Η μικρή Μαρία είναι ένα κοριτσάκι που ζει χαρούμενα τις μέρες της, μαζεύοντας κεράσια και παίζοντας κυνηγητό. Κάθε βράδυ όμως, τρία τερατάκια την ταλαιπωρούν και δεν την αφήνουν να κοιμηθεί. Για να τα κρατήσει μακριά της, η Μαρία αποφασίζει να φέρει το φεγγάρι στο δωμάτιό της. Αυτό λύνει τα δικά της προβλήματα, δημιουργεί όμως πολλά για τις γάτες, που έξω στο σκοτάδι δεν μπορούν πια να δουν ούτε τη μύτη τους! Οι ποντικοί εκμεταλλεύονται την κατάσταση και αρχίζουν να τρομοκρατούν την πόλη τις νύχτες. Μπορεί άραγε η τάξη να αποκατασταθεί χωρίς η Μαρία να νιώσει και πάλι απροστάτευτη;
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Επόμενος Σταθμός
Συγγραφέας: Marjane Satrapi
Μετάφραση: Τώνια Νενοπούλου - Δρόσου
Εικονογράφηση: Marjane Satrapi
ISBN: 978-960-8259-13-3
Τίτλος πρωτοτύπου: Les Monstres n' aiment pas la Lune
Έτος 1ης Έκδοσης: 2001 (στα ελληνικά 2007)
Σελίδες: 28
Τιμή: περίπου 11 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α', Β', Γ'
Κριτική
Πολύ χαριτωμένο μικρό παραμύθι για τη σημασία της πρωτοβουλίας και της συνεργασίας. Η γλώσσα της μετάφρασης είναι αρκετά απλή και δεν θα δημιουργήσει προβλήματα ακόμα και στους άπειρους αναγνώστες - φειδωλή χρήση μετοχών, σύντομες προτάσεις και σαφήνεια. Η έκταση περιορίζεται σε λιγότερες από 500 λέξεις τυπωμένες με μεγάλα, έντονα στοιχεία και διπλό διάστιχο που επιτρέπει στο κείμενο να αναπνέει. Η έκδοση είναι φροντισμένη, με σκληρό εξώφυλλο και εικονογράφηση πολύχρωμη και πλούσια, ώστε το βιβλίο να διαβάζεται ευχάριστα και ξεκούραστα. Προτείνεται σε παιδιά
των μικρών τάξεων του Δημοτικού, ενώ φυσικά μπορεί να διαβαστεί και σε μικρότερα παιδιά, που ίσως αντιμετωπίζουν προβλήματα με τον ύπνο τους.
 |
|
Αξίες - Θέματα
Σκηνές που ξεχωρίσαμε
Τα παιδιά στην τάξη μας ξεχώρισαν τη σκηνή όπου οι γάτες αρχίζουν να σκοντάφτουν και να παθαίνουν ατυχήματα επειδή δεν μπορούν να δουν.
Εικονογράφηση
Απλή και χαριτωμένη, πολύχρωμη και πανταχού παρούσα, ιδανική για τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται το βιβλίο.
Πριν από πολλά χρόνια
ήταν ένα κοριτσάκι
που το λέγανε Μαρία.
Περνούσε όλη τη μέρα της
χαρούμενα.
Μάζευε κεράσια, έπαιζε κυνηγητό,
διάβαζε αστείες ιστορίες, ζωγράφιζε
λαγουδάκια…
Μα σαν έδυε ο ήλιος,
όλα άλλαζαν.
Και να πώς… Μόλις έπεφτε στο κρεβάτι της
έρχονταν τρία άτιμα τερατάκια της νύχτας
και δεν την άφηναν σε ησυχία.
Το ένα της τσιμπούσε τη μύτη, το άλλο της
τραβούσε τα μαλλιά και το τρίτο της έκανε
γκριμάτσες για να την τρομάζει.
Η Μαρία δεν ήξερε τι να κάνει.
Όπου κι αν πήγαινε να κρυφτεί
τα τρία ύπουλα τερατάκια πάντα
την ανακάλυπταν.
Και δεν ήταν δα
και τόσο δυνατή
για να τα διώξει.
Έπρεπε να αντιδράσει.
Μια νύχτα, καθώς σκεφτόταν
τι να κάνει βλέποντας τον ουρανό
που τον φώτιζε το φεγγάρι,
της ήρθε μια ιδέα:
«Μα και βέβαια» -είπε- «το βρήκα.
Εάν τα τέρατα βγαίνουν μόνο τη νύχτα,
είναι γιατί φοβούνται το φως.
