Υποθέσεις
Στο βιβλίο περιέχονται 18 μικρές ιστορίες, 10 με θέμα τη μαμά και 8 σχετικές με τον μπαμπά (πάλι ριγμένος ο μπαμπάς). Οι τίτλοι και οι υποθέσεις συνοπτικά:
Αγγελική Βαρελλά, Αγαπημένο μου παιδί. Μια μητέρα γράφει επιστολή στο παιδί της ευχαριστώντας το για τη χαρά της ζωής που της έδωσε ως μικρό παιδί.
Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη, Το πρώτο κυκλάμινο. Τα παιδιά μιας οικογένειας που πηγαίνει βόλτα στο δάσος, κόβουν το πρώτο κυκλάμινο της άνοιξης για να το προσφέρουν στη μαμά τους.
Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη, Η μητέρα είναι άρρωστη. Λίγο πριν ξεκινήσουν για το νοσοκομείο, ο Λευτέρης λέει στη μητέρα του ένα παραμύθι για να την πείσει να φάει.
Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη, Τα χρωματιστά μολύβια. Τα μολύβια ζωγραφίζουν μόνα τους το περιβόλι, τον ουρανό, τη θάλασσα. Όταν όμως έρχεται η ώρα η μικρή Ελένη να σχεδιάσει τη μητέρα, πιάνει το μολύβι η ίδια και ζωγραφίζει έναν ήλιο.
Ζωή Κανάβα, Αγάπη χωρίς όρια. Μια μάνα πελαργίνα θυσιάζεται για να σώσει τα μικρά της από το δηλητήριο ενός νερόφιδου.
Λίνα Κοντοπούλου, Φίφης ο φτερούλης. Ένα πουλάκι ορφανό από μητέρα, βρίσκει μια νέα στοργική αγκαλιά στο πρόσωπο μιας σπουργιτίνας που δεν μπορεί να κάνει δικά της αβγά.
Μαίρη Παξινού, Ο μπαμπάς και η μαμά δε ζούνε πια μαζί. Ένα κορίτσι χωρισμένων γονέων, δε βλέπει την ώρα να ενωθεί και πάλι η οικογένειά της με αφορμή κάποια γιορτή.
Λούλα Παπιδάκη - Πιπίνη, Το κομπόδεμα της μητέρας. Μια γυναίκα θυμάται τα πρώτα της βήματα στον κόσμο της μουσικής, όταν ακόμα ήταν μικρό κορίτσι στον Κολωνό του παλιού καιρού.
Παναγιώτα Σμυρλή - Στρατοπούλου, Η ζωγραφιά της Αργυρούλας. Η μικρή Αργυρούλα, παιδί χωρισμένων γονέων που μένει με τον πατέρα της, αναζητά τη μαμά της για να της δώσει το μπουκέτο που της ετοίμασαν στο σχολείο για την ημέρα της μητέρας.
Τόνια Χατζηδάκη, Αναζητώντας τον τέλειο άντρα για τη μαμά. Οι γονείς της μικρής Σοφίας έχουν χωρίσει, κι έτσι ζητάει από τη μητέρα της να ξαναπαντρευτεί. Το βράδυ, αλλάζει το παραμύθι που της διαβάζει και κάνει την Κοκκινοσκουφίτσα να αναζητά έναν όμορφο πρίγκηπα για τη μαμά της.
Αγγελική Βαρελλά, Τρικυμία στη στεριά. Ένας σεισμός γκρεμίζει το σπίτι που ο συνταξιούχος πατέρας έχτισε για την κόρη του. Δεν απογοητεύεται όμως, αφού όλοι είναι καλά στην υγεία τους.
Πόλυ Βασιλάκη, Αυτός ο "μάγος" ο μπαμπάς μου. Ο πατέρας ενός κοριτσιού πρώτης Δημοτικού κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις, εξαφανίζεται όμως γρήγορα, αφού οι γονείς της είναι χωρισμένοι. Αφορμή να τον γνωρίσει καλύτερα, θα αποκτήσει το παιδί όταν πηγαίνει να ζήσει για λίγο κοντά του.
Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Η αλυσίδα της ζωής. Μέσα από προσωπικά βιώματα στα οποία το παρόν μπλέκεται με το παρελθόν, ο συγγραφέας μας μιλάει για τον ρόλο των γονέων και την προσπάθειά τους να μη μεταδώσουν στα παιδιά τις δικές τους αδυναμίες.
Ειρήνη Καμαράτου - Γιαλλούση, Ξέρω γιατί σε βρήκα, μπαμπά. Ένα κορίτσι που ζει σε μικρό νησί, έχει χάσει τον πατέρα του από 2 ετών. Τον συναντάει όμως σε ένα όνειρο και του διηγείται πόσο της λείπει.
Λένα Μερίκα, Το αγαπόμετρο. Ο μικρός Γρηγόρης μας αποκαλύπτει πώς ανακάλυψε το αγαπόμετρο, την αγκαλιά δηλαδή που δίνει στους άλλους για να καταλάβει πόσο τον αγαπάνε.
Φωτεινή Μυλωνά, Εσένα, μπαμπά μου! Ο μικρός Κωστής βλέπει τον μπαμπά του σπάνια, επειδή είναι πλασιέ φαρμάκων και εργάζεται συνέχεια. Ακόμα και η μητέρα του τον παραμελεί με τις δουλειές της, έτσι το παιδί κλείνεται στον εαυτό του. Ευτυχώς μια ενέργεια του μπαμπά αλλάζει τα πράγματα.
Σοφία Σφακιανάκη - Ξενάκη, Περήφανος πατέρας. Ένας φτωχός Βορειοηπειρώτης αφήνει ενέχυρο την αγαπημένη του κιθάρα για να αγοράσει ρούχα για τον μικρό του γιο που ορίστηκε σημαιοφόρος στην Στ' τάξη.
Ντίνα Χατζηνικολάου, Το φτερωτό καράβι. Ο μπαμπάς είναι ναυτικός και από τα ξένα επικοινωνεί με τον μικρό του γιο με γράμματα, φωτογραφίες, ζωγραφιές και τηλεφωνήματα. Στο τελευταίο του γράμμα, γράφει ότι επιστρέφει σπίτι για πάντα.
Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφείς: συλλογικό
Εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια
ISBN: 978-960-274-550-2
Έτος 1ης Έκδοσης: 2001
Σελίδες: 128
Τιμή: περίπου 6 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Ε', Στ', Γυμνάσιο
Κριτική
Αρκετά χαριτωμένη συλλογή ιστοριών σε ένα βιβλίο δύο όψεων, ιδανικό για την ημέρα της μητέρας! Η γλώσσα στα περισσότερα διηγήματα είναι απλή και η έκφραση σαφής, ενώ η έκτασή τους είναι αρκετά περιορισμένη (από 4 μέχρι 8 σελίδες το καθένα) ώστε να διαβάζονται ξεκούραστα. Η ασπρόμαυρη εικονογράφηση έχει μάλλον τυπική παρουσία -τις περισσότερες φορές πρόκειται για ένα αχνό ολοσέλιδο σκίτσο σε κάθε ιστορία- και δεν προσθέτει ιδιαίτερα στην τελική αισθητική του βιβλίου.
Κάποιες ιστορίες έχουν θέματα δύσκολα, που θα λέγαμε ότι απευθύνονται σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, γι' αυτό προτείνουμε τη συλλογή κυρίως σε μαθητές των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου.
Κάποιες ιστορίες έχουν θέματα δύσκολα, που θα λέγαμε ότι απευθύνονται σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, γι' αυτό προτείνουμε τη συλλογή κυρίως σε μαθητές των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου.
Κάτι που αξίζει να επισημάνουμε (και που αναφέρει και η Λ. Πέτροβιτς στον πρόλογο της έκδοσης) είναι ότι τα διηγήματα του βιβλίου αυτού δεν περιορίζονται στην οικεία και ομαλή σχέση του παιδιού με τους γονείς του. Αντίθετα (όπως καταλαβαίνει κανείς και διαβάζοντας τις υποθέσεις των ιστοριών) μιλούν για περιπτώσεις όπου οι γονείς έχουν χωρίσει, κάποιος από τους δύο έχει χαθεί, όπου οι γονείς δουλεύουν πολύ, περιπτώσεις όπου οι γονείς έχουν μεταναστεύσει, είναι σεισμόπληκτοι, έχουν υιοθετήσει τα παιδιά τους, κλπ. Με τον τρόπο αυτό προβάλλουν τη σύγχρονη πραγματικότητα, έτσι ώστε κάθε σημερινό παιδί να μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει κάπου τον εαυτό του, πράγμα που οδηγεί σε ευεργετικές ταυτίσεις.
