Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Σπίτι για πέντε

Υπόθεση
Ο Φίλιππος, 12 χρόνων, αντιμετωπίζει μια νέα οικογενειακή ζωή: η μητέρα του, χωρισμένη με τον πατέρα του από χρόνια, παντρεύεται τον Ορέστη, πατέρα του εννιάχρονου και πολύ ζωηρού Άρη, που έχασε τη δική του μητέρα όταν ήταν μωρό. Η ασυνήθιστη αυτή οικογένεια μετακομίζει σε καινούριο σπίτι και ο Φίλιππος αρχίζει να καταγράφει σ' ένα μικρό μαγνητόφωνο τις εντυπώσεις του, τα παράπονα, τους θυμούς, τα προβλήματα που του δημιουργεί αυτή η συμβίωση. Δεν είναι όμως ο μόνος που διηγείται σ' αυτό το βιβλίο. Σύντομα θα τον μιμηθεί κι ο μικρός Άρης, ενώ η μητέρα θα γράφει τα νέα της οικογένειας στην αδερφή της, στην Κρήτη, και ο Ορέστης θα τηλεφωνεί κάθε τόσο στον καλύτερο φίλο του. Έτσι,  θα ξετυλιχτεί μια σύγχρονη ιστορία γεμάτη κωμικά επεισόδια, αλλά και κάποιες τραγικές στιγμές, ώσπου να εμφανιστεί ένα νέο μέλος στην οικογένεια και το καινούριο σπίτι να γίνει "σπίτι για πέντε".

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης : Πατάκης
Συγγραφέας: Λότη Πέτροβιτς -Ανδρουτσοπούλου
Εικονογράφηση: Εύη Τσακνιά
ISBN: 9789602932599
Έτος 1ης Έκδοσης: 1987
Σελίδες: 132
Τιμή: περίπου 6 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Δ', Ε', Στ'

Κριτική
Το βιβλίο έχει λάβει το Τιμητικό δίπλωμα του Πανεπιστημίου της Πάντοβα και αυτό αν με ρωτήσετε δεν συνέβη καθόλου τυχαία. Δεν είναι ωστόσο η πλοκή που κάνει το ανάγνωσμα τούτο κάτι το ιδιαίτερο. Γιατί η ιστορία που μας διηγείται η συγγραφέας είναι μάλλον απλή, σχεδόν καθημερινή. Είναι βέβαια δοσμένη με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, μέσα από τέσσερις διαφορετικούς μονολόγους, -που επιτρέπουν στον αναγνώστη να εξετάζει την οπτική γωνία του κάθε μέλους της εν λόγω οικογένειας ξεχωριστά- αλλά αυτό δεν θα αρκούσε για να εκτιμήσουμε το δημιούργημα αυτό τόσο πολύ.

Είναι η τρυφερότητα της γραφής του, ο ανθρωπισμός και η αισιοδοξία που αποπνέει μέσα από την αθώα (ή λιγότερο αθώα) παιδική ματιά που ερμηνεύει τα τεκταινόμενα, το ελαφρύ του χιούμορ και η ζωντάνια των χαρακτήρων του. Όλα αυτά, συν το επίκαιρο του θέματος -τα προβλήματα που δημιουργούνται από ένα δεύτερο γάμο των γονιών και την αναγκαστική συμβίωση παιδιών που δεν είναι αδέρφια- συνθέτουν ένα ανάγνωσμα απολαυστικό και ηθοπλαστικό.

Η εικονογράφηση είναι ασπρόμαυρη αλλά αρκετά βοηθητική και τα κεφάλαια είναι σχετικά μικρά σε μέγεθος, ώστε να μην κουράζουν τους νεαρούς αναγνώστες.

Το βιβλίο προτείνεται ανεπιφύλακτα σε παιδιά Δ', Ε' και Στ' τάξης και απευθύνεται και στα δύο φύλα, ωστόσο με μεγαλύτερη ευκολία θα ταυτιστούν με τον ήρωα μάλλον τα αγόρια.

Πέρα από τα έντονα συναισθήματα που δημιουργεί στους αναγνώστες, η συγγραφέας με την τεχνική που διηγείται την ιστορία (τέσσερις μονόλογοι), μπορεί να ανοίξει στα παιδιά τους ορίζοντες της ενσυναίσθησης, ώστε να μάθουν να τοποθετούν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου και να εξετάζουν το περιβάλλον υπό διαφορετικές οπτικές γωνίες. Επιπλέον, όπως ελπίζω να επιβεβαιώσουν όσοι γονείς ή εκπαιδευτικοί το χρησιμοποιήσουν, είναι δοκιμασμένο με ιδιαίτερη επιτυχία σε περιπτώσεις αγοριών που τσακώνονται με τα αδέλφια τους. Το μόνο κακό είναι ότι η επίδραση ενός βιβλίου δεν κρατάει για πάντα...

Αξίες - Θέματα
Ανθρωπισμός, Αγάπη, Αλτρουισμός.

Απόσπασμα
Εγώ είμαι πάλι ο Άρης και μιλάω πάλι στο Φίφη. Μου αρέσει πολύ να μιλάω στο μαγνητόφωνο, αλλά καμιά φορά πατάω λάθος κουμπί και μου σβήνονται αυτά που έχω γράψει.

