Η Έλλη στο φεγγάρι

Υπόθεση

Η Έλλη επιστρέφει με τη μαμά της από τις καλοκαιρινές διακοπές. Η διαδρομή είναι μεγάλη και βαρετή, όμως σε λίγο βγαίνει στον ουρανό το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου. Η μικρή ενθουσιάζεται όταν το αντικρίζει και θέλει να μοιραστεί τη χαρά της με όλο τον κόσμο. 

Προσπαθεί να πείσει τον μπαμπά της να το δει, όμως εκείνος έχει δουλειά και κλείνει το τηλέφωνο. Ζητάει τότε από την υπάλληλο των διοδίων να το κοιτάξει, όμως και εκείνη αρχικά διστάζει. Σειρά έπειτα έχει ένας μουτρωμένος μαέστρος, που σκέφτεται τα τύμπανα στη συναυλία του... Τελικά, η επιμονή της μικρής κάνει τη χαρά για την πανσέληνο να απλωθεί σε ολόκληρο τον αυτοκινητόδρομο. Στα πρόσωπα στρογγυλεύουν τα χαμόγελα. Μέχρι και ο μπαμπάς αποφασίζει να βγει στη βεράντα και να θαυμάσει το θέαμα. Πίσω στο σπίτι, μια έκπληξη περιμένει την Έλλη.

 

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη
Εικονογράφηση: Θανάσης Δήμου
ISBN: 978-960-16-3069-4
Έτος 1ης Έκδοσης: 2012
Σελίδες: 40
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α', Β'

Κριτική

Χαριτωμένη ιστορία 800 περίπου λέξεων από τη σειρά χωρίς σωσίβιο (επίπεδο 3 - δελφινάκια) για τις απλές ομορφιές της ζωής που τα παιδιά μας βοηθούν να ανακαλύψουμε, αλλά και για την αλλοτρίωση - λήθαργο που απειλεί τους μεγάλους, όταν ασχολούνται μόνο με την εργασία τους. Με απλή γλώσσα και κάποιες πινελιές ευαισθησίας και χιούμορ, το κείμενο δένει ιδανικά με την πολύχρωμη εικονογράφηση, σ' ένα βιβλίο που θα αποτελέσει ευχάριστη συντροφιά για τα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού που έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης. Πέντε δραστηριότητες (ζωγραφικής, παρατηρητικότητας, δημιουργικής γραφής, κατανόησης κειμένου και ένα κρυπτόλεξο) που περιμένουν τους μικρούς αναγνώστες στις τελευταίες σελίδες, συμπληρώνουν την προσεγμένη έκδοση. Το προτείνουμε κυρίως σε μαθητές της Α' και Β' τάξης που αναζητούν ένα απλό βιβλίο για το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών.

Απλή γλώσσα Χιούμορ Προσεγμένη έκδοση

Αξίες - Θέματα
Οικογένεια, Αγάπη

Εικονογράφηση
Πολύχρωμες ζωγραφιές σε κάθε σελίδα σκιαγραφούν με ζωντάνια τους χαρακτήρες, αποδίδουν σκηνές από την αφήγηση και συμπληρώνουν ιδανικά το κείμενο, κάνοντας το διάβασμά του ακόμα πιο ευχάριστο.

Απόσπασμα
Η Έλλη επιστρέφει από τις διακοπές.

Το αυτοκίνητο τρέχει στους μεγάλους δρόμους.

Δίπλα τρέχουν τα βουνά, τα πράσινα λιβάδια,

καμιά φορά η θάλασσα και πάλι τα βουνά

και πάλι τα ίδια.

Η Έλλη  μετράει τα αυτοκίνητα που περνάνε.

- Ουφφφφ…

Βαριέται, αλλά η μαμά της υποσχέθηκε ότι

σε λίγο θα βγει το μεγάλο φεγγάρι. Και το

φεγγάρι του Αυγούστου είναι το μεγαλύτερο απ’ όλα.

- Μικρό δώρο για τις διακοπές που τέλειωσαν, λέει η μαμά γελώντας.

Και να, σε λίγο, ένα τεράστιο φεγγάρι διάφανο εμφανίζεται πάνω από μια γέφυρα.

- Μαμά, μαμά, το φεγγάρι ετοιμάζεται να βγει.

