Το μαγικό μου ημερολόγιο (3): Οι παλιές φωτογραφίες

Υπόθεση
Η Ήβη και η νέα της κολλητή Μπεθ, αναλαμβάνουν να παρουσιάσουν για το μάθημα της Ιστορίας το παρελθόν της αγαπημένης τους σχολής χορού. Μαθαίνουν έτσι περισσότερα για τη ζωή της διάσημης μπαλαρίνας λαίδης Μάλκοβα, που ίδρυσε τη σχολή. Παράλληλα, η περιέργεια της Ήβης να μάθει περισσότερα για το ημερολόγιό της, βάζει το μαγικό βιβλίο σε κίνδυνο... μήπως τελικά κάποια πράγματα πρέπει να μένουν μυστικά, χωρίς να ψάχνουμε διαρκώς το "γιατί";

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Άγκυρα

Συγγραφέας: Laura Baker

Μετάφραση: Αιμιλία Μανούση

Εικονογράφηση: Mélanie Florain

ISBN: 978-960-422-871-3

Τίτλος πρωτοτύπου: From your Diary with Love, Two's Company
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008 (στα ελληνικά 2010)

Σελίδες: 105
Τιμή: περίπου 6 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Δ’, E', Στ'

Κριτική
Μετά από μια αρκετά μέτρια δεύτερη συνέχεια, η σειρά επιστρέφει με μια δροσερή και ενδιαφέρουσα περιπέτεια της Ήβης. Ακόμα και αν για τους εξωτερικούς παρατηρητές η νεαρή πρωταγωνίστρια φαίνεται να ακολουθεί κατά πόδας το πρότυπο της Barbie, η σειρά το Μαγικό Ημερολόγιο κάνει και φέτος θραύση στις προτιμήσεις των κοριτσιών της τάξης. Το προτείνουμε λοιπόν και μεις σε μαθήτριες των μεσαίων και των μεγαλύτερων τάξεων που αγαπούν το μπαλέτο, ή θέλουν απλώς να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους.

Γλώσσα: απλή και κατανοητή Προωθεί την αγάπη για το μπαλέτο και τον χορό Βοηθητικό υλικό: Εισαγωγή - γνωριμία με τους βασικούς χαρακτήρες, χάρτης της πόλης, παράρτημα με στάσεις μπαλέτου, quiz και απόσπασμα από το επόμενο βιβλίο της σειράς.

Περιορισμένη λογοτεχνικότητα Το στυλ Cosmopolitan ξαναχτυπάει στο παράρτημα του βιβλίου με μάλλον ακατάλληλης θεματικής quiz όπως: Ποιο είναι το στυλ σου στο ξενύχτι; Κατασκευή t-shirt, θέμα Αναμνηστικά από ένα ξενύχτι!

Αξίες - Θέματα

Φιλία, Μαγεία, Απώλεια, Χορός, Κλοπή

Σκηνές που ξεχωρίσαμε
Η Ήβη τρέχει όλο αγωνία στο βιβλιοπωλείο για να παραλάβει το ημερολόγιό της, και η κυρία Βολκόφ την καλύπτει, ώστε η μητέρα της να μην καταλάβει τι συμβαίνει. (σ. 73-75)

Εικονογράφηση

Απόσπασμα 

«Δώσε μου το ποπ κορν, Ήβη», είπε η Χάνα, η πιο παλιά φίλη της Ήβης, καθώς οι δυο τους είχαν χωθεί κάτω από ένα άνετο πάπλωμα για να δουν τα «Αστέρια του Μπαλέτου» σε DVD για χιλιοστή φορά.

«Πρόσεχε!» τσίριξε η Χάνα, καθώς ένα ποπκόρν πήδηξε πάνω από το κεφάλι της και προσγειώθηκε στο πάτωμα, δίπλα στον καναπέ. Η Ήβη ξέσπασε σε γέλια με την τρομαγμένη φάτσα της φίλης της.

«Ε, γυρεύοντας πήγαινες!» είπε η Χάνα, αδειάζοντας ένα ολόκληρο κουβαδάκι με ποπκόρν στο κεφάλι της Ήβης.

Σε λίγο οι δυο φίλες χτυπιούνταν από τα γέλια και τα πόδια τους έβγαιναν έξω από το πάπλωμα καθώς κυλιούνταν πάνω στον καναπέ.

