Τα Χριστούγεννα του Αλήτη

Υπόθεση

Ο Αλήτης, ένα αδέσποτο κουτάβι, γεννιέται σε μια χριστουγεννιάτικη φάτνη και αρχίζει να τριγυρνάει στους στολισμένους δρόμους της πόλης αναζητώντας τη μαμά του Παλμύρα. Στην προσπάθειά του να τη βρει, θα συναντήσει κόσμο και κοσμάκη, θα εκπαιδευτεί να επιβιώνει στον δρόμο και θα μπλέξει σ' ένα σωρό απίθανες περιπέτειες. Με ποιους θα γιορτάσει άραγε τα πρώτα του Χριστούγεννα;

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Μερκούριος Αυτζής
Εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη
ISBN: 978-960-453-455-5
Έτος 1ης Έκδοσης: 2008
Σελίδες: 55
Τιμή: περίπου 5 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Β', Γ', Δ'

Κριτική

Μια πολύ απλή, αθώα και χαριτωμένη σκυλο-ιστορία για τα Χριστούγεννα, που χωρίς να συναρπάζει ιδιαίτερα, κρατάει ευχάριστη συντροφιά στα μικρότερα παιδιά και ικανοποιεί με το αναμενόμενο happy end. Δεν υπάρχει χωρισμός σε κεφάλαια, όμως το κείμενο δεν ξεπερνάει τη μισή σελίδα ανά σαλόνι και η πλούσια πολύχρωμη εικονογράφηση κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη. Προτείνεται περισσότερο σε μαθητές των μικρότερων ή μεσαίων τάξεων και σίγουρα τα παιδιά που συμπαθούν τα σκυλάκια θα το συμπαθήσουν ιδιαίτερα.

Γλώσσα: απλή και κατανοητή Όμορφες εικόνες

Αξίες - Θέματα

Οικογένεια, Ζωοφιλία, Φιλία, Χριστούγεννα

Σκηνές που ξεχωρίσαμε
Λίγο πριν το φινάλε, η Ρουμπίνη βοηθάει τον Αλήτη να το σκάσει και στέκεται στο πλευρό του μέχρι να βρουν τη χαμένη του οικογένεια. "Δεν ήθελα να σ' αφήσω μόνο σου, μέρες που είναι", του λέει.

Εικονογράφηση

Πλούσια και έγχρωμη, αλλά και κάπως εκτός κλίματος, καθώς συχνά επιλέγει αντί ν' ακολουθεί τα συναισθήματα του ήρωα, να μας παρουσιάζει απλώς χαρούμενα κουταβάκια σε διάφορες πόζες.

Απόσπασμα 
Χριστούγεννα...
Πόσο γρήγορα μύρισαν και φέτος! Ακόμα δεν έχει μπει ο Δεκέμβρης και οι δρόμοι της Αθήνας, οι πλατείες, οι βιτρίνες, τα μπαλκόνια των σπιτιών γέμισαν στολίδια, γιρλάντρες - πήραν τη θέση τους τα λαμπιόνια.

Η πλάση προετοιμάζεται κι αυτή να τα υποδεχτεί. Το κρύο είναι τσουχτερό. Σπυρωτό πέφτει στα βουνά το χιόνι.

Τα πουλιά πετούν χαμηλά. Κάνουν ένα-δύο γύρους και ύστερα άλλα κουρνιάζουν στις φωλιές τους κι άλλα τρυπώνουν ανάμεσα στις φυλλωσιές.

Στα σπιτάκια τους βρίσκουν ζεστασιά και τα κατοικίδια, οι γάτες, τα ποντίκια, τα σκυλιά…

Θα μου πείτε: «Όλα τα σκυλιά;» Ε, όχι και όλα!

Η Παλμύρα, ένα πανέμορφο θηλυκό γκόλντεν ριτρίβερ, δυο μέρες τώρα τριγυρίζει αδέσποτη στους δρόμους. Την έδιωξαν την άμοιρη τα αφεντικά της κι είναι πεινασμένη. Τα πόδια της τρέμουν, αλλά όχι! Δεν το βάζει κάτω. Η κοιλιά της σχεδόν σέρνεται στο χώμα, μητέρα θα γίνει σε λίγο – να βρει μια ζεστή γωνιά να γεννήσει τα μικρά της θέλει.

Λίγες μέρες αργότερα ένα κουτάβι ξετρυπώνει μέσα από μια τούφα άχυρα. Ανοίγει τα μάτια του και… το μικρό Χριστό με την Παναγία και τον Ιωσήφ αντικρίζει μπροστά του. Γιατί σε φάτνη χριστουγεννιάτικη βρίσκεται, σε κεντρική πλατεία της πόλης.