Οικογένεια, Απώλεια, Περιβάλλον, Αλτρουισμός, Σεισμός
Απόσπασμα
1. από Γαλάτεια Γρηγοριάδου –Σουρέλη, Τα χρωματιστά μολύβια
Σήμερα τα χρωματιστά μολύβια τρελάθηκαν. Πήγε η Ελένη να ζωγραφίσει το περιβόλι.
- Άσε, Ελένη, να το ζωγραφίσουμε εμείς, είπανε.
Και τα πράσινα, κόκκινα, κίτρινα μολύβια χρωμάτισαν ένα φανταχτερό περιβόλι.
Πήγε η Ελένη να ζωγραφίσει τον ουρανό.
- Άσε, Ελένη, να τον ζωγραφίσουμε εμείς, είπανε, είπανε πάλι.
Κι άστραψε ο ουρανός και γιόμισε χρώματα. Τα λουλούδια του περιβολιού, οι ντάλιες, τα τριαντάφυλλα και οι μενεξέδες ανεβήκανε στον ουρανό.
Πήγε η Ελένη να ζωγραφίσει τη θάλασσα.
- Άσε, Ελένη, να τη ζωγραφίσουμε εμείς, είπανε τα χρωματιστά μολύβια.
Και γιόμισε αφρούς το χαρτί και ψάρια ασημένια και κοράλλια και κοχύλια.
Πήγε η Ελένη να ζωγραφίσει τη μητέρα.
- Άσε, Ελένη, να τη ζωγραφίσουμε εμείς.
- Όχι, απάντησε η Ελένη. Τη μαμά μου εγώ θα τη ζωγραφίσω.
Και η Ελένη στο άσπρο χαρτί ζωγράφισε έναν αστραφτερό ήλιο.
2. από Αγγελική Βαρελλά, Τρικυμία στη στεριά
- Λες, μπαμπάκα, να είναι δύσκολα τα μαθήματα της Έκτης;
Δεν πρόλαβε να της απαντήσει.
Ένας τρομαχτικός θόρυβος τους ξάφνιασε κάτω από τα πόδια τους. Βόμβα να ‘ταν; Σαν τρικυμία το ένιωσε ο παλιός ναυτικός. Ήταν ένα γερό ταρακούνημα.
Το διαμέρισμα των τριάντα γραμματίων και των ογδόντα τετραγωνικών άρχισε να πηγαινοέρχεται σαν ακυβέρνητο καράβι. «Και η στεριά έχει τις τρικυμίες της»δεν του είχε πει ο πρώτος καπετάνιος; Ναι, μα αυτό δεν ήταν σαν τα γνώριμα θαλασσινά σκαμπανεβάσματα. Ήταν…
-Σεισμός, μπαμπά, σεισμός, φώναξε τρομαγμένη η Ρηνούλα.
Σαν σαϊτιά η ματιά της, μεγαλωμένη από το φόβο, σαν σαϊτιά τον χτύπησε στην καρδιά.
Για ένα δευτερόλεπτο, ένα παγωμένο ρεύμα στη ραχοκοκαλιά του τον παρέλυσε. Στάθηκε αμήχανος να σκεφτεί.
Οι καρέκλες στο μεταξύ μετακόμιζαν μόνες τους σε άλλη θέση. Τα πιάτα έπεφταν από το τραπέζι, τα ποτήρια το ίδιο, μια γυάλινη βροχή από σπασμένα τζάμια έπεφτε ολόγυρά τους και στον απέναντι τοίχο κάτι μικρές φλεβίτσες άνοιγαν, άνοιγαν, μεγάλωναν και γίνονταν ρωγμές. Το διαμέρισμα έτρεμε σαν την καλαμιά που είναι έτοιμη να τσακιστεί.