Η Ήβη, με κατακόκκινα μάγουλα, έλαμπε από χαρά, ενώ το πλατύ χαμόγελό της έφτανε σχεδόν από το ένα αυτί στο άλλο. Είχε αρχίσει να της αρέσει το καινούριο της σπίτι στο Κρόσακρ, αλλά ένιωθε και ιδιαίτερη χαρά που είχε έρθει να μείνει για λίγο μαζί της η Χάνα. Τα δυο κορίτσια είχαν συνδεθεί από τότε που πρωτοαντάμωσαν, σε ηλικία τριών ετών, δυο πιτσιρικάκια με φουσκωτά μαγουλάκια που κρατιούνταν χεράκι-χεράκι και χοροπηδούσαν μαζί στην πρώτη τάξη στη σχολή μπαλέτου. Εφτά χρόνια αργότερα, εξακολουθούσαν να μοιράζονται τα πάντα:

ρούχα, κουτσομπολιά, μυστικά – και φυσικά, το πάθος τους για τον χορό.

«Καλύτερα να τα καθαρίσουμε όλα αυτά» είπε η Ήβη μαζεύοντας τα κομματάκια του ποπκόρν από το πάτωμα.

«Α, λατρεύω αυτό το κομμάτι», στέναξε η Χάνα, καθώς η Ντάρσι Μπάσελ έκανε τις πιρουέτες της στην οθόνη με μια κάτασπρη στολή. Κι οι δύο είχαν δει αυτό το κομμάτι από τη «λίμνη των Κύκνων» τόσο πολλές φορές, που ήξεραν όλες τις φιγούρες απ’ έξω.

«Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να χορέψω έτσι αυτή την “πουάντ”», είπε η Ήβη με τη φωνή της γεμάτη θαυμασμό. «η κυρία Σουόν είπε ότι μπορεί να τα καταφέρω σε μερικά χρόνια».

«Τέλεια!» είπε η Χάνα, αγκαλιάζοντας την Ήβη και μουρμουρίζοντας απαλά την περίφημη μουσική αυτού του μπαλέτου.

«Όι, όι, όι!» βούιξε μια δυνατή φωνή, ενώ άναψε ξαφνικά το δυνατό φως του σαλονιού. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός της Ήβης, ο Τσάρλι, που τον ακολουθούσαν γρήγορα ο μπαμπάς της κι ο μικρός αδελφός της, ο Τζος, ο οποίος άρπαξε το τηλεκοντρόλ από το τραπεζάκι. Η όμορφη μπαλαρίνα εξαφανίστηκε από την οθόνη και αντικαταστάθηκε από ένα πολύβουο πλήθος οπαδών του ποδοσφαίρου.

«Ποδόσφαιρο;!» φώναξαν μαζί τα δυο κορίτσια στραβομουτσουνιάζοντας.

«Συγγνώμη, κορίτσια», είπε ο κύριος Ντέναμ σηκώνοντας τους ώμους. «Αλλά σήμερα έχει μεγάλο ματς και λυπάμαι πολύ, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να το δούμε. Η Μίλτσεστερ Γιουνάιτεντ δεν περνάει κάθε μέρα στον δεύτερο γύρο του κυπέλλου, ξέρετε!»

«Ναι, πρέπει να το δούμε», πρόσθεσε ο Τζος μ’ ένα πονηρό χαμόγελο, δίνοντας στην Ήβη το DVD της που είχε βγάλει από το μηχάνημα.

«Δεν υπάρχει λόγος να μαλώσουμε», εξήγησε η Ήβη στη Χάνα. «Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν κερδίζουμε όταν θέλουν να δουν ποδόσφαιρο. Έλα, λοιπόν, πάμε επάνω εμείς. Τουλάχιστον δεν θα έχει αγόρια εκεί»

Σχόλιο

Υπάρχουν πολλοί αναγνώστες (ανάμεσά τους και γω) που διαφωνούν με το να διαφημίζονται οι "αρετές" ενός βιβλίου στο εξώφυλλό του σαν να επρόκειτο για "πραμάτεια". Στην παρούσα σειρά, για παράδειγμα, συναντάμε τόσο μπροστά όσο και στο οπισθόφυλλο την κονκάρδα Ιστορίες με αξίες ζωής, λες και δεν είναι όλα τα διηγήματα βασισμένα σ' ένα αξιακό υπόβαθρο. Παρά το σχόλιο, το κείμενο όντως μπορεί να αξιοποιηθεί στη συναισθηματική εκπαίδευση, καθώς μας περιγράφει με γλαφυρότητα το πώς νιώθει η ηρωίδα σε δύο κρίσιμες στιγμές του έργου: Όταν η Ήβη πιστεύει ότι έχει χάσει για πάντα το ημερολόγιό της (απώλεια) και την ώρα που μπροστά στις δασκάλες του χορού, κατηγορείται άδικα από τις αντίζηλές της ότι έκλεψε (αναστάτωση).

