Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 7: Στους δύο τρίτος δε χωρεί

Υπόθεση 
Τα Χριστούγεννα πέρασαν, όμως η ζωή του Γκρεγκ Χέφλι παραμένει ταραγμένη... Ένας απρόσκλητος συγγενής, ο τυχοδιώκτης θείος Γκάρι, έρχεται να εγκατασταθεί στο σπίτι, προσφέροντας λίγη επιπλέον αναστάτωση. Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας χορός διοργανώνεται στο σχολείο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ο Γκρεγκ φοβάται μήπως μείνει χωρίς ντάμα, οπότε ξεκινάει να προσεγγίζει τις συμμαθήτριές του, ακολουθώντας τις συμβουλές του "έμπειρου" θείου! Λίγο πριν τον απορρίψουν όλες, καταφέρνει με τη βοήθεια του φίλου του Ρόουλι, να βρει μια συνοδό. Τι μπορεί να πάει στραβά τη βραδιά του χορού; 
 
Χαρακτηριστικά  
Εκδότης: Ψυχογιός

Συγγραφέας: Τζεφ Κίνι (Jeff Kinney)
Μετάφραση: Πετρούλα Γαβριηλίδου
Εικονογράφηση: Τζεφ Κίνι 
ISBN: 978-618-01-0013-6
Τίτλος πρωτοτύπου: Diary of a Wimpy Kid: The Third Wheel
Έτος 1ης Έκδοσης: 2012 (στα ελληνικά 2012)
Σελίδες: 226
Τιμή: περίπου 10 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Το site του βιβλίου εδώ για τις ταινίες εδώ

Τάξεις: Ε’, Στ’, Γυμνάσιο 

Κριτική

Η έβδομη συνέχεια της ξεκαρδιστικής ιστορίας του Γκρεγκ Χέφλι από τη σειρά Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα, συνεχίζει με αρκετή επιτυχία τον θρύλο που δημιούργησαν οι προηγούμενοι τόμοι - ενώ στον κινηματογράφο παρουσιάζεται μια νέα του ταινία. Όπως πάντα, οι διαρκείς προβληματικές καταστάσεις στις οποίες μπλέκει ο ήρωας, δεν αφήνουν τον αναγνώστη να βαρεθεί. Η εικονογράφηση συνεχίζει επίσης στα ίδια μονοπάτια και όσοι την εκτίμησαν στα προηγούμενα βιβλία, δεν θα απογοητευτούν από το πενάκι του συγγραφέα.

Το βιβλίο προτείνεται περισσότερο σε μαθητές της Ε’ και Στ’ τάξης αλλά και του γυμνασίου. Κι ενώ θεωρητικά θα έπρεπε να αρέσει περισσότερο στα αγόρια (που μπορούν να ταυτιστούν με τον Γκρεγκ) στην πράξη φαίνεται να το διασκεδάζουν εξίσου (αν όχι περισσότερο) και τα κορίτσια!

Ο Γκρεγκ μεγαλώνει και προχωράει στην εφηβεία. Σε αυτό το επεισόδιο μοιάζει λιγότερο καλόκαρδος και περισσότερο εγωιστής, παραμένει όμως αρκετά αγαθιάρης, παρορμητικός και "ψαρωμένος", με αποτέλεσμα να κάνει διαρκώς γκάφες! Ειδικά όταν ακολουθεί τις συμβουλές του "κοσμογυρισμένου" θείου του Γκάρι, η καταστροφή δεν αργεί να έρθει... Αυτή τη φορά ο αδελφός Ρόντρικ έχει ελάχιστη συμμετοχή, καλύπτει όμως επάξια το κενό του ο μικρός Μάνι, στον οποίο είναι αφιερωμένο ένα μεγάλο κομμάτι στην εισαγωγή. Στο 7ο βιβλίο, οι (κλασικές πλέον) αποτυχίες του Γκρεγκ έχουν να κάνουν με την αναζήτηση της κοπέλας που θα τον συνοδεύσει στον χορό. Άγχος, αψυχολόγητα λάθη, απειρία, όλα συντελούν στο τελικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, ο ήρωας έχει μάθει να μη δίνει σημασία στις απανωτές αναποδιές και να συνεχίζει τις προσπάθειές του με αλύγιστη θέληση, μέχρι να τα καταφέρει!

Το χιούμορ είναι και πάλι το δυνατό σημείο του βιβλίου, παρότι ίσως υστερεί λιγουλάκι σε σχέση με τον προηγούμενο τόμο (συμφωνούν και τα παιδιά που το διάβασαν). Η αμείλικτη κριτική σε θέματα που ο συγγραφέας "αγαπά να τυραννά" όπως η μόδα της προοδευτικότητας, η κουλτούρα των βιντεοπαιχνιδιών και των τηλεοπτικών εκπομπών, τα στραβά του εκπαιδευτικού συστήματος, κ.ά. συνεχίζεται, ενώ αυτή τη φορά γίνεται αναφορά και στους έντιμους προεκλογικούς αγώνες, τα τυχερά παιχνίδια (ξυστό), την ανισότητα μεταξύ καθηγητών και μαθητών στο σχολείο, κ.ά. Έτσι, πέρα από το ψυχαγωγικό του πράγματος, γίνεται και έμμεση προβολή κάποιων αξιών.

