Η 6χρονη Νεφέλη και ο μικρός της αδελφός Αλέξανδρος ανυπομονούν και φέτος να βάψουν τα πασχαλινά αβγά. Όταν η Μεγάλη Πέμπτη επιτέλους φτάνει, η γιαγιά τους -που είναι από χωριό- τούς βοηθάει να διαλέξουν τα πιο γερά αβγουλάκια... και η θεία Έφη, που σπουδάζει ζωγραφική, να τα χρωματίσουν! Πόσα πράγματα μαθαίνουν για τους τρόπους βαψίματος, τι όμορφους συνδυασμούς που κάνουν στα χρώματα... όταν μάλιστα επιστρέφει και ο μπαμπάς από τη δουλειά κρατώντας αυτοκόλλητα, τότε η χαρά των δυο παιδιών ολοκληρώνεται.
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Σοφία Παράσχου
Εικονογράφηση: Μάρω Αλεξάνδρου
ISBN: 978-960-453-875-1
Έτος 1ης Έκδοσης: 2011
Σελίδες: 46
Τιμή: περίπου 6 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Α', Β', Γ',
Κριτική
Ευχάριστη πασχαλινή ιστορία από τη σειρά Βατόμουρο, για τους αναγνώστες των μικρών τάξεων. Η γλώσσα είναι σχετικά απλή και προβλήματα με τη σαφήνεια και την έκφραση δεν υπάρχουν. Όμως το μέγεθος των περιόδων και η σύνταξη σε κάποια σημεία, ίσως δυσκολέψουν ορισμένους μαθητές της Α'. Η εικονογράφηση, γεμάτη ζωηρά πρόσωπα και χρώματα, βοηθάει στη δημιουργία ευχάριστου κλίματος και συμβάλλει στην ξεκούραστη ανάγνωση. Χωρισμός σε κεφάλαια δεν υπάρχει, κάθε χρονική / νοηματική ενότητα χωρίζεται όμως από την προηγούμενη με μια σειρά πολύχρωμα αβγά. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου συναντάμε ένα πλούσιο παράρτημα που περιλαμβάνει πληροφορίες για τη Μεγάλη Εβδομάδα, έτοιμα σχέδια για χρωμάτισμα και δραστηριότητες για παιδιά των πρώτων τάξεων: δύο με αντιστοίχιση (τα χρώματα με τα ονόματά τους) και μια άσκηση παρατηρητικότητας. Προτείνουμε το βιβλίο για τις μέρες αυτές και κυρίως σε παιδιά
των μικρών τάξεων του Δημοτικού.
 |
|
Αξίες - Θέματα
Εικονογράφηση
Εξαιρετικά
χαριτωμένη και πολύχρωμη και παρούσα σχεδόν σε κάθε σαλόνι
Απόσπασμα
Μεγάλη Τετάρτη πρωί…
- Μαμά, πότε θα βάψουμε τα αυγά; ρώτησε η Νεφέλη, μπαίνοντας πρωί πρωί στην
κουζίνα. Τα μάτια της ήταν ακόμη κόκκινα από τον ύπνο και τα έτριψε να
καθαρίσουν.
- Μαμά, πότε θα… ξεκίνησε να λέει
και ο Αλέξανδρος, μπαίνοντας στην κουζίνα πίσω από την αδελφή του, αλλά έκοψε
τη φράση του στη μέση και ξανάβαλε το μισογεμάτο με γάλα μπιμπερό στο στόμα
του. Με το άλλο χέρι κρατούσε την άκρη της άσπρης κουβερτούλας του, σέρνοντάς
τη στο πάτωμα, προς μεγάλη χαρά του Τσίκο, που τη δάγκωνε κουνώντας τη φουντωτή
ουρίτσα του.
Η μαμά, που εκείνη τη στιγμή είχε
βάλει στο στόμα της μια μεγάλη γουλιά καφέ, κόντεψε να πνιγεί και ακούμπησε την
κούπα στο τραπέζι, βήχοντας, για να καθαρίσει το λαιμό της.
- Γκουχ, γκουχ, μάζεψε την κουβέρτα
σου, Αλέξανδρε, έχεις σκουπίσει όλο το πάτωμα. Τσίκο! φώναξε στο σκυλάκι.
Σταμάτα αμέσως να τραβάς την κουβέρτα!
Η Νεφέλη πήρε ένα μπισκότο από το
τραπέζι και δάγκωσε ένα κομμάτι.
- Μα… πότε θα βάψουμε τα αυγά,
μαμά;
- Τα αυγά, μαμά.. επανέλαβε κι ο
Αλέξανδρος.
Η μαμά σηκώθηκε από την καρέκλα
και παίρνοντας στα χέρια της τον Αλέξανδρο τον κάθισε στο ψηλό καρεκλάκι του
μπροστά στο τραπέζι. Τίναξε την κουβέρτα να φύγει η σκόνη και τη δίπλωσε.
- Τι πάθατε κι οι δυο σας πρωί
πρωί με τα αυγά; Στον ύπνο σας τα βλέπατε; Θα τα βάψουμε τη Μεγάλη Πέμπτη.
Σήμερα θα πάμε να τα αγοράσουμε. Θα πάρουμε και τις βαφές.
