Η καμηλοπάρδαλη που αγαπούσε τα καπέλα

Υπόθεση

Μια μικρή, ξεροκέφαλη καμηλοπάρδαλη, βλέπει για πρώτη φορά καπέλο σε μια σελίδα περιοδικού που βρέθηκε στη ζούγκλα. Της αρέσει τόσο, που παρά τις προειδοποιήσεις του βασιλιά - λιονταριού, αποφασίζει να πάει στην πόλη, για να ψωνίσει και κείνη ένα. Αναζητώντας κάποιον άνθρωπο που θα της δείξει τον δρόμο, περπατάει ως το ξέφωτο του δάσους, όπου συναντά ένα τζιπ με κυνηγούς! Εκείνοι τη φορτώνουν σ' ένα αεροπλάνο και το επόμενο βράδυ ξυπνάει στον ζωολογικό κήπο μιας μεγάλης πόλης, δίπλα στο κλουβί με τον ελέφαντα. Γρήγορα βαριέται την αιχμαλωσία, αποδρά από τον κήπο και βγαίνει στους δρόμους της πόλης. Ο κόσμος που τη βλέπει πανικοβάλλεται, όμως εκείνη συνεχίζει τη βόλτα της στα καταστήματα, γυρεύοντας το τέλειο καπέλο!

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη
Εικονογράφηση: Θανάσης Δήμου
ISBN: 978-960-16-3069-4
Έτος 1ης Έκδοσης: 2012
Σελίδες: 40
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α', Β'

Κριτική

Χαριτωμένο διήγημα 3.500 περίπου λέξεων για μαθητές που αγαπούν τα ζώα και έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης. Με απλή γραφή, χιούμορ και διάχυτη ανεμελιά, η συγγραφέας μιας περιγράφει την τρελή περιπέτεια μιας μικρής καμηλοπάρδαλης που κάνει του κεφαλιού της, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που παραμονεύουν. Τελικά, όχι μόνο δεν τιμωρείται για τις επιλογές της, αλλά μας αποδεικνύει και πως "ο επιμένων νικά και ο ζητών ευρίσκει". Χωρισμός σε κεφάλαια δεν υπάρχει, όμως το στήσιμο με το κείμενο αντικριστά στις ολοσέλιδες ζωγραφιές βοηθάει στο να παρουσιάσουμε το βιβλίο και σε μικρότερα παιδιά. Ο εικονογράφος ακολουθεί το πνεύμα του κειμένου, πλαισιώνοντάς το με χαρούμενες, πολύχρωμες ζωγραφιές. Εμείς το προτείνουμε σε μαθητές των πρώτων τάξεων του Δημοτικού αλλά και σε μεγαλύτερους, που αναζητούν ένα ελαφρύ ανάγνωσμα.

Απλή γλώσσα Χιούμορ

 

Μηνύματα που μπορεί να παρεξηγηθούν

Αξίες - Θέματα
Ζωοφιλία, Χιούμορ, Περιβάλλον

Εικονογράφηση
Με καθαρές γραμμές και γελοιογραφικό σκίτσο, οι πολύχρωμες ζωγραφιές σε κάθε δεύτερη σελίδα, δίνουν χρώμα στο βιβλίο και συμβάλλουν στην ξεκούραστη ανάγνωση.

Απόσπασμα
Ζούσε μια φορά κι έναν καιρό, σε μια ζούγκλα στα βάθη της Αφρικής, μια καμηλοπάρδαλη. Σε αυτές τις ζούγκλες ο χάρτης μπερδεύεται. Έτσι, και να με ρωτήσετε δεν μπορώ να σας πω σε ποια χώρα ακριβώς βρίσκεται αυτή η ζούγκλα. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Αν βλέπατε από μακριά αυτή την καμηλοπάρδαλη, θα σας φαινόταν ίδια με τις υπόλοιπες.

