Το φεγγαράκι κουράστηκε να πηγαινοέρχεται στον ουρανό, να λάμπει και να χαμογελάει κάθε βράδυ εκεί ψηλά. Κρυώνει και θέλει να βρει μια ζεστή μικρή αγκαλιά, έτσι αρχίζει ένα μακρύ ταξίδι σε ουρανό και γη, αναζητώντας τη φιλία και την αγάπη. Θα καταφέρει άραγε να τη βρει;
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Μάνια Καπλάνογλου
Εικονογράφηση: Εύη Τσακνιά
ISBN: 978-960-16-4239-0
Έτος 1ης Έκδοσης: 2013
Σελίδες: 32
Τιμή: περίπου 5 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α', Β'
Ευχαριστούμε πολύ την κ. Καπλάνογλου για τη δωρεά ενός αντιτύπου στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας!
Κριτική
Ένα μικρό αλληγορικό παραμυθάκι από τη σειρά χωρίς σωσίβιο (επίπεδο 3 - 800 λέξεις). Προτείνεται σε μαθητές του νηπιαγωγείου αλλά και των μικρών τάξεων του Δημοτικού, που έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό ανάγνωσης.
 |
|
Αξίες - Θέματα
Σκηνές που ξεχωρίσαμε
Η μικρή Δανάη παίρνει στην αγκαλιά της το φεγγαράκι, αποφασισμένη να το προστατεύσει από τον άγριο άνεμο που το καταδιώκει παντού (βλ. και εικόνα).
Εικονογράφηση
Απόσπασμα
Μια φορά, ένα βραδάκι κι έναν καιρό
με ξάστερο ουρανό, το φεγγάρι ξεπρόβαλε
ολόγιομο και σκεφτικό στην άκρη του ουρανού.
Αν μπορούσε να κατσουφιάσει, θα κατσούφιαζε.
Αν μπορούσε να σβήσει, θα 'σβηνε. Όμως αυτό
δε γινόταν!
Έπρεπε υποχρεωτικά να στέκεται εκεί
χαμογελαστό και λαμπερό για να εμπνέει
τις θάλασσες με τις παλίρροιές τους, τους
ποιητές, τους ερωτευμένους και ολόκληρο
τον πλανήτη Γη.
Κι όμως το φεγγάρι δεν ένιωθε καθόλου
χαμογελαστό και λαμπερό. Είχε κουραστεί να
ταξιδεύει από τη μια άκρη του ουρανού στην
άλλη. Ήθελε να ανακαλύψει έναν καινούριο
δρόμο, να βρει επιτέλους ένα άγνωστο
μονοπάτι, να λικνιστεί στα κύματα της
ασημένιας θάλασσας, να μιλήσει με τα αστέρια,
τα πουλιά και τις χιονονιφάδες, να κάνει φίλους!
Και κυρίως, καθώς ξεπάγιαζε κάθε βράδυ εκεί
ψηλά, ήθελε να κρυφτεί, έστω για λίγο, σε μια
ζεστή μικρή αγκαλιά και να πάψει να κρυώνει.
Σχόλιο
Το φεγγαράκι έχει ένα όνειρο και το ακολουθεί. Θέλει να βρει φίλους και μια ζεστή μικρή αγκαλιά και δεν το βάζει κάτω, όσες φορές κι αν ο άνεμος το κυνηγήσει. Τα παιδιά μπορεί λοιπόν να κερδίσουν ένα μάθημα επιμονής, αν κατανοήσουν το δίδαγμα του παραμυθιού με τον τρόπο αυτό. Ένα άλλο συμπέρασμα που μπορεί να προκύψει, είναι ότι μόνο η πραγματική φιλία είναι αυτή που μας βοηθάει και μας προστατεύει από τους κινδύνους. Μέχρι λοιπόν η σχέση μας με κάποιον φίλο να δοκιμαστεί από τον "άνεμο", μια δύσκολη δηλαδή κατάσταση, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα κρατήσει στον χρόνο.
Σε μια διαφορετική ανάγνωση, το φεγγαράκι είναι υποχρεωμένο να βρίσκεται ψηλά στον ουρανό, για να εμπνέει θάλασσες, ποιητές, ερωτευμένους και ολόκληρη τη Γη. Ωστόσο βαριέται και θέλει να ανακαλύψει νέα μονοπάτια. Τι γίνεται άραγε όταν κι εμείς βαριόμαστε να ολοκληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας (π.χ. το διάβασμα για το σχολείο) και προσπαθούμε να ξεφύγουμε για να ανακαλύψουμε κάτι νέο; Μήπως τελικά ο άνεμος του παραμυθιού είναι η συνείδηση του φεγγαριού, που το καλεί πίσω στο καθήκον του; Το κείμενο αφήνει ένα τέτοιο ενδεχόμενο ανοιχτό (σ.26):
Το φεγγαράκι πετάχτηκε πάλι λυπημένο κι ήξερε πως έπρεπε να ξαναγυρίσει στον ουρανό για χάρη της παλίρροιας, των ποιητών και των ερωτευμένων κι ας μην είχε βρει μια ζεστή μικρή αγκαλιά.
Το φεγγαράκι πετάχτηκε πάλι λυπημένο κι ήξερε πως έπρεπε να ξαναγυρίσει στον ουρανό για χάρη της παλίρροιας, των ποιητών και των ερωτευμένων κι ας μην είχε βρει μια ζεστή μικρή αγκαλιά.
 |
| το φεγγαράκι μας... (πηγή) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...