Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Το ημερολόγιο ενός Σπασίκλα 6: Μέρες Πανικού

Υπόθεση
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και ο Γκρεγκ Χέφλι έχει μπλέξει άσχημα. Κάποιος έχει προκαλέσει ζημιές στο σχολείο και ο ίδιος αποτελεί τον βασικό ύποπτο. Όλως περιέργως, όμως, είναι αθώος. Ή κάπως αθώος... Άξαφνα, μια χιονοθύελλα χτυπά την πόλη και η οικογένεια Χέφλι κλείνεται στο σπίτι. Ο Γκρεγκ ξέρει ότι όταν το χιόνι λιώσει θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του, σκέφτεται ωστόσο πως η τιμωρία ίσως είναι προτιμότερη από το να συνεχίσει να κάθεται στο σπίτι με τους δικούς του...

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Τζεφ Κίνι (Jeff Kinney)
Μετάφραση: Ιωάννα Λαμπράκη
Εικονογράφηση: Τζεφ Κίνι 
ISBN: 978-960-496-422-2
Τίτλος πρωτοτύπου: Diary of a Wimpy Kid: Cabin Fever
Έτος 1ης Έκδοσης: 2011 (στα ελληνικά 2011)
Σελίδες: 226
Τιμή: περίπου 10 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Ε’, Στ’

Κριτική
Η έκτη συνέχεια της σπαρταριστής (και λίγο κωμικοτραγικής) ιστορίας του ταλαίπωρου Γκρεγκ Χέφλι από τη σειρά Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα, που μάλλον δίκαια έχει αναδειχθεί σε Νο 1 Best Seller των New York Times, με διαφημιστική προώθηση που σπάνια βλέπουμε σε παιδικά βιβλία, δική του ιστοσελίδα και μεταφερόμενο σε ταινίες στο Hollywood.




Η μετάφραση σε αυτό τον τόμο αλλάζει χέρια αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ καλή, και έτσι το κείμενο στη γλώσσα μας δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ροής. Η εικονογράφηση του συγγραφέα παραμένει λιτή και μπορεί να μην διεκδικεί καλλιτεχνικές δάφνες, ωστόσο είναι εκφραστικότατη και δένει με το κείμενο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μετατρέπεται σε αναπόσπαστο κομμάτι της διήγησης. Το βιβλίο δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, αλλά όπως τα ημερολόγια -σε ημέρες καταγραφής. Αυτό ωστόσο είναι μάλλον τυπικό, αφού οι νοηματικές ενότητες δεν ακολουθούν πάντοτε τις μέρες. Συνεπώς, οι μικροί αναγνώστες ίσως είναι καλύτερα να διακόπτουν κάθε που έχουν κουραστεί και βλέπουν ότι ξεκινάει ένα νέο επεισόδιο (θα χρειαστούν σελιδοδείκτη γιατί το εξώφυλλο είναι σκληρό και χωρίς αυτιά). Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε αγόρια της Ε’ και Στ’ τάξης, ενώ σίγουρα μπορούν να το διαβάσουν και μεγαλύτερα παιδιά, που έχουν τη δυνατότητα να ταυτιστούν ακόμη περισσότερο με τον Γκρεγκ. 

Ο καλόκαρδος και δημιουργικός, αλλά μάλλον αγαθιάρης αντιήρωας, βρίσκει και πάλι τον μπελά του, αφού εγκλωβίζεται στις κοινωνικές συμβάσεις και πέφτει στις παγίδες που του στήνει η μοίρα (και τα αδέλφια του), κάνοντας συνέχεια πράγματα που θεωρεί «σωστά», παρότι πρόσκαιρα τον ζημιώνουν και τον απογοητεύουν. Προσωπικά θα τον χαρακτήριζα λιγότερο «σπασίκλα» και περισσότερο «ψαρωμένο», ιδίως σε αντιδιαστολή με τα «ξε-ψαρωμένα» αδέλφια του, που αδιαφορούν για τους κανόνες, χειρίζονται τους μεγάλους και κινούν υπογείως τα νήματα, υψώνοντας εμπόδια στο δρόμο του πρωταγωνιστή προς μια ήσυχη, ομαλή διαβίωση.

