Τα παιδιά του γαλάζιου πλανήτη

Υπόθεση

Μακριά στο διάστημα υπάρχει ένας γαλάζιος πλανήτης ο οποίος κατοικείται μόνο από παιδιά τα οποία ζουν ελεύθερα κι ευτυχισμένα, μέχρι που εμφανίζεται ένας μυστηριώδης ενήλικας ο οποίος καταφέρνει να τους δημιουργήσει νέες ανάγκες ώστε να τα κάνει υποχείριά του. Τότε, η φιλία των παιδιών δοκιμάζεται όσο ποτέ…

Χαρακτηριστικά 

Εκδότης: Πατάκης

Συγγραφέας: Snaer Andri Magnason

Μεταφραστής: Φίλιππος Μανδηλαράς 

Τίτλος πρωτοτύπου: The Story of the Blue Planet

Εικονογράφος: Λίλα Καλογερή

ISBN: 9789601620169
Έτος έκδοσης: 1999 (στα ελληνικά 2006)

Σελίδες: 184

Τιμή: περίπου 7 ευρώ

Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Δ', Ε', Στ'

Κριτική

Πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα, δίκαια πολυβραβευμένο, που με τρόπο λυρικό αλλά ταυτόχρονα και ευθύ, εξηγεί στους αναγνώστες πώς ο πλανήτης μας έφτασε στην σημερινή του κατάσταση εξαιτίας της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε παιδιά Δ', Ε' και Στ' τάξης, ωστόσο θα άξιζε να το διαβάσουν και οι γονείς, που ίσως θυμηθούν ότι πολλές από τις ασχήμιες της σημερινής ζωής πηγάζουν από εμάς τους ίδιους.

Οι ευθύνες αποδίδονται από τον συγγραφέα σε όλους μας και παράλληλα καλούμαστε να περιορίσουμε (επιτέλους) τις προσωπικές μας επιθυμίες σκεπτόμενοι το συλλογικό συμφέρον γενικότερα αλλά και ειδικότερα το πόσοι συνάνθρωποί μας ζημιώνονται για να απολαμβάνουμε εμείς τα καθημερινά μας προνόμια.

Πίσω απ' την ιστορία των παιδιών του γαλάζιου πλανήτη, μπορούμε να εντοπίσουμε την κλασική ιστορία του Φάουστ να επαναλαμβάνεται (συμφωνία του ήρωα με τον διάβολο ακολουθούμενη από κρίση), προσαρμοσμένη ώστε να μοιάζει απλή αλλά και να είναι ελκυστική για παιδιά με περιβαλλοντικά ενδιαφέροντα. Δεν χρειάζεται μεγάλη οξυδέρκεια για να συνδέσει κανείς τον "κακό" της ιστορίας με τις Σειρήνες του σύγχρονου εμπορίου (μόδα, διαφήμιση, μάρκετινγκ), που συστηματικά καλλιεργούν σε όλους μας ανάγκες για νέα προϊόντα και υπηρεσίες, ώστε να αναζητούμε την ευτυχία μέσω της κατανάλωσης και όχι εκεί που πραγματικά βρίσκεται.

Αξίες - Θέματα

Υπευθυνότητα, Φιλία, Αειφορία, Αλτρουισμός, Δικαιοσύνη στην κατανομή πόρων. Ηθικά διλήμματα.

Εικονογράφηση

Απόσπασμα

"Ξέρετε τι έχει αυτός εδώ ο σάκος;" ρώτησε με θριαμβευτικό ύφος.

Τα παιδιά αντάλλαξαν βλέμματα γεμάτα απορία.

"Αστερόσκονη;"

"Τα κακά των πεταλούδων;"

"Όχι! Όχι!" είπε ο Γκλαμ "Εδώ μέσα βρίσκεται η μαγικότερη σκόνη στον κόσμο, παιδιά μου. Εδώ μέσα βρίσκεται καθαρή ΠΕΤΑΛΟΥΔΟΣΚΟΝΗ!"

"Πεταλουδόσκονη;"

"Δεν έχετε αγγίξει ποτέ σας πεταλούδα;"

Λίγο πολύ όλα τους είχαν αγγίξει.

Δεν έχετε προσέξει πως αφήνει στα χέρια σας μια αστραφτερή σκόνη;"

"Ναι" απάντησαν τα παιδιά.

"Είναι η σκόνη που επιτρέπει στις πεταλούδες να πετάνε όταν φωτίζει ο ήλιος τα φτερά τους".

"Και σε τι μπορεί να μας φανεί χρήσιμη αυτή η πεταλουδόσκονη;" ρώτησαν όλα μαζί.

"Θα σας δείξω αμέσως!"

Ο Γκλαμ πλησίασε τον Ρόκβι και άπλωσε λίγη πεταλουδόσκονη στο χέρι του. Στην αρχή δεν συνέβη τίποτε το αξιοπερίεργο. Στη συνέχεια όμως ο Ρόκβι ένιωσε το κορμί να ελαφραίνει, να ελαφραίνει και σε λίγο άρχισε να ανυψώνεται από το έδαφος και να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια των παιδιών, που τον κοιτούσαν με ορθάνοιχτο το στόμα.

"Πετάω! Πετάω!" φώναξε ο Ρόκβι.

Τα παιδιά ξέσπασαν σε επευφημίες και γέλια.

"Πετάει!" φώναζαν όλα μαζί και χόρευαν.

"Πετάω!" φώναζε ο Ρόκβι. "Πετάω κι είναι τόσο ωραία! Ποτέ μου δεν έχω νιώσει τόσο ωραία!"

Πράγματι, ο Ρόκβι πετούσε στον αέρα σαν πεταλούδα, έκανε μεγάλους κύκλους και βουτιές - ήταν απίθανο! Ένιωθε ένα υπέροχο γαργαλητό στο στομάχι. Προσγειώθηκε σε μια πορτοκαλιά κι άρχισε να μαζεύει πορτοκάλια και να τα πετάει στα παιδιά.

"Τέλεια!" φώναζε όλο χαρά. "Τέλεια! Φανταστικά! Υπέροχα! Ο Γκλαμ είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου!"

"Ναι! Κι από δω και μπρος θα τον φωνάζουμε Σούπερ Γκλαμ" φώναξε η Χίλντα.

"Ζήτω ο Σούπερ Γκλαμ!" φώναζαν όλα τα παιδιά μαζί.

"Και πόσο στοιχίζει η πεταλουδόσκονη;" ρώτησαν μερικά.

"Τίποτα, παιδιά μου. Σας την κάνω δώρο".

"Ζήτωωωωωω!"

Προβληματισμοί για Συζήτηση 
Ανάγκες και Ευτυχία
Έχετε σκεφτεί ποτέ τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Πώς γίνεται άραγε να ένιωθαν ευτυχισμένοι οι άνθρωποι πριν από 100 χρόνια, όταν δεν υπήρχε ούτε υπολογιστής, ούτε τηλεόραση, ούτε καν ηλεκτρικό ρεύμα και ζεστό νερό για όλους; Μήπως το ότι ζητάμε όλο και περισσότερα από τους γονείς μας για να είμαστε χαρούμενοι, είναι κάτι που μας οδηγεί σε αδιέξοδο;

Τα παιδιά του γαλάζιου πλανήτη