Η Βασούλα η μαγισσούλα... κάνει το σχολείο άνω -κάτω

Υπόθεση
Η Βασούλα αντιγράφει κάποια ξόρκια από το μαγικό της βιβλίο, με σκοπό να βοηθήσει την αγαπημένη της δασκάλα, που σήμερα κρίνεται από τον αυστηρό σχολικό σύμβουλο. Οι μαγικές λέξεις όμως έχουν απρόσμενες συνέπειες, κι έτσι στην τάξη προκαλείται ένας κακός χαμός. Μπορεί άραγε ένα τελευταίο ξόρκι να σώσει την κατάσταση;

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Κνίστερ (Knister - Ludger Jochmann) 

Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου 
Εικονογράφηση: Birgit Rieger 
ISBN: 978-960-274-556-4

Τίτλος πρωτοτύπου: Hexe Lilli stellt die Schule auf den Kopf

Έτος 1ης Έκδοσης: 1994 (στα ελληνικά 2001)

Σελίδες: 73
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Γ’, Δ’

Κριτική
Μια πολύ χαριτωμένη ιστορία από τη σειρά Βασούλα η μαγισσούλα, της οποίας κυκλοφορούν μεταφρασμένες στη γλώσσα μας άλλες 6 (προς το παρόν) περιπέτειες. Πίσω στην πατρίδα της τη Γερμανία, η αντίστοιχη σειρά Hexe Lilli είναι πολύ δημοφιλής και μετράει πάνω από 20 τίτλους. Στην ιστορία μας, η μετάφραση δίνει ένα ανάλαφρο, πλούσιο σε διαλόγους κείμενο, που ρέει και δεν κουράζει τους μικρούς αναγνώστες, ενώ οι λέξεις και τα νοήματα είναι απλά και κατανοητά. Η εικονογράφηση είναι παρούσα (τουλάχιστον μια εικόνα ανά δισέλιδο) αν και ασπρόμαυρη και συνήθως απλώς συνοδευτική. Τα κεφάλαια κυμαίνονται μεταξύ 6 και 14 (που είναι μάλλον αρκετές) σελίδων καθαρού κειμένου, και δυστυχώς δεν έχουν ούτε τίτλους, ούτε κάποια μικρή βοηθητική περίληψη.

Θα προτείναμε το βιβλίο περισσότερο σε μαθητές της Γ’ και Δ’ τάξης, και ιδίως κορίτσια, που μπορούν ευκολότερα να ταυτιστούν με την ηρωίδα. Όλα ωστόσο τα παιδιά, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, θα διασκεδάσουν με τις χιουμοριστικές καταστάσεις στο κείμενο.

Ίσως την εποχή αυτή να ήταν πιο ταιριαστό να παρουσιάσουμε το η Βασούλα η μαγισσούλα μαγεύει τα Χριστούγεννα, η βασική δομή ωστόσο δεν αλλάζει: Η μικρή μάγισσα πάντα σημειώνει στο σκονάκι της κάποια ξόρκια που δεν τα γνωρίζει καλά, και με όχημα τις αγαθότερες προθέσεις του κόσμου, τα φέρνει όλα άνω – κάτω! Στο χριστουγεννιάτικο επεισόδιο την πληρώνει ένα πολυκατάστημα, ενώ σε αυτή την ιστορία αναστατώνεται το σχολείο της, με αποτέλεσμα η αγαπημένη της δασκάλα να κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά της.

Το κείμενο φαίνεται να αρέσει αρκετά στα παιδιά, κάτι που από τη μία δείχνει ότι είναι καλογραμμένο και από την άλλη ότι η μόδα των μαγικών βιβλίων που φούντωσε πριν από 15 περίπου χρόνια, κρατάει ακόμα καλά.

Στους εκπαιδευτικούς το ανάγνωσμα θα φανεί διπλά χρήσιμο, αφού θα πάρουν μια γεύση του τι μπορεί να σημαίνει στην πράξη μια κακώς εννοούμενη αξιολόγηση. Καλή διασκέδαση!