Η μαμά προσπαθεί να το δει. Τα αυτοκίνητα

ανάβουν τα φώτα τους και η μαμά βιάζεται.

 Η Έλλη φωνάζει. Το φεγγάρι αρχίζει να κοκκινίζει.

- Μαμά, μαμά, το φεγγάρι!

- Α, να το, το είδα. Υπέροχο!

- Μαμά, ο μπαμπάς βλέπει το φεγγάρι;

- Να τον πάρουμε τηλέφωνο.

Η Έλλη τηλεφωνεί στον μπαμπά της.

- Μπαμπά, είδες το φεγγάρι;

- Είμαι στη δουλειά τώρα.

- Μπαμπά, υποσχέσου ότι θα ψάξεις από το παράθυρό σου το φεγγάρι.

- Καλά, καλά. Θα τα πούμε στο σπίτι.

- Μπαμπά, το φεγγάρι!

- Θα σας ξαναπάρω, να προσέχετε!

Το αυτοκίνητο τρέχει. Τα αυτοκίνητα βιάζονται.

Τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα.

- Μαμά, μη βιάζεσαι. Τα αυτοκίνητα τρομάξανε το φεγγάρι.

Κοίτα πόσο γρήγορα σηκώνεται. Δε θα προλάβουμε ποτέ να το φτάσουμε.

Η μαμά χαμογελάει. Κοιτάει μέσα από τον

καθρέφτη την Έλλη που θαυμάζει το φεγγάρι.

Σταματάει στα διόδια. Ψάχνει να βρει χρήματα.

η πανσέληνος του Αυγούστου (πηγή)

Σχόλιο 

Το μοτίβο της ιστορίας με το παιδί που χάρη στην επιμονή του καταφέρνει να ευαισθητοποιήσει τους μεγάλους, προκαλώντας ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας, θυμίζει λίγο το παρακάτω παραμύθι του Μπρούνο Φερρέρο οι αστερίες:

Μια φορά και έναν καιρό, μια μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε στη θάλασσα και ο αέρας φυσούσε δυνατός και παγωμένος. Καθώς χτυπούσε με λύσσα το νερό, σήκωσε κάτι κύματα πελώρια. Αυτά, με τη σειρά τους, έπεσαν πάνω στην παραλία σαν ατσάλινα σφυριά, ξεβράζοντας κάθε λογής μικρά ψαράκια, οστρακόδερμα και μικρά σαλιγκαράκια. Όταν η καταιγίδα κόπασε και χάθηκε, τόσο ξαφνικά όσο είχε εμφανιστεί, το νερό υποχώρησε και άφησε πίσω του μια παραλία καλυμμένη με λάσπη και σπαρμένη με χιλιάδες αστερίες που αργοπέθαιναν. Και ήταν τόσο πολλοί, που η παραλία είχε πάρει χρώμα ροζ!

Το παράξενο φαινόμενο τράβηξε την προσοχή του κόσμου και γρήγορα πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν στον παραλιακό δρόμο για να χαζέψουν το θέαμα. Ακόμα και δημοσιογράφοι της τηλεόρασης έφτασαν και άρχισαν να αναμεταδίδουν το πρωτοφανές γεγονός. Οι αστερίες είχαν γεμίσει την παραλία και στέκονταν σχεδόν ακίνητοι. Αργοπέθαιναν...

Ο Πεπίτο ήταν κι αυτός μέσα στο πλήθος. Έφτασε εκεί μαζί με τον πατέρα του που τον κρατούσε από το χέρι. Ήταν έξυπνο και ευαίσθητο αγόρι, και κοιτάζοντας τους αστερίες, τα μάτια του γέμισαν με στενοχώρια και συμπόνοια για τα πλάσματα αυτά. Όλοι τα κοιτούσαν, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα. Ξαφνικά, ο Πεπίτο άφησε το χέρι του πατέρα του, έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες του, και έτρεξε κάτω στην παραλία. Δίπλα σε ένα λοφάκι, έσκυψε, μάζεψε λίγους αστερίες με τα μικρά του χέρια και με γρήγορες κινήσεις τους πήγε πίσω στη θάλασσα. Χωρίς να χάνει χρόνο, ξαναγύρισε στο λοφάκι και μάζεψε λίγους ακόμα. 

