Εγώ είμαι αρχηγός

Υπόθεση

Κατασκηνωτές φτάνουν κοντά στη λίμνη των βατράχων και αρχίζουν να τη ρυπαίνουν. Οι καβγάδες όμως που στήνουν τα βατραχάκια, δεν τους επιτρέπουν να αναλάβουν πρωτοβουλία για να σταματήσει το κακό. Μετά από μια επεισοδιακή συνέλευση, συμβουλεύονται τον γέροντα που τους προτείνει να εργαστούν ομαδικά. Θα τα καταφέρουν άραγε να καθαρίσουν τη λίμνη τους και να εξηγήσουν στους ανθρώπους πώς πρέπει να φέρονται;

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Διάπλους
Συγγραφέας: Μαρία Ιορδανίδου
Εικονογράφηση: Δημήτρης Ρίζος
ISBN: 978-960-68-7330-0
Έτος 1ης Έκδοσης: 2011
Σελίδες: 31 (59)
Τιμή: περίπου 14 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Γ', Δ', Ε',

Κριτική

Συμπαθητική ιστορία εκπαιδευτικού περιεχομένου από τη σειρά Ανάπτυξη Συναισθηματικής Νοημοσύνης - Προγράμματα Αγωγής Ψυχικής Υγείας. Η γραφή είναι πολύ απλή και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, αν και οι συνάδελφοι των μικρότερων τάξεων ίσως δεν καταφέρουν να την αξιοποιήσουν πλήρως, αφού τα μικρά παιδιά (όπως και οι πολιτικοί μας) δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν σε όλη της την έκταση την αξία του διαλόγου. Τα νοήματα είναι κατανοητά, αν και οι αντιδράσεις κάποιων χαρακτήρων ίσως προβληματίσουν τα παιδιά. Η επιμέλεια είναι πολύ φροντισμένη, και το 30σέλιδο κείμενο συνοδεύεται από ένα παράρτημα άλλων 25 σελίδων με δραστηριότητες συναισθηματικής ανάπτυξης και άλλες, σχετικές με το θέμα. Το βιβλίο συνοδεύεται από cd που περιλαμβάνει δραστηριότητες και θεωρία σε μορφή εικόνων jpg.  

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε δασκάλους και μαθητές Γ', Δ' και Ε' τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μικρότερα παιδιά, στα πλαίσια κάποιου προγράμματος σχετικού με τον διάλογο και τη συνεργασία.

Άλλο ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του εκπαιδευτικού που ενδιαφέρεται να εργαστεί με τις αξίες στην τάξη του. Αυτή τη φορά πρόκειται για μια ιστορία αφόρμησης στα θέματα του διαλόγου και της ομαδικότητας. Μπορούμε να αναπαράγουμε με τη μορφή θεατρικών / παντομίμας κλπ. διάφορες σκηνές από το έργο, ώστε τα παιδιά να βιώσουν τα συναισθήματα των ηρώων και να κατανοήσουν πώς η συνεργασία μπορεί να τα βοηθήσει να καταφέρουν πράγματα τα οποία από μόνα τους αδυνατούν να πετύχουν. 

Κάποια σημεία της ιστορίας βέβαια, καλό είναι να συζητηθούν με τα παιδιά, ώστε να μη διαμορφώσουν αυτά λανθασμένες εντυπώσεις. Συγκεκριμένα, η συμπεριφορά του φεγγαριού (που στο βιβλίο μάλλον αντιπροσωπεύει τον ρόλο των ενηλίκων), που  θυμώνει με τα βατραχάκια και τα τιμωρεί στερώντας τα από το φως του, χωρίς καν να τα ενημερώσει για το λόγο, ίσως είναι καλό να γίνει αντικείμενο σχολιασμού και κριτικής... και αυτό επειδή δεν θέλουμε τα παιδιά να αποκρύπτουν από τους μεγαλύτερους τα λάθη και τα προβλήματά τους, φοβούμενα μια αυστηρή τιμωρία.

Κλείνοντας, να σταθούμε σε δύο τελευταία σημεία. Πρώτον, στον κατά τόπους έντονο διδακτισμό, που προσωπικά θεωρώ ότι τουλάχιστον στα σύγχρονα κείμενα, καλό είναι να αποφεύγεται. Και δεύτερον, στη λανθασμένη χρήση των εννοιών ρύπανση και μόλυνση, οι οποίες δεν θα έπρεπε να συγχέονται, ειδικά από νεότερους δημιουργούς που αποφασίζουν να ασχοληθούν με τα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Η τιμή του βιβλίου στο εμπόριο είναι μάλλον λογική, κάποιοι "πονηροί" πωλητές όμως το διανέμουν στα σχολεία με καπέλο 60%-80%, γι' αυτό οι συνάδελφοι ας έχουν το νου τους.