Αξίες - Θέματα
Χιούμορ, Εκπαίδευση, Μαγεία

Απόσπασμα 

Η Βάσω παίρνει ανάσα. Επιτέλους! Όλοι ξαναβρίσκουν τον κανονικό τους εαυτό κι αρχίζουν και πάλι να φέρονται όπως πάντα. Ευτυχώς! Γιατί ο σύμβουλος είναι πια αποφασισμένος να κάνει τη δουλειά του. Να εξετάσει, δηλαδή, την κυρία Φαίδρα. Και σηκώνοντας το κεφάλι του από το σημειωματάριό του, λέει:

- Λοιπόν, στο μάθημά μας! Μα πριν αρχίσετε, κυρία Φαίδρα, θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση στους μαθητές σας. Δε μου λέτε, παιδιά, σας αρέσει το σχολείο;

Οι συμμαθητές της Βάσως δεν περιμένουν αν τους ρωτήσει για δεύτερη φορά. Μουρμουρητά, ψίθυροι, σιγανές κουβέντες ακούγονται απ’ όλα τα θρανία. Και η Ναταλία, η καλύτερη μαθήτρια της τάξης, ανοίγει ξαφνικά το στόμα της κι απαντάει με δυνατή φωνή, χωρίς να σηκώσει το χέρι της:

- Α, μας αρέσει πολύ το σχολείο, κύριε σύμβουλε. Ιδίως τα διαλείμματα… Είναι καταπληκτικά! Μόνο που οι ώρες των μαθημάτων ανάμεσα στα διαλείμματα παραείναι μεγάλες… Και τις βαριόμαστε.

Τα παιδιά ξεσπάνε σε γέλια. Ακόμα κι η Βάσω γελάει. Μόνο ένα δεν μπορεί να καταλάβει: πώς τόλμησε η Ναταλία να πει τέτοια κουβέντα στο σύμβουλο; Η Ναταλία, που είναι τόσο φρόνιμη;

Ο σύμβουλος μένει ατάραχος και ρίχνεται πάλι με τα μούτρα στις σημειώσεις του. Η κυρία Φαίδρα ξεροκαταπίνει. Δαγκώνει τα χείλια της και προσπαθεί να μπαλώσει αυτά που δεν μπαλώνονται.

-Χαίρομαι που τα σημερινά παιδιά αγαπούν τ’ αστεία, λέει. Τέτοια λέγαμε κι εμείς, όταν ήμαστε στην ηλικία τους… Μόνο που δεν είχαμε το θάρρος να τα πούμε μπροστά στους δασκάλους μας και μπροστά στους συμβούλους…

-Εγώ αυτό δεν το λέω θάρρος, το λέω αναίδεια, την κόβει σοβαρός και αγέλαστος ο σύμβουλος.

-Δεν είναι έτσι η αναίδεια! τσιρίζει από τα πίσω θρανία ο Γιαννάκης.

- Μπα; γυρίζει ο σύμβουλος. Για πες μας λοιπόν εσύ, μικρές, πώς είναι η αναίδεια;

- Αναίδεια είναι να μην ξέρεις το μάθημά σου και να σηκώνεις το χέρι σου για να σε ρωτήσει η δασκάλα! έρχεται η απάντηση.

Ξανά γέλια. Ξανά φωνές. Ξανά φασαρία.

Ο σύμβουλος γράφει και γράφει και γράφει στο σημειωματάριό του. Η κυρία Φαίδρα έχει αλλάξει χίλια χρώματα. Κι η Βάσω έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό. Ποιος; Ο Γιαννάκης! Ο μεγαλύτερος φοβητσιάρης της τάξης! Ο Γιαννάκης, που άλλες φορές δεν τολμάει ούτε ν’ ανοίξει το στόμα του! Και τώρα πάει η γλώσσα του ροδάνι! Δεν είμαστε με τα σωστά μας. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Κι αυτός ο λάκκος δεν μπορεί να οφείλεται παρά μόνο στα μαγικά της Βασούλας!