Νευριάζω τότε κι εγώ, παρατάω το Φίφη και πάω να παίξω. Έπειτα, δεν πρέπει να μαγνητοφωνώ και πολύ, γιατί εγώ έχω λίγες κασέτες κι άμα μου τελειώσουνε τι θα κάνω; Μία μόνο μου πήρε ο μπαμπάς, μαζί με το μαγνητόφωνο, και δύο τρεις μου αγόρασε ύστερα η Αν... η μάνα. Ο Φίλιππος όμως έχει ένα σωρό κι άμα τις γράψει όλες κι από τις δύο πλευρές θα ξαναχρησιμοποιήσει, μου είπε, και κάτι παλιές με τραγούδια που δεν του αρέσουνε πια. Αφού, λοιπόν, έχει τόσες πολλές, δεν έπρεπε να θυμώσει τη μέρα που του χάλασα μια κατά λάθος - μία ήταν μονάχα! Και δεν έπρεπε να μου... να μου πει τόσο άσχημο πράγμα. Τόσο άσχημο, που ήθελα να γινόταν να πατήσω ένα κουμπί, όπως στο μαγνητόφωνο, και να το σβήσω από το μυαλό μου, να μην το θυμάμαι.

Όταν άρχισε να φωνάζει που του έσκισα την κασέτα του, είπε η μάνα:

- Μην κάνεις έτσι, δεν είναι σωστό να μαλώνεις με τον αδερφό σου!

Κι εκείνος είπε:

- Δεν είναι καθόλου αδερφός μου αυτό το θηρίο.

Δε με πείραξε που με είπε θηρίο, με πείραξε που είπε ότι δεν είμαι αδερφός του. Γιατί εγώ θέλω να είμαι. Και όταν με ρώτησαν ο Μαρίνος και η Μαρίνα, οι καινούριοι μου φίλοι, "τι σου είναι ο Φίλιππος", εγώ είπα "αδερφός μου". Κι άμα με ξαναρωτήσουν, πάλι το ίδιο θα πω. Θα το λέω, θα το λέω, θα το λέω, ώσπου να το πιστέψει όλος ο κόσμος. Θα το πω και σ' όλα τα παιδιά στο σχολείο και στην κυρία μας, για να μου πει "μπράβο, να σου ζήσει ο καινούριος σου αδερφός", όπως είπε και στο Γιαννάκη προχτές, που κάθεται δίπλα μου, επειδή γέννησε η μαμά του.

Σήμερα το πρωί το είπα και στη μάνα πως θέλω ο Φίλιππος να είναι αδερφός μου, για να το ξέρει. Εκείνη μου είπε πως πρέπει να προσπαθήσω να μην τον κάνω να νευριάζει, για να μου ξεθυμώσει ολότελα και να θέλει κι εκείνος να είμαστε αδέρφια.

- Και τώρα τι να κάνω, για να ξεθυμώσει και για να θέλει; τη ρώτησα.

- Να του κάνεις ένα δωράκι, μου λέει, αφού σκέφτηκε λίγο. Δηλαδή κάτι που να του αρέσει πολύ.

Προβληματισμοί για Συζήτηση
Αδέλφια
Κάποιες φορές ίσως νιώθουμε πως τα μικρά μας αδέλφια προκαλούν προβλήματα, παίρνουν τα πράγματά μας και αντιγράφουν τον τρόπο που κάνουμε διάφορα πράγματα. Πρέπει άραγε να θυμώνουμε με αυτό και να αντιμετωπίζουμε τα αδελφάκια μας σαν να ήταν φίλοι μας από το σχολείο; Ή μήπως θα ήταν πιο σωστό να τα αγαπάμε και να τα προσέχουμε ακόμα περισσότερο από τους φίλους μας, μια και θα είμαστε για μια ζωή μαζί τους; Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως η διαφορά της ηλικίας μας φαίνεται πολύ μεγάλη όταν είμαστε μικροί, μα όσο μεγαλώνουμε μοιάζει να εξαφανίζεται.

Ημερολόγιο
Εσείς κρατάτε κάποιο ημερολόγιο με τα κυριότερα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή σας κάθε μέρα; Δεν θα σας άρεσε στο μέλλον να ανατρέχετε κάπου για να θυμάστε όσα ζήσατε τον περασμένο καιρό; Μην ξεχνάτε ότι σ' ένα τέτοιο βιβλίο μπορούμε να καταγράφουμε τις σκέψεις μας και τα σχέδιά μας και με αυτό τον τρόπο μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα! Τι γίνεται όμως αν κάποιος τρίτος διαβάσει το βιβλίο μας αυτό και μάθει τι σκεφτόμαστε;

Share/Bookmark

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ειμαι 35 χρονων καιριν ενα μηνα ηρθα στην Ελλαδα γιαδιακοπεσ καθώς ζούσα στον Καναδά μαζί με την μικρή μου κόρη και τον σύζηγό μου.Καθώς ε'ιχαμε βγει βόλτα,μπήκαμε σε ένα βιβλιοπωλείο εκέι η κοπέλα μας συστησε το σπιτι για πεμτε

Ανώνυμος είπε...

Τέλειο!♥

Δημοσίευση σχολίου

διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...