Ο χορός του μολυβιού

Υπόθεση

Ο Μάρκος βαριέται να κάνει τα μαθήματά του. Κοιτάζει από το παράθυρο και σκέφτεται τη συμμαθήτριά του τη Γιαννούλα, που του χάρισε ένα μολύβι με άσπρες βούλες. Και ξαφνικά το μολύβι χορεύει πάνω στο λευκό χαρτί. Zωγραφίζει! Μόνο που η γόμα πρέπει να κάνει το καθήκον της και αρχίζει να σβήνει τη ζωγραφιά! Δεν καταλαβαίνει! Ακριβώς όπως και η συμμαθήτριά του η Γιαννούλα.

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Πατάκης

Συγγραφέας: Ελένη Τορόση

Εικονογράφηση: Σάρα Στεφανίνι

ISBN: 978-960-16-3871-3

Έτος 1ης Έκδοσης: 2011

Σελίδες: 32
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Γ', Δ', Ε'

Κριτική

Άλλη μια ιστορία από τη σειρά χωρίς σωσίβιο (επίπεδο Ψαράκια - 400 λέξεις). Η γραφή είναι απλή, αλλά κάποιες βαθυστόχαστες φράσεις και νοήματα δεν θα γίνουν κατανοητά από τους μαθητές των μικρότερων τάξεων. Η επιμέλεια είναι όπως πάντα πολύ προσεγμένη, αλλά η εικονογράφηση επιλέγει έναν όμορφο αλλά μελαγχολικό δρόμο. Χρησιμοποιώντας το γκρίζο και τα χρώματα της γης, ο ιδιόμορφος σχεδιασμός βοηθάει στην ανάγνωση, ίσως όμως να μην εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις δυνατότητες που δίνει το κείμενο. Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους μαθητές τέσσερις δραστηριότητες. Στην πρώτη, ένας κατάλογος με το πώς μπορεί ο Μάρκος να δείξει στη Γιαννούλα την αγάπη του. Στη δεύτερη, οι αναγνώστες πρέπει να συμπληρώσουν μια μισοσβησμένη ζωγραφιά. Στην τρίτη, τα παιδιά πρέπει να ξεχωρίσουν τις φράσεις που δείχνουν ότι κάποιος βαριέται με αυτές που δείχνουν ότι ονειροπολεί. Η τελευταία ενεργοποιεί τη φαντασία των αναγνωστών, και τους καλεί να ζωγραφίσουν αντικείμενα που βλέπουν γύρω τους και θα μπορούσαν ξαφνικά να ζωντανέψουν.

Το βιβλίο θα το προτείναμε κυρίως σε παιδιά Γ’, Δ’ και Ε' τάξης, ενώ με τον ήρωα θα ταυτιστούν ευκολότερα τα αγόρια.

Στις δραστηριότητες του βιβλίου συναντήσαμε ασκήσεις με περιεχόμενο εξίσου ενδιαφέρον με το κυρίως κείμενο. Η πρώτη δραστηριότητα μοιάζει  με οδηγό για επίδοξους ερωτευμένους, αφού καλεί τους μαθητές να αναρωτηθούν με τι πράξεις θα μπορούσαν να δείξουν τα συναισθήματά τους προς τη συμμαθήτρια/ συμμαθητή που τους ενδιαφέρει. Αντίστοιχα, η τρίτη δραστηριότητα κάνει έναν διαχωρισμό εννοιών ανάμεσα στο "βαριέμαι" και στο "ονειροπολώ", δίνοντας αφορμή για μια αρκετά δημιουργική συζήτηση γύρω από την ονειροπόληση και το τι ακριβώς μπορεί να κρύβει.

Αξίες - Θέματα
Έρωτας, Φαντασία, Εκπαίδευση

Απόσπασμα 
Βαριέμαι να κάνω τα μαθήματά μου!

Ακουμπάω το κεφάλι στο τετράδιό μου

και ονειρεύομαι ή κοιτάζω από το παράθυρο.

Αυτό το «δεν κάνω τίποτα» που λέει

η μαμά το κάνω συχνά.

Έτσι και σήμερα. Καθώς γράφω, νυστάζω.

Μισοκλείνω τα μάτια και τότε βλέπω το μολύβι

να σηκώνεται όρθιο. Μου το χάρισε το πρωί

η Γιαννούλα.

Είναι μαύρο με άσπρες βούλες. Χορεύει και

τραβάει γραμμές πάνω στο άσπρο χαρτί.

Ζωγραφίζει! Κρατάω τα μάτια μισόκλειστα

και κάνω πως δε βλέπω.

Αυτό στριφογυρίζει πάνω στη μύτη του,

κάνει μια πιρουέτα και τρέχει να κρυφτεί

πίσω από ένα βιβλίο.

Μπα; Τι συμβαίνει ξαφνικά; Ααα!

Πίσω από την κασετίνα μου βλέπω να

ξεπροβάλλει η στρουμπουλή και πλακέ γόμα μου.

Έχει μαύρα μάτια, κόκκινα χείλια κι έναν άσπρο

φιόγκο στα μαλλιά, ίδιο με της Γιαννούλας.

Ανασηκώνεται πλαγίως, κατρακυλάει προς

το χαρτί κι αρχίζει να σβήνει με μανία όσα έχει

σκαρώσει το μολύβι. Μόλις που προλαβαίνω

να δω το καραβάκι και τους γλάρους.

Εξαφανίζονται από το βιαστικό σβήσιμο της γόμας.

- Τίποτα δεν κάνει αυτό το μολύβι! Μόνο να με

βάζει σε δουλειά! την ακούω να λέει.

Λυπάμαι. Πάλι μπαίνει στη μέση το τίποτα.

Λες κι αυτό το τίποτα είναι πολύ κακό.

Κλείνω τα μάτια για να μη βλέπω.

Τι, τικ, τικ, ακούω τα πηδηματάκια του μολυβιού.

Δεν το βάζει κάτω. Χορεύει πάλι πάνω στο

άσπρο χαρτί. Η νέα ζωγραφιά είναι υπέροχη!

Σωστός παράδεισος!

Ο χορός του μολυβιού