Το μυαλό της μικρής μάγισσας γυρίζει με χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο. Με χίλιες χιλιάδες στροφές το δευτερόλεπτο. Με χίλιες χιλιάδες στροφές στο κλάσμα του δευτερολέπτου. Κι όση ώρα εκείνη σκέφτεται, η δύστυχη η δασκάλα της δεν τολμάει ούτε να κοιτάξει το σύμβουλο.

Τι γνώμη θα έχει σχηματίσει ο άνθρωπος για την ίδια; Για τους μαθητές της; Και τα παιδιά τι τα έπιασε σήμερα; Ποτέ άλλοτε δεν έχουν φερθεί με τέτοιον τρόπο! Η καημένη η κυρία Φαίδρα τα έχει χαμένα. Δεν ξέρει πια τι να κάνει. Κι έτσι αρχίζει το μάθημα.

- Παιδιά! λέει. Βγάλτε τα τετράδια της αριθμητικής σας. θα λύσουμε προβλήματα…

- Εγώ το δικό μου το ξέχασα στο σπίτι! φωνάζει ο Αριστοφάνης.

- Κι εγώ το ίδιο, φωνάζει ακόμα πιο δυνατά η Βάνα.

- Κι εγώ! κι εγώ! Κι εγώ!... ακούγονται τουλάχιστον άλλες δέκα φωνές.

Η Βάσω παρακαλάει από μέσα της ν’ ανοίξει η γη και να την καταπιεί. Θεέ μου, πόσο τη λυπάται την κυρία Φαίδρα. Ας μπορούσε να κάνει κάτι να τη βοηθήσει! Αλλά στο χαρτάκι της δεν έχει γραμμένο άλλο ξόρκι και το βιβλίο είναι στο σπίτι, κάτω από το κρεβάτι της.

Η κυρία Φαίδρα κοιτάζει το σύμβουλο. Ο σύμβουλος κοιτάζει την κυρία Φαίδρα. Η δασκάλα παίρνει τότε βαθιά ανάσα… και λέει:

- Καλά λοιπόν! Για να δούμε κάτι άλλο… Τα κεφάλια σας τα έχετε όλοι εδώ; Ή μήπως κάποιος ξέχασε το δικό του στο σπίτι;

Τα παιδιά γελάνε.

- Ωραία! Πολύ ωραία! Αφού έχετε όλοι εδώ τα κεφάλια σας, θα τα καταφέρουμε. Πάρτε μολύβι και χαρτί και θα λύσουμε όλοι μαζί τα προβλήματα που είχαμε…, λέει η κυρία Φαίδρα. Αλλά, για μισό λεπτό, συνεχίζει. Τώρα που το σκέφτομαι… νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Πώς να δουλέψει το κεφάλι, όταν η κοιλιά γουργουρίζει; Γίνεται; Δε γίνεται!

Και πλησιάζοντας στην έδρα, ανοίγει την τσάντα της, ψάχνει και βγάζει από μέσα κάμποσα κατακόκκινα μήλα. Η δασκάλα τα παίρνει στα χέρια της, γυρίζει στα παιδιά και ρωτάει:

- Αν στο ένα μου χέρι έχω τρία μήλα και στο άλλο έχω δύο, πόσα είναι όλα μαζί;

- Πέντε! φωνάζει η Βάσω μ’ όλη της τη δύναμη. Και την ίδια στιγμή παγώνει και η ίδια με τη φωνή της. Που να πάρει! Ξέχασε να σηκώσει το χέρι της! Αλλά δεν το ‘κανε από κακό… Από τη βιασύνη της να βοηθήσει τη δασκάλα να κάνει το μάθημά της… ξεχάστηκε.

- Πέντε λοιπόν, λέει η κυρία Φαίδρα. Σωστά. Πολύ σωστά. Αλλά μόνο πέντε μήλα έχω; Τίποτα άλλο δεν έχω;

- Τι άλλο δηλαδή; ρωτάει μπερδεμένη η Βάση.

- Για σκέψου… Για σκέψου…, της απαντάει χαμογελώντας η δασκάλα. 

Η Βασούλα η μαγισσούλα... κάνει το σχολείο άνω -κάτω