Οι απανωτές αποτυχίες και ματαιώσεις ωστόσο (αυτό το παιδί μοιάζει να το περιμένει ο νόμος του Μέρφυ στη γωνία) δεν τον πτοούν, αφού το μεγάλο του χάρισμα είναι η προσαρμογή στις νέες συνθήκες και ο συμβιβασμός με τα εκάστοτε νέα δεδομένα. Το βιβλίο τελικά αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο, αφού μαζί με τον πρωταγωνιστή, που διαρκώς δοκιμάζει νέα πράγματα και μαθαίνει από τα λάθη του, μαθαίνουν και οι αναγνώστες.

Το χιούμορ συνοδεύει όλο το κείμενο (προσωπικά υπήρξαν δύο σκηνές που δεν κρατήθηκα και χαχάνιζα σε μια αίθουσα αναμονής), κάτι που κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη. Το βιβλίο ωστόσο δεν αποσκοπεί αποκλειστικά στην ψυχαγωγία μας. Μέσα από το κείμενο γίνεται και κοινωνική κριτική, αφού σχολιάζονται ποικίλα θέματα, όπως οι αγκυλώσεις του συστήματος (άραγε ισχύει το ότι οι καθηγητές απαγορεύεται να αγγίζουν τους μαθητές;), η ισχύς του Τύπου, η προοδευτικότητα ως μόδα, η διαφήμιση, η ισότητα των δύο φύλων αλλά και πιο σύγχρονα ζητήματα, όπως το bullying και ο εθισμός στα on line παιχνίδια. 

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία με έναν χαρακτηρισμό που απευθύνει ένας νταής κατά του ήρωα. Το αγγλικό "sissy" έχει λέει μεταφραστεί σε "αδερφάρα!" αντί για π.χ. "φλώρε!". Εντάξει, δε λέω, ίσως το δεύτερο να ήταν πιο ήπιο, πιο κοντινό σε αυτό που εννοούσε ο συγγραφέας, πιο politically correct... Βρίσκω όμως την αναστάτωση λίγο υπερβολική, αφού πρώτον ο επιτιθέμενος έχει έτσι κι αλλιώς πρόθεση να προσβάλλει τον ήρωα (και μάλιστα τον "ανδρισμό" του), και δεύτερον από τη στιγμή που η συγκεκριμένη λέξη δεν είναι κάποια στρεβλή επινόηση: δυστυχώς, είναι αρκετά κοινή στα προαύλια των σχολείων (φυσικά και των δημοτικών). Ας μην πανικοβαλλόμαστε λοιπόν και ας μην ξεχνάμε πως ένας από τους λόγους επιτυχίας αυτής της σειράς, είναι πως δεν φοβάται να φλερτάρει με το οριακό (παραπέμπω και πιο κάτω στην εικόνα με τον ήρωα καθισμένο στη λεκάνη της τουαλέτας). Σκοπός της να μας επιτρέψει να ταυτιστούμε με τον πρωταγωνιστή, ο οποίος μπορεί μεν να ανησυχεί για τα πάντα, δεν πτοείται όμως από τίποτα (ούτε από προσβολές ούτε από αποτυχίες), και γι' αυτό μας λυτρώνει και μας ψυχαγωγεί.

Αξίες - Θέματα
Χιούμορ, Εκπαίδευση, Φιλία, Χριστούγεννα

Απόσπασμα
Απόψε κάθισα να σκεφτώ τι να γράψω στη λίστα με τα δώρα που θέλω για τα Χριστούγεννα. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο συγκεκριμένος γίνεται, γιατί άμα αφήνω τη μαμά και τον μπαμπά να αποφασίσουν, τότε παίρνω ό,τι πιο μουρλό τους έρθει.