Αξίες - Θέματα
Διάλογος, Συνεργασία, Περιβάλλον

Απόσπασμα 

Μετά από λίγες μέρες τα βατραχάκια αντίκρισαν ένα φρικιαστικό θέαμα!

Τα ασημένια νερά της λίμνης είχαν θολώσει, τα νούφαρα είχαν μαραθεί και τα ψάρια δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν ανάμεσα στα σκουπίδια.

- «Ω, θεέ μου, τι κατάσταση είναι αυτή! Χάλασε το απαλό μου δέρμα, γέμισε σπυριά το πρόσωπό μου, θάμπωσαν τα μαλλιά μου.» διαμαρτυρήθηκε η πανέμορφη Ζουζουλίτα.

- «Θα αρρωστήσουμε με τόσα μικρόβια!», ούρλιαξε με τη φάλτσα φωνή της η Μπιλήδα.

- «Δεν μπολώ να αναπνεύθω, γλήγολα οκθυγόνο», είπε βαριανασαίνοντας ο Γλυγλίκος.

- «Ποιος φωνάζει και μου χαλάει την ησυχία μου;», ρώτησε ο Μπάκος που κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου… ως συνήθως.

Το φεγγάρι που παρακολουθούσε από ψηλά τη λιμνούλα χλώμιασε κι έχασε το χαμόγελό του. Θύμωσε και με τους ανθρώπους και με τα βατραχάκια.

«Οι άνθρωποι δε σκέφτονται καθόλου τις συνέπειες των πράξεών τους και το μόνο που τους νοιάζει είναι να περνάνε καλά. Αλλά και τα βατραχάκια με θυμώνουν που δεν προσπαθούν να βρουν μια λύση στο πρόβλημά τους. Κοίταξέ τα!»

Θυμωμένο όπως ήτα, πήρε την απόφαση να κρυφτεί και να σταματήσει να λούζει με το φως του τη λίμνη και τους κατοίκους της.

- «Ας κάνουν ό,τι θέλουν!», ψιθύρισε και κρύφτηκε.

Τότε η νύχτα έγινε μαύρη και σκοτεινή. Τα βατραχάκια δεν ήξεραν πώς θα λύσουν το πρόβλημα και άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους, γιατί το καθένα σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του και πίστευε ότι η δική του γνώμη ήταν η πιο σωστή…

- «Επειδή δεν ανέχομαι τη βρωμιά, πιάστε γρήγορα δουλειά! Η λίμνη πρέπει να καθαριστεί τώρα! Εγώ είμαι αρχηγός, εγώ αποφασίζω!», διέταξε η Μπιλήδα.

- «Αα! Όλα κι όλα, και γιατί παρακαλώ να είσαι εσύ αρχηγός; Αρχηγός πρέπει να είναι ο πιο όμορφος. Εγώ δηλαδή! Θα πάω κομμωτήριο που έχω κλεισμένο ραντεβού και μετά θα σας μοιράσω δουλειές! Εγώ είμαι αρχηγός!», είπε η Ζουζουλίτα κοιτάζοντας στον καθρέφτη της.

- «Καλά εσείς κοιμάστε όρθιες! Αρχηγός χωρίς άλλο θα είμαι εγώ που δε μ’ αρέσει και η δουλειά! Πού ακούστηκε ένας αρχηγός να δουλεύει; Θα ρίξω πρώτα έννα υπνάκο και μετά θα σας πω τι θα κάνει ο καθένας σας, γιατί εγώ είμαι αρχηγός», συμπλήρωσε ο Μπάκος με ένα μεγάλο χασμουρητό.

- «Έναθ αλχηγόθ πλέπει να είναι θαν και μένα τλυφελόθ, εγώ είμαι αλχηγόθ»,

είπε ο Γλυγλίκος με φωνή γλυκιά σαν μέλι.

- «Εγώ είμαι αρχηγός, εγώ είμαι αρχηγός, εεεε!, δεν υποφέρεστε πια! Σταματήστε μ’ αυτό το «εγώ»!!! είπε ο Κοαζήνων κι έφυγε εκνευρισμένος.

Στο δρόμο συνάντησε το Βρεκεκέκο προβληματισμένο και αποφάσισαν να πάνε στο γέροντα που πάντα κάτι είχε να τους πει.

Ο γέροντας αφού τους άκουσε πολύ προσεκτικά, τους μίλησε με λόγια σοφά:

«Καταλαβαίνω την ανησυχία σας! Όμως να σκέφτεστε ότι οι δοκιμασίες θα σας κάνουν πιο δυνατούς. Σταματήστε να έχετε ανταγωνισμό μεταξύ σας! Αν είστε ενωμένοι κι αγαπημένοι κανένας δεν μπορεί να σας κάνει κακό»!

Εγώ είμαι αρχηγός