Ήταν ψηλή, με ωραίο πορτοκαλί χρώμα και στρογγυλές βούλες. Έβοσκε ήσυχη το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων. Οι γονείς της ήταν περήφανοι για τη μικρή τους και την παρακολουθούσαν να μεγαλώνει. Ήταν σίγουροι ότι θα γινόταν μια καθωσπρέπει καμηλοπάρδαλη και σε μερικά χρόνια θα έκανε τη δική της οικογένεια.

Η μαμά της όμως ανησυχούσε.
- Αυτό το παιδί, έλεγε στις φίλες της, έχει φοβερό πείσμα. Άμα της μπει μια ιδέα στο κεφάλι, δεν αλλάζει γνώμη με τίποτα.

- Μην ανησυχείς, της έλεγαν εκείνες, όλα τα παιδιά είναι πεισματάρικα. Στο τέλος όμως κάνουν αυτό που πρέπει.

Μια μέρα η μικρή Καμηλοπάρδαλη μάσησε κάτι σκληρό και άνοστο, που την έκανε να αηδιάσει και να το φτύσει αμέσως.

Έφαγε μερικά ακόμα φύλλα και μετά έριξε μια ματιά στο παράξενο πράγμα που κατά λάθος είχε βάλει στο στόμα της.

"Αυτό δεν είναι φύλλο" σκέφτηκε και το ίσιωσε με τη μουσούδα της. Είχε παράξενα σχέδια και πολύ όμορφα χρώματα. Φύλλο όμως δεν ήταν. Ήταν πολύ άνοστο.Ούτε ήξερε κανένα δέντρο που να κάνει τέτοια φύλλα. Έπρεπε να ρωτήσει τη μαμά της.

- Μαμάαα... φώναξε με όλη της τη δύναμη.

- Το παιδί μου! Φώναξε και η μαμά της κι άρχισε να τρέχει προς το μέρος της.

Το ίδιο έκαναν και τα άλλα ζώα, που φοβήθηκαν ότι κάτι πολύ κακό συνέβη.

- Τι έπαθες, παιδί μου; Ρώτησε η μαμά Καμηλοπάρδαλη μόλις έφτασε κοντά της.

- Είσαι καλά; Ρώτησαν και τα άλλα ζώα.

- Φυσικά, είπε η μικρή Καμηλοπάρδαλη, που δεν κατάλαβε γιατί τρόμαξαν τόσο.

- Βρήκα αυτό το φύλλο, μάλλον κόντεψα να φάω αυτό το φύλλο, που όμως δεν είναι φύλλο κανενός δέντρου. Το ξέρω γιατί έχω δοκιμάσει όλα τα φύλλα της ζούγκλας και ποτέ δεν έφαγα κάτι τόσο άνοστο. Όμως έχει πολύ ωραία χρώματα και είναι λεπτό και ίσιο, όπως κάθε άλλο φύλλο. Τι είναι λοιπόν;

Η μαμά Καμηλοπάρδαλη το μύρισε δυο φορές.

- Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο πράγμα, είπε. Καλά θα κάνεις να το αφήσεις εκεί που βρίσκεται, μπορεί να είναι επικίνδυνο.

- Θα το πάρω μαζί μου, είπε η μικρή Καμηλοπάρδαλη και το σήκωσε με τη μουσούδα της.

- Άσ' το εκεί που είναι και έλα σπίτι, είπε η μαμά. Ακούς;

Όμως η μικρή δεν άκουγε. Σκεφτόταν πώς μπορούσε να μάθει περισσότερα για το παράξενο φύλλο.

- Ακούς; Ξαναείπε η μαμά.

- Εντάξει, έρχομαι, απάντησε η μικρή Καμηλοπάρδαλη κι έκρυψε το φύλλο ανάμεσα στα αυτιά της.

Είχε κιόλας σκεφτεί τι έπρεπε να κάνει.

Στην Αφρική ο ήλιος το πρωί βγαίνει κατακόκκινος σαν ώριμη ντομάτα. Αυτό, βέβαια, το ξέρουν πολύ λίγοι, αφού εκεί δε φυτρώνουν ντοματιές. Έτσι, κανένας δεν σκέφτεται να κάνει σαλάτα όταν ξημερώνει.