Πώς νιώθουμε λοιπόν όταν μας κατηγορεί κάποιος, και γιατί αναστατωνόμαστε, ακόμα και αν οι κατηγορίες είναι άδικες; Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτή την ένταση της στιγμής με ψυχραιμία; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντίδρασης για να μη χάσουμε το δίκιο μας;

Στο βιβλίο συναντάμε το -όχι ιδιαίτερα κρίσιμο- δίλημμα: ποδόσφαιρο ή μπαλέτο; Επίσης τίθεται εναγωνίως το ερώτημα: ποιος δικαιούται την τηλεόραση του σπιτιού όταν παίζει ταυτόχρονα μπαλέτο και ποδοσφαιρικός αγώνας; Στην ιστορία μας κερδίζουν οι φίλαθλοι άντρες, καθώς ο αγώνας είναι της τοπικής ομάδας και σημαντικός, ενώ το μπαλέτο παίζει σε βιντεοσκόπηση. 

Τέλος, γίνεται λόγος για τις επιλογές της λαίδης Μάλκοβα στη ζωή, αφού στην κορυφή της καριέρας της ως πρίμα μπαλαρίνα των Μπαλσόι, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα πάντα και να παντρευτεί έναν διευθυντή ορχήστρας, μένοντας στο Κρόσακρ. "Μα γιατί;" αναρωτιέται η Ήβη και η δασκάλα της εξηγεί ότι η φήμη μπορεί να φέρει πολλά προβλήματα σε έναν άνθρωπο. Μια και το θέμα είναι κλασικό, μπορούμε να ανιχνεύσουμε σχετικά διδάγματα και σε μύθους του Αισώπου, όπως Ο ποντικός του αγρού και ο ποντικός της πόλης, ή λύκος και σκύλος.

Χρήση στην τάξη

Στο σχολείο, η Ήβη και η Μπεθ διδάσκονται την Ιστορία με βιωματικό τρόπο. Αναλαμβάνουν εργασίες στις οποίες επιχειρούν να γίνουν μικρές ερευνήτριες - μικρές ιστορικοί. Αναζητούν το παρελθόν προσώπων στο περιβάλλον τους, παλιών κτηρίων στη γειτονιά ή τοπικών επιχειρήσεων και οργανισμών. Εδώ στην Ελλάδα, παρά τα ερεθίσματα που μας προσφέρονται απλόχερα, τέτοια προγράμματα που εμπλέκουν τους μαθητές ενεργά δεν εφαρμόζονται και τόσο συχνά.

Μπορούμε, λοιπόν, με αφορμή το βιβλίο, να αναθέσουμε στους μαθητές μας μια αντίστοιχη εργασία για το μάθημα της Ιστορίας. Να μεταφέρουν δηλαδή στην τάξη εμπειρίες από γηραιότερα μέλη της οικογένειάς τους και στη συνέχεια να τις συνδέσουμε μεταξύ τους σε μια χρονογραμμή στον πίνακα.

Από την άλλη, διαφωνώ λίγο και με την κάπως ρομαντική διατύπωση της Ήβης:  Αυτό σημαίνει αληθινή ιστορία, όχι μόνο ημερομηνίες και τόποι, αλλά αληθινές ζωές αληθινών ανθρώπων...  (σ.70) Προσωπικά θεωρώ ότι η μικροϊστορία έχει θέση στο μάθημα της Ιστορίας, αλλά δεν μπορεί και να καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος. Η μαυροφορεμένη γιαγιά π.χ. που ζυμώνει πάνω στο βουνό, παραμένει η ίδια ανά τους αιώνες, είτε βασιλεύει ο Καίσαρας είτε ο Ναπολέοντας είτε ο Ομπάμα. Χωρίς τόπους και ημερομηνίες, δύσκολα επιτυγχάνεται προσανατολισμός στο χώρο και τον χρόνο. Πώς θα μάθουμε να ξεχωρίζουμε τα κίνητρα που δημιουργούν τις εξελίξεις; Πώς θα διδαχτούμε από τα λάθη και τις προσωπικότητες του παρελθόντος;

Στις σελίδες 23-25 του βιβλίου, γίνεται αναφορά στην υπόθεση του μπαλέτου του Ντελίμπ Κοπέλια (Coppelia). Αν οι μαθητές την βρουν ενδιαφέρουσα, μπορούμε να προβάλουμε στην τάξη μια σκηνή από το έργο και ίσως να την αναπαραστήσουμε με παντομίμα μέσα στην αίθουσα.

Το μαγικό μου ημερολόγιο (3): Οι παλιές φωτογραφίες