Τη μαμά του δεν τη βλέπει πουθενά. Νωρίς το πρωί, όταν εκείνο κοιμόταν, δυο εργάτες του δήμου πέρασαν από τη φάτνη. Είδαν τα αδελφάκια του που έπαιζαν αμέριμνα και τα μάζεψαν, μαζί και τη μαμά τους την Παλμύρα.

Κι ο μικρός Αλήτης φοβήθηκε. Έκλαψε πολύ.
- Θέλω τη μαμά μου! αλύχτησε.

Το χιόνι έπεφτε πυκνό και κανένας δε βρισκόταν στην πλατεία για να ρωτήσει.

Μόλις στέρεψαν τα δάκρυα, η κοιλιά του γουργούριζε από την πείνα, πήρε την απόφαση να ψάξει και πιο πέρα να τη βρει. Η εικόνα της Παναγιάς, την ώρα που στοργικά έσκυβε πάνω από το Θείο Βρέφος, είχε χαραχτεί βαθιά στη μνήμη του. Το ίδιο και η μυρωδιά της μαμάς του στα υγρά του ρουθούνια. 

- Είδε κανείς τη μαμά μου; Γάβγισε.

Έτρεξε κι ως την άλλη άκρη της πλατείας και ξαναφώναξε:
- Είδε κανείς τη μαμά μου;

- Εεε! Τι έπαθες και ουρλιάζεις έτσι; πετάχτηκε τότε ένας βάτραχος που ετοιμαζόταν να πέσει σε χειμερία νάρκη και είχε τη φωλιά του λίγα μέτρα πιο κει, στην τεχνητή λιμνούλα, κάτω από τα νούφαρα. Πώς σε λένε;

- Ξέρω κι εγώ;

- Δεν ξέρεις; Χμ! Αν και δεν έχω χρόνο, κάτι θα κάνω και γι' αυτό. Λοιπόν, σε βαφτίζω... Αλήτη!
Σου πάει γάντι.

- Ποιος νοιάζεται; Μήπως είδες τη μαμά μου;

- Όχι. Μα αν θέλεις, μπορείς να μείνεις μαζί μου. Και την άνοιξη, με το καλό, που θα ξυπνήσω θα σου μάθω να κοάζεις και θα σε κάνω βουτηχτή, τον καλύτερο της λίμνης!

Το σκέφτηκε λίγο ο μικρός Αλήτης, μόλις όμως έβαλε την πατούσα του στο παγωμένο νερό, το μετάνιωσε.

- Άσε καλύτερα, σ' ευχαριστώ! Θα ψάξω να βρω τη μαμά μου, είπε κι έφυγε.

Χρήση στην τάξη

Βασισμένοι στην χαριτωμένη και ευαίσθητη ιστορία του Αλήτη, μπορούμε να συζητήσουμε για τους άστεγους και τα ορφανά παιδιά που τις μέρες των Χριστουγέννων δεν μπορούν να γιορτάσουν μαζί με την οικογένειά τους. Ποιος φροντίζει άραγε γι' αυτούς τους ανθρώπους και πώς θα μπορούσαμε εμείς να τους βοηθήσουμε;

Μέσω της Ρουμπίνης, ο συγγραφέας αφήνει να φανεί μια έμμεση κριτική στους ανθρώπους της "καλής κοινωνίας" που δεν αγαπούν τα σκυλάκια τους πραγματικά, αλλά τα χρησιμοποιούν απλώς ως διακοσμητικά. Μας δίνει έτσι αφορμή να συζητήσουμε για τα συναισθήματα των κατοικίδιων ζώων και τον σεβασμό που τους οφείλουμε ως ιδιοκτήτες αλλά και φίλοι τους.

Δεν ξέρω αν η επιλογή της ράτσας του ήρωα είναι σκόπιμη, όμως τα γκόλντεν ριτρίβερ θεωρούνται τα πλέον ενδεδειγμένα σκυλιά για "υιοθεσία" από μια οικογένεια, καθώς είναι καλοσυνάτα και υπάκουα. Καθώς στο κείμενο γίνεται αναφορά στη συγκεκριμένη ράτσα (σ.11) θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στην τάξη για τα χαρακτηριστικά και την ιστορία της, να τη συγκρίνουμε με άλλες ράτσες και να κάνουμε έτσι μια έμμεση αναφορά στη διαφορετικότητα. Όλοι (οι σκύλοι) ίσοι, όλοι διαφορετικοί. 

Τα Χριστούγεννα του Αλήτη