Η μικρή Καμηλοπάρδαλη  είχε ανοίξει τα μάτια της πολύ πριν ξημερώσει και βγήκε από το σπίτι της όταν ανέβηκε ψηλά ο ήλιος. Η μαμά της την καλημέρισε νομίζοντας πως πάει να βοσκήσει. Εκείνη όμως τράβηξε κατευθείαν για το κέντρο της ζούγκλας. Ήξερε τον δρόμο, γιατί μια φορά είχε πάει εκεί με τον μπαμπά της.

Στο κέντρο της ζούγκλας είχε τη φωλιά του ο μεγαλοπρεπής άρχοντας της ζούγκλας, το Λιοντάρι. Η μικρή Καμηλοπάρδαλη στάθηκε απ' έξω και χτύπησε την πόρτα.

- Έχεις ραντεβού; τη ρώτησε ένα κουνάβι αφού την κοίταξε από τα πόδια μέχρι τον λαιμό.

- Όχι, έχω να δείξω κάτι στο Λιοντάρι. Το ραντεβού τι είναι; Άλλο δέντρο;

- Μικρή μου, είχε τελείως άσχετη. Πρώτη φορά έρχεσαι στο κέντρο;

- Δεύτερη. Έχω έρθει άλλη μία με τον μπαμπά μου.

- Και δεν ξέρεις, λοιπόν, ότι ο άρχοντας της ζούγκλας δέχεται μόνο με ραντεβού;

- Άκου να δεις, αν ήξερα τι δέντρο είναι αυτό το ραντεβού, θα το είχα φέρει μαζί μου. Τώρα δεν το έχω. Λοιπόν, θα μου ανοίξεις την πόρτα;

- Τι θέλει η μικρή Καμηλοπάρδαλη και ήρθε τόσο πρωί στη μεγαλοπρεπή φωλιά μου; Φώναξε το Λιοντάρι.

Η Καμηλοπάρδαλη του έδειξε αμέσως το φύλλο.

- Τι είναι αυτό; Ρώτησε.

Το Λιοντάρι κοίταξε το φύλλο με την άκρη του ματιού του και ξαφνικά έχασε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Έμοιαζε τώρα περισσότερο με μια παχουλή φοβισμένη γάτα.

- Πού το βρήκες; Ρώτησε.

- Εκεί που έτρωγα. Όμως δεν είναι φύλλο.

- Φύλλο είναι, είπε το Λιοντάρι, που άρχισε να τρέμει σαν φύλλο.

- Δεν καταλαβαίνω, είπε η Καμηλοπάρδαλη και κοίταξε το Λιοντάρι από πάνω ως κάτω.

- Πώς να σ' το εξηγήσω, είπε το Λιοντάρι και χαμήλωσε τη φωνή του, είναι φύλλο περιοδικού.

- Δεν ξέρω κανένα δέντρο που να το λένε έτσι, ψιθύρισε θυμωμένη η Καμηλοπάρδαλη, και έχω δοκιμάσει όλα τα φύλλα της ζούγκλας.

- Το περιοδικό δεν είναι δέντρο.

- Τότε;

- Άκου, είπε τότε σοβαρά το Λιοντάρι, τα περιοδικά είναι πράγματα των ανθρώπων. Δεν ξέρω σε τι τους χρησιμεύουν και δε μ' ενδιαφέρει. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όπου υπάρχουν πράγματα των ανθρώπων υπάρχουν και άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι πολύ επικίνδυνα πλάσματα. Έρχονται καμιά φορά εδώ, πιάνουν τα ζώα, τα βάζουν σε κλουβιά και στην καλύτερη περίπτωση τα πηγαίνουν στις πόλεις και τα κλείνουν στους ζωολογικούς κήπους. Επειδή είσαι μικρή, δε θέλω να σου πω τι άλλο κάνουν. Πάντως, κανένα ζώο από αυτά που έχουν πιάσει δε γύρισε ποτέ πίσω.