Αν φέρω το φεγγάρι στο δωμάτιό μου
θα πάψουν να μ’ ενοχλούν πλέον».
 |
| Καμπούρα στην Ανατολή, το φεγγάρι θα χαθεί - Καμπούρα στη Δύση, το φεγγάρι θα γεμίσει! |
Μέσα από το σύντομο αυτό παραμύθι, μπορούμε να εξάγουμε ωφέλιμα διδάγματα για την αξία του διαλόγου και της συνεργασίας. Το κορίτσι της ιστορίας φοβάται τα τερατάκια αλλά δεν επιτρέπεται να στερήσει από τις γάτες το φεγγάρι, γιατί θα δημιουργήσει προβλήματα σε εκείνες. Η Μαρία καταλαβαίνει έτσι μέσα από τον διάλογο με τον γατοβασιλιά, ότι δεν μπορεί να κοιτάζει μόνο τι συμβαίνει στον δικό της κόσμο, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των άλλων και τις συνέπειες των πράξεών της. Δέχεται έτσι να υποχωρήσει, προσπαθώντας να βρει μια νέα ισορροπία που να τους εξυπηρετεί όλους.
Να επισημάνουμε εδώ, ότι υπάρχει περίπτωση, αν διαβάσουμε το παραμύθι σε μικρότερα παιδιά που ΔΕΝ έχουν προβλήματα ύπνου, να τους προκαλέσουμε φοβίες από το πουθενά. Αντίθετα, η ίδια ιστορία μπορεί να είναι ιδιαίτερα διασκεδαστική για όσους έχουν εξοικειωθεί με τα νυχτερινά τερατάκια (π.χ. μέσω Monsters Inc.). Ίσως θα ήταν επίσης χρήσιμο να συζητήσουμε με τους μικρούς αναγνώστες ότι μπορεί η Μαρία να παίρνει πρωτοβουλία για να λύσει το πρόβλημά της μόνη της... όμως το σωστό είναι όσο είμαστε μικροί να ενημερώνουμε πρώτα τους γονείς μας για τα όσα μας απασχολούν... και σίγουρα πριν αποφασίσουμε για κάτι σημαντικό -όπως το να κόψουμε το φεγγάρι!
Βγαίνουν τη νύχτα > άρα φοβούνται το φως > επομένως μπορώ με το φως να τα απομακρύνω
να μιλήσουμε για τους συμπερασματικούς συνδέσμους. Επίσης, αν το επίπεδο των μαθητών μας το επιτρέπει, μπορούμε να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στην παραγωγική (από το γενικό στο ειδικό) και την επαγωγική (από το ειδικό στο γενικό) σκέψη και να επιχειρήσουμε να κατασκευάσουμε δικές μας λογικές προτάσεις, συμπεραίνοντας, προβλέποντας συνέπειες, κατηγοριοποιώντας, και εξηγώντας φαινόμενα που παρατηρούμε γύρω μας.
 |
| μοντέλο επαγωγικής σκέψης (Πηγή) |
Αν τα παραπάνω δεν σας ενθουσιάζουν, με αφορμή το πάθημα των γατών στο βιβλίο, μπορείτε να συζητήσετε για τα ζώα που κυνηγούν νύχτα (μια πιο πλήρης λίστα στα αγγλικά εδώ). Πόσα από αυτά μπορείτε να σκεφτείτε; Ξέρατε ότι τα αιλουροειδή έχουν 6 φορές δυνατότερη νυχτερινή όραση από τους ανθρώπους, χάρη σε ένα είδος «καθρέφτη» μέσα στο μάτι τους; Πόση ανάγκη έχουν τελικά από το φως του φεγγαριού για να μην παθαίνουν ατυχήματα; Μάλλον καμία... σύμφωνα με αυτό το άρθρο, η πανσέληνος περισσότερο προκαλεί προβλήματα στα συμπαθή κατοικίδια, παρά τα βοηθάει, όπως θα υποθέσει κανείς αν πιστέψει στη μικρή ιστορία του βιβλίου. Μπορούμε άραγε να συγκρίνουμε το πώς βλέπει η γάτα με το πώς βλέπει ο άνθρωπος; Χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, ναι.Οι γάτες, όπως διαβάζουμε σε αυτό το άρθρο, εκτός του ότι βλέπουν καλύτερα από τον άνθρωπο στο σκοτάδι, έχουν και κάπως ευρύτερο οπτικό πεδίο (200 μοίρες αντί για 180). Στον αντίποδα, εμείς τα δίποδα, βλέπουμε πιο καθαρά και πιο μακριά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες και εξάγετε τα συμπεράσματά σας ελεύθερα. Μήπως κάποιοι θα προτιμούσαν να βλέπουν όπως οι γάτες;
 |
| Πηγές βιταμίνης Α (Πηγή πηγών) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...