Η κυρία Καμηλοπάρδαλη ήταν σοφή!

Υπόθεση 
Όλα τα ζώα τρέμουν τα άγρια θηρία της ζούγκλας. Όλα, εκτός από την κυρία Καμηλοπάρδαλη. Αυτή χαίρεται τη ζωή και δε φοβάται κανέναν, χάρη στη σοφία της. Πώς αποκτά τη σοφία; Αυτό είναι το μυστικό της, το μυστικό που μόνο το μαϊμουδάκι θα αποκαλύψει...

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Πατάκης

Συγγραφέας: Πόλυ Βασιλάκη, Βαγγέλης Ηλιόπουλος

Εικονογράφηση: Λίλα Καλογερή

ISBN: 978-960-16-1656-8

Έτος 1ης Έκδοσης: 2008

Σελίδες: 32
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Α', Β'

Κριτική

Μια χαριτωμένη απλή ιστορία που θα καταλάβουν ακόμα και παιδιά που πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο, από τη σειρά χωρίς σωσίβιο (επίπεδο Ψαράκια - 400 λέξεις). Η γλώσσα είναι κατανοητή και ο μύθος απλώνεται στρωτά, με τη βοήθεια της πολύ καλής εικονογράφησης, ώστε το βιβλίο να μην δυσκολέψει τους μικρούς αναγνώστες. Η επιμέλεια είναι όπως πάντα πολύ προσεγμένη, και η πολύχρωμη εικονογράφηση γίνεται αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας, την εξηγεί και τη συμπληρώνει. Στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν τους μαθητές τέσσερις δραστηριότητες. Η πρώτη τους καλεί να διορθώσουν τους τίτλους κάποιων άλλων βιβλίων της σειράς. Οι λύσεις δεν δίνονται και εγώ προσωπικά βρήκα μόλις δύο στους πέντε. Στην επόμενη ζητείται να παρακολουθήσουμε μια μπερδεμένη γραμμή για να δώσουμε σε κάθε ένα από τρία ζωάκια κάποιο βιβλίο. Η τρίτη δραστηριότητα απευθύνεται στη φαντασία και τη δημιουργικότητα των μαθητών, καθώς τους καλεί να ονομάσουν ένα πλάσμα που συνδυάζει τρία ζώα σε ένα. Η τελευταία είναι μαθηματικής λογικής και αρκετά έξυπνη, δεν παρέχει ωστόσο επαρκείς εξηγήσεις στους αναγνώστες, που πιθανόν να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον μεγαλύτερο για να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν.

Το βιβλίο προτείνεται κυρίως σε μαθητές Α’ και Β’ τάξης, θα μπορούσαν όμως να το διαβάσουν και μικρότερα παιδιά που αγαπούν τα ζώα ή που θα θέλαμε να κατανοήσουν την αξία των βιβλίων.

Αυτή η αρκετά παιδική ιστοριούλα που ξεκινάει σαν παλιό ανέκδοτο, ίσως γίνει αφορμή για να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά κάτι σημαντικό: ότι στη φύση δεν υπάρχουν ζώα καλά και κακά, αλλά απλώς ζώα, που ακολουθούν το ένστικτό τους για να επιβιώσουν. Πρωτοποριακό το μήνυμα, αφού στην παιδική λογοτεχνία έχουμε συνηθίσει πολύ απλοϊκά να χωρίζουμε τα ζώα σε στρατόπεδα καλών και κακών.

Ο ρεαλισμός στα μηνύματα ωστόσο, τελειώνει εκεί, καθώς μέσα από το ίδιο κείμενο, οι μαθητές ίσως διαμορφώσουν και κάποιες λανθασμένες εντυπώσεις. Συγκεκριμένα, υπάρχει περίπτωση να θεωρήσουν ότι θηρευτές και θηράματα μπορούν, αν το θέλουν, να συνυπάρξουν ειρηνικά, επιλέγοντας συνειδητά να μην κυνηγιούνται. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν είναι αλήθεια, και καλό είναι να το διευκρινίσουμε στα παιδιά.

Όσο για τα υπόλοιπα εξωπραγματικά που συναντάμε στην ιστορία στα πλαίσια των συμβάσεων, (π.χ. το ότι οι καμηλοπαρδάλεις ζουν σε αχυρένιες πολυκατοικίες),  θεωρώ ότι δεν τίθεται θέμα να μπερδέψουν τα παιδιά, γιατί ακόμα και με στοιχειώδεις προσλαμβάνουσες από ντοκιμαντέρ, θα καταλάβουν ότι αποτελούν μέρος του μύθου και όχι στοιχεία ρεαλιστικά. Αντίθετα μάλιστα, ίσως διαβάζοντας για τα ζώα που κάνουν δώρα ευγνωμοσύνης στην ψηλή διοπτροφόρα καμηλοπάρδαλη, θυμηθούν τα δώρα που κάνουν τα ίδια στην δασκάλα τους και ταυτιστούν περισσότερο με τους ήρωες.

Θέμα προς συζήτηση: Γίνεται σοφός όποιος διαβάζει πολλά βιβλία; Ας το ελπίσουμε!

Αξίες - Θέματα
Φιλαναγνωσία, Ζωοφιλία

Απόσπασμα 

Στην άγρια ζούγκλα ζούσαν το λιοντάρι,

η τίγρη και ο πάνθηρας.

Με την τρομακτική φάτσα, τα σουβλερά νύχια

και τα κοφτερά δόντια τους φόβιζαν όλα τα ζώα.

Γκρρρρ και γκρρρρ και γκρρρου,

πώς τρομάζει η μαϊμού,

κι ο ελέφαντας φοβάται

και το βράδυ δεν κοιμάται!

Το ελάφι πια δεν τρέχει,

και ο σκίουρος τι έχει;

Γκρρρρ και γκρρρ και γκρρρου,

είναι ώρα πανικού.

Κι ενώ όλα τα ζώα έτρεμαν, η κυρία

Καμηλοπάρδαλη ήταν πάντα χαρούμενη.

Ζούσε στην αχυρένια πολυκατοικία της

κι απολάμβανε τις χάρές της φύσης.

Μύριζε τα λουλούδια, θαύμαζε τα χρώματα

των φύλλων, άκουγε τα πουλιά.

Κάθε δειλινό που πήγαινε στον

καταρράκτη θαύμαζε τα αστέρια.

Τα ζώα αναρωτιόνταν πώς

δε φοβόταν τα άγρια θηρία.

Η κυρία Καμηλοπάρδαλη ήταν σοφή!