Πριν από μερικά χρόνια, ξέχασα να κάνω λίστα και το πλήρωσα πολύ ακριβά. Η μαμά ήταν έγκυος στον Μάνι και ήθελε να με προετοιμάσει για τη ζωή με το νέο αδελφάκι.

Έτσι, για τις γιορτές μου πήρε μια ΚΟΥΚΛΑ.

Αρχικά δεν ήθελα να τον βλέπω τον Αλφρέντο.

Μετά ανακάλυψα πως το να έχεις μια κούκλα που να μπορείς να την ταΐζεις ήταν πολύ χρήσιμο. Από τη στιγμή που πήρα τον Αλφρέντο, ούτε ένα τόσο δα λαχανικό δεν ακούμπησε το στόμα μου.

Και δεν ήταν αυτή η μοναδική χρησιμότητα της κούκλας.

Ανακάλυψα πως γινόταν και ένα τέλειο αναλόγιο για κόμικς.

Πρέπει να παραδεχτώ πως, μέσα σε λίγους μήνες, είχα κολλήσει απίστευτα με τον μπέμπη.

Aφού δεν είχα κατοικίδιο, χαιρόμουν που βρήκα επιτέλους κάτι να φροντίζω.
Αλλά μια μέρα, γύρισα από το σχολείο και δε βρήκα ΠΟΥΘΕΝΑ τον Αλφρέντο.

Έκανα άνω κάτω το σπίτι, αλλά ήταν άφαντος.

Η μόνη εξήγηση που μπορούσα να δώσω ήταν πως κάπου μου έπεσε και δεν τον πήρα χαμπάρι.

Πολύ στενοχωρήθηκα που έχασα την κούκλα μου, αλλά αυτό που με ανησυχούσε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ήταν μήπως η μαμά θεωρήσει πως δεν μπορεί να με εμπιστευτεί με τον αδελφό μου όταν θα γεννιόταν. Οπότε πήρα ένα γκρέιπφρουτ από το ψυγείο και του ζωγράφισα μια φάτσα με το μαρκαδόρο.

Τύλιξα το γκρέιπφρουτ σε μια πετσέτα κουζίνας και για τους επόμενους τρεις μήνες, έκανα πως ήταν η κούκλα μου.

Η μαμά κι ο μπαμπάς δεν κατάλαβαν τίποτα. Όμως εγώ είχα κατατρομάξει με την ιδέα πως ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ Αλφρέντο θα έβρισκε το δρόμο να γυρίσει σπίτι και να με εκδικηθεί που τον εγκατέλειψα και τον αντικατέστησα με ένα φρούτο.





Για να λέμε την αλήθεια, ακόμη με στοιχειώνει αυτή η ιδέα. Είναι και ο λόγος που πάντα κοιτάζω αν είναι κλειδωμένο το παράθυρο προτού πέσω για ύπνο.

Ντρέπομαι λίγο που το λέω, αλλά και με το ΓΚΡΕΪΠΦΡΟΥΤ δέθηκα πολύ. Όμως ύστερα από λίγο άρχισε να σαπίζει και ο μπαμπάς κατάλαβε πως η μπόχα στο σπίτι προερχόταν από τον Αλφρέντο. 

Η μαμά δε φάνηκε να συγχύζεται πολύ που έχασα την κούκλα, αλλά πρέπει να προσθέσω εδώ ότι ποτέ δε με έχει αφήσει μόνο στο σπίτι με τον Μάνι για πάνω από δεκαπέντε λεπτά.

Share/Bookmark

1 σχόλιο:

Έμμα είπε...

Πάρα πολύ ωραίο το καινούριο βιβλίο μ'άρεσε πάρα πολύ!

Δημοσίευση σχολίου

διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...