- Πού θα πάνε, λέει, τα καλά μου
τα παιδιά; ρώτησε η γιαγιά μπαίνοντας στην κουζίνα. Κρατούσε το πλεκτό της και
τα γυαλιά της είχαν κατεβεί κάτω κάτω στη μύτη της.
- Α, να και η γιαγιάκα μας! Θα
έρθει και η γιαγιά μαζί μας να μας διαλέξει τα καλύτερα αυγά. Η γιαγιά ξέρει
ποια αυγά είναι τα πιο καλά για βάψιμο, πρόσθεσε η μαμά.
- Ναι, γιαγιά, ξέρεις;
- Αμ πώς δεν ξέρω, Νεφέλη μου!
Εγώ όλα μου τα χρόνια στο χωριό τα πέρασα και πάντα είχα κοτούλες που έκαναν
αυγά. Θυμάσαι το καλοκαίρι που είχατε έρθει στο χωριό τι ωραία αυγά έτρωγες;
- Κι εγώ έτρωγα ωραία αυγά,
γιαγιά, δεν έτρωγα; πετάχτηκε ο Αλέξανδρος, απλώνοντας τα χέρια στη γιαγιά του.
- Αν έτρωγες, λέει! Γι’ αυτό
μεγάλωσες τόσο από τότε που έχω να σε δω.
- Ευτυχώς που ήρθες από το χωριό,
γιαγιά, για να μας διαλέξεις γερά αυγά, μουρμούρισε ο Αλέξανδρος και τρίφτηκε
στα πόδια της.
Η γιαγιά άφησε το πλεκτό της στην
καρέκλα και πήρε στην αγκαλιά της τον εγγονό της.
- Πω, πω, τι βαρύ που είναι το
αγόρι μας και δεν είναι ακόμα τριών χρονών!
- Εγώ είχα τα γενέθλιά μου και
έγινα έξι χρόνων, γιαγιά, δήλωσε η Νεφέλη τραβώντας τη ρόμπα της γιαγιάς της.
- Ε, εσύ πια είσαι μεγάλη, νεφέλη
μου, πας και στο σχολείο και έμαθες και να διαβάζεις! Εσύ τώρα θα βοηθάς τη
μαμά σου στις δουλειές…
- Κι εγώ κάνω δουλειές, γιαγιά.
Μαμά, πες στη γιαγιά, εγώ δε σε βοηθώ;
- Ναι, μητέρα, και ο Αλέξανδρος
με βοηθά, μαζεύει τα παιχνίδια του, μου βρίσκει τα γυαλιά μου όταν τα χάνω, και
βάζει και νερό στο πιατάκι του Τσίκο. Λοιπόν, ετοιμαστείτε να πάμε για ψώνια,
έχουμε να πάρουμε πολλά πράματα!
Σχόλιο
Η ιστορία είναι ευχάριστη αλλά και τόσο απλή που πραγματικά δεν αφήνει περιθώρια σχολιασμού. Το μόνο που μπορούμε να επισημάνουμε είναι το ήρεμο, γιορτινό κλίμα στο οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή, η έλλειψη κάθε είδους έντασης και η σχεδόν απόλυτη ηπιότητα που επικρατεί στις σχέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες, οι οποίοι παραμένουν χαρούμενοι σε όλη τη διάρκεια του διηγήματος (μόνο η μαμά τσαντίζεται πού και πού). Ιδιαίτερα σχόλια δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε για τα πρόσωπα ή τα πρότυπα, που δεν ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα: ο μπαμπάς, εντελώς φυσιολογικά, λείπει στη δουλειά και παραμένει σχεδόν αμέτοχος σε όσα συμβαίνουν, ενώ με τα παιδιά και τις ετοιμασίες ασχολούνται η μαμά, η γιαγιά και η θεία.
Χρήση στην Τάξη
Τελευταία εβδομάδα πριν την ανάπαυλα των εορτών και η ιστορία αυτή μπορεί να μας εμπνεύσει (τι άλλο;) να βάψουμε τα δικά μας αβγά στην τάξη. Ακολουθώντας τις συμβουλές της θείας της Νεφέλης, τυλίξαμε διάφορα φυλλαράκια επάνω στα αβγά μας ώστε να προκύψει κάτι ενδιαφέρον, μάλλον όμως κάτι πήγε στραβά με την ποσότητα της βαφής που χρησιμοποιήσαμε κι έτσι το αποτέλεσμα ήταν λίγο πιο ροζ από το αναμενόμενο. Ούτε όμως και το τρικ της γιαγιάς (σ.28) με τις λίγες σταγόνες λάδι στο μείγμα, φαίνεται να έπιασε, κι έτσι τα αβγά μας δεν πλησίασαν καθόλου τους πίνακες του Μονέ!
Αν δεν θέλουμε να βάψουμε αβγά, χέρια και θρανία, μπορούμε με αφορμή το κείμενο, απλώς να συζητήσουμε στην τάξη για την υψηλή διατροφική αξία του αβγού, για το ταξίδι του από την κότα ως το πιάτο μας, αλλά και τη σύνδεσή του με την Ανάσταση. Οι αγγλομαθείς συνάδελφοι, έχουν επίσης τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα σχέδια μαθήματος του προγράμματος Incredible! Τέλος, θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να μιλήσουμε για τη σήμανση των αβγών και να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές γύρω από το ζήτημα της ποιότητας ζωής της μαμάς κότας. Εσείς, τι θα τσουγκρίσετε φέτος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...