Ένας από τους πολλούς ανθρώπους που παρακολουθούσαν τη σκηνή από το δρόμο, του φώναξε:

- Τι κάνεις εκεί, μικρέ;

- Πετάω τους αστερίες πίσω στη θάλασσα... βλέπετε πεθαίνουν έξω απ' το νερό!

απάντησε ο Πεπίτο, χωρίς να σταματήσει τη δουλειά του.

- Μα υπάρχουν τόσο πολλοί έξω στην άμμο, δεν μπορείς να τους σώσεις όλους! Είναι πραγματικά χιλιάδες...όλες οι παραλίες της πόλης είναι γεμάτες! Η μικρή σου προσπάθεια δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι...

Ο Πεπίτο τότε χαμογέλασε, και, δείχνοντας έναν μικρούλη αστερία που μόλις πέταγε στο νερό, είπε:

- Η μικρή μου προσπάθεια μόλις άλλαξε πάρα πολλά γι' αυτόν εδώ τον αστερία!

Ο άντρας έμεινε για μια στιγμή σιωπηλός. Αμέσως μετά, έσκυψε, έβγαλε γρήγορα τα παπούτσια και τις κάλτσες του και έτρεξε στην παραλία. Άρχισε κι αυτός σβέλτα να πιάνει αστερίες και να τους πετάει πίσω στη θάλασσα. Μετά από λίγο, δύο κορίτσια τον ακολούθησαν. Και πριν περάσει ένα λεπτό, άλλοι τέσσερις μικροί έκαναν το ίδιο. Μέσα σε λίγες στιγμές, 50 άνθρωποι είχαν βρεθεί στο πλάι τους, και σε λίγο ήταν 100, και μετά 200, και ώσπου να το καταλάβει κανείς, χίλιοι ολάκεροι άνθρωποι είχαν κατέβει στην παραλία και βοηθούσαν τους αστερίες!

Όλοι μαζί, τους έσωζαν στέλνοντάς τους πίσω στη θάλασσα. Στο τέλος, γλίτωσαν όλοι οι αστερίες από τον θάνατο. Όλοι, χάρη σε ένα μικρό παιδί, που ήταν αρκετά θαρραλέο για να κάνει αυτό την αρχή.

Χρήση στην τάξη
Έχουν άραγε ακόμα τα μικρά παιδιά τη δύναμη να "ανοίγουν τα μάτια" στους μεγάλους; Μπορούμε να καλέσουμε τους μαθητές μας να δοκιμάσουν ένα μικρό, κοινωνικό πείραμα στο σπίτι. Αφού εντοπίσουν κάτι αξιοπρόσεκτο που απαιτεί από τους άλλους να σηκωθούν για να το δουν (όπως π.χ. το γεμάτο ακόμη αυγουστιάτικο φεγγάρι στον ουρανό, ένα περιστέρι που φαίνεται από το μπαλκόνι, κτλ.), το επισημαίνουν στην οικογένειά τους και καταγράφουμε τις αντιδράσεις, σημειώνοντας τις απαντήσεις και συμπληρώνοντας έναν πίνακα όπως παρακάτω.

απαντήσεις
π.χ. 
Μπαμπάς: Πού το είδες; Δείξε μου να το δω κι εγώ!Μαμά: Το έχω δει παιδί μου...
Αδελφός: Άσε με ήσυχο...


Αν προτιμάτε τη Φυσική από τις κοινωνικές επιστήμες, το κείμενο αποτελεί αφορμή ώστε να μιλήσουμε για τον δορυφόρο της Γης και τα διάφορα ονόματα που αλλάζει ανάλογα με τις φάσεις και τα ενδιάμεσα στάδιά τους: Νέα σελήνη - Μηνίσκος - Ημισέληνος- Αμφίκυρτος - Πανσέληνος. Μπορούμε επίσης να προβάλουμε ή να αντιγράψουμε το πείραμα της Emily Morgan, όπως φαίνεται στο πιο πάνω βίντεο.

Το σεληνιακό ημερολόγιο της χρονιάς από τον Όμιλο Φίλων Αστρονομίας (πηγή)

Η Έλλη στο φεγγάρι