Ύστερα, το ψυγείο κινήθηκε κι έγειρε απειλητικά προς το μέρος της Ρηνούλας. «Παναγιά μου», φώναξε κι έτρεξε να το συγκρατήσει με την πλάτη και τους ώμους.
«Θηρίο» τον έλεγε ο πρώτος καπετάνιος. Άτλαντας ένιωσε εκείνη τη στιγμή για να προστατέψει το παιδί του.
- Κάτω από το τραπέζι, κάτω από το τραπέζι, της φώναξε.
Μα της Ρηνούλας τα πόδια είχαν βιδωθεί στο πάτωμα και δεν έλεγαν να σαλέψουν.
Την έσπρωξε απαλά με το ένα χέρι, στήριξε το ψυγείο κι άρπαξε το δοκάρι που ξεφύτρωσε ξαφνικά από το ταβάνι πριν τον χτυπήσει στο κεφάλι. Ύστερα έπεσε πάνω στο παιδί, το κάλυψε με το σώμα του ενώ το διαμέρισμα που είχε αγοράσει με βάσανα και κόπο, έπεφτε σαν τραπουλόχαρτο, σαν χάρτινος πύργος, προς τη γη.
Την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν:
Ο Πέτρος Παναγιωτίδης και η κορούλα του ανασύρθηκαν ζωντανοί από τα ερείπια της τετραώροφης πολυκατοικίας που κατέρρευσε στη Μεταμόρφωση. Η μητέρα έχει πάθει σοκ. Δεν ήταν στο σπίτι την ώρα του σεισμού. Γυρίζοντας από δουλειές είδε το διαμέρισμά τους ισοπεδωμένο. Ο πατέρας ευχαριστεί συνεχώς το συνεργείο διάσωσης.
«Σας ευχαριστώ που σώσατε εμένα και το παιδί μου. Σας ευχαριστώ».
Η μικρή δεν μπορεί να συνέλθει από τον εφιάλτη που έζησε. Είναι κολλημένη στο λαιμό του πατέρα της σαν την πεταλίδα στα βράχια. Εκείνος της δίνει κουράγιο παρά τον αβάσταχτο πόνο του. Στα σαρανταπέντε του βρίσκεται άστεγος. Μα ευτυχώς όλη η οικογένεια είναι σώα.
Έχει πιάσει ψύχρα. Τους φέρνουν μια κουβέρτα να σκεπαστούν. Τα μάτια του πατέρα είναι αδάκρυτα. «Είναι πολύ δυνατός ο άνθρωπος», λένε οι γείτονες. «Θηρίο».
Σφίγγει το παιδί του. Ό,τι πιο πολύτιμο υπήρχε στο σπίτι το έχει στην αγκαλιά του. Όλα τα άλλα είναι μικρά και ασήμαντα. Έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Θα παλέψει και πάλι με όλη του τη δύναμη να ξαναστήσει τη ζωή τους.
Γυρίζει, βλέπει τη γυναίκα του να κρατά σφιχτά μια καινούρια τσάντα. Χαμένη και αλλοπαρμένη κοιτά τα ερείπια και δε μιλά.
-Είναι του παιδιού; της χαμογελά πικραμένα ο πατέρας.
-ναι, μόλις που μπορεί να μιλήσει εκείνη.
Περίμενα να τη δω, της ψιθυρίζει. Ευτυχώς που περίμενα να δω την τσάντα γιατί αλλιώς θα είχα πέσει για ύπνο και δε θα μπορούσα να βοηθήσω το παιδί μας.
Δύσκολη που είναι η ζωή στη στεριά και στη θάλασσα! σκέφτεται λυπημένος ο παλιός ναυτικός. Μα είναι και η Ρηνούλα που πρέπει να μεγαλώσει.
Μια καινούρια τσάντα είναι ό,τι τους απόμεινε.
Μ’ αυτή θα προσπαθήσουν να κάνουν μια καινούρια αρχή.