Λόγω του θέματος, το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου αφορά στις σχέσεις των δύο φύλων: πώς αυτές διαμορφώνονται στο σχολείο και πώς αλλάζουν όσο η ηλικία προχωράει. Στο γυμνάσιο π.χ. η τάξη σταματάει να κάνει "γιούχου" (σελ. 128) όταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι σηκώνονται για να συνεργαστούν (σ.σ. η δική μας τάξη κάνει "ωωωω"), ενώ τα αγόρια προσπαθούν να κερδίσουν το ενδιαφέρον των κοριτσιών, συγκρατώντας την ανωριμότητά τους και αποφεύγοντας να κάνουν χαζομάρες όσο αυτά είναι παρόντα. Για πόσο άραγε να μπορούν να κρατηθούν;

Ολοκληρώνοντας να αναφερθούμε στο θέμα των τυχερών παιχνιδιών... Ακόμα κι όσοι δεν έχουν διαβάσει τον "παίκτη" του Ντοστογιέφσκι, ξέρουν ότι ο εθισμός που αυτά προκαλούν είναι μεγάλος. Ο θείος Γκάρι (καμία συγγένεια με το σαλιγκάρι) στο βιβλίο, μοιάζει εντελώς απαξιωμένος, ξοδεύει όλα του τα χρήματα στο ξυστό, κάνει ακόμα και απατεωνιές με απώτερο σκοπό να καταφέρει να παίξει κι άλλο. Στο τέλος της ιστορίας όμως δικαιώνεται, αφού ένα λαχείο του κερδίζει και του αποφέρει 40.000 δολάρια. Ας ελπίσουμε ο θετικός ισολογισμός να μην παρασύρει τα παιδιά να τον μιμηθούν.

Αξίες - Θέματα

Χιούμορ, Οικογένεια, Εκπαίδευση, Φιλία 

Εικονογράφηση

Απόσπασμα
Πέμπτη
Στην επιστροφή από το σχολείο στο σπίτι ο Ράουλι

μου είπε ότι άκουσε από ένα κορίτσι από την Επιτροπή

Χορού ότι η Αλίσα Γκρόουβ μόλις χώρισε από το αγόρι

της και ψάχνει να βρει ραντεβού για το χορό.

Βλέπετε; ΝΑ γιατί έκανα τον Ράουλι τον άνθρωπό μου.

Η Αλίσα είναι από τα πιο δημοφιλή κορίτσια του σχολείου

μου, οπότε πρέπει να δράσω γρήγορα πριν την προλάβει

κανένας άλλος μυξιάρης από την τάξη μου.

Όταν γύρισα σπίτι, πήρα αμέσως τηλέφωνο την Αλίσα

αλλά δεν το σήκωσε κανείς. Βγήκε σχεδόν αμέσως

ο τηλεφωνητής και χωρίς να το καταλάβω άρχισα

να αφήνω μήνυμα.

- Εμ.. Ναι.. Είμαι ο Γκρεγκ Χέφλι…

Και, εμ, τηλεφωνώ σχετικά, εμ…

Πάτησα το κουμπί με τη δίεση στο τηλέφωνό μας για να

σβήσω το μήνυμα και πήρα πάλι. Αλλά ούτε το δεύτερο

μήνυμά μου ήταν και τόσο φοβερό.

- Γεια σας, είμαι ο Γκρεγκ Χέφλι και θα ήθελα

να μιλήσω στην Αλίσα για να δω αν θα ήθελε… Γαμώτο!

Πρέπει να προσπάθησα γύρω στις είκοσι φορές να αφήσω

μήνυμα γιατί ήθελα να είναι πολύ καλό. Ήταν και ο Ράουλι

όμως μαζί μου στο δωμάτιο και, αν και προσπαθούσε να

μην κάνει καθόλου θόρυβο, εγώ κάθε φορά που τον

έβλεπα δεν μπορούσα να συνεχίσω.

 Έπειτα από λίγο κάναμε μόνο βλακείες με τον Ράουλι και σκάγαμε στα γέλια

 

Ήμουν σίγουρος ότι δε θα κατάφερνα να αφήσω

ένα σοβαρό μήνυμα όσο είχα και τον Ράουλι στο σπίτι,

οπότε διέγραψα και το τελευταίο και έκλεισα το τηλέφωνο.

Αποφάσισα ότι θα μπορούσα κάλλιστα να περιμένω μέχρι

αύριο και να μιλήσω ο ίδιος στην Αλίσα.

Αλλά αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι όταν πατούσα

τη «δίεση», δεν έσβηνα τα μηνύματά μου από τον

τηλεφωνητή των Γκρόουβ γιατί δε δουλεύει όπως

ο δικός μας. Έτσι μετά το φαγητό σήμερα το βράδυ

ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα και ήταν ο πατέρας

της Αλίσα.

Ο κύριος Γκρόουβ είπε στον μπαμπά ότι εγώ και

ο φίλος μου είχαμε αφήσει είκοσι μηνύματα – φάρσες

στον τηλεφωνητή του και ότι θα το εκτιμούσε αν

δεν τηλεφωνούσαμε ποτέ ξανά στο σπίτι του.

Οπότε υποθέτω πως πρέπει να διαγράψω την Αλίσα από τη λίστα μου.

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 7: Στους δύο τρίτος δε χωρεί