Υπόθεση
Αθήνα, Ιούνιος του 2004. Ο 12χρονος Πέτρος, παιδί χωρισμένων γονιών και εξπέρ στη χρήση κινητών τηλεφώνων, περιμένει πώς και πώς να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη για να ξαναδεί τον πατέρα του μετά από 3 χρόνια. Το ταξίδι όμως ακυρώνεται κι έτσι η μητέρα του θα τον πάρει μαζί της με το ζόρι στην πατρίδα της τη Νάξο, όπου είχε ήδη κανονίσει να ταξιδέψει για να δει το πατρικό της. Στο ορεινό χωριό όπου θα βρεθεί ο Πέτρος αντί για το Μανχάταν, θα έρθει σε επαφή με έναν αλλιώτικο κόσμο, καθόλου ψηφιακό, αλλά άγριο και γοητευτικό... ακριβώς όπως και η Αριάδνη, το "αλαφροΐσκιωτο" κορίτσι που θα γνωρίσει και που θα τον μυήσει στα μυστήρια ενός ξεχασμένου φράγκικου πύργου. Κανείς από τους δυο τους όμως δεν φαντάζεται ότι στα υπόγεια αυτού του πύργου, τους περιμένει μια μεγάλη περιπέτεια...
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Παπαδόπουλος
Συγγραφέας: Ιωάννα Κυρίτση - Τζιώτη
Εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη
ISBN: 960-412-428-5
Έτος 1ης Έκδοσης: 2005
Σελίδες: 92
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Δ', Ε'
Κριτική
Χαριτωμένη καλοκαιρινή περιπέτεια με κοινωνικές προεκτάσεις, στην οποία κατά κάποιο τρόπο αναμετρώνται ο συναρπαστικός κόσμος της ψηφιακής τεχνολογίας, με εκείνον του ρομαντικού παρελθόντος (αποτέλεσμα: ισοπαλία). Προτείνεται περισσότερο σε αγόρια και κορίτσια των μεσαίων και μεγαλύτερων τάξεων.
 |
|
 |
|
Αξίες - Θέματα
Σκηνές που ξεχωρίσαμε
Ξεχωρίσαμε τη σκηνή όπου ο Πέτρος το σκάει νύχτα από το σπίτι του, για να συναντήσει κοντά στον πύργο την Αριάδνη (σ. 74-75)
Εικονογράφηση
Ασπρόμαυρη, μέσα στο κλίμα, όμως πολύ αραιή, με μόλις τρεις σελίδες σε ολόκληρο το βιβλίο
Σχόλιο
Για να δικαιολογήσω το "σημεία με προχειρότητα στη γραφή" που αναφέρω πιο πάνω, θα φέρω δύο παραδείγματα: Στο πρώτο, ο "Σανούδος" εμφανίζεται στη σελ. 34 του βιβλίου και μόλις τρεις σελίδες αργότερα, στην 36, μαθαίνουμε ότι είναι ο γάτος του σπιτιού. Μικρό το κακό θα πείτε, αλλά προσωπικά τον είχα περάσει για σκύλο. Στο δεύτερο, ο Πέτρος βγάζει το κινητό του, ενεργοποιεί την κάμερα νυχτερινής λήψης, δοκιμάζει να βιντεοσκοπήσει το δωμάτιο, όμως το κινητό του είναι απενεργοποιημένο και με κανένα τρόπο δεν μπαίνει σε λειτουργία. Εκτός απ' το ότι δεν είμαι βέβαιος ότι το 2004 κυκλοφορούσαν κινητά με κάμερα νυχτερινής λήψης, υποθέτω ότι η ενεργοποίησή της προϋποθέτει και ενεργοποίηση της συσκευής.
Σχετικά με το βασικό αντικείμενο του έργου: Εκφράσεις όπως "όσο για τα μηνύματα; Με κλειστά τα μάτια τα έγραφε. (...) Μοναχά τους έβρισκαν τα δάχτυλά του τα γράμματα στα πλήκτρα. Απέξω κι ανακατωτά ήξερε να βγάζει φωτογραφίες, να ηχογραφεί, να αλλάζει ήχους, να στέλνει εικονομηνύματα (...)" δείχνουν ένα δέος απέναντι σε δεξιότητες που δεν θα έπρεπε να κάνουν καν εντύπωση. Προσωπικά δεν γνωρίζω 12χρονο (μάλλον ούτε 9χρονο) παιδί που να μην θεωρεί τα παραπάνω μάλλον αυτονόητα. Οπότε η αναφορά σε "πολύπλοκα κουμπάκια" (σ.11) φοβάμαι ότι απλώς αποκαλύπτει την όχι τόσο στενή σχέση της συγγραφέως με την τεχνολογία γενικώς και την κινητή τηλεφωνία ειδικότερα.