Εγκέλαδος - Πόσο έτοιμοι είμαστε για το επόμενο τραγούδι;
Εσείς έχετε ζήσει ποτέ κάποιον μεγάλο σεισμό; Πώς αισθανθήκατε την ώρα που συνέβαινε; Πώς αντιδράσατε; Νιώθετε προετοιμασμένοι για τον επόμενο σεισμό;
Με αφορμή την ιστορία της Α. Βαρελλά Τρικυμία στη στεριά, όπου παρουσιάζεται ένας καταστροφικός σεισμός να γκρεμίζει το σπίτι που προοριζόταν για τη μικρή Ρηνούλα, ας παραθέσουμε συνοπτικά κάποιες πληροφορίες για το φαινόμενο, όπως αυτές μας δόθηκαν σ' ένα πρόσφατο σεμινάριο (διαχείρισης κινδύνων και κρίσεων για την ασφάλεια και υγεία στις σχολικές μονάδες) από το Ε.Κ.Δ.Δ.Α.
βασική ορολογία
Μέγεθος σεισμού, είναι το μέγεθος της ενέργειας που εκλύεται από την εστία του. Μετριέται αντικειμενικά σε Richter, που κυμαίνονται από 0 έως 8,6.
Ένταση σεισμού, είναι το μέτρο των επιπτώσεών του στον άνθρωπο και τις κατασκευές. Μετριέται για κάθε περιοχή σε Mercalli, που κυμαίνονται από 0 έως 12.
α) πριν τον σεισμό
Επειδή δεν γνωρίζουμε πότε ένας σεισμός θα χτυπήσει, οφείλουμε να είμαστε διαρκώς έτοιμοι:
Ενημερωνόμαστε (τι είναι ο σεισμός - πώς οφείλουμε να ενεργήσουμε),
Προετοιμαζόμαστε (από πού πρέπει να φύγουμε; πού συγκεντρωνόμαστε;) και κάνουμε πρόβες
Άρουμε επικινδυνότητες (στερεώνουμε βιβλιοθήκες και βαριά αντικείμενα στους τοίχους, έχουμε κουρτίνες μπροστά σε όλα τα τζάμια, διατηρούμε προστατευμένο τον χώρο που κοιμόμαστε)
Εφοδιαζόμαστε βάζοντας σε μέρος προσβάσιμο από όλους μια τσάντα ανάγκης με φάρμακα, φακό, ραδιόφωνο, νερό, τρόφιμα, σφυρίχτρα και δίπλα της έναν πυροσβεστήρα.
β) κατά τον σεισμό
Μένουμε ψύχραιμοι και δεν αλλάζουμε δωμάτιο,
σκύβουμε και καλυπτόμαστε κάτω από έπιπλο (όχι στο πλάι του ούτε κάτω από δοκάρια),
κρατάμε το έπιπλο ώστε να μείνει από πάνω μας.
Αν είμαστε σε χώρο χωρίς έπιπλα, κουλουριαζόμαστε στο έδαφος, βάζουμε το ένα μας χέρι στον αυχένα (σβέρκο) και το άλλο στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
γ) μετά τον σεισμό
Κλείνουμε τον γενικό ρεύματος, την παροχή νερού και φυσικού αερίου (αν έχουμε), φοράμε παπούτσια (πολλοί τραυματισμοί συμβαίνουν από σπασμένα τζάμια), πέρνουμε τα κλειδιά του σπιτιού μας και την τσάντα ανάγκης και κατεβαίνουμε τη σκάλα.
ενημερωθείτε επίσης για τους τελευταίους σεισμούς στη χώρα μας και τον πλανήτη
 |
| Έκρηξη του ηφαιστείου στη Θήρα το 1928 |
Η γιορτή της μητέρας καλύπτεται φέτος από τις διακοπές του Πάσχα. Για όσους όμως επιθυμούν να τιμήσουν τη μητέρα γράφοντας ιστορίες, ή κατασκευάζοντας κάρτες και άλλα χαριτωμένα αντικείμενα, ποτέ δεν είναι αργά. Μπορείτε λοιπόν να ξεθάψετε τα ψαλίδια του πολέμου και αφού επιστρέψουμε στις αίθουσες. Πάρα πολύ έξυπνες και δοκιμασμένες ιδέες για κατασκευές συναντάμε παντού στο διαδίκτυο. Εμείς επισημάναμε κάποιες ενδιαφέρουσες εδώ, εδώ αλλά κι εδώ, σε μορφή επεξηγηματικών βίντεο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...