Σχόλιο 

Ένας κάποιος προβληματισμός που μπορεί να ανακύψει από την ανάγνωση της, χαρούμενης, κατά τ' άλλα,  ιστορίας, είναι μήπως η στάση της ξεροκέφαλης καμηλοπάρδαλης που επιμένει στο δικό της, αδιαφορεί για τις προειδοποιήσεις και νουθεσίες των μεγαλυτέρων, μπλέκεται εν αγνοία της σε ένα σωρό κινδύνους και τελικά καταφέρνει να κάνει πραγματικότητα το όνειρό της, εμπνεύσει και τους μικρούς αναγνώστες να συμπεριφερθούν ανάλογα. Ίσως μια μικρή συζήτηση με τους μαθητές μας γύρω από το θέμα τούτο, να είχε νόημα, ώστε να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.

οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι όντως μοιάζει λίγο ξεροκέφαλη! (πηγή)

Η καμηλοπάρδαλη της ιστορίας είναι λαλίστατη! Όχι μόνο επικοινωνεί με τα υπόλοιπα ζώα της ζούγκλας -όπως πολύ συχνά συμβαίνει στα παραμύθια-, αλλά μπορεί να μιλάει και τη γλώσσα των ανθρώπων, οι οποίοι, αντιμετωπίζοντας την κατάσταση πιο ρεαλιστικά, τρομοκρατούνται και τρέχουν να γλιτώσουν! Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Μπορούν οι καμηλοπαρδάλεις να παράγουν ήχους ή μένουν σε όλη τους τη ζωή βουβές, όπως πολλοί πιστεύουν; Σύμφωνα με αυτό το άρθρο, οι καμηλοπαρδάλεις επικοινωνούν μεταξύ τους με υπόηχους, που το ανθρώπινο αυτί είναι αδύνατο να συλλάβει. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, έχει καταγραφεί να παράγουν έναν ήχο σαν βήχα (όταν π.χ. το αρσενικό θέλει να τραβήξει την προσοχή του θηλυκού) ή συριγμούς, όταν θέλουν να προειδοποιήσουν τους συντρόφους τους για επερχόμενο κίνδυνο. Επίσης να αναφέρουμε ότι οι μαμάδες καμηλοπαρδάλεις είναι πολύ προστατευτικές προς τα παιδιά τους, όπως συμβαίνει και με την καμηλοπάρδαλη της ιστορίας.

Καμηλοπαρδάλεις με τουπέ (πηγή)

Χρήση στην τάξη

Παρακάτω βλέπουμε μια εικόνα από το νησάκι Beckholmen (ένα από τα 14 συνολικά νησιά που φιλοξενούν την πρωτεύουσα της Σουηδίας), μέσα στο λιμάνι της Στοκχόλμης. Πρόκειται για δύο παλιούς γερανούς που έχουν "μεταμφιεστεί" σε καμηλοπαρδάλεις και πλέον αποτελούν αξιοθέατα του παλιού ναυπηγείου της πόλης. Υπάρχουν άραγε αντικείμενα και επιφάνειες στο σχολείο μας που θα μπορούσαν να ξαναγεννηθούν με αντίστοιχο τρόπο; Πριν πάρουμε πινέλο και αρχίσουμε να βάφουμε με βούλες τις μπασκέτες στην αυλή, καλό είναι να συμβουλευτούμε τον διευθυντή μας!

Γερανοί καμουφλαρισμένοι σε καμηλοπαρδάλεις, στο κέντρο της Στοκχόλμης (πηγή)

Στην τάξη, εκτός από το να παρουσιάσουμε το ζώο αυτό, να το περιγράψουμε και να μάθουμε περισσότερα για τη διατροφή και τις συνήθειές του, μπορούμε να δοκιμάσουμε και να το σχεδιάσουμε ή να το χρωματίσουμε. Καλή διασκέδαση!

Η καμηλοπάρδαλη που αγαπούσε τα καπέλα