου κανόνων μέσα από ένα σύστημα ανταμοιβών και ποινών κρίνεται μάλλον απαραίτητη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Να θυμίσουμε και έναν αντίστοιχο προβληματισμό που τέθηκε στο Άννα και Θεοφανώ, μέσα από έναν διάλογο της Άννας με τον Βασίλειο, αλλά και την συμπεριφορά μιας Ελληνίδας καλόγριας προς τον Σβιατοσλάβ που την οδήγησε στην αιχμαλωσία.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, η εντύπωση ότι ο Θεός φροντίζει για όλα όταν έρθει η ώρα, είναι προφανές ότι οδηγεί σε μοιρολατρία. Ίσως λοιπόν να ήταν πιο σοφό να επιτρέπουμε στα παιδιά να ελπίζουν στην θεϊκή βοήθεια, παράλληλα όμως με την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας εκ μέρους τους. "Συν Αθηνά και χείρα κίνει" ή "<span class="st">Αϊ-Γιώργη βούθα μου! -Και συ τον πόδα σάλευκε" όπως λέει και η παράδοση.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi53O8Q5hm68BOoYjcJ78f1B-AYvuSdSM3Kf-m7KJBW9H6t10E7ITPSZ1nJGt6giREYTJeLZIaowsPZEtGCvwzGPZ14eZ6UzWJBTZNCAaOIJElwqh8fW_33iVmOTSYwE6g63bApc_uPme56/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi53O8Q5hm68BOoYjcJ78f1B-AYvuSdSM3Kf-m7KJBW9H6t10E7ITPSZ1nJGt6giREYTJeLZIaowsPZEtGCvwzGPZ14eZ6UzWJBTZNCAaOIJElwqh8fW_33iVmOTSYwE6g63bApc_uPme56/s320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Χρήση στην Τάξη</b></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Το βιβλίο αξιοποιήθηκε στο πρόγραμμα «Στο σχολείο μου Δημιουργώ, Συμμετέχω και Συνυπάρχω αρμονικά» που πραγματοποίησαν <a href="http://twinspace.etwinning.net/1704/pages/page/10239" target="_blank">τέσσερα σχολεία</a> μέσω της πλατφόρμας e-twinning, ενώ βραβεύτηκε στα πλαίσια του παγκόσμιου συνεδρίου εκδοτών των Ηνωμένων Βιβλικών Εταιριών που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο στη Σεούλ. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9JOPlt-DDi2X6uV3lJXpqS3H6jx5AHod8a5w3NPHuEo6vx503YB0Q3yYSKHiwGhgS6X8JyYONrk5wb7BqpqexAFMNX6FiJXu6OJ4sfOgPZVQYA9ykaup_hUSe4txZ_aQbHNdX4fNGJAJI/s1600/Screenshot_29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9JOPlt-DDi2X6uV3lJXpqS3H6jx5AHod8a5w3NPHuEo6vx503YB0Q3yYSKHiwGhgS6X8JyYONrk5wb7BqpqexAFMNX6FiJXu6OJ4sfOgPZVQYA9ykaup_hUSe4txZ_aQbHNdX4fNGJAJI/s320/Screenshot_29.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εντυπώσεις των μαθητών για το βιβλίο - από μια παρουσίαση<br />
του τμήματος ένταξης του Δημοτικού Σχολείου Αστυπαλαίας (<a href="https://www.youtube.com/watch?t=19&v=Sq2UJnV9hXg" target="_blank">πηγή</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Στο βιβλίο διαβάζουμε (σ.32) <span style="color: blue;"><i>Ο
Ευδόκιμος έμεινε να καλλιεργεί, όπως πρώτα, τα χωράφια, ενώ το χρυσάφι
δεν το κράτησε κανένας απ' τους τρεις. Το έδωσαν στον φτωχό μουσικό για
να το μοιράσει σε όσους είχαν ανάγκη. </i></span>Αφού τελειώσαμε την ανάγνωση της ιστορίας, ρωτήσαμε τους μαθητές της Β' τάξης τι θα έκαναν αν έβρισκαν ένα σεντούκι με χρήματα, όπως ο Ευδόκιμος. Τα περισσότερα παιδιά απάντησαν ανερυθρίαστα ότι θα αγόραζαν παιχνίδια και ρούχα (!) μετά ωστόσο από σύντομη συζήτηση, ακούστηκαν και ορισμένες φωνές που θεώρησαν ότι καλό θα ήταν μέρος των χρημάτων να μοιραστεί στους φτωχούς. Στη συνέχεια οι μαθητές κλήθηκαν να μπουν στη θέση του φτωχού μουσικού, που του δόθηκαν τα χρήματα. Πώς θα τα διαχειρίζονταν, πόσα θα κρατούσαν και σε ποιους συνανθρώπους τους θα έδιναν πρώτα; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Το τι έκανε ένας άστεγος στις ΗΠΑ όταν του έδωσαν το ποσό των 100 δολαρίων, φαίνεται στο βίντεο που ενεργοποιείται από τον σύνδεσμο στη φωτογραφία. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=AUBTAdI7zuY" target="_blank"><img alt="https://www.youtube.com/watch?v=AUBTAdI7zuY" border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlp5xKMV0DbC4r-M29E1SyKERNH6Y_wymW_umnVlNBAgqw-wzsBL8-I-wbJtK_EZ1QEojmhEpzGB5AR4GdBXlEngu_inBtSb5zBStR-vrEypH21_JdVHJ-Clx0eZdezFGsXOIdT9tuE2B6/s320/Screenshot_1.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</div>
Vangelis Valasiadishttp://www.blogger.com/profile/02203938747551733473noreply@blogger.com0