Τα μηνύματα που έρχονται στο κινητό του Πέτρου, είναι ωστόσο ένα έξυπνο τέχνασμα για να παρακολουθούμε παράλληλα με την κεντρική πλοκή και τις ενέργειες άλλων χαρακτήρων που βρίσκονται μακριά.
Χρήση στην τάξη
Εκτός από το μάθημα της γλώσσας, το κείμενο μας δίνει αφορμή να μιλήσουμε για τη λατινοκρατία στο Αιγαίο (Ιστορία Ε', Στ'), για την οικογένεια του Μάρκου Σανούδου και για τους πειρατές που σκορπούσαν τον τρόμο στα νησιά μας (σελ. 63-65). Μπορούμε επίσης να κάνουμε αναφορά στους ενετικούς πύργους που στολίζουν διάφορες περιοχές στρατηγικής σημασίας στη χώρα μας. Αν μάλιστα υπάρχει πύργος κοντά στο σχολείο, μπορούμε να τον επισκεφτούμε και να κάνουμε μάθημα επί τόπου. Τα σχολεία της επαρχίας, μπορούν ρωτώντας στον τοπικό δήμο ή χρησιμοποιώντας τον Καστρολόγο να ελέγξουν αν κοντά στην περιοχή τους υπάρχει φράγκικο κάστρο. Για τους μαθητές της Αττικής, μια επιλογή εκπαιδευτικής εκδρομής (πέρα από το Βυζαντινό - Χριστιανικό Μουσείο), θα μπορούσε να είναι ο πύργος της Βραυρώνας.
Σχετικά με τον πύργο αυτό, διασκευάζουμε από τις πηγές:
Τοποθεσία Στο δρόμο προς τον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας στα αριστερά μας και λίγο πριν φθάσουμε στη βρύση, την επονομαζόμενη «Κρόϊ Σκλιά» (= η βρύση του Σκλιά -ανδρικό όνομα), απέναντι από το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου, δεσπόζει στην κορυφή χαμηλού λόφου, ο πύργος της Βραυρώνας. Ακριβώς κάτω του, στη ρίζα του λόφου, περνάει ένα μικρό ποταμάκι, παραπόταμος του Ερασίνου.
Χρονολόγηση Η τοπική παράδοση θέλει τον πύργο Ενετικό, κτισμένο δηλαδή μεταξύ των ετών 1394 -1405, ενώ τον συνδέει και με μια δακρύβρεκτη ιστορία σχετικά με την τύχη του παλικαριού που τον έκτισε. Οι αρχαιολογικές όμως έρευνες αποδίδουν την κατασκευή του κατά την πρώτη περίοδο της Λατινοκρατίας στην Αττική, οπότε και κυριάρχησαν στην περιοχή οι Βουργούνδιοι δούκες Ντε Λα Ρος (1204 -1311) εκατό και πλέον χρόνια πριν. Ο πύργος της Βραυρώνας καθώς και ο ομόλογός του της Λιάδας (Ντάγλα) στο Μαρκόπουλο, εντάσσονταν σε ένα οικοδομικό πρόγραμμα κατασκευής πύργων ως παρατηρητηρίων, τις λεγόμενες «βίγλες», κάτι αντίστοιχο με τις βυζαντινές "φρυκτωρίες" που χρησιμοποιούντο για την ειδοποίηση των κατοίκων της περιοχής, σε περίπτωση πειρατικών επιδρομών. Άλλοι πύργοι που που ανήκαν στο ίδιο σύστημα και καταστράφηκαν, υπήρχαν στη θέση Φιλιάτι στο Κορωπί, στην Παιανία στις θέσεις Μισκοπή και Κοκκίνα κ ά.
Το κτίσμα Πρόκειται για ένα ορθογώνιο πρισματικό κτίριο ύψους 18μ., το οποίο διατηρείται σε καλή κατάσταση (λείπουν μόνο 2 επάλξεις και οι ξύλινες κατασκευές, όπως σκάλες, πατάρια, κλπ.). Είναι χτισμένο από μεσαίου και μεγάλου μεγέθους λαξευμένους λίθους (οι τοίχοι ενσωματώνουν και αρχαίο υλικό) με εμβόλιμες κεραμίδες ως βύσματα. Αποτελείται από ισόγειο, δύο ορόφους και δώμα, στο οποίο συναντάμε και τις 18 επάλξεις. Η είσοδός του είναι τοποθετημένη σε υψηλότερο επίπεδο από το έδαφος, έτσι ώστε η πρόσβαση να είναι δύσκολη για τους επιδρομείς. Για τον ίδιο λόγο έχει λίγα ανοίγματα σε ψηλό επίσης σημείο.
Στο λόφο γύρω από τον πύργο εντοπίστηκαν από τον αρχαιολόγο Δ. Θεοχάρη, ευρήματα που χρονολογούνται από την προϊστορική εποχή.
Τα μηνύματα που έρχονται στο κινητό του Πέτρου, είναι ωστόσο ένα έξυπνο τέχνασμα για να παρακολουθούμε παράλληλα με την κεντρική πλοκή και τις ενέργειες άλλων χαρακτήρων που βρίσκονται μακριά.
Χρήση στην τάξη
Εκτός από το μάθημα της γλώσσας, το κείμενο μας δίνει αφορμή να μιλήσουμε για τη λατινοκρατία στο Αιγαίο (Ιστορία Ε', Στ'), για την οικογένεια του Μάρκου Σανούδου και για τους πειρατές που σκορπούσαν τον τρόμο στα νησιά μας (σελ. 63-65). Μπορούμε επίσης να κάνουμε αναφορά στους ενετικούς πύργους που στολίζουν διάφορες περιοχές στρατηγικής σημασίας στη χώρα μας. Αν μάλιστα υπάρχει πύργος κοντά στο σχολείο, μπορούμε να τον επισκεφτούμε και να κάνουμε μάθημα επί τόπου. Τα σχολεία της επαρχίας, μπορούν ρωτώντας στον τοπικό δήμο ή χρησιμοποιώντας τον Καστρολόγο να ελέγξουν αν κοντά στην περιοχή τους υπάρχει φράγκικο κάστρο. Για τους μαθητές της Αττικής, μια επιλογή εκπαιδευτικής εκδρομής (πέρα από το Βυζαντινό - Χριστιανικό Μουσείο), θα μπορούσε να είναι ο πύργος της Βραυρώνας.
Τοποθεσία Στο δρόμο προς τον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας στα αριστερά μας και λίγο πριν φθάσουμε στη βρύση, την επονομαζόμενη «Κρόϊ Σκλιά» (= η βρύση του Σκλιά -ανδρικό όνομα), απέναντι από το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου, δεσπόζει στην κορυφή χαμηλού λόφου, ο πύργος της Βραυρώνας. Ακριβώς κάτω του, στη ρίζα του λόφου, περνάει ένα μικρό ποταμάκι, παραπόταμος του Ερασίνου.
Χρονολόγηση Η τοπική παράδοση θέλει τον πύργο Ενετικό, κτισμένο δηλαδή μεταξύ των ετών 1394 -1405, ενώ τον συνδέει και με μια δακρύβρεκτη ιστορία σχετικά με την τύχη του παλικαριού που τον έκτισε. Οι αρχαιολογικές όμως έρευνες αποδίδουν την κατασκευή του κατά την πρώτη περίοδο της Λατινοκρατίας στην Αττική, οπότε και κυριάρχησαν στην περιοχή οι Βουργούνδιοι δούκες Ντε Λα Ρος (1204 -1311) εκατό και πλέον χρόνια πριν. Ο πύργος της Βραυρώνας καθώς και ο ομόλογός του της Λιάδας (Ντάγλα) στο Μαρκόπουλο, εντάσσονταν σε ένα οικοδομικό πρόγραμμα κατασκευής πύργων ως παρατηρητηρίων, τις λεγόμενες «βίγλες», κάτι αντίστοιχο με τις βυζαντινές "φρυκτωρίες" που χρησιμοποιούντο για την ειδοποίηση των κατοίκων της περιοχής, σε περίπτωση πειρατικών επιδρομών. Άλλοι πύργοι που που ανήκαν στο ίδιο σύστημα και καταστράφηκαν, υπήρχαν στη θέση Φιλιάτι στο Κορωπί, στην Παιανία στις θέσεις Μισκοπή και Κοκκίνα κ ά.
Το κτίσμα Πρόκειται για ένα ορθογώνιο πρισματικό κτίριο ύψους 18μ., το οποίο διατηρείται σε καλή κατάσταση (λείπουν μόνο 2 επάλξεις και οι ξύλινες κατασκευές, όπως σκάλες, πατάρια, κλπ.). Είναι χτισμένο από μεσαίου και μεγάλου μεγέθους λαξευμένους λίθους (οι τοίχοι ενσωματώνουν και αρχαίο υλικό) με εμβόλιμες κεραμίδες ως βύσματα. Αποτελείται από ισόγειο, δύο ορόφους και δώμα, στο οποίο συναντάμε και τις 18 επάλξεις. Η είσοδός του είναι τοποθετημένη σε υψηλότερο επίπεδο από το έδαφος, έτσι ώστε η πρόσβαση να είναι δύσκολη για τους επιδρομείς. Για τον ίδιο λόγο έχει λίγα ανοίγματα σε ψηλό επίσης σημείο.
Στο λόφο γύρω από τον πύργο εντοπίστηκαν από τον αρχαιολόγο Δ. Θεοχάρη, ευρήματα που χρονολογούνται